ADSUM
VADEMECUM LITURGICZNO – DUSZPASTERSKIE Parafii Św. Jerzego, męczennika i Podwyższenia Krzyża Św. we Wrocławiu – Brochowie
8. NIEDZIELA ZWYKŁA Nr 239. * 02. marca 2014 r. * Rok VI.
Starajcie się naprzód o królestwo Boga i Jego sprawiedliwość…!
WYDAWCA VADEMECUM: ADSUM Parafia pw. św. Jerzego, męczennika i Podwyższenia Krzyża Świętego ul. Biegła 3; 52-115 WROCŁAW – BROCHÓW Tel. 713 – 433 – 521
Konto: PKO BP 52 1020 5226 0000 6102 0311 4345 Informujemy, że przybliżone koszty egzemplarza ADSUM wynoszą ok. 3,5 zł. Dziękujemy jednocześnie za wszelkie ofiary na FUNDUSZ WYDAWNICZY.
**************************************
Prosimy o pomoc dla posługiwania Parafialnej Świetlicy Środowiskowej Duszpasterstwo Rzymsko-Katolickiej Parafii pw. św. Jerzego ul. Biegła 3; 52-115 WROCŁAW – BROCHÓW Konto: BS 64 9575 0004 0046 6499 2000 0010 **************************************
NASI PARTNERZY i PRZYJACIELE MEDIALNI } NIEDZIELNY
Komentarze liturgiczne za „Ewangelia 2014”; Autor: s. Anna Maria PUDEŁKO AP => Edycja Świętego Pawła oraz Miesięcznikiem „ŻYWE SŁOWO” => Wydawnictwo eSPe w Krakowie.
***************************************
DYŻUR W KANCELARII PARAFIALNEJ 1. 2. 3. 4.
=> => => =>
czwartek w godzinach od 16.00 do 17.30; sobota w godzinach od 8.00 do 10.00; zawsze, w sprawach pilnych (wezwanie do chorego lub pogrzeb); w uroczystości przypadające w dni dyżuru, tj. w czwartek lub w sobotę, kancelaria parafialna nieczynna!
UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE !
1. Sakrament Chrztu św. – jeśli nie liczyć zagrożenia śmiercią – udzielany jest podczas Mszy św. o godz. 12.00, w ostatnią niedzielę miesiąca; 2. Rodziców oraz chrzestnych obowiązuje udział w katechezie przedchrzcielnej odbywającej się zwykle w czwartek przed ostatnią niedzielą miesiąca o godz. 18.00 lub o 18.30 - informacja w bieżących ogłoszeniach; 3. Chrzestni spoza Parafii winni dostarczyć ZGODĘ NA PEŁNIENIE POSŁUGI chrzestnych wydaną przez Księdza proboszcza własnej Parafii. UWAGA! Nie jest to równoznaczne ze świadectwem bierzmowania;
PORZĄDEK MSZY ŚWIĘTYCH 1. 2. 3.
w dni powszednie, Msze św. sprawowane są o godz.: 7.00 i 18.00; w uroczystości i święta przypadające w dni powszednie Msze św. sprawowane są o godz.: 7.00; 9.00; (16.30); i o 18.00; niedzielne Msze św. sprawowane są: wigilijna, w sobotę o 18.00 oraz o 19.00 w kaplicy szpitalnej; w niedzielę zaś o 7.30; 9.00; 10.30; 12.00- suma oraz o 18.00;
INNE 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
=>
WAŻNE!
Czuwanie różańcowe: kwadrans przed poranną i wieczorną Mszą św.; Dzień Miłosierdzia Bożego: trzeci piątek każdego miesiąca; Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy: środa o godz. 18.00; Parafialny Dzień Świętości Życia: 25. lub 26. dzień każdego miesiąca; Dzień Skupienia wszystkich Wspólnot Pobożnych: 1. sobota m-ca: 7.30 - 9.00; Parafialny Dzień chorych i służby Zdrowia: 23. dzień każdego miesiąca; Comiesięczna Msza św. wypominkowa: ostatni piątek miesiąca o godz. 18.00;
OKAZJA DO SPOWIEDZI ŚW. 1. 2. 3.
w dni powszednie, zwykle ok. 15 min. przed Mszą św. o godz. 7.00 i 18.00; w uroczystości i święta podczas Mszy św.; w pierwszy czwartek i piątek miesiąca od 17.30 do 18.00;
x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
CODZIENNA ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU KAPLICA ADORACJI
1. etap 2. etap
=> =>
7.30 – 9.00 15.00 – 17.30
15.00 => Koronka do Miłosierdzia Bożego
POGOTOWIE EUCHARYSTYCZNE Zainteresowanych posługą Szafarzy Nadzwyczajnych Komunii św., prosimy o telefoniczne zgłoszenie – najpóźniej na dwie godziny przed Mszą św. w danym dniu – pod jeden z podanych niżej numerów telefonu:
P. Adam => Tel. 720 – 578 – 253 Rejony: 16., i 17. =>
BIEŃKOWICE: Arabska; Marsowa; Palestyńska; Sadowa; Wesołowskiego; Boiskowa; Bukszpanowa; Jemeńska; Jordańska; Lisia; 50. Bohaterów; Ziemniaczana; BROCHÓW: Mościckiego: 45. - 51;
P. Henryk => Tel. 604 – 170 – 625 Aleja Róż; Bengalska; Mandżurska; Piwniczna; Rejony: 11., 12. i 13. => Plac Indyjski; Społeczna; Tybetańska;
P. Jan => Tel. 509 – 689 – 099 Rejony: IWINY: Brochowska: 5A. - 25., 4B. – 22.; Bukszpanowa; Jaśminowa; 15., i 18. => Kwiatowa; Makowa; Morelowa; Ogrodowa; Polna; Spokojna; Wiosenna; BROCHÓW: Filipińska; Koreańska: 53. - 89., 62A. – 68.;
P. Krzysztof => Tel. 505 – 515 – 221 Rejony: Chmurna; Iracka; Koreańska: 1. – 51. 2. – 60A.; Nepalska; Perska; 10., 14., i 15. => Woskowa;
P. Krzysztof => Tel. 503 – 526 – 898 Rejony: Afgańska; Birmańska; Centralna: 15. – 21A.; Chińska; Mościckiego: 36. – 44.; 7., 8., 9., => Plac Mongolski; Polna; Pakistańska; 3. Maja; Tatarska; Wietnamska;
P. Mateusz => Tel. 788 – 805 – 251 Cedrowa; Brochowska; Leonarda da Vinci; Mościckiego: 1. – 35.; Pionierów; Rejony: 2., 3., i 4., => Syjamska; Topolowa; Wileńska;
P. Piotr => Tel. 795 – 553 – 235 Osiedla: PARKOWE i GRAFITOWE; MW; Biegła; Centralna: 1. – 11A., 22. – 36.; Rejony: 4., 5., i 6. => Japońska; Laotańska; ul. Semaforowa; Warszawska; Węgierska; Wiaduktowa; x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx x xx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE!
www.eadsum.org
Zapraszamy do korzystania z internetowej wersji naszego parafialnego Pisma: ADSUM.
http://brochow. archidiecezja.wroc.pl/
Katechizm Kościoła Katolickiego
Wierzę w… Katecheza 57. WYZNANIE WIARY
?
Zstąpienie do piekieł. 1. Wielu współczesnych chrześcijan podważa lub ignoruje istnienie szatana i jego królestwa – piekła, czyli odrzucenia miłości Boga i wiecznego oddalenia od Niego. Dla wielu tym bardziej niezrozumiała i obca staje się prawda wiary o zstąpieniu Chrystusa do piekieł, którą wyznajemy odmawiając w pacierzu Skład Apostolski. 2. Od początku istnienia Kościoła prawda ta była obecna w jego nauczaniu i liturgii. Autor „Starożytnej homilii na Wielką i Świętą Sobotę” obrazowo opisał to wydarzenie tak: Chrystus „idzie, by odnaleźć pierwszego człowieka, jak zgubioną owieczkę. Pragnie nawiedzić tych, którzy siedzą zupełnie pogrążeni w cieniu śmierci; by wyzwolić z bólów niewolnika Adama, a wraz z nim niewolnicę Ewę”. Do sprawiedliwych, którzy wraz z pierwszymi ludźmi czekają na Odkupiciela, woła: „Zbudź się, który śpisz! Nie po to bowiem cię stworzyłem, byś pozostawał spętany w Otchłani. Powstań z martwych, albowiem jestem życiem umarłych” (por. KKK 635). 3. Prawda wiary o zstąpieniu Jezusa do piekieł jest wyrażona językiem minionych czasów. Miejsce przebywania zmarłych, do którego zstąpił Jezus, określano mianem otchłani, Szeolu, Hadesu, lub – w staropolszczyźnie – piekieł. Tej krainy zmarłych „nie należy utożsamiać (...) z piekłem potępionych” (KomKKK 125). Owe „piekła” to „los tych wszystkich zmarłych, zarówno sprawiedliwych, jak i złych, którzy zmarli przed Chrystusem. Zmarły Chrystus, w swojej duszy zjednoczonej z Jego Boską Osobą, dołączył w krainie zmarłych do sprawiedliwych, którzy czekali na Odkupiciela, aby dostąpić łaski oglądania Boga” (KomKKK 125). W tej krainie zmarli pozbawieni byli oglądania Boga i odłączeni od Niego (por. Ps 6,6; 88,11–13; 115,17). Wejście Jezusa w rzeczywistość śmierci oznacza podzielenie przez Niego powszechnego losu ludzi i przyjęcie na Siebie wszystkich konsekwencji z nim związanych – poczucia samotności w obliczu śmierci, opuszczenia i ciemności. Solidarność Jezusa z losem człowieka jest tak silna, że wkracza On w rzeczywistość człowieczego bytu związanego z grzechem i śmiercią. Szatan chciał oderwać człowieka od Boga, zamknąć mu drogę do nieba, a życie ziemskie oraz wieczne uczynić życiem bez Boga. Stąd wielka wartość zstąpienia Jezusa do otchłani śmierci, bo oto „nawet umarłym głoszono Ewangelię” (1 P 4,6). W ten sposób dokonało się zwycięstwo Chrystusa nad mocami zła, grzechu i śmierci. Bóg pustkę śmierci człowieka wypełnił swoim życiem, które nie zna granic. Dzięki temu zwycięstwu możemy śpiewać o Chrystusie jako Zwycięzcy śmierci, piekła i szatana. Tego zwycięstwa nad piekłem i szatanem nie można jednak rozumieć jako unicestwienie piekła potępionych i wyzwolenia zeń zarówno złych, jak i sprawiedliwych. Ich los nie jest identyczny. Potwierdza to sam Jezus w wielu przypowieściach – między innymi w przypowieści o ubogim Łazarzu, który oczekiwał wyzwolenia dusz sprawiedliwych na łonie Abrahama (por. KKK 633). Dzięki śmierci Jezusa dostąpiły i dostępują odkupienia wszystkie, minione i obecne pokolenia sprawiedli-
wych, którzy całą swoją ufność i nadzieję pokładają w Bogu i Jego Miłosierdziu. Tajemnica zstąpienia Jezusa do piekieł jest ciągle obecną w naszym życiu Dobrą Nowiną o zwycięstwie życia nad śmiercią i powołaniu człowieka do życia wiecznego. Zapamiętajmy: W artykule «Jezus zstąpił do piekieł» Symbol wiary głosi, że Jezus rzeczywiście umarł i przez swoją śmierć dla nas zwyciężył śmierć i diabła, «który dzierżył władzę nad śmiercią»” (Hbr 2,14; KKK 636). Jezus wyzwolił z więzów śmierci wszystkich sprawiedliwych, którzy Go poprzedzili, a naszym zmarłym i nam samym otworzył drogę do domu Boga Ojca. ks. Roman MOSAKOWSKI x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx x xx xxxx xxx xx
Rozważanie Duszpasterskie o Chrzcie św.
