1 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΠΡΟΛΟΓΟΣ Α. Το Μαθητικό Συμβούλιο του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης αποφάσισε να οργανώσει μία ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας προς το Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης στην Θεσσαλονίκη Β. Η ρατσιστική στοχευμένη διακοπή της εκπαιδευτικής συνύπαρξης των τεσσάρων σχολείων (Γυμνάσιο και Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, Γυμνάσιο και λύκειο Κασσάνδρου) Γ. Μόνιμη πρωινή λειτουργία για το σχολείο Κασσάνδρου και μόνιμη απογευματινή λειτουργία για το σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Δ. Υποχρεωτική μετεγκατάσταση του Σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσηςσεέναεπικίνδυνοκτίριο Ε. ΝΕΑ ΑΡΧΗ στο εγκαταλελειμμένο ιδιωτικό σχολείο στην περιοχήτηςΠυλαίας ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΦΟΡΕΙΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
«Έχειςταπινέλα,έχειςταχρώματα, ζωγράφισετονπαράδεισοκαιμπεςμέσα»
2 Μαθητές σε Δράση Στους αγαπημένους μου μαθητές που αγωνίστηκαν για την ισότητα
ΝίκοςΚαζαντζάκης Έλληνας συγγραφέας, ποιητής και φιλόσοφος
3 ΠΡΟΛΟΓΟΣ Στο βιβλίο «Μαθητές σε δράση» περιγράφονται οι αγώνες των παλιννοστούντων και μεταναστών μαθητών (Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης) για το δικαίωμά τους να φοιτήσουν σε ένα ασφαλές και φιλόξενο σχολικό περιβάλλον. Οι μαθητές μαζί με τους γονείς και τους καθηγητές τους, διεκδίκησαν με ήθος, αξιοπρέπεια και γενναιότητα το αυτονόητο, ένα σχολείο κατάλληλο για την φοίτησή τους. Στο βιβλίο αυτό αναδεικνύεται το γεγονός ότι οι μαθητές είχαν το σθένος να αντιδράσουν και να αγωνισθούν για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους. Τα Γυμνάσια και τα Λύκεια Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης ιδρύθηκαν στην Ελλάδα με στόχο την ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης σε παλιννοστούντες και μετανάστες μαθητές Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Όλοι οι μαθητές που φοιτούν στο σχολείο μας, στο σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, ομογενείς και μετανάστες, προέρχονται από το εξωτερικό. Το ελληνικό κράτος, υποδέχτηκε τις οικογένειες από άλλες χώρες, ίδρυσε τα σχολεία Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης για τα παιδιά τους και ανέθεσε στους εκπαιδευτικούς να τα μάθουνε την ελληνική γλώσσα, τον πολιτισμό και όλα τα υπόλοιπα μαθήματα της διδακτέας ύλης του σχολικού προγράμματος. Ο σκοπός είναι η κοινωνικοποίηση αυτών των παιδιών και η προσαρμογή τους στην καινούργια ζωή στην ελληνική κοινωνία. Λόγω της μητρικής τους γλώσσας και της κουλτούρας ήταν απαραίτητη η φοίτησή τους σε διαφορετικό σχολείο. Επίσης η διδασκαλία, η αξιολόγηση και η βαθμολόγηση των μαθητών είναι ελαφρώς διαφορετική από την επικρατούσα σχολική βαθμολογία. Επομένως όλοι οι εκπαιδευτικοί αντιλαμβανόμαστε την αυξημένη ευθύνη απέναντι σε αυτήν την ευάλωτη κοινωνικά ομάδα παιδιών και αυτό κάνει το έργο μας δυσκολότερο Στο Γυμνάσιο και Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης της Θεσσαλονίκης από την αρχή της ίδρυσής του, το 1985, φοιτούσαν μαθητές ομογενείς που προέρχονταν από σχολεία του εξωτερικού, γερμανόφωνων και αγγλόφωνων χωρών όπως από την Γερμανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία και την Νότιο Αφρική. Τα τελευταία χρόνια, μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, η Ελλάδα έγινε χώρα υποδοχής παλιννοστούντων και μεταναστών μαθητών από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ όπως την Ρωσία, Γεωργία, Αρμενία, Λευκορωσία, Ουκρανία και από τις Βαλκανικές χώρες όπως Βουλγαρία και Αλβανία Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ελληνική κοινωνία να αποκτήσει πολυπολιτισμικό χαρακτήρα. Αρχικά, το 1985, το σχολείο στεγάστηκε σε ένα ενοικιαζόμενο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο στην περιοχή Ρετζίκι της Θεσσαλονίκης. Μετά από δύο χρόνια λειτουργίας του σχολείου στο Ρετζίκι, το 1987, ο Διευθυντής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης, Ανδρέας Αλεξανδρίδης έδωσε εντολή για τη μεταστέγαση του σχολείου σε 10 κενές αίθουσες του σχολικού
4 συγκροτήματος στην οδό Κασσάνδρου, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Στο συγκεκριμένο σχολικό συγκρότημα ήδη λειτουργούσε το ελληνικό Γυμνάσιο και Λύκειο Κασσάνδρου Το Γυμνάσιο και Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης παρέμεινε εκεί μέχρι το Νοέμβριο του 1997, δηλαδή συνολικά 10 ολόκληρα χρόνια. Τα τέσσερα σχολεία (Γυμνάσιο - Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης και ΓυμνάσιοΛύκειο Κασσάνδρου) στεγάζονταν στο ίδιο σχολικό συγκρότημα, σε διαφορετικές αίθουσες, αλλά με κοινό προαύλιο. Αυτό είχε ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα: τα παιδιά και των τεσσάρων σχολείων είχαν την ευκαιρία να συναντιούνται και να συναναστρέφονται στα διαλείμματα των μαθημάτων. Γνωρίζονταν, έκαναν παρέες, έπαιζαν μαζί και όλη αυτή η επαφή συνέβαλλε στην κοινωνικοποίηση και την ομαλή ένταξη των παλιννοστούντων και μεταναστών μαθητών στην ελληνική κοινωνία. Επειδή στην Θεσσαλονίκη υπήρχε σοβαρό πρόβλημα έλλειψης σχολικής στέγης τα τέσσερα σχολεία λειτουργούσαν σε δύο βάρδιες, πρωί – απόγευμα, εναλλάξ. Τα τρία τελευταία σχολικά έτη (1995-1997), οι γονείς και οι μαθητές του ελληνικού σχολείου Κασσάνδρου δημιουργώντας εντάσεις, πίεζαν την Πολιτεία να μεταστεγάσει τους μαθητές του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης από το σχολικό συγκρότημα στην οδό Κασσάνδρου, όπου στεγαζόταν. Σε αυτό το βιβλίο περιγράφονται όλες οι κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν από τους παλιννοστούντες και μετανάστες μαθητές από την αρχή των εντάσεων μέχρι τελικά την υποχρεωτική μεταστέγασή τους. Στη συνέχεια το σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης λειτούργησε σε ένα τελείως ακατάλληλο κτίριο στην περιοχή Ελαιώνες Πυλαίας, από το 1997 μέχρι το 2012, απομονωμένο χωρίς επικοινωνία και επαφή των παλιννοστούντων και μεταναστών μαθητών με γηγενείς μαθητές, όπως ήταν στο σχολικό συγκρότημα στην οδό Κασσάνδρου. Από το 2012, το σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης μεταστεγάστηκε ξανά και λειτουργεί μέχρι σήμερα σε άλλο παλιό κτήριο, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Α. Το Μαθητικό Συμβούλιο του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης αποφάσισε να οργανώσει μία ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας προς το Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης στην Θεσσαλονίκη Πρώτη ημέρα του Δεκεμβρίου 1997, μεσημέρι. Στη Θεσσαλονίκη ο καιρός είναι καλός για την εποχή αυτή. Φυσάει ένα ελαφρύ βοριαδάκι, η ατμόσφαιρα είναι καθαρή και ο ήλιος ζεσταίνει
5 την ιστορική πόλη. Ωραία ημέρα για περίπατο στα αξιοθέατα, στα ιστορικά μνημεία ή για έναν καφέ στο κέντρο της φιλόξενης αυτής πόλης. Εμείς όμως, οι μαθητές, οι γονείς και οι καθηγητές του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης βρισκόμαστε στο δρόμο, κυριολεκτικά. Έχουμε καταλάβει κεντρικούς δρόμους της πόλης κάνοντας ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας. Η πορεία μας ξεκίνησε από το σχολικό συγκρότημα στην οδό Κασσάνδρου και θα καταλήξει στο Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης, αφού διασχίσει τις οδούς Εθνικής Αμύνης, Εγνατία, και Ελευθερίου Βενιζέλου. Εκεί, αντιπροσωπεία μας θα επιδιώξει συνάντηση με τον Υπουργό Παιδείας, ώστε να τον ενημερώσει για τα αιτήματά μας. Δεν κάνουμε πορεία χωρίς λόγο, ο ρατσισμός και η αδικία μάς οδήγησαν εδώ. Στην αρχή της πορείας ξεχωρίζω την Ρόζα. Είναι φυσικό και αναμενόμενο βέβαια αυτό, καθώς η Ρόζα, Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων του Γυμνασίου μας, έχει πολύ έντονη παρουσία. Η Ρόζα είναι ψηλή και ευθυτενής, ξανθιά, και πολύ δυναμικός χαρακτήρας. Μεγάλωσε στην Ελλάδα σε οικογένεια δικαστικών και γνωρίζει καλά τα δικαιώματα της. Πολύ νέα μετανάστευσε στην Αφρική. Εκεί παντρεύτηκε έναν Νιγηριανό και έκανε οικογένεια. Αργότερα, η ζωή την ανάγκασε να γυρίσει στην Θεσσαλονίκη με τα παιδιά της. Αδικίες και διακρίσεις στα παιδιά της; Απαράδεκτο! Δίπλα στη Ρόζα βλέπω την Άννα. Η Άννα Τόση είναι νέα κοπέλα, μαχητική, μαθήτρια της Γ΄ Λυκείου και Πρόεδρος του Μαθητικού Συμβουλίου του Λυκείου μας. Η Άννα είναι Ελληνίδα που γεννήθηκε στην Αλβανία, μιλάει άπταιστα ελληνικά και απαντάει σε οτιδήποτε ερωτηθεί με θάρρος. Έχει έρθει στην χώρα μας με την οικογένειά της, για να αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον. Γνωρίζει ότι έχουμε δίκαιο και αγωνίζεται με όλες της τις δυνάμεις. Κάθε ημέρα, η Άννα βρίσκεται ατελείωτες ώρες έξω από το σχολείο δίνοντας μάχη για την υπόθεσή μας. Μαζί με άλλους μαθητές του Λυκείου συμμετέχει στις ημερίδες που πραγματοποιούνται στην Θεσσαλονίκη, μιλάει στους δημοσιογράφους για να ακούει ο κόσμος την δική μας άποψη, ενημερώνει τον Τύπο και κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Ανάμεσα στους μαθητές διακρίνω τον Γιάννη Κριθαρίδη, από την Α΄ Λυκείου, πόντιος από την Αμπχαζία, μαθητής με κινητικά προβλήματα, συμμετέχει με σθένος σε όλες τις κινητοποιήσεις από την πρώτη ημέρα. Ο Γιάννης μιλάει γεωργιανά, ρωσικά και ελληνικά. Είναι επίμονος, εύστροφος, ανήσυχο πνεύμα και τηλεφωνεί σε όλους τους πόντιους που γνωρίζει για να ζητήσει την βοήθειά τους. Αναζητεί τους πόντιους ακόμα και αν εκείνες τις ημέρες βρίσκονται στην Γεωργία ή την Ρωσία. «Σε ποιον τηλεφώνησες Γιάννη;» τον ρωτάω «Στον Α., που είναι εκλεγμένος νομαρχιακός σύμβουλος, αλλά δεν είναι εδώ αυτές τις ημέρες, είναι στην Μόσχα».
