Gazetka szkolna - "Naszym zdaniem"

NASZYM ZDANIEM 2018r. Nr.10

2018.3.16

Sródziemnomorska SP, (Gimnazium) i Śródziemnomorskie LO im. św. Dominika Guzmana

Od redakcji: To już piąty rok odkąd zaczęło wychodzić to wspaniałe pismo. Skład niejednokrotnie ulegał zmianie. Z okazji okrągłej rocznicy chcemy podziękować wszystkim, którzy kupowali, pisali i wspomagali naszą gazetkę. Z tej okazji nasz numer będzie okazjonalnie kosztował √(5-1).

Ważne tematy: 



 





Dziwne współczesne mody Jak witamy wiosnę Odrobina poezji Jak uwierzyć w siebie Co nasza szkoła ma wspólnego ze Śródziemiem Niestety o torturach

Bez pomysłu

Dzień wagarowicza Nadeszła wiosna, ptaki śpiewają, słońce świeci, w każdym obudziła się już radość i pragnienie wolności. Jednak jak tu być wolnym gdy od szerokiego świata dzielą nas grube, stare mury szkoły? Na szczęście nie jesteśmy pierwszymi, którzy borykają się z takim problemem.

Z pomocą przychodzi nam dwudziesty pierwszy marca. cd str. 4.

Uwierz w siebie Wielu z nas jest niezadowolonych ze swojego wyglądu, charakteru, umiejętności lub czynności, które wykonuje codziennie i nie może lub nie umie tego zmienić.

Każdy z nas boi się oceny innych ludzi, bo sami oceniamy i żyjemy w przekonaniu, że inni też to robią. Jeżeli to czytasz, wiedz jedno: nie musisz tak żyć . cd.. str. 8.

Każdy z nas wie, jak szybko moda na coś się rozprzestrzenia. Uważam to za niesamowite zjawisko. cd str.. 3.

Tekst o pokemonach i fidgetspiningu i innych dziwactwach.

Śródziemie vs nasza szkoła Każdy przynajmniej kojarzy krainę wymyśloną przez J.R.R Tolkiena.

Jako, że na naszą szkołę potocznie mówi się właśnie Śródziemie, postanowiłam przedstawić kilka faktów, teorii i podobieństw. cd. str. 2.

KONKURS NA LOGO ŚRÓDZIEMNOMORSKIEJ SZKOŁY PODSTAWOWEJ. ZWYCIĘŻYŁA PRACA WERONIKI MISZTAL. Prace konkursowe do obejrzenia przy sali nr 12.

Pierwszy dzień wiosny Dwudziesty pierwszy marca. Niby dzień jak każdy inny, a jednak kiedyś już od początku marca słowa te krążyły z ust do ust, szeptane po kryjomu, a zaraz po nich następowały długie narady prowadzone półgłosem. Co takiego szczególnego jest w tym dniu? Już wyjaśniam . cd s.tr. 10.

Str. 2

Śródziemie vs nasza szkoła

Każdy przynajmniej kojarzy krainę wymyśloną przez J.R.R Tolkienka. Jako że na naszą szkołę potocznie mówi się właśnie Śródziemie, postanowiłam przedstawić kilka faktów, teorii i opisać parę podobieństw.

Co by nie mówić, klasa 7a ma już nawet swoją obsadę do nagrania Władcy Pierścienia w teraźniejszości. Jednak kto będzie Gandalfem, kto Aragornem, kto Legolasem, a kto Frodo, sami musicie się dowiedzieć. Wiem jednak, że to poważne rozmyślania. Bo jak sobie wyobrażacie „Drużynę Pierścienia” w XXI wieku?

W szkole z pewnością mamy osoby podobne choćby wzrostem do Krasnoludów czy Elfów. Nie wiem, czy chciałabym być kimś z tych dwóch ras. Wszyscy doskonale wiemy, że Elfy, zawsze nienaganne i walczące z gracją z pewnością miałyby problem z przechodzeniem przez drzwi, a Krasnoludy w supermarketach mogłyby kupować żarcie tylko z niższych półek, zaś w lustrach w galeriach, widziałyby jedynie swoje wysokie czoła i grube brwi. Więc kim być lepiej? Może po prostu sobą i niech będzie tak, jak jest.

Wszyscy wiedzą, że tylko Legolas potrafi zestrzelić orka oddalonego o pięćset metrów i stojącego za wielkim murem. W szkole uczniowie równie skutecznie strzelają na sprawdzianach i to też każdy wie.