Katechumenat od IV do VI wieku - cz.1 Edykt Mediolański cesarza Konstantyna wydany w roku 313 przyniósł wiele istotnych zmian w zewnętrznej i wewnętrznej sytuacji Kościoła. Edykt dał Kościołowi upragnioną wolność i wielu ludzi zaczęło przyglądać mu się z sympatią. Bardzo wzrosła liczba chętnych do przyjęcia chrześcijaństwa. W okresie od IV do V wieku żyło i działało w Kościele wielu wykształconych biskupów, prezbiterów i pisarzy kościelnych, którzy swoimi pismami chcieli przybliżać chrześcijaństwo poganom oraz pogłębiać treści wiary pośród wiernych. Okres ten nazywany bywa „złotym wiekiem” katechezy. Tworzyły się ośrodki i szkoły katechetyczno-teologiczne. Do najważniejszych należały Jerozolima, Antiochia, Aleksandria i Rzym. Do czołowych postaci tego okresu należą: św. Ambroży, św. Cyryl Jerozolimski, św. Jan Chryzostom, św. Grzegorz z Nyssy, św. Augustyn, Teodor z Mopsuestii. Zmiany dokonały się także w instytucji katechumenatu. Obok kilkuletniego okresu przygotowawczego do przyjęcia sakramentów inicjacji chrześcijańskiej, bardzo duży nacisk kładziono na intensywny katechumenat w okresie Wielkiego Postu. Można powiedzieć, że dopiero wtedy rozpoczynała się właściwa formacja kandydatów. Spotkania katechetyczne odbywały się codziennie, a przedmiotem nauczania były kwestie dogmatyczno-moralne. Pierwszym etapem przygotowania do przyjęcia sakramentów inicjacji chrześcijańskiej był prekatechumenat. Rozpoczynał się od pierwszego egzaminu, w którym badano motywy decyzji kandydata. Wskazane było zasięgnięcie opinii tych, którzy znali kandydata. Św. Augustyn tak doradzał diakonowi Deogratiasowi z Kartaginy: „Dobrze jest, aby ci, którzy znają nawracającego się, powiadomili nas przedtem, o ile możliwości, w jakim on jest stanie umysłu, oraz jakimi przyczynami pobudzony przychodzi przyjąć naszą religię”. Po wstępnym badaniu głoszono prekatechezę, czyli najczęściej indywidualną katechezę wstępną przedstawiającą skrót całej historii zbawienia. Jej celem było wprowadzenie w podstawowe słownictwo chrześcijańskie. Treść tej katechezy poznajemy z dzieła św. Augustyna, zatytułowanego „Początkowe nauczanie religii”. Po okresie indywidualnej katechezy wstępnej odbywał się obrzęd przyjęcia do katechumenatu, który pozwalał wejść w kontakt ze wspólnotą Kościoła i już w jakiś sposób uczestniczyć w jej życiu. Pierwszy etap katechumenatu, trwał wiele lat. Trzeba jednak zaznaczyć, że już od IV w. ta forma dalszego przygotowania do chrztu zaczęła tracić swoje znaczenie. Wielka liczba zgłaszających się kandydatów spowodowała pewne osłabienie wymagań ze strony Kościoła. Również kandydaci ten długi okres katechumenatu traktowali bardzo powierzchownie i bez większych zobowiązań. Nie było też specjalnych nauk dla katechumenów, a nauczanie
odbywało się podczas niedzielnej liturgii słowa Bożego. Na początku obrzędu przyjęcia do katechumenatu celebrans znaczył czoło kandydata znakiem krzyża. Był to bardzo wymowny znak włączenia i przynależności do wspólnoty uczniów Chrystusa. Według św. Augustyna było to realne, trwałe wyciśnięcie znaku krzyża na czole kandydata. Następnie miało miejsce dmuchanie w twarz, które było znakiem wypędzania złego ducha. Odbywające się potem nałożenie ręki połączone z modlitwą, również wyrażało w symboliczny sposób przyjęcie kandydata do wspólnoty Kościoła. Obrzędy przyjęcia kończył tzw. „sakrament soli”. Kandydaci spożywali sól jako znak przyjęcia do wspólnoty Kościoła i jako egzorcyzm oczyszczający. Ten obrzęd prawdopodobnie powtarzano częściej w trakcie trwania katechumenatu. Stanowił on symboliczną „ucztę braterską” oraz znak wspólnoty katechumenów z wszystkimi już ochrzczonymi. Sól była rozumiana jako symbol przymierza i oczyszczenia. Katechumeni poprzez słowo Boże, które oczyszcza i przemienia wchodzili w przymierze z Bogiem oraz we wspólnotę z braćmi. Poprzez „sakrament soli” katechumeni w symboliczny sposób antycypowali uczestnictwo w stole Eucharystii. Obrzędy przyjęcia do katechumenatu miały charakter wspólnotowy. Ks. dr Dariusz KWIATKOWSKI x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
JAN PAWEŁ II, ŚWIĘTY PIELGRZYMKA SZÓSTA Szóstą pielgrzymką pontyfikatu Jana FRANCJA Pawła II była wizyta duszpasterska we Francji połączona z przemówieniem na forum UNESCO. Odbyła się ona w dniach od 30. maja do 02. czerwca 1980 roku. Przed pielgrzymką spodziewano się, że w zlaicyzowanej Francji wizyta Głowy Kościoła katolickiego nie wywoła większego wrażenia, tymczasem zgromadzone tłumy i ich entuzjazm wywołały wielkie zdziwienie tak, że określono to nawet jako cud. Pod tym względem wizyta we Francji nie odbiegała zasadniczo od prawie wszystkich pielgrzymek papieskich do różnych krajów, które gromadziły rozentuzjazmowane tłumy na wszystkich spotkaniach z Papieżem. Oklaskiwano także Jego słowa, które - zdawało się - przyjmowano z wielkim zainteresowaniem. Wielokrotnie cieszyliśmy się takim przebiegiem spotkań Ojca Świętego z narodami świata. Niestety z perspektywy czasu okazało się, że nasza radość była przedwczesna, a pielgrzymki papieskie z płaszczyzny ściśle religijnej zamieniono na wielkie festiwale, po których niewiele zostało. Francja i inne kraje Europy witały Papieża i wiwatowały na Jego cześć, a w czasie tego pontyfikatu ta sama Europa wyparła się swoich chrześcijańskich korzeni, których umocnienie było największą troską Jana Pawła II. Pytanie postawione więc Francji za pierwszym pobytem Papieża w niej, gdyż pobytów tych było siedem, pozostało bez właściwej odpowiedzi. Jan Paweł II pytał: Francjo, córko najstarsza Kościoła, czy jesteś wierna przyrzeczeniom twojego Chrztu? (…) Francjo, córko Kościoła i wychowawczyni ludów, czy jesteś wierna - dla dobra człowieka -
przymierzu z odwieczną Mądrością. Przy tej okazji wyraźnie widzimy, że pielgrzymki Jana Pawła II miały proroczy charakter, nie w znaczeniu zapowiadania przyszłości, jak powszechnie rozumiemy zadania proroka, ale w prawdziwym biblijnym rozumieniu, według którego prorok to ten, kto odczytuje znaki czasu i tłumaczy je ludziom, aby poznali wołanie Boga ku nim skierowane, a przekazywane przez to wszystko, czego doświadczają. Takim wołaniem było także wystąpienie w UNESCO, czyli w Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury. Jan Paweł II między innymi mówił: Kultura jest właściwym sposobem istnienia i bytowania człowieka. Człowiek bytuje zawsze na sposób jakiejś kultury sobie właściwej, która z kolei stwarza pomiędzy ludźmi właściwą im więź, stanowiąc o międzyludzkim i społecznym charakterze ludzkiego bytowania. Stąd też w jedności kultury, jako właściwego sposobu istnienia człowieka, bierze zarazem początek wielość kultur, wśród których człowiek bytuje. W tej wielości jednostka rozwija się, nie tracąc istotnego kontaktu z jednością kultury jako podstawowego i istotnego wymiaru swego istnienia i bytowania. Kultura zatem może być rozumiana jako istotny wymiar ludzkiego bytu, albo jako jeden z przejawów tego wymiaru, którym jest konkretna forma kultury w życiu jakiegoś społeczeństwa. Jako ważne zadanie w tej dziedzinie Ojciec Święty wskazał prymat „być” przed „mieć”. Jest to bardzo istotne rozróżnienie, do którego Jan Paweł II powracał wielokrotnie w swoim nauczaniu, wzywając, żeby dążenie do posiadania nie zabijało sensu istnienia. Po omówieniu różnych aspektów zagadnienia ludzkiej kultury, Jan Paweł II zwrócił się do uczestników spotkania z żarliwym apelem: Zwracam się do was w imię tego strasznego zagrożenia ludzkości, a zarazem w imię jej przyszłości i dla dobra na całym globie. I proszę Was: użyjcie wszystkich sił, by wprowadzić i respektować we wszystkich dziedzinach nauki prymat etyki. Ta prośba pozostaje aktualna i dzisiaj, i dotyczy nas wszystkich. W ramach pielgrzymki do Francji Ojciec Święty wygłosił wiele przemówień na różnych spotkaniach, z których może najważniejszymi były spotkanie z młodzieżą, spotkanie ze światem pracy i spotkanie z rodakami. Powracając po wielu latach do tamtej pielgrzymki papieskiej, musimy i my postawić sobie pytanie o wierność przyrzeczeniom chrzcielnym i przymierzu zawartemu z odwieczną Mądrością, musimy bardziej świadomie żyć w ramach kultury nam właściwej i dbać o to, aby we wszystkich dziedzinach kultury czynami człowieka kierowała etyka. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
ZAPOWIEDZI PRZEDMAŁŻEŃSKIE! Do sakramentu małżeństwa przygotowują się: NARZECZONY NARZECZONA Zapow. Mateusz KORCZYŃSKI Marcelina MEDYK - KORCZYŃSKA 3. Wrocław, Koreańska Wrocław, Gajowa Polecając modlitwie przygotowujących się do małżeństwa przypominamy, że ktokolwiek wiedziałby o jakichkolwiek przeszkodach uniemożliwiających pobłogosławienie wyżej wspomnianego związku, w sumieniu zobowiązany jest powiadomić o tym tutejsze Duszpasterstwo.
Franciszek
LIST DO RODZIN CAŁEGO ŚWIATA 2014-02-25 12:01 Treść dokumentu papieskiego za Katolicką Agencją Informacyjną Drogie Rodziny, Staję na progu Waszego domu, by powiedzieć Wam o wydarzeniu, które – jak wiadomo – będzie miało miejsce w październiku w Watykanie. Chodzi o Nadzwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów, zwołane, by dyskutować na temat: „Wyzwania duszpasterskie związane z rodziną w kontekście ewangelizacji”. Kościół bowiem jest dziś powołany do głoszenia Ewangelii, także stawiając czoło nowym pilnym wyzwaniom duszpasterskim dotyczącym rodziny. To ważne spotkanie angażuje cały Lud Boży, biskupów, kapłanów, osoby konsekrowane i wiernych świeckich Kościołów partykularnych całego świata, którzy aktywnie uczestniczą w jego przygotowaniu poprzez konkretne propozycje i niezbędny wkład modlitwy. Wsparcie modlitewne jest niezwykle potrzebne i znaczące, zwłaszcza z Waszej strony, drogie rodziny. To zgromadzenie synodalne jest bowiem poświęcone szczególnie Wam, Waszemu powołaniu i misji w Kościele i w społeczeństwie, problemom małżeństwa, życia rodzinnego, wychowaniu dzieci oraz roli rodziny w misji Kościoła. Dlatego proszę Was o intensywną modlitwę do Ducha Świętego, aby oświecił Ojców Synodalnych i prowadził ich w tym niełatwym zadaniu. Jak wiecie, rok po tym nadzwyczajnym zgromadzeniu synodalnym zbierze się zgromadzenie zwyczajne, które podejmie tę samą kwestię rodziny. Także w tym kontekście, we wrześniu 2015 roku odbędzie się Światowe Spotkanie Rodzin w Filadelfii. Módlmy się więc wszyscy razem, żeby przez te trzy wydarzenia Kościół podjął prawdziwą drogę rozeznania i odpowiednie środki duszpasterskie, aby pomóc rodzinom w stawieniu czoła aktualnym wyzwaniom ze światłem i mocą, które pochodzą z Ewangelii. Piszę do Was ten list w dniu, kiedy obchodzimy święto Ofiarowania Pana Jezusa w świątyni. Św. Łukasz Ewangelista mówi nam, że Maryja i Józef zgodnie z prawem Mojżeszowym przynieśli Dzieciątko do świątyni, aby przedstawić Je Panu, i że dwoje starców, Symeon i Anna, pobudzeni przez Ducha Świętego wyszli im na spotkanie i rozpoznali w Jezusie Mesjasza (por. Łk 2, 22-38). Symeon wziął go w ramiona i dziękował Bogu, że wreszcie „ujrzał” zbawienie. Anna, pomimo zaawansowanego wieku, odnalazła nową moc i zaczęła mówić wszystkim o Dzieciątku. Jest to piękny obraz: dwoje młodych rodziców i dwie osoby starsze, zgromadzeni przez Jezusa. Naprawdę Jezus sprawia, że pokolenia spotykają się i jednoczą! On jest niewyczerpanym źródłem tej miłości, która przezwycięża wszelkie zamknięcie, każdą samotność i smutek. Na Waszej drodze życia rodzinnego dzielicie ze sobą wiele pięknych chwil: posiłki, odpoczynek, pracę domową, zabawy, modlitwy, podróże i pielgrzymki, dzieła solidarności... Jednakże, jeśli nie ma miłości, wówczas brak radości, a prawdziwą miłość daje nam Jezus: On daje nam swoje Słowo, które oświeca naszą drogę; daje nam Chleb życia, który podtrzymuje codzienny trud naszego pielgrzymowania. Drogie rodziny, Wasza modlitwa w intencji Synodu Biskupów będzie cennym skarbem, który ubogaci Kościół. Dziękuję Wam i proszę Was o modlitwę również za mnie, abym mógł służyć Ludowi Bożemu w prawdzie i miłości. Niech Wam wszystkim towarzyszy opieka Najświętszej Maryi Panny i świętego Józefa, i niech Wam pomaga podążać razem w miłości i wzajemnej służbie. Z całego serca przyzywam Bożego błogosławieństwa dla każdej rodziny.
