ADSUM
VADEMECUM LITURGICZNO – DUSZPASTERSKIE Parafii Św. Jerzego, męczennika i Podwyższenia Krzyża Św. we Wrocławiu – Brochowie
1. NIEDZIELA ADWENTU Nr 528-CC8β. * 02. grudnia ‘18 r. * Rok X.
Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli (…) stanąć przed Synem Człowieczym !
WYDAWCA VADEMECUM: ADSUM Parafia pw. św. Jerzego, męczennika i Podwyższenia Krzyża Świętego ul. Biegła 3; 52-115 WROCŁAW – BROCHÓW
Tel. 71 343 – 35 – 21 wew. 20
Konto: PKO BP 52 1020 5226 0000 6102 0311 4345 Informujemy, że przybliżone koszty egzemplarza ADSUM wynoszą średnio ok. 4 zł. Dziękujemy jednocześnie za wszelkie ofiary na FUNDUSZ WYDAWNICZY.
PROSIMY O POMOC DLA POSŁUGIWANIA PARAFIALNEJ ŚWIETLICY ŚRODOWISKOWEJ Duszpasterstwo Rzymsko-Katolickiej Parafii pw. św. Jerzego ul. Biegła 3; 52-115 WROCŁAW – BROCHÓW Konto BS: 64 9575 0004 0046 6499 2000 0010 x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE!
Zapraszamy do korzystania ze strony internetowej naszej Parafii. Znaleźć ją można pod adresem:
www.eadsum.org x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xx x xx
AUDIENCJA GENERALNA KAI => 2018-11-28.
Pozdrawiam serdecznie pielgrzymów polskich, a szczególnie Organizatorów wystawy, otwartej wczoraj w Papieskim Uniwersytecie Urbanianum, poświęconej polskiej Rodzinie Ulmów, rozstrzelanej w czasie II wojny światowej przez niemieckich nazistów za ukrywanie i niesienie pomocy Żydom. W kontekście rozważań o Dekalogu, niech ta wielodzietna Rodzina Sług Bożych, oczekujących na beatyfikację, będzie dla wszystkich przykładem wierności Bogu i Jego przykazaniom, miłości bliźniego oraz szacunku dla ludzkiej godności. Wszystkim wam z serca błogosławię. Papieską katechezę streścił po polsku ks. prał. Sławomir NASIROWSKI
Drodzy bracia i siostry, kończąc cykl katechez na temat Dekalogu, podejmujemy ważną kwestię pożądań. Zaczęliśmy od wdzięczności jako podstawy relacji zaufania do Boga. Widzieliśmy, że domaga się On posłuszeństwa, aby wyrwać nas z iluzji bałwochwalstwa, któremu często ulegamy. Istotnie, poszukiwanie swej samorealizacji w bożkach tego świata ogałaca nas i zniewala. Dziecięca relacja do Boga natomiast wyzwala nas, rodzi wdzięczność i zbawcze pragnienia. Dzięki łasce Ducha Świętego, w Dekalogu, jak przez negatyw fotograficzny, możemy dostrzec oblicze Chrystusa, Jego piękno, dobro i prawdę. Wypełniając przykazania odkrywamy, że Pan Jezus nie przyszedł, aby znieść prawo, ale je wypełnić. W Chrystusie Dekalog przestaje być literą, potępieniem, staje się autentyczną prawdą życia ludzkiego: pragnieniem życia w miłości, radości, pokoju, cierpliwości, dobroci, opanowaniu. Jeśli złe pragnienia niszczą człowieka, to Duch Święty umacnia nasze serca swą łaską, która rodzi nowe życie. Rozważanie i wypełnianie Bożych przykazań powinno prowadzić nas chrześcijan do kontemplacji Chrystusa i otwarcia serc na przyjęcie Jego darów, Jego pragnień oraz mocy Jego Ducha.
******************************************************
Kościół w Polsce rozpoczyna w niedzielę, 02. grudnia, nowy program duszpasterski Dwuletni program duszpasterski Kościoła w Polsce (2017-2019) jest kontynuacją refleksji kończącego się czteroletniego programu duszpasterskiego, realizowanego w myśl hasła „Przez Chrystusa, z Chrystusem, w Chrystusie. Przez wiarę i chrzest do świadectwa”. Celem nowego, obecnego programu, jest odkrycie Osoby Ducha Świętego, otwarcie się na Jego działanie oraz refleksja nad sakramentem bierzmowania i jego skutkami. Temat ilustrują słowa „Duch, który umacnia miłość”, zaczerpnięte z Drugiej Modlitwy Eucharystycznej o Tajemnicy Pojednania. Bierzmowanie – darem i zadaniem Bierzmowanie jest dla każdego chrześcijanina darem i zadaniem. Pierwszy rok realizacji programu upłynie zatem na odkrywaniu Osoby i darów Ducha Świętego, zrozumieniu skutków bierzmowania i sposobów ich zastosowania w dochodzeniu do dojrzałości chrześcijańskiej. Natomiast drugi rok programu będzie poświęcony misji, czyli pokazywaniu, jak realizowane jest powołanie ucznia-misjonarza, który przyjmuje od Chrystusa wezwanie do chrześcijańskiego świadectwa. Program nie może się ograniczać wyłącznie do ludzi młodych, którzy przygotowują się w parafiach do przyjęcia sakramentu bierzmowania. Jego adresatami są wszyscy ochrzczeni – zarówno ci, którzy zostali już bierzmowani, jak i ci, którzy ten sakrament dopiero otrzymają. W tym kontekście szansą duszpasterską będzie towarzyszenie wiernym w odkrywaniu darów Ducha Świętego, które „zostały im wprawdzie udzielone, jednak bardzo często pozostają niezauważone lub niewykorzystane”. Cztery główne cele programu Cel ewangelizacyjny z jednej strony akcentuje różne formy przepowiadania: głoszenie Słowa Bożego, katecheza, czy rekolekcje ewangelizacyjne lub kerygmatyczne. Z drugiej strony zauważono pilną potrzebę towarzyszenia wierzącym w ich odkrywaniu i rozwijaniu darów Ducha Świętego, wysiłki formacyjne na różnych poziomach życia parafialnego oraz „promowanie środowisk wzrostu i dojrzewania wiary”. Cel inicjacyjny programu polegać ma m.in. na ukazywaniu związku między chrztem, bierzmowaniem i Eucharystią, podkreśleniu znaczenia osobistego wyboru Jezusa Chrystusa i odkrywaniu przynależności do Kościoła. Istotne w tym kontekście ma być wskazywanie roli świadectwa osób świeckich jako przykładów osobistego przeżywania relacji z Bogiem. Cel formacyjny ma być realizowany przede wszystkim przez podejmowanie duszpasterskich wysiłków w parafii na rzecz dalszej formacji osób bierzmowanych oraz przybliżanie wiernym Kościoła jako wspólnoty, którą kieruje i umacnia Duch Święty. Cel społeczny nowego programu duszpasterskiego ma być widoczny poprzez ukazywanie wiernym darów Ducha Świętego w różnych dziedzinach troski o dobro wspólne: od pracy charytatywnej po życie polityczne, a także w ramach służby na rzecz wspólnoty parafialnej. Rozwijać katechezę dorosłych Niestety, bardzo wiele osób dorosłych nie uczestniczy w żadnej formie katechezy. Rozwijanie katechezy dorosłych należy zatem do najważniejszych zadań duszpasterskich Kościoła, zwłaszcza w kontekście ról społecznych, jakie podejmują osoby dorosłe. Przypomina się więc, że to rodzice są pierwszymi katechetami w środowisku rodzinnym oraz o konieczności wspierania rodziny w tej roli przez wspólnotę parafialną. Wsparcie takie powinno się dokonywać poprzez stały patronat modlitewny całej wspólnoty, osobiste kontakty duszpasterzy i katechetów z rodzicami oraz poprzez katechezę dorosłych skierowaną do samych rodziców, zwłaszcza w ramach bezpośredniego przygotowania do sakramentów, o które proszą dla dzieci.