Wszyscy traktują to z przymrużeniem oka, ale czy aby słusznie?

Gondor lub Erebor. Miejsce, gdzie wszyscy zbierają się na narady, a czasem na wojny. Tutaj dziedzińcem Gondoru jest sekretariat, w którym uczniowie rano tłumnie się zbierają, lub sala nr 12, w której są spotkania z dyrektorem. Pokój nauczycielski zaś jest salą obrad, gdzie urzędują nauczyciele, dyskutując o ocenach i zachowaniu uczniów, choć tak naprawdę nikt nie wie, o czym jest tam mowa.

Dyrektor, niczym Król Pod Górą, silną rękę włada całą placówką i dba o „bezpieczeństwo i dobrobyt”.

Sauron? Uczniowie mają różne propozycje, jednak ich nie wolno nam tutaj zdradzać, ale jeśli chcecie, spytajcie się licealistów (oni są w szkole najdłużej) lub kogokolwiek chcecie, a jeśli w pobliżu nie będzie nauczycieli, oni wam odpowiedzą.

No cóż Gullum. Klasa 7a wie, kto nim jest, a ta osoba się z tym zgadza. Ma już obsadę do nagrywania filmu, choć niekoniecznie zgadzałoby się to z rzeczywistością książki i świata Tolkiena. Ale z pewnością uczniowie z siódmej odpowiedzą wam na wszelkie pytania.

Kto powiedział, że skrzydlate bestie, których dosiadał każdy z Nazguli mają być smokopodobne? A kamery? Szkolny monitoring, niczym prześladowca, może cię znaleźć wszędzie. Kamery są nieprzewidywalne i śledzą każdy twój ruch. Ile razy rozmawiało się na sekretny temat, po chwili ktoś się odzywał „Ej, tam są kamery”. Przecież nauczycielom wszystko może się wydawać podejrzane.

Jeśli szukacie Miasta Na Jeziorze, idźcie na szkolne patio. W pogodne dni wszyscy tam wychodzą, a w zimie urządzane są bitwy na śnieżki.

W Śródziemiu nie brakowało sekretów i mrocznych tajemnic, tak jak i tutaj. Idziesz korytarzem, ktoś się śmieje, ktoś patrzy na ciebie groźnie. Może ci się wydawać, że jesteś zdrajcą, przestępcą. Pomyśl, jakie tajemnice chowasz i nie oglądaj się za siebie, jeśli nie chcesz, żeby ktoś je poznał.

Biblioteka, jest niczym umysł Gandalfa. Stara, niezbyt duża, ale jest tam wielka wiedza. Oczywiście nie chciałam obrazić tu Gandalfa.

Pamiętacie tego zawszałego czarodzieja, który jeździł na sankach zaprzężonych w białe króliki? O o, właśnie! W sali numer 6 kryją się zwierzęce sekrety, które odkryje tylko ten, kto jest tego godny.

Jeśli tylko zagłębicie się w historię naszej szkoły, jeśli tylko zapytacie odpowiednią osobę, uzyskacie odpowiedź. Mam nadzieję, że pamiętacie zagadkę „Powiedz przyjacielu i wejdź” Oczywiście nie musicie mówić tego po elficku, ale u nas w szkole przyjaciele są mile widziani!

Marysia

2018r. Nr.10

Str. 3

Bez pomysłu

.

Każdy z nas wie, jak szybko moda na coś się rozprzestrzenia. Uważam to za niesamowite zjawisko. Weźmy za przykład grę „Pokemon Go”. Mogłoby się wydawać, że to zwykła gra na telefon, ale to jak opanowała świat, jest po prostu niewyobrażalne. W 2016 roku była to najczęściej googlowna fraza. Ludzie tak podłapali motyw gry, że zaczęły powstawać tysiące gadżetów i zabawek. Niektórzy nawet postanowili wytatuować sobie któregoś z pokemonów lub zrobić sobie fryzurę nawiązującą do gry. Wszystko tak bardzo się rozprzestrzeniło, że nawet w telewizji zaczęli ostrzegać przed niebezpieczeństwem spowodowanym wchodzeniem ludzi na ulicę w poszukiwaniu pokemonów. Skutkiem takiego zachowania było nawet zakazanie gry w niektórych krajach, ale po kilku miesiącach ta moda przepadła.