Watykan, 2. lutego 2014 roku Święto Ofiarowania Pańskiego
03. marca – PONIEDZIAŁEK KARTKA Z HISTORII: 1847 1928 1977 1978 2007
-
ur. Aleksander GRAHAM BELL, amerykański fizyk, wynalazca telefonu (zm. 1922); zm. Hugo KOCH, twórca maszyny do szyfrowania Enigma (ur. 1870); Polska ratyfikowała Międzynarodowe Pakty Praw Człowieka; zm. bp Józef MAREK, wrocławski biskup pomocniczy (ur. 1932); Adam MAŁYSZ zdobywa w PLANICY swoją czwartą kryształową kulę wyrównując w ten sposób rekord MATII NYKÄENENA; 2011 - zm. Irena KWIATKOWSKA, polska aktorka (ur. 1912);
******************************************************
PORODZINNA PEREGRYNACJA RELIKWII KRZYŻA ŚWIĘTEGO INAUGURACJA PRZYGOTOWAŃ DO PRZYJĘCIA
RELIKWII W RODZINIE PAŃSTWA
AGNIESZKI I ARKADIUSZA CZUBAKÓW ******************************************************
SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:
1 P 1, 1-9; – Dziękczynienie Bogu Ojcu, który nas zbawił przez Chrystusa Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu Lub Alleluja. => Ps 111(110), 1-2. 5-6.9.10c.;
Mk 10, 17-27; – Należy wszystko porzucić, aby iść za Jezusem Dar zbawienia. Człowiek przychodzący do Jezusa opiera się na tym, co ma, co osiągnął własnymi siłami, co udało mu się do tej pory pieczołowicie zgromadzić. I wydaje mu się, że jeśli posiada dobra materialne, to w podobny sposób może posiąść dobra duchowe i zbawienie. Pragnie własnymi siłami na nie zasłużyć i zapracować. Jezus natomiast proponuje mu styl bycia (a nie posiadania) i logikę daru (a nie gromadzenia). Ale człowiek ten nie jest w stanie rozpoznać i przyjąć pełnego miłości spojrzenia Jezusa. Jest nadmiernie skoncentrowany na tym, co może stracić, a nie na tym, co otrzymuje od Jezusa: wezwanie do bycia Jego umiłowanym uczniem. Jezu, pomóż mi zauważyć darmowość miłości, którą mnie darzysz. Pragnę przyjmować Twoje dary sercem pełnym wdzięczności.
******************************************************
PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY 7.00
}
w int. Rodziny, w 68. rocznicę ślubów małżeńskich śp. Rodziców;
*************************************************
8.00
=>
17.30
Nabożeństwo czterdziestogodzinne
16.30
=>
Spotkanie - próba scholi uczniowskiej
ZAPRASZAMY UCZNIÓW SZKOŁY PODSTAWOWEJ! *************************************************
UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE - ZAPRASZAMY! Mocno uzasadnione jest, aby w każdym środowisku przez liczne inicjatywy tworzyła się swojego rodzaju opcja na rzecz trzeźwości. I nie tylko dlatego, że niestety rosną, także u nas na Brochowie, statystyki odnoszące się do osób i rodzin uzależnionych, także od alkoholu. Chodzi tu raczej o wypracowanie swojego rodzaju stylu życia zbudowanego na trzeźwości. W tym duchu najserdeczniej zapraszamy do włączenia się w modlitwę podpowiadaną nam w najbliższych dniach w ramach 47. Tygodnia Modlitw o Trzeźwość Narodu. Do każdego dnia przyporządkowana jest intencja, którą zechciejmy wpisywać do naszych osobistych i wspólnotowych modlitw. Kolejne intencje zamieścimy oczywiście m.in. w ADSUM. Logo na rok 2014 wskazuje na realizowany program pracy Apostolstwa Trzeźwości w Polsce. W pierwszym kręgu wypisany jest temat dziewięcioletniego programu: „Rodzina szkołą trzeźwości”. Każdego roku wokół tego hasła omawiane są różne tematy związane z Rodziną. Tegoroczne hasło brzmi: „Kochająca matka zawsze trzeźwa”. Hasła umieszczone w logo wpisane są w koło - figurę symbolizującą doskonałość. W samym centrum koła znajduje się symbolicznie przedstawiona rodzina: rodzice i dzieci trzymając się za ręce, tworzą jakby obraz zapisu czynności bioelektrycznej serca. Rodzina, w której praktykowana jest trzeźwa miłość, tworzy trwałą więź i prawdziwą wspólnotę życia dla wszystkich jej członków - od chwili poczęcia aż po naturalną śmierć. Stanowi bezpieczne miejsce życia na ziemi wśród różnych niebezpieczeństw współczesnego świata. Trzeźwi rodzice są doskonałymi nauczycielami dla swoich dzieci. Uczą je czujności, wdrażają do praktykowania wstrzemięźliwości i czystości. Trzeźwa rodzina jest miejscem harmonijnego rozwoju osobowości jej członków i szczęśliwego życia w wolności dzieci Bożych. Gorąco zachęcamy do zapoznania się z treścią zamieszczonego na naszej stronie artykułu ks. Marka DZIEWIECKIEGO, pt. „Rola Matki w Rodzinie”. W tym duchu także zapraszamy do udziału w dzisiejszej wieczornej Mszy św. Będziemy wspólnie polecać Panu Bogu nadzieje na wspomniany wyżej styl życia każdego z nas, ale i troski i nadzieje tak osób jak i Rodzin osób uzależnionych w naszym środowisku Brochowskim. ZAPRASZAMY!
*************************************************
Apostolstwo Trzeźwości podejmuje dziś modlitwę
za matki, aby naśladując Maryję tworzyły klimat wiary, miłości i trzeźwości. 18.00
}
w int. Osób i Dzieł Apostolstwa Trzeźwości na Brochowie;
}
w int. Mariusza DERENIA => dziękczynno - błagalna;
}
w int. śp. Zenona STEFANIAKA;
}
w int. śp. Agnieszki BRZÓZKA => gregorianka 1.;
19.00
/Intencja żony, dzieci i wnuka/;
=> Miting
Brochowskiej Wspólnoty AA x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
04. marca – WTOREK * Św. Kazimierza, królewicza – święto Kazimierz (słow. kazi – kazać i mir – zgoda, pokój => wprowadzający zgodę), urodził się w Krakowie 03. października 1458 roku. Był synem króla Kazimierza IV Jagiellończyka, a wnukiem zwycięzcy spod Grunwaldu, Władysława Jagiełły. Na dworze krakowskim bardzo szanowano obyczaje religijne, a młody królewicz, otoczony rodzeństwem (5 braci i 7 sióstr), wychowywany był nawet w pewnej surowości. Matka, Elżbieta Habsburska, wiele czasu poświęcała wychowaniu dzieci, dbając o ich naukę, wyrobienie wrażliwości na dobro i piękno. Przez wiele lat wychowawcą młodych Jagiellonów był Ks. Jan Długosz, historyk dziejów ojczystych. Cenił on Kazimierza najbardziej ze wszystkich synów królewskich, a gdy królewiczowi zaproponowano tron węgierski (1471), był zdania, że należy go zatrzymać dla Polski. Kazimierz towarzyszył ojcu podczas zjazdów i narad, zastępował go w Koronie, gdy ten wyjeżdżał na Litwę. Jego roztropne i sprawiedliwe decyzje budziły i podziw. W dzieciństwie ujawniał skłonności do samowoli i nieposłuszeństwa, jednakże wytrwałą pracą przezwyciężył te wady. Miał wrodzone poczucie sprawiedliwości i umiłowania prawdy. Cieszył się szczególną sympatią współczesnych, tak że po jego śmierci mówiono: Powinien albo się nie narodzić albo pozostać wiecznym. W życiu religijnym pielęgnował nabożeństwo do Matki Najświętszej. Ulubioną jego pieśnią był hymn zaczynający się od słów: Dnia każdego Boga swego chwal, o duszo, Maryję, który umierając kazał sobie włożyć do trumny. Wiele czasu poświęcał modlitwie, a wcześnie rano szedł do kościoła adorować Najświętszy Sakrament. Widywano go nawet klęczącego przed zamkniętymi drzwiami świątyni. Szczególnie umiłowaną przez Kazimierza cnotą była cnota czystości dziewiczej. Otaczał opieką ubogich i chorych. Oni zawsze mieli do niego wolny dostęp. Wstawiał się za nimi u króla i bronił skrzywdzonych. Nie znosił obok siebie ludzi zakłamanych, karierowiczów, upominał ich, a gdy to nie pomagało, oddalał. Dla poratowania zdrowia został wysłany na Litwę. Niestety, gasł z dnia na dzień. W zupełnej przytomności, otoczony modlącym się duchowieństwem zmarł 04. marca 1484 roku na zamku w Grodnie. Ciało królewicza pochowano w katedrze wileńskiej. W 1518 roku król Zygmunt I Stary (rodzony brat) rozpoczął starania o beatyfikację Kazimierza, uwieńczone bullą papieża Leona X z 1521 roku. Dokument ten nigdy nie dotarł do Polski i dopiero papież Klemens VIII w 1602 roku na podstawie kopii wydał nowy. Uroczystości kanonizacyjne odbyły się w Wilnie (1604) za panowania króla Zygmunta III Wazy. Gdy po 118. latach otworzono grobowiec św. Kazimierza, znaleziono w nim nie naruszone
ciało królewicza. W 1953 roku relikwie zostały przeniesione do wileńskiego kościoła św. Piotra i Pawła. Na obrazach św. Kazimierz przedstawiany jest w stroju królewskim z lilią w ręku albo klęczący przed drzwiami kościoła. Atrybutem Świętego jest mitra książęca. Przedstawiany także ze zwojem w dłoni, na którym są słowa łacińskiego hymnu: Omni die dic Mariae – ku czci Matki Bożej, do której św. Kazimierz miał wielkie nabożeństwo. Czczony jest jako główny patron Litwy. W jego dzień poświęca się zioła lecznicze. Jest też zwyczaj rozdawania piernikowych serc. W 1960 roku Zakon Kawalerów Maltańskich obrał św. Kazimierza za swojego patrona.
*************************************************
KARTKA Z HISTORII: 1386 1678 1745 1852 1932 1979 2004 2007
-
Władysław II JAGIEŁŁO został koronowany na króla Polski; ur. Antonio VIVALDI, włoski kompozytor (zm. 1741); ur. Kazimierz PUŁASKI, generał, bohater walk o niepodległość (zm. 1779); zm. Mikołaj GOGOL, rosyjski pisarz (ur. 1809); ur. Ryszard KAPUŚCIŃSKI, polski reportażysta, dziennikarz i publicysta (zm. 2007); papież Jan Paweł II wydał swoją pierwszą encyklikę REDEMPTOR HOMINIS; zm. Jeremi PRZYBORA, współtwórca Kabaretu Starszych Panów (ur. 1915); zm. Tadeusz NALEPA, muzyk, gitarzysta bluesowy zespołu BREAKOUT (ur. 1943);
Dziś święto patronalne zmarłego Ks. prałata Kazimierza MALINOSIA. Prosimy i dziękujemy wszystkim za każdą pamięć w modlitwie.
******************************************************
PORODZINNA PEREGRYNACJA RELIKWII KRZYŻA ŚWIĘTEGO INAUGURACJA PRZYGOTOWAŃ DO PRZYJĘCIA
RELIKWII W RODZINIE PAŃSTWA
KATARZYNY I DANIELA GÓRAKÓW ******************************************************
SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:
Syr 51, 13-20; – Szukanie prawdziwej mądrości albo Fpl 3, 8-14; – Nieustanne dążenie do doskonałości Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem => Ps 16(15), 1-2a.5.7-8.11.;
J 15, 9-17; – Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem Boży przyjaciele. Nie ma większej radości w życiu człowieka niż odkrycie, że umie kochać, potrafi kogoś uszczęśliwić, szukać jego prawdziwego dobra. Jezus zaprasza nas dziś do takiej właśnie radości. Możemy kochać innych, tak jak kocha Bóg, który sam jako pierwszy obdarza nas przyjaźnią, powierzając nam sekrety swojego serca. Jezu, Ty nazywasz mnie swoim przyjacielem i powierzasz mi to, co przekazał Ci Ojciec, Jego wolę. Ty pragniesz, aby moje życie było piękne, aby przynosiło dobre owoce, abym kochał trwale, prawdziwie jak Ty! Dziękuję Ci za te wszystkie dary.
******************************************************
PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY
7.00
}
w int. śp. Agnieszki BRZÓZKA => gregorianka 2.;
*************************************************
8.00
=>
17.30
Nabożeństwo czterdziestogodzinne *************************************************
Apostolstwo Trzeźwości podejmuje dziś modlitwę
za pracowników nauki i kultury, aby w swej pracy wskazywali na doniosłą rolę matki w budowaniu zdrowej i silnej moralnie rodziny.