******************************************************
02. grudnia –> 1. NIEDZIELA ADWENTU Rozpoczynamy czas adwentowego oczekiwania i przygotowania na przyjście Zbawiciela. To przyjście rozumiemy w podwójnym sensie. W pierwszym oznacza ono Narodzenie Syna Bożego w Betlejem. Tak jak co roku będziemy je wspominać i liturgicznie przeżywać 25. grudnia. W drugim znaczeniu przyjście Zbawiciela odnosi się do końca czasów, kiedy ludzie „ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłoku z wielką mocą i chwałą”. W obydwu wydarzeniach przychodzi do ludzi ten sam Syn Boży, Zbawiciel świata, za każdym razem przychodzi jednak inaczej. Pierwsze przyjście jest bardzo zwyczajne. Odwieczny Syn Boga rodzi się jako Człowiek w ubóstwie, pokorze i uniżeniu. W powtórnym przyjściu objawi się światu w Boskiej potędze jako Sędzia żywych i umarłych. To przyjście pozostaje dla nas tajemnicą. Nie znamy dnia ani godziny powtórnego przyjścia Syna Człowieczego. Słowo Boże mówi nam, że dzień ten nadejdzie „znienacka, jak potrzask”. Stąd też Jezus zachęca nas, abyśmy nie zaniechali czuwania i modlitwy w każdym czasie, i byli przygotowani na spotkanie z Panem. Coroczne adwentowe przygotowanie na przeżywanie misterium Narodzenia Syna Bożego jest dla nas przypomnieniem o potrzebie nieustannej gotowości na spotkanie z Synem Bożym w Jego powtórnym przyjściu w chwale. ks. Tadeusz DOLA Niedziela jest dniem czci Trójcy Przenajświętszej. Jest więc dniem wspólnoty wszystkich należących i tworzących lokalną Rodzinę Chrystusową – Kościół; Serdecznie zapraszamy do wspólnej modlitwy w intencji ks. Rekolekcjonisty, Księży Spowiedników a nade wszystko w int. Uczestników rekolekcji; Członkowie sekcji ekonomicznej Rady Parafialnej dyżurują po każdej niedzielnej Mszy św. w Domu Parafialnym; Zapraszamy do niedzielnych spotkań w KAWIARENCE PARAFIALNEJ;
INTENCJA TYGODNIA: módlmy się w int. o owocne odprawienie rekolekcji INTENCJA DNIA:
dołączając się do uroczystości przyjęcia Relikwii Krzyża Świętego módlmy się w int. Rodziny PP. Agnieszki i Tomasza; Kamili oraz Mikołaja STACHNIK 7.10
=>
7.30
}
9.00
}
10.30
} }
GODZINKI O NIEPOKALANYM POCZĘCIU N.M.P. MSZA ŚW. z rozważaniem rekolekcyjnym:
w int. Aleksandra, w dniu urodzin: o zdrowie i Bożą opiekę;
/Intencja sióstr/;
MSZA ŚW. z rozważaniem rekolekcyjnym:
w int. śp. Alicji TALAREK => gregorianka 15.; MSZA ŚW. z rozważaniem rekolekcyjnym:
w int. zmarłych z Rodzin: PIKULSKICH, ŚLIWIŃSKICH i WALKOWIAKÓW; w int. śp. Henryka MALESZKA, w 20. rocznicę śmierci oraz w int. śp. Wiesława MALESZKA, w 8. rocznicę śmierci; /intencja żony i Matki/;
W ramach Mszy św. o godz. 10.30 poświęcone będą lampiony i wieńce adwentowe. Zapraszamy;
12.00
}
w int. Brochowskich i wrocławskich Kolejarzy => dziękczynno – błagalna;
Uroczystości patronalne Kolejarzy ku czci św. Katarzyny Mszy św. Kolejarzy przewodniczył będzie ks. bp Andrzej SIEMIENIEWSKI;
17.00 } NIESZPORY NIEDZIELNE => Rekolekcyjne spotkanie Członków Wspólnot Pobożnych; Zgodnie ze zwyczajem, rekolekcyjne spotkanie w ramach popołudniowego nabożeństwa niedzielnego jest skierowane do członków wspólnot pobożnych naszej Parafii, czyli Rodziny Różańcowej, Rodziny Rodzin, SLO; MSZA ŚW. z rozważaniem rekolekcyjnym:
18.00
}
20.00
}
w int. śp. Rodziców: Emilii, w 10. rocznicę śmierci i Stanisława oraz wszystkich zmarłych z Rodziny RYCZKO i KOŚLA; MSZA ŚW. z rozważaniem rekolekcyjnym:
w int. śp. Arkadiusza DWORZAKA; /intencja kuzynki Hani z Rodziną i cioci Broni/
CZUWAJCIE Pieśń: Oto Pan Bóg przyjdzie. Z rzeszą Świętych nam przybędzie,
ks. Tadeusz MROWIEC, Materiały Homiletyczne, 318/2018, s.23-24;
Wielka Światłość w dzień ów będzie. Alleluja! Alleluja!
}1x
Panie Jezu Chryste, zatrzymujemy się przed Tobą na początku Adwentu. Wraz z całym Kościołem rozpoczynamy kolejną drogę zgłębiania misterium Twojego życia. Tak prowadzi nas liturgia Twojego Kościoła. Tak prowadzi nas Twoje słowo. W dzisiejszej Ewangelii kierujesz nasze spojrzenie na słońce, księżyc i gwiazdy. Zachęcasz do czujnego wpatrywania się w te niebieskie ciała, bo na nich ukażą się znaki. Ty je stworzyłeś i przez nie chcesz do nas mówić. Boski Nauczycielu, prowadź nasze spojrzenie, byśmy wpatrując się w słońce, księżyc i gwiazdy, dostrzegli w nich znaki Adwentu. Znaki, które pomogą nam przygotować się na Twoje przyjście w tajemnicy Bożego Narodzenia.
Oto Pan Bóg przyjdzie. Z rzeszą Świętych nam przybędzie,
Wielka Światłość w dzień ów będzie. Alleluja! Alleluja!
}1x
Jezu, Słowo Odwieczne, wszystko przez Ciebie zostało stworzone. Słońce – według Księgi Rodzaju – pojawiło się w czwartym dniu stworzenia. Z Twego polecenia ma panować nad dniem. Kiedy w grudniu wyglądamy słońca, dostrzegamy coraz krótsze jego promienie. Dni są coraz krótsze. Słońce ma coraz mniejszą siłę panowania. Naturalne światło ma coraz mniej władzy. Dlatego to skłania nas do wypatrywania Słońca, które nigdy nie zajdzie, do wypatrywania Twego narodzenia. Oto Pan Bóg przyjdzie. Z rzeszą Świętych nam przybędzie,
Wielka Światłość w dzień ów będzie. Alleluja! Alleluja!
}1x
Jezu, Światłości prawdziwa, w okresie oczekiwania kierujesz nasze spojrzenie także na księżyc. Od zarania dziejów księżyc pomaga nam odliczać czas, szczególnie tygodnie i miesiące. Jego powtarzający się cykl zawsze budzi nadzieję, że wszystko można zacząć od początku. Św. Jan w objawieniu ukazał księżyc pod stopami Niewiasty, Maryi. Ona pojawiła się, gdy nadeszła pełnia czasu. To Bóg Ojciec wybiera czas Twojego, Panie, przyjścia na ziemię. Udziel nam łaski czuwania, abyśmy go w tym roku rozpoznali. Oto Pan Bóg przyjdzie. Z rzeszą Świętych nam przybędzie,
Wielka Światłość w dzień ów będzie. Alleluja! Alleluja!
}1x
Jezu Chryste, Gwiazdo z Jakuba, w ten sposób nazwał Cię prorok na wiele wieków przed Twoim przyjściem na ziemię. W Adwencie kierujesz nasze spojrzenie na gwiazdy. W grudniowe noce gwiazdy świecą jakby mocniej. Sklepienie niebieskie pełne gwiazd zawsze otwiera nas na tajemnicę, rozbudza wyobraźnię. Od zawsze – wpatrując się w to niebieskie misterium – chcieliśmy poznać swój los. Ty skierowałeś na gwiazdy wzrok Abrahama, aby dać mu obietnicę błogosławieństwa. Obserwacja gwiazd doprowadziła mędrców do miejsca Twego narodzenia. Piotr Apostoł zachęca nas do wytrwałego czekania, „aż gwiazda poranna wzejdzie w naszych sercach”. Panie Jezu Chryste, udziel nam łaski owocnego czuwania. Oto Pan Bóg przyjdzie. Z rzeszą Świętych nam przybędzie,
Wielka Światłość w dzień ów będzie. Alleluja! Alleluja!
}1x
Pieśń: Pobłogosław Jezu drogi … .
******************************************************
Roraty 2018
W drugim roku poświęconym w Kościele Duchowi Świętemu, Roraty przybliżą uczestnikom spotkań adwentowych Trzecią Osobę Trójcy Przenajświętszej. Przez przykład postaci biblijnych, poznamy dary Ducha Świętego, a przez historię ludzi bardziej nam współczesnych – Jego owoce; Msze św. roratnie (Roraty) sprawować będziemy w naszej świątyni parafialnej we wszystkie dni powszednie: => od poniedziałku do piątku: o godz. 18.00; => w soboty: o godz. 7.00 rano; Roraty, jak co roku, rozpoczynać się będą procesją z lampionami wewnątrz naszej świątyni; Zachęcamy, aby każdy z uczestników Rorat (nie tylko dzieci), zechciał notować wszystkie tzw. dobre uczynki na małych sercach z papieru. Wzory = szablony tych serc będą ujednolicone dla wszystkich; Jak co roku, dobrymi uczynkami będziemy mościć Panu Jezusowi drogę do naszych serc a papierowe serca zawiesimy na choinkach w naszej świątyni. Natomiast, gdy
w świątyni „rozbierać” będziemy choinki (przełom stycznia i lutego), serca przekażemy naszym Parafianom w zamian za obiecaną modlitwę w intencji ich Autorów; Serca przynoszone będę osobiście przez swych Autorów podczas procesji z darami. Nie przyjmujemy serc przekazanych przez kogoś; Jedno z serc będzie wylosowane pod koniec Mszy św. Jego Autor otrzyma na jedną dobę figurkę Matki Bożej oraz księgę: PAMIĘTNIK RORAT 2018, w której winien opisać /na jednej stronie/ swoją domową modlitwę rodzinną i podać jej intencje; Na zakończenie sobotnich Rorat, Rodzice zapraszają dzieci na poczęstunek; Wyjątkowo, podczas trwania REKOLEKCJI NA POCZĄTEK ROKU KOŚCIELNEGO (01. – 05.12.), tj. w poniedziałek, 03.12.; wtorek, 04.12.; oraz w środę, 05.12., Msze św. roratnie sprawować będziemy o godz. 16.30; Pouczeni doświadczeniem minionych lat chcemy, aby każda niedzielna Msza św. Rodzin z dziećmi, „szkolna” tj. o 10:30, bogata była ważnymi czynnościami odnoszącymi się do naszych przedświątecznych przygotowań. I tak, w to imię pobłogosławimy: 1. w niedzielę, 02. XII. => lampiony i wianki adwentowe; 2. w niedzielę, 09. XII. => żłóbki dla Bożej Dzieciny; 3. w niedzielę, 16. XII. => sianko do żłóbka dla Bożego Dzieciątka; 4. w niedzielę, 23. XII. => figurkę Dzieciątka Jezus. Zróbmy wszystko, co jest możliwe, aby nie przegapić świąt. Abyśmy w naszych Rodzinach wspólnie podjęli przygotowania tak duchowe, jak i materialne. Wspaniale byłoby, aby w każdym z naszych domów stanęła szopka bożonarodzeniowa, wspólnie przygotowywana przez wszystkich członków Rodziny.