Teraz sięgnijmy do 2017. Chyba nikomu nie muszę wyjaśniać, czym jest fidgetspinner. Tutaj mamy do czynienia z (przynajmniej moim zdaniem) czymś jeszcze popularniejszym od wspomnianej wyżej gry. Czy wiedzieliście, że ten gadżet miał początkowo pomagać w polepszeniu koncentracji oraz edukowaniu lęków i niepokoju u dzieci z ADHD i autyzmem? Nikt nie spodziewał się, że moda na nią obejmie cały świat, a jednak…Chyba nikt nie jest w stanie policzyć, ile pieniędzy zostało wydane na te oto zabawki. Niektórzy postanowili zrobić krok dalej od innych i tak jak w przypadku „Pokemon Go” wytatuowali sobie spinnera. Na tym ludzie nie poprzestali.

Na youtube istnieje tysiące tutoriali, takich jak, np.: „Fidgetspinner z drukarki 3D”. Myśleliście, że to koniec? Muszę was zmartwić. Powstały również challenge, a niektórzy niemądrzy ludzie płacili np. okiem, za głupie kręcenie zabawki na nosie. Aktualnie fidgetspinner budzi wszechobecne zażenowanie. Jeśli wpiszecie w Google „Fidget spinner” pojawi się gra stworzona przez Google, polegająca na kręceniu wirtualnej zabawki.

Coś jeszcze aktualniejszego? Czemu nie. Muka. Przez ostatnie kilka miesięcy opanowała większość szkół nie tylko w Europie. Nikt niestety nie jest w stanie określić kiedy wspomniana zabawa powstała. Ludzie zaczęli wymyślać własne zasady i dlatego, każdy zna trochę inną wersję. Jedno jest jasne – nie jest ona żadną nowością. Nie wiadomo, jak i dlaczego powróciła. Jeśli chodzi o jej złe strony, to nie licząc siniaków po uderzeniach od znajomych, nic mi nie wiadomo.

Moda na nią już prawie całkowicie ucichła.

I znowu cofnijmy się w przeszłość.

Tutaj zwracam się głównie do dziewczyn. Nie jestem w stanie powiedzieć, ile czasu temu pojawiła się moda na dietę bezglutenową. Na półkach w slepach zaczęły pojawiać się produkty z zapewnieniami „gluten free”. Wszystko da się zrozumień, ale nie sprzedawanie „wody bez glutenu”.

Wydaje mi się, że nikt nie przetrwał tej diety do dzisiaj (nie licząc Mikołaja). Wszystko jednak ucichło i rzadko się wspomina jak to kobiety postanowiły odstawić chleb.

Czy to znaczy, że moda tymczasowa nie dotyczy przeszłości? Oczywiście, że nie. Moda zmienia się od zawsze. Przykładem mody w latach 70.-80. może być gra w kapsle. W skrócie chodzi o to, że rysowało się butem tor na piasku i próbowało się przejść cały ciskając kapslem, aby ten nie wypadł z toru. Jeśli jesteście ciekawi, możecie zapytać się swoich rodziców lub dziadków czy grali w kapsle.

Ale co z przyszłością? Tego nikt nie przewidzi. Czy ktoś na początku 2016 roku przewidział ludzi z kręcącymi się zabawkami w dłoni dosłownie WSZĘDZIE? Możemy spodziewać się wszystkiego, chyba że wszyscy umrzemy.

Siostra Benkowca Szody

S. 4

Dzień wagarowicza Nadeszła wiosna, ptaki śpiewają, słońce świeci, w każdym obudziła się już radość i pragnienie wolności. Jednak jak tu być wolnym gdy od szerokiego świata dzielą nas grube, stare mury szkoły? Na szczęście nie jesteśmy pierwszymi, którzy borykają się z takim problemem. Z pomocą przychodzi nam dwudziesty pierwszy marca.

Już dawno temu uczniom zaczął doskwierać brak swobody w szkole.

Pięć godzin (zegarowych!) lekcji dziennie, trzy sprawdziany i tyle samo kartkówek w jednym tygodniu, nauczyciele, którzy z niewiadomych powodów się na nas uwzięli (w końcu co złego jest w wyrażaniu swoich opinii? To, że każdy chce wyrazić te opinie w tym samym czasie i na swój własny „specyficzny” to inna sprawa), zakaz rzucania się śnieżkami na patio… Każdy z nas dobrze wie o co mi chodzi. Po takich przejściach ciężko jest nie pragnąć choć chwili wytchnienia. A co jest najprostszym (niekoniecznie najlepszym) sposobem na zaznanie wolności? Oczywiście wagary.