*************************************************
UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE - ZAPRASZAMY! Naszą dzisiejszą modlitwę wieczorną rozpoczniemy od procesji i krótkiej modlitwy przy grobie Ks. prałata Kazimierza. Zapraszamy! 18.00
}
w int. śp. Ks. prałata Kazimierza MALINOSIA, imieninowa; /Intencja Duszpasterzy Brochowskich/;
}
w int. śp. Kazimierza MATYSIAKA, imieninowa; /Intencja żony, dzieci i wnuków/;
}
w int. śp. Weroniki i Mariana oraz wszystkich zmarłych z Rodziny;
x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xx xx xxx xxx xxxx xxx xx
Nowy Okres Roku Kościelnego Jutrzejszy dzień – Środa Popielcowa (Popielec) rozpoczyna w Kościele czas Wielkiego Postu. Trwa on aż do Wielkiego Czwartku, a konkretnie do Mszy Wieczerzy Pańskiej włącznie. Okres ten nazywany jest także przygotowaniem do świąt Wielkanocnych, przygotowaniem Paschy, okresem Wielkanocnej pokuty. Słowa WIELKI POST wyrażają tylko cząstkę tego, co Kościół wiąże z tym okresem. Pierwotnie był to czas udzielania chrztu, a więc czas stawania się chrześcijaninem. Taki proces nie mógł trwać zbyt krótko. Był przecież drogą przemiany, nawrócenia, postępującego krok za krokiem. Pewnie dlatego Kościół w swym języku liturgicznym nazywa ten okres QUADRAGESIMA - czasem 40. dni. Przy pomocy typologicznej wykładni Pisma Kościół chce nas wprowadzić w pewne duchowe powiązania: 40 dni Chrystus pościł na pustyni, 40 dni trwał biblijny potop, 40 dni i 40 nocy Mojżesz przebywał na górze Synaj, gdzie otrzymał od Boga tablice z Dekalogiem, 40 lat błąkał się po pustyni naród izraelski przed wejściem do Ziemi Obiecanej, 40 dni i nocy Eliasz wędrował do góry HOREB. Liczba 40 dni w Biblii jest jakby zarezerwowana dla dzieł oczyszczenia i przygotowania się do czegoś. Czy nie powinniśmy zatem dzisiaj, kiedy tak dużo mówi się o katechumenacie, lepiej zrozumieć, że czas Postu ma być powszechnym katechumenatem, w którym nasz chrzest zestawiamy z naszym życiem, a raczej nasze życie zestawiamy z obowiązkami wynikają-
cymi ze chrztu świętego? Czy nie powinno to nas jakoś szczególnie pobudzać do refleksji, że Jezus Chrystus, śladami proroków, przygotowywał się na pustyni przez post do swojej służby jako Posłaniec Słowa? Czy nie oznacza to, że coś z pustyni, coś ze skupienia w samotności, coś z cielesnego umartwienia jest konieczne, gdy chcemy spotkać Boga? Te myśli wracają ze zdwojoną mocą gdy chcemy je odczytywać na tle naszego duchowego przygotowania do kanonizacji błogosławionego Jana Pawła II oraz w perspektywie drogi przygotowania do 1050. rocznicy Chrztu świętego Polski. Okres Wielkiego Postu ma przygotować Lud Boży do głębokiego przeżycia największych świąt - Paschy, rozumianej jako Męka, Śmierć i Zmartwychwstanie, obchodzonej w ramach Triduum Paschalnego. Centralnym momentem tego przeżycia ma być udział w Wigilii Paschalnej, połączonej z odnowieniem przymierza chrztu świętego. Przygotowanie to nie ma być tylko osobistym wysiłkiem każdego z nas, ale otwarciem się na Bożą łaskę. Przygotowanie to ma być nawróceniem i czynieniem pokuty przez post, a jeszcze bardziej przez czynną miłość. Pomocą w podjęciu tego wysiłku jest rozważanie Męki Pańskiej, czyli miłości zbawczej Chrystusa do nas. Liturgia Wielkiego Postu skupia się wokół trzech tematów: - Pokuta i nawrócenie (Środa Popielcowa i większość dni powszednich), - Chrzest i jego wymagania (Niedziela, zwłaszcza II, IV i V), - Męka Chrystusa (Niedziela Palmowa i dwa ostatnie tygodnie). Są też trzy główne praktyki religijne prócz normalnych naszych obowiązków względem Boga, które powinniśmy wypełnić w okresie wielkopostnym: 1) W każdy piątek tego okresu odprawić Drogę Krzyżową, 2) W każdą niedzielę po południu być na Gorzkich Żalach, 3) Odprawić rekolekcje zakończone spowiedzią i przyjęciem Komunii św. Także od pierwszych wieków w Kościele znana jest praktyka poszczenia przed wielkimi świętami. Świadectwa chrześcijańskie pochodzące z II wieku mówią o dwudniowym poście przygotowującym wiernych do obchodzenia świąt Wielkanocnych. Potem czas postu wydłużył się na cały Wielki Tydzień. W IV wieku post czterdziestodniowy jako czas przygotowania do Wielkanocy stał się praktyką powszechną całego Kościoła. Okres Wielkiego Postu rozpoczynał się w szóstą niedzielę przed Wielkanocą. Ponieważ jednak nie poszczono w niedzielę, w trosce o dokładność dni od VIII wieku początek tego okresu przesunięto na środę. Dzień ten wyznaczał początek publicznej pokuty dla wszystkich pokutników. W pierwszych wiekach okres Wielkiego Postu charakteryzował się początkiem publicznej pokuty, przygotowaniem kandydatów do sakramentu Chrztu św. Msza św. była odprawiana tylko w niedzielę. W środy i piątki odbywała się natomiast liturgia słowa Bożego bez Eucharystii. Z czasem zaczęto celebrować Eucharystię każdego dnia, a czas postu podkreślano opuszczeniem hymnu Gloria i śpiewu Alleluja. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
Środa Popielcowa W starożytnej tradycji chrześcijańskiej środa zwana „popielcową” rozpoczynała czas publicznej pokuty dla wszystkich, którzy popełnili ciężkie grzechy. W tym dniu publiczni pokutnicy ubierali pokutny strój i posypywali się popiołem. Na przełomie X i XI wieku praktyka pokuty publicznej powoli zaczyna zanikać, ale pozostał obrzęd posypania głów popiołem, rozszerzony teraz na wszystkich chrześcijan. Od XII wieku używa się popiołu z palm poświęconych w Niedzielę Palmową, a obrzęd posypania głów popiołem rozpoczyna okres Wielkiego Postu. Posypywanie głowy popiołem, podrzucanie ziemi w górę albo tarzanie się po ziemi, było u ludów pierwotnych wyrazem żałoby, bólu i żalu. Na starożytnych inskrypcjach nagrob-
kowych popiół jest wspominany na oznaczenie znikomości człowieka i jego życia. Posypując głowę popiołem kapłan przypomina i dziś o ludzkim przemijaniu, o kruchości jego ziemskiego życia: „Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz”. Uświadomienie sobie tej prawdy prowadzi do podjęcia czynów pokutnych. Każdy, kto pozwala posypać sobie głowę popiołem zaręcza, że wraz z pokutującym Kościołem chce zmienić swój sposób myślenia, że przez pokutę i żal chce powrócić do Boga, którego porzucił przez grzech. Uświadamia sobie, że odwracając się od Boga wybrał raczej śmierć niż życie, powracając zaś do Boga przez pokutę odzyskuje życie i nieśmiertelność. Dlatego popiół jest także symbolem oczyszczenia i zmartwychwstania. Ogień pokuty oczyszcza człowieka z jego słabości i grzechów. Kiedyś cały świat ma zostać oczyszczony przez ogień, jednak z tej ziemi oczyszczonej przez ogień, a więc z popiołu, ma powstać nowe niebo i nowa ziemia. Można więc powiedzieć, że popiół dla pokutującego człowieka jest czymś ostatecznym - śmiercią i przemijaniem, a jednocześnie jest czymś pierwszym - pierwszym stopniem wiodącym jego kroki do zmartwychwstania, nieśmiertelności, czyli życia wiecznego. Należy pamiętać, że okres Wielkiego Postu rozpoczynający się w Środę Popielcową przygotowuje do świąt wielkanocnych, czyli do święta Zmartwychwstania Jezusa, a wraz z nim wszystkich w Niego wierzących. Od najdawniejszych czasów Kościół nakazuje w tym dniu ścisły post. Nie chodzi tylko o zewnętrzne powstrzymanie się od spożywania pokarmów mięsnych, ale przede wszystkim o stworzenie przestrzeni dla Boga, spotkania się z Jego łaską, synowskiego kontaktu z Bogiem. Oprócz postu poleca się jako praktyki pokutne modlitwę i jałmużnę. Modlitwy mszalne Środy Popielcowej podkreślają, że ich celem jest uzdolnienie do walki ze złem, odpuszczenie grzechów, zadośćuczynienie za grzechy, pokonanie swoich wad, dar nowego życia, uzdrowienie duszy i dobre przygotowanie się do świąt wielkanocnych. ks. Dariusz Kwiatkowski x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
WIELKOPOSTNE REKOLEKCJE PARAFIALNE W KIERUNKU KANONIZACJI JANA PAWŁA II i JANA XXIII
05. - 09. marca 2014 Wspierając się na świadectwie historii Kościoła, wytrwale przypominamy najistotniejsze rysy owocnego przeżycia rekolekcji. Należy więc:
1. INGREDI TOTUS – wejść całym; 2. MANERE SOLUS – pozostać, trwać samym; 3. EXGREDI ALIUS – wyjść innym, nowym; Rekolekcje są czasem spojrzenia na siebie, czasem rzetelnego rozrachunku. Módlmy się tedy o światło Boże, byśmy poznali:
- czy dorastam do swego powołania? - czy nie zawiodłem – nie zawodzę – oczekiwania Chrystusa, Kościoła? - czy wobec otoczenia nie stanowię zaprzeczenia tego, czym być powinienem? - czy czuję się odpowiedzialny za drugich i czy przekazuję im świadectwo wiernego Bogu życia?
******************************************************
REKOLEKCJE POPROWADZI:
Ks. dr Dariusz TUŁOWIECKI Po raz kolejny nasze dni refleksji wpisane w sam początek czterdziestodniowego Okresu przygotowania do świąt paschalnych, mają na celu ukierunkowanie naszych wielkopostnych starań na odnowę ducha. Przeto też ZAPRASZAMY I WZYWAMY WSZYSTKICH tworzących tutejszą wspólnotę Kościoła do udziału. Jednocześnie, gorąco prosimy o modlitwę w intencji Ks. Dariusza oraz wszystkich naszych Spowiedników, a nade wszystko w intencji naszej Rodziny parafialnej. Obok stałego porządku niedzielnego w pozostałe dni spotkania rekolekcyjne odbywać się będą podczas Mszy św. o godz. 9.00 i 18.00. Gorąco zapraszamy do szczególnego złączenia czasu rekolekcji z adoracją Najświętszego Sakramentu. Sposobność do adoracji udostępniona będzie przez cały dzień. Porządek godzinowy został opublikowany. Spowiedź św. rekolekcyjną planujemy w sobotę. Niezależnie od tego sposobność do Spowiedzi św. podczas wszystkich Mszy Św. – Z WYJĄTKIEM CZASU GŁOSZENIA KAZANIA. Tradycyjnie przeznaczmy „tacę” zbieraną w dni powszednie rekolekcji, jako jeden z wyrazów naszej podzięki za posługę rekolekcyjną. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
05. marca – ŚRODA POPIELCOWA KARTKA Z HISTORII: 1234 1326 1812 1827 1901 1936 1940
-
1946 1947 1953 1970 -
ur. św. Kinga, księżna krakowska i sandomierska (zm. 1292); ur. Ludwik Węgierski, król Polski i Węgier (zm. 1382); Napoleon Bonaparte utworzył złożony z Polaków 5. Korpus Wielkiej Armii; zm. Alessandro VOLTA, włoski fizyk (ur. 1745); ur. Julian PRZYBOŚ, polski poeta (zm. 1970); w Wielkiej Brytanii odbył się pierwszy lot myśliwca SUPERMARINE SPITFIRE; Biuro Polityczne partii bolszewickiej podjęło decyzję o wymordowaniu ok. 25. tysięcy polskich jeńców; w przemówieniu w FULTON (USA) WINSTON CHURCHILL po raz pierwszy użył określenia żelazna kurtyna, co przyjmuje się za początek zimnej wojny; ur. Konstanty Andrzej KULKA, skrzypek; zm. Siergiej PROKOFIEW, rosyjski kompozytor (ur. 1891) wszedł w życie traktat o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej;
PORODZINNA PEREGRYNACJA RELIKWII KRZYŻA ŚWIĘTEGO INAUGURACJA PRZYGOTOWAŃ DO PRZYJĘCIA
RELIKWII W RODZINIE PAŃSTWA
EMANUELI I PIOTRA STEFANIAKÓW ******************************************************
SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:
Jl 2, 12-18; – Rozdzierajcie wasze serca, a nie szaty Czytania wprowadzają nas w post. Prorok Joel cierpliwie tłumaczy, czym jest, a czym nie jest: nie jest karą, ale pomocą w nawróceniu. To właśnie nawrócenie, a nie kara za przewinienia jest sednem tego okresu. Bóg kieruje się miłością. Nie chce nas karać, my sami musimy poczuć i wyrazić skruchę. Prorok Joel woła o święty post, widząc jego zbawczy owoc: zmiłowanie Pana i Jego obfite błogosławieństwo. Bóg chce naszej przemiany na lepsze, bo ukochał nas miłością, która nie może zgodzić się na nasze serca rozdarte grzechem.
Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni => Ps 51(50),1-6.12-14.17. Psalm pokutny. Głębia wyrażonego w nim przeżycia religijnego i duch prawdziwej pokuty – wobec obciążenia grzechami – pozwala wyrazić tęsknotę człowieka szczerze nawracającego się do Boga.
2 Kor 5, 20 – 6, 3; – Pojednajcie się z Bogiem, oto teraz czas upragniony Święty Paweł też za chwilę wezwie nas do nawrócenia. Przez śmierć Chrystusa otrzymaliśmy szansę oczyszczenia się z grzechów. Apostoł do głębi zrozumiał tajemnicę Męki Pana. Nie pozwólmy, aby dla nas Chrystus cierpiał na próżno.
Słowa Ewangelii według św. Mateusza (6, 1 - 6. 16 - 18.) => Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie Jezus powiedział do swoich uczniów: „Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie. Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę powiadam wam: już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś gdy pościsz namaść sobie głowę i umyj twarz, aby nie ludziom
pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie”.
******************************************************
Nawrócenie to proces dokonujący się w głębi serca. Chrystus upomina nas, aby nasza przemiana wyrażała się w zmianie sposobu myślenia i postępowania, a nie mówienia, co chcemy zmienić. Wielki Post to czas czynów a nie deklaracji.
****************************************************** Papieski komentarz do Liturgii Słowa: .
(28. lutego 1979).
Sam Chrystus wskazuje nam w Ewangelii bogaty program nawrócenia. Chrystus, a po Nim Kościół, przedkłada nam również w czasie Wielkiego Postu środki, które służą do tego nawrócenia. Chodzi przede wszystkim o modlitwę, potem o jałmużnę i post. Trzeba przyjąć te środki i wprowadzić je w życie stosownie do potrzeb i do możliwości człowieka i chrześcijanina naszych czasów. Modlitwa pozostaje zawsze pierwszym i podstawowym warunkiem zbliżenia się do Boga. W czasie Wielkiego Postu powinniśmy modlić się, powinniśmy usiłować modlić się więcej; szukać czasu i miejsca, aby się modlić. To modlitwa na pierwszym miejscu sprawi, że wydobędziemy się z obojętności i uczyni nas wrażliwymi na sprawy Boga i duszy. Modlitwa wychowuje także nasze sumienia, a Wielki Post jest czasem szczególnie stosownym do rozbudzenia i wychowania sumienia.
******************************************************
Duchowa droga. Jezus wskazuje nam trzy konkretne drogi odnowy duchowej. To jałmużna, która oczyszcza i uwalnia serce w relacji do drugiego człowieka. Mogę ofiarować nie tylko środki materialne, lecz także swój czas, zdolności, umiejętności, uwagę, troskę, konkretną pomoc. To modlitwa, która oczyszcza i uwalnia moje serce w relacji do Boga. Czyni uważnym na Jego miłość i natchnienia. I post, który oczyszcza i uwalnia moje serce w relacji do samego siebie. Mogę zachować post od potraw, słodyczy, używek. Mogę także zachować post od krytycznego spojrzenia, obmowy, lenistwa, gniewu, egoizmu, czyli od tego, co krępuje moje człowieczeństwo i Boży obraz w nim ukryty. Jezu, rozpoczynając czas łaski, czterdziestu dni Wielkiego Postu, ofiaruję Ci moje osobiste, małe, konkretne postanowienia. Moją jałmużną, modlitwą i postem będzie…
******************************************************
PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY Apostolstwo Trzeźwości podejmuje dziś modlitwę za sprawujących władzę, aby stali na straży modelu rodziny zgodnego z prawem Bożym i przeciwstawiali się demoralizacji społeczeństwa.
************************************************* 7.00
}
w int. śp. Agnieszki BRZÓZKA => gregorianka 3.;
9.00
}
w int. śp. Ks. prałata Kazimierza MALINOSIA, imieninowa; /Intencja wdzięcznych parafian/;
z rozważaniem inaugurującym rekolekcje *************************************************
10.30
=>
16.00
Nabożeństwo czterdziestogodzinne *************************************************
WIELKOPOSTNE REKOLEKCJE UCZNIÓW, ICH RODZICÓW, WYCHOWAWCÓW i NAUCZYCIELI SZKOŁY PODSTAWOWEJ Dziś także rozpoczynamy wielkopostne rekolekcje dla uczniów i ich Rodziców, Wychowawców i Nauczycieli Szkoły Podstawowej. Jak zawsze zaproszenie do udziału w nich adresujemy zarówno do Brochowskiej Szkoły Podstawowej, jak również do uczniów, ich Rodziców, Wychowawców i Nauczycieli uczęszczających i pracujących poza Brochowem a mieszkających na terenie naszej Parafii. Specyfika tegorocznych rekolekcji na którą mocno zwracamy uwagę polega na tym, że będą one „rozpisane” w przestrzeni całego Wielkiego Postu. Do rekolekcji bowiem należeć będą cotygodniowe w każdą środę o 16.30 - nabożeństwa Drogi Krzyżowej oraz na tym fundamencie, podsumowanie w dniach od niedzieli, 06. do środy, 09. kwietnia. Uczestnicy rekolekcji dzisiejszego, pierwszego spotkania otrzymają specjalne książeczki: „Świadkowie męki Pana Jezusa” (okładka tej książeczki zamieszczona jest powyżej), które należy na odwrocie okładki podpisać Imieniem i Nazwiskiem oraz adresem zamieszkania. W środę, 12. marca po nabożeństwie Drogi Krzyżowej, zostaną one opieczętowane pieczęcią parafialną. W ramach każdego środowego - o 16.30 - nabożeństwa uczestnicy rekolekcji otrzymywać będą kolejny obrazek do wklejenia. Rodziców, Wychowawców i nauczycieli, gorąco prosimy o pomoc, tak w przygotowaniu, jak i w przeżyciu każdego ze spotkań rekolekcyjnych.
16.30
NABOŻEŃSTWO DROGI KRZYŻOWEJ
=>
„Jeżeli chcesz Mnie naśladować, to weź swój krzyż na każdy dzień i choć ze Mną zbawiać świat w kolejny już wiek”.
*************************************************
17.30 - Nowenna Do Matki Bożej Nieustającej Pomocy
Nowenna do M. B. Nieustającej Pomocy Ojcze wszechmogący, Twój Syn dał nam Maryję, swoją Rodzicielkę, której sławny obraz czcimy, jako Matkę gotową nieustannie pomagać; + spraw, abyśmy gorliwie wypraszając Jej macierzyńską pomoc, * nieustannie doznawali owoców Twojego Odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
} Intencje nowennowe:
w w w w
int. int. int. int.
Ojca świętego Franciszka i Pasterza Kościoła wrocławskiego, abpa Józefa; o dojrzałe przygotowanie duchowe do kanonizacji papieża Jana Pawła II; o światło Ducha Świętego dla Ojców Nadzwyczajnego Synodu o Rodzinie; biskupów, kapłanów, diakonów, kleryków, sióstr oraz liczne i święte powołania kapłańskie i zakonne, także z naszej Parafii; w int. dzieła beatyfikacji Sługi Bożego ks. Aleksandra ZIENKIEWICZA „Wujka”; w int. Ojczyzny i Kościoła św. w Polsce oraz o szacunek dla Krzyża Św.; w int. zaangażowanych w przygotowania do stulecia fundacji naszej Parafii; w int. dzieła Parafialnej Peregrynacji Relikwii Krzyża Świętego; w int. Parafian Brochowskich ochrzczonych oraz pobłogosławionych w sakramentalnych związkach małżeńskich w marcu; w int. o błogosławieństwo dla małżeństw i Rodzin naszej Parafii, szczególnie dla Rodzin dzieci komunijnych i katechumenów do bierzmowania; w int. Przyjaciół i Dobrodziejów naszej Parafii; w int. uczniów i pracowników Przedszkoli, Świetlicy Środowiskowej, Szkół, Uczelni i wszelkich Instytucji służących dzieciom i młodzieży naszej Parafii; w int. wspólnot pobożnych naszej Parafii: Rodziny Różańcowej, Rodziny Rodzin, S.L.O., E.R.M., Chóru parafialnego i Scholi; w int. chorych, cierpiących i samotnych – także z naszego Szpitala; w int. Brochowskiej służby zdrowia oraz wszystkich opiekunów chorych; w int. społeczności Brochowskich i wrocławskich Kolejarzy; w int. społeczności Brochowskich Romów; w int. o pracę dla bezrobotnych i pomyślność dla pracodawców; w int. tych wszystkich, którzy prosili nas o modlitewną pamięć i tych, którym ją obiecaliśmy; w intencjach uczestników Brochowskiej Adoracji Najświętszego Sakramentu; w intencjach wszystkich uczestników Nowenny do M.B. Nieustającej Pomocy; Parafialnego Dnia Świętości Życia (w 25. lub 26. dniu każdego miesiąca) oraz Nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego z 3. Piątku miesiąca; w int. zmarłych naszych Rodziców, Krewnych, Przyjaciół i Dobrodziejów; w int. Parafian zmarłych w miesiącu marcu w przestrzeni mijającego stulecia;
18.00
}
w int. Ks. Dariusza - Rekolekcjonisty, Spowiedników oraz o obfite dary Ducha świętego dla wszystkich uczestników naszych Rekolekcji;
}
w int. śp. Ks. prałata Kazimierza MALINOSIA, imieninowa; /Intencja Rodziny Rodzin/;
}
w int. śp. Leona PIESYK, w 14. rocznicę śmierci;
z rozważaniem inaugurującym rekolekcje
Jubileuszowa Sztafeta Modlitwy Wielkopostnej Brochowian o odnowienie i ożywienie wiary i wierności nas Brochowian, o świętość Rodzin i szacunek dla Krzyża Świętego.
DZIEŃ 1.
Pani Barbara WOJNOWSKA z ul. Bengalskiej;
Pan Adam KUŚ z ul. Wesołowskiego;
x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
Wzorem lat ubiegłych nasza Parafia wraz z Caritas Archidiecezji Wrocławskiej przystąpiła do ogólnopolskiej akcji „Jałmużna Wielkopostna”. Cel jest prosty – pomoc w leczeniu dzieci i osób starszych. Akcja ma charakter wychowawczy: uczy miłości bliźniego, która kosztuje – najczęściej chodzi o dar materialny, ale też o czas poświęcony bliźniemu, okazane wsparcie duchowe i kochającą obecność. Poprzez małą ofiarę możemy pomóc tym, którzy znajdują się w trudnej sytuacji życiowej. W akcji tej chodzi o rezygnację z konkretnych przyjemności i przeznaczenie zaoszczędzonych w ten sposób środków na rzecz potrzebujących pomocy. Caritas przygotowała specjalne skarbonki, do których można wrzucać ofiary podczas całego okresu Wielkiego Postu. Skarbonki tegorocznej „Jałmużny postnej” (posiadamy ich 190 szt.) można odbierać w zakrystii. Proponujemy, aby - jeśli ktoś uzna za stosowne zebrane w czasie Wielkiego Postu ofiary zainwestować we wskazanym celu przez nasze pośrednictwo - złożyć je wraz z zawartością na zakończenie Tygodnia Miłosierdzia, czyli w niedzielę, 04. maja br. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
06. marca – 1. CZWARTEK MIESIĄCA KARTKA Z HISTORII: 1454 1475 1521 1853 1869 1901
-
Król Kazimierz IV JAGIELLOŃCZYK wcielił Prusy i Pomorze do Polski; ur. Michał ANIOŁ, włoski malarz, rzeźbiarz, poeta i architekt (zm. 1564); Ferdynand MAGELLAN dotarł do MARIANÓW (archipelag w pd. - zach. części Pacyfiku); w Wenecji odbyła się premiera opery LA TRAVIATA Giuseppe VERDIEGO; Dmitrij MENDELEJEW zaprezentował układ okresowy pierwiastków chemicznych; zm. (między 6. i 8. marca) Aleksander GIERYMSKI, malarz (ur. 1850);
1937 1952 1979 1982 1989 2003 2008
-
ur. Walentyna TIERESZKOWA, radziecka kosmonautka, 1. kobieta w kosmosie; ur. Wojciech FORTUNA, skoczek narciarski, mistrz olimpijski; Papież Jan Paweł II rozpoczął pisanie swego testamentu; zwodowano żaglowiec szkoleniowy Marynarki Wojennej ORP ISKRA II; ur. Agnieszka RADWAŃSKA, polska tenisistka; watykańska prezentacja TRYPTYKU RZYMSKIEGO Jana Pawła II; zm. Gustaw HOLOUBEK, aktor (ur. 1923);
******************************************************
SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:
Pwt 30, 15-20; – Wierność i grzech, życie i śmierć Błogosławiony, kto zaufał Panu => Ps 49 (48), 14-20.;
Łk 9, 22-25; – Kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa Strata i zysk. Jezus bierze na siebie konsekwencje moich grzechów, ich skutki: cierpienie, odrzucenie, osamotnienie, śmierć. Czyni to, aby przeprowadzić mnie do nowego życia w świetle Jego zmartwychwstania. Jeśli chcę przeżywać moje życie z Jezusem, chodzić za Nim w mojej codzienności, to potrzebuję odważnych decyzji: postawić siebie na drugim miejscu, bo pierwsze przysługuje Jezusowi i bliźniemu (zaparcie się siebie); zgodzić się na to, co niesie ze sobą codzienne życie z jego trudami, odpowiedzialnością, cierpieniem (wzięcie krzyża); zapatrzeć się w Jezusa, a nie w siebie (naśladować Go). Jezu, jeśli zyskam cały świat dla siebie, to w ostatecznym rachunku stracę zarówno to, co zdobyłem, jak i siebie, bo świat jest rzeczywistością przemijającą. Jeśli zyskam Ciebie i Twoją przyjaźń, mój zysk i moja radość będą – jak Ty – wieczne.