******************************************************
03. grudnia –> PONIEDZIAŁEK Franciszek (germ. frank => człowiek wolno urodzony.
Franciscus – mąż z plemienia Franków), pochodził z hiszpańskiej rodziny szlacheckiej. Urodził się 07. kwietnia 1506 roku w kraju Basków na zamku Xavier. Jego ojciec był doktorem uniwersytetu w Bolonii, prezydentem Rady Królewskiej NAVARRY. W 1525 r. Franciszek podjął studia teologiczne w Paryżu. Uzyskawszy stopień magistra wykładał w kolegium. Zaprzyjaźnił się wtedy z Ignacym LOYOLĄ. W 1534 r. złożył z nim i innymi towarzyszami śluby. Dało to początek Towarzystwu Jezusowemu. W roku 1537 przyjął w Wenecji święcenia kapłańskie. W latach 1537-1538 apostołował w Bolonii, a następnie w Rzymie. W tym czasie Paweł III zatwierdził nowe zgromadzenie – jezuitów. W 1541 r., zaopatrzony w królewskie pełnomocnictwa oraz mandat legata papieskiego, przez Lizbonę wyruszył na misje do Indii. Wylądował w GOA 06. maja 1542 r. Pokorą i niezwykłą postawą pełną miłości zjednał sobie tamtejszych mieszkańców. Nawrócił niezliczone rzesze. Zorganizował liczne misje, seminarium, nowicjat. Odbył misje, m. in. do MALAKKI (północny Singapur), na Moluki, Cejlon, wyspę Ambon, K OCHIN (Wietnam). Następnie rozpoczął ewangelizację w Japonii, gdzie założył stuosobową wspólnotę chrześcijan. Był tytanem pracy; nadzwyczajne sukcesy były owocem jego modlitwy i głębokiego życia wewnętrznego. Zmarł 03. grudnia 1552 r. na wyspie SANCIAN koło Kantonu podczas misji do Chin. Ciało jego sprowadzono do GOA. Św. Franciszka kanonizował Grzegorz XV (1622). Jest patronem zakonu misjonarzy, misji katolickich (1927), Indii, Japonii i marynarzy. Orędownik w czasie zarazy i burz. W ikonografii przedstawiany jest w sukni jezuickiej obszytej muszlami lub w komży i stule. Niekiedy otoczony jest gronem tubylców. Jego atrybutami są: gorejące serce, krab, krzyż, laska pielgrzyma, stuła. Poniedziałek, w tradycji, jest dniem modlitw w intencji dusz czyśćcowych; 15.30 – 18.00 => zajęcia dla dzieci z programowania: LEGO => ROBOKLOCKI; 17.00 => Dom Parafialny: Spotkanie SKAUTEK EUROPY; Mszą św. wieczorną rozpocznie się spotkanie Katechumenów do bierzmowania z grona uczniów klas VII Szkoły Podstawowej; O 19.00 – miting Brochowskiej wspólnoty AA i AN;
PLAN REKOLEKCJI Od godz. 7.30 do 18.00 => Adoracja Najśw. Sakramentu => ZAPRASZAMY! Msze św. rekolekcyjne o 9.00 i o 18.00 z rozważaniem ogólnym; pół godziny przed Mszą św. o 9.00 i o 18.00 CZUWANIE RÓŻAŃCOWE; 16.30 => RORATY – Msza św. Rodzin uczniów Szkoły Podstawowej; 21.00 => APEL JASNOGÓRSKI;
INTENCJA DNIA:
dołączając się do uroczystości przyjęcia Relikwii Krzyża Świętego módlmy się w int. Rodziny P. Eleonory z córką Magdaleną, SKUZA 7.00
}
9.00
}
16.30
}
18.00
} }
w int. śp. Cecylii SMYSŁOWSKIEJ;
/Intencja Ilony ROSZAK/;
MSZA ŚW. z rozważaniem rekolekcyjnym:
w int. wspólnoty Rodzin peregrynacyjnych => dziękczynno – błagalna; MSZA ŚW. RORATNIA:
w int. Barbary i Andrzeja, z okazji Imienin => dziękczynno – błagalna; MSZA ŚW. z rozważaniem rekolekcyjnym:
w int. p. Barbary DEREŃ, z okazji Imienin => dziękczynno – błagalna; w int. śp. Alicji TALAREK => gregorianka 16.;
ok. 18.45 (tuż po Mszy św.) => Dom Katechetyczny
KATECHEZA (PRZED)MAŁŻEŃSKA ******************************************************
04. grudnia –> 1. WTOREK
* Św. Jana Damasceńskiego, kapłana i dra Kościoła -> wspomnienie dowolne Jan (hebr. Johhanan => Bóg jest łaskawy), urodził się w Damaszku w drugiej połowie VII w. Pochodził z rodziny chrześcijańskiej. Posiadał rozległą wiedzę filozoficzną. Był mnichem w klasztorze św. Saby pod Jerozolimą i prezbiterem. Pozostawił wiele pism teologicznych, zwłaszcza przeciw obrazoburcom. Zmarł w połowie VIII w. * Św. Barbary, dziewicy i męczennicy -> wspomnienie dowolne
Barbara (grec. bάrbaros => ktoś bez wykształcenia). Należy do grona najpopularniejszych świętych, ale o jej życiu nie posiadamy dokładnych wiadomości. Akta jej męczeństwa zaginęły, a w ciągu wieków życie tej świętej upiększyły liczne legendy. Według starej legendy była piękną córką bogatego urzędnika cesarskiego DIOSKURA z HELIOPOLIS w BITYNII. Ojciec wysłał ją na naukę do NIKOMEDII. Tam zetknęła się z chrześcijaństwem. O jej rękę ubiegało się wielu młodzieńców, ale ona każdemu odmawiała, ponieważ w tajemnicy przed pogańskimi rodzicami przyjęła chrzest i złożyła ślub dziewictwa. Podczas prześladowania chrześcijan za panowania Maksymiana (305-311) ojciec, który dowiedział się o przyjęciu chrześcijaństwa przez córkę, w obawie przed utratą stanowiska, zamknął ją w wieży. Zmuszał do porzucenia wiary i wyrzeczenia się złożonego ślubu. Kiedy namowy i groźby nie skutkowały, osobiście zaprowadził ją przed sędziego. Została skazana na ścięcie mieczem. Tradycja utrzymuje, że katem był rodzony ojciec. Kult Św. Barbary szybko rozpowszechnił się na Wschodzie i na Zachodzie. W Polsce był zawsze bardzo żywy. Już w modlitewniku Gertrudy, córki Mieszka II, wspominana jest pod datą 04. grudnia. Pierwszy kościół ku jej czci wystawiono w 1262 r. w BOŻYGNIEWIE koło Środy Śląskiej. W XV w. Wydział Teologiczny Akademii Krakowskiej obrał sobie św. Barbarę za patronkę. Na obrazach
jest przedstawiana na tle wieży, z mieczem w ręku i palmą symbolizującą męczeństwo. Modlą się do niej jako do patronki dobrej śmierci szczególnie ci, którzy narażeni są na nagłą śmierć, a więc górnicy, marynarze, żołnierze, więźniowie. Pierwszy wtorek jest comiesięcznym wspomnieniem ku czci św. Michała Archanioła oraz naszych Aniołów Stróżów; Zapraszamy do udziału we Mszy św. o 18.00. Jak zawsze też zachęcamy do składania próśb o wstawiennictwo św. Michała; 14.30 => Pracownia komputerowa w Domu katechetycznym => zajęcia nauki podstaw programowania komputerowego; PLAN REKOLEKCJI Od godz. 7.30 do 18.00 => Adoracja Najświętszego Sakramentu => ZAPRASZAMY!