Jednak jak to tak uciekać bez powodu? Oczywiście można nakłamać rodzicom, że źle się czuje (ale mogą nie uwierzyć w piąty ból brzucha w tygodniu), podrobić zwolnienie (jednak to wyjątkowo trudna sztuka, opanowana przez nielicznych, lub – jednak to tylko dla odważnych, lub szalonych – zerwać się bez najmniejszego powodu (nie, trudny sprawdzian to nie jest powód).

Ale spokojnie, ja i poprzednie pokolenia przychodzimy wam z pomocą.

Bo w końcu czy jest lepszy powód niż obchodzenie święta? Wprawdzie nieoficjalnego, ale zawsze święta.

Dzień wagarowicza – tradycja chętnie obchodzona przez uczniów, jednak tak samo pilnie tępiona przez nauczycieli. Pretekst do ucieczki, opuszczenia lekcji, zrywy, wagarów, jak zwał tak zwał, ja najbardziej lubię określenie „zaznania odrobiny radosnej, wiosennej wolności”. A skoro świętować, to najlepiej z całą klasą. Można przyjść tylko na pierwszą lekcję, a potem wyjść na pizzę lub kebaba, albo nie przyjść od rana i pojawić się w pełnym składzie na ostatniej lekcji. Możliwości jest wiele i każda klasa wymyśla nową (Ucieczka z nauczycielem? Czemu nie!).

Dlatego uważam, że Dzień Wagarowicza to przyjemny, choć nie do końca legalny sposób na zintegrowanie klasy.

Biały szaliczek

Str. 5

Trochę poezji

WIOSENNY KONCERT WIOSNA to najpiękniejsza pora roku, więc należy się cieszyć, nie stać z boku.

W ogrodach widać magiczne wzory tęczy, ludzie się radują, nikt nie stęka i nie jęczy.

Jemiołuszki, gile i czeczotki już odleciały, a jaskółki, skowronki, bociany przyleciały.

Na wielkiej, ukwieconej, kolorowej łące, rozpoczyna się pierwszy wiosenny koncert.

Przybyły różne zwierzęta króliki, sarny i jeżyki, żeby bawić się i tańczyć w rytm muzyki.

Przyleciały też zewsząd różnorodne ptaki, między innymi kszyki, orły a nawet głupatki.

Pierwsze skrzypce grają głośne świerszcze, wszyscy są zadowoleni krzyczą-raz jeszcze.

Nad nami słowik pięknie śpiewa, lud zachwycony, nikt nie ziewa.

Drozdy, dzięcioły z boćkiem na czele, są eleganccy, piękni jak na wesele.

Gwiżdżą, świszczą, więc otwórz swe oczy, bo nie wiadomo, kto jeszcze dziś nas zaskoczy.

Choć koncert trwa już w najlepsze, to nikt nie wie, kto wystąpi jeszcze.

W oddali słychać jak krzykliwie rechoczą żaby, one zapraszają bociany nie tylko na ,,schaby”.

Ludzie śpiewają, bawią się, podskakują, bo całym sercem już wiosnę czują.

Pomimo tego, że koncert trwa na łące, to w pobliżu po polu kicają zające.

Przysłuchują się bajecznej, boskiej muzyce i czują się jakby byli w innej galaktyce.

Wiosenny koncert trwa do późnej nocy, więc ludzie są zmęczeni, dostają niemocy.

Lecz pomimo tego wszyscy są szczęśliwi nie są złośliwi, a wręcz życzliwi i żartobliwi.

I ja tam byłam, więc co słyszałam i widziałam to w tym krótkim wierszu wszystko umieściłam.

Kasia

Tytuł biuletynu

Str. 6

Rozrywki oprawców* „Tortury nie istnieją po to, żeby przesłuchiwany cierpiał, ale ku uciesze oprawcy” powiedział bohater gry GTA V Trevor Philips. Tortury towarzyszą nam od zawsze, ale czy ona naprawdę są takie straszne, moim zdaniem niektóre z nich pomimo, że bolesne nie tylko fizycznie, są bardzo śmieszne. Piszę ten tekst, dla przestrogi, aby ludzie nie interesowali się tym tak bardzo, bo mogą się wciągnąć.

Gruszka-metalowe narzędzie tortur, dzięki któremu za pomocą mechanizmu sprężynowego lub śrubowego można było je wkładać w naturalne otwory ciała , a następnie powodować rozwieranie się tego narzędzia (dokręcano uchwyt śrubowy lub zwalniano sprężynę, co powodowało uruchomienie najczęściej trzech elementów). Była często przeznaczony dla tych co dopuścili się sodomii.