******************************************************
PORODZINNA PEREGRYNACJA RELIKWII KRZYŻA ŚWIĘTEGO INAUGURACJA PRZYGOTOWAŃ DO PRZYJĘCIA
RELIKWII W RODZINIE PAŃSTWA
IWONY I ARTURA FOCZPANIAKÓW *************************************************
Jubileuszowa Sztafeta Modlitwy Wielkopostnej Brochowian o odnowienie i ożywienie wiary i wierności nas Brochowian, o świętość Rodzin i szacunek dla Krzyża Świętego.
DZIEŃ 2.
Pani Barbara GABRYLUK z ul. Jordańskiej;
Pan Józef GABRYLUK z ul. Jordańskiej;
PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY Apostolstwo Trzeźwości podejmuje dziś modlitwę za kapłanów, aby pomagali dziewczętom, matkom i kobietom kroczyć drogą wiary i trzeźwości.
******************************************************
UWAGA! - WAŻNE! - ZACHĘCAMY!
*
okazja do spowiedzi św. miesięcznej: Rano: od 6.45 do 7.00; 8.45 do 9.30; Po południu: od 17.30 do 18.00;
ZAPRASZAMY! ************************************************* 7.00
}
w int. śp. Agnieszki BRZÓZKA => gregorianka 4.;
9.00
}
w int. Ojca Świętego Franciszka, biskupów, kapłanów, diakonów oraz o liczne i święte powołania kapłańskie i zakonne, także z naszej Parafii;
z rozważaniem rekolekcyjnym ******************************************************
10.30 - 16.00
}
Adoracja Najświętszego Sakramentu
****************************************************** 18.00
}
w intencji dziękczynnej;
}
w int. śp. Zofii, Larysy i Jana STOŁPIAK;
}
w int. śp. Wandy GRANICZKOWSKIEJ, w 1. rocznicę śmierci oraz w int. śp. Stefana GRANICZKOWSKIEGO;
z rozważaniem rekolekcyjnym x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
07. marca – 1. PIĄTEK MIESIĄCA * Świętych męczennic Perpetuy i Felicyty – wspomnienie dozwolone Perpetua (łac. perpetuus => wieczny, nieprzerwany) i Felicyta (łac. felicitas => szczęśliwość, błogosławieństwo) żyły w II w. Perpetua w tajemnicy przed ojcem poganinem przyjęła wiarę chrześcijańską i zaczęła do niej przekonywać swych bliskich - brata Saturusa i niewolników - Felicytę, Rewokatusa, Sekundulusa i Saturninusa. Obie z Felicytą były młodymi mężatkami. Oskarżone jako chrześcijanki zostały pojmane i sprowadzone do Kartaginy. Św. Perpetua miała malutkiego synka, w wieku niemowlęcym, którego przynoszono jej do karmienia. W tym samym czasie, będąca w ósmym miesiącu ciąży Felicyta, po ciężkim
porodzie, powiła dziewczynkę, którą zaadoptował jeden z chrześcijan. Zgodnie bowiem z prawem rzymskim, matka, mająca w łonie swoim dziecię, nie mogła być stracona przed jego urodzeniem. Zachowały się autentyczne dokumenty, opisujące powyższe wydarzenia - pamiętnik pisany w więzieniu przez św. Perpetuę oraz relacja naocznego świadka. Po krótkim procesie wszystkich więźniów skazano na rozszarpanie przez zwierzęta. Tuż przed męczeństwem Perpetua i Felicyta otrzymały chrzest, bowiem w czasie aresztowania były jeszcze katechumenkami. Na arenie wypuszczono na nie dzikie zwierzęta, które nie okazały się zbyt drapieżne. Jedynie dotkliwie poraniły kobiety. Gladiatorzy dobili więc je mieczami. Męczeńska śmierć miała miejsce 07. marca 202 lub 203 r.
******************************************************
KARTKA Z HISTORII: 322 1000 1274 1875 1876 1911 1954 1985 1997
p.n.e. - zm. ARYSTOTELES, filozof grecki (ur. 384 p.n.e.); - rozpoczął się I zjazd gnieźnieński; - zm. św. Tomasz z AKWINU, filozof katolicki, uczony i przyrodnik (ur. ok. 1225); - ur. Maurice RAVEL, francuski kompozytor (zm. 1937); - Alexander Graham BELL opatentował telefon; - ur. Stefan KISIELEWSKI, polski prozaik, publicysta, kompozytor (zm. 1991); - zm. Ludwik HIRSZFELD, polski lekarz, mikrobiolog (ur. 1884); - zm. Arkady FIEDLER, polski pisarz, podróżnik (ur. 1894); - zm. Agnieszka OSIECKA, polska poetka, autorka tekstów piosenek (ur. 1936);
******************************************************
PORODZINNA PEREGRYNACJA RELIKWII KRZYŻA ŚWIĘTEGO INAUGURACJA PRZYGOTOWAŃ DO PRZYJĘCIA
RELIKWII W RODZINIE PAŃSTWA
AGNIESZKI I JAROSŁAWA KOZŁOWSKICH ******************************************************
SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:
Iz 58, 1-9; – Post należy łączyć z uczynkami miłości Sercem skruszonym nie pogardzisz, Panie => Ps 51(50), 3-6. 8-9. 18-19.;
Mt 9, 14-15; – Kiedy zabiorą im oblubieńca, wtedy będą pościć Post i wesele. Post oznacza brak, niedostatek, głód, pragnienie, tęsknotę, oczekiwanie. Doświadczam tego, kiedy tracę Jezusa przez grzech. Gdy zrywam relację przyjaźni z Nim. Post przypomina mi, że oprócz głodu materialnego, fizycznego istnieje we mnie inny głód, o wiele głębszy – głód miłości, który w pełni i do końca może zaspokoić tylko Bóg! Kiedy zrani się przyjaciela, czegóż by się nie zrobiło, aby naprawić wyrządzoną krzywdę i wynagrodzić cierpienie! Post i pokuta są właśnie takim wynagrodzeniem Jezusowi mojej niewierności. Jest powiedzeniem Mu, jak bardzo jest dla mnie ważny – tak ważny, że rezygnuję dla Niego z… Jezu, proszę Cię o łaskę doświadczania Twojej obecności i radowania się Twoją bliskością w mojej codzienności. Kiedy jednak stracę Cię poprzez złe wybory i czyny, wlewaj w moje serce tęsknotę za odnowieniem przyjaźni z Tobą.
******************************************************
Jubileuszowa Sztafeta Modlitwy Wielkopostnej Brochowian o odnowienie i ożywienie wiary i wierności nas Brochowian, o świętość Rodzin i szacunek dla Krzyża Świętego.
DZIEŃ 3. Pani Stanisława ŁOJKO z Placu Mongolskiego;
Pani Stanisława WASILEWSKA z ul. Lisiej; ******************************************************
PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY
KWARTALNY DZIEŃ MODLITW O DUCHA POKUTY I DOBRE ODPRAWIENIE REKOLEKCJI WIELKOPOSTNYCH ******************************************************
Apostolstwo Trzeźwości podejmuje dziś modlitwę
za dziewczęta, aby wpatrując się we wzór Maryi , pielęgnowały cnoty chrześcijańskie, w tym cnotę trzeźwości.
******************************************************
UWAGA! - WAŻNE! - ZACHĘCAMY! *
okazja do spowiedzi św. miesięcznej: Rano: od 6.45 do 7.00; 8.45 do 9.30; Po południu: od 17.30 do 18.00;
ZAPRASZAMY! ************************************************* 7.00
}
w int. śp. Agnieszki BRZÓZKA => gregorianka 5.;
9.00
}
w int. wynagrodzenia Panu Jezusowi za nasze grzechy i o godne przystępowanie do Komunii świętej;
z rozważaniem rekolekcyjnym ******************************************************
8.00 => 9.00; 10.30 => 16.30;
Adoracja Najświętszego Sakramentu
od ok. 9.00
=> Odwiedziny chorych
z comiesięczną posługą sakramentalną ******************************************************
17.15
NABOŻEŃSTWO DROGI KRZYŻOWEJ *
W piątki Wielkiego Postu za pobożne odmówienie modlitwy:
Oto ja, o dobry Jezu… po Komunii św. przed wizerunkiem Chrystusa ukrzyżowanego można zyskać odpust zupełny (w inne dni roku można zyskać odpust cząstkowy).
Modlitwa do Chrystusa Ukrzyżowanego Oto ja, dobry i najsłodszy Jezu, upadam na kolana przed Twoim obliczem i z największą gorliwością ducha proszę Cię i błagam, abyś wszczepił w moje serce najżywsze uczucia wiary, nadziei i miłości oraz prawdziwą skruchę za moje grzechy i silną wolę poprawy. Oto z sercem przepełnionym wielkim uczuciem i z boleścią oglądam w duchu Twoje pięć ran i myślą się w nich zatapiam, pamiętając o tym, dobry Jezu, co już Dawid włożył w Twoje usta: „Przebodli ręce moje i nogi, policzyli wszystkie kości moje”.
****************************************************** 18.00
}
w int. śp. Jerzego KOŁOSOWSKIEGO, w 19. rocznicę śmierci oraz w int. zmarłych z Rodziny POPŁAWSKICH i KOŁOSOWSKICH;
}
w int. śp. Bogusława KOSTECKIEGO, w 3. rocznicę śmierci;
z rozważaniem rekolekcyjnym x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx x xx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ KOBIET Święto to zostało ustanowione dla upamiętnienia strajku 15. tysięcy kobiet, pracownic fabryki tekstylnej, które 08. marca 1908 roku w Nowym Jorku domagały się praw wyborczych i polepszenia warunków pracy. Właściciel fabryki zamknął strajkujące w pomieszczeniach fabrycznych z zamiarem uniknięcia rozgłosu. W wyniku nagłego pożaru zginęło 129 kobiet. Pierwszy raz święto obchodzono 19. marca 1911 roku. W starożytnym Rzymie w pierwszym tygodniu marca obchodzono MATRONALIA, święto związane z początkiem nowego roku i macierzyństwem. Dla nas jest dobrą sposobnością by podziękować Panu Bogu i wszystkim
niewiastom za ich bardzo ważną w naszym życiu obecność. To dobra okazja, by - co jeszcze nie tak dawno było to codziennością - ucałować z szacunkiem ich dłoń oraz obdarzyć kwiatem naszej modlitwy. Do tej modlitwy najserdeczniej wszystkich zapraszamy! x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxx x xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
08. marca – SOBOTA * Św. Jana Bożego, zakonnika – wspomnienie dozwolone Jan (łac. Johhanan => Bóg jest łaskawy) urodził się 08. marca 1495 roku w Portugalii. Po burzliwych latach służby wojskowej, pragnąc tego, co doskonalsze, oddał się całkowicie posługiwaniu chorym. W Grenadzie w Hiszpanii zorganizował szpital i dobrał sobie współpracowników, którzy potem założyli Zakon Braci Miłosierdzia (bonifratrów). Odznaczał się szczególną miłością ubogich i umysłowo chorych. Zmarł także 08. marca 1550 w Grenadzie.
******************************************************
KARTKA Z HISTORII:
1009 - zm. św. BRUNO z KWERFURTU, poniósł śmierć męczeńską wraz z 18. misjonarzami w okolicach Giżycka (ur. ok. 974); 1223 - zm. bł. Wincenty KADŁUBEK, polski kronikarz, dziejopis (ur. pomiędzy 1150 a 1160); 1440 - delegacja stanów węgierskich ofiarowała Władysławowi III koronę Węgier; 1822 - ur. Ignacy ŁUKASIEWICZ, polski aptekarz, wynalazca lampy naftowej (zm. 1882); 1869 - zm. Hector BERLIOZ, francuski kompozytor (ur. 1803); 1901 - zm. Aleksander GIERYMSKI, polski malarz (ur. 1850); 1944 - ur. Waldemar ŁYSIAK, polski pisarz i publicysta; 1964 - w katedrze na Wawelu odbył się ingres arcybiskupi Karola WOJTYŁY; 1968 - wiec studencki w Warszawie zapoczątkował tzw. WYDARZENIA MARCOWE; 2006 - zm. Teresa CIEPŁY, lekkoatletka, trzykrotna medalistka olimpijska, rekordzistka świata i Europy (ur. 1937)
******************************************************
PORODZINNA PEREGRYNACJA RELIKWII KRZYŻA ŚWIĘTEGO INAUGURACJA PRZYGOTOWAŃ DO PRZYJĘCIA
RELIKWII W RODZINIE PAŃSTWA
MARII I ANDRZEJA ORAZ DARII I GRZEGORZA PALECZNYCH ******************************************************
SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:
Iz 58, 9b-14; – Obietnice dla sprawiedliwych Naucz mnie chodzić drogą Twojej prawdy => Ps 86(85), 1-6.;
Łk 5, 27-32; – Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych Spotkać Jezusa. Jak wielka przemiana nastąpiła w życiu Lewiego! Od stołu poborcy do stołu, przy którym zasiada Jezus. Od nieuczciwego gromadzenia dóbr do dzielenia się przyjaźnią i osobą Jezusa z innymi. Od bycia kolaborantem do bycia
apostołem i ewangelistą. Nieważne, w jakim miejscu na mojej życiowej drodze się dziś znajduję. Ważne jest, aby Jezus mógł mnie na niej spotkać i spojrzeć na mnie z miłością! On pragnie być blisko mnie, szczególnie wtedy, gdy mam się źle. Jezu, pragnę uwierzyć jeszcze mocniej, że Ty jesteś blisko mnie, szczególnie wtedy, kiedy źle się ze mną dzieje. Sam doświadczając Twojej miłości, pragnę przyprowadzać do Ciebie moich bliskich.