Msze św. rekolekcyjne o 9.00 i o 18.00 z rozważaniem ogólnym; pół godziny przed Mszą św. o 9.00 i o 18.00 CZUWANIE RÓŻAŃCOWE; 16.30 => RORATY – Msza św. Rodzin uczniów Szkoły Podstawowej; 21.00 => APEL JASNOGÓRSKI;
INTENCJA DNIA:
dołączając się do uroczystości przyjęcia Relikwii Krzyża Świętego módlmy się w int. Rodziny PP. Teresy i Czesława BIELECKICH 7.00
}
9.00
}
16.30
}
18.00
}
w int. Księdza Rekolekcjonisty, Spowiedników oraz wszystkich uczestników Rekolekcji => dziękczynno – błagalna; MSZA ŚW. z rozważaniem rekolekcyjnym:
w int. śp. Alicji TALAREK => gregorianka 17.; MSZA ŚW. RORATNIA:
w int. Solenizantów => dziękczynno – błagalna; MSZA ŚW. z rozważaniem rekolekcyjnym:
}
w int. Pań: Barbary GABRYLUK i Barbary SPORNEJ, z okazji Imienin => dziękczynno – błagalna; MSZA ŚW. O UZDROWIENIE:
w intencjach próśb o wstawiennictwo św. Michała Archanioła:
}
o wybawienie od ducha bezbożności, niemocy, zwątpienia i beznadziei; za zniewolonych duchem lęku, rozpaczy i depresji; za uzależnionych od narkotyków, leków, alkoholu i tytoniu; za uzależnionych od hazardu, pornografii i nieczystości ciała i serca; za uzależnionych od telewizji, Internetu, telefonu i gier komputerowych; za zniewolonych duchem pracoholizmu kosztem życia rodzinnego; za zniewolonych nienawiścią, mściwością, niewybaczaniem i niezgodą; za uzależnionych wiarą w zabobony, przesądy, astrologię, magię, jasnowidztwo, wróżbiarstwo i zniewolonych duchem okultyzmu, sekciarstwa; za zniewolonych chciwością pieniędzy i dóbr materialnych; za poddających się duchowi kłamstwa, oszustwa, obłudy, pychy, zarozumiałości, egoizmu i wyniosłości serca; o uwolnienie od ducha złości, lenistwa, gniewu i nieumiarkowania; za zniewolonych grzechami języka: obmową, oszczerstwami, plotkami, fałszywymi podejrzeniami i osądami; o wolność serca dla naszych Krewnych, Przyjaciół i Dobrodziejów; o wyzwolenie od działania złego ducha dla wrogów Chrystusa, Kościoła, Bożego Prawa oraz szerzących pogańską kulturę życia;
za kapłanów, siostry zakonne i osoby poświęcone Panu Bogu; za mieniących się naszymi nieprzyjaciółmi i tych, którzy nas zranili; o uzdrowienie dusz i ciał z chorób duchowych, psychicznych i fizycznych nas, uczestników modlitwy do św. Michała Archanioła; w bieżących intencjach własnych:
******************************************************
05. grudnia –> ŚRODA
Międzynarodowy Dzień Wolontariusza Rokrocznie 05. grudnia, poczynając od roku 1986, obchodzony jest z inicjatywy ONZ, Międzynarodowy Dzień Wolontariusza. Ustanowiony został w celu wyrażenia uznania dla trudu wolontariuszy. Jest to więc doskonała okazja, by uświadomić społeczeństwu wysiłek, jaki wkładają rozmaite organizacje pożytku publicznego w niesienie pomocy innym, zarówno na poziomie środowiskowym, krajowym, jak i globalnym. Początkowo słowo wolontariusz oznaczało osobę, która poświęca się służbie wojskowej. W XVIII i XIX wieku zaczęły zaś pojawiać się pierwsze organizacje charytatywne (większość z nich, z inicjatywy Kościoła) skupione nie tylko na pomocy w miejscach działań wojennych, ale również w wymiarze lokalnym. Oczywiście nie oznacza to, że ludzie wcześniej sobie nie pomagali. Jednak dopiero w XX wieku wolontariat nabrał bardziej złożonego i zjednoczonego wymiaru. Dziś miliony ludzi dobrej woli czynnie uczestniczą w działaniach humanitarnych, pokojowych i charytatywnych, prowadzonych m.in. przez Caritas, Czerwony Krzyż, Korpus Pokoju, UNICEF, PKWP i inne. Czym jest wolontariat? Według powszechnie przyjmowanej definicji wolontariat to „bezpłatne, świadome, dobrowolne działanie na rzecz innych, wykraczające poza więzi rodzinno-koleżeńskoprzyjacielskie”. Wolontariat jest ruchem społecznym angażującym ludzi w dobrowolną i bezinteresowną służbę innym bez względu na ich rasę, płeć, wyznawane poglądy religijne i polityczne. Wolontariusze w swych działaniach kierują się pragnieniem pomagania innym wypływającym z ich przekonań światopoglądowych, etycznych bądź religijnych. W Polsce, czas poświęcony pracy nieodpłatnej to wg GUS równowartość prawie 1,5 mln etatów i ponad 10% całości pracy płatnej wykonywanej w Polsce. Bezpłatna praca jest warta ponad 38 mld zł i wykonują ją głównie kobiety. Jak wynika z danych Urzędu aż 85% wszystkich prac niezarobkowych świadczonych było indywidualnie, poza organizacjami, na rzecz Rodziny i znajomych. Te prace wyceniane są na ok. 30 mld zł. W ramach instytucji najwięcej pracy (49%) wykonywanej przez wolontariuszy odbywało się w ramach fundacji i stowarzyszeń (np. Rady Rodziców, Kluby Sportowe, Ochotnicza Straż Pożarna czy Koła Łowieckie). Na drugim miejscu pod względem liczby przepracowanych godzin uplasował się wolontariat na rzecz Kościołów i wspólnot religijnych. Dane pokazują, że co trzecia badana osoba co najmniej raz w ciągu 4. tygodni poprzedzających ankietę wykonała jakąś pracę wolontariacką. 26% respondentów deklarowało, że pracuje niezarobkowo indywidualnie, a 10% w ramach instytucji. Najwięcej osób pomagało swoim krewnym (19%) i przyjaciołom (10%). Mniej, bo tylko 3% pracowało na rzecz nieznajomych i środowiska. Ponad połowa pracy nie zarobkowej dotyczy czynności związanych z opieką nad dziećmi, chorymi i osobami starszymi. Na drugim miejscu znajdują się proste prace domowe, tj. sprzątanie, zakupy czy wyręczenie w załatwianiu spraw urzędowych. Jednak już w ramach organizacji, praca wolontariacka wymaga często kwalifikacji i specjalistycznych umiejętności, związanych z prawem, sprawami społecznymi, administracją czy kulturą. Wolontariat, który wytrwale i cierpliwie od wielu lat buduje w Polsce Caritas jest propozycją zarówno dla starszych, jak i młodszych. Pomaga w integracji społecznej. Łączy pokolenia we wspólnej trosce o potrzebujących pomocy i o dobro wspólne. Zbliża ludzi w różnym wieku, o innych doświadczeniach życiowych, historii, wrażliwości i kulturze. Jednym i drugim jest potrzebny. Wolontariat Caritas ubogaca zarówno młodych, jak i seniorów, wnosząc w ich życie nową treść.