-Świetna rzecz, gdybym żył w średniowieczu to nawet sam chciałbym być tym torturowany. Michał z Lublina Hiszpańskie buty – narzędzie tortur w formie imadła zamkniętego w drewnianym lub metalowym pudełku.

Kiedy dokręcano śrubę, miażdżyła stopę. „Buty” mogły też zawierać kolce. Popularność zdobyły dzięki prostocie, niewymagającej większych kwalifikacji kata. W innej wersji tortury polegały na wkładaniu nogi ofiary do metalowego buta (najczęściej coś na wzór pantofla) i podgrzewaniu go.

-Bardzo ciekawe, nie sądziłem, że Hiszpańczycy mieli taką fantazję. Krzysiek z Lublina Krzesło inkwizytorskie – narzędzie tortur stosowane w Europie Środkowej, zwłaszcza w Norymberdze i Ratyzbonie, gdzie stosowano je do roku 1845 podczas regularnych przesłuchań sądowych. Krzesło samo w sobie nie było groźnym narzędziem tortur. Sadzana na nim osoba odczuwała jedynie lekki dyskomfort. Ostro zakończone kolce umieszczone w gęstą sieć, przebijały ciało jedynie w miejscach nacisku uprzęży unieruchamiających jeńca, co choć bolesne, nie gwarantowało sukcesu. Dlatego też krzesło stosowano w połączeniu z innymi formami tortur. Torturę prowadzono przez wiele godzin. Kat zwiększał dodatkowo cierpienia osoby torturowanej chłoszcząc jej członki, szarpiąc ciało kleszczami, miażdżąc palce lub używając innych technik. Inną formą było wykorzystanie w torturach żywiołu ognia. Pod krzesłem umieszczano palenisko. Ogień oddziaływał na stalowe siedzisko, w efekcie rozgrzane do wysokich temperatur kolce zagłębiały się w ciało oskarżonego, powodując niezwykle bolesne obrażenia. Krzesła miały różne wymiary, kształty i odmiany.

-Składam wyrazy uznania, lecz na mój gust trochę za długie. W każdym razie spoko. Marysia z Lipniaka Madejowe łoże, zwane także łożem sprawiedliwości, ławą do wyciągania lub łożem tortur – rodzaj narzędzia tortur w formie ławy z kołowrotem służącym do wyciągania pary kończyn (istniały wersje wyciągające ręce lub nogi), w czasie gdy druga para kończyn była przytwierdzona do konstrukcji łoża. Stosowano także konstrukcje na stałe przytwierdzone do podłoża (kamienne, metalowe itp.), pełniące identyczną funkcję jak madejowe łoże. Użycie łoża powodowało jednocześnie unieruchomienie osoby torturowanej, co ułatwiało zastosowanie innych tortur. Nazwa Madejowe łoże pochodzi prawdopodobnie od imienia zbójnika Madeja, dla którego według legendy przygotowano w piekle łoże męczarni, najeżone gwoździami, hakami, nożami i innymi ostrymi przedmiotami. W książce Walerego Przyborowskiego najeżone szpikulcami łoże tortur dla zbójcy przygotował archidiakon Płocka.

-W czasie tortur zmotywowałoby mnie to do głębszych przemyśleń egzystencjonalnych. Gabrysia z Zadupia Żelazna dziewica (dziewica norymberska) – urządzenie do wykonywania kary na honorze, należące do kategorii płaszcza hańby. Było to pudło o kształcie i rozmiarze dopasowanym do ciała ludzkiego, zaopatrzone w żelazne, dwuskrzydłowe drzwi. Powszechnie uważa się, jakoby to urządzenie wyposażane było w ostre kolce umieszczone na wewnętrznej stronie zamocowanych zawiasowo klap, które wbijały się w ciało torturowanego w miarę zamykania urządzenia, dotkliwie raniąc, jednak nie naruszając ważnych dla życia organów. W krajach protestanckich rozpowszechniony jest pogląd, że w czasach Inkwizycji z urządzenia korzystano dla podawania torturom kobiet posądzonych o czary, jak również wykorzystywano je w torturowaniu heretyków. Ostre kolce powodowały kłucie po całym ciele, a w konsekwencji zranienia wnętrzności, wkłucie oczu oraz ogólne wykrwawienie. Wbrew opiniom, że przy użyciu żelaznych dziewic zadawano śmierć (wyjątkowo okrutną, nazywaną pocałunkiem dziewicy), było to narzędzie kary na honorze. Większość żelaznych dziewic stanowi XIX-wieczne falsyfikaty, powstałe poprzez dodanie wewnątrz kolców lub sztyletów dla większego zainteresowania turystów.