6 «Γιάννη, πώς θα μας βοηθήσει από την Μόσχα;» τον ρωτάω «Απλά, θα του ζητήσω να τηλεφωνήσει στον Νομάρχη». «Σε ποιον άλλον τηλεφώνησες;» τον ρωτάω ξανά. «Στον Π.», μου απαντάει και συνεχίζει, «αυτός βρίσκεται στην Τυφλίδα (Γεωργία). Τώρα που τον χρειαζόμαστε, αυτός λείπει, δυστυχώς. Και όχι μόνο λείπει αλλά δεν απαντάει και στο τηλέφωνό του». Ο Γιάννης όλες αυτές τις ημέρες αγοράζει εφημερίδες στην ρωσική γλώσσα που γράφουν για το σχολείο μας. Μου τις φέρνει με υπερηφάνεια και ενθουσιασμό να τις διαβάσω! Όμως εγώ δεν γνωρίζω ρωσικά και δεν καταλαβαίνω τίποτα. Του φωνάζω: «Γιάννη, πες μου τι γράφουν. Μόνο μια λέξη ξέρω ρωσική, σπασίμπα (ευχαριστώ)». Μου μεταφράζει τα άρθρα, λέξη-λέξη. Κοντεύω να μάθω ρωσικά! Και οι ρωσικές εφημερίδες που εκδίδονται στην Ελλάδα είναι με το μέρος μας! Ο Γιάννης είναι ένας πολύτιμος βοηθός! Κάθε παιδί έχει και μια ιστορία, τη δική του μοναδική ιστορία! Μαζί με την Ρόζα, την Άννα και τον Γιάννη διαδηλώνουν όλα σχεδόν τα παιδιά του Γυμνασίου και του Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, όπως και πολλοί γονείς και εμείς οι καθηγητές τους. Οι μαθητές που βρίσκονται στην αρχή της πορείας κρατάνε το πανό μας. Είναι ένα μεγάλο κομμάτι canvas fabric (7Χ1m2), στο οποίο είναι γραμμένα τα αιτήματά μας και η ταυτότητά μας. Θέλουμε ο κόσμος να γνωρίζει ότι είμαστε το Γυμνάσιο και Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Παρατηρώ ότι οι άνθρωποι που προχωρούν στα πεζοδρόμια κοντοστέκονται για να ρίξουν μια ματιά σε μάς και στο πανό που μεταφέρουν τα παιδιά. Επίσης βλέπω ανθρώπους που κάθονται στις καφετέριες και πίνουν τον καφέ τους να διακόπτουν την συζήτησή τους και να γυρίζουν το κεφάλι για να μάς κοιτάξουν. Δεν γνωρίζω τι σκέφτονται αλλά έχω ένα ευχάριστο συναίσθημα. Μας παρατηρούν! Αισθάνομαι ότι βλέπουν όλα τα παιδιά που κάνουν την πορεία, διαβάζουν τα αιτήματά μας στο πανό και παίρνουν το μέρος μας. Γιατί θα έπρεπε τα παιδιά να αγωνίζονται για τέτοια ουσιώδη αιτήματα; Τέλος, φτάνοντας μπροστά στο Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης βρίσκουμε δημοσιογράφους να μας περιμένουν, κάτι που είναι θετικό για τον αγώνα μας. Με τις ερωτήσεις τους δίνουν περισσότερη δύναμη στη φωνή μας και κάνουν τα αιτήματά μας γνωστά στο ευρύτερο κοινό. Στο Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης, όπου καταλήγει η πορεία, ο Υπουργός Φίλιππος Πετσάλνικος δέχεται αντιπροσωπεία μαθητών και γονιών για να ακούσει τα αιτήματά μας. Έτσι η Ρόζα, η Άννα και ο Γιάννης μαζί με αντιπροσωπεία μαθητών από το Γυμνάσιο και Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης περνούν την πόρτα του Υπουργείου.
7 Έξω από το Υπουργείο παραμένουμε οι υπόλοιποι, μαθητές, γονείς και καθηγητές. Περιμένουμε όλοι να ακούσουμε τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων. Θα τα καταφέρουμε να πείσουμε τον Υπουργό Παιδείας; Μπορείς να δεις την αγωνία μαζί με την ελπίδα ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των μαθητών. Η δε αγανάκτηση των γονιών για την ταλαιπωρία όλων των προηγούμενων ημερών φαίνεται από τις συζητήσεις τους. Είναι εδώ και ο βουλευτής Πέτρος Κουναλάκης. Ήρθε από την Αθήνα, να μας στηρίξει. Δίνει συγχαρητήρια στους μαθητές για την αποφασιστικότητα τους να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Συνομιλεί μαζί τους, και τους εύχεται να μείνουν δυνατοί. Με πλησιάζουν οι γονείς και με ρωτούν λεπτομέρειες από τις προηγούμενες ενέργειές μας. Θέλουν να μάθουν τι έγινε μέχρι σήμερα. Αυτή η πορεία έχει μεγάλη ιστορία ………….. ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ Β. Η ρατσιστική στοχευμένη διακοπή της εκπαιδευτικής συνύπαρξης των τεσσάρων σχολείων (Γυμνάσιο και Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, Γυμνάσιο και λύκειο Κασσάνδρου) Όλα άρχισαν αιφνιδιαστικά πριν από τρία χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 1995. Είχα επιστρέψει από ένα σεμινάριο στο εξωτερικό και πήγα για το καθημερινό μάθημα στο σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Εγώ επέλεξα να διδάσκω στο συγκεκριμένο σχολείο, έχοντας εργαστεί σε ελληνικά σχολεία στο εξωτερικό στην Κινσάσα (Κονγκό) και στην Στουτγάρδη (Γερμανία) είχα ιδιαίτερη αγάπη σε αυτήν την κατηγορία των παιδιών. Φτάνοντας στο σχολείο συνάντησα τον συνάδελφο Παύλο, ο οποίος μου είπε: «Αγαθή, το έμαθες; Από σήμερα τα σχολεία αλλάζουν βάρδια λειτουργίας, σύμφωνα με απόφαση του Διευθυντή της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης. Το Γυμνάσιο και το Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης θα λειτουργούν μαζί το πρωί και το Γυμνάσιο και το Λύκειο Κασσάνδρου θα λειτουργούν μαζί το απόγευμα και οι βάρδιες θα εναλλάσσονται εβδομαδιαίως» «Παύλο, είμαι ενημερωμένη. Επικοινώνησα τηλεφωνικά με την Γιάννα, την καθηγήτρια των Αγγλικών και έμαθα τα νέα. Η Γιάννα μου είπε ότι είναι λίγοι οι γονείς του ελληνικού σχολείου που απαιτούν να γίνονται τα μαθήματα σε χωριστές βάρδιες ώστε να μην έχουν επαφή οι γηγενείς με τους παλιννοστούντες και μετανάστες μαθητές». Κουβεντιάζοντας με τον Παύλο προχωρήσαμε στο σχολείο όπου συναντήσαμε και τους υπόλοιπους συναδέλφους. Όλοι συζητούσαν για τον αιφνιδιαστικό διαχωρισμό των μαθητών. Ασφαλώς, οι περισσότεροι από εμάς διαφωνούσαμε με την απόφαση αυτή του Διευθυντή. Όμως
8 υπήρχαν καθηγητές που ήταν ευχαριστημένοι διότι δεν ήθελαν την επαφή των παλιννοστούντων και μεταναστών μαθητών με τους Έλληνες μαθητές. Το θέμα αυτό απασχόλησε τις επόμενες ημέρες το συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και την τοπική κοινωνία η οποία είχε διχασθεί. Άλλοι υποστήριζαν ότι δεν πρέπει να συναναστρέφονται οι παλιννοστούντες και οι μετανάστες μαθητές με τους γηγενείς μαθητές και άλλοι πίστευαν το αντίθετο. Αυτό το κύμα παλιννοστούντων και μεταναστών μαθητών είναι κάτι νέο στην ελληνική κοινωνία. Δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί μετανάστες πριν από αυτό. Με αφορμή αυτά τα γεγονότα, εμείς, οι εκπαιδευτικοί, συζητούσαμε για τα νέα δεδομένα που προκύπτουν από την φοίτηση των μεταναστών μαθητών στα σχολεία και τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο σχολικό μας πρόγραμμα. Τα νέα δεδομένα και οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν είναι τα ακόλουθα: -Οι γηγενείς μαθητές πρέπει να διδαχθούν ότι οι ανταλλαγές ανάμεσα στους πολιτισμούς της γης συντελούν στον αλληλοεμπλουτισμό τους. -Η εθνική μας εκπαίδευση δεν μπορεί να αγνοεί τις παγκόσμιες ανακατατάξεις και τις ραγδαίες αλλαγές που σημειώνονται στον διεθνή χώρο -Ο σεβασμός της πολιτιστικής ταυτότητας κάθε κοινωνίας, η ισότητα των δικαιωμάτων όλων των λαών, η καταπολέμηση του ρατσισμού και των διακρίσεων κάθε μορφής όπως επίσης η αποδοχή της ισοτιμίας των γλωσσών πρέπει να ενταχθούν στο κανονικό σχολικό πρόγραμμα. -Η Διαπολιτισμική Εκπαίδευση είναι μία σύνθεση γνώσεων και συμπεριφορών που στηρίζεται στην εμπιστοσύνη και στο άνοιγμα προς τον άλλον, προς τον διαφορετικό. Αυτό το άνοιγμα υπήρξε πάντοτε πηγή πνευματικού πλούτου, ακόμα και οικονομικού. Γράφονταν νέα άρθρα σε εφημερίδες σε καθημερινή βάση. Οι δημοσιογράφοι αντιλήφθησαν την σημασία αυτού του θέματος και τον διχασμό που υπήρχε και έπαιρναν διάφορες θέσεις και πρότειναν λύσεις. Όμως παρά τις παροτρύνσεις προς τον Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης να επανέλθει η προηγούμενη κατάσταση, εκείνος έμενε αμετάπειστος και το σχολικό συγκρότημα συνέχισε να λειτουργεί σε χωριστές βάρδιες. Μια ημέρα αποφάσισα να δώσω στους μαθητές μου ένα ερωτηματολόγιο σχετικό με την τωρινή λειτουργία του σχολείου. Ήθελα να μάθω πώς βρήκαν τα νέα δεδομένα, ιδίως κατά την διάρκεια των διαλειμμάτων που δεν είχαν επαφή με τους γηγενείς μαθητές. Τους ζήτησα να είναι ειλικρινείς στις ερωτήσεις που είχα γράψει και να γράψουν ό,τι άλλες σκέψεις ή ανησυχίες είχαν εκείνοι. Όταν οι μαθητές τελείωσαν το ερωτηματολόγιο, συγκέντρωσα τα χαρτιά και τα πήρα για να τα διαβάσω στο γραφείο μου. Ξαφνιάστηκα! Δεν φανταζόμουν πόσο οδυνηρός ήταν αυτός ο χωρισμός των παλιννοστούντων και μεταναστών μαθητών από τους έλληνες μαθητές! Οι απαντήσεις τους αποκάλυψαν έναν πλούσιο συναισθηματικό κόσμο αλλά και γνώσεις.