Środa, w tradycji, jest dniem czci św. Józefa, Oblubieńca NMP; W sali nr 2. Domu Katechetycznego => kurs języka angielskiego o 17.00; PLAN REKOLEKCJI 8.30 – 9.00 => wystawienie Najświętszego Sakramentu; 8.30 – 9.15 => okazja do spowiedzi św.; pół godziny przed Mszą św. o 9.00 CZUWANIE RÓŻAŃCOWE; 9.00 => Msza św. kończąca rekolekcje; Od godz. 10.00 do 18.00 => Adoracja Najśw. Sakramentu => ZAPRASZAMY! 16.30 => RORATY – Msza św. Rodzin uczniów Szkoły Podstawowej; 17.00 – 18.30 => okazja do spowiedzi św.; pół godziny przed Mszą św. o 18.00 CZUWANIE RÓŻAŃCOWE; 18.00 => Msza św. kończąca rekolekcje;
INTENCJA DNIA:
dołączając się do uroczystości przyjęcia Relikwii Krzyża Świętego módlmy się w int. Rodziny P. Ireny DULSKIEJ 7.00
}
9.00
}
w int. śp. Alicji TALAREK => gregorianka 18.; MSZA ŚW. z rozważaniem kończącym rekolekcje:
w intencji Ojczyzny => dziękczynno – błagalna; MSZA ŚW. RORATNIA:
16.30
}
18.00
}
w int. uczniów, Ich Rodziców, Wychowawców i nauczycieli Brochowskiej Szkoły Podstawowej oraz funkcjonujących w naszym osiedlu Przedszkoli; MSZA ŚW. z rozważaniem kończącym rekolekcje:
w int. śp. Rodziców: Reginy i Stanisława DEREŃ, w rocznicę śmierci;
} Intencje nowennowe Mszy św. zbiorowej: w int. Ojca świętego Franciszka i Pasterza Kościoła wrocławskiego, ks. Abpa Józefa; w int. biskupów, kapłanów, diakonów, kleryków, sióstr oraz liczne i święte powołania kapłańskie i zakonne, także z naszej Parafii; w int. dzieła beatyfikacji Sługi Bożego ks. Aleksandra ZIENKIEWICZA „Wujka”; w int. Ojczyzny i Kościoła św. w Polsce oraz o szacunek dla Krzyża Św.; w grudniowych intencjach Apostolstwa Modlitwy; w intencjach uczestników Rekolekcji na początek roku kościelnego, ks. Rekolekcjonisty oraz naszych Spowiedników; w int. Przyjaciół i Dobrodziejów naszej Parafii; w int. o błogosławieństwo Boże we wszystkich inwestycjach parafialnych; w int. Brochowskich Rodziców duchowej adopcji dziecka poczętego; w int. o błogosławieństwo dla małżeństw i Rodzin naszej Parafii, szczególnie dla Rodzin dzieci komunijnych i katechumenów do bierzmowania; w int. o zgodę i jedność w małżeństwach, Rodzinach i wspólnotach naszej Parafii; w int. uczniów i pracowników Przedszkoli, Świetlicy Środowiskowej, Szkół, Uczelni i wszelkich Instytucji służących dzieciom i młodzieży naszej Parafii; w int. wspólnot pobożnych naszej Parafii; w int. chorych, cierpiących i samotnych oraz wszystkich opiekunów chorych; w int. Brochowskiej służby zdrowia – głównie ze Szpitala A. Falkiewicza; w int. społeczności Brochowskich i wrocławskich Kolejarzy; w int. o błogosławieństwo Boże dla budowy Kaplicy na Dworcu Głównym Wrocławia; w int. społeczności Brochowskich Romów; w int. o pracę dla bezrobotnych i pomyślność dla pracodawców; w int. tych, którzy prosili nas o modlitewną pamięć i tych, którym ją obiecaliśmy; w intencjach uczestników Brochowskiej Adoracji Najświętszego Sakramentu;
we wszystkich intencjach Czcicieli Miłosierdzia Bożego; we wszystkich intencjach nabożeństwa do Św. Michała Archanioła; w intencjach wszystkich uczestników Nowenny do M.B. Nieustającej Pomocy; w int. zmarłych naszych Rodziców, Krewnych, Przyjaciół i Dobrodziejów;
W kontekście Mszy św. wieczornej => NOWENNA DO MATKI BOŻEJ NIEUSTAJĄCEJ POMOCY Korzystając z troskliwej opieki Matki Bożej, chcemy uczyć się wrażliwości na potrzeby naszych bliźnich. Wyrazem tej troski jest m.in. gest ofiary. Taca zbierana podczas Mszy św. „nowennowej” przeznaczona jest na cele charytatywne;
19.00 => ZBIÓRKA SLO: ministrantów, lektorów i animatorów;
******************************************************
06. grudnia –> 1. CZWARTEK
* Św. Mikołaja, biskupa -> wspomnienie dowolne Mikołaj (grec. nike - zwycięstwo i laos - lud => Dający ludowi zwycięstwo), urodził się ok. 270 r. w mieście PATARA (Azja Mniejsza) jako jedyne, wymodlone dziecko swoich rodziców. Od dzieciństwa wyróżniał się pobożnością i wrażliwością na ludzką niedolę. Wybrany na biskupa Miry, otaczał opieką ludzi ubogich, wspierając ich ze swego rodzinnego majątku. Tradycja przekazała opowiadanie o dyskretnym podrzuceniu przez niego posagu trzem biednym siostrom. Znane jest także jego miłosierdzie wobec więźniów. Często wstawiał się za nimi u władz cesarskich. Podczas prześladowania cesarza DIOKLECJANA (284 – 305) został uwięziony i dopiero edykt cesarza Konstantyna (313) przywrócił mu wolność. Biskup Mikołaj uczestniczył w soborze nicejskim (325) na którym została potępiona herezja ariańska. Zmarł dnia 06. grudnia około 350 roku. W 1687 roku relikwie św. Mikołaja zostały przeniesione do Bari (Włochy). Kult tego Świętego bardzo szybko rozprzestrzenił się w całym Kościele, stawiając go w rzędzie najpopularniejszych patronów. Był tematem wielu legend. Wyjątkowa dobroć św. Mikołaja przyczyniła się i niezmiennie przyczynia się do rozpowszechnienia jego kultu. W XIII wieku pojawił się zwyczaj rozdawania w szkołach pod patronatem św. Mikołaja stypendiów i zapomóg. Przekształcił się później w zwyczaj ofiarowania prezentów, zwłaszcza dzieciom jako dowodów dobroci i miłości. Św. Mikołaj jest patronem Grecji, Rusi, Antwerpii, Berlina, Miry, Moskwy, Nowogrodu; bednarzy, cukierników, dzieci, flisaków, jeńców, kupców, marynarzy, młynarzy, notariuszy, panien, piekarzy, pielgrzymów, piwowarów, podróżnych, rybaków, sędziów, studentów, więźniów, żeglarzy. Jest jednym z Czternastu Świętych Wspomożycieli. Doznaje wyjątkowej czci w Kościele Wschodnim: jego ikona znajduje się w każdej cerkwi. Patronuje nie tylko dobroczynności, ale także pannom, młodym małżeństwom i osobom podróżującym na morzu. W ikonografii, przedstawiany jest w stroju biskupa rytu łacińskiego lub greckiego. Jego atrybutami są m. in.: anioł, anioł z mitrą, chleb, troje dzieci lub młodzieńców w cebrzyku, trzy jabłka, trzy złote kule na księdze lub w dłoni (posag, jaki według legendy podarował biednym pannom), pastorał, księga, kotwica, sakiewka z pieniędzmi, trzy sakiewki, okręt, worek prezentów. Dzieci oczekują na podarki, a dorośli na szlachetne uczynki. Idea ewangelicznej dobroci, szerzona przez świętego Mikołaja, wciąż jest żywa. Jesteśmy jednak świadkami jej wypaczenia i zamieniania na szaleństwo zakupów. Zadbajmy, by reklamy nie odwróciły naszej uwagi od tego, co jest treścią tradycji wspomnienia świętego Mikołaja, tj. od czynienia dobra. Głośmy prawdziwego Boga – Dawcę wszelkiej dobroci i miłości. Czwartek w katolickiej tradycji jest dniem czci Najśw. Sakramentu i dziękczynienia za dar kapłaństwa. Zachęcamy, by w ciągu dnia powtarzać formułę Komunii duchowej i nawiedzić Pana Jezusa w adoracji Najśw. Sakramentu;
15.15
=>
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE DLA SENIORÓW
O 17.15 => GODZINA ŚWIĘTA; Godzina Święta jest jedną z najpiękniejszych praktyk miłości w nabożeństwie do Jezusowego Serca, jest wynagrodzeniem Chrystusowi za nasze grzechy. W nocy z czwartku na piątek oddajemy się gorącej modlitwie rozmyślając o Jego męce. Towarzyszymy modlitwie Jezusa w Ogrodzie Oliwnym przeżywającego trwogę zbliżającej się męki i konania. Godzinę świętą można odprawiać w kościele w obecności Najświętszego Sakramentu, ale również w jakimkolwiek innym miejscu; we wspólnocie lub prywatnie. Ważne jest, by w czasie tego nabożeństwa całym sercem zbliżyć się do Jezusowego Serca i rozmyślać nad Jego męką i śmiercią lub nad Jego niepojętą miłością objawioną nam w ustanowieniu Najświętszego Sakramentu.
W praktyce duszpasterskiej naszej Parafii, jesteśmy wielkimi rzecznikami trochę zapominanej a ważnej czynności jaką jest comiesięczna „GODZINA ŚWIĘTA”. Czym jest i jak jest rozumiana? Pojmowana jest dwojako: w sensie ścisłym i w sensie szerokim. W ścisłym znaczeniu jest to adoracja Najświętszego Sakramentu, przeżywana w pierwszy czwartek miesiąca wieczorem, często – tak, jak u nas – związana z Mszą św., a nawiązująca wyraźnie do modlitwy Pana Jezusa w Ogrójcu. Jego słowa: „Jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną” (Mt 26,40), pozostają dla nas równocześnie wyrzutem i zaproszeniem. Uczniowie Pana w kolejnych wiekach przychodzili w tym czasie na modlitwę. Osoby, które nie mogą przyjść do kościoła, mogą przeżywać tę szczególną modlitwę w domu przed krzyżem. W sensie szerszym „Godziną świętą” jest nazywana modlitwa przed Najświętszym Sakramentem, przeżywana w pierwszy czwartek miesiąca, nie nawiązująca wprost do modlitwy Pana Jezusa w Ogrójcu, lecz podejmująca różne – zwykle bieżące lub należące do jakiegoś cyklu – tematy wierności Bogu w naszym życiu. W jeszcze szerszym znaczeniu określenie to jest odnoszone do przeżywanej, indywidualnie lub w grupie, adoracji Najświętszego Sakramentu, np. w naszej, Brochowskiej kaplicy adoracyjnej. Dla osób, które przychodzą do kościoła na taką modlitwę, jest to szczególny czas, to ich „godzina święta”. Jeśli jest ona przeżywana systematycznie, przyczynia się w sposób wyraźny do ożywienia wiary, umiłowania Eucharystii, większego zainteresowania słowem Bożym i większej gorliwości w służbie braciom. W tym znaczeniu „Godzina święta” jest zawsze, bardzo ważnym spotkaniem z Chrystusem Eucharystycznym dla wspólnot: Eucharystycznego Ruchu Młodych, uczniów klas czwartych => „pokomunijnych” oraz dla Szafarzy nadzwyczajnych Komunii św. i SLO.