-Ciekawe, myślałam, że to wyglądało inaczej. Dobrze wiedzieć, że było inaczej.

Moim zdaniem tortury były. Jedne bardziej wymyślne, inne mniej, ale wszystkie wyżej opisane dość powszechnie stosowane. Z wyżej opisanych moją ulubiona jest żelazna dziewica, albowiem nie wyrządza krzywdę stricte fizycznej.

Kajetan *PRAWIE wszyscy członkowie kółka dziennikarskiego protestowali przeciw temu tekstowi.

Rok 1, numer 1

Jeszcze trochę poezji

Makaron Michał to super kolega, lubi spaghetti i szybko biega.

Makaron to jego ładne przezwisko, zawsze nam pomoże i zrobi wszystko.

Lasagne i pizza to jego ulubione dania zjada je na kolację, jak też na śniadania.

Język hiszpański go fascynuje, więc w Barcelonie i Madrycie dobrze się czuje.

Jego ulubione filmy to thrillery i dramaty, a nie tkliwe komedie i melodramaty.

Lubi kolor nieba i nocy i zawsze jego zachowanie nas zaskoczy.

Wygląda niczym Apollo czyli bóg grecki, a nie jak troll brzydki, potwór niemiecki.

Jest on bardzo mądry i towarzyski, uwielbia filmy akcji i teledyski.

Trening krav magi jest dla niego ważny, a przez niego staje się waleczny, lecz rozważny.

Wiedz, że wszyscy Cię kochają, nawet Ci co Cię nie znają.

Str. 7

Tytuł biuletynu

Str. 8

Uwierz w siebie Wielu z nas jest niezadowolonych ze swojego wyglądu, charakteru, umiejętności lub czynności, które wykonuje codziennie i nie może lub nie umie tego zmienić. Każdy z nas boi się oceny innych ludzi, bo sami oceniamy i żyjemy w przekonaniu, że inni też to robią. Jeżeli to czytasz, wiedz jedno: nie musisz tak żyć. Brzmię pewnie w tym momencie dość banalnie, lecz już wyjaśniam, o co konkretnie chodzi. Każdy z nas, albo prawie każdy z nas, ma jakieś kompleksy, z którymi musi się codziennie mierzyć. Ma je nawet ta piękna osoba, którą oglądasz w telewizji. Z tymi kompleksami często wiąże się anoreksja, którą wolę nazywać zaburzeniami odżywiania (trochę więcej o tym innym razem). Jest to choroba samotności. Wielu zapewne będzie uważać, iż osoby cierpiące na nią są piękne i szczęśliwe. Nic bardziej mylnego. Często samotne, nie umieją znaleźć swojego miejsca itd. Taka mała popierdółka zwana anoreksją zabrała mi przyjaciółkę, owszem jeszcze żyje, więc powinnam być szczęśliwa z tego powodu, ale kurczę muszę się w końcu do tego przyznać: nie jestem.

Znałam ją bardzo długo. Zawsze była pogodna i pchała mnie do przodu. Geneza jej choroby długa nie jest. Wakacje to czas rozpust, zwłaszcza gdy spędzasz je z babcią, do której nie dociera, że nie jesteś głodny i nie jesz tyle, co twój tato, bo tego nie spalisz.

Po wakacjach kubeł zimnej wody koledzy i zazdrosne koleżanki, istna masakra. Każda dziewczyna przyzna, że jak trafi się na specyficzną klasę, to koledzy potrafią dać popalić.

I tak właśnie było w jej przypadku. Tekst brzmiał dokładnie tak: „Ej Zuźka połóż się tutaj, bo chcę zjeść kanapkę z pasztetem” i trafił w czułe miejsce. Nikt nie staną w jej obronie. Wszyscy się tak słodko śmiali. A potem moja przyjaciółka funkcjonowała od diety do diety i jakoś tak skończyło się anoreksją. Co poradzisz. Nikt nie chce skończyć jak Zuzia i wręcz nie musi. Nie mówię o tym, że wygląd jest nieważny, bo jest, ale bądźmy oryginalną wersją siebie, a nie czyjąś kopią. Poniżej pewien pomysł na to.

Od dziecka kochałam teatr i będąc małym szkrabem marzyłam o karierze aktorki.