******************************************************
Jubileuszowa Sztafeta Modlitwy Wielkopostnej Brochowian o odnowienie i ożywienie wiary i wierności nas Brochowian, o świętość Rodzin i szacunek dla Krzyża Świętego.
DZIEŃ 4.
Pani Halina DOMAŃSKA z ul. Semaforowej;
................................................................................................ ; ******************************************************
PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY
KWARTALNY DZIEŃ MODLITW O DUCHA POKUTY I DOBRE ODPRAWIENIE REKOLEKCJI WIELKOPOSTNYCH ******************************************************
Apostolstwo Trzeźwości podejmuje dziś modlitwę
za dzieci, aby w trzeźwych rodzinach miały oparcie i pomoc w realizowaniu wstrzemięźliwości i skromności.
****************************************************** 7.00
}
w int. śp. Agnieszki BRZÓZKA => gregorianka 6.;
******************************************************
8.00 => 9.00;
Adoracja Najświętszego Sakramentu
8.30 – 9.30 => Spowiedź św. rekolekcyjna
9.00
}
w int. dziękczynnej za łaskę nawiedzenia Relikwii Krzyża Św. w Domach Pań: Zofii KARPIŃSKIEJ i Zofii LICHWA;
z rozważaniem rekolekcyjnym ******************************************************
10.30 => 17.30
Adoracja Najświętszego Sakramentu ******************************************************
11.00 => Zbiórka Służby Liturgicznej Ołtarza => ministrantów ZAPRASZAMY CHŁOPCÓW SZKOŁY PODSTAWOWEJ! ******************************************************
17.00 – 18.30 => Spowiedź św. rekolekcyjna ******************************************************
18.00
Rekolekcyjna Msza św. Rodzin komunijnych =>
tj. uczniów klas 1. i 2. Szkoły Podstawowej
ZAPRASZAMY ! 18.00
}
w int. niewiast naszej Parafii => dziękczynno – błagalna;
19.00
}
Szpital:
w intencji Parafian => dziękczynno – błagalna;
x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
DZIEŃ KOMUNII GENERALNEJ 09. marca –> 1. NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU KARTKA Z HISTORII: 1009 - zm. św. Bonifacy z KWERFURTU, mnich, biskup misyjny, męczennik (ur. ok. 974); 1454 - ur. AMERIGO VESPUCCI, włoski kupiec, nawigator i podróżnik morski (zm. 1512); 1568 - ur. św. Alojzy GONZAGA, włoski jezuita, (zm. 1591);
1652 1870 1922 1934 2006
-
umowna data wykorzystania po raz pierwszy LIBERUM VETO na sejmie; ur. Hugo KOCH, holenderski twórca maszyny do szyfrowania ENIGMA (zm. 1928); ur. Lechosław MARSZAŁEK, reżyser m.in. filmu: BOLEK i LOLEK (zm. 1991); ur. Jurij GAGARIN, pierwszy człowiek w kosmosie (zm. 1968); zm. Hanka BIELICKA, aktorka (ur. 1915);
******************************************************
PORODZINNA PEREGRYNACJA RELIKWII KRZYŻA ŚWIĘTEGO INAUGURACJA PRZYGOTOWAŃ DO PRZYJĘCIA
RELIKWII W RODZINIE PANI
CECYLII KOZIAN ******************************************************
ODKRYJ i PRZEMYŚL !
Stajemy się prorokami, kiedy odczytujemy znaki czasu, widzimy potrzeby innych ludzi oraz kochamy ich.
*************************************************
SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:
DRAMAT KUSZENIA. Pierwsza odsłona dramatu kuszenia dokonała się w raju. Szatan zwiódł pierwszych rodziców, a ich nieposłuszeństwo względem Boga sprowadziło na wszystkich śmierć. Ale jak wskazuje św. Paweł w Liście do Rzymian: „Jeżeli bowiem przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to
o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa”. Ten nowy Adam - Bóg-Człowiek jest
bohaterem kolejnej odsłony dramatu kuszenia. Szatan przystąpił do Jezusa, przedkładając mu pokusę łatwego chleba, pokusę nadzwyczajnych dróg i pokusę kompromisów. Jednak Chrystus przezwyciężył je, aby ukazać nam, że człowiek wolną wolą może odrzucić szatańskie propozycje. Trzecia odsłona dramatu kuszenia rozgrywa się nieprzerwanie w naszych sercach i umysłach, wciąż mamionych przez szatana różnymi pokusami. Św. Augustyn przypomina jednak z mocą: „Widzisz, że Chrystus był kuszony, a nie dostrzegasz, że odniósł zwycięstwo? Uznaj, że to ty jesteś w Nim kuszony i że w Nim odnosisz zwycięstwa ”. Jeżeli w naszym życiu więcej było porażek, módlmy się za psalmistą: „Zmiłuj się nade mną Boże, w łaskawości swojej, w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość ”.
****************************************************** Rdz 2, 7-9; 3, 1-7.; – Stworzenie i grzech pierwszych ludzi Księga Rodzaju nie jest dokumentem ani reportażem z pierwszych chwil po stworzeniu człowieka. Jej pierwsze rozdziały są owocem teologicznej refleksji nad relacjami między Bogiem i człowiekiem. Te relacje zakłóca szatan, który przedstawia Boga jako zazdrosnego tyrana i kusi do sprzeniewierzenia się Bogu w imię rzekomej wolności i szczęścia. Rychło jednak okazuje się, że szatan jest kłamcą, a grzech odbiera człowiekowi jego godność.
Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni => Ps 51(50), 3-6a.12-14.17.; Psalm, którym będziemy się teraz modlić, miał być wyśpiewany po raz pierwszy przez króla Dawida, po tym jak Bóg uświadomił mu ciężar jego grzechów: wśród nich
było cudzołóstwo i zabójstwo. Może nie mamy aż takich grzechów na sumieniu. Wszyscy jednak jesteśmy grzesznikami, dlatego ten psalm jest modlitwą każdego z nas.
Rz 5, 12-19.; – Przestępstwo sprowadziło śmierć, ale obficiej spłynęła łaska Chrystus jest początkiem nowej ludzkości odkupionej Jego Krwią. Podobnie jak z natury uczestniczymy w grzechu Adama, który sprowadza śmierć, tak możemy uczestniczyć w posłuszeństwie Jezusa Chrystusa wobec Ojca Przedwiecznego i dostąpić udziału w łasce odkupienia i uświęcenia. Św. Paweł przypominał tę prawdę chrześcijanom mieszkającym w Rzymie za jego czasów. Jest ona aktualna również dla nas.
Słowa Ewangelii według św. Mateusza (4, 1 - 11.) => Jezus przez czterdzieści dni pości i jest kuszony Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód. Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: „Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem”. Lecz On mu odparł: „Napisane jest: »Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych«”. Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: „Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: »Aniołom swoim rozkaże o Tobie, a na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień«”. Odrzekł mu Jezus: „Ale jest napisane także: »Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego«”. Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: „Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon”. Na to odrzekł mu Jezus: „Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: »Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz«”. Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu.
******************************************************
Ewangeliczny opis kuszenia Chrystusa może być dla wielu z nas zaskoczeniem. Bo przecież Bóg nie podlega kuszeniu. Przekonujemy się jednak, że Syn Boży stał się prawdziwym człowiekiem i tak jak każdy z nas musiał się zmagać z szatańskimi pokusami. Swoją postawą zaświadczył, że człowiek może nie ulec pokusie, jeśli nie pozwoli zasiać w swoim sercu wątpliwości w Bożą miłość.
****************************************************** Papieski komentarz do Liturgii Słowa: .
(18. marca 1979).
[Ewangelia] przybliża nam przejmującą scenę kuszenia Jezusa: „Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła”. Misję Odkupiciela rozpoczyna właśnie Jego zwycięstwo nad trzykrotnym kuszeniem księcia zła. „Idź przecz, szatanie”. Stanowcza postawa Mesjasza jest dla nas przykładem i zachętą do odważnego i zdecydowanego naśladowania Go. Szatan, „władca tego świata”, działa podstępnie także i dziś. Każdy człowiek, prócz [własnej pożądliwości i złego wpływu innych, doświadcza również pokus ze strony szatana tym większych, im mniej zdaje sobie z tego sprawę.
******************************************************
Pustynia. Demony robią wszystko, żeby działać niepostrzeżenie – niech wszyscy będą przekonani, że nie istnieją! Dlatego najlepiej wyjść im naprzeciw, aby zdema-
skować ich ukryte działanie – tak jak to robi Jezus, wychodząc na pustynię, siedlisko demonów. Naszą pustynią może być wielkopostne postanowienie: próbujemy z czegoś zrezygnować i nagle się okazuje, że jakaś siła wciąż nam w tym przeszkadza. Idę do sklepu kupić trzy rzeczy, a wyjeżdżam z pełnym koszem – jak to się stało? Odsłania się mechanizm pokusy, dotychczas zakryty. Trzeba wtedy – idąc w ślad za Jezusem – zacząć walczyć mieczem słowa Bożego. Dziękuję Ci, że jesteś ze mną w każdej pokusie. To Ty rozpocząłeś walkę z ciemnymi mocami, więc nie opuszczaj mnie, gdy i ja chcę ją podjąć w mojej codzienności.
******************************************************
UWAGA! – PAMIĘTAJ! – WAŻNE! Kończymy dziś nasze rekolekcje wielkopostne. Na każdej z Mszy św. wraz z końcowym rozważaniem rekolekcyjnym będziemy mogli zyskać odpust zupełny i otrzymamy błogosławieństwo z którym związane są specjalne łaski Boże na czas, dalszego ciągu Wielkiego Postu, świąt paschalnych i peregrynacji Relikwii Krzyża Świętego po naszych domach! ZAPRASZAMY!
******************************************************
PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY 7.30
}
w int. śp. Rościsława; Aleksandry i Włodzimierza KLIMOWSKICH;
9.00
}
dziękczynno – błagalna w int. PP. Stanisławy i Pawła MARSZAŁKÓW, w 68. rocznicę ślubów małżeńskich oraz o szczęśliwą operację;
}
w int. śp. Agnieszki BRZÓZKA => gregorianka 7.;
******************************************************
Relikwia Krzyża Świętego w Domu Rodziny Pani MARIANNY PIESYK
rozpoczyna 10.30
}
4. etap peregrynacji
w int. Rodziny Pani Marianny PIESYK - także odwołanych do wieczności - w dniu przyjęcia Relikwii Krzyża Świętego;
*************************************************
UWAGA! - WAŻNE! - ZAPRASZAMY! Jedną z głównych form posługiwania Parafii jest szafowanie sakramentami. W nurcie przygotowań do stulecia naszej Parafii obok trwającej Peregrynacji Relikwii Krzyża Świętego - jakby równoległą ścieżką przygotowań - chcemy wraz z wszystkimi tworzącymi tutejszą Parafię zorganizować i przeżyć wspólne dziękczynienie za dar otrzymanego Chrztu św. Zwykle czynimy to jedynie w rok po jego przyjęciu. Tym razem jednak mamy zamiar i nadzieje zgromadzić na świętowanie tej
szczególnej Rocznicy wszystkich naszych Parafian. W każdą drugą niedzielę miesiąca, chcemy modlić się wraz z tymi, którzy w danym miesiącu zostali ochrzczeni. Tym razem z ochrzczonymi w MARCU. Wszyscy oni - marcowi, których data Chrztu św. znajduje się w dokumentacji tutejszej Parafii zostali indywidualnym pismem zaproszeni do udziału w tej, dzisiejszej modlitwie. Wierzymy, że włączą się do niej wraz ze swymi bliskimi. A gdzie jest jeszcze możliwe, to także ze swoimi Rodzicami chrzestnymi. Naszą pamięcią w modlitwie, będziemy ogarniać również wszystkich ochrzczonych w naszej Parafii w marcu w okresie mijających stu lat. Wszyscy, z którymi w poszczególnych miesiącach będziemy przeżywali Ich rocznice Chrztu świętego, otrzymają do noszenia, specjalnie przygotowany znaczek współtworzących stulecie Brochowskiej Parafii. Pamiętać też warto, że w ten sposób współtworzymy również narodowy katechumenat trzyletnich przygotowań do 1050. (966 - 2016) rocznicy Chrztu Polski. W tym nurcie myślą przewodnią bieżącego roku duszpasterskiego jest hasło - wyznanie: „WIERZĘ W SYNA BOŻEGO”. Naszymi przygotowaniami do stulecia Parafii chcemy także tę prawdę raz jeszcze wyrazić i potwierdzić.
ZAPRASZAMY!
12.00
}
Msza św. rocznicowego dziękczynienia za dar Chrztu św.
dziękczynno - błagalna w int. Parafian, którzy przyjęli sakrament Chrztu św. w marcu;
*************************************************
17.15 => Nabożeństwo Gorzkich Żalów
Przypominamy, że uczestnicząc w nabożeństwach DROGI KRZYŻOWEJ czy GORZKICH ŻALÓW, można uzyskać odpust zupełny. Podczas tych pasyjnych nabożeństw zbierana jest także tzw.: JAŁMUŻNA POSTNA.
****************************************************** 18.00
}
w int. śp. Stanisława JANISIÓW, w 3. rocznicę śmierci oraz śp. Matyldy i Alberta MORDOSIEWICZ;
******************************************************
UWAGA - PAMIĘTAJ - WAŻNE! ok. 19.00 => Sala katechetyczna nr 1.
KATECHEZA (PRZED)MAŁŻEŃSKA
Franciszek
Orędzie na Wielki Post 2014 r. 2014-02-04 12:00 Treść dokumentu papieskiego za Katolicką Agencją Informacyjną
Stał się ubogim, aby wzbogacić nas swoim ubóstwem (por. 2 Kor 8,9) Drodzy Bracia i Siostry! W czasie Wielkiego Postu chcę podzielić się z wami kilkoma refleksjami, które mogą wam być pomocne na drodze nawrócenia osobistego i wspólnotowego. Punktem wyjścia niech będą słowa św. Pawła: „Znacie przecież łaskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, który będąc bogatym, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić” (2Kor 8,9). Apostoł zwraca się do chrześcijan Koryntu, zachęca ich, aby szczodrze dopomogli wiernym w Jerozolimie, którzy są w potrzebie. Co mówią nam, współczesnym chrześcijanom, te słowa św. Pawła? Co znaczy dla nas dzisiaj wezwanie do ubóstwa, do życia ubogiego w rozumieniu ewangelicznym. 1. Łaska Chrystusa Słowa te mówią nam przede wszystkim, jaki jest styl Bożego działania. Bóg nie objawia się pod postaciami światowej potęgi i bogactwa, ale słabości i ubóstwa: „będąc bogatym, dla was stał się ubogim...”. Chrystus, odwieczny Syn Boży, mocą i chwałą równy Ojcu, stał się ubogi; wszedł między nas, stał się bliski każdemu z nas; obnażył się, „ogołocił”, aby stać się we wszystkim podobny do nas (por. Flp 2,7; Hbr 4,15). Wcielenie Boże to wielka tajemnica! Ale źródłem tego wszystkiego jest Boża miłość, miłość, która jest łaską, ofiarnością, pragnieniem bliskości, i która nie waha się poświęcić i złożyć w darze samej siebie dla dobra umiłowanych stworzeń. Kochać znaczy dzielić we wszystkim los istoty kochanej. Miłość czyni podobnym, ustanawia równość, obala mury i usuwa dystans. To właśnie Bóg uczynił dla nas. Jezus przecież „ludzkimi rękami wykonywał pracę, ludzkim umysłem myślał, ludzką wolą działał, ludzkim sercem kochał. Zrodzony z Maryi Dziewicy stał się prawdziwie jednym z nas, podobny do nas we wszystkim z wyjątkiem grzechu” (Sobór Wat. II, Konst. duszpast. Gaudium et spes, 22). Jezus stał się ubogi nie dla ubóstwa samego w sobie, ale – jak pisze św. Paweł – po to, „aby was ubóstwem swoim ubogacić”. To nie jest gra słów czy tylko efektowna figura retoryczna! Przeciwnie, to synteza Bożej logiki, logiki miłości, logiki Wcielenia i Krzyża. Bóg nie chciał, by zbawienie spadło na nas z wysoka, niczym jałmużna udzielona przez litościwego filantropa, który dzieli się czymś, co mu zbywa. Nie taka jest miłość Chrystusa! Kiedy Jezus zanurza się w wodach Jordanu i przyjmuje chrzest z rąk Jana Chrzciciela, nie dlatego to czyni, że potrzebuje pokuty czy nawrócenia; czyni to, aby stanąć pośród ludzi potrzebujących przebaczenia, pośród nas grzeszników, i wziąć na swoje barki brzemię naszych grzechów. Taką wybrał drogę, aby nas pocieszyć, zbawić, uwolnić od naszej nędzy. Zastanawiają nas słowa Apostoła, że zostaliśmy wyzwoleni nie przez bogactwo Chrystusa, ale przez Jego ubóstwo. A przecież św. Paweł dobrze zna „niezgłębione bogactwo Chrystusa” (Ef 3,8), „dziedzica wszystkich rzeczy” (por. Hbr 1,2). Czym zatem jest ubóstwo, którym Jezus nas wyzwala i ubogaca? Jest nim właśnie sposób, w jaki Jezus nas kocha, w jaki staje się naszym bliźnim, niczym Dobry Samarytanin, który pochyla się nad półżywym człowiekiem, porzuconym na skraju drogi (por. Łk 10,25 nn). Tym, co daje nam prawdziwą wolność, prawdziwe zbawienie i prawdziwe szczęście, jest Jego miłość współczująca, tkliwa i współuczestnicząca. Chrystus ubogaca nas swoim ubóstwem przez to, że staje się ciałem, bierze na siebie nasze słabości, nasze grzechy, udzielając nam nieskończonego miłosierdzia Bożego. Ubóstwo Chrystusa jest Jego największym bogactwem: Jezus jest bogaty swoim bezgranicznym zaufaniem do Boga Ojca, swoim bezustannym zawierzeniem Ojcu, bo zawsze szuka tylko Jego woli i Jego chwały. Jest bogaty niczym dziecko, które czuje się kochane, samo kocha swoich rodziców i ani na chwilę nie wątpi w ich miłość i czułość. Bogactwo Jezusa polega na tym, że jest Synem. Jedyna w swoim rodzaju więź z Ojcem to najwyższy przywilej tego ubogiego Mesjasza. Jezus wzywa nas, byśmy wzięli na siebie Jego „słodkie jarzmo”, to znaczy byśmy wzbogacili się Jego „bogatym ubóstwem” albo „ubogim bogactwem”, byśmy wraz z Nim mieli udział w Jego Duchu synowskim i braterskim, stali się synami w Synu, braćmi w pierworodnym Bracie (por. Rz 8,29). Znane jest powiedzenie, że jedyny prawdziwy smutek to nie być świętym (L. Bloy); moglibyśmy też powiedzieć, że istnieje jedna tylko prawdziwa nędza: nie żyć jak synowie Boga i bracia Chrystusa.
2. Nasze świadectwo Moglibyśmy pomyśleć, że taka „droga” ubóstwa była odpowiednia dla Jezusa, my natomiast, którzy przychodzimy po Nim, możemy zbawić świat odpowiednimi środkami ludzkimi. Tak nie jest. W każdym czasie i miejscu Bóg nadal zbawia ludzi i świat poprzez ubóstwo Chrystusa, bo On staje się ubogi w sakramentach, w Słowie i w swoim Kościele, który jest ludem ubogich. Bogactwo Boga nie może się udzielać poprzez nasze bogactwo, ale zawsze i wyłącznie poprzez nasze ubóstwo, osobiste i wspólnotowe, czerpiące moc z Ducha Chrystusa. Na wzór naszego Nauczyciela jesteśmy jako chrześcijanie powołani do tego, aby dostrzegać różne rodzaje nędzy trapiącej naszych braci, dotykać ich dłonią, brać je na swoje barki i starać się je łagodzić przez konkretne działania. Nędza to nie to samo co ubóstwo; nędza to ubóstwo bez wiary w przyszłość, bez solidarności, bez nadziei. Możemy wyróżnić trzy typy nędzy. Są to: nędza materialna, nędza moralna i nędza duchowa. Nędza materialna to ta, którą potocznie nazywa się biedą, i która dotyka osoby żyjące w warunkach niegodnych ludzkich istot, pozbawione podstawowych praw i dóbr pierwszej potrzeby, takich jak żywność, woda, higiena, praca, szanse na rozwój i postęp kulturowy. W obliczu takiej nędzy Kościół spieszy ze swoją posługą, ze swoją diakonią, by zaspokajać potrzeby i leczyć rany oszpecające oblicze ludzkości. W ubogich i w ostatnich widzimy bowiem oblicze Chrystusa; miłując ubogich i pomagając im, miłujemy Chrystusa i Jemu służymy. Nasze działanie zmierza także do tego, aby na świecie przestano deptać ludzką godność, by zaniechano dyskryminacji i nadużyć, które w wielu przypadkach leżą u źródeł nędzy. Kiedy władza, luksus i pieniądz urastają do rangi idoli, stawia się je ponad nakazem sprawiedliwego podziału zasobów. Trzeba zatem, aby ludzkie sumienia nawróciły się na drogę sprawiedliwości, równości, powściągliwości i dzielenia się dobrami. Nie mniej niepokojąca jest nędza moralna, która czyni człowieka niewolnikiem nałogu i grzechu. Ileż rodzin żyje w udręce, bo niektórzy ich członkowie – często młodzi – popadli w niewolę alkoholu, narkotyków, hazardu czy pornografii! Iluż ludzi zagubiło sens życia, pozbawionych zostało perspektyw na przyszłość, utraciło nadzieję! I iluż ludzi zostało wepchniętych w taką nędzę przez niesprawiedliwość społeczną, przez brak pracy, odbierający godność, jaką cieszy się żywiciel rodziny, przez brak równości w zakresie prawa do wykształcenia i do ochrony zdrowia. Takie przypadki nędzy moralnej można słusznie nazwać zaczątkiem samobójstwa. Ta postać nędzy, prowadząca także do ruiny ekonomicznej, wiąże się zawsze z nędzą duchową, która nas dotyka, gdy oddalamy się od Boga i odrzucamy Jego miłość. Jeśli sądzimy, że nie potrzebujemy Boga, który w Chrystusie wyciąga do nas rękę, bo wydaje się nam, że jesteśmy samowystarczalni, wchodzimy na drogę wiodącą do klęski. Tylko Bóg prawdziwie zbawia i wyzwala. Ewangelia to prawdziwe lekarstwo na nędzę duchową: zadaniem chrześcijanina jest głosić we wszystkich środowiskach wyzwalające orędzie o tym, że popełnione zło może zostać wybaczone, że Bóg jest większy od naszego grzechu i kocha nas za darmo i zawsze, że zostaliśmy stworzeni dla komunii i dla życia wiecznego. Bóg wzywa nas, byśmy byli radosnymi głosicielami tej nowiny o miłosierdziu i nadziei! Dobrze jest zaznać radości, jaką daje głoszenie tej dobrej nowiny, dzielenie się skarbem, który został nam powierzony, aby pocieszać strapione serca i dać nadzieję wielu braciom i siostrom pogrążonym w mroku. Trzeba iść śladem Jezusa, który wychodził naprzeciw ubogim i grzesznikom niczym pasterz szukający zaginionej owcy, wychodził do nich przepełniony miłością. Zjednoczeni z Nim, możemy odważnie otwierać nowe drogi ewangelizacji i poprawy ludzkiej kondycji. Drodzy bracia i siostry, niech w tym czasie Wielkiego Postu cały Kościół będzie gotów nieść wszystkim, którzy żyją w nędzy materialnej, moralnej i duchowej, gorliwe świadectwo o orędziu Ewangelii, którego istotą jest miłość Ojca miłosiernego, gotowego przygarnąć w Chrystusie każdego człowieka. Będziemy do tego zdolni w takiej mierze, w jakiej upodobnimy się do Chrystusa, który stał się ubogi i ubogacił nas swoim ubóstwem. Wielki Post to czas ogołocenia: dobrze nam zrobi, jeśli się zastanowimy, czego możemy się pozbawić, aby pomóc innym i wzbogacić ich naszym ubóstwem. Nie zapominajmy, że prawdziwe ubóstwo boli: ogołocenie byłoby bezwartościowe, gdyby nie miało wymiaru pokutnego. Budzi moją nieufność jałmużna, która nie boli. Duch Święty, dzięki któremu jesteśmy „jakby ubodzy, a jednak wzbogacający wielu, jako ci, którzy nic nie mają, a posiadają wszystko” (2 Kor 6,10), niech utwierdza nas w tych postanowieniach, niech umacnia w nas wrażliwość na ludzką nędzę i poczucie odpowiedzialności, abyśmy stawali się miłosierni i spełniali czyny miłosierdzia. W tej intencji będę się modlił, aby każdy wierzący i każda społeczność kościelna mogli owocnie przeżyć czas Wielkiego Postu, proszę was też o modlitwę za mnie. Niech Chrystus wam błogosławi, a Matka Boża ma was w swojej opiece.