Okazja do spowiedzi św. miesięcznej: od 6.45 do 7.00 oraz od 17.30 do 18.00;
INTENCJA DNIA:
dołączając się do uroczystości przyjęcia Relikwii Krzyża Świętego módlmy się w int. Rodziny P. Krystyny KOŁOSOWSKIEJ 7.00
}
w int. śp. Alicji TALAREK => gregorianka 19.;
GODZINA ŚWIĘTA
/Ks. Grzegorz GRUSZECKI, Materiały Homiletyczne, nr 318/2018, s.8-11/
=> Bóg, który wysłuchuje człowieka Pieśń: Głos wdzięczny z nieba … . Przychodzimy do Ciebie, Panie Jezu, przeżywając czas Adwentu. Jego patronem jest ten, który był głosem zapowiadającym Twoje przybycie. Pragniemy modlić się do Ciebie poprzez orędownictwo św. Elżbiety – matki św. Jana Chrzciciela. Spełniając jej pragnienie radowania się darem macierzyństwa, posłałeś proroka, który utwierdza nas w przekonaniu, że Ty nie
tylko słuchasz, ale też wysłuchujesz. Wpatrując się w znak chleba wyrażający Twoją obecność, prosimy, abyśmy nigdy nie utracili nadziei i potrafili niezłomnie, jak św. Elżbieta i Zachariasz modlić się, czekając, aż wypełnisz swoją obietnicę. Pieśń: Spuśćcie nam na ziemskie niwy … . Rozważanie biblijne Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan, imieniem Zachariasz, z oddziału Abiasza. Miał on żonę z rodu Aarona, a na imię było jej Elżbieta. Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga i postępowali nienagannie według wszystkich przykazań i przepisów Pańskich. Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna; oboje zaś byli już posunięci w latach (Łk 1,5). W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana” (Łk 1,39). Imię Elżbieta w języku hebrajskim znaczy Bóg przysiągł. Historia Zachariasza i jego żony pokazuje nam, że Pan ma wobec każdego człowieka plan. Wpisuje się on w historię zbawienia wszystkich ludzi. Bóg, pragnąc szczęścia dla całej ludzkości, nie zapomina o konkretnym człowieku. Patrzy jednak w jego serce. Pragnie, aby ono było czyste i ufne. Takie serce jest bowiem zdolne przyjąć to dobro, którego udziela nam Pan. Wydarzenia te pokazują również, że Bóg nie opuszcza ludzi doświadczanych różnego rodzaju trudnościami. Posyła im pomocników, którzy dobrocią serca potrafią zaradzić ich potrzebom. Maryja ani przez chwilę nie wahała się. Od razu podjęła decyzję, że musi pomóc swojej krewnej. Stała się co dopiero Matką Boga, lecz odczytała to jako zachętę do miłości, która nie boi się ofiary. Św. Łukasz, umieszczając opis zwiastowania przez Gabriela dobrej nowiny Zachariaszowi i Maryi, pokazuje nam, że Bóg szuka współpracowników, którzy zaangażowaliby się w Jego plan. Szanuje ich wolność. Nie czyni ich bezdusznymi narzędziami, lecz partnerami. Dobra Nowina najpierw musi znaleźć dobre i ufne serce. Jej zadaniem będzie dotrzeć do tych, którzy często przytłoczeni siłą zła, opuścili bezradnie ręce. Historia rodziny Zachariasza i Elżbiety to nie tylko zapis minionych już dziejów. Opisuje ona również nasze życie, które jest adwentem, czyli oczekiwaniem. Nie jest to czas biernego trwania, lecz wołania z wiarą w stronę nieba. W tym czasie uświadamiamy sobie na nowo, że Bóg nigdy nie zawodzi, wiernie wypełnia swoje obietnice, nie zraża się niewiernością człowieka i nieustannie szuka tych, którzy staną się apostołami Jego dobrej nowiny. Pieśń: Po upadku człowieka grzesznego… . Wpatrując się we wdzięczną postawę Zachariasza, który uwielbia Boga spełniającego pragnienia, powtarzajmy słowa: „Dziękujemy Ci, Panie!”. Wtedy Ojciec jego, Zachariasz został napełniony Duchem Świętym i prorokował, mówiąc. – Za Twoje natchnienia, dzięki którym możemy w życiu podejmować trudne wyzwania … Niech będzie uwielbiony Pan Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i wyzwolił go. – Za Twoją wierność złożonym obietnicom i nieustanną troskę o naszą duchową wolność … Moc zbawczą nam wzbudził w domu sługi swego, Dawida. – Za proroków, objawiających nam Twoją wolę, których nieustannie posyłasz … Wybawi nas od nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą. – Za siły, jakie nam dajesz, abyśmy mogli znosić trudności i prześladowanie … Miłosierdzie okaże naszym ojcom i wspomni na swoje święte Przymierze. – Za sakrament pojednania, dzięki któremu możemy cieszyć się Twoją przyjaźnią i trwać w przymierzu … Na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu Abrahamowi, że nam użyczy tego, iż z mocy nieprzyjaciół wyrwani bez lęku służyć Mu będziemy. – Za powołanych do szczególnej służby: kapłanów, osoby konsekrowane, którzy są znakiem Twojej miłości … A i ty dziecię zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, bo pójdziesz przed Panem, przygotowując Mu drogi. – Za naszych nauczycieli, wychowawców, katechetów, którzy przekazali nam wiarę i otworzyli oczy na Twoją miłość …
Pieśń: Grzechem Adama … . Zachęceni przykładem ufnej modlitwy Elżbiety i Zachariasza, powtarzajmy słowa: „Prosimy Cię, Panie!”. Za małżeństwa, które nie mają potomstwa, aby nie ustawały w ufnej modlitwie oraz dojrzewały do decyzji o adopcji – Za lekarzy, którzy pomagają ludziom pragnącym mieć dzieci, aby nigdy nie uciekali się do metod niegodziwych – Za wszystkich stanowiących prawo, aby pisząc ustawy, pamiętali o granicach etycznych, których nie wolno naruszać – Za organizacje wspierające rodziny, aby ich pomoc w realny sposób wspierała działania wychowawcze podejmowane przez rodziców – Za instytucje szkolne, aby od początku uczyły dzieci, czym jest prawdziwe dobro – Za dzieci żyjące w krajach, gdzie toczy się wojna, aby mogły radować się darem pokoju – Za polskie rodziny, aby wielkodusznie otwarły się na dar rodzicielstwa – Pieśń: Niebiosa rosę spuśćcie nam z góry … . Prosimy Cię, Panie, o błogosławieństwo. Przez wstawiennictwo św. Elżbiety i Zachariasza jeszcze raz chcemy wołać, abyś umocnił naszą wiarę. Spraw, abyśmy nigdy nie przestali Ci ufać. Nawet wtedy, gdy wydaje się nam, że nasza modlitwa jest nieskuteczna. Dopomóż nam, byśmy czytając słowo Boże i rozważając je, umieli bezgranicznie zawierzyć Twojej opatrzności nasze intencje. Pieśń: Przed tak wielkim Sakramentem … . Zgodnie z obowiązującym programem katechetycznym klasa 4. Szkoły Podstawowej jest ostatnim etapem drogi przygotowania eucharystycznego. Etap ten wpisany jest w rok szkolny prowadzący do rocznicy 1. Komunii św., czyli obejmujący 4. klasę Szkoły Podstawowej. Tak, jak mamy to także w naszej praktyce parafialnej, okres ten jest czasem odprawienia Nowenny dziewięciu pierwszych piątków miesiąca. W tym więc duchu, najserdeczniej zapraszamy Rodziny tegorocznych dzieci pierwszokomunijnych do udziału w dzisiejszej wieczornej modlitwie. MSZA ŚW. RORATNIA:
18.00
}
w int. Ojca Świętego Franciszka, abpa Józefa, biskupów, kapłanów, diakonów oraz o liczne i święte powołania kapłańskie i zakonne, także z naszej Parafii;
}
w int. Rodziny P. Krystyny KOŁOSOWSKIEJ, w dniu przyjęcia Relikwii Krzyża Św. => dziękczynno – błagalna;
}
w int. śp. Jolanty GOŁĘBIOWSKIEJ, w 30. dniu po pogrzebie; /Intencja uczestników pogrzebu/;
O 19.00 => Sala w Domu katechetycznym =>
KRĄG BIBLIJNY;
******************************************************
07. grudnia –> 1. PIĄTEK
* św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła -> wspomnienie obowiązkowe Ambroży (grec. ambrosios => nieśmiertelny), urodził się około 340 roku w Trewirze. Jego ojciec był namiestnikiem cesarskim, prefektem Galii. Z tej rodziny pochodzili senatorowie i konsulowie. Po śmierci ojca Ambroży wraz z matką i rodzeństwem przeniósł się do Rzymu. Tam skończył szkołę retoryki i prawa. W wieku 30 lat został mianowany przez cesarza namiestnikiem prowincji Ligurii i Emilii ze stolicą w Mediolanie. W 374 r. podczas sporu arian z katolikami w sprawie wyboru biskupa Ambroży udał się do kościoła, aby załagodzić konflikt i nieoczekiwanie został wybrany głową Kościoła w tym mieście. Był jeszcze katechumenem. 30. listopada ochrzcił się. W dniu 07. grudnia otrzymał sakrę biskupią i rozdał ubogim swój majątek. Dał się poznać jako pasterz rozważny, wrażliwy na krzywdę ludzką. Wyróżniał się silną wolą, poczuciem ładu, zmysłem praktycznym. Cieszył się wielkim autorytetem. Ideałem przyświeca-
jącym działalności św. Ambrożego było państwo, w którym Kościół i władza świecka wzajemnie udzielają sobie pomocy, a wiara spaja cesarstwo. Był świetnym mówcą. Uczestniczył w synodach w Akwilei (381) i Rzymie (382). Zajął zdecydowane stanowisko wobec arian, zwłaszcza w sytuacji, gdy do Mediolanu przeniosła się matka cesarza Justyna, ich jawna zwolenniczka. Był doradcą cesarzy. Pod wpływem Ambrożego wydano dekret uznający wyznanie katolickie za jedyną religię państwową (27. lutego 380). Pod wpływem kazań św. Ambrożego nawrócił się św. Augustyn. Ambroży zmarł w Wielki Piątek 397 r. Jego relikwie znajdują się w bazylice mediolańskiej. Pozostawił po sobie liczne pisma moralno-ascetyczne, dogmatyczne, mowy, listy oraz hymny – te weszły na stałe do liturgii. Bogatą spuściznę literacką stanowią przede wszystkim kazania, komentarze do Ewangelii św. Łukasza, pisma dogmatyczne, mowy i 91 listów. Pracowity żywot zakończył traktatem o dobrej śmierci. Jego święto ustalono w rocznicę konsekracji biskupiej. Jest patronem Bolonii, Mediolanu; pszczelarzy. W ikonografii przedstawiany jest w stroju pontyfikalnym. Malarze ukazują go w grupie czterech ojców Kościoła. Jego atrybutami są: bicz o trzech rzemieniach, dziecko w kołysce, gołąb i ptasie pióro jako znak boskiej inspiracji, księga, krzyż, mitra, model kościoła, napis: Dobra mowa jest jak plaster miodu, pastorał, pióro, ul. W dzień męki i śmierci Pana Jezusa – piątek – jesteśmy w solidarności z naszym Panem i Mistrzem przez modlitwę, post i jałmużnę; Pamiętajmy o obowiązującej dziś wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych; Sakramentalne odwiedziny chorych – wg ustaleń z księżmi;
O 15.00 w kaplicy adoracji => Koronka do Miłosierdzia Bożego; Zapraszamy do wspólnoty modlitwy, niezależnie od aktualnego miejsca pobytu; O 15.00 – ISKRA BOŻEGO MIŁOSIERDZIA – modlitwa w int. chorych; 15.30 => Dom Katechetyczny => Szkółka gitarowa; 16.00 – próba scholi dziecięcej => ZAPRASZAMY WSZYSTKICH UCZNIÓW Sz.P.; 17.00 => Świetlica na Brochowskim Dworcu PKP => Zbiórka ZHR; Okazja do spowiedzi św. miesięcznej: w okolicy i podczas Mszy św.;
INTENCJA DNIA:
dołączając się do uroczystości przyjęcia Relikwii Krzyża Świętego módlmy się w int. Rodziny PP. Wioletty i Arkadiusza PALOW 7.00
}
w int. śp. Alicji TALAREK => gregorianka 20.;
}
w int. Haliny => dziękczynno – błagalna; MSZA ŚW. RORATNIA:
18.00
}
w int. wynagrodzenia Panu Jezusowi za nasze grzechy i o godne przystępowanie do Komunii św.;
}
w int. śp. Józefa KAŹMIERCZAKA, w 14. rocznicę śmierci oraz w int. śp. Marianny, z okazji Imienin;
20.00 => spotkanie BROCHOWSKIEGO FORUM MŁODYCH KATOLIKÓW;
ROZWAŻANIE PIERWSZOPIĄTKOWE
=> IESU, CANDOR LUCIS AETERNAE – Jezu, jasności światła wiecznego
Trzecie określenie Jezusa z litanii do Jego Imienia po raz kolejny zwraca naszą uwagę na Jezusa i na Ojca Niebieskiego. I znów Jezus jest tym, który Boską wspaniałość objawia ludzkim oczom. O ile jednak w poprzednim wezwaniu Jezusa określono słowem: „splendor”, które oznacza „blask”, „ozdoba”, „wspaniałość”, „łaska”, tym razem sięgnięto po niezwykle ciekawe łacińskie pojęcie „candor”. Jezus objawieniem Ojca Słowo „candor” ma kilka znaczeń. Warto się im przyjrzeć, bo one zwracają uwagę na szczególny sposób objawiania nam przez Jezusa wspaniałości Niebieskiego Ojca. „Candor” oznacza „jasność” i „blask”. Bóg jest światłem, jest jasnością, jest blaskiem. Ten obraz dla nas z jednej strony jest bardzo czytelny, wciąż przecież spotykamy się ze światłem, jasnością. Z drugiej strony jest jednak tajemniczy, jak zagadkowa dla naszego umysłu pozostaje struktura i zachowanie światła. „Candor” oznacza „piękność”. Bóg jest piękny. Jezus tę Boską piękność chce objawić. Ta piękność wpisana została w stworzony świat, szczególnie w człowieka stworzonego na obraz Boskiej piękności. Najdoskonalszym zaś obrazem piękności Ojca jest wcielony Boski Syn, który w sobie nierozdzielnie połączył Boską piękność z pięknością stworzenia. „Candor” oznacza „szczerość”. Bóg jest szczery. Ta szczerość przejawia się nie tylko we wzajemnych relacjach poszczególnych Boskich Osób. Bóg jest szczery zawsze, także wobec swojego stworzenia. Jezus tę Boską szczerość tak głęboko objawił na Golgocie. Ojcowskie przymioty Wezwanie litanii odkrywa przed nami także niezwykłe przymioty Niebieskiego Ojca ujęte w sformułowaniu „lux aeterna”, Bóg jest wiecznym światłem. „Lux” to „światło”. Ojciec Niebieski jest jak energia słoneczna, która utrzymuje przy życiu wszystko, co żyje na świecie. Jego światło umożliwia także poznanie i daje ciepło, sprawiając, że stworzony świat jest nam przyjazny. „Lux” to „dzień”. Ojciec Niebieski jest dniem. Jest Tym, który przenika całą naszą aktywność. Jest radością przychodzącą po ciemności nocy. Jest Tym, który daje bezpieczeństwo i usuwa zagrożenia. „Lux” to „życie”. Ojciec Niebieski jest życiem i dawcą życia. On życie stwarza, podtrzymuje, ochrania, On potrafi wyrwać z ramion śmierci. Tam gdzie życie, tam jest Bóg. „Lux” to „ratunek”, „zbawienie”. Bóg jest ratownikiem i zbawcą swoich stworzeń. On nie tylko powołał świat do istnienia, ale nieustannie się o niego troszczy, dlatego w historię świata wpisał dzieło odkupienia. On widzi zagrożenia i wezwany przybywa, aby być nadzieją dla swoich stworzeń. „Aeternus” znaczy „wieczny”. Boga czas nie dotyka, jedynie On jest od niego wolny. Na Niego zawsze można liczyć. Czas zna pojęcie „już niemożliwe”, ale Bóg jest poza czasem. „Aeternus” to „niezmienny”. Bóg jest niezmienny. Jego doskonałość nie potrzebuje rozwoju. Jego miłość wobec nas jest stała, kocha wszystkie swoje stworzenia wieczną miłością i nigdy kochać nie przestanie. „Aeternus” to „nieśmiertelny”. Bóg jest tym, który jest i tym, który jest z nami. Każdy, kto spotkał Go w swoim życiu, kto się Go uchwycił, nigdy nie zostanie osierocony, nigdy nie będzie sam. Nie umiera Bóg i nie umiera Jego miłość, ta miłość potrafi wyrwać nas ze szponów czasu, którymi dysponuje śmierć. „Aeternus” to „niezniszczalny”. Bogu można się sprzeciwiać, z Bogiem można próbować walczyć, ale kończy się to zawsze klęską. Boga nie można zniszczyć, nie można zniszczyć Jego woli, planu, który ma wobec świata i człowieka. I to jest naszą największą nadzieją. * * * Spotkaliśmy się z Jezusem, który jest jasnością światła wiecznego. Dzięki temu mogliśmy dostrzec piękno i szczerość Boskiego serca oraz Jego wieczną miłość, która zrodziła, podtrzymuje, ratuje i daje nadzieję naszemu życiu. Ks. M. CHOLEWA, Materiały Homiletyczne, nr 318/2018, s.15-16.
*****************************************************
08. grudnia –> SOBOTA
* Niepokalanego Poczęcia N.M.P. -> uroczystość
Historia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu jest bardzo długa. Już od pierwszych wieków chrześcijaństwa liczni teologowie i pisarze wskazywali na szczególną rolę i szczególne wybranie Maryi spośród wszystkich ludzi. Ojcowie Kościoła nieraz nazywali Ją czystą, bez skazy, niewinną. W VII wieku w Kościele greckim, a w VIII w. w Kościele łacińskim ustanowiono święto Poczęcia Maryi. Na Wschodzie święto to zaczęto obchodzić pod nazwą Poczęcie Maryi albo Poczęcie Anny, na Zachodzie natomiast obchodzone było początkowo w Neapolu i Irlandii. W 1437 sobór bazylejski postanowił wpisać je do kalendarza powszechnego. W 1477 Sykstus IV ustanowił w Rzymie święto Poczęcia Niepokalanej, które od czasów Piusa V (+1572) zaczęto obchodzić. Niektórzy teologowie, szczególnie św. Bernard i św. Tomasz z Akwinu zakwestionowali wiarę w Niepokalane Poczęcie Maryi, ponieważ – wg nich – przeczyłoby to dwóm innym dogmatom: powszechności grzechu pierworodnego oraz konieczności powszechnego odkupienia wszystkich ludzi, a więc także i Maryi. Ten problem rozwikłał w XIII wieku Jan DUNS SZKOT, który wskazał, że uchronienie Bożej Rodzicielki od grzechu pierworodnego dokonało się już mocą odkupieńczego zwycięstwa Chrystusa. Ostatecznie, prawda o Niepokalanym Poczęciu Maryi jest dogmatem wiary. Ogłosił go 08. grudnia 1854 r. bullą INEFFABILIS DEUS papież Pius IX. W bulli tej pisał on tak: Ogłaszamy, orzekamy i określamy, że
nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana nietkniętą od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć. Maryja była więc poczęta w łasce uświęcającej, wolna od wszelkich konsekwencji wynikających z grzechu pierworodnego (np. śmierci – stąd w Kościele obchodzimy uroczystość Jej Wniebowzięcia, a nie śmierci). Przywilej ten nie miał tylko charakteru negatywnego – braku grzechu pierworodnego; posiadał również charakter pozytywny, który wyrażał się pełnią łaski w życiu Maryi. W czasie objawień w Lourdes w 1858 r. Maryja potwierdziła ogłoszony zaledwie 4. lata wcześniej dogmat. BERNARDECIE SOUBIROUS przedstawiła się mówiąc: Jestem Niepokalane Poczęcie.
Zachęcamy (szczególnie dzisiaj) do śpiewu Godzinek o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny;
08. grudnia 1947 r. w Montichiari we Włoszech Maryja powiedziała: „Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 08. grudnia, w południe obchodzono Godzinę Łaski dla całego świata. Dzięki modlitwie w tej godzinie, ześlę wiele łask dla duszy i ciała. Będą masowe nawrócenia. Dusze zatwardziałe i zimne jak marmur poruszone będą łaską Bożą i znów staną się wierne i miłujące Boga. Jest moim życzeniem, aby ta Godzina była rozpowszechniona. Wkrótce ludzie poznają wielkość tej Godziny Łaski. Jeśli ktoś nie może w tym czasie przyjść do kościoła, niech modli się w domu”. Jak godnie przeżyć Godzinę Łaski? Jeśli to możliwe, módl się w kościele, np. w miejscach wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu, od 12.00 – 13.00; Zacznij modlitwę od wzbudzenia w sobie nadziei na spełnienie słów Maryi, która obiecała skruszyć serca zatwardziałych grzeszników; Módl się szczególnie za kapłanów, także tych, którzy porzucili Kościół, bo to o nich szczególnie prosi Maryja w objawieniach w Fontanelle; Proś z wiarą o łaskę nawrócenia dla zatwardziałych grzeszników; Zachęć do tego nabożeństwa inne osoby. Dziel się tą informacją oraz przesłaniem Maryi.
INTENCJA DNIA:
dołączając się do uroczystości przyjęcia Relikwii Krzyża Świętego módlmy się w int. Rodziny PP. Doroty i Jerzego SZYMCZAK
7.00
}
w int. śp. Alicji TALAREK => gregorianka 21.;
UWAGA! => WAŻNE!
Uczniów Szkoły Podstawowej, uczestników pierwszej, tegorocznej Mszy św. roratniej, po Jej zakończeniu zapraszamy do Domu Parafialnego na poczęstunek; Zaproszenie to jest aktualne w każdą sobotę Adwentu!
9.00
}
w int. śp. Jana CHĘCIŃSKIEGO oraz Antoniego MARKOWSKIEGO;
Zbiórki ministrantów => kandydaci 10.00 => grupa starszych;
ZAPRASZAMY CHŁOPCÓW SZKOŁY PODSTAWOWEJ! 17.00 => ZBIÓRKA kandydatów do SLO z grona pierwszokomunijnych;
16.00
}
SZPITAL:
w intencji Parafian
=> dziękczynno – błagalna;
18.00 => cotygodniowa Msza św. Rodzin dzieci komunijnych tj. uczniów klas 2. i 3. Szkoły Podstawowej
} }
w int. Przemysława, w 30. rocznicę urodzin => dziękczynno – błagalna;
w int. śp. Władysława DEKONDY, w 9. rocznicę śmierci;
20.00
}
CZUWANIE ADWENTOWE => do udziału zapraszają O. Eugeniusz
oraz członkowie wspólnoty Nadzwyczajnych Komunii św.;
Szafarzy
*****************************************************
09. grudnia –> 2. NIEDZIELA ADWENTU Wejście na drogę prowadzącą na spotkanie z Chrystusem domaga się właściwego przygotowania. Na ów dzień spotkania – „Dzień Chrystusa”, miłość ma doskonalić się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu dla oceny tego, co lepsze (por. Flp 1, 9). Przygotowanie drogi Panu to wezwanie do prostolinijności: prostujcie ścieżki dla Niego (Łk 3, 4b), do pokory: każda góra i pagórek zrównane (Łk 3, 5), i do otwartości na Boże dary: każda dolina niech będzie wypełniona (Łk 3, 4d). Tęsknota za spotkaniem z Bogiem zarysowuje się jako najważniejsze zadanie człowieka, gdyż o resztę troszczy się On sam. W istocie to Bóg pierwszy podejmuje inicjatywę i postanawia, by zniżyć każdą górę wysoką, pagórki odwieczne, doły zasypać do zrównania z ziemią (Ba 5, 7). On też zabiega o bezpieczne wędrowanie: Na rozkaz Pana lasy i drzewa pachnące ocieniać będą Izraela (Ba 5, 8). On wreszcie zapewnia, że nie będzie to wę-
drówka samotna i męcząca: Z radością bowiem poprowadzi Bóg Izraela do światła swej chwały z właściwą sobie sprawiedliwością i miłosierdziem (Ba 5, 9). Wejście na drogę prowadzącą na spotkanie z Chrystusem – to zgoda na obecność w sercu miłości Bożej, dla której szczęściem jest biec ku umiłowanemu Panu. o. Adam R. SIKORA - franciszkanin Dziś 2. niedziela miesiąca. Naszą szczególną modlitwą i gestem wspieramy funkcjonowanie Parafii i prowadzone przez nas inwestycje. Na cele te, przeznaczona jest także dzisiejsza zbiórka ofiar na tacę. Dziękujemy za każdy gest;
XIX Dzień Modlitwy i Pomocy Materialnej Kościołowi na Wschodzie W 2. niedzielę Adwentu czyli 09. grudnia br. z inicjatywy Konferencji Episkopatu Polski w Kościele w Polsce i na placówkach polonijnych obchodzony jest Dzień modlitwy i pomocy materialnej Kościołowi na Wschodzie. Celem tego dnia jest duchowe i materialne wsparcie Kościoła katolickiego w krajach Europy Wschodniej i Azji Środkowej. Przy świątyniach w całej Polsce odbędzie się zbiórka do puszek na potrzeby Kościoła na Wschodzie. Ta regularna pomoc Kościołowi na Wschodzie trwa od 1989. Jest to wyraz naszej solidarności i wdzięczności za wsparcie, którego doświadczał Kościół w Polsce w trudnych czasach. Zwrócił także uwagę, że odradzający się Kościół na Wschodzie tworzony jest w dużej mierze przez naszych rodaków, którzy po wojnie zostali za wschodnią granicą.
INTENCJA TYGODNIA: módlmy się w int. Kościoła na Wschodzie INTENCJA DNIA:
dołączając się do uroczystości przyjęcia Relikwii Krzyża Świętego módlmy się w int. Rodziny PP. Stanisławy i Seweryna LEWANDOWICZ 7.10
=>
GODZINKI O NIEPOKALANYM POCZĘCIU N.M.P.
7.30
}
w int. P. Ireny, w 89. rocznicę urodzin => dziękczynno – błagalna;
9.00
}
w int. zmarłych z Rodziny DERESIŃSKICH: Tadeusza, w 10. rocznicę śmierci; Leokadii, w 4. rocznicę śmierci oraz w int. śp. Jana, w 32. rocznicę śmierci;
10.30
}
w int. śp. Rodziców: Natalii i Jana KUŚ;
W ramach Mszy św. „szkolnej” o godz. 10.30 pobłogosławione będą żłóbki dla Bożej Dzieciny w domowych szopkach bożonarodzeniowych. Zapraszamy;
12.00
}
w int. śp. Stanisława i Dawida ŻURYŃSKICH;
17.30 } NIESZPORY NIEDZIELNE 18.00
}
w int. śp. Dariusza BOJNOWSKIEGO, w 7. rocznicę śmierci;
20.00
}
w int. śp. Alicji TALAREK => gregorianka 22.;