Biorę udział w zajęciach w akademii teatralno-wokalnej w Lublinie i muszę podzielić się jedną z najważniejszych lekcji, które tam otrzymałam. Aktor nawet w monecie, gdy na dwie minuty przed wejściem na scenę otrzyma telefon o śmierci mamy nie ma wyjścia, musi wyjść i zagrać, zapomnieć o wszystkim i dać z siebie 160%. Reżysera g***o obchodzi, dlaczego nie możesz. Kiedy decydujesz się pójść tą drogą, wszystkie prywatne sprawy musisz zostawić obok, bo jesteś w pracy i to bez znaczenia czy masz 8 czy 88 lat.

Musisz dać radę. Wchodząc na scenę zapominam o wszystkim, co mnie otacza. Oczywiście widownia jest ważna, ale nie skupiam się na tym, co pomyślą o mnie inni. Jestem w tym monecie na przykład wrednym i żądnym władzy pająkiem, który walczy o przetrwanie. Przed występem buduje mojej postaci osobowość. Nie jestem w takich chwilach dziewczynką, która chodzi do gimnazjum i boi się, co pomyśli o niej jakiś człowiek, tylko dużym grubym pająkiem. I jest mi z tym dobrze, bo mogę być, kim chce. Nikt nie zagra tak dobrze, jak ja, ponieważ jestem jedyna i unikatowa. Bez znaczenia czy mam 20 kg nadwagi czy 10 kg niedowagi. Jestem wyjątkowa. Ty też jesteś wyjątkowa/ wyjątkowy.

Dzięki temu doświadczeniu wolę być trochę grubsza, ale dążyć do spełnienia swoich marzeń niż być chuda (może nawet wychudzona) i uciekać od ludzi w obawie, że zobaczą mój brzuch troszkę wiszący, drobne rozstępy i nierówny nos.

Aby cokolwiek osiągnąć masz coś robi. Nieraz będzie trudno, nawet bardzo. Wyle-

Rok 1, numer 1

Str. 9

jesz masę łez z bólu, dyskomfortu i przemęczenia, ale czy ktoś powiedział, że będzie łatwo?

Jeżeli ktoś wmawia ci, że nie masz talentu, to pokaż mu bez problemu i zahamowań środkowy palec. Wiesz co? Może rzeczywiście mówi prawdę, ale ciężką pracą jesteś w stanie wszystko wypracować. Nawet nie zdajesz sobie sprawy, ilu naprawdę dobrych aktorów nie mogło się dostać na studia teatralne, ponieważ akurat w danym roku poszukiwali wysokich czarnowłosych kobiet i niskich blondynów. Nie poddali się zdawali po 4, a czasem nawet i 8 razy i w końcu udało się.

1. Jesteś naprawdę piękny/a i uwierz w to

2. Pokonaj te negatywne myśli, bo to na pewno nic dobrego nie wróży 3. Swoje słabości zacznij wykorzystywać do doskonalenia się 4. Uparcie nie poddawaj się i dąż do swojego celu 5. Ciesz się każdą chwilą swojego życia Św. P. Krysia Sienkiewicz dostała wylewu podczas grania spektaklu, ale walczyła i w miarę możliwości doszła do formy – dalej wykonywała swoją pracę. Przestała pracować na 3 dni przed śmiercią. Ty też dasz radę tylko, kurczę, musisz trochę więcej z siebie dać.

Nie sztuką jest coś zacząć, sztuką jest podporządkować marzeniom życie. Mimo licznych porażek idziesz dalej, bo nawet jak uginają ci się nogi, możesz znaleźć przynajmniej jedną osobę, która co prawda cię nie zaniesie, ale wraz z tobą będzie się czołgać. Nieważnie, ile razy upadniesz. Ważne jest, ile razy z uśmiechem będziesz wił się po ziemi, aby choć troszkę się ruszyć do przodu.

Coraz więcej osób idzie na skróty, ale sukces jest na górze, winda tam akurat cię nie dowiezie. Michaelowi Jacksonowi podczas kręcenia reklamy pepsi zaczęły palić się włosy i doznał poparzeń 3 stopnia, ale potem dał radę. Nagrywanie reklama co prawda się trochę przeciągnęło, ale ona powstała.

Nawet nie zdajesz sobie sprawy, jak bardzo potrzebna jest wiara w siebie. Ile razy czegoś nie zrobiłeś, bo się bałeś? Ile razy nawet nie spróbowałeś? Dzieci nie zastanawiają się, co pomyślał Jasio z przedszkola, tylko co powiedział. „Co nie jest powiedziane tego nie ma”. Jak ktoś ci powie jesteś brzydka i gruba, to mu odpowiedz: „A ty jesteś przystojny i może masz rację, że powinnam schudnąć”. Agresja rodzi agresję, a ty w końcu dążysz do sukcesu, nie do usłyszenia dobrej opinii innych. Czy naprawdę zdanie innych jest takie istotne?

Amelka Pamiętajcie, nieważne, ile razy przyjdzie wam wykonywać daną rzecz – róbcie ją dotąd, dopóki nie zostanie dobrze zrobiona. Wierzcie w siebie, niezależnie od tego, ile negatywnej energii sprowadza was w dół. Odrzućcie ją i pamiętajcie – będziecie tylko tym, kim chcecie być. A najważniejsze, po stokroć najważniejsze, to skromność. Może swojemu talentowi zawdzięczać będziecie siłę czy władzę nad ludźmi, ale nigdy nie dajcie się ponieść pysze ani dumie. To zguba ludzkości.

Michael Jackson~

Rok 1, numer 1

Str. 10

Pierwszy dzień wiosny Dwudziesty pierwszy marca. Niby dzień jak każdy inny, a jednak kiedyś już od początku marca słowa te krążyły z ust do ust, szeptane po kryjomu, a zaraz po nich następowały długie narady prowadzone półgłosem. Co takiego szczególnego jest w tym dniu? Już wyjaśniam.

Dwudziesty pierwszy marca, był dniem świętowanym przez uczniów w szczególny, nie raz ciut dziwny sposób. Pod niewinną nazwą pierwszego dnia wiosny kryły przenajróżniejsze psikusy lub „odpały” wykonywane przez uczniów. A ja postarałam się kilka z nich wam przedstawić.

Topienie Marzeny Marzanny Zwyczaj dużo starszy od pozostałych na tej liście, polega na zrobieniu słomianej kukły symbolizującej zimę i utopieniu jej w najbliższej rzece. Brzmi nudnie, prawda? Ale przecież można go trochę podrasować. Na przykład dodać atrybuty jakiegoś nauczyciela, wyjść całą klasą (pretekst do opuszczenia lekcji ;) ), lub wziąć stare zeszyty i utopić je razem z Marzanną.

Przebieranki Może brzmieć jak typowa zabawa małych dziewczynek, ale jestem pewna, że za chwilę przekonam przynajmniej część sceptycznych czytelników. Jednym ze spokojniejszych pomysłów jest przyjście tego dnia ubranym całkowicie na zielono, albo np. noszenie jednego elementu np. kapelusza przez całą klasę, ale można pójść o krok dalej i ubrać się np. jak w latach dziewięćdziesiątych, lub przebrać w tradycyjne stroje jakiegoś kraju. A może by zaszaleć jeszcze bardziej i przyjść w piżamach? Albo w przebraniach fabularnych jako postacie z książek lub filmów? Bo kto nie chciałby latać po szkole przebrany za Legolasa czy innego Kapitana Amerykę?

A teraz coś z serii „jak to w ogóle przeszło cezurę?!”

Dzień wagarowicza Brzmi kusząco, prawda? (W miarę) legalny powód do ucieczki z lekcji! Może by tak uciec całą klasą i pójść na keba? Albo wprawić nauczycieli w niemałe zdziwienie przychodząc całym składem tylko na ostatnią godzinę? A może uciec porywając nauczyciela/li (i/lub chomika)?

Zamiana O co chodzi? Już wyjaśniam! Wyobraźcie sobie, że jesteście nauczycielem i idziecie poprowadzić swoją lekcje, jesteście już przy sali widzicie swoją klasę i jeszcze jakąś drugą, wszystko wydaje się normalne, gdy nagle zamiast drugiej klasy gimnazjum do sali wchodzi pierwsza liceum?! Dziwnie?

Dla nauczyciela prawdopodobnie tak. Albo inna możliwość: Uczniowie wchodzą do klasy i wszystko wydaje się normalne, ale gdy już siedzą zauważasz, że coś jest nie tak… Co licealiści robią w trzeciej gimnazjum?! Albo siódma klasa w drugiej liceum?

To tylko niektóre z wielu sposobów świętowania, a przecież możecie wymyślić też swoje własne. Jestem bardzo ciekawa jakie kawały wy wymyślicie… Przekonamy się w środę!

Biały szaliczek

Redakcja: Kasia Bubczyk, Gabrysia Dąbrowska, Mikołaj Dąbrowski, Marysia Polaczek, Amelka Szewczyk, Zuzanna Szady .

Opieka: Iwona Rodak