510

ADSUM

VADEMECUM LITURGICZNO – DUSZPASTERSKIE Parafii Św. Jerzego, męczennika i Podwyższenia Krzyża Św. we Wrocławiu – Brochowie

M.B. JASNOGÓRSKIEJ Nr 510-C90β. * 26. sierpnia ‘18 r. * Rok X.

Maryjo, Królowo Polski Jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam!

WYDAWCA VADEMECUM: ADSUM Parafia pw. św. Jerzego, męczennika i Podwyższenia Krzyża Świętego ul. Biegła 3; 52-115 WROCŁAW – BROCHÓW

Tel. 71 343 – 35 – 21 wew. 20

Konto: PKO BP 52 1020 5226 0000 6102 0311 4345 Informujemy, że przybliżone koszty egzemplarza ADSUM wynoszą średnio ok. 4 zł.

Dziękujemy jednocześnie za wszelkie ofiary na FUNDUSZ WYDAWNICZY.

PROSIMY O POMOC DLA POSŁUGIWANIA PARAFIALNEJ ŚWIETLICY ŚRODOWISKOWEJ Duszpasterstwo Rzymsko-Katolickiej Parafii pw. św. Jerzego ul. Biegła 3; 52-115 WROCŁAW – BROCHÓW Konto BS: 64 9575 0004 0046 6499 2000 0010 x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE!

Zapraszamy do korzystania ze strony internetowej naszej Parafii. Znaleźć ją można pod adresem:

www.eadsum.org x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

AUDIENCJA GENERALNA KAI => 2018-08-22

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!

Kontynuujmy katechezy o przykazaniach Bożych. Spójrzmy dzisiaj na przykazanie: „Nie będziesz wymawiał imienia Pana, Boga twego, bez szacunku” (Wj 20, 7). Słusznie odczytujemy to słowo jako zachętę, by nie obrażać imienia Boga i nie używać go niewłaściwie. To jasne znaczenie przygotowuje nas do głębszego zrozumienia tych cennych słów, by nie wymawiać imienia Bożego nadaremnie, nieodpowiednio.

Posłuchajmy ich lepiej. Wersja „nie będziesz wymawiał” tłumaczy wyrażenie, które dosłownie zarówno po hebrajsku jak i w języku greckim brzmi: „nie weźmiesz na siebie, nie przejmiesz tego na siebie”.

Wyrażenie „nadaremno” jest jaśniejsze i oznacza: „na darmo, na próżno”. Odwołuje do pustego opakowania, do formy pozbawionej treści. Jest to cecha obłudy, formalizmu i kłamstwa.

Używania słów, używania imienia Bożego bez treści, bez prawdy.

Imię w Biblii to najgłębsza prawda rzeczy, a zwłaszcza osób. Imię często przedstawia misję.

Na przykład Abraham w Księdze Rodzaju (por. 17,5) i Szymon Piotr w Ewangeliach (por. J 1, 42) otrzymują nowe imię, aby wskazać zmianę ukierunkowania ich życia. A prawdziwa znajomość imienia Boga prowadzi do przemiany życia: od chwili, kiedy Mojżesz poznaje imię Boga, jego dzieje się zmieniają (por. Wj 3, 13-15).

Imię Boga w obrzędach żydowskich jest uroczyście ogłaszane w Dniu Wielkiego Przebaczenia, a lud zyskuje przebaczenie, ponieważ poprzez imię wchodzi w kontakt z samym życiem Boga, który jest miłosierdziem.

Zatem „wziąć na siebie imię Boga” oznacza przyjęcie na nas Jego rzeczywistości, wejście w silną, bliską więź z Nim. Dla nas, chrześcijan, to przykazanie jest wezwaniem, abyśmy sobie przypomnieli, że jesteśmy ochrzczeni „w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”, jak stwierdzamy za każdym razem, gdy czynimy znak krzyża, abyśmy przeżywali nasze codzienne działania w odczuwalnej i rzeczywistej relacji z Bogiem, to jest w Jego miłości.

Na temat czynienia znaku krzyża chciałbym po raz kolejny zaapelować: uczcie dzieci czynienia znaku krzyża! Czy widzieliście, jak to czynią dzieci? Czynią coś, czego znaczenia nie znają. Nie potrafią uczynić znaku krzyża. Trzeba je nauczyć, aby spokojnie i świadomie żegnały się w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. To pierwszy akt wiary dziecka. Waszym zadaniem domowym jest nauczenie dzieci czynienia znaku krzyża. Czy to jest zrozumiałe?

Ktoś może zapytać: czy można wziąć na siebie imię Boga w sposób obłudny, jako formalność, nadaremno? Odpowiedź jest niestety pozytywna: tak, jest to możliwe. Można przeżywać fałszywą relację z Bogiem. Jezus mówią to o uczonych w Prawie, którzy czynili różne rzeczy, ale nie to, czego chciał Bóg. Mówili o Bogu, ale nie wypełniali woli Bożej. Rada jaką daje Jezus jest następująca: „Czyńcie i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie” (Mt 23,3). Można zatem przeżywać fałszywą relację z Bogiem, tak jak ci ludzie. To słowo Dekalogu jest właśnie zaproszeniem do związku z Bogiem, który nie byłby fałszywy, bez obłudy, do relacji, w której powierzamy się Jemu ze wszystkim, czym jesteśmy. Wszakże do dnia, kiedy nie zaryzykujemy naszego życia z Panem, dotykając namacalnie, że w Nim znajduje się życie, czynimy jedynie teorie.

To jest chrześcijaństwo, które dotyka serc – spotkanie z Bogiem w prawdzie. Dlaczego święci są w stanie poruszyć serca? Bo święci nie tylko mówią, ale także poruszają. Kiedy człowiek święty mówi, porusza nasze serca. W świętych widzimy to, czego głęboko pragnie nasze serce: autentyczność, prawdziwe relacje, radykalizm. Widać to również u tych „świętych z sąsiedztwa”, którymi jest na przykład wielu rodziców, dających swoim dzieciom wzór konsekwentnego, prostego, uczciwego i hojnego życia.

Jeśli będzie przybywało chrześcijan, którzy biorą na siebie imię Boga bez fałszu – praktykując w ten sposób pierwszą prośbę „Ojcze nasz”, – „święć się imię twoje” – to przepowiadanie Kościoła będzie bardziej wysłuchane i okaże się bardziej wiarygodne. Jeśli nasze konkretne życie ukazuje imię Boga, to widzimy, jak piękny jest chrzest i jak wielkim darem jest Eucharystia! Jak wspaniała jest jedność między naszym ciałem, a Ciałem Chrystusa, Chrystus w nas a my w Nim! To nie jest obłuda, to prawda. To nie jest mówienie czy modlitwa jak papuga. To jest modlitwa sercem, miłowanie Pana.

Począwszy od krzyża Chrystusa nikt nie może pogardzać sobą i źle myśleć o swoim życiu.

Nikt nigdy! Niezależnie od tego, czego by się dopuścił. Ponieważ imię każdego z nas jest na ramionach Chrystusa. On nas niesie. Warto wziąć na siebie imię Boga, ponieważ On wziął na siebie nasze imię, aż do końca, nawet zło, które jest w nas, wziął je na siebie, aby nam przebaczyć, aby w naszych sercach umieścić swoją miłość. Dlatego właśnie Bóg głosi w tym przykazaniu: „Weź mnie na siebie, bo ja cię wziąłem na siebie”.

Każdy może przyzywać świętego imienia Pana, który jest miłością wierną i miłosierną, w każdej sytuacji, w jakiej się znajduje. Bóg nigdy nie powie „nie” sercu, które szczerze Go przyzywa.

Powróćmy jeszcze do zadania domowego: nauczyć dzieci właściwego czynienia znaku krzyża. Czy tego dokonacie? [odpowiadają: „tak”! ]. Dziękuję.

AUDIENCJA GENERALNA KAI => 2018-08-22

Pozdrawiam serdecznie pielgrzymów polskich, Szczególnie pozdrawiam wszystkich, którzy w tych dniach pielgrzymują na Jasną Górę, by uczestniczyć w niedzielnej Uroczystości Matki Bożej Częstochowskiej. Niech Królowa Polski prowadzi was i umacnia w wierze, byście odważnie głosili świtu święte imię Boga i świadczyli o Nim swoim życiem. Z serca błogosławię wasz pobyt w Rzymie, pielgrzymi trud i czas waszego wakacyjnego wypoczynku. Powierzam się waszym modlitwom podczas mojej bliskiej już podróży apostolskiej do Dublina.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.

Papieską katechezę streścił po polsku ks. prałat Sławomir NASIOROWSKI

Drodzy bracia i siostry, przyjrzyjmy się dzisiaj przykazaniu: „Nie będziesz wymawiał imienia Pana, Boga twego, w błahych rzeczach” (Wj 20, 7). Słusznie odczytujemy je, jako nakaz, by nie obrażać imienia Boga, by nie używać go obłudnie, nadaremno, na próżno. Imię w Biblii to najgłębsza prawda rzeczy, osób. Często wyznacza ono konkretną misję. Na przykład Abraham w Księdze Rodzaju

(por. 17,5) i Szymon Piotr w Ewangeliach (por. J 1, 42) otrzymują nowe imię, gdy Bóg określa ich specjalne zadania. Poznanie imienia Pana także prowadzi do przemiany życia: od chwili, gdy Mojżesz poznaje imię Boga, zmieniają się jego dzieje (por. Wj 3, 13-15). Dotyczy to właściwie każdego z nas. Chrześcijanin podczas Chrztu św. otrzymuje w Kościele własne imię. Nosząc je ma „wziąć na siebie imię Boga”, tzn. poprzez wiarę ma nawiązać z Bogiem osobistą relację, przyjąć Go z miłością, upodabniać się do Niego każdego dnia. Niech nasze imię, nasza misja ludzi wierzących, płynąca z Ewangelii, będzie ściśle związana z imieniem Boga. Dajmy świadectwo temu Imieniu naszym codziennym życiem, zabiegajmy o spełnienie się prośby: „święć się imię twoje”, wypowiadanej w modlitwie „Ojcze nasz”. Pamiętajmy, że w każdej sytuacji, w jakiej się znajdujemy, możemy przyzywać na pomoc świętego imienia Pana, który jest miłością wierną i miłosierną. Bóg nigdy nie mówi „nie” sercu, które szczerze Go przyzywa.

******************************************************

26. sierpnia –>21. NIEDZIELA ZWYKŁA

Gdy człowiek czegoś pragnie, jest gotów do poświęceń i wyrzeczeń, aby osiągnąć cel. Pragnienie życia i szczęścia zostało przez Boga wpisane w naturę człowieka już w akcie stworzenia. Jezus naucza o Bogu Ojcu i przeznaczeniu człowieka, wskazuje drogę, wiodącą nas do pełni istnienia w wieczności. On sam staje się naszą gwarancją: Kto spożywa moje ciało i pije moją krew ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.

Stajemy tu wobec tajemnicy, która przekracza zdolności naszego pojmowania i która domaga się całkowitego zaangażowania. W czasie Eucharystii, za sprawą Ducha Świętego zwykły chleb staje się Ciałem Pańskim, a zwykłe wino zmieszane z wodą staje się Krwią Pańską.

Spożywanie tego Pokarmu domaga się naszej wiary i zaangażowania; przyjmowanie Ciała i Krwi Pańskiej to przyjmowanie całego Chrystusa – Jego myślenia, słów, Jego działania; to zobowiązanie do jednoczenia naszego życia z Jego życiem, które zostało złożone w ofierze miłości za nas.

Udział w Eucharystii zakłada naszą gotowość kroczenia przez ziemię do pełni życia w posłuszeństwie Bogu na wzór Syna Człowieczego w służbie miłości, która się daje, nie bojąc się poświęcenia i trudu. Eucharystia jest Sakramentem miłości. ks. Witold WIŚNIOWSKI – paulista Dzisiejsza uroczystość należy, wraz z uroczystością Maryi Królowej Polski, do znaczniejszych świąt polskich. Obydwa mają szczególną wymowę dla Polaków, łączą się z nimi wielkie wydarzenia religijno-patriotyczne: ŚLUBY NARODU i Akt oddania się narodu polskiego w macierzyńską niewolę miłości za wolność Kościoła w Polsce i w świecie. Pierwszy cud dokonany przez Jezusa za wstawiennictwem Jego Matki, w Kanie Galilejskiej urasta do rangi wielkiego znaku. Ileż cudów zdarzyło się potem w historii Kościoła, również wobec ludu pielgrzymującego do Częstochowy.

Wierzymy, że Maryja, obecna w cudownej Ikonie, nieustannie wstawia się za nami. Jest więc Jasna Góra polską „Kaną”, jak często podkreślali Jan Paweł II i sługa Boży kard. Stefan Wyszyński. Wielka powinność moralna wynika więc z pielgrzymowania na Jasną Górę: słuchanie Chrystusa, przyjęcie Go całym sercem, całym sobą. Na Jasnej Górze wciąż na nowo ślubujemy przyjęcie Chrystusa, Jego krzyża, Ewangelii i Kościoła. Nie wątpimy też, że Maryja pośredniczy w udzielaniu tej największej z łask. Jest przecież naszą Matką z Jasnej Góry, jak mówi Jan Paweł II, i nieustannie nam matkuje. abp Stanisław NOWAK  Dziś, tuż po Komunii św., odnawiać będziemy Jasnogórskie Śluby Narodu;  Zachęcamy najserdeczniej do zatroskania o stan łaski uświęcającej, który jest naturalną przestrzenią naszej duszy uzasadniającą składanie przyrzeczeń;

JASNOGÓRSKIE ŚLUBY NARODU POLSKIEGO Wielka Boga — Człowieka Matko, Bogarodzico Dziewico, Bogiem sławiona, Maryjo, Królowo Świata i Polski Królowo! Oto my, Twoje dzieci, stajemy znów przed Tobą i składamy u stóp Twoich siebie samych i wszystko, co mamy: rodziny nasze, świątynie i domostwa, zagony polne i warsztaty pracy, pługi, młoty i pióra, wszystkie wysiłki myśli naszej, drgania serc i porywy woli.

Odnawiamy dziś ślub przodków naszych i Ciebie za Patronkę naszą i za Królową Polski uznajemy.

Przyrzekamy uczynić wszystko, co leży w naszej mocy, aby Polska była rzeczywistym Królestwem Twoim i Twojego Syna, poddanym całkowicie pod Twoje panowanie, w życiu naszym osobistym, rodzinnym, narodowym i społecznym.

Królowo Polski, przyrzekamy.

Przyrzekamy dochowanie wierności Bogu, Krzyżowi i Ewangelii, Kościołowi św. i Jego pasterzom.

Królowo Polski, przyrzekamy.

Przyrzekamy strzec w każdej duszy polskiej daru łaski, jako źródła Bożego Życia. Pragniemy, aby każdy z nas żył bez grzechu ciężkiego, aby stał się Domem Bożym i Bramą Niebios.

Królowo Polski, przyrzekamy. Święta Boża Rodzicielko! Przyrzekamy stać na straży budzącego się życia.

Matko Chrystusowa i Domie Złoty! Przyrzekamy bronić nierozerwalności małżeństwa i czuwać nad ogniskiem domowym.

Przyrzekamy Ci umacniać w rodzinach królowanie Syna Twego, Jezusa Chrystusa, i strzec obyczajów chrześcijańskich i ojczystych.

Przyrzekamy Ci wychować młode pokolenie w wierności Chrystusowi i bronić je przed zepsuciem.

Królowo Polski, przyrzekamy.

Zwierciadło Sprawiedliwości! Wsłuchując się w odwieczne tęsknoty narodu, przyrzekamy Ci kroczyć za Słońcem Sprawiedliwości, Chrystusem, Bogiem naszym. Przyrzekamy zachować w życiu rodzinnym i publicznym miłość i sprawiedliwość, zgodę i pokój, aby wśród nas nie było nienawiści, przemocy i wyzysku. Przyrzekamy dzielić się między sobą ochotnie plonami ziemi i owocami pracy, aby pod wspólnym dachem domostwa naszego nie było głodnych, bezbronnych i płaczących.

Królowo Polski, przyrzekamy.

Zwycięska Pani Jasnogórska! Przyrzekamy stoczyć pod Twoim sztandarem najświętszy i najzacniejszy bój z naszymi wadami narodowymi.

Przyrzekamy wypowiedzieć walkę lenistwu i lekkomyślności, marnotrawstwu, pijaństwu i rozwiązłości.

Przyrzekamy zdobywać cnoty wierności i sumienności, pracowitości i oszczędności, wyrzeczenia się siebie i wzajemnego poszanowania.

Królowo Polski, przyrzekamy.

Wspomożenie Wiernych! Przyjmij nasze przyrzeczenia, umocnij je w sercach naszych i złóż je przed oblicze Boga, w Trójcy Świętej Jedynego.

W Twoje dłonie składamy naszą przeszłość i przyszłość, całe nasze życie, Kościół Syna Twego i wszystko, co miłujemy w Bogu. Prowadź nas poprzez poddaną Ci ziemię polską do bram Ojczyzny Niebieskiej. A na progu nowego życia sama okaż nam Jezusa, błogosławiony owoc żywota Twojego. Amen.