9 Όλοι οι μαθητές έγραφαν πόσο στενοχωρημένοι ήταν γιατί έχασαν τους Έλληνες φίλους τους Έγραφαν με απόγνωση ότι φοβόντουσαν ότι δεν θα έβλεπαν τους φίλους τους ποτέ ξανά! Επίσης πόσο θα ήθελαν να είχαν έναν χώρο συνάντησης εκτός σχολείου για να συζητάνε και να ανταλλάσουν τις εμπειρίες τους! Στενοχωρήθηκα τόσο πολύ που την άλλη ημέρα αποφάσισα να πάρω λίγο χρόνο από το μάθημα και να κουβεντιάσω το πρόβλημα αυτό μαζί τους. Αισθάνθηκα ότι ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω για να τους βοηθήσω. Τους άκουσα να μιλούν με θλίψη και εγώ προσπάθησα να τους δώσω δύναμη και ελπίδα. Προσπάθησα να απαντήσω στην ερώτησή τους: «Γιατί δεν μας θέλουν κυρία;» αλλά πως μπορείς να δώσεις ένα παιδί να καταλάβει; Σε μία έκτακτη συνεδρίαση οι εκπαιδευτικοί του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης συζητήσαμε το θέμα αυτό. Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Ποια ήταν τα λάθη που έγιναν; Διάφορα επεισόδια μεταξύ των μαθητών των δύο σχολείων που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια ξύπνησαν δυσάρεστες αναμνήσεις. Στη συνεδρίαση ακούστηκαν διάφορες απόψεις και προτάσεις όπως: -Δεν πήραμε κανένα μέτρο για να αντιμετωπίσουμε τις ρατσιστικές ενέργειες των γηγενών μαθητών. -Πολλές φορές διαβάσαμε ύβρεις γραμμένες στους τοίχους κατά των παλιννοστούντων και μεταναστών μαθητών και φράσεις όπως «να φύγετε από εδώ». - Άσχημες φράσεις ήταν γραμμένες όχι μόνο στους τοίχους, αλλά και πάνω στα θρανία των παλιννοστούντων και μεταναστών μαθητών. -Πολλά απογεύματα οι γηγενείς μαθητές περίμεναν έξω από το σχολείο τους παλιννοστούντες και μετανάστες μαθητές να τελειώσουν τα μαθήματά τους και να τους επιτεθούν με ύβρεις και μερικές φορές ακόμη και με γροθιές. -Καμία δράση δεν έγινε σε συνεργασία με τα τέσσερα σχολεία για την εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων κάθε μορφής. Τώρα πάνω από όλα έπρεπε να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα που προέκυψε με την αλλαγή της βάρδιας λειτουργίας των σχολείων και την αποξένωση των παλιννοστούντων από τους γηγενείς μαθητές. Δεν αξιολογήσαμε σωστά την όλη κατάσταση και όλοι οι καθηγητές αναγνωρίσαμε ότι είχαν γίνει παραλήψεις από μέρους μας. Αλλά δεν μπορούσαμε να αλλάξουμε τίποτα και τα γεγονότα έτρεχαν. Έτσι αποφασίσαμε να ζητήσουμε στήριξη από την Συνδικαλιστική Οργάνωση Καθηγητών Θεσσαλονίκης. Πράγματι συνεδρίασε η Συνδικαλιστική Οργάνωση για να συζητήσει το θέμα και κοινοποίησε στην εκπαιδευτική κοινότητα την απόφασή της με την οποία πήρε θέση υπέρ των παλιννοστούντων και μεταναστών μαθητών. Δήλωσε την πλήρη αντίθεσή της στην αψυχολόγητη
10 απόφαση του Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης να διακόψει τη συλλειτουργία του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης και του σχολείου Κασσάνδρου, κατ’ απαίτηση μιας ομάδας γονέων, που θεωρούν «επικίνδυνη» τη συνύπαρξη και την συναναστροφή των παιδιών τους με τους μετανάστες μαθητές. Επίσης η Συνδικαλιστική Οργάνωση Καθηγητών, στην ίδια απόφαση, τόνιζε ότι οποιοσδήποτε τεχνητός διαχωρισμός των «γηγενών» από τους «παλιννοστούντες», εμποδίζει την ομαλή ένταξη των τελευταίων στην ελληνική κοινωνία. Τους οδηγεί στο περιθώριο και στον κοινωνικό αποκλεισμό και μάλιστα σε μια πόλη όπως η Θεσσαλονίκη, που για αιώνες υπήρξε υπόδειγμα συμβίωσης ανθρώπων διαφόρων πολιτισμών και θρησκειών. Το θέμα είχε πάρει μεγάλη έκταση λόγω της σοβαρότητας του. Η απομόνωση των παλιννοστούντων και μεταναστών μαθητών και ο διαχωρισμός τους από τους γηγενείς μαθητές συζητήθηκε και στην Ελληνική Βουλή Συνάδελφοι από το σχολείο μας, ενημέρωσαν τους Βουλευτές της Θεσσαλονίκης Γιάννη Κατσαρό και του Πειραιά Γεράσιμο Αραβανή, οι οποίοι κατέθεσαν επίκαιρη Ερώτηση στην Βουλή Στην Βουλή έγινε συζήτηση επί του θέματος με τους δύο βουλευτές από την μία μεριά και τον Αναπληρωτή Υπουργό Παιδείας Φίλιππο Πετσάλνικο από την άλλη να ανταλλάσσουν τις απόψεις τους σε έντονο ύφος. Οι δύο Βουλευτές ρώτησαν τον Αναπληρωτή Υπουργό: «Γιατί διεκόπη η συλλειτουργία των δύο γυμνασίων και των δύο λυκείων που πρακτικά σημαίνει ότι οι γηγενείς μαθητές του γυμνασίου συνυπήρχαν κατά τις ίδιες ώρες με τους παλιννοστούντες συμμαθητές τους; Γνωρίζει ο υπουργός ότι η διακοπή της συλλειτουργίας των δύο σχολείων έγινε κατ’ απαίτηση ολιγάριθμης ομάδας γονέων που θεωρούν επικίνδυνη τη συνύπαρξη των παιδιών τους με τους μαθητές πρόσφυγες; Με ποιο σκεπτικό έγινε η «γκετοποίηση» των παλιννοστούντων μαθητών με αποτέλεσμα να ορθώνονται «τείχη» μέσα στο ίδιο το δημόσιο σχολείο; Ποια είναι τα μέτρα που πρόκειται να πάρει η κυβέρνηση και πότε, ώστε να αντιμετωπιστεί αυτή η απαράδεκτη κατάσταση;» Ο Υφυπουργός απάντησε: «Η διακοπή της συλλειτουργίας στον ίδιο κύκλο του ελληνικού Γυμνασίου Κασσάνδρου και του Γυμνασίου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, όπως και των αντίστοιχων Λυκείων κρίθηκε αναγκαία εξαιτίας του αυξημένου αριθμού των μαθητών που δημιουργούσε προβλήματα στην ομαλή λειτουργία όλων των σχολείων». Κατά την γνώμη μου, εφόσον ο αυξημένος αριθμός των μαθητών δημιουργούσε προβλήματα, θα έπρεπε ο Νομάρχης να εντάξει στα προγράμματα σχολικής στέγης της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης την εξεύρεση οικοπέδου και την ανέγερση νέου κτηριακού συγκροτήματος για το σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε το όλο
11 πρόβλημα από τον Νομάρχη, δημιούργησε τα προβλήματα και οδήγησε τους μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς σε αγώνες για την ισότιμη μεταχείρισή τους και τον σεβασμό των δικαιωμάτων τους. Παρά την αντίδραση της συνδικαλιστικής οργάνωσης των καθηγητών, την κατάθεση της ερώτησης στην Βουλή από δύο Βουλευτές και τα άρθρα που έγραφαν οι τοπικές εφημερίδες υπέρ της συνύπαρξης όλων των μαθητών, γηγενών και παλιννοστούντων, ο Διευθυντής παρέμενε αμετακίνητος στην απόφασή του. Έτσι το σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης και το ελληνικό σχολείο Κασσάνδρου λειτούργησαν ολόκληρο τον χρόνο σε χωριστές βάρδιες. Αυτό οδήγησε σε απομόνωση των παλιννοστούντων και μεταναστών μαθητών, οι οποίοι εξαναγκάστηκαν να χάσουν τις φιλίες τους με τους γηγενείς μαθητές. Η σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της με όλα τα παραπάνω προβλήματα άλυτα. Γ. Μόνιμη πρωινή λειτουργία για το σχολείο Κασσάνδρου και μόνιμη απογευματινή λειτουργία για το σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Την επόμενη χρονιά, στις 6 Νοεμβρίου 1996, το πρωί, πήγα στο σχολείο για το καθημερινό μου μάθημα. Μόλις έφτασα εκεί είδα μαθητές και γονείς στο πεζοδρόμιο έξω από το σχολείο. Όλοι συζητούσαν έντονα Πλησίασα έκπληκτη τους μαθητές μου και ρώτησα τι συμβαίνει. «Κυρία, οι Έλληνες μαθητές δεν μας αφήνουν να μπούμε μέσα στο σχολείο. Κλείδωσαν τις πόρτες και ανάρτησαν ένα πανό που γράφει ΚΑΤΑΛΗΨΗ», απάντησε ένας μαθητής. «Κυρία, δεν μας θέλουν; Γι αυτό το κάνουν αυτό;» ρώτησε ένας άλλος. «Κυρία, αυτά τα πράγματα δεν γίνονται στην Ρωσία», συνέχισε ένας άλλος μαθητής. «Κυρία, πρώτη φορά το συναντώ αυτό!» συμπλήρωσε κάποιος μαθητής από την Αλβανία Τότε συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί. Μετά τον πρώτο διαχωρισμό των μαθητών σε παλιννοστούντες και γηγενείς, οι Έλληνες γονείς που αντιλήφθησαν ότι μπορούσαν να επιβάλλουν την άποψή τους, προχώρησαν σε πιο ακραίες πράξεις. Κατέλαβαν το σχολικό συγκρότημα, θέτοντας εκτός λειτουργίας το σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Θέλοντας να ακούσω και την άλλη πλευρά, ρώτησα τους Έλληνες μαθητές: «Για ποιο λόγο κάνετε κατάληψη; Τι θέλετε να επιτύχετε με την κατάληψή σας;» «Θέλουμε το σχολείο Κασσάνδρου να λειτουργεί συνεχώς το πρωί και το σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης να λειτουργεί συνεχώς το απόγευμα όλον τον χρόνο», μου απάντησαν.
12 «Παιδιά, αυτό δεν γίνεται σε κανένα σχολικό συγκρότημα σε όλη την Ελλάδα. Τα σχολεία αλλάζουν βάρδια κάθε εβδομάδα. Πώς θα γίνει εδώ;» τους ρώτησα ξανά. Με κοίταξαν χωρίς να απαντήσουν. Η κατάληψη του σχολικού συγκροτήματος διήρκησε δυστυχώς δέκα ολόκληρες ημέρες. Δέκα ολόκληρες ημέρες πήγαινα στο σχολείο όπως και οι άλλοι συνάδελφοι και οι μαθητές μας και προσπαθούσαμε να πείσουμε τους γονείς και τους μαθητές του ελληνικού σχολείου Κασσάνδρου ότι αυτή η ενέργειά τους ήταν άδικη σε βάρος των παλιννοστούντων. Όμως για πικρή μας απογοήτευση ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης έδωσε εντολή για την καθημερινή πρωινή λειτουργία του ελληνικού σχολείου Κασσάνδρου καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς! Έτσι για πρώτη φορά σε όλη την Ελλάδα, οι παλιννοστούντες και μετανάστες μαθητές παρακολουθούσαν μαθήματα καθημερινά το απόγευμα! Κατά τη διάρκεια της κατάληψης των δέκα ημερών: 1. Το Διοικητικό Συμβούλιο της Συνδικαλιστικής Οργάνωσης Καθηγητών Θεσσαλονίκης, στήριξε πάλι τους παλιννοστούντες και μετανάστες μαθητές με ανακοίνωσή του, ότι τα Δημόσια Σχολεία δεν αποτελούν περιουσιακό στοιχείο κανενός τοπικού παράγοντα. Είναι ιδιοκτησία ολόκληρου του Ελληνικού λαού και έχουν δικαίωμα ισότιμης πρόσβασης σ’ αυτά «γηγενείς» και «παλιννοστούντες» σύμφωνα με το Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα μας. 2. Συζητήσαμε με τους συναδέλφους μου για την δική μας στρατηγική που έπρεπε να ακολουθήσουμε στο πρόβλημα που προέκυψε. Αποφασίσαμε να ζητήσουμε την βοήθεια του Βουλευτή κ. Κουναλάκη. Επικοινώνησα τηλεφωνικά μαζί του, τον ενημέρωσα για τις τελευταίες εξελίξεις και ζήτησα την παρέμβασή του. Ο Βουλευτής με ρώτησε: «Πως λειτουργούσε το σχολείο μέχρι σήμερα;» Εγώ: «Το Γυμνάσιο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης με το ελληνικό Γυμνάσιο Κασσάνδρου λειτουργούσαν μαζί σε μια βάρδια και το Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης με το ελληνικό Λύκειο Κασσάνδρου λειτουργούσαν μαζί στην άλλη βάρδια Από πέρυσι άλλαξε αυτό και το Γυμνάσιο και το Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης λειτουργούν μαζί και αντίστοιχα το ελληνικό Γυμνάσιο και το ελληνικό Λύκειο Κασσάνδρου λειτουργούν μαζί». Βουλευτής: «Γιατί το δεχτήκατε;» Εγώ: «Οι Έλληνες γονείς πίεζαν τον Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και προχώρησαν σε καταλήψεις» Βουλευτής: «Τώρα τι συμβαίνει;» Εγώ: «Τώρα πάλι έχουν κάνει κατάληψη του σχολικού συγκροτήματος και απαιτούν μόνιμη πρωινή λειτουργία για αυτούς και μόνιμη απογευματινή λειτουργία για τους παλιννοστούντες
13 Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά σε όλη την Ελλάδα. Τα σχολεία αλλάζουν βάρδια λειτουργίας κάθε εβδομάδα » Βουλευτής: «Τι κάνει ο δικός σας σύλλογος Γονέων; Τι κάνουν οι συνδικαλιστές σας; Γιατί επιτρέπετε οι εκπαιδευτικοί τέτοιες διακρίσεις; Θα το φέρω το θέμα στην Βουλή, είναι πολύ σοβαρό». Έτσι για άλλη μία φορά το απαράδεκτο καθεστώς διακρίσεων σε βάρος των παλιννοστούντων μαθητών της Θεσσαλονίκης απόκτησε ζωηρό ενδιαφέρον και απασχόλησε τη Ελληνική Βουλή. Στην συζήτηση που έγινε στην Βουλή ο κ. Κουναλάκης είπε στον Υφυπουργό Παιδείας: «Σε βάρος του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης επικρατεί ένα απαράδεκτο καθεστώς διακρίσεων. Από την προηγούμενη σχολική χρονιά οι μαθητές χωρίστηκαν σε «γηγενείς» και «παλιννοστούντες» παρά την αντίθεση όλων των Συλλόγων διδασκόντων Φέτος, ενάμιση μήνα μετά την έναρξη των μαθημάτων, με την υποκίνηση ορισμένων γονέων, οι Έλληνες μαθητές εδώ και δύο εβδομάδες έχουν καταλάβει το σχολικό συγκρότημα απαιτώντας πρωινή λειτουργία. Οι παλιννοστούντες μαθητές αντιμετωπίζονται ως παρείσακτοι και στερούνται του δικαιώματος ισότιμης εκπαίδευσης, όπως προβλέπει το Σύνταγμα και οι Διεθνείς συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα μας κατά των διακρίσεων και για τον σεβασμό της διαφορετικότητας. Σε ποιες ενέργειες πρόκειται να προβείτε, ώστε να πάψει αυτή η διακριτή σε βάρος των προσφυγόπουλων μεταχείριση;» Ο Υφυπουργός Παιδείας Ιωάννης Ανθόπουλος απάντησε στο βουλευτή Πέτρο Κουναλάκη: «Το αίτημα των γονέων του ελληνικού σχολείου για αλλαγή των ωρών λειτουργίας δεν έγινε αποδεκτό από τον Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Ο μοναδικός τρόπος για να λειτουργήσουν το ελληνικό Γυμνάσιο και Λύκειο Κασσάνδρου σε πρωινό μόνο κύκλο το επόμενο σχολικό έτος 1997-1998 είναι να μεταστεγαστούν σε διαφορετικό κτίριο τα άλλα σχολεία των οποίων οι μαθητές μεταφέρονται με ναυλωμένα λεωφορεία». Μπορεί ο Υφυπουργός να μην απάντησε επί της ουσίας στον κ. Κουναλάκη αλλά μάθαμε ότι από την αρχή της σχολικής χρονιάς, οι Έλληνες γονείς πίεζαν τον Διευθυντή για καθημερινή πρωινή λειτουργία του ελληνικού σχολείου και επειδή ο Διευθυντής δεν μπορούσε νομικά να πάρει τέτοια απόφαση, μεθοδεύτηκε η κατάληψη. Η στρατηγική αυτή απέδωσε το επιθυμητό αποτέλεσμα για τους Έλληνες μαθητές. Δηλαδή πρωινή λειτουργία για τους Έλληνες μαθητές και απογευματινή για τους παλιννοστούντες όλον τον χρόνο. Εκτός από τις Διεθνείς Συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα μας και που επικαλέσθηκε ο κ. Βουλευτής, υπάρχει και ο αντιρατσιστικός Νόμος 927/1979, που απαγορεύει τις φυλετικές ή εθνικές διακρίσεις και επιβάλει τον σεβασμό της διαφορετικότητας
14 Μετά τη λήξη της κατάληψης των δέκα ημερών και την καθιέρωση της απογευματινής λειτουργίας του σχολείου μας, η αδικία σε βάρος μας ολοκληρώθηκε Λίγο πριν την λήξη της σχολικής χρονιάς και ενώ λειτουργούσαμε καθημερινά απόγευμα, μάθαμε τις νέες εξελίξεις. «Αγαθή, ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης, Κώστας Παπαδόπουλος, αγόρασε ένα παλιό ιδιωτικό σχολείο στην Πυλαία για εμάς», με ενημέρωσε ένας συνάδελφος. «Πότε έγινε αυτό;» ρώτησα «Τώρα μόλις το μάθαμε Ο Νομάρχης ενημέρωσε τους Έλληνες μαθητές για να μην ανησυχούν για την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου τους». «Τι σημαίνει αυτό;» ρώτησα πάλι. «Το σχολείο μας θα μεταστεγαστεί εκεί από την νέα σχολική χρονιά». «Δηλαδή εκτός από ό,τι μας ανάγκασαν να αλλάξουμε βάρδια και να λειτουργούμε μόνο απόγευμα τώρα πέτυχαν και την μεταστέγαση του σχολείου μας;» Ο Τύπος αναφέρθηκε πάλι στον ρατσισμό μιας μικρής ομάδας γονέων του ελληνικού σχολείου. Οι δημοσιογράφοι ενημερώθηκαν για την πρόσφατη απόφαση της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης για την μεταστέγαση του Γυμνασίου και Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης από το κέντρο της πόλης στην περιοχή της Πυλαίας. Έγραψαν για τις διακρίσεις που υπάρχουν μέσα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα Αναφέρθηκαν στις πλέον ρατσιστικές απαιτήσεις μιας ομάδας γονέων και μαθητών του ελληνικού σχολείου, που κατάφεραν να πετύχουν τον τελικό τους στόχο, δηλαδή την πλήρη απομόνωση των παλιννοστούντων μαθητών. Έτσι και η δεύτερη σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της γεμάτη απρόοπτα. Αυτό ήταν εντελώς αποθαρρυντικό και μας γέμισε ανασφάλεια για το μέλλον του σχολείου μας. Δ. Υποχρεωτική μετεγκατάσταση του Σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης σε ένα επικίνδυνο κτίριο Στην αρχή της τρίτης σχολικής χρονιάς, στις 26 Σεπτεμβρίου 1997, ενώ όλοι οι καθηγητές ήμασταν στο γραφείο και συζητούσαμε, ο Διευθυντής του Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, μάς κάλεσε επειγόντως σε συνεδρίαση, για να μας ενημερώσει για τα τελευταία νέα. Μέσα στο γραφείο ο Διευθυντής μάς διάβασε την διαταγή του Νομάρχη Θεσσαλονίκης Παπαδόπουλου Κώστα, για τη μεταστέγαση του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης σε ένα πρώην ιδιωτικό σχολείο. Αν και γνωρίζαμε ότι το σχολείο θα μεταστεγαστεί, η είδηση έπεσε σαν βόμβα. Με μεγάλη ανησυχία αρχίσαμε να ρωτάμε τον Διευθυντή: «Πού βρίσκεται αυτό το ιδιωτικό σχολείο που αγόρασε ο Νομάρχης;»
15 «Πόσες αίθουσες έχει;» «Έχει κλειστό γυμναστήριο;» ρώτησε ο γυμναστής «Έχει αίθουσα εκδηλώσεων;» ρώτησε η μουσικός Ο Διευθυντής μας καθησύχασε απαντώντας σε όλες τις ερωτήσεις μας θετικά. Την άλλη ημέρα, εγώ και ένας καθηγητής του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης μαζί με γονείς επισκεφτήκαμε το νέο απόκτημα της Νομαρχίας για την μεταστέγασή μας στην περιοχή της Πυλαίας Επιστρέφοντας στο σχολείο ενημερώσαμε τους συναδέλφους μας: -Το νέο μας σχολείο είναι ένα κτίριο εγκαταλελειμμένο, ετοιμόρροπο και παλιό. -Είναι κτισμένο ανάμεσα σε δύο Πυλώνες της ΔΕΗ και κατά μήκος της αυλής του περνούν πολλά καλώδια υψηλής τάσης. -Είναι απομονωμένο και δεν θα βοηθήσει στην ομαλή κοινωνική ένταξη των μαθητών μας, η οποία είναι και ο κύριος στόχος του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης -Δεν έχει πολλές αίθουσες για πρωινή καθημερινή λειτουργία, του Γυμνασίου και του Λυκείου. -Είναι επικίνδυνο το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που αναπτύσσεται για την υγεία των μαθητών και την δική μας; Τι λένε οι σχετικές έρευνες; Αναρωτιόμασταν όλοι αλλά κανένας δεν γνώριζε σχετικά με αυτό το θέμα. Τώρα προστέθηκε και ο φόβος από την επίδραση του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου στην υγεία μας! «Τελικά η αγορά του κτηρίου αυτού ήρθε να επιλύσει ή να προσθέσει νέες ανησυχίες;» Τι απογοήτευση! Οι καθηγητές αποφασίσαμε πάλι να ενημερώσουμε την Συνδικαλιστική Οργάνωση Καθηγητών Θεσσαλονίκης. «Οι καθηγητές του Γυμνασίου και Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης διαμαρτυρόμαστε για την αναγκαστική και άμεση μεταστέγασή μας σε άλλο κτήριο. Το κτήριο του παλιού Νηπιαγωγείου – Δημοτικού, το οποίο αγοράστηκε, σύμφωνα με δήλωση του κ. Νομάρχη Θεσσαλονίκης, για να στεγάσει μόνο σε πρωινό κύκλο τα σχολεία μας, πέρα από το ότι δεν μας καλύπτει από άποψη αιθουσών, εγκυμονεί κινδύνους για τους μαθητές μας. Τους κινδύνους αυτούς ως καθηγητές οφείλουμε να τους επισημάνουμε στους γονείς. Το σχολείο όπου θα μεταστεγασθούμε είναι κτισμένο ανάμεσα σε δύο Πυλώνες της ΔΕΗ σε απόσταση 10 μέτρων από το κτήριο, και κατά μήκος της αυλής του περνούν πολλά καλώδια υψηλής τάσης, τα οποία οποιασδήποτε στιγμή θα μπορούσαν να απειλήσουν την ζωή των μαθητών μας και όλων μας. Εκτός από τα παραπάνω θεωρούμε ότι η μεταστέγαση των σχολείων μας θα απομονώσει κοινωνικά και πολιτισμικά τους μαθητές μας και δε θα βοηθήσει στην ομαλή κοινωνική τους ένταξη, η οποία είναι και ο κύριος στόχος των σχολείων Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης»
16 Την επόμενη ημέρα, ήρθε ένας συνάδελφος στο σχολείο κρατώντας μία εφημερίδα. «Είδα την εφημερίδα στο περίπτερο και την αγόρασα, γιατί έχει ένα άρθρο που μας αφορά» Μας διάβασε το άρθρο που αφορούσε τους κατοίκους μιας περιοχής, οι οποίοι είχαν προσφύγει στην δικαιοσύνη για την εγκατάσταση Πυλώνων στο χώρο όπου ζούσαν. Η εφημερίδα δημοσίευε την 4503/97 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ). Σύμφωνα με αυτήν η επίδραση του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου στους κατοίκους δεν είναι μόνο θέμα που αφορά το φυσικό περιβάλλον, αλλά είναι ένα θέμα που αφορά την ανθρώπινη υγεία. Για τον λόγο αυτό πρέπει να προηγείται της εγκατάστασης των Πυλώνων κατάλληλη μελέτη για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει το έργο στην υγεία των κατοίκων Αυτό το άρθρο δικαίωσε τις ανησυχίες μας, αλλά επίσης νοιώσαμε και ανακούφιση. Δεν ήμασταν μόνοι, είχαμε έναν σύμμαχο, το Συμβούλιο της Επικρατείας. Αξιοποιώντας αυτήν την Απόφαση του ΣτΕ οι μαθητές, οι γονείς και οι καθηγητές του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης απαιτήσαμε από τον Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης και τον Νομάρχη Θεσσαλονίκης να μην μεταστεγαστούμε σε κτήριο ανάμεσα σε δύο Πυλώνες της ΔΕΗ Ενώ οι καθηγητές και οι μαθητές του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης αγωνιούσαμε δικαιολογημένα για το εντελώς ακατάλληλο κτήριο που προοριζότανε για την στέγασή μας, στις 6 Νοεμβρίου 1997 οι μαθητές του ελληνικού σχολείου Κασσάνδρου επανήλθαν με νέα κατάληψη του σχολικού συγκροτήματος Αυτήν την φορά, οι γηγενείς μαθητές πίεζαν για την άμεση μεταστέγαση των παλιννοστούντων μαθητών σε άλλο κτήριο. Έτσι τα μέτωπα εναντίον μας ήταν δύο: ο Νομάρχης με την αγορά του κτηρίου και οι Έλληνες μαθητές με την νέα κατάληψη. Η νέα κατάληψη, η οποία ήταν η μεγαλύτερη όλων, διήρκησε δεκαπέντε ολόκληρες ημέρες, έως και τις 20 Νοεμβρίου 1997 κατά την διάρκεια της οποίας οι παλιννοστούντες μαθητές εμποδίζονταν να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους. Κάθε ημέρα, οι καθηγητές, οι γονείς και οι μαθητές από το σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης πηγαίναμε έξω από το σχολικό συγκρότημα και συζητούσαμε: -Για την αιφνίδια και εσπευσμένη μεταστέγαση του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης στην Πυλαία από το σχολικό συγκρότημα στην οδό Κασσάνδρου. -Για την ακαταλληλότητα του κτηρίου το οποίο βρίσκεται στην κυριολεξία δίπλα σε δύο πηγές συνεχούς ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που έθεταν σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία των μαθητών και των εκπαιδευτικών του σχολείου. -Για την 4503/97 Απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, σύμφωνα με την οποία η επίδραση του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου στους κατοίκους δεν είναι μόνο θέμα που αφορά το φυσικό περιβάλλον, αλλά θέμα που αφορά την ανθρώπινη υγεία.
