Maagdenhuisbezetting UvA 2015
‘De minister kan nu niet meer om het personeel heen’ Vijf jaar na de Maagdenhuisbezetting worden de eisen van docenten en medewerkers beter gehoord dan ooit, maar van democratisering is weinig terechtgekomen. DOOR EVELIEN FLINK/HOP FOTO DANIËL ROMMENS (FOLIA)
I
n de avond van 25 februari 2015 vielen zo’n 250 actievoerders het iconische bestuursgebouw van de Universiteit van Amsterdam (UvA) binnen. ‘Meer inspraak, meer democratie’, prijkte er op de spandoeken. Ook eisten ze meer geld voor kleine opleidingen en minder nadruk op rendement. Het werd de langste Maagdenhuisbezetting ooit. Ruim zes weken bivakkeerde een groep van zo’n dertig actievoerders op matjes in de kantoren en vergaderruimtes. Er werden lezingen en debatten georganiseerd, de burgemeester kwam op bezoek en de ASVA studentenunie bracht vegetarische couscous. UvA-voorzitter Louise Gunning diende haar ontslag in – tot grote
20
vreugde van de bezetters – en de universiteit kreeg na de ontruiming een rekening voor de schade gepresenteerd van meer dan een half miljoen euro.
Teleurgestelde studenten De vraag is wat er nu, vijf jaar later, van de eisen van de bezetters terecht is gekomen, niet alleen in Amsterdam, maar in het hele hoger onderwijs. Heeft het iets opgeleverd? Zo gemoedelijk als de sfeer in het Maagdenhuis was geweest, des te feller ging het er na de ontruiming in de Tweede Kamer aan toe. Een rechtse meerderheid sprak schande van de bezetters en wilde de schade op
NR 13 — 11 MAART 2020