 Członkowie sekcji ekonomicznej Rady Parafialnej dyżurują po każdej niedzielnej Mszy św. w Świetlicy Środowiskowej;  Wyjeżdżającym Parafianom i Gościom, którzy przybywają do nas na Brochów, życzymy udanych urlopów;  Zapraszamy do niedzielnych spotkań w KAWIARENCE PARAFIALNEJ; 7.10

=>

GODZINKI O NIEPOKALANYM POCZĘCIU N.M.P.

7.30

}

w int. dziękczynno – błagalnej;

9.00

}

w int. o szczęśliwe rozwiązanie;

10.30

}

w int. PP. Aleksandry i Tomasza URBANIAK, w 14. rocznicę ślubów małżeńskich => dziękczynno – błagalna;

Intencje Parafialnego Dnia Świętości Życia

12.00

}

w w w w w w w w w w w

int. dziękczynnej za dar życia i powołania do świętości każdego z nas; int. błagalnej, o świętość życia małżonków, Rodziców i Wychowawców; int. polskiej a szczególnie Brochowskiej służby zdrowia; int. o mądrą i przyjazną – niezbrodniczą – politykę prorodzinną; int. podejmujących starania o rodzicielstwo drogą naprotechnologii; int. o szczęśliwe rozwiązanie dla oczekujących go matek; int. o uratowanie małżeństw od rozdarcia a poczęte dzieci od śmierci; int. o nawrócenie dla skłaniających się i ulegających pokusie in vitro; int. Brochowskich Rodziców duchowej adopcji poczętego dziecka; intencjach zgłoszonych do dzisiejszej modlitwy; intencjach Rodzin nowoochrzczonych dzieci;

INTENCJA TYGODNIA: módlmy się w int. powracających z wakacji 18.00

}

w int. śp. Aleksandra WASZCZYŃSKIEGO;

******************************************************

27. sierpnia –> PONIEDZIAŁEK

* Św. Moniki -> wspomnienie obowiązkowe Monika (łac. – monachus => mnich, zakonnik), urodziła się ok. 332 r. w TAGAŚCIE (północna Afryka), w rodzinie rzymskiej, ale głęboko chrześcijańskiej.

Jako młodą dziewczynę wydano ją za pogańskiego urzędnika, Patrycjusza, członka rady miejskiej w tym mieście. Małżeństwo nie było dobrane. Mąż miał charakter niezrównoważony i popędliwy. Monika jednak swoją dobrocią, łagodnością i troską umiała pozyskać jego serce, a nawet doprowadziła go do przyjęcia Chrztu. Miała 22 lata, kiedy została matką św. Augustyna. Po nim miała jeszcze syna NAWIGIUSZA i córkę, której imienia historia nam nie przekazała.

Nie znamy także imion innych dzieci. Sam Augustyn wyznał, że imię Jezus wyssał z mlekiem matki. W 371 r. zmarł mąż Moniki. Monika miała wówczas 39 lat. Zaczął się dla niej okres 16 lat, pełen niepokoju i cierpień. Przyczyną ich był Augustyn. Zaczął on bowiem naśladować ojca, żył bardzo swobodnie. Poznał jakąś dziewczynę i miał z nią dziecko, pomimo że żyli bez ślubu. Nadto uwikłał się w błędy manicheizmu. Zbolała matka nie opuszczała syna, ale szła za nim wszędzie, modlitwą i płaczem błagając dla niego u Boga o nawrócenie. Kiedy Augustyn udał się do Kartaginy dla objęcia w tym mieście katedry wymowy, matka poszła za nim. Kiedy potajemnie udał się do Rzymu, a potem do Mediolanu, by się zetknąć z najwybitniejszymi mówcami swojej epoki, Monika odnalazła syna. Pewien biskup na widok jej łez, kiedy mu wyznała ich przyczynę, zawołał: Matko, jestem pewien, że syn tylu łez musi powrócić do Boga. To były prorocze słowa.

Augustyn pod wpływem kazań św. Ambrożego w Mediolanie przyjął Chrzest i rozpoczął zupełnie nowe życie (387). Szczęśliwa matka spełniła misję swojego życia. Mogła już odejść po nagrodę do Pana.

Kiedy wybierała się do rodzinnej TAGASTY, zachorowała na febrę i po kilku dniach zmarła w OSTII w 387 r. Daty dziennej Augustyn nam nie przekazał. Augustyn nie ma słów wdzięczności dla swojej matki i wspomina jej pamięć w najtkliwszych słowach. Jej ciało złożono w OSTII w kościele św. AUREI. W 1162 r. augustianie mieli zabrać święte szczątki Moniki do Francji i umieścić je w AROUAISE pod Arras. W 1430 r. przeniesiono je do Rzymu i umieszczono w kościele św. TRYFONA, który potem otrzymał nazwę św. Augustyna. Św. Monika jest patronką kościelnych stowarzyszeń matek oraz wdów.

W ikonografii przedstawiana jest w stroju wdowy. Jej atrybutami są książka, krucyfiks, różaniec.  Poniedziałek, w tradycji, jest dniem modlitw w intencji dusz czyśćcowych;  O 19.00 – miting Brochowskiej wspólnoty AA i AN;

7.00

}

w int. śp. ks. prałata Bronisława MAŚLANKI oraz śp. ks. infułata Józefa MAJKI;

18.00

}

w int. śp. Kazimiery MOSTKOWIAK, w 30. dniu po pogrzebie; /Intencja uczestników pogrzebu/;

******************************************************

28. sierpnia –> WTOREK

* Św. Augustyna, biskupa i doktora Kościoła -> wspomnienie obowiązkowe Augustyn (łac.: augur => zapowiedziany dobrymi przepowiedniami), pochodził z TAGASTY (Algieria), gdzie urodził się 13. listopada 354 roku w rodzinie urzędnika państwowego Patrycjusza. Matka Augustyna, św.

Monika, pochodziła z rodziny o tradycji chrześcijańskiej i bardzo pragnęła, by jej syn przyjął chrzest. Pragnienie to spełniło się jednak dopiero po 33. latach. Na rozwoju Augustyna niewątpliwie zaciążył fakt, że ojciec i matka różnili się co do wiary i przekonań odnośnie spraw decydujących o losach człowieka. Przez to Augustyn przez wiele lat pozostał rozdarty między wpływem matki i ojca. W wieku 16. lat musiał przerwać naukę z powodu braku pieniędzy. Trudny okres dojrzewania, dużo wolnego czasu i pogańskie zwyczaje sprawiły, że związał się z kobietą, a z tego związku po pewnym czasie urodził się syn ADEODATUS. Dzięki pomocy finansowej Augustyn kontynuował studia w Kartaginie. W tym czasie zaczynają się jego poszukiwania prawdy - sięga po Pismo św., ale nic w nim nadzwyczajnego nie odnajduje; Bóg mówi dla niego zbyt po ludzku. Tymczasem on czekał na jakiś cud, niezwykłe objawienie, które rozwieje wszelkie jego wątpliwości. Ponieważ nic takiego nie miało miejsca, utwierdzał się w swym sceptycyzmie i pozostawał stoikiem. W 383 r., w wieku 29 lat, udał się w poszukiwaniu pracy do Rzymu, gdzie przez rok uczy retoryki. Stamtąd przenosi się do Mediolanu. Tam nawraca się, przyjmuje chrzest z synem ADEODATUSEM, w obecności szczęśliwej matki Moniki. Jego nawrócenie dokonało się za sprawą spotkania ze św. Ambrożym, od kilku lat piastującym urząd biskupa Mediolanu. Do chrztu przygotowywał się bardzo starannie. Wkrótce po przyjęciu chrztu w Wielką Sobotę 387 r., postanawia wrócić do Afryki. Tuż przed opuszczeniem Italii umarła jego matka, zaś wkrótce po dotarciu do Afryki zmarł jego syn. Augustyn sprzedał wszystko i zamieszkał wśród ludzi o podobnych przekonaniach. Modlitwa, praca i zgłębianie tajemnic Bożych – to cel wspólnoty, do której się przyłączył. Sława Augustyna szybko przekroczyła granice rodzinnego miasta. Biskup HIPPONY zorganizował Augustynowi praktykę duszpasterską. Poprzez łagodną perswazję biskupa dał się przekonać do przyjęcia święceń kapłańskich i biskupich. Odbył wiele dalekich i ciężkich podróży duszpasterskich, zwoływał i przewodniczył wielu synodom, wygłosił wiele kazań, napisał wiele dzieł, w których usiłował wyjaśnić tajemnice Boga i człowieka. Spuścizna po świętym jest ogromna. Najbardziej znane jego dzieło to WYZNANIA, będące podsumowaniem jego duchowych doświadczeń po nawróceniu i przyjęciu chrztu (397-401). Augustyn zmarł dnia 28. sierpnia 430 roku w HIPPONIE podczas oblężenia miasta przez Wandalów. Jest jednym z czterech wielkich doktorów

Kościoła Zachodniego. Patron augustianów, kanoników regularnych, magdalenek, Kartaginy; drukarzy, wydawców, teologów. Jego relikwie znajdują się w kościele S. Piotro in Ciel d'Oro w Pawii. W ikonografii przedstawiany jest w stroju biskupim, czasami jako zakonnik. Jego atrybutami są: anioł mówiący mu do ucha, dziecko nad brzegiem morza przelewające wodę do dołka, księga, pastorał, serce w dłoni, serce przeszyte dwiema strzałami, uczeń lub grupa uczniów.  Jak w każdy wtorek, zapraszamy do modlitwy o uzdrowienie za przyczyną św.

Michała Archanioła oraz naszych Aniołów Stróżów => Zachęcamy;

7.00

}

w int. …………………………………………………………………………… /brak intencji/;

18.00

}

w int. śp. Edwarda TERLECKIEGO, w 30. dniu po pogrzebie; /Intencja uczestników pogrzebu/;

******************************************************

29. sierpnia –> ŚRODA

* Męczeństwo św. Jana Chrzciciela -> wspomnienie obowiązkowe Św. Jan Chrzciciel (hebr. Johhanan => Bóg jest łaskawy), był jedynym synem kapłana Zachariasza i Elżbiety, krewnej Najświętszej Maryi Panny. Jego cudowne narodzenie i posłannictwo zwiastował Anioł Gabriel Zachariaszowi, kiedy ten sprawował w świątyni swe funkcje kapłańskie. Do chwili urodzenia dziecka Zachariasz był niemy za to, że nie chciał dać wiary słowom anioła. Odzyskał mowę dopiero w momencie nadawania imienia swemu dziecku. Jan urodził się sześć miesięcy przed narodzeniem Chrystusa. Nie znamy z całą pewnością miejsca jego urodzenia. Tradycja wskazuje jednak, że było nim AIN-KARIM, ok. 7 km na zachód od Jerozolimy. Bardzo wcześnie, może już w dzieciństwie, Jan udał się na pustynię. W piętnastym roku panowania cesarza Tyberiusza rozpoczął swą misję poprzednika i zwiastuna Zbawiciela.

Czynił to na pustkowiu, nad Jordanem, w BETANII, później w AINON niedaleko SALIM. Zjawienie się Jana i jego wystąpienia rozeszły się szerokim echem po Palestynie i okolicznych krajach. Sprawiła to wiadomość, że oczekiwany Zbawiciel już pojawił się na ziemi. Jan prowadził pokutniczy i pustelniczy tryb życia. Chrzcił wodą ciągnące do niego tłumy. Ochrzcił również Jezusa. Wielokrotnie widział Go i świadczył o Nim wobec ludu: Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Na jego działalność zwracała uwagę starszyzna żydowska, która zajęła stanowisko wyczekujące. Zainteresował się nim także władca Galilei, Herod II ANTYPAS. Być może sam św. Jan udał się do niego, by rzucić mu w oczy: „Nie wolno ci mieć żony twego brata”. Rozgniewany władca nakazał go aresztować i osadzić w twierdzy MACHERONT. W czasie uczty urodzinowej pijany król pod przysięgą zobowiązał się córce Herodiady, Salome, dać wszystko, o cokolwiek poprosi. Ta po naradzie z matką zażądała głowy Jana Chrzciciela. Zginął on ścięty mieczem. Był ostatnim prorokiem Starego Testamentu. Św. Jan Chrzciciel jest jedynym świętym, którego Kościół czci w ciągu roku dwukrotnie: 24. czerwca – w uroczystość jego narodzenia, i dziś, we wspomnienie jego męczeńskiej śmierci.

7.00

}

w int. dziękczynno – błagalnej;

18.00

}

w int. Anny WIĘCŁAW, w 7. rocznicę urodzin => dziękczynno – błagalna;

} Intencje nowennowe Mszy św. zbiorowej:  w int. Ojca świętego Franciszka i Pasterza Kościoła wrocławskiego, ks. Abpa Józefa;  w int. biskupów, kapłanów, diakonów, kleryków, sióstr oraz liczne i święte powołania kapłańskie i zakonne, także z naszej Parafii;

                      

w int. dzieła beatyfikacji Sługi Bożego ks. Aleksandra ZIENKIEWICZA „Wujka”; w int. Ojczyzny i Kościoła św. w Polsce oraz o szacunek dla Krzyża Św.; w sierpniowych intencjach Apostolstwa Modlitwy; w int. Przyjaciół i Dobrodziejów naszej Parafii; w int. o błogosławieństwo Boże we wszystkich inwestycjach parafialnych; w int. Brochowskich Rodziców duchowej adopcji dziecka poczętego; we wszystkich intencjach Brochowskich uczestników dzieła Świętości Życia; w int. o błogosławieństwo dla małżeństw i Rodzin naszej Parafii, szczególnie dla Rodzin dzieci komunijnych i katechumenów do bierzmowania; w int. uczniów i pracowników Przedszkoli, Świetlicy Środowiskowej, Szkół, Uczelni i wszelkich Instytucji służących dzieciom i młodzieży naszej Parafii; w int. o zgodę i jedność w małżeństwach, Rodzinach i wspólnotach naszej Parafii; w int. wspólnot pobożnych naszej Parafii; w int. chorych, cierpiących i samotnych oraz wszystkich opiekunów chorych; w int. Brochowskiej służby zdrowia – głównie ze Szpitala A. Falkiewicza; w int. społeczności Brochowskich i wrocławskich Kolejarzy; w int. o błogosławieństwo Boże dla budowy Kaplicy na Dworcu Głównym Wrocławia; w int. społeczności Brochowskich Romów; w int. o pracę dla bezrobotnych i pomyślność dla pracodawców; w int. tych, którzy prosili nas o modlitewną pamięć i tych, którym ją obiecaliśmy; w intencjach uczestników Brochowskiej Adoracji Najświętszego Sakramentu; we wszystkich intencjach Czcicieli Miłosierdzia Bożego; we wszystkich intencjach nabożeństwa do Św. Michała Archanioła; w intencjach wszystkich uczestników Nowenny do M.B. Nieustającej Pomocy; w int. zmarłych naszych Rodziców, Krewnych, Przyjaciół i Dobrodziejów;

 W kontekście Mszy św. wieczornej => NOWENNA DO MATKI BOŻEJ NIEUSTAJĄCEJ POMOCY Korzystając z troskliwej opieki Matki Bożej, chcemy uczyć się wrażliwości na potrzeby naszych bliźnich. Wyrazem tej troski jest m.in. gest ofiary. Taca zbierana podczas Mszy św. „nowennowej” przeznaczona jest na cele charytatywne;

******************************************************

30. sierpnia –> CZWARTEK

 Czwartek w katolickiej tradycji jest dniem czci Najśw. Sakramentu i dziękczynienia za dar kapłaństwa. Zachęcamy, by w ciągu dnia powtarzać formułę Komunii duchowej i nawiedzić Pana Jezusa w adoracji Najśw. Sakramentu;

7.00

}

w int. śp. Mieczysława KOCHAŃSKIEGO, w 2. rocznicę śmierci;

18.00

}

w int. …………………………………………………………………………… /brak intencji/;

******************************************************

31. sierpnia –> PIĄTEK

   

 Z ustanowienia polskiego Sejmu, dzisiaj obchodzimy Dzień Solidarności i Wolności – dziś także przypada 38. rocznica podpisania tzw. Porozumień Sierpniowych.

W dzień męki i śmierci Pana Jezusa – piątek – jesteśmy w solidarności z naszym Panem i Mistrzem przez modlitwę, post i jałmużnę; Pamiętajmy o obowiązującej dziś wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych; O 15.00 w kaplicy adoracji => Koronka do Miłosierdzia Bożego; Zapraszamy do wspólnoty modlitwy, niezależnie od aktualnego miejsca pobytu;

 O 15.00 – ISKRA BOŻEGO MIŁOSIERDZIA – modlitwa w int. chorych;

7.00

}

w intencjach Ojczyzny => dziękczynno – błagalna;

18.00

}

w int. śp. Mieczysławy i Jana MICHALSKICH oraz w int. Ich zmarłych Rodziców i Rodzeństwa; COMIESIĘCZNA MSZA ŚW. WYPOMINKOWA

w int. zmarłych Księży i Sióstr zakonnych pracujących w naszej Parafii oraz naszych Rodziców, Krewnych, Parafian, Przyjaciół, Dobrodziejów oraz zgłoszonych na bieżących kartkach wypominkowych: w int. śp. Jerzego CHMIELEWSKIEGO;

}

w int. zmarłych biskupów, kapłanów i wiernych, którzy ponieśli śmierć podczas II wojny światowej; w int. Parafian, odwołanych do wieczności w bieżącym miesiącu:    

śp. śp. śp. śp.

Leokadia HORODYSKA; Kazimiera MOSTKOWIAK; Edward TERLECKI; Barbara MAZUR;

   

śp. śp. śp. śp.

Zbigniew RUDZEWICZ; Antoni GARDECKI; Krzysztof SŁAWIŃSKI; Ewa DENYSÓW;

******************************************************

Intencje Apostolstwa Modlitwy

Intencja powszechna:

Aby młodzież na kontynencie afrykańskim miała dostęp do edukacji i pracy we własnej ojczyźnie;

Intencja Krucjaty w int. obrony życia: O właściwe przygotowanie młodzieży do małżeństwa i rodzicielstwa;

Intencja parafialna: Przed nami: odpust parafialny ku czci Podwyższonego Krzyża Świętego; Związane z nim rekolekcyjne przygotowanie (09.-13.09.); Renowacja porodzinnej peregrynacji Relikwii Krzyża Świętego z motywu 825. rocznicy „powstania” Brochowa i 100. rocznicy odzyskania niepodległości. Obyśmy najdojrzalej i najowocniej umieli współtworzyć to dzieło; Inauguracja kolejnego roku szkolnego, katechetycznego i duszpasterskiego. Wszystko to uzasadnia i zachęca do pamięci, także w modlitwie, o wszystkich podejmujących te ważne wymiary posługiwania parafialnego;

******************************************************

01. września –> 1. SOBOTA

* Błog. Bronisławy, dziewicy –> wspomnienie obowiązkowe Bronisława (imię słowiańskie oznaczające kogoś wsławionego obroną) urodziła się ok. 1200 r. w Kamieniu Śląskim, w zamożnej rodzinie Odrowążów. Jej kuzynami byli św. Jacek i bł. Czesław, a jej stryj Iwo piastował godność biskupa krakowskiego. Bronisława została wychowana w środowisku żywej wiary, szlachetności i pobożności. Wiara w Boga była urzeczywistniana w służbie bliźniemu. W wieku 16.-17. lat wstąpiła do klasztoru norbertanek na Zwierzyńcu pod Krakowem. W młodym też wieku została przełożoną klasztoru. Wszystkie żywoty Bronisławy akcentują jej talenty organizacyjne szczególnie podczas zarazy w 1224 roku czy podczas najazdu tatarskiego w 1241. Pielęgnowała w sobie wielkie nabożeństwo do Męki Pańskiej. To właśnie rozważanie wzniosło ją na najwyższe szczyty kontemplacji. Celem przypodobania się Chrystusowi podejmowała różne pokuty i umartwienia. Umiała na różne dramatyczne wydarzenia swego życia, spojrzeć z perspektywy wiary. Zmarła 29. sierpnia 1259 r. Jej kult rozpoczął się wkrótce po jej śmierci. W 1604 r. odnaleziono w murach klasztoru trumienkę z Jej relikwiami. Kult bł.

Bronisławy zatwierdził papież Grzegorz XVI w 1839 r. Jest patronką diecezji opolskiej oraz dobrej sławy.



KARTKA Z HISTORII:

1939 - w Polsce rozpoczęła się II wojna światowa – kampania wrześniowa: - godz. 4:40 – LUFTWAFFE rozpoczęło naloty na Wieluń; - godz. 4:48 – Okręt szkoleniowy SCHLESWIG-HOLSTEIN rozpoczął ostrzał Westerplatte; - LUFTWAFFE rozpoczęło zmasowane naloty na lotniska polskie; - godz. 8:00 – Niemiecka 4. Dywizja Pancerna zaatakowała w okolicach miejscowości MOKRA pozycje Wołyńskiej Brygady Kawalerii. Rozpoczęła się bitwa pod MOKRĄ (5 km na północ od miasta Kłobuck, 23 km na północny zachód od Częstochowy); - prezydent Ignacy MOŚCICKI wprowadził stan wojenny na obszarze całego państwa;

7.00

}

w int. śp. Stefanii i Stefana – Imieninowa oraz o Boże błogosławieństwo dla całej Rodziny;

9.00 => COMIESIĘCZNY DZIEŃ SKUPIENIA WSPÓLNOT POBOŻNYCH   

Adoracja Najświętszego Sakramentu; okazja do Spowiedzi św.; Msza św. w int. wszystkich członków parafialnych



zmiana Tajemnic Żywego Różańca;

wspólnot pobożnych => dziękczynno – błagalna;

16.00

}

18.00

}

SZPITAL:

w intencji Parafian

=> dziękczynno – błagalna;

w int. P. Cecylii SMYSŁOWSKIEJ, w 89. rocznicę urodzin => dziękczynno – błagalna;

/Intencja córek/;

ROZWAŻANIE PIERWSZOSOBOTNIE => Modlitwa o pokój /Ks. Stanisław SZCZEPANIEC, Materiały Homiletyczne, nr 317/2018, s.17-18/

Myśli do rozważania Pierwsza sobota września przypada w tym roku 01. września. To rocznica wybuchu drugiej wojny światowej. Przypomnijmy więc dziś słowa Matki Bożej z Fatimy, w których mówi Ona o zakończeniu pierwszej wojny światowej, a równocześnie przestrzega przed inną wojną.

W czasie pierwszego objawienia, 13. maja 1917 roku mówiła do dzieci: Odmawiajcie codziennie różaniec, aby uzyskać pokój dla świata i koniec wojny. W lipcu ponowiła prośbę: Chcę, żebyście przyszli tutaj 13. przyszłego miesiąca, żebyście nadal codziennie odmawiali różaniec na cześć Matki Boskiej Różańcowej, dla uproszenia pokoju na świecie i o zakończenie wojny, bo tylko Ona może te łaski uzyskać. Wtedy też mówiła: Wojna zbliża się ku końcowi. Ale jeżeli ludzie nie przestaną obrażać Boga, to w czasie pontyfikatu Piusa XI rozpocznie się druga wojna, gorsza (...). Aby temu zapobiec, przybędę, aby prosić o poświęcenie Rosji memu Niepokalanemu Sercu i o Komunię św. wynagradzającą w pierwsze soboty.

Ludzie nie przestali obrażać Boga i wojna nadeszła. Pochłonęła wiele ofiar. Trudno ogarnąć ogrom cierpienia, jakie spotkało ludzi i ogrom zniszczeń wojennych. Wspominając dzień jej wybuchu w pierwszą sobotę miesiąca, tym gorliwiej podejmujemy wysiłek wynagrodzenia za grzechy dawne i dzisiejsze. Tym gorliwiej też modlimy się o pokój, wierząc, że modlitwa ma potężną moc. Przypomniał o tym Ojciec Święty Franciszek w encyklice Gaudete et exsultate.

Mówiąc o roli świętych pisze: Pomyślmy, jak sugeruje nam św. Teresa Benedykta od Krzyża, że poprzez wielu z nich budowana jest prawdziwa historia: «W najciemniejszej nocy powstają najwięksi prorocy i święci. Jednak ożywiający nurt życia mistycznego pozostaje niewidzialny.

Z pewnością decydujące wydarzenia w dziejach świata były zasadniczo spowodowane przez dusze, o których książki historyczne nic nie mówią».

Taką mądrość ukazuje nam również św. Paweł w dzisiejszym pierwszym czytaniu. Mówi, że Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców, wybrał, co niemocne, aby mocnych poniżyć. Świat nie rozumie modlitwy i jej nie docenia. My jednak tym gorliwiej zanosimy do Boga nasze dziękczynienia i błagania.

Medytacja różańcowa Po raz kolejny wsłuchujemy się w słowa Matki Bożej z Fatimy: Odmawiajcie codziennie różaniec, aby uzyskać pokój dla świata. Podejmujemy także dzisiaj to wezwanie, gdyż w świecie nadal nie ma pokoju. W wielu krajach toczą się wojny i dokonywane są zniszczenia. Również te rejony ziemi, w których nie ma działań zbrojnych, dotknięte są niepokojem.

Biorąc do ręki różaniec, umacniamy się słowami św. Jana Pawła II z jego listu o różańcu.

Pisze on: „Trudności, jakie na początku tego nowego tysiąclecia pojawiają się na światowym horyzoncie, skłaniają nas, by uznać, że nadzieję na mniej mroczną przyszłość może w nas wzbudzić jedynie interwencja z Wysoka, zdolna pokierować sercami tych wszystkich, którzy żyją w sytuacjach konfliktowych, i tych, którzy trzymają w swych rękach losy narodów. Różaniec «ze swej natury jest modlitwą pokoju» z racji samego faktu, że polega na kontemplowaniu Chrystusa, który jest Księciem Pokoju i «naszym pokojem» (Ef 2, 14). Kto przyswaja sobie misterium Chrystusa – a różaniec właśnie do tego prowadzi – dowiaduje się, na czym polega sekret pokoju, i przyjmuje to jako życiowy projekt. Ponadto, mocą swego charakteru medytacyjnego, przez spokojne następowanie po sobie kolejnych «Zdrowaś Maryjo», różaniec wywiera na modlącego się kojący wpływ, który usposabia go do przyjmowania i doświadczania w głębi swego jestestwa oraz do szerzenia wokół siebie tego prawdziwego pokoju, który jest szczególnym darem Zmartwychwstałego (por. J 14, 27; 20, 21)” (RVM 40).

******************************************************

02. września –>22. NIEDZIELA ZWYKŁA

 Pierwsza niedziela miesiąca – ADORACYJNA; Dziś słowo Boże koncentruje naszą uwagę na tematyce prawa, odnosząc je do życia wiary. Podkreśla, że są prawa pochodzące od Boga oraz tworzone przez człowieka. Prawo Boże jest sprawiedliwe, stanowi gwarancję szczęśliwego życia, posiada moc zbawczą. Bóg objawia je poprzez słowa, kierowane do człowieka na kartach Biblii. Całkowite poświęcenie się nakazom Pana jest odkrywaniem bliskości Boga w sercu ludzkim.

W sprzeczności z prawem Bożym stoi to prawo ludzkie, które bazuje na bezdusznym przestrzeganiu nakazów będących tradycją pozostawiającą na uboczu nakazy Pana. W dzisiejszej Ewangelii Jezus potępia religijność, która nie jest szczera, nie przekłada się na dobre życie.

Zwraca również uwagę, że prawdziwa modlitwa i kult powinny rodzić się w sercu człowieka. Jedynie z tego źródła płynie modlitwa, która sprawia, że prawdziwa religijność wobec Boga prowadzi do podejmowania konkretnych działań na rzecz bliźniego. Liturgia dzisiejszej niedzieli powinna być rytem, który zaowocuje miłością Boga i bliźniego. Winna stać się modlitwą płynącą z serca. Ma być znakiem pokoju, którego nie można zredukować jedynie do uprzejmego gestu, ale należy rozwijać w braterskiej komunii, opartej na prawie Bożym. ks. Stanisław DZIEKOŃSKI

7.30

}

w int. śp. Władysława KAZIÓW => gregorianka 1.;

9.00

}

w int. Andrzeja, w 70. rocznicę urodzin => dziękczynno – błagalna;

10.30

}

w int. Oli, w 10. rocznicę urodzin => dziękczynno – błagalna;

12.00

}

w int. PP. Marii i Andrzeja PALECZNYCH, w 40. rocznicę ślubów małżeńskich oraz w int. Ich synów ks. Macieja i Grzegorza z Rodziną => dziękczynno – błagalna;

18.00

}

w int. śp. Rodziców: Janiny i Kazimierza oraz Barbary i Ryszarda KOC;