17 Αυτές τις δεκαπέντε ημέρες που το σχολικό συγκρότημα τελούσε υπό κατάληψη, οι γονείς των παλιννοστούντων μαθητών, οι μαθητές, οι καθηγητές, η συνδικαλιστική οργάνωση, ο Βουλευτής κ. Κουναλάκης και ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων κ. Τανιμανίδης κινητοποιηθήκαμε δυναμικά. ■ Αντιπροσωπία από τους γονείς επισκέφτηκαν δικηγορικό γραφείο και ζήτησαν από τον δικηγόρο να τους συντάξει μία εξώδικη Δήλωση-Διαμαρτυρία την οποία παρέδωσαν στον Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης, Ανδρέα Αλεξανδρίδη και στον Νομάρχη Θεσσαλονίκης, Κώστα Παπαδόπουλο. Ο Διευθυντής και ο Νομάρχης ενημερώθηκαν για τις ανησυχίες μας. Επίσης η Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων του Γυμνασίου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, κατέθεσε μήνυση, στην Εισαγγελία Θεσσαλονίκης. Στην μήνυση ανέφερε μεταξύ άλλων ότι: «Είμαι μητέρα του Γιάννη και της Ελένης, μαθητών αντίστοιχα του Γυμνασίου και Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Το κτήριο του σχολείου μας τελεί υπό κατάληψη από μαθητές και γονείς του ελληνικού σχολείου Κασσάνδρου από την προηγούμενη Πέμπτη μέχρι σήμερα. Αίτημα των καταληψιών μαθητών είναι η μεταστέγαση του δικού μας σχολείου σε άλλο κτήριο. Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε ότι αγοράσθηκε το κτήριο ενός παλαιού ιδιωτικού σχολείου στην Πυλαία με χρήματα φυσικά του Ελληνικού δημοσίου όπου θα μεταστεγασθεί το δικό μας σχολείο. Το κτήριο βρίσκεται στο μέσον δύο Πυλώνων της ΔΕΗ υψηλής τάσης (βλέπε απόφαση αρ. 4503/1997 του ΣτΕ για όμοια υπόθεση). Επειδή η αγορά του συγκεκριμένου κτηρίου έγινε εν γνώσει της ακαταλληλότητας αυτών που το αγόρασαν, αγοράζοντας ουσιαστικά ένα άχρηστο κτήριο, πιστεύουμε ότι 1) το Δημόσιο ζημιώθηκε από αυτήν την αγορά και 2) ότι η υγεία των παιδιών μας κινδυνεύει. Θέτω υπόψη σας όλα τα παραπάνω για να τα διερευνήσετε και να καταλογίσετε ευθύνες σε κάθε υπεύθυνο των ανωτέρω πράξεων». Παρ’ όλα αυτά ο Εισαγγελέας Θεσσαλονίκης έθεσε την μήνυση στο αρχείο. ■ Παρά το γεγονός ότι δεν είχαμε υποστήριξη από τις τοπικές Αρχές, οι μαθητές του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης βρίσκονταν κάθε ημέρα σε ημερίδες και συνεντεύξεις σχετικές με το θέμα της μεταστέγασης. Τα πρόσωπα των μαθητών και τα ονόματά τους ήταν στις εφημερίδες που βρίσκονταν έξω από κάθε περίπτερο και μαγαζάκι. Όλοι οι μαθητές μας, μιλούσαν για «ρατσιστική ενέργεια» και ζητούσαν να ενεργοποιηθούν οι Αρχές, προκειμένου να αρχίσουν τα μαθήματα. Επίσης αντιπροσωπία μαθητών με επικεφαλής την Πρόεδρο του Μαθητικού Συμβουλίου του Λυκείου Άννα Τόση από την Αλβανία και τους μαθητές Γιώργο Παχατουρίδη, Μαρία Ιβανίδου, Ελένη Γεωργίου, Άννα Τζιβανίδου, Τσαντεκίδη Ζουράμπ από την Γεωργία, την Βερόνικα Κουμπουσίδου και Γιάννη Κριθαρίδη από την Αμπχαζία, την Όλγα Ευσταθιάδου από
18 την Ρωσία, την Βαρβάρα Σαραχού από την Γερμανία και τον Γιάννη Ιντούμπορ από την Νιγηρία, επισκέφτηκαν την Νομαρχία. Τους μαθητές συνόδευαν η Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων Ι. Ρόζα, ο Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Γονέων Θεοδόσης Τζανής και πολλοί γονείς. Αυτοί παρέδωσαν επιστολή Διαμαρτυρίας προς τον Νομάρχη Θεσσαλονίκης για την μεταστέγαση του σχολείου σε κτήριο ακατάλληλο στην Πυλαία, το οποίο ήταν κτισμένο ανάμεσα σε δύο Πυλώνες της ΔΕΗ και πάνω από την αυλή του περνούσαν πολλά καλώδια μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. ■ Παράλληλα οι καθηγητές του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης επανήλθαμε με αναφορά μας και διαμαρτυρηθήκαμε προς τον Διευθυντή της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για την ακαταλληλότητα του κτιρίου και μάλιστα ζητούσαμε γραπτή απάντηση μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. ■ Η Πανελλήνια Συνδικαλιστική Οργάνωση Καθηγητών (ΟΛΜΕ), συνέχισε να στηρίζει τους παλιννοστούντες και μετανάστες μαθητές Έστειλε επιστολή στους μαθητές, καθηγητές και γονείς του ελληνικού σχολείου Κασσάνδρου, όπου ανέφερε μεταξύ άλλων ότι: «Το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Συνδικαλιστικής Οργάνωσης Καθηγητών εκφράζει την λύπη του αλλά και την αντίθεσή του για τη συνεχιζόμενη κατάληψη του διδακτηρίου του ελληνικού σχολείου Κασσάνδρου όπου συστεγάζεται και το σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Είναι πρωτοφανές όσο και ανησυχητικό το φαινόμενο μαθητές να καταλαμβάνουν το σχολείο τους με αίτημα να απομακρυνθούν συμμαθητές τους επειδή είναι «διαφορετικοί». Είναι σωστό άραγε να εξασφαλίζει κανείς την πρωινή λειτουργία ενός σχολείου αντιμετωπίζοντας τους συμμαθητές τους ως παρείσακτους;» Σε λίγες ημέρες ακολούθησε δεύτερη επιστολή από την Πανελλήνια Συνδικαλιστική Οργάνωση Καθηγητών (ΟΛΜΕ), στην οποία εξηγούσε στους μαθητές του ελληνικού Λυκείου Κασσάνδρου την μέχρι τώρα στάση της υπέρ των παλιννοστούντων και μεταναστών μαθητών και ανέφερε μεταξύ άλλων: «Θα κάνατε την κατάληψη του σχολείου σας, αν στη θέση των Παλιννοστούντων βρίσκονταν άλλοι «γηγενείς» μαθητές;» ■ Η κατάσταση ήταν έκρυθμη γι αυτό επικοινώνησα τηλεφωνικά και πάλι με τον Βουλευτή κ. Κουναλάκη. Τον ενημέρωσα για τα τελευταία γεγονότα και ζήτησα την παρέμβασή του. Ο Βουλευτής Πέτρος Κουναλάκης επανήλθε για δεύτερη φορά καταθέτοντας επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή. Έτσι το θέμα απασχόλησε ξανά την Ελληνική Βουλή Ο κ. Κουναλάκης είπε στον Υπουργό Παιδείας: «Το σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, μετά από απαράδεκτες ρατσιστικού χαρακτήρα εκδηλώσεις εκ μέρους γονέων και μαθητών υποχρεώθηκε να μεταφερθεί στην περιοχή της Πυλαίας. Το κτήριο δεν καλύπτει από άποψη αιθουσών και εγκαταστάσεων τις υποχρεώσεις ενός σύγχρονου σχολείου.
19 Το σχολείο επίσης βρίσκεται ανάμεσα σε δύο Πυλώνες υψηλής τάσης της ΔΕΗ, που βρίσκονται δεξιά και αριστερά στα όρια του οικοπέδου του σχολείου. Οι κίνδυνοι για την υγεία των μαθητών και των εκπαιδευτικών είναι άμεσοι και μόνο η λύση της μεταφοράς του σχολείου σε άλλη περιοχή είναι ενδεδειγμένη. Τι προτίθεστε να κάνετε κ. Υπουργέ ώστε επιτέλους να λυθεί το πρόβλημα της στέγασης του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης σε κατάλληλη περιοχή;» Ο Υφυπουργός Παιδείας, Ιωάννης Ανθόπουλος, απάντησε στον Βουλευτή Πειραιά, Πέτρο Κουναλάκη, μεταξύ άλλων ότι: «Δίπλα στο σχολείο λειτουργούν ιδιωτικά σχολεία όπως το Αμερικάνικο Κολέγιο «Ανατόλια» με δύο χιλιάδες μαθητές, και το Αρσάκειο Γυμνάσιο – Λύκειο Η περιοχή είναι διάσπαρτη από βίλες πλουσίων, που το πρώτο που θα τους ενδιέφερε είναι η προστασία της υγείας τους. Έχουν γίνει χιλιάδες μελέτες και η επίκληση δήθεν κινδύνου της υγείας των μαθητών είναι μία πρόφαση» Ο κ. Κουναλάκης παίρνοντας τον λόγο, του απάντησε: «Το Κολέγιο «Ανατόλια» και οι πολυτελείς βίλες είναι μακριά από τους Πυλώνες. Δεν είναι δίπλα όπως είναι αυτό το σχολείο, που έχει εγκαταλειφθεί. Και όλα αυτά δεν θα έπρεπε να τα υποτιμάει ο κ. Υφυπουργός». Κατά την γνώμη μου, ο Υφυπουργός Παιδείας είπε ότι «έχουν γίνει χιλιάδες μελέτες» τελείως αόριστα και χωρίς να αναφέρει τα ονόματα των Καθηγητών του Πανεπιστημίου που τις συνέταξαν, και οι οποίες ποτέ δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα. ■ Ο Τύπος αναφερόταν λεπτομερώς στις κινητοποιήσεις μας. Οι συνεντεύξεις των μαθητών, η ερώτηση στη Βουλή και η μήνυση από την Πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων βρίσκονταν σε όλες τις τοπικές εφημερίδες. Μία ανατριχιαστική φωτογραφία, την οποία έστειλα εγώ, και στην οποία φαίνονται οι δύο Πυλώνες της ΔΕΗ να ορθώνονται και να κυριαρχούν στον προαύλιο χώρο του σχολείου δημοσιεύθηκε σε τοπική εφημερίδα. Ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων κ. Τανιμανίδης μίλησε επίσης στους δημοσιογράφους Μίλησε για γκετοποίηση των παλιννοστούντων μαθητών και ζήτησε από το Υπουργείο Παιδείας να γίνουν ειδικά προγράμματα ένταξης των παιδιών αυτών και να βρεθεί ένα κατάλληλο κτίριο για να μεταστεγαστούν. Εν τω μεταξύ, ο κ. Τανιμανίδης επισκέφθηκε το σχολικό συγκρότημα της οδού Κασσάνδρου συνοδευόμενος από το νομικό σύμβουλο της Ομοσπονδίας και σημερινό Πρόεδρο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ποντιακού Ελληνισμού κ. Χαράλαμπο Αποστολίδη. Συνομίλησε με τους Έλληνες μαθητές που πραγματοποιούσαν την κατάληψη και συζήτησε μαζί τους προσπαθώντας να τους πείσει να λήξουν την κατάληψη και να υπάρξει μέριμνα για επιλογή
20 κατάλληλου κτιρίου, ώστε να μεταστεγαστεί το σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης με τη νέα σχολική χρονιά. Ο κ. Τανιμανίδης συζήτησε με τους δημοσιογράφους και κατήγγειλε την επιχειρούμενη, όπως είπε, «γκετοποίηση» των παλιννοστούντων μαθητών με την μεταστέγαση του σχολείου, καθώς και την ανυπαρξία πολιτικής για εγκατάσταση και κοινωνική ένταξη των παιδιών αυτών όπως και των γονιών τους. Κάποια στιγμή εντάθηκαν οι προσπάθειες για την εκτόνωση της κρίσης. Όλοι οι φορείς επιθυμούσαν την λήξη της κατάληψης και την λειτουργία των σχολείων, εκτός από τον Σύλλογο Γονέων του ελληνικού σχολείου Κασσάνδρου Στην αίθουσα συνεδριάσεων του Υπουργείου Μακεδονίας και Θράκης πραγματοποιήθηκε έκτακτη ευρεία σύσκεψη, υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα Παλιννοστούντων Ομογενών Χρήστου Καμενίδη για την λήξη της κατάληψης. Στη σύσκεψη συμμετείχαν αντιπροσωπείες μαθητών και οι Διευθυντές των τεσσάρων σχολείων, η Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων του Γυμνασίου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, ο Αντινομάρχης Θεσσαλονίκης, ο οποίος ήταν αρμόδιος για θέματα Παιδείας, ο Διευθυντής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων, Στέφανος Τανιμανίδης. Εκεί ήμουν και εγώ ως εκπαιδευτικός με πολλούς μαθητές από το Λύκειο Παλιννοστούντων, όπως ο Γιάννης Κριθαρίδης και η Άννα Τόση. Μετά από ώρες συζητήσεων, οι μαθητές και ο Σύλλογος Γονέων του ελληνικού σχολείου Κασσάνδρου πείσθηκαν να αναστείλουν αλλά όχι να λήξουν την κατάληψη και το σχολείο να ξαναλειτουργήσει. Έτσι, μετά από 15 ημέρες κατάληψης, τα μαθήματα άρχισαν κανονικά στο σχολικό συγκρότημα στην οδό Κασσάνδρου. Μεταξύ όλων των άλλων, τις ημέρες της κατάληψης απεβίωσε αιφνιδιαστικά μέσα στο αυτοκίνητό του από καρδιακό επεισόδιο ο Διευθυντής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανδρέας Αλεξανδρίδης, αφήνοντας έκπληκτη την εκπαιδευτική κοινότητα. Ο Διευθυντής που με τις αποφάσεις του ταλαιπώρησε τους μαθητές μας, τους γονείς τους και εμάς τους εκπαιδευτικούς για τρία συνεχόμενα χρόνια, απεβίωσε λίγες ημέρες πριν από την προγραμματισμένη μεταστέγαση του σχολείου μας. Μετά την λήξη της κατάληψης, το σχολείο μας λειτούργησε στο συγκρότημα στην οδό Κασσάνδρου για μία εβδομάδα, η οποία ήταν και η τελευταία εβδομάδα. Σ’ αυτήν την τελευταία εβδομάδα, συζητήσαμε με τους μαθητές μας για τις επόμενες κινήσεις μας και αποφασίσαμε να αναρτήσουμε ένα πανό έξω από το σχολείο, όπου θα αποτυπωνότανε η αγωνία μας για την αδικία που υφιστάμεθα. Επίσης αποφασίσαμε να παραβρεθώ εγώ με αντιπροσωπία μαθητών στην ημερίδα «Ρατσισμός και Ξενοφοβία», που οργάνωνε το
21 Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και στην ημερίδα «Ρατσισμός και Εκπαίδευση», που οργάνωνε ο Δήμαρχος Νεάπολης, Γρηγόρης Χατζησάββας, για να ενημερώσουμε τον κόσμο που θα παραβρισκότανε στις δύο εκδηλώσεις για τον αγώνα μας. ■ Ανέλαβα εγώ να πάω σε ένα εργαστήριο, που κατασκευάζει πανό και να παραγγείλω ένα που θα έγραφε: ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΜΑΘΗΤΕΣ – ΓΟΝΕΙΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΠΑΛΙΝΝΟΣΤΟΥΝΤΩΝ Κάθε ημέρα, πριν την έναρξη των μαθημάτων, ο μαθητής του Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Γιώργος Παχατουρίδης, από την Γεωργία μαζί με άλλους μαθητές ανέβαιναν στα δένδρα και κρεμούσαν το πανό έξω από το σχολικό συγκρότημα. Μετά το τέλος των μαθημάτων οι μαθητές ξανανέβαιναν στα δένδρα και κατέβαζαν το πανό. Δίπλωναν προσεκτικά το σύμβολο του αγώνα μας και το αποθήκευαν σε χώρο ασφαλή, στο πορτ μπαγάζ του αυτοκινήτου μου! Έτσι το προστατεύσαμε για μία ολόκληρη εβδομάδα και το χρησιμοποιήσαμε ξανά στην πορεία μας. ■ Ένα Σάββατο απόγευμα, στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης μαθητές του ΓυμνασίουΛυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης και εγώ παρακολουθήσαμε την ημερίδα «Ρατσισμός και Ξενοφοβία», σχετική με τα εργασιακά δικαιώματα των αλλοδαπών στην Ελλάδα Στην εκδήλωση ήταν ομιλητές ο Υπουργός Εργασίας Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, οι Ευρωβουλευτές Ε. Λαμπράκη και Ν. Παπακυριαζής, πολλοί Βουλευτές, ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου και ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης. Μετά τις τοποθετήσεις των ομιλητών ακολούθησαν ερωτήσεις. Η Άννα, ενημέρωσε τους παρευρισκομένους για την επικινδυνότητα του νέου σχολικού κτηρίου και ζήτησε από τον Υπουργό την παρέμβασή του ώστε να μην μετακινηθούμε από το σχολικό συγκρότημα της οδού Κασσάνδρου. Ο Υπουργός υποσχέθηκε στην Άννα ότι θα δει το θέμα, ο δε Βουλευτής Θεσσαλονίκης, Στέλιος Παπαθεμελής έδωσε συγχαρητήρια στην Άννα και σε όλους τους μαθητές του Γυμνασίου – Λυκείου που ήταν παρόντες. ■ Επίσης παραβρεθήκαμε στην ημερίδα «Ρατσισμός και Εκπαίδευση», που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Δημάρχου Νεάπολης, Γρηγόρη Χατζησάββα. Οι μαθητές ζήτησαν τον λόγο από το προεδρείο για να διαβάσει η Άννα το Ψήφισμα που είχαν γράψει. «Εμείς, οι μαθητές του Γυμνασίου και Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης αλλά και οι γονείς μας με αφορμή την ημερίδα «Ρατσισμός και Εκπαίδευση», θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε και να καταγγείλουμε τη ρατσιστική ενέργεια που παρατηρείται ενάντια στο σχολείο μας. Μετά από την τρίτη κατά σειρά ετών, κατάληψη του σχολείου μας από τους μαθητές του συστεγαζόμενου
22 Γυμνασίου και Λυκείου Κασσάνδρου με διαφορετική κάθε φορά πρόφαση, έχουν πετύχει την απομάκρυνσή μας από το κτήριο με αίτημα αυτή τη φορά τη μόνιμη πρωινή λειτουργία τους. Έτσι λόγω της διαφορετικότητας μας αναγκαζόμαστε να μεταστεγαστούμε, παρά τη θέλησή μας, στο εγκαταλελειμμένο ιδιωτικό σχολείο στην Πυλαία αδιαφορώντας για τους κινδύνους στους οποίους θα εκτεθούμε. Το 1997, έτος κατά του ρατσισμού, έδωσε την ευκαιρία για πολλές διαμαρτυρίες: ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΕΜΕΙΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ» Η Άννα χειροκροτήθηκε και το ψήφισμα έγινε ομόφωνα δεκτό από τον κόσμο που παρακολουθούσε την ημερίδα. Την τελευταία εβδομάδα παράλληλα με τους μαθητές, συνεδριάσαμε οι δύο σύλλογοι καθηγητών του Γυμνασίου και Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης και αποφασίσαμε να κληθεί από την Αθήνα ο Καθηγητής Κώστας Λιολιούσης, για να μετρήσει το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που δημιουργείτο από τους δύο Πυλώνες στο χώρο του νέου μας σχολείου. Την τελευταία Παρασκευή απόγευμα, 28 Νοεμβρίου 1997, οι μαθητές του Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης αποφάσισαν να κάνουν πορεία μέσα στην Θεσσαλονίκη τη Δευτέρα, 1 Δεκεμβρίου 1997. Η Άννα Τόση, η Πρόεδρος του Μαθητικού Συμβουλίου, πέρασε από όλες τις τάξεις του Γυμνασίου για να ενημερώσει τους μαθητές και να τους καλέσει να πάρουν μέρος στην πορεία. Ο Διευθυντής του Γυμνασίου το πληροφορήθηκε, πέρασε από όλες τις τάξεις και απείλησε τους μαθητές του Γυμνασίου με αποβολή αν πάρουν μέρος στην πορεία που οργάνωσε το Λύκειο. Εγώ περίμενα να φύγει ο Διευθυντής και πέρασα με τη σειρά μου από όλα τις τάξεις, και ενθάρρυνα τους μαθητές να πάρουν μέρος στην πορεία του Λυκείου χωρίς φόβο. Η τελευταία ημέρα στο σχολικό συγκρότημα στην οδό Κασσάνδρου ήταν επεισοδιακή. Μετά από δύο ημέρες, την Κυριακή το πρωί 30-11-1997, συνάντησα τον Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Κώστα Λιολιούση, στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης και τον μετέφερα με το αυτοκίνητό μου στο ακατάλληλο σχολικό κτήριο στην Πυλαία Ο καθηγητής Κώστας Λιολιούσης πραγματοποίησε εθελοντικά την μέτρηση του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου. Κατά τη διάρκεια των μετρήσεων του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου στο χώρο του νέου σχολείου, ήρθε η Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και πολλοί καθηγητές. Αργά το απόγευμα ο Καθηγητής συνέταξε την Έκθεση που αφορούσε τις μετρήσεις του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου στο χώρο του σχολείου και αργά το βράδυ τον μετέφερα με το αυτοκίνητό μου στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης για να επιστρέψει στην Αθήνα. Η ΄Εκθεση του Καθηγητή ήταν αποκαλυπτική:
23 «Το μεσημέρι της Κυριακής, 30 Νοεμβρίου 1997, διενήργησα μετρήσεις των εντάσεων του ηλεκτρικού και μαγνητικού πεδίου συχνότητας 50 κύκλων που δημιουργούνται στο χώρο του σχολείου. Οι μετρηθείσες τιμές του ηλεκτρικού και του μαγνητικού πεδίου είναι σαφώς κατώτερες των επισήμων ορίων επικινδυνότητας, αλλά είναι εκατοντάδες ή και χιλιάδες φορές μεγαλύτερες των συνήθων τιμών του πεδίου αυτού, όπου εκτίθεται ο γενικός πληθυσμός της χώρας στους χώρους κατοικίας και εργασίας. Η γενική πολιτική που ακολουθείται διεθνώς για την αντιμετώπιση των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων συνοψίζεται στον αγγλοσαξονικό όρο ALARA (As Low As Reasonably Achievable) δηλαδή αφορά στην πολιτική της κατά το δυνατόν μείωσης των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων. Η πολιτική αυτή εφαρμόζεται παγκοσμίως κατά προτεραιότητα στα σχολικά κτήρια όπου είναι αδιανόητη η λειτουργία τους πλησίον γραμμών υψηλής τάσης». Ο Καθηγητής μας ενημέρωσε για τα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα όρια επικινδυνότητας που είναι πολύ υψηλά για να μας ηρεμήσει, αλλά η Έκθεσή του μάς επιβάρυνε ψυχολογικά. Έτσι φτάσαμε στην σημερινή ημέρα. Πριν την πορεία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση διαμαρτυρίας από εσάς τους γονείς και τους μαθητές του σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης για τον διωγμό μας από το σχολικό συγκρότημα της οδού Κασσάνδρου. Στο Δελτίο Τύπου που δώσατε οι γονείς και οι μαθητές του σχολείου λίγο πριν ξεκινήσει η πορεία, προσπαθήσατε να ακουστεί η φωνή σας. «Επειδή εμείς οι μετανάστες δεν είμαστε τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού, ζητάμε από τους εκπροσώπους της Ελληνικής Πολιτείας να σταματήσουν το καθεστώς των διακρίσεων σε βάρος μας. Τα παιδιά μας δικαιούνται να έχουν ισότιμη εκπαίδευση με τα άλλα παιδιά, μια εκπαίδευση που θα σέβεται τη διαφορετικότητά μας, μια διαφορετικότητα που πρέπει η ελληνική κοινωνία να την αντιμετωπίζει ως πλούτο και όχι ως απειλή. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να σεβαστεί την υπογραφή της στις διεθνείς συνθήκες και στους νόμους που η ίδια ψήφισε για τη δημιουργία διαπολιτισμικών σχολείων». ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ Την ώρα που συζητούσα με τους γονείς για τα γεγονότα των προηγούμενων χρόνων ακούμε έναν θόρυβο και στρέφουμε τα βλέμματα προς την είσοδο του Υπουργείου. Βλέπουμε την Ρόζα, την Πρόεδρο να βγαίνει από το Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης και να ακολουθούν όλοι οι άλλοι. Η Πρόεδρος μας ενημερώνει: «Ο Υπουργός Φίλιππος Πετσάλνικος μας δέχτηκε και άκουσε τα αιτήματά μας. Επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Υπουργό Παιδείας στην Αθήνα, Γεράσιμο Αρσένη και ο
24 Υπουργός Παιδείας μάς υποσχέθηκε ότι θα δοθεί επιχορήγηση από τα κονδύλια του Υπουργείου Παιδείας 400 εκατ. Δραχμών (1.2 εκατομμύρια €) για την ανέγερση σχολικού συγκροτήματος για τους Παλιννοστούντες μαθητές». Ναι, ο Υπουργός αναγνώρισε ότι έχουμε δίκαιο. Στο άκουσμα της πρότασης του Υπουργού Παιδείας μαθητές και γονείς ξεσπούμε σε χειροκροτήματα. Όλοι χαμογελούμε. Πρόκειται για μια μεγάλη επιτυχία και αισθανόμαστε ότι ο αγώνας μας δικαιώνεται! Τα νέα είναι ευχάριστα, η πραγματικότητα όμως είναι ίδια. Από αύριο αρχίζουν τα μαθήματα δίπλα σε Πυλώνες της ΔΕΗ και εμείς θα είμαστε ξανά στον αγώνα. Η τοπική τηλεόραση μεταδίδει ζωντανά την πορεία μας. Δεκάδες είναι τα τηλεφωνήματα που δέχομαι από συναδέλφους και φίλους άλλων σχολείων, που βλέπουν στην τηλεόραση την πορεία μας και που θέλουν να εκφράσουν τον θαυμασμό τους. -Τι μαθητές! Τι αξιοπρέπεια! Τι ήθος! Συγχαρητήρια! Την επόμενη ημέρα, όλες οι τοπικές εφημερίδες γράφουν για την πορεία μας και δημοσιεύουν φωτογραφία των μαθητών με το πανό μπροστά στο Υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης. Ε. Νέα αρχή στο εγκαταλελειμμένο ιδιωτικό σχολείο στην περιοχή της Πυλαίας Η πρώτη εικόνα στο εγκαταλελειμμένο, παλιό σχολείο είναι θλιβερή: Τοίχοι άβαφοι, παράθυρα σπασμένα, τουαλέτες ακατάλληλες και οι ρωγμές στους τοίχους να φανερώνουν τις δομικές αδυναμίες του κτηρίου. Έρχονται τα συνεργεία για τις εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης. Οι ελαιοχρωματιστές αρχίζουν το βάψιμο και αφού δεν μπορεί να γίνει το μάθημα, οι μαθητές βοηθάνε όλοι μαζί. Μεταφέρουν θρανία, καρέκλες και πίνακες μέσα στις αίθουσες. Ταχτοποιούν το αρχείο του σχολείου στις βιβλιοθήκες, τα βιβλία, τους χάρτες, τα όργανα γυμναστικής και μουσικής και ένα σωρό άλλα χρήσιμα πράγματα που είναι απαραίτητα για την καλή λειτουργία του σχολείου. Η κεντρική θέρμανση δεν λειτουργεί, χρειάζεται επιδιόρθωση από τους τεχνικούς. Στο εσωτερικό επικρατεί χάος από τις σκάλες, τις λαδομπογιές, τις σκούπες και τα συνεργεία να δουλεύουν πυρετωδώς. Το έδαφος κάτω από το κτήριο παρουσιάζει καθίζηση, γιατί το έδαφος ήταν επικλινές και το κτίριο χτίστηκε πάνω σε συμπιεσμένο χώμα. Οι οριζόντιες ρωγμές στους διαδρόμους και στις αίθουσες φανερώνουν σοβαρό πρόβλημα στατικότητας του κτηρίου. Η θλίψη συνεχίζεται και εκτός σχολείου καθώς πάνω από τα κεφάλια μας βλέπουμε δύο Πυλώνες υψηλής τάσης και ηλεκτροφόρα καλώδια να διασχίζουν όλη την αυλή
25 Αυτή είναι η επιλογή της διοίκησης σαν λύση στο πρόβλημα στέγασής μας. Και εμείς για ακόμα μια φορά είμαστε αντιμέτωποι με σωρεία προβλημάτων. Μετά την πρώτη ματιά στο σχολείο, ο Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Γονέων Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Θεοδόσης Τ. παραχωρεί συνέντευξη σε τοπική εφημερίδα και τονίζει ότι «Το κτίριο δεν είναι έτοιμο, είναι άβαφο, δεν έχει απολυμανθεί, δεν έχει κεντρική θέρμανση και δεν επαρκούν τα θρανία οι καρέκλες και οι πίνακες». Μετά την οριστική μεταστέγαση του σχολείου από τις αρμόδιες Αρχές, ο αγώνας για την εύρεση κατάλληλου κτηρίου συνεχίζεται, σύμφωνα με την υπόσχεση του Υπουργού Παιδείας, Γεράσιμου Αρσένη Επισκέπτομαι τον Βουλευτή κ. Ρόκο στο γραφείο του στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης για να τον ενημερώσω για τα προβλήματά μας. Με ακούει με πολλή προσοχή. Του αναφέρω με λεπτομέρειες όλα τα γεγονότα που ταλαιπωρούν το σχολείο μας τα τρία τελευταία χρόνια. Μου λέει ότι είναι πολύ σοβαρό το θέμα και θα το προωθήση στην Βουλή. Έτσι το θέμα μας συζητιέται ξανά στην Βουλή για τέταρτη και τελευταία φορά. Στην Βουλή, ο Βουλευτής Γεώργιος Ρόκος λέει στον Υπουργό: «Οι μαθητές του Γυμνασίου και Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης εξαναγκάστηκαν σε μετεγκατάσταση από το συστεγαζόμενο Γυμνάσιο – Λύκειο Κασσάνδρου στο παλιό ιδιωτικό στην Πυλαία, παρά τους κινδύνους στους οποίους εκτίθενται. Ειδικότερα, το κτήριο, εκτός των σοβαρών ελλείψεων που παρουσιάζει σε αίθουσες και εγκαταστάσεις, βρίσκεται και σε απόσταση αναπνοής (μόλις δέκα μέτρων) από δύο Πυλώνες υψηλής τάσης της ΔΕΗ, που απειλούν με την ηλεκτρομαγνητική τους ακτινοβολία την υγεία των μαθητών και καθηγητών. Επιπρόσθετα, το σχολείο αυτό βρίσκεται μακριά από το κέντρο της πόλης, με αποτέλεσμα την γκετοποίηση των παλιννοστούντων μαθητών και τη μη ομαλή ένταξη τους στην ελληνική κοινωνία. Ερωτάται ο κύριος Υπουργός: Ποιοι οι λόγοι εξαναγκασμού σε μετεγκατάσταση των παλιννοστούντων μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου; Γνωρίζει τους κινδύνους, στους οποίους είναι εκτεθειμένοι οι παλιννοστούντες μαθητές και καθηγητές τους, από τη λειτουργία των Πυλώνων υψηλής τάσης της ΔΕΗ; Σε ποιες ενέργειες θα προβεί άμεσα, προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα στέγασης των παλιννοστούντων μαθητών, με τη μεταφορά τους σε άλλο κατάλληλο κτήριο και σε ενδεδειγμένη περιοχή;» Ο κ. Υφυπουργός Παιδείας Ιωάννης Ανθόπουλος παίρνει τον λόγο για να απαντήσει: «Το πρόβλημα ήταν πρόβλημα σχολικής στέγης. Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Θεσσαλονίκης προσπάθησε να δώσει μία μόνιμη λύση στο πρόβλημα. Πώς; Με την αγορά ενός
26 διδακτηρίου έτοιμου, σε μία προνομιούχο περιοχή. Διότι η Πυλαία Θεσσαλονίκης, που φιλοξενεί το Αμερικανικό Κολέγιο και το Αρσάκειο –περίπου στην ίδια περιοχή είναι, είναι μια εξαιρετική, προνομιούχος περιοχή της Θεσσαλονίκης. Δεν υπάρχει κανένας απόλυτος κίνδυνος από τα ηλεκτροφόρα καλώδια. Δεν υπάρχει καμία απαγορευτική διάταξη από την πλευρά των αρμοδίων υπηρεσιών αλλά και καμία επιστημονική έρευνα που να επιβεβαιώνει τον κίνδυνο από καλώδια υψηλής τάσης. Έχουμε αντιστοίχως έρευνες από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Καμία δεν επιβεβαιώνει τον κίνδυνο υγείας των μαθητών από τα ηλεκτροφόρα αυτά καλώδια. Τα ίδια καλώδια περνούν από το Αρσάκειο, από το Αμερικανικό Κολέγιο και από το πρώην ιδιωτικό σχολείο που είχε νήπια. Κανένα κρούσμα δεν παρατηρήθηκε τόσα χρόνια, περίπου δύο δεκαετίες. Πως ξαφνικά η τόση αδικαιολόγητη ευαισθησία;» Κατά την γνώμη μου, ο Υφυπουργός Παιδείας Ανθόπουλος επικαλούμενος τελείως αόριστα «αντίστοιχες έρευνες από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης», χωρίς δηλ. να αναφέρεται στα ονόματα Καθηγητών που τις συνέταξαν και οι οποίες ποτέ δεν δόθηκαν σ’ εμάς ή στη δημοσιότητα, επιχείρησε να αποδυναμώσει τα συμπεράσματα των μετρήσεων της Έκθεσης Λιολιούση. Η Έκθεση όμως αυτή ήταν επιστημονικά άρτια και χωρίς αντίλογο. Για τον λόγο αυτό έπεισε τον Υπουργό Παιδείας, Γεράσιμο Αρσένη, ο οποίος αναγνώρισε την ανάγκη εξεύρεσης νέου κατάλληλου κτηρίου για τους Παλιννοστούντες μαθητές και υποσχέθηκε χρήματα για τον σκοπό αυτό. Δηλαδή ο Υφυπουργός Παιδείας εκφράζει μία γνώμη που διαφέρει από εκείνη του Υπουργού! Οι ειρηνικές κινητοποιήσεις μας τελειώνουν με τους μαθητές να κάνουν μία καταγγελία και οι γονείς να δίνουν στον Τύπο ένα ψήφισμα. ● Μετά την απαράδεκτη στάση του Διευθυντή του Γυμνασίου, ο οποίος περνώντας από τις αίθουσες του σχολείου εκφόβιζε και απειλούσε τους μαθητές να μην συμμετέχουν στην πορεία των μαθητών του Λυκείου, οι μαθητές του Λυκείου καταγγέλλουν αυτήν την συμπεριφορά με το παρακάτω κείμενο: «Για να αποτρέψει ο Διευθυντής τους μαθητές από την συμμετοχή στην πορεία διαμαρτυρίας που διοργανώσαμε, τους απείλησε με αποβολές. Μερικά από τα παιδιά τρομοκρατήθηκαν και αναγκάστηκαν να μην έρθουν στην πορεία γιατί δεν ξέρουν τους νόμους και τα δικαιώματα τους. Ακόμη μας απαγόρευσε να ενημερώσουμε τα παιδιά λέγοντας να μην πλησιάσουμε τα παιδιά του Γυμνασίου, διότι ανήκουμε σε άλλο σχολείο και θα υποστούμε τις συνέπειες. Εμείς από την πλευρά μας ενημερώσαμε όσους μαθητές μπορούσαμε ότι οι απειλές του Διευθυντή δεν στηρίζονταν πουθενά. Σε μια δημοκρατική κοινωνία όπως είναι η ελληνική, πρέπει
27 όλοι να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων. Ιδιαίτερα οι καθηγητές πρέπει να είναι το πρότυπο για εμάς τους μαθητές, πολύ περισσότερο όταν έχουν διευθυντικές θέσεις» ● Οι γονείς μετά τις υποσχέσεις που τους δόθηκαν από τον Υπουργό Παιδείας επανέρχονται με ψήφισμα για την εύρεση νέου κτηρίου. «Μετά τη δέσμευση του Υπουργού Παιδείας κ. Αρσένη την Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 1997 για χορήγηση 400 εκατ. Δραχμών (1.2 εκατομμύρια €) για την ανέγερση σχολικού συγκροτήματος για τους Παλιννοστούντες και μετανάστες μαθητές ζητούμε από την Πολιτεία να τηρήσει τις δημόσιες δεσμεύσεις της και να φροντίσει για την έγκαιρη εξεύρεση του οικοπέδου και την ανέγερση ενός διαπολιτισμικού σχολείου, σύμφωνα με τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας μας και το σχετικό Νόμο που ψήφισε η Ελληνική Βουλή. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούν να συνυπάρχουν στο ίδιο σχολείο διαφορετικής πολιτισμικής προέλευσης παιδιά και θα γίνεται σεβαστή η διαφορετικότητα τους» ΕΠΙΛΟΓΟΣ Μετά την υπόσχεση από τον αρμόδιο Υπουργό Παιδείας Γεράσιμο Αρσένη για εξεύρεση και αγορά άλλου κτηρίου τελειώνει ένας μεγαλειώδης μαθητικός αγώνας Από το 1997 έως το 2012, το σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης λειτούργησε στο επικίνδυνο κτήριο της Πυλαίας, που αγοράστηκε από την Νομαρχία Θεσσαλονίκης, ανάμεσα σε δύο Πυλώνες της ΔΕΗ, ακατάλληλο εντελώς για μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου και χτισμένο πάνω σε συμπιεσμένο χώμα, γιατί το έδαφος ήταν επικλινές. Οι τοίχοι μέσα στις αίθουσες και στους διαδρόμους σχημάτιζαν κάθε χρόνο οριζόντια κενά που σε τρόμαζαν και σε προβλημάτιζαν. Η εγκατάλειψη τελικά του κτηρίου από το 2012 και η μη χρησιμοποίησή του για οποιονδήποτε δημόσιο σκοπό, αποδεικνύουν περίτρανα τη βασιμότητα της μήνυσης της Προέδρου του Συλλόγου Γονέων. Το δημόσιο χρήμα σπαταλήθηκε για την αγορά ενός άχρηστου, ακατάλληλου και επικίνδυνου κτηρίου. Εκ του αποτελέσματος οι μαθητές, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί δικαιωνόμαστε. Από το 2012, το σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης μεταστεγάστηκε ξανά και λειτουργεί σε άλλο παλιό κτήριο, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης Επομένως η υπόσχεση του Υπουργού δεν υλοποιήθηκε μέχρι σήμερα!
28 ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΦΟΡΕΙΣ Στο βιβλίο αναφέρονται οι εξής δημόσιες Αρχές και Φορείς: Ελληνική Βουλή Υπουργείο Παιδείας Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης Γραμματεία Παλιννοστούντων Ομογενών Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Θεσσαλονίκης Δήμος Νεάπολης Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Θεσσαλονίκης Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Συνδικαλιστική Οργάνωση των Καθηγητών Θεσσαλονίκης (Γ΄ ΕΛΜΕ) Πανελλήνια Συνδικαλιστική Οργάνωση των Καθηγητών (ΟΛΜΕ) Εισαγγελία Θεσσαλονίκης Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ● Ο Γιάννης Κατσαρός, υπηρέτησε ως Βουλευτής Θεσσαλονίκης στο Ελληνικό Κοινοβούλιο από το 1989 έως 1996. ● Ο Γεράσιμος Αραβανής, Φαρμακοποιός, γεννήθηκε στην Λευκάδα το 1948. Υπηρέτησε ως Βουλευτής Λευκάδας και Πειραιά στο Ελληνικό Κοινοβούλιο από το 1990 έως το 1996. Είναι παντρεμένος με δύο παιδιά. ● Ο Πέτρος Κουναλάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1937. Σπούδασε στην Γερμανία Οικονομικές και Πολιτικές Επιστήμες. Υπηρέτησε ως Βουλευτής Αθηνών στο Ελληνικό Κοινοβούλιο κατά τα έτη 1996 – 2000. ● Ο Γεώργιος Ρόκος γεννήθηκε στη Κυψέλη της Πρέβεζας το 1948. Απεβίωσε στις 10 Αυγούστου 2017 σε ηλικία 69 ετών. Σπούδασε στην Ιταλία Χημικός μηχανικός. Υπήρξε αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας. Ως μόνιμος κάτοικος Λαγκαδά, ίδρυσε εργοστάσιο και δραστηριοποιήθηκε στον τομέα της
1.
2.
3.
26-09-96,
30-10-96,
4. Στις 6-11-97, κατάληψη 15 ημερών
5. Στις 17-11-97,
6.
18-11-97,
7. Στις 19-11-
8.
9
29 κεραμοποιίας. Υπηρέτησε ως βουλευτής Θεσσαλονίκης στο Ελληνικό Κοινοβούλιο κατάταέτη1996-2000 και ως Δημοτικός Σύμβουλος στον Δήμο Λαγκαδά, κατά τα έτη 2011–2014. Υπήρξε μεγάλος αγωνιστής και ιδεολόγος, ένας άνθρωπος της δράσης και της προσφοράς. ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Στις
-10-95, οι βουλευτές Κατσαρός Γιάννης και Αραβανής Γεράσιμος καταθέτουν επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή
3
Στις
έναρξη κατάληψης
ημερών.
10
Στις
ο βουλευτής Πέτρος Κουναλάκης καταθέτει επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή.
ο βουλευτής Πέτρος Κουναλάκης καταθέτει ξανά επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή
Στις
η Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων του Γυμνασίου ΔΕ, καταθέτει μήνυση στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης.
97, έκτακτη ευρεία σύσκεψη στην αίθουσα συνεδριάσεων του Υπουργείου Μακεδονίας και Θράκης υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα Παλιννοστούντων Ομογενών Καμενίδη Χρήστου.
Το Σάββατο 22-11-97, ημερίδα «Ρατσισμός και Ξενοφοβία», στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.
. Στις 24-11-97, ημερίδα «Εκπαίδευση και Ρατσισμός», στον Δήμο Νεάπολης, υπό την αιγίδα του Δημάρχου Γρηγόρη Χατζησάββα. 10. Στις, 30-11-97, μέτρηση του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου στο χώρο του σχολείου από τον Καθηγητή Λιολιούση Κώστα. 11. Την 1 Δεκεμβρίου 1997, μεσημέρι 2 η ώρα, η πορεία 12. Στις 2-12-97, ο βουλευτής Θεσσαλονίκης Γεώργιος Ρόκος καταθέτει επίκαιρη Ερώτηση στη βουλή. Η Διαπολιτισμική Εκπαίδευση είναι η παιδαγωγική απάντηση στα προβλήματα που ανακύπτουν σε μια πολυπολιτισμική και πολυεθνική κοινωνία. Οι στόχοι της Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης είναι η κατανόηση και ο σεβασμός προς όλους τους λαούς, τον πολιτισμό τους, τις αξίες τους και τον τρόπο της ζωής τους, η πεποίθηση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και ότι οι πολιτισμικές και γλωσσικές διαφορές είναι φορείς αλληλο εμπλουτισμού. Η συνειδητή γνώση όχι μόνο των δικαιωμάτων, αλλά και των υποχρεώσεων που έχουν ο ένας απέναντι στον άλλον τα άτομα, οι
30 κοινωνικές ομάδες και τα έθνη, και η κατανόηση της ανάγκης για διεθνή αλληλεγγύη και συνεργασία.
31 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Αρχείο από εφημερίδες και φωτογραφίες 30 Οκτωβρίου 1996, εφημερίδα Αυγή
32 24 Οκτωβρίου 1997, εφημερίδα Ελευθεροτυπία
33 11 Νοεμβρίου 1997, εφημερίδα Αγγελιοφόρος
34 12 Νοεμβρίου 1997, εφημερίδα Νέα Μακεδονία
35 19 Νοεμβρίου 1997, εφημερίδα Αυριανή
36 19 Νοεμβρίου 1997, εφημερίδα Νέα Μακεδονία
37 19 Νοεμβρίου 1997, εφημερίδα Αγγελιοφόρος
38 20 Νοεμβρίου 1997, εφημερίδα Αυριανή
39 20 Νοεμβρίου 1997, εφημερίδα Νέα Μακεδονία
40 21 Νοεμβρίου 1997, εφημερίδα Αυριανή
41 Μαθητές κρεμούν το πανό στα δένδρα έξω από το σχολικό συγκρότημα στην οδό Κασσάνδρου
42 30 Νοεμβρίου 1997, εφημερίδα Νέα Μακεδονία
43 2 Δεκεμβρίου 1997, εφημερίδα Αγγελιοφόρος
44 2 Δεκεμβρίου 1997, εφημερίδα Αυριανή
45 Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 1997, εφημερίδα Αγγελιοφόρος ΤΕΛΟΣ