Adsum nr 235 02 ii

ADSUM

VADEMECUM LITURGICZNO – DUSZPASTERSKIE Parafii Św. Jerzego, męczennika i Podwyższenia Krzyża Św. we Wrocławiu – Brochowie

4. NIEDZIELA ZWYKŁA Nr 235. * 02. lutego 2014 r. * Rok VI.

Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu…!

WYDAWCA VADEMECUM: ADSUM Parafia pw. św. Jerzego, męczennika i Podwyższenia Krzyża Świętego ul. Biegła 3; 52-115 WROCŁAW – BROCHÓW Tel. 713 – 433 – 521

Konto: PKO BP 52 1020 5226 0000 6102 0311 4345 Informujemy, że przybliżone koszty egzemplarza ADSUM wynoszą ok. 3,5 zł.

Dziękujemy jednocześnie za wszelkie ofiary na FUNDUSZ WYDAWNICZY.

**************************************

Prosimy o pomoc dla posługiwania Parafialnej Świetlicy Środowiskowej Duszpasterstwo Rzymsko-Katolickiej Parafii pw. św. Jerzego ul. Biegła 3; 52-115 WROCŁAW – BROCHÓW Konto: BS 64 9575 0004 0046 6499 2000 0010 **************************************

NASI PARTNERZY i PRZYJACIELE MEDIALNI } NIEDZIELNY

Komentarze liturgiczne za „Ewangelia 2014”; Autor: s. Anna Maria PUDEŁKO AP => Edycja Świętego Pawła oraz Miesięcznikiem „ŻYWE SŁOWO” => Wydawnictwo eSPe w Krakowie.

************************************

DYŻUR W KANCELARII PARAFIALNEJ 1.

2.

3.

4.

=> => => =>

czwartek w godzinach od 16.00 do 17.30; sobota w godzinach od 8.00 do 10.00; zawsze, w sprawach pilnych (wezwanie do chorego lub pogrzeb); w uroczystości przypadające w dni dyżuru, tj. w czwartek lub w sobotę, kancelaria parafialna nieczynna!

UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE !

1. Sakrament Chrztu św. – jeśli nie liczyć zagrożenia śmiercią – udzielany jest podczas Mszy św. o godz. 12.00, w ostatnią niedzielę miesiąca; 2. Rodziców oraz chrzestnych obowiązuje udział w katechezie przedchrzcielnej odbywającej się zwykle w czwartek przed ostatnią niedzielą miesiąca o godz. 18.00 lub o 18.30 - informacja w bieżących ogłoszeniach; 3. Chrzestni spoza Parafii winni dostarczyć ZGODĘ NA PEŁNIENIE POSŁUGI chrzestnych wydaną przez Księdza proboszcza własnej Parafii.

UWAGA! Nie jest to równoznaczne ze świadectwem bierzmowania;

PORZĄDEK MSZY ŚWIĘTYCH 1.

2.

3.

w dni powszednie, Msze św. sprawowane są o godz.: 7.00 i 18.00; w uroczystości i święta przypadające w dni powszednie Msze św. sprawowane są o godz.: 7.00; 9.00; (16.30); i o 18.00; niedzielne Msze św. sprawowane są: wigilijna, w sobotę o 18.00 oraz o 19.00 w kaplicy szpitalnej; w niedzielę zaś o 7.30; 9.00; 10.30; 12.00- suma oraz o 18.00;

INNE 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

=>

WAŻNE!

Czuwanie różańcowe: kwadrans przed poranną i wieczorną Mszą św.; Dzień Miłosierdzia Bożego: trzeci piątek każdego miesiąca; Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy: środa o godz. 18.00; Parafialny Dzień Świętości Życia: 25. lub 26. dzień każdego miesiąca; Dzień Skupienia wszystkich Wspólnot Pobożnych: 1. sobota m-ca: 7.30 - 9.00; Parafialny Dzień chorych i służby Zdrowia: 23. dzień każdego miesiąca; Comiesięczna Msza św. wypominkowa: ostatni piątek miesiąca o godz. 18.00;

OKAZJA DO SPOWIEDZI ŚW. 1.

2.

3.

w dni powszednie, zwykle ok. 15 min. przed Mszą św. o godz. 7.00 i 18.00; w uroczystości i święta podczas Mszy św.; w pierwszy czwartek i piątek miesiąca od 17.30 do 18.00;

x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xx xx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

CODZIENNA ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU KAPLICA ADORACJI

1. etap 2. etap

=> =>

7.30 – 9.00 15.00 – 17.30

15.00 => Koronka do Miłosierdzia Bożego

POGOTOWIE EUCHARYSTYCZNE Zainteresowanych posługą Szafarzy Nadzwyczajnych Komunii św., prosimy o telefoniczne zgłoszenie – najpóźniej na dwie godziny przed Mszą św. w danym dniu – pod jeden z podanych niżej numerów telefonu:

P. Adam => Tel. 720 – 578 – 253 Rejony: 16., i 17. =>

BIEŃKOWICE: Arabska; Marsowa; Palestyńska; Sadowa; Wesołowskiego; Boiskowa; Bukszpanowa; Jemeńska; Jordańska; Lisia; 50. Bohaterów; Ziemniaczana; BROCHÓW: Mościckiego: 45. - 51;

P. Henryk => Tel. 604 – 170 – 625 Aleja Róż; Bengalska; Mandżurska; Piwniczna; Rejony: 11., 12. i 13. => Plac Indyjski; Społeczna; Tybetańska;

P. Jan => Tel. 509 – 689 – 099 Rejony: IWINY: Brochowska: 5A. - 25., 4B. – 22.; Bukszpanowa; Jaśminowa; 15., i 18. => Kwiatowa; Makowa; Morelowa; Ogrodowa; Polna; Spokojna; Wiosenna; BROCHÓW: Filipińska; Koreańska: 53. - 89., 62A. – 68.;

P. Krzysztof => Tel. 505 – 515 – 221 Rejony: Chmurna; Iracka; Koreańska: 1. – 51. 2. – 60A.; Nepalska; Perska; 10., 14., i 15. => Woskowa;

P. Krzysztof => Tel. 503 – 526 – 898 Rejony: Afgańska; Birmańska; Centralna: 15. – 21A.; Chińska; Mościckiego: 36. – 44.; 7., 8., 9., => Plac Mongolski; Polna; Pakistańska; 3. Maja; Tatarska; Wietnamska;

P. Mateusz => Tel. 788 – 805 – 251 Cedrowa; Brochowska; Leonarda da Vinci; Mościckiego: 1. – 35.; Pionierów; Rejony: 2., 3., i 4., => Syjamska; Topolowa; Wileńska;

P. Piotr => Tel. 795 – 553 – 235 Osiedla: PARKOWE i GRAFITOWE; MW; Biegła; Centralna: 1. – 11A., 22. – 36.; Rejony: 4., 5., i 6. => Japońska; Laotańska; ul. Semaforowa; Warszawska; Węgierska; Wiaduktowa; x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxx x xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE!

www.eadsum.org

Zapraszamy do korzystania z internetowej wersji naszego parafialnego Pisma: ADSUM.

http://brochow. archidiecezja.wroc.pl/

Katechizm Kościoła Katolickiego

Wierzę w…

Katecheza 53.

WYZNANIE WIARY

?

Agonia w Getsemani.

1. Największy lęk człowiek przeżywa na myśl o śmierci. Lęk przed śmiercią i sama śmierć są dla niego wyzwaniem, a także największą próbą wiary. W tej trudnej chwili najistotniejsze jest, w kim szukamy umocnienia. Także Jezus musiał zmierzyć się z niebezpieczeństwem śmierci, strasznej agonii i męki. Działo się to w ogrodzie oliwnym, zwanym po hebrajsku Getsemani, położonym na zboczu Góry Oliwnej za potokiem Cedron. Miejsce agonii i ogród były czczone od pierwszych wieków chrześcijaństwa. Wzniesiono tam świątynię. Pod jej największą kopułą znajduje się wielki ołtarz, a przed nim skała, która według tradycji jest miejscem pełnej trwogi modlitwy Zbawiciela przed męką.

2. Współczesna terminologia lekarska agonią nazywa okres bezpośrednio poprzedzający śmierć, charakteryzujący się stopniowym zanikaniem wszystkich czynności organizmu. Agonię zaś Jezusa należy rozumieć jako czas bezpośrednio poprzedzający Jego śmierć na krzyżu oraz cierpienia, które przeżywał w noc poprzedzającą mękę i śmierć. Zbawiciel przeżywał w Ogrójcu mękę konania. Najistotniejszym źródłem cierpienia było odczuwanie przez Niego ciężaru zła i grzechu całej ludzkości.

3. Katechizm Kościoła Katolickiego naucza: „Kielich Nowego Przymierza, który Jezus uprzedził już w czasie Ostatniej Wieczerzy, ofiarując siebie samego, przyjmuje On następnie z rąk Ojca podczas agonii w Getsemani. Jezus staje się «posłusznym aż do śmierci» (Flp 2,8; Hbr 5,7-8); modli się: «Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich...» (Mt 26,39). Wyraża On w ten sposób przerażenie, jakie śmierć wywołuje w Jego ludzkiej naturze” (KKK 612).

Jezus w Getsemani prowadzi dramatyczną duchową walkę. Jego ludzka wola nie walczy z wolą Bożą, lecz zmaga się z ludzkim uczuciem lęku w poczuciu śmiertelnego zagrożenia. Jezus w Ogrójcu broni się przed pokusą nieufności wobec woli Ojca. Opiera się przed pójściem za odruchami swojej ludzkiej natury. Jak ciężka była ta walka, świadczyć mogą krople krwawego potu, o których pisze Ewangelista Łukasz: „Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię” (Łk 22,44).

Początkowo Jezus modli się tak, jak modliłby się każdy z nas, żeby – jeśli to możliwe – ominął Go ten kielich (por. Mt 26,39). Kiedy to nie uwalnia od lęku, Chrystus swoją trwogę oddaje Ojcu, cały powierza się woli Boga i przyjmuje bez zastrzeżeń przeznaczone Mu cierpienie. Całkowite oddanie i ogołocenie, osobista zgoda na śmierć na krzyżu wyrastają z najgłębszej miłości do Ojca i posłuszeństwa Jego zbawczej woli w stosunku do człowieka. Jezus nic nie dyktuje Ojcu. Gdy widzi „kielich goryczy”, nie podpowiada momentu i sposobu wypełnienia Jego woli. Postawa Syna Bożego wobec lęku, cierpienia, śmierci jest dla nas jedną z trudniejszych lekcji. My niekiedy nie tylko chcemy uciec od woli Boga, ale też pragniemy mieć możliwość wyboru godziny i sposobu jej wypełnienia. Jezus pozostaje dla nas wzorem zawierzenia i zaufania Bogu aż do końca.

Czy dziękujemy Zbawicielowi za to, że dał się obarczyć naszym grzechem, abyśmy mieli życie wieczne? Czy jesteśmy gotowi do pełnienia we wszystkim woli naszego Ojca w niebie? Czy w chwilach lęku i cierpienia kierujemy nasz wzrok na Jezusa przeżywającego agonię w Getsemani?

Zapamiętajmy: Jezus z miłości do nas przyjął cierpienie. Stał się posłusznym swojemu Ojcu, aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej. W chwili odczuwania lęku przed śmiercią modlił się o spełnienie woli Bożej. Jego posłuszeństwo wobec Ojca napawa nas nadzieją i utwierdza w przekonaniu, że w chwilach lęku, cierpienia i śmierci nie jesteśmy sami. Jest z nami Chrystus. s. Ernesta Zielińska x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

Rozważanie Duszpasterskie o Chrzcie św.

Teologia chrztu w Listach Apostolskich Listy Apostołów św. Pawła i św. Piotra, pisane do różnych wspólnot chrześcijańskich dostarczają nam wielu informacji o rozumieniu chrztu w najstarszej tradycji kościelnej. Teksty te ukazują teologię sakramentu chrztu, która jest aktualna do dnia dzisiejszego.

Według św. Pawła chrzest jest zanurzeniem w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. W Liście do Rzymian tak pisze: „Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie” (6, 3-5). Przez chrzest człowiek umiera dla grzechu i rodzi się do nowego życia. Dar życia łaski prowadzi w konsekwencji do udziału w chwale Chrystusa zmartwychwstałego. Osoba przyjmująca chrzest na stałe łączy się z Chrystusem ukrzyżowanym i zmartwychwstałym. Późniejsza teologia Kościoła powie, że człowiek na chrzcie otrzymuje niezatarte i niezniszczalne znamię przynależności do Chrystusa i jedności z Nim. Przyjęty sakrament chrztu sprawia, że stajemy się dziećmi Bożymi i braćmi Jezusa Chrystusa. Powołanie do chrześcijańskiej wiary jest znakiem wybrania i umiłowania przez Boga. Św. Paweł pisze do Rzymian: „Albowiem Bóg tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi. Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał - tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił tych też obdarzył chwałą” (8, 29-30).

Sakrament chrztu włącza nas we wspólnotę Kościoła, który jest wielką rodziną dzieci Bożych. Kościół to także mistyczne Ciało Chrystusa, które nieustannie ożywia Duch Święty. Konsekwencją przyjętego chrztu jest jedność z braćmi w tej samej wierze. W Pierwszym Liście do Koryntian czytamy: „Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem” (12, 12-13).

Na szczególną uwagę zasługuje Pierwszy List św. Piotra, który uważany jest za starożytną homilię wygłaszaną podczas liturgii chrzcielnej. Św. Piotr mówi o konsekwencjach przyjętego chrztu. Przede wszystkim wzywa ochrzczonych do świętości życia. Otrzymany dar chrztu zobowiązuje do radykalnej zmiany życia: „Nie

stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty” (1P 1, 14-16). Świętość realizuje się przede wszystkim przez wypełnianie przykazania miłości Boga i bliźniego. Przyjęty sakrament sprawia, że człowiek powinien zawsze pragnąć pogłębienia znajomości nauki Chrystusa oraz nieustannie przybliżać się do Boga.

Poza tym ochrzczeni stają się wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, świętym narodem i ludem Bogu na własność przeznaczonym. W tym wyraża się wielkość i godność otrzymanego chrztu. Św. Piotr przestrzega także uczniów Chrystusa przed pokusami diabła, który jak „lew ryczący krąży szukając kogo pożreć” (5,8). Aby pokonać pokusy złego trzeba wytrwać w wierze. Poprzez cierpienia Bóg, który powołuje ochrzczonych do wieczności, udoskonala ich, utwierdza i umacnia.

Należy jednak wytrwać w wierze.

Ks. dr Dariusz KWIATKOWSKI x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

PIELGRZYMKA DRUGA JAN PAWEŁ II, ŚWIĘTY Gaude Mater Polonia Cel: udział w obchodach 900. rocznicy śmierci św. Stanisława - patrona Polski. * Papież odwiedził 8 miast. Trasa pielgrzymki wiodła głównymi szlakami miejsc uświęconych krwią męczenników i drogich sercom Polaków. * Wygłosił 46 homilii i przemówień. * W spotkaniach z Papieżem uczestniczyło ok. 10 mln Polaków. * Najwięcej wiernych przybyło na Mszę św. odprawioną przez Jana Pawła II na krakowskich Błoniach - 2 mln.

Pielgrzymka do Polski odbyła się w dniach od 02. do 10. czerwca 1979 roku i związana była z 900-leciem męczeńskiej śmierci św. Stanisława ze Szczepanowa.

Papież wciągu tych dni nawiedził Warszawę, Gniezno, Częstochowę, Oświęcim, Kraków, Kalwarię Zebrzydowską, Wadowice i Nowy Targ, krzepiąc wszędzie serca ludzkie i skierowując człowieka we właściwym mu kierunku, to znaczy na Boga.

Ojciec Święty mówił do ludzi, którym przez dziesięciolecia wpajano marksistowski światopogląd i uczono, że wyjaśnieniem człowieka jest materializm dialektyczny, a dzieje ludzkie tłumaczy materializm historyczny. Tym ludziom Papież w Warszawie przypomniał, że Kościół przyniósł Polsce Chrystusa - to znaczy klucz do zrozumienia tej wielkiej i podstawowej rzeczywistości, jaką jest człowiek. Człowieka bowiem nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa. A raczej: człowiek nie może sam siebie do końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć ani kim jest, ani jaka jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przezna-

czenie. Nie może tego wszystkiego zrozumieć bez Chrystusa.

I dlatego Chrystusa nie można wyłączać z dziejów człowieka w jakimkolwiek miejscu ziemi. Nie można też bez Chrystusa zrozumieć dziejów Polski - przede wszystkim jako dziejów ludzi, którzy przeszli i przechodzą przez tę ziemię...

Nie sposób zrozumieć dziejów Narodu polskiego - tej wielkiej tysiącletniej wspólnoty, która tak głęboko stanowi o mnie, o każdym z nas - bez Chrystusa, jeślibyśmy odrzucili ten klucz do zrozumienia naszego Narodu, narazilibyśmy się na zasadnicze nieporozumienie. Nie rozumielibyśmy samych siebie. Nie sposób zrozumieć tego Narodu, który miał przeszłość tak wspaniałą a zarazem tak trudną - bez Chrystusa.

Minęło już trzydzieści pięć lat od wypowiedzenia tych słów na Placu Zwycięstwa w Warszawie, ale nie straciły one nic ze swej aktualności i pozostają nadal natarczywym wezwaniem dla naszego Narodu, dla każdego z nas. Wiele spraw uległo zmianie, ale słowo Boże interpretowane przez Namiestnika Chrystusowego trwa na wieki. Można powiedzieć, że obecnie po tylu latach to wezwanie jest jeszcze bardziej naglące. Wstąpiliśmy do Europy, która wyrzeka się Chrystusa i wartości chrześcijańskich, wyrzeka się tego jedynego klucza do zrozumienia człowieka i jego historii, a nie rozumiejąc człowieka chce mu wskazywać drogi, które wiodą do demoralizacji i zatracenia. Czy ta Europa już dziś nie umiera, skoro europejska rodzina nie rozumiejąc swego powołania sprzeniewierzyła się jedności i nierozerwalności małżeństwa i powołaniu do dawania nowego życia, które ma napełnić ziemię?

Narody europejskie wymierają, a państwa zapełniają się imigrantami wnoszącymi zupełnie odmienną kulturę. Nie rozumiejąc historii Europa przekreśla jej wielkie osiągnięcia. Czy nie nakazuje nam zapomnieć o tej historii, naszej historii, którą Papież nazwał tak wspaniałą. Czy nie pomniejsza się naszych cnót narodowych i zasług, aby w zamian podkreślać jedynie to, co było złe. Czy nie wyciąga się brudów i nimi się karmi, jakby tylko one stanowiły ciąg naszej narodowej historii.

Nie porzućmy tego klucza, na który Jan Paweł II zwrócił nam uwagę jeszcze w czasach panującego komunizmu. Przeczuwając możliwość porzucenia tego klucza, Ojciec Święty wzywał pomocy Ducha Świętego: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi.

Tej Ziemi!

To nam przychodzi w tym Duchu i z Nim odnawiać oblicze naszej ziemi ojczystej. Konkretne zadania postawił Jan Paweł II na końcu pielgrzymki na krakowskich Błoniach, gdy dokonał tak zwanego bierzmowania dziejów: Zanim stąd odejdę, proszę was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię „Polska”, raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością - taką, jaką zaszczepia w nas Chrystus na chrzcie świętym; - abyście nigdy nie zwątpili, nie znużyli się i nie zniechęcili; - abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy. Proszę was: - abyście mieli ufność nawet wbrew każdej swojej słabości, abyście szukali zawsze duchowej mocy u Tego, u którego tyle pokoleń ojców naszych i matek ją znajdowało; - abyście od Niego nigdy nie odstąpili; - abyście nigdy nie utracili tej wolności ducha, do której On „wyzwala” człowieka; - abyście nigdy nie wzgardzili tą Miłością, która jest „największa”, która się wyraziła przez Krzyż, a bez której życie ludzkie nie ma ani korzenia, ani sensu.

Jesteśmy bogatsi o doświadczenia jakże brzemiennych lat, które upłynęły od wypowiedzenia tych słów, ale każde z nich winno być dziś przedmiotem uczciwego rachunku sumienia, każde z nich powinno być stale podejmowane i realizowane.

Tylko w ten sposób pamięć o Janie Pawle II trwać będzie w nas prawdziwie. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

Światło Życia Konsekrowanego List pasterski Episkopatu Polski na Dzień Życia Konsekrowanego Drodzy Bracia i Siostry!

Liturgia Kościoła pozwala nam wciąż cieszyć się tajemnicą Narodzenia i Objawienia się światu Jezusa Chrystusa. Także dzisiaj wprowadza nas ona w jeszcze głębsze poznanie Syna Bożego, który w pełni czasów stał się człowiekiem, żył wśród nas i przez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie nas odkupił. Wysłuchana dziś Ewangelia przypomina nam wydarzenie, które miało miejsce 40 dni po narodzeniu Jezusa. Wtedy to, zgodnie z żydowskim prawem, Józef i Maryja udali się do świątyni jerozolimskiej, aby przedstawić i ofiarować Bogu Jezusa oraz dokonać oczyszczenia Matki. Wydarzenie to wykroczyło poza zwyczajne wypełnienie prawa. Sam Bóg bowiem przedstawił swojego Syna światu. Uczynił to poprzez usta starca Symeona i prorokini Anny, którzy rozpoznali w Dziecięciu światło na oświecenie pogan i chwałę Izraela (por. Łk 2,32). Ponadto, Symeon zobaczył w małym Jezusie znak sprzeciwu oraz Tego, który odsłoni zamysły serc wielu (por. Łk 2,3435). Zrozumiał, że odtąd o losie każdego człowieka zadecyduje to, jaką on przyjmie postawę wobec Jezusa – Światłości Świata. Światło Jezusa Chrystusa po raz pierwszy rozbłysło w każdym z nas w momencie naszego chrztu. Wtedy to staliśmy się dziećmi Światłości; wtedy Bóg, który „rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Jezusa Chrystusa” (2 Kor 4,6). Był to moment, w którym nasi rodzice i chrzestni przedstawili nas i ofiarowali Panu. Odtąd każdy z nas jest własnością Boga i posiada wyciśnięte niezatarte znamię przynależności do Chrystusa. Co więcej, przez obecność Ducha Świętego jest w nas Jego życie. W ten sposób zostaliśmy konsekrowani, to znaczy poświęceni i przeznaczeni dla Boga. On sam, poprzez posługę Kościoła, w sakramencie chrztu świętego wyrwał nas z ciemności i uczynił nas wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym, abyśmy ogłaszali chwalebne dzieła Tego, który nas wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła (por. 1 P 2,9). Tę podstawową prawdę często przypomina nam liturgia Kościoła, aby budzić w nas coraz większą świadomość naszej tożsamości – tego, kim jesteśmy, i by uczyć nas przeżywać własną konsekrację chrzcielną z dumą i radością. „Zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy!” (1 J 3,1).

Ta prawda pokazuje, że naszą misją w świecie jest promieniowanie tym Światłem, którym jest Osoba Jezusa Chrystusa. Przypomina nam o tym płonąca świeca.

Dzieląc się płomieniem zapalonej świecy z innymi, niczego nie tracimy. „Podzielone” światło jest w stanie rozproszyć ciemności i wypełnić całe pomieszczenie nowym blaskiem bijącym już nie tylko od jednej, ale od wielu świec. Podobnie jest z miłością. Dawanie siebie drugiemu sprawia, że nic tak naprawdę nie tracimy, ale stajemy się coraz bogatsi i coraz bardziej rozumiemy siebie. Jesteśmy bowiem stworzeni z miłości i realizujemy się w bezinteresownym darze z samego siebie. Dokonuje się to w zupełnie zwyczajnych i prostych sytuacjach życiowych, kiedy potrafimy

ze względu na Chrystusa podzielić się z innymi swoim czasem i chlebem, życzliwością i zainteresowaniem, miłosierdziem i przebaczeniem. Właśnie takie postawy, postawy Chrystusowe, świadczą o tym, że nasza konsekracja chrzcielna nie jest tylko czymś zewnętrznym; nie jest teorią, ale rzeczywistym działaniem Boga we wnętrzu człowieka, które owocuje głęboką przemianą naszej ułomnej natury, czyniąc ją zdolną do bezinteresownej miłości.

Drodzy Bracia i Siostry! Od wielu lat Kościół łączy dzisiejsze Święto Ofiarowania Pańskiego z dniem poświęconym osobom konsekrowanym. Oprócz powszechnej konsekracji chrzcielnej, w której uczestniczą wszyscy ochrzczeni, istnieją ponadto w Kościele osoby: mężczyźni i kobiety, którzy przez ślubowanie rad ewangelicznych posłuszeństwa, ubóstwa i czystości są w sposób szczególny poświęceni Bogu. Nie jest to osobna, jakby dodatkowa konsekracja, ale bardziej radykalna realizacja zobowiązań płynących z chrztu świętego.

Może pojawić się tutaj pytanie: dlaczego i po co istnieje w Kościele taka forma życia, skoro wszyscy są już konsekrowani poprzez chrzest? Odpowiedź na to pytanie możemy znaleźć w dzisiejszej Ewangelii. Opowiada nam ona o spotkaniu Jezusa ze swoim ludem. Także życie konsekrowane bierze swój początek ze spotkania. To sam Bóg w Chrystusie wychodzi na spotkanie tych, których wzywa do szczególnej komunii z Nim i pozwala im doświadczać Jego bliskości. Pierwsze świadectwo, jakie dają światu osoby konsekrowane, to świadectwo życia w zjednoczeniu z Bogiem, w głębokiej zażyłości i przyjaźni z Nim. Obrazem tej szczególnej relacji może być reakcja starca Symeona, który bierze Dzieciątko w objęcia, tuli Je do siebie i błogosławi Boga (por. Łk 2,28). Ten piękny gest uzmysławia nam prawdę o pokorze i miłości Boga, który chce się oddać całkowicie człowiekowi powołanemu.

Pokorna miłość Boga objawiona w Chrystusie nieustannie pociąga rzesze mężczyzn i kobiet do dawania Mu radykalnej odpowiedzi. Nie może być ona niczym innym jak tylko miłością, obejmującą całego człowieka. Na tym właśnie polega radykalizm życia konsekrowanego, że cały człowiek oddaje się do dyspozycji Temu, który ukochał go aż do końca. Ta wzajemna miłość zaowocowała różnorodnymi formami życia konsekrowanego, które Duch Święty wzbudził w Kościele. Często właśnie osoby konsekrowane, nie tyle poprzez działalność zewnętrzną, ile przez głęboką komunię z Bogiem, pokazują światu skąd czerpać siłę i nadzieję na przyszłość oraz jak budować wzajemne relacje w oparciu o przebaczenie i miłość.

Przepiękne świadectwo tak przeżywanego życia konsekrowanego dało siedmiu braci trapistów ze wspólnoty Tibhirine w Algierii, którzy wiosną 1996 roku zostali uprowadzeni przez muzułmańskich fundamentalistów i zamordowani. Nim jednak do tego doszło zakonnicy ci przez kilka lat świadomie dojrzewali do tego, do czego – jak przypuszczali – Bóg może ich wezwać: do męczeństwa. Co prawda mogli ratować swoje życie wyjeżdżając z kraju dotkniętego przemocą, jednakże odkryli, że ich obecność pośród tamtejszego ubogiego ludu ma wartość znacznie większą niż ich życie. W świecie ogarniętym nienawiścią zgodzili się na to, by stać się znakiem sprzeciwu. Dlatego podjęli wspólnie decyzję, aby pozostać w Algierii. Życie w komunii z Chrystusem, życie Jego życiem wydało w nich wspaniały owoc miłości do braci, a także do nieprzyjaciół, co potwierdzili męczeńską śmiercią. Jeden z nich, na krótko przed porwaniem, zapisał w swoim dzienniku duchowym: „Możemy istnieć jako ludzie tylko wówczas, jeśli zgodzimy się uczynić z siebie obraz Miłości – takiej, jaką przedstawia się ona w Chrystusie”.

Dzisiejszy dzień jest okazją do wdzięczniej pamięci przed Bogiem o tych naszych braciach i siostrach, którzy na całym świecie dają świadectwo życia dla Boga, nawet jeśli to oznacza dla nich bycie znakiem sprzeciwu wobec tych, którzy nie znają Chrystusa, jak i tych, którzy świadomie odrzucają Jego światło.

Pragniemy skierować jeszcze kilka słów do młodzieży, do dziewcząt i chłopców.

Drogi Młody Przyjacielu! Nie myśl, że życie konsekrowane jest czymś nudnym, bezbarwnym, niedzisiejszym, przeznaczonym dla tych, którzy nie są w stanie poradzić sobie w życiu. Nie ulegaj przewrotnej mentalności świata, wedle której sensem życia jest bogactwo i przyjemność. Jeśli słyszysz głos Mistrza, który Cię wzywa – odpowiedz hojnie i wielkodusznie, z radością i entuzjazmem. Życie konsekrowane jest piękną przygodą, której bohaterem jest On sam, Jezus Chrystus, Twój Zbawiciel.

Tylko z Nim życie może być naprawdę spełnione. Jeśli Pan Cię wzywa, nie ociągaj się, ale wyrusz w drogę! To On zabierze Cię ze sobą, poprowadzi za rękę i pozwoli wypłynąć na głębię.

Drodzy Bracia i Siostry! Niech Maryja, która wydała na świat Jezusa – Światłość Świata, pomoże nam każdego dnia rozpoznawać to Światło i podążać za Nim, abyśmy pośród mroków codzienności potrafili odnajdywać właściwą drogę oraz sami stawali się światłem dla innych.

Wszystkim Wam, Bracia i Siostry, a zwłaszcza osobom konsekrowanym, z serca udzielamy pasterskiego błogosławieństwa Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi obecni na 363. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie w dniu 08. października 2013 r. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

Komisariat Policji Wrocław-Rakowiec

ul. Traugutta 94; 50-420 WROCŁAW

tel. 71-340-43-44 997 lub 112 (z telefonu komórkowego) W trosce o Państwa bezpieczeństwo, a co za tym idzie, codzienną radość z życia chcielibyśmy zwrócić Państwa uwagę na metody działania sprawców przestępstw na osobach starszych.

Jedną z nich jest metoda na „wnuczka”. Sprawcy dzwonią na telefon domowy lub komórkowy podając się za członka rodziny np. wnuka, siostrzeńca, bratanka, kuzyna lub bliskich znajomych (głos w telefonie jest zniekształcony i starsi ludzie często myślą, iż dzwonią faktycznie osoby z rodziny, bądź znajomi). W trakcie rozmowy oszuści proszą o pilne pożyczenie pieniędzy pod pozorem uczestnictwa w wypadku drogowym lub zakupu np. mieszkania po bardzo atrakcyjnej cenie.

Podają różne powody, aby osobiście nie odebrać pieniędzy i wysyłają po nie osobę im znajomą, podając dokładny jej rysopis. Po niedługim czasie do domu ofiary przychodzi ów znajomy, który w imieniu rzekomego członka rodziny odbiera przygotowane pieniądze.

Kolejną jest metoda „na urzędnika”. Sprawcy „podszywają się” pod pracowników opieki społecznej, urzędu skarbowego, czy też instytucji ubezpieczeniowych podając różne powody swojej wizyty np. informują osobę, że przyznano jej dodatkowe świadczenie pieniężne lub materialne, bądź większą emeryturę lub rentę, albo zwrot podatku dochodowego. W celu uzyskania wspomnianych pieniędzy lub świadczeń konieczne jest wniesienie opłaty manipulacyjnej lub przekazanie pieniędzy na zakup znaczków skarbowych. Takie działanie sprawców ma na celu wskazanie miejsca, gdzie przechowywane są pieniądze. Bardzo często przestępcy proszą o podanie np. szklanki wody i w tym czasie zabierają oszczędności lub cenne przedmioty znajdujące się w mieszkaniu. Podobne metody działania mogą być wykorzystywane przez domokrążców, telemarketerów oferujących do sprzedaży po atrakcyjnych cenach różne towary (np. sprzęt RTV/AGD, „magiczne” garnki mające przeciwdziałać rozwojowi raka) lub też zapraszają osoby starsze na spotkania w trakcie, których odbywa się prezentacja produktów. Jednocześnie proponują podpisanie umowy na wykonanie usługi lub kupna/sprzedaży. Po jej podpisaniu

okazuje się, że za towar lub wykonaną usługę należy zapłacić znacznie więcej.

Inna metoda działania polega na tym, że sprawcy pukają do mieszkań, prosząc np. o coś do jedzenia lub picia informując, że zmarł im ojciec, a matka przebywa w szpitalu. Starsze osoby, okazując swoje dobre serce, bez zastanowienia przygotowują posiłek, a w tym czasie złodzieje okradają mieszkanie.

Pomysłowość oszustów nie zna granic, gdy jeden sposób nie zadziała, wymyślają kolejny. Osoby starsze w ostatnim czasie narażone były na działanie oszustów metodą „na kuferek”. Metoda ta jest prosta i łatwa do zmiany w zależności od sytuacji. Mężczyzna lub kobieta, grzecznie prosi o pomoc, tłumacząc, że wydarzył się wypadek, w którym bliska osoba jest ciężko ranna. Prosi o wskazanie drogi do najbliższego szpitala, tłumacząc, że nie zna miasta i często zaprasza osobę do samochodu, aby pokazała drogę. W trakcie jazdy opowiada o tragedii i prosi o pożyczenie pieniędzy. W zastaw zostawia kuferek, walizkę zawierającą, jak twierdzi, wartościowe przedmioty np. zegarek, biżuterię lub pieniądze w walucie krajowej lub zagranicznej. Oszust znika z pożyczonymi pieniędzmi, a kuferek, walizka okazuje się być pusta lub wypełniona pociętymi gazetami.

Sprawcy oszustw mogą także podawać się za funkcjonariuszy Policji lub Straży Miejskiej, informując (np. że ktoś z rodziny nie ma pieniędzy na zapłacenie mandatu lub popełnił przestępstwo albo wykroczenie. Jednocześnie sugerują, iż sprawę można załatwić polubownie omijając długą i uciążliwą - dla sprawcy - drogę prowadzonego postępowania. Chęć udzielenia pomocy bliskim powoduje, że osoby starsze za „wymyśloną przysługę” są w stanie dużo zapłacić.

Sprawcy w swoich sposobach i metodach działania wykorzystują zaufanie, uczciwość i chęć niesienia pomocy innym przez osoby starsze.

Policjanci apelują, aby w przypadku jakichkolwiek wątpliwości, podejrzeń kontaktować się z najbliższą jednostką Policji lub dzwonić na bezpłatny numer 997 lub 112 (z telefonu komórkowego).

Więcej informacji na temat prowadzonych akcji profilaktycznych i programów prewencyjnych ukierunkowanych na szeroko rozumiane bezpieczeństwo osób starszych można uzyskać w najbliżej jednostce Policji lub na stronach internetowych. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

UWAGA!

Wraz ze świętem Ofiarowania Pańskiego kończy się dawny, 40dniowy okres Bożego Narodzenia.

W świątyniach a niekiedy i w domach dopiero teraz demontowana jest bożonarodzeniowa dekoracja.

W naszym Brochowskim kościele choinki stojące przy ołtarzu i przy stajence ozdobione są sercami, które uczestnicy codziennych Rorat przynosili z wypisanymi na nich swoimi dobrymi uczynkami, którymi chcieli niejako „wymościć” Panu Jezusowi Jego żłóbek, radując się Jego obecnością wśród nas. Dziś i w najbliższych dniach będziemy te adwentowe serca „sprzedawać” każdemu, kto zobowiąże się ofiarować w intencji autora przyjmowanego serca jeden dziesiątek Różańca świętego lub Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Chodzi o to, by kontynu-

ować i mnożyć rozpoczęte w Adwencie dobro. Oczywiście, zapraszamy wszystkich, którym nie brak ani wrażliwości ani fantazji. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

03. lutego – PONIEDZIAŁEK * Św. Błażeja, biskupa i męczennika

– wspomnienie dowolne Błażej (łac. blaesus => sepleniący, z wadą wymowy). Pochodził z Cezarei Kapadockiej (Turcja), gdzie w tamtych czasach bardzo potężnie rozwijało się życie chrześcijańskie. Zniszczyły je dopiero najazdy tureckie. Z wykształcenia Błażej był lekarzem.

Zaprzestał jednak wykonywania zawodu, aby poświęcić się życiu pustelniczemu. Po śmierci biskupa SEBASTY miejscowe duchowieństwo i wierni wybrali go na swego pasterza. Za panowania cesarza Licyniusza (308 – 324) wybuchło prześladowanie Kościoła i wówczas biskup Błażej schronił się w górskich jaskiniach. Z ukrycia przez zaufanych ludzi nadal kierował swoją diecezją. Zdradzony i uwięziony, został poddany wyszukanym torturom. Gdy one nie skłoniły go do odstępstwa od wiary, kat ściął go mieczem (316 ?).

Tradycja podaje, że w więzieniu cudownie uleczył chłopca mającego przebite gardło. Na pamiątkę tego w dzień św. Błażeja poświęca się związane ze sobą świece, zwane błażejkami, którymi dotyka się gardła, aby wyprosić błogosławieństwo przez przyczynę dzisiejszego patrona. Jest patronem kamieniarzy i miasta Dubrownika.

Przyzywany podczas chorób gardła, opiekun zwierząt, jeden z Czternastu Świętych Wspomożycieli. W ikonografii przedstawiany jest jako biskup, który błogosławi. Atrybutami jego są: jeleń, pastorał, ptaki z pożywieniem w dziobie, dwie skrzyżowane świece, zgrzebło - narzędzie tortur. Znane jest także przysłowie: Deszcz na św. Błażeja, słaba wiosny nadzieja. * Św. Oskara, kapłana i doktora Kościoła -> wspomnienie dowolne

Oskar (skand. Os - Bóg; kar - włócznia => broniący słusznej sprawy), urodził się w Galii na początku IX w. i był wychowany w klasztorze benedyktynów w CORBIERES. W roku 826 udał się jako misjonarz do Danii, lecz jego praca przyniosła małe owoce. Lepiej powiodło mu się w Szwecji. W 830 roku w miejscowości BIRKA udało się zbudować pierwszy w tym kraju kościół. Papież Grzegorz IV ustanowił go pierwszym biskupem Hamburga i mianował legatem dla Danii i Szwecji. Oskar mężnie przezwyciężał trudności, z jakimi się spotykał w swoim apostolstwie. Wysiłek misyjny doprowadził w końcu do przełamania pogaństwa. Dania i Szwecja coraz chętniej zaczęły przyjmować misjonarzy, a wraz z nimi głoszoną Ewangelię.

Oskar zaś, wyniszczony trudami, zmarł 03. lutego 865 roku w wieku 64 lat. Jako pierwszy apostoł tej części Europy został nazwany przez potomnych „Apostołem Skandynawii”.

******************************************************

KARTKA Z HISTORII: 1468 1735 1778 1809 1871 1899 1909 1959

-

zm. Jan GUTENBERG, niemiecki drukarz, wynalazca druku (ur. 1399); ur. bp Ignacy KRASICKI, poeta, dramaturg i publicysta, biskup warmiński (zm. 1801); w Mediolanie otwarto LA SCALĘ, jeden z najsłynniejszych teatrów operowych w świecie; ur. Felix MENDELSSOHN-BARTHOLDY, niemiecki kompozytor romantyzmu (zm. 1847); ur. Eugeniusz ROMER, geograf, twórca nowoczesnej kartografii polskiej (zm. 1954); zm. Juliusz KOSSAK, malarz (ur. 1824); ur. Simone WEIL, francuska filozof (zm. 1943); do Polski powróciła z Kanady część skarbów narodowych, m.in. Szczerbiec i „Kronika” GALLA ANONIMA;

Porodzinna Peregrynacja Relikwii Krzyża Świętego to droga przygotowania katolickich Rodzin i Domów Brochowa do Jubileuszu stulecia erygowania Parafii. To sposobność wyboru i potwierdzenia swojej wiary i wierności Chrystusowi w Jego Kościele.

Relikwia Krzyża Świętego nawiedza dziś Dom Rodziny

PANI ANETY DARŻYŃSKIEJ Całą wspólnotę parafialną zapraszamy do solidarnej modlitwy! ******************************************************

SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:

2 Sm 15, 13-14.30; 16, 5-13a; – Dawid ucieka przed Absalomem Powstań, o Panie, ocal moje życie => Ps 3, 2-7.;

Mk 5, 1-20; – Uwolnienie opętanego w Gerazie Cena wyzwolenia. Sytuacja opętanego pokazuje nam, jak bardzo człowiek sam z siebie jest bezradny wobec mocy Złego. Życie bez Boga, bez poznania Jego miłości, staje się życiem w grobie. Opętany wybiega ku Jezusowi, oddaje Mu cześć, adoruje Go, padając na kolana, rozpoznaje w Nim Syna Bożego, a jednocześnie czuje ogromny strach. Jak bardzo ludzkie serce może być uwikłane? Człowiek zawsze będzie tęsknił za Bogiem, nawet nie znając Go, bo jest arcydziełem Jego miłości. Zło może jednak tak spętać serce człowieka, że uwierzy on, iż jest niegodny przebaczenia, miłosierdzia, dobroci Boga.

Jezu, jak bardzo ważny był dla Ciebie ten człowiek, że nie zawahałeś się ani chwili, aby poświęcić za niego stado świń. Jak bardzo ważny jest dla Ciebie każdy z nas, że nie zawahałeś się oddać swojego życia za nas, aby wydobyć nas z grobu grzechu, rozpaczy i braku miłości! Panie, wielbię Cię za ten przeogromny dar.

******************************************************

PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY 7.00

}

w int. śp. Felicji BIELECKIEJ => gregorianka 3.;

*************************************************

16.30 => Spotkanie - próba scholi uczniowskiej ZAPRASZAMY UCZNIÓW SZKOŁY PODSTAWOWEJ!

* Tuż po modlitwie pokomunijnej – wzywając wstawiennictwa św. Błażeja, sprawować będziemy obrzęd błogosławieństwa połączonego z prośbą o zachowanie od chorób gardła i języka. Zachęcamy wszystkich do sięgnięcia po to sakramentalium.

18.00

}

w int. Rodziny Pani Anety DARŻYŃSKIEJ w dniu przyjęcia Relikwii Krzyża Świętego;

}

w int. Anny LECH, dziękczynno - błagalna w rocznicę urodzin;

}

w int. śp. Zdzisława SMYSŁOWSKIEGO, w 1. rocznicę śmierci; /Intencja Rodziców/;

*************************************************

19.00

=> Miting

Brochowskiej Wspólnoty AA x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

04. lutego – WTOREK * Św. Marii de MATTIAS, dziewicy -> wspomnienie dozwolne

Maria de Mattias, urodziła się w VALLECORSA (FROSINONE) 04. lutego 1805 r. Już we wczesnym dzieciństwie nauczyła się od swojego ojca, że Jezus, Baranek Paschalny, przelał za nas, grzeszników, swoją Krew. Dorastając, odkryła nieskończoną miłość Boga do każdej osoby, której najwyższym wyrazem jest Jezus Ukrzyżowany. Odczuła potrzebę poświęcenia całego swojego życia Bogu, oddając się adoracji tajemnicy Krzyża i służbie ludziom. Maria, inspirowana przez św.

Kaspra del BUFALO, założyciela Zgromadzenia Misjonarzy Krwi Chrystusa, kierowana przez czcigodnego o. Jana MERLINIEGO, trzeciego Moderatora Generalnego tego Zgromadzenia, odkryła, że Bóg ma wobec niej wielkie plany. 04. marca 1834 r. założyła w ACUTO (FROSINONE) Zgromadzenie Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa, dla współpracy w dziele zbawiania świata. Duch Zgromadzenia jest dobrze wyrażony w słowach Marii de MATTIAS: „Miłość do Boga i naszego drogiego bliźniego”. Maria de MATTIAS zmarła w Rzymie 20. sierpnia 1866 r. Została kanonizowana 18. maja 2003 r. przez papieża Jana Pawła II.

******************************************************

KARTKA Z HISTORII: 1468 1454 1505 1746 1913 1921 1943 1945

-

zm. Jan GUTENBERG, niemiecki drukarz, wynalazca druku (ur. 1399); wybuchło powstanie przeciwko Krzyżakom; początek wojny trzynastoletniej; ur. Mikołaj REJ, pisarz (zm. 1569); ur. Tadeusz KOŚCIUSZKO, patriota, bojownik o wolność Polski i USA (zm. 1817); w Paryżu uruchomiono pierwsze budki telefoniczne z ogólnie dostępnymi aparatami; ustanowiono Order Odrodzenia Polski, Order Orła Białego; ur. Wanda RUTKIEWICZ, polska alpinistka i himalaistka (zm. 1992); początek konferencji jałtańskiej szefów mocarstw prowadzących wojnę z Niemcami;

1947 1966 1969 2004 2009

-

rozpoczęła się pierwsza sesja obrad Sejmu Ustawodawczego; radziecka sonda Łuna 9 wylądowała na Księżycu; pierwszy w Polsce przeszczep serca; uruchomiono serwis społecznościowy Facebook; odkrycie COROT-7 b, najmniejszej z odkrytych planet poza Układem Słonecznym;

******************************************************

Porodzinna Peregrynacja Relikwii Krzyża Świętego

to droga przygotowania katolickich Rodzin i Domów Brochowa do Jubileuszu stulecia erygowania Parafii. To sposobność wyboru i potwierdzenia swojej wiary i wierności Chrystusowi w Jego Kościele.

Relikwia Krzyża Świętego nawiedza dziś Dom Rodziny

PAŃSTWA ANIELI I PIOTRA ZŁOTKOWSKICH Całą wspólnotę parafialną zapraszamy do solidarnej modlitwy! ******************************************************

SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:

2 Sm 18, 9-10.14b.24-25a.31 – 19, 3; – śmierć Absaloma Nakłoń swe ucho, wysłuchaj mnie, Panie => Ps 86(85), 1-6.;

Mk 5, 21-43; – Wskrzeszenie córki Jaira i uzdrowienie kobiety Dotknąć Jezusa. Wiara przywraca zdrowie, wskrzesza do życia, ocala! Wiara jest dla mężczyzn i kobiet, dla dzieci i dorosłych. Wiara prosi o dobro dla siebie i dla innych. Wiara to ufne otwarcie ludzkiego serca na zbawczą miłość Boga, to dotyk Jego boskości, doświadczenie życiodajnej bliskości, bezgraniczne powierzenie się Jemu.

Dziś do Jezusa przychodzą ze swoją wiarą kobieta i mężczyzna. Jezus podziwia i umacnia wiarę obojga!

Jezu, wielbię Cię za otrzymany dar wiary. Pragnę dziś w Twojej obecności przypomnieć sobie własną drogę wiary: jej rozwój, napotkane trudności, owoce.

******************************************************

PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY

Uwaga - Wazne Kościół Wrocławski świętuje dziś 8. rocznicę konsekracji biskupiej swego Pasterza, J.E. Księdza Arcybiskupa Józefa KUPNEGO, Metropolity Wrocławskiego.

7.00

}

w int. śp. Felicji BIELECKIEJ => gregorianka 4.;

18.00

}

w int. Rodziny Państwa Anieli i Piotra ZŁOTKOWSKICH w dniu przyjęcia Relikwii Krzyża Świętego;

}

w int. śp. Wiktorii KOZERA i Zbigniewa SICIŃSKIEGO oraz wszystkich zmarłych z Rodziny KOZERÓW i SICIŃSKICH;

x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

05. lutego – ŚRODA * Św. Agaty, dziewicy i męczennicy -> wspomnienie obowiązkowe

Agata (grec. agatos - dobry), pochodziła ze znakomitego rodu sycylijskiego. Po przyjęciu chrześcijaństwa postanowiła żyć w stanie dziewiczym. Swoją urodą zwróciła uwagę zarządzającego prowincją sycylijską namiestnika KWINCJANA. Gdy odrzuciła jego oświadczyny, postanowił szukać zemsty. Okazję dało temu rozpoczęte przez cesarza Decjusza (249 – 251) prześladowanie chrześcijan. Uwięzioną Agatę kazano odesłać do domu rozpusty, a gdy i tu wytrwała w swoim postanowieniu, zastosowano wobec niej najbrutalniejsze tortury. Szarpano obcęgami jej ciało, przypiekano ogniem, a na koniec obcięto piersi. Tradycja podaje, że oprawcy zaprzestali tortur, gdy rozpoczęło się silne trzęsienie ziemi, które zrozumiano jako karę Bożą. Agata umarła w więzieniu dnia 05. lutego 251 r., modląc się za prześladowców. Ciało męczennicy chrześcijanie pogrzebali ze czcią za miastem. Kult świętej był tak powszechny, że po ustaniu prześladowań wybudowano w Rzymie 3 kościoły pod jej wezwaniem. Św. Agata jest patronką Sycylii, miasta Katanii oraz ludwisarzy. Wzywana przez kobiety karmiące oraz w chorobach piersi. Uznawana jest za orędowniczkę chroniącą przed klęską ognia, piorunów, powodzi i zarazy. W ikonografii św. Agata przedstawiana jest w długiej sukni z cęgami, którymi ją szarpano. Atrybutami są: chleb, dom w płomieniach, korona w rękach, kość słoniowa – symbol czystości i niewinności oraz siły moralnej, palma męczeńska, obcięte piersi na misie, pochodnia, płonąca świeca – symbol Chrystusa. Znane są również przysłowia świadczące o skuteczności jej wstawiennictwa, np. Chleb i sól św. Agaty od ognia strzeże chaty, Gdzie św. Agata, tam bezpieczna chata.

******************************************************

KARTKA Z HISTORII:

62 - Pompeje zostały zniszczone przez trzęsienie ziemi; 1454 - w Gdańsku wybuchło powstanie przeciwko Krzyżakom; 1752 - Franciszek BIELIŃSKI powołał w Ostrowie Wlkp. pierwszą w Polsce zawodową straż pożarną; 1878 - ur. Andre Gustave CITROEN, duński Żyd, czołowy francuski producent samochodów; 1919 - Papież Benedykt XV utworzył Ordynariat Polowy Wojska Polskiego; 1931 - ur. Kalina JĘDRUSIK, polska aktorka (zm. 1991); 1971 - APOLLO 14 wylądował na Księżycu; 1974 - MARINER 10 zbliżył się do Wenus na odległość 5770 km; 1982 - Świdnik, pierwsza „manifestacja spacerowa” podczas emisji Dziennika Telewizyjnego; 1987 - odbył się inauguracyjny lot radzieckiego statku kosmicznego SOJUZ TM-2; 1994 - zm. Joachim HALUPCZOK, polski kolarz szosowy – mistrz świata (ur. 1968); 2009 - w Kolumbii odkryto szczątki ogromnego węża Titanoboa sprzed 60 mln lat;

Porodzinna Peregrynacja Relikwii Krzyża Świętego to droga przygotowania katolickich Rodzin i Domów Brochowa do Jubileuszu stulecia erygowania Parafii. To sposobność wyboru i potwierdzenia swojej wiary i wierności Chrystusowi w Jego Kościele.

Relikwia Krzyża Świętego nawiedza dziś Dom Rodziny

PAŃSTWA RENATY I JERZEGO STRYJEK Całą wspólnotę parafialną zapraszamy do solidarnej modlitwy! ******************************************************

SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:

2 Sm 24, 2.9-17; – Pycha Dawida i kara Daruj mi, Panie, winę mego grzechu => Ps 32(31), 1-2.5-7.;

Mk 6, 1-6; – Jezus nie przyjęty w Nazarecie Niebezpieczeństwo rutyny. Właśnie pośród swoich najbliższych Jezus doświadczył największego niedowierzania i lekceważenia. Także w nasze życie wiary może wkradać się rutyna wobec modlitwy, słowa Bożego, sakramentów. Rutyna budzi w sercu najpierw wątpliwości, a z czasem powoduje obojętność, która oddala nas od żywej wiary.

Jezu, pragnę, by zadziwiała Cię moja wiara, a nie niedowiarstwo. Pragnę, abyś był otoczony moją miłością, a nie obojętnością. Pragnę Cię adorować, a nie lekceważyć.

Przebacz mi wszelką rutynę wobec Ciebie.

******************************************************

PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY

* Stara tradycja głosi, że w czasie wybuchu wulkanu Etna w rok po śmierci św. Agaty mieszkańcy miasta Katania na Sycylii zwrócili się o pomoc do swojej świętej rodaczki i zostali ocaleni.

Na pamiątkę tego wydarzenia powstał zwyczaj błogosławienia w dniu dzisiejszym chleba jako znaku dobroci oraz wody jako pomocy chroniącej przed niebezpieczeństwem ognia.

7.00

}

w int. śp. Jakuba OSTROWSKIEGO;

16.30

=>

GODZINA DUSZPASTERSKA Spotkanie grupy uczniów klas 4., 5. i 6. Szkoły Podstawowej. Spotkanie ma charakter obowiązkowy.

******************************************************

Nowenna do M. B. Nieustającej Pomocy

Ojcze wszechmogący, Twój Syn dał nam Maryję, swoją Rodzicielkę, której sławny obraz czcimy, jako Matkę gotową nieustannie pomagać; + spraw, abyśmy gorliwie wypraszając Jej macierzyńską pomoc, * nieustannie doznawali owoców Twojego Odkupienia.

Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen. w int. Rodziny Państwa Renaty i Jerzego STRYJEK 18.00 } w dniu przyjęcia Relikwii Krzyża Świętego;

}

w int. śp. Felicji BIELECKIEJ => gregorianka 5.;

} Intencje nowennowe:  w int. Ojca świętego Franciszka i Pasterza Kościoła wrocławskiego, abpa Józefa;  w int. biskupów, kapłanów, diakonów, kleryków, sióstr oraz liczne i święte                  

powołania kapłańskie i zakonne, także z naszej Parafii; int. dzieła beatyfikacji Sługi Bożego ks. Aleksandra ZIENKIEWICZA „Wujka”; int. Ojczyzny i Kościoła św. w Polsce oraz o szacunek dla Krzyża Św.; int. zaangażowanych w przygotowania do stulecia fundacji naszej Parafii; int. dzieła Parafialnej Peregrynacji Relikwii Krzyża Świętego; int. o błogosławieństwo dla małżeństw i Rodzin naszej Parafii, szczególnie dla Rodzin dzieci komunijnych i katechumenów do bierzmowania; w int. Przyjaciół i Dobrodziejów naszej Parafii; w int. uczniów i pracowników Przedszkoli, Świetlicy Środowiskowej, Szkół, Uczelni i wszelkich Instytucji służących dzieciom i młodzieży naszej Parafii; w int. wspólnot pobożnych naszej Parafii: Rodziny Różańcowej, Rodziny Rodzin, S.L.O., E.R.M., Chóru parafialnego i Scholi; w int. chorych, cierpiących i samotnych – także z naszego Szpitala; w int. Brochowskiej służby zdrowia oraz wszystkich opiekunów chorych; w int. społeczności Brochowskich i wrocławskich Kolejarzy; w int. społeczności Brochowskich Romów; w int. o pracę dla bezrobotnych i pomyślność dla pracodawców; w int. tych wszystkich, którzy prosili nas o modlitewną pamięć i tych, którym ją obiecaliśmy; w intencjach uczestników Brochowskiej Adoracji Najświętszego Sakramentu; w intencjach wszystkich uczestników Nowenny do M.B. Nieustającej Pomocy; Parafialnego Dnia Świętości Życia (w 25. lub 26. dniu każdego miesiąca) oraz Nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego z 3. Piątku miesiąca; w int. zmarłych naszych Rodziców, Krewnych, Przyjaciół i Dobrodziejów; w int. zmarłych Parafian całego stulecia naszej Parafii; w w w w w

x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

06. lutego – 1. CZWARTEK MIESIĄCA * Św. Pawła Miki i Towarzyszy, męczenników -> wspomnienie obowiązk.

Na początku XVI wieku chrześcijaństwo w Japonii rozwijało się bardzo dynamicznie.

Pierwszym misjonarzem w tym kraju był św. Franciszek K SAWERY w latach 1549-1551. Niestety, pięknie zapowiadające się dzieło zostało prędko zatrzymane przez fanatyzm władców.

Wybuchło nagłe, bardzo krwawe prześladowanie. Na te właśnie czasy przypada bohaterska śmierć św. Pawła MIKI i jego 25 Towarzyszy. Wśród tych męczenników było 3 jezuitów, 6 franciszkanów i 17 tercjarzy franciszkańskich.

Paweł MIKI (łac. paulus - mały, drobny), urodził się koło KIOTO w zamożnej rodzinie w roku 1565. Miał zaledwie 5 lat, kiedy otrzymał chrzest – w Japonii w XVI w. zdarzało się to niezwykle rzadko. Kształcił się u jezuitów, do których w wieku 22 lat wstąpił. Będąc klerykiem pomagał misjonarzom jako katechista. Po nowicjacie i studiach przemierzył niemal całą Japonię, głosząc naukę Chrystusa. Kiedy miał już otrzymać święcenia kapłańskie, w 1597 r. wybuchło prześladowanie.

Aresztowano go i poddano torturom, aby wyrzekł się wiary.

W więzieniu spotkał się z 23 Towarzyszami. Po torturach obwożono ich po mieście z wypisanym wyrokiem śmierci.

Paweł wykorzystał okazję, by zebranym głosić Chrystusa. Więźniów umieszczono w więzieniu w pobliżu NAGASAKI. Dołączono do nich jeszcze dwóch chrześcijan, których aresztowano za to, że usiłowali nieść pomoc więźniom. Na naleganie prowincjała władze zgodziły się dopuścić do skazanych kapłana z sakramentami. Tę okazję wykorzystali dwaj nowicjusze, by na jego ręce złożyć śluby zakonne.

Poza miastem ustawiono 26 krzyży, na których zawieszono aresztowanych chrześcijan.

Paweł MIKA jeszcze z krzyża głosił zebranym Chrystusa, dając wyraz swojej radości z tego, że ginie tak zaszczytną dla siebie śmiercią.

Zachęcał do wytrwania także swoich Towarzyszy. Męczennicy przeszyci lancami żołnierzy dopełnili swej ofiary 5 lutego 1597 r. Są to pierwsi męczennicy Dalekiego Wschodu.

Do chwały błogosławionych wyniósł ich Urban VIII w roku 1627, a do chwały świętych Pius IX w roku 1862. Tenże papież doprowadził ponadto do beatyfikacji kolejnych 205 innych, późniejszych męczenników japońskich, którzy ponieśli śmierć w wieku XVII. * Św. Doroty, dziewicy i męczennicy

-> wspomnienie dozwolone

Martyrologium rzymskie opisuje dzieje św. Doroty (grec. doron - dar i Theo - Bóg => Dar od Boga), w paru zdaniach: „W Cezarei, w Kapadocji, rocznica zgonu św. Doroty. Z wyroku SAPRYCJUSZA, namiestnika tej prowincji, najpierw dręczono ją w katowni, w końcu skazano na ścięcie. Na widok jej męczeństwa nawrócił się młody mówca imieniem Teofil. Zaraz też męczono go okrutnie na katowni, następnie ścięto mieczem”. Opis śmierci Doroty pochodzi z czasów późniejszych. Do męczeństwa dołącza on legendę. Teofil (adwokat,

kat?) miał skazaną zapytać z ironią, czemu jej tak spieszno do śmierci. Ta miała odpowiedzieć: „Bowiem idę do niebieskich ogrodów”. Wówczas ten młody powiedział kpiąco: „Gdybyś mi z twoich ogrodów niebieskich podarowała owoce i kwiaty, to uwierzyłbym”. Nagle, mimo że była to zima, zjawiło się pacholę z koszykiem pełnym dorodnych jabłek i pięknych róż. Fakt ten stał się przyczyną nawrócenia Teofila. Dorota miała ponieść śmierć męczeńską za panowania cesarza Dioklecjana (284-305). Św. Dorota należy do grona Czternastu Świętych wspomożycieli. Jej postać była ulubionym tematem malarzy. Dorota jest patronką m.in. młodych małżeństw, ogrodników, botaników i górników. Ze średniowiecza pochodzi pieśń hagiograficzna „Pieśń o św. Dorocie”. Ciekawostką jest, że utwór jest w języku polskoczeskim. Spisany został prawdopodobnie ok. roku 1420. W ikonografii atrybutami św. Doroty są: anioł, trzy jabłka i trzy róże lub kosz z owym rajskim prezentem, a także korona, krzyż, lilia, miecz, palma męczeństwa. Św. Dorota przedstawiana jest w stroju królewskim z koroną na głowie, czasami wśród chórów anielskich.

W opactwie ELNO, w północnej Francji - św. Amanda. Pochodził z Gaskonii. Zrazu był mnichem. Potem przez 15 lat żył w ścisłym odosobnieniu. Po podróży do Rzymu odczuł wezwanie do pracy apostolskiej, a w roku 629 otrzymał sakrę, zostając biskupem ad praedicandum. Ewangelizował okolice Gandawy i Antwerpii. Następnie osiadł w Maastricht.

Po jakimś czasie raz jeszcze podjął wędrówki misyjne. Założył też kilka opactw. Pod koniec życia osiadł w jednym z nich. Zmarł w roku 679 lub 676. Flandria uznała go za swego patrona, ale jego kult rozprzestrzenił się także na inne kraje, w tym również na Śląsk.

******************************************************

KARTKA Z HISTORII: 1454 1633 1945 1956 1969 1989 1990 2001 2001

-

powstanie Polaków w państwie krzyżackim => początek wojny trzynastoletniej; Władysław IV Waza został koronowany w katedrze na Wawelu na króla Polski; ur. Bob MARLEY, jamajski muzyk reggae, kompozytor (zm. 1981); wyemitowano premierowy spektakl telewizyjnego Teatru Sensacji; lekarz ortopeda Wiktor DEGA został pierwszym kawalerem Orderu Uśmiechu; w Warszawie rozpoczęły się obrady Okrągłego Stołu, które trwały do 05. kwietnia; we Wrocławiu została uruchomiona komercyjna stacja telewizyjna PTV ECHO; Jan Paweł II ustanowił św. Izydora z Sewilli patronem internautów i informatyków; finał procesu beatyfikacyjnego Prymasa WYSZYŃSKIEGO na szczeblu diecezjalnym;

******************************************************

Porodzinna Peregrynacja Relikwii Krzyża Świętego

to droga przygotowania katolickich Rodzin i Domów Brochowa do Jubileuszu stulecia erygowania Parafii. To sposobność wyboru i potwierdzenia swojej wiary i wierności Chrystusowi w Jego Kościele.

Relikwia Krzyża Świętego nawiedza dziś Dom Rodziny

PAŃSTWA BOŻENY I TADEUSZA PACZKOWSKICH Całą wspólnotę parafialną zapraszamy do solidarnej modlitwy!

SŁOWO BOŻE NA DZIŚ: 1 Krl 2, 1-4.10-12; – śmierć Dawida Ty, Panie Boże, panujesz nad wszystkim => 1 Krn 29, 10-12.;

Mk 6, 7-13; – Rozesłanie Apostołów Nietypowa lekcja. Jezus nie mówi swoim uczniom, co mają mówić, lecz w jaki sposób, gdyż ich postawa, ich osobiste świadectwo życia bardziej przemawiają do ludzkich serc niż słowa. Uczniowie nie głoszą wiedzy o Jezusie, lecz doświadczenie Jego obecności, dlatego najpierw Jezus przywołuje ich do siebie. Uczniowie nie głoszą teorii, lecz doświadczenie miłości, dlatego idą po dwóch, aby jako pierwsi świadczyć sobie nawzajem miłość braterską, którą niosą innym. Uczniowie nie pokładają zbytniej ufności w dobrach materialnych czy samowystarczalności. Dlatego z polecenia Mistrza nie biorą ani chleba, ani torby czy pieniędzy.

Jezu, dziś przypominasz mi, że moje świadectwo może zostać nieprzyjęte. Dziękuję za tę lekcję wewnętrznej wolności wobec porażki, braku akceptacji czy odrzucenia.

Rzeczywistości te nie powinny przylgnąć do mnie ani studzić mojego zapału, lecz prowadzić mnie jeszcze dalej, do innych.

******************************************************

PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY 7.00

}

w int. śp. Jakuba OSTROWSKIEGO;

******************************************************

UWAGA! - WAŻNE! - ZACHĘCAMY!

*

okazja do spowiedzi św. miesięcznej: Rano: od 6.45 do 7.00; Po południu: od 17.30 do 18.00;

ZAPRASZAMY! 18.00

}

w int. Rodziny Państwa Bożeny i Tadeusza PACZKOWSKICH w dniu przyjęcia Relikwii Krzyża Świętego;

}

w int. Ojca Świętego Franciszka, biskupów, kapłanów, diakonów oraz o liczne i święte powołania kapłańskie i zakonne, także z naszej Parafii;

}

w int. śp. Felicji BIELECKIEJ => gregorianka 6.;

x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xx xx xxx xxx xxxx xxx xx

07. lutego – 1. PIĄTEK MIESIĄCA KARTKA Z HISTORII: 1478 1812 1831 1877 1919

-

ur. św. Tomasz MORUS, angielski humanista, polityk, pisarz (zm. 1535); ur. Karol DICKENS, angielski powieściopisarz (zm. 1870); Sejm Królestwa Polskiego przyjął uchwałę o fladze Polski; ur. Feliks NOWOWIEJSKI, kompozytor i dyrygent (zm. 1946); podpisano dekret o powszechnym obowiązku służby wojskowej i szkolnym;

1919 1959 1992 1994

-

powołano Najwyższą Izbę Kontroli i Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej; premiera filmu Orzeł, w reżyserii Leonarda Buczkowskiego; został podpisany traktat w MAASTRICHT powołujący do życia Unię Europejską; zm. Witold LUTOSŁAWSKI, kompozytor współczesny i dyrygent (ur. 1913);

******************************************************

Porodzinna Peregrynacja Relikwii Krzyża Świętego

to droga przygotowania katolickich Rodzin i Domów Brochowa do Jubileuszu stulecia erygowania Parafii. To sposobność wyboru i potwierdzenia swojej wiary i wierności Chrystusowi w Jego Kościele.

Relikwia Krzyża Świętego nawiedza dziś Dom Rodziny

PAŃSTWA JADWIGI I GRZEGORZA ŻARNOWCÓW Całą wspólnotę parafialną zapraszamy do solidarnej modlitwy! ******************************************************

SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:

Syr 47, 2-11; – Pochwała Dawida Błogosławiony Bóg mój i Zbawiciel => Ps 18(17), 31.47.50-51.;

Mk 6, 14-29; – Śmierć Jana Chrzciciela Jak panować w życiu? Herod żyje w przepychu i bogactwie, może realizować wszystkie swoje pragnienia i zachcianki. Wydaje się być panem wszystkiego. Jednak tak nie jest, bo to wszystko, co posiada, panuje nad nim. Jest niewolnikiem opinii innych ludzi, własnego lęku i nieuporządkowanych pragnień. Jan Chrzciciel natomiast jest więźniem króla z powodu powiedzenia mu prawdy. Żyje w więziennych lochach.

Nie ma nic ani nikogo bliskiego. Oddzielony jest nawet od swoich uczniów. Ale pomimo zewnętrznego zniewolenia i ograniczenia Jan pozostaje panem samego siebie, wewnętrznie wolny, wierny Bogu i wartościom. Wierny do końca powołaniu i misji.

Jezu, oddaję Ci te przestrzenie życia, w których czuję się wolny, by żyć wartościami ewangelicznymi. Zawierzam Ci także to, co jeszcze krępuje moją wolność.

******************************************************

PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY *

okazja do spowiedzi św. miesięcznej: Rano: od 6.45 do 7.00; Po południu: od 17.30 do 18.00;

ZAPRASZAMY!

7.00

}

w int. śp. Felicji BIELECKIEJ => gregorianka 7.;

}

w int. śp. Czesława ŻYWIECKIEGO, w 30. dniu po śmierci /Intencja uczestników pogrzebu/;

******************************************************

od 9.00

=> Odwiedziny chorych

z comiesięczną posługą sakramentalną ****************************************************** 18.00

}

w int. Rodziny Pani Jadwigi i Pana Grzegorza ŻARNOWCÓW w dniu przyjęcia Relikwii Krzyża Świętego;

}

w int. wynagrodzenia Panu Jezusowi za nasze grzechy i o godne przystępowanie do Komunii świętej;

x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

08. lutego – SOBOTA * Św. Hieronima EMILIANIEGO, zakonnika -> wspomnienie dowolne Hieronim (grec. hierós - święty i ónyma - imię => noszący święte imię), urodzony w Wenecji w roku 1486, najpierw pełnił służbę wojskową, potem porzucił to zajęcie, poświęcił się wspomaganiu ubogich i rozdał im nawet własne mienie. Założył Zgromadzenie Kleryków Regularnych z SOMASKI, opiekujące się sierotami i biednymi. Zmarł w SOMASCE koło Bergamo w roku 1537. * Św. Józefiny BAKHITY, dziewicy -> wspomnienie dowolne Józefina (hebr. Jehoseph => niech Bóg pomnoży), urodziła się w regionie DARFUR w Sudanie obok wioski JEBEL AGILERE ok. roku 1868. W wieku około 10 lat została porwana i stała się niewolnicą.

Wielokrotnie sprzedawana kolejnym właścicielom, doświadczyła niemal wszystkich fizycznych i duchowych cierpień wynikających z niewolnictwa. Gdy ostatecznie znalazła się w rękach C ALLISTO LEGNANI'EGO, włoskiego konsula, odzyskała wolność. Wraz z nim udała się do Włoch, by służyć jego rodzinie. Tam zetknęła się ze zgromadzeniem Córek Miłosierdzia, które podjęło trud jej religijnego wykształcenia. Po kilku miesiącach przygotowań BAKHITA przyjęła chrzest i bierzmowanie. Otrzymała wówczas imię Józefina - jako znak nowego życia. Kilka lat później wstąpiła do zgromadzenia Córek Miłosierdzia w Wenecji. Przez następnych 50 lat służyła Bogu i współsiostrom, podejmując najprostsze prace: gotowanie, sprzątanie, szycie.

Jej przyjemny wygląd i ciepły głos pomagał wielu biednym i opuszczonym, którzy przychodzili do klasztoru, w którym mieszkała. Po długotrwałej chorobie zmarła w 1947 r. W 1992 r. beatyfikował ją Jan Paweł II. W następnym roku, podczas swej podróży apostolskiej do Afryki, mówił: „Ciesz się, Afryko! BAKHITA wróciła do ciebie: córka Sudanu, sprzedana w niewolę, cieszy się już wolnością - wolnością wiekuistą, wolnością świętych!” W paździer-

niku 2000 r. Jan Paweł II kanonizował Józefinę BAKHITĘ. Benedykt XVI w encyklice Spe salvi przytoczył natomiast jej życiorys jako przykład nierozerwalnej i determinującej relacji wiary i nadziei w życiu chrześcijan.

******************************************************

KARTKA Z HISTORII: 1815 1828 1834 1863 1878 1926 1948 1970 1990 1997 2001

-

na kongresie wiedeńskim uchwalono deklarację o zniesieniu handlu niewolnikami; ur. Juliusz VERNE, francuski pisarz (zm. 1905); ur. Dmitrij MENDELEJEW, rosyjski chemik (zm. 1907); Petersburg - podpisano konwencję ALVENSLEBENA kontra powstaniu styczniowemu; ur. Martin BUBER, filozof i teolog (zm. 1965); Pius XI wydał encyklikę RERUM ECCLESIAE o misjach katolickich; ur. o. Jan GÓRA OP, duszpasterz młodzieży; sakra Henryka kard. GULBINOWICZA, arcybiskupa seniora metropolity wrocławskiego; pośmiertna rehabilitacja kard. Józefa MINDSZENTEGO, prymasa Węgier; rozpoczął się proces beatyfikacyjny ks. Jerzego POPIEŁUSZKI; finał etapu diecezjalnego procesu beatyfikacyjnego ks. Jerzego POPIEŁUSZKI;

******************************************************

Porodzinna Peregrynacja Relikwii Krzyża Świętego

to droga przygotowania katolickich Rodzin i Domów Brochowa do Jubileuszu stulecia erygowania Parafii. To sposobność wyboru i potwierdzenia swojej wiary i wierności Chrystusowi w Jego Kościele.

Relikwia Krzyża Świętego nawiedza dziś Dom Rodziny

PAŃSTWA AGNIESZKI I TOMASZA BEDNARKÓW Całą wspólnotę parafialną zapraszamy do solidarnej modlitwy! ******************************************************

SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:

1 Krl 3, 4-13; – Bóg wysłuchuje prośby Salomona Naucz mnie, Panie, mądrych ustaw swoich => Ps 119(118), 9-14.;

Mk 6, 30-34; – Jezus lituje się nad tłumem Zdolność odpoczynku. Współczesny styl życia nacechowany jest wieloma sprzecznościami i skrajnościami. Z jednej strony żyjemy w ogromnym pośpiechu, stresie, wymaganiach, często przekształcających się w swoisty pracoholizm. Z drugiej strony mamy wciąż nowe i coraz bardziej wyszukane formy relaksu: shopping, centra SPA, puby, siłownie, kurorty, sanatoria, fitness i inne. Niestety, bardzo często ani tego rodzaju pośpiech, ani relaks nie prowadzą do spotkania z samym sobą. Dziś Jezus uczy nas, że i nam, tak jak apostołom, potrzebne są chwile odpoczynku w Jego obecności. Czasami nawet bardzo krótkie, jak wspólna podróż łódką.

Jezu, coraz bardziej przekonuję się, że każda chwila spędzona z Tobą jest cenna,

gdyż regeneruje serce, synchronizując je z Twoim współczuciem. Przy Tobie uczę się być prawdziwie sobą i być całkowicie dla innych.

******************************************************

PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY 7.00

}

w int. śp. Felicji BIELECKIEJ => gregorianka 8.;

******************************************************

11.00 => Zbiórka Służby Liturgicznej Ołtarza => ministrantów ZAPRASZAMY CHŁOPCÓW SZKOŁY PODSTAWOWEJ! ******************************************************

18.00

Msza św.

Rodzin dzieci komunijnych =>

tj. uczniów klas 1. i 2. Szkoły Podstawowej

ZAPRASZAMY !

18.00

19.00

}

w int. Rodziny Państwa Agnieszki i Tomasza BEDNARKÓW w dniu przyjęcia Relikwii Krzyża Świętego;

}

dziękczynno - błagalna w int. P. Pawła ZYDKA, w rocznicę urodzin /Intencja żony i dzieci/;

}

Szpital:

w intencji Parafian => dziękczynno – błagalna;

x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

09. lutego – 5. NIEDZIELA ZWYKŁA KARTKA Z HISTORII: 1321 - sąd papieski rozsądził zabór Pomorza Gdańskiego przez Krzyżaków. Zobowiązano zakon do zwrotu zagarniętej ziemi i wypłaty odszkodowania w wys. 30 000 grzywien; 1881 - zm. Fiodor DOSTOJEWSKI, rosyjski pisarz (ur. 1821); 1941 - ur. Kazimierz KACZOR, polski aktor; 1958 - ur. Henryk SAWKA, polski rysownik, ilustrator, satyryk; 1969 - największy samolot świata BOEING 747 wykonał swój pierwszy lot komercyjny; 1970 - zakończył się głośny proces taterników oskarżonych o kolportaż nielegalnych pism; 1971 - zakończyła się misja księżycowa Apollo 14; 1990 - w Polsce przywrócono godło państwowe – Orła w Koronie – według wzoru z 1927 r.; 2007 - ostatecznie zlikwidowano usługi dalekopisowe;

******************************************************

ODKRYJ i PRZEMYŚL !

Przyzwyczajenie i rutyna zwykle zamykają nas – aż do pogardy – na tych z którymi żyjemy.

*************************************************

SŁOWO BOŻE NA DZIŚ: ODZYSKAĆ SMAK. Dzisiejsza niedziela przywołuje trzy symbole wskazujące na istotę życia chrześcijańskiego: sól, światło i smak. Poprzedza je wezwanie: wy jesteście, które lepiej byłoby tłumaczyć: wy macie być. Mamy być solą. Chrześcijanin jest kimś, kto nadaje smak... szczęścia, miłości, prawdziwej radości, kto przechowuje wartości, szczególnie te, które przywołują wieczność. Można jednak stracić smak, zwietrzeć. Wtedy człowiek zamiast wspólnot kościelnych buduje nowoczesne kantory wymiany wartości. Światło pozwala widzieć jasno. Moja rola sprowadza się do tego, by nieść to światło na drogi człowieczego losu, nie zaś oświecać z góry czy z pozycji naprzeciw, gdyż wtedy światło oślepia, zamiast wskazywać drogę. Chcąc dobrze spełnić rolę Bożego latarnika, potrzeba pokory i wiary, że światło jest nam tylko powierzone. Mamy być miastem na górze, które jest jak punkt odniesienia dla wszystkich w drodze. Miasto przygarnia, daje bezpieczeństwo, ale ma też swoje granice, mury i prawa. Chrześcijanin ma obowiązek dawać bezpieczeństwo miasta pokoju - Kościoła. Jeśli zrezygnujemy z bycia solą, światłem i miastem, to utracimy swój smak i zostaniemy podeptani przez ludzi. Warto więc podjąć życiowe postanowienie odzyskania pierwotnego smaku.

****************************************************** Iz 58, 7-10.; – Światło dobrych uczynków Z proroczej wizji Izajasza, zapowiadającego wyzwolenie Narodu Wybranego z niewoli babilońskiej, czytamy fragment, w którym Bóg stawia ludziom pewne wymagania, zanim spełnią się Jego obietnice. Bóg oczekuje nawrócenia. Bardziej niż całopaleń Bóg oczekuje sprawiedliwości społecznej i wrażliwości na drugiego człowieka. Jeśli ludzie to spełnią, rozbłyśnie ich światło, które w tym kontekście jest symbolem pełni życia.

Wschodzi w ciemnościach jak światło dla prawych LUB ALLELUJA => Ps 112(111), 4-8a.9.; Człowiek, który okazuje miłosierdzie i sprawiedliwość wobec braci, może spokojnie oczekiwać spotkania z Bogiem. Dla ludzi prawych ostateczne spotkanie z Chrystusem będzie czymś tak radosnym, jak brzask poranka przełamujący mroki nocy.

1 Kor 2, 1-5.; – Nauczanie świętego Pawła Święty Paweł nie chciał wiązać ludzi ze sobą, ale z Chrystusem. Tymczasem niektórzy Koryntianie powoływali się na niego, aby się odróżnić od tych chrześcijan, którzy przyjęli wiarę za sprawą innych apostołów. Dlatego w liście adresowanym do swojej umiłowanej parafii stwierdza pokornie, że w tym, co głosił w Koryncie, nie było nic po ludzku urzekającego. To Bóg w słowach człowieka objawił swoją moc i mądrość. Dlatego On ma być w centrum wiary.

Słowa Ewangelii według św. Mateusza (5, 13 - 16.) => Wy jesteście światłem świata

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi.

Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu.

Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie”.

Światło i sól symbolizują postawę, jaką chrześcijanie powinni się cechować wobec świata. Światło jest tym, co odsłania przed człowiekiem kształty i barwy, co wskazuje drogę. Sól, używana do potraw, nadawała smak i chroniła przed zepsuciem. Ale posypywanie nią ziemi oznaczało tyle samo, co spalenie czegoś w ogniu, a więc całkowite poświęcenie danego obszaru Bogu, bo przez jakiś czas nie nadawał się on do uprawy.

Za sprawą chrześcijan świat ma być poświęcony Bogu.

****************************************************** Papieski komentarz do Liturgii Słowa: .

(08. lutego 1981).

Uczeń Chrystusa jest solą w miarę jak rzeczywiście daje innym ludziom, raczej całemu społeczeństwu ludzkiemu, coś co stanowi jakby zbawczy ferment moralny, coś co nadaje smak i wzmacnia.

Obraz światła przedstawia się sam przez się jako uzupełniający i integrujący w odniesieniu do obrazu soli. Jeżeli ten sugeruje ideę przenikania w głębię, to tamten podsuwa ideę szerzenia w sensie rozprzestrzenienia i rozległości. Chrześcijanin zatem, aby być wiernym uczniem Chrystusa nauczyciela, powinien świecić swoim przykładem, swoimi cnotami, tymi „dobrymi czynami”, o których mówi dzisiejszy tekst ewangeliczny.

******************************************************

Smak, blask i moc życia. Sól nadaje smak i chroni żywność przed zepsuciem.

Eucharystia natomiast nadaje smak i sens mojemu chrześcijańskiemu życiu. Ona też chroni przed zepsuciem, grzechem. Na ile smakuję tę bliskość Boga w Eucharystii? Światło w języku biblijnym to Boża mądrość ukryta w Słowie. Im bardziej słucham i żyję Słowem, tym bardziej promieniuję mądrością, dobrocią i miłością Boga. Miasto położone na górze służyło przede wszystkim obronie przed najeźdźcami. Góra jest też symbolem duchowej pielgrzymki do Boga. Miasto to nie zbiór domów, lecz społeczność, wspólnota ludzka. Wspólnota jest darem Boga dla mnie, aby było mi łatwiej podążać ku prawdziwym wartościom, aby bardziej owocne było wspólne świadectwo.

Dziękuję Ci, Jezu, za dar Eucharystii, dzięki której smakuję Twoją bliskość. Dziękuję Ci za Ewangelię, która czyni jasnym i promiennym moje życie i wybory. Dziękuję za moją wspólnotę rodzinną i parafialną, która chroni mnie przed niebezpieczeństwami i wspiera w duchowym rozwoju.

******************************************************

Porodzinna Peregrynacja Relikwii Krzyża Świętego

to droga przygotowania katolickich Rodzin i Domów Brochowa do Jubileuszu stulecia erygowania Parafii. To sposobność wyboru i potwierdzenia swojej wiary i wierności Chrystusowi w Jego Kościele.

Relikwia Krzyża Świętego nawiedza dziś Dom Rodziny

PAŃSTWA AGNIESZKI I JAROSŁAWA MAGRELÓW Całą wspólnotę parafialną zapraszamy do solidarnej modlitwy!

PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY 7.30

}

w int. śp. Felicji BIELECKIEJ => gregorianka 9.;

9.00

}

w int. Rodziny Państwa Agnieszki i Jarosława MAGRELÓW w dniu przyjęcia Relikwii Krzyża Świętego;

10.30

}

w int. p. Marii DRAB, w 70. rocznicę urodzin => dziękczynno - błagalna;

/Intencja Przyjaciela/

*************************************************

UWAGA! - WAŻNE! - ZAPRASZAMY! Jedną z głównych form posługiwania Parafii jest szafowanie sakramentami. W nurcie przygotowań do stulecia naszej Parafii obok trwającej Peregrynacji Relikwii Krzyża Świętego - jakby równoległą ścieżką przygotowań - chcemy wraz z wszystkimi tworzącymi tutejszą Parafię zorganizować i przeżyć wspólne dziękczynienie za dar otrzymanego Chrztu św. Zwykle czynimy to jedynie w rok po jego przyjęciu. Tym razem jednak mamy zamiar i nadzieje zgromadzić na świętowanie tej szczególnej Rocznicy wszystkich naszych Parafian. W każdą drugą niedzielę miesiąca, chcemy modlić się wraz z tymi, którzy w danym miesiącu zostali ochrzczeni. Tym razem z ochrzczonymi w LUTYM. Wszyscy oni - lutowi, których data Chrztu św. znajduje się w dokumentacji tutejszej Parafii zostali indywidualnym pismem zaproszeni do udziału w tej, dzisiejszej modlitwie. Wierzymy, że włączą się do niej wraz ze swymi bliskimi. A gdzie jest jeszcze możliwe, to także ze swoimi Rodzicami chrzestnymi.

Naszą pamięcią w modlitwie, będziemy ogarniać również wszystkich ochrzczonych w naszej Parafii w lutym w okresie mijających stu lat.

Wszyscy, z którymi w poszczególnych miesiącach będziemy przeżywali Ich rocznice Chrztu świętego, otrzymają do noszenia, specjalnie przygotowany znaczek współtworzących stulecie Brochowskiej Parafii.

Pamiętać też warto, że w ten sposób współtworzymy również narodowy katechumenat trzyletnich przygotowań do 1050. (966 - 2016) rocznicy Chrztu Polski. W tym nurcie myślą przewodnią bieżącego roku duszpasterskiego jest hasło - wyznanie: „WIERZĘ W SYNA BOŻEGO”.

Naszymi przygotowaniami do stulecia Parafii chcemy także tę prawdę raz jeszcze wyrazić i potwierdzić.

ZAPRASZAMY!

12.00

}

Msza św. rocznicowego dziękczynienia za dar Chrztu św.

dziękczynno - błagalna w int. Parafian, którzy przyjęli sakrament Chrztu św. w lutym;

*************************************************

Uwaga – Pamiętaj – Zapraszamy!

4. ETAP PORODZINNEJ PEREGRYNACJI RELIKWII KRZYŻA ŚW.

17.00

->

świątynia parafialna Zapraszamy do udziału w spotkaniu organizacyjnym przygotowującym czwarty etap peregrynacji Relikwii Krzyża Świętego.

Rozpocznie się on w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, czyli 09. marca i obejmie Rodziny mieszkających przy Placu Mongolskim oraz przy ulicach: Tatarskiej; Semaforowej; Centralnej i Laotańskiej. Zaproszonych prosimy o zabranie ze sobą potwierdzenia przyjęcia Relikwii.

************************************************* 18.00

}

w int. śp. Stanisława WOJCIECHOWSKIEGO;

*************************************************

UWAGA - PAMIĘTAJ - WAŻNE!

KATECHEZA (PRZED)MAŁŻEŃSKA Informujemy, że dziś, tj. w niedzielę 09. lutego, po wieczornej Mszy św., a więc ok. godz. 19.00 w świetlicy środowiskowej rozpocznie się doroczny cykl spotkań narzeczonych, małżonków oraz osób zainteresowanych w ramach KATECHEZY (PRZED)MAŁŻEŃSKIEJ. Zapisów do udziału w tych spotkaniach można dokonać w zakrystii lub w kancelarii parafialnej. ZAPRASZAMY ! x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

Franciszek Wiara i miłosierdzie: „My także winniśmy oddać życie za braci” ( 1 J 3,16) Orędzie papieża Franciszka na 22. Światowy Dzień Chorego

Kościół rozpoznaje w chorych szczególną obecność cierpiącego Chrystusa. Pisze o tym papież Franciszek w przesłaniu na XXII Światowy Dzień Chorego. Obchodzony on jest w przypadające 11. lutego liturgiczne wspomnienie Matki Bożej z Lourdes.

Tegorocznym obchodom towarzyszą słowa „Wiara i miłosierdzie: «My także winniśmy oddać życie za braci» (1J 3,16)”.

*************************************************

Drodzy bracia i siostry, 1. Z okazji XXII Światowego Dnia Chorego, którego temat w tym roku brzmi „Wiara i miłosierdzie: «My także winniśmy oddać życie za braci» (1 J 3,16)”, zwracam się szczególnie do chorych i tych wszystkich, którzy zapewniają im opiekę i leczenie. Kościół widzi w was, drodzy chorzy szczególną obecność cierpiącego Chrystusa. Tak się dzieje: obok, a w rzeczywistości w obrębie naszego cierpienia jest cierpienie Chrystusa, który wraz z nami niesie jego ciężar i objawia jego sens.

Kiedy Syn Boży wstąpił na krzyż, zniszczył samotność cierpienia i oświecił jego ciemności. W ten sposób stajemy przed tajemnicą miłości Boga względem nas, która napełnia nas nadzieją i odwagą: nadzieją, ponieważ w Bożym planie miłości, także noc cierpienia otwiera się na światło paschalne; a odwagą, by stawiać czoło wszelkim przeciwnościom w Jego towarzystwie, zjednoczeni z Nim. 2. Syn Boży, który stał się człowiekiem nie usunął z ludzkiego doświadczenia choroby i cierpienia, ale przyjmując je w sobie, przekształcił je i przywrócił im właściwy wymiar. Właściwy wymiar, ponieważ, nie mają już one ostatniego słowa, którym od tej pory jest nowe życie w pełni; przekształcił, bo w jedności z Chrystusem z negatywnych mogą stać się pozytywnymi. Jezus jest drogą, i wspierani Jego Duchem możemy Go naśladować. Tak jak Ojciec dał Syna z miłości, a Syn oddał siebie z tej samej miłości, podobnie i my możemy miłować innych tak, jak Bóg nas umiłował, dając swoje życie za braci. Wiara w dobrego Boga staje się skutecznością, wiara w Chrystusa Ukrzyżowanego staje się siłą miłości aż do końca, i to nawet naszych nieprzyjaciół. Dowodem prawdziwej wiary w Chrystusa jest dar z samego siebie, pokrywający się z miłością bliźniego, zwłaszcza tych, którzy na nią nie zasługują, osób cierpiących, czy usuniętych na margines.

3. Na mocy chrztu i bierzmowania jesteśmy powołani, by upodabniać się do Chrystusa, Miłosiernego Samarytanina wszystkich cierpiących. „Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje. My także winniśmy oddać życie za braci” (1 J 3,16). Kiedy z czułością podchodzimy do osób potrzebujących leczenia, to niesiemy nadzieję i uśmiech Boga w przeciwieństwa świata. Kiedy stylem naszego działania staje się wielkoduszne poświęcenie dla innych, to tworzymy przestrzeń dla Serca Chrystusa i jesteśmy nim rozpaleni, wnosząc w ten sposób nasz wkład do przyjścia Królestwa Bożego.

4. Naszemu rozwojowi w czułości, w miłosierdziu naznaczonym szacunkiem i delikatnością, pomaga wzór chrześcijański, ku któremu pewnie trzeba kierować nasze spojrzenie. Jest to Matka Jezusa i nasza Matka, bacznie wsłuchująca się w głos Boga oraz potrzeby i trudności swych dzieci. Maryja, pobudzona Bożym miłosierdziem, które w niej staje się ciałem, zapomina o sobie i pospiesznie wyrusza w drogę z Galilei do Judei, aby zobaczyć się ze swoją krewną Elżbietą, wstawia się u swego Syna na weselu w Kanie, gdy widzi, że brakuje wina na godach, niesie w swoim sercu przez całą swoją pielgrzymkę życiową słowa starca Symeona, który zapowiedział, że miecz przeniknie Jej duszę i mężnie trwa u stóp Jezusowego krzyża. Ona wie, jak pokonuje się tę drogę i dlatego jest Matką wszystkich chorych i cierpiących. Ufnie możemy się do Niej uciekać z synowskim oddaniem, będąc pewnymi że będzie nam pomagać, wspierać nas i że nas nie opuści. Ona jest Matką Chrystusa zmartwychwstałego: trwa przy naszych krzyżach i towarzyszy nam na na-

naszej drodze ku zmartwychwstaniu i życiu w pełni.

5. Święty Jan, uczeń, który wraz z Maryją stał u stóp krzyża, prowadzi nas z powrotem do źródeł wiary i miłości, do serca Boga, który „jest miłością” (1 J 4,8.16), i przypomina nam, że nie możemy kochać Boga jeśli nie miłujemy braci.

Kto stoi pod krzyżem z Maryją, uczy się kochać tak, jak Jezus. Krzyż jest „pewnością wiernej miłości Boga do nas. Miłości tak wielkiej, że wchodzi w nasz grzech i go przebacza, wchodzi w nasze cierpienie i daje nam siłę, aby je znosić, wchodzi także w śmierć, aby ją zwyciężyć i nas zbawić....Krzyż Chrystusa zachęca także, abyśmy dali się zarazić tą miłością, uczy nas zatem patrzeć na bliźniego zawsze z miłosierdziem i miłością, zwłaszcza na tych, którzy cierpią, którzy potrzebują pomocy” (Droga Krzyżowa z młodzieżą, Rio de Janeiro, 26. lipca 2013 r.).

Zawierzam ten XXII Światowy Dzień Chorego wstawiennictwu Maryi, aby pomogła ludziom chorym przeżywać swoje cierpienie w jedności z Jezusem Chrystusem i wspierała tych, którzy się nimi opiekują. Wszystkim chorym, pracownikom służby zdrowia i wolontariuszom z serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa.

Watykan, 06. grudnia 2013 roku

FRANCISZEK

x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

Światowy Dzień Chorego ustanowił Jan Paweł II w liście z 13. maja 1992 do przewodniczącego Rady ds. chorych, kard.

FIORENZO ANGELINIEGO. Zapowiedział w nim, że Dzień ten będzie obchodzony co roku 11. lutego, gdy Kościół wspomina pierwsze objawienie Matki Bożej z Lourdes. Papież wybrał to święto dlatego, że właśnie z tym sanktuarium maryjnym łączy się najwięcej cudownych uzdrowień, tak że jest ono uważane za swego rodzaju światową stolicę chorych. Ustanowienie Dnia Chorego zostało skierowane do całego Kościoła powszechnego jako wezwanie, aby poświęcić jeden dzień w roku modlitwie, refleksji i dostrzeżeniu miejsca tych, którzy cierpią na duszy i na ciele.

Jan Paweł II ustanawiając Dzień Chorego zaznaczył, że: Ma on

na celu uwrażliwienie Ludu Bożego i – w konsekwencji – wielu katolickich instytucji działających na rzecz służby zdrowia oraz społeczności świeckiej na konieczność zapewnienia lepszej opieki chorym; pomagania chorym w dowartościowaniu cierpienia na płaszczyźnie ludzkiej, a przede wszystkim na płaszczyźnie nadprzyrodzonej; włączenie w duszpasterstwo służby zdrowia wspólnot chrześcijańskich, rodzin zakonnych, popieranie coraz cenniejszego zaangażowania wolontariatu.

UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE - ZAPRASZAMY! Jak co roku, 11. lutego (wtorek), o godz. 9.00 sprawować będziemy Mszę św. w int. chorych, samotnych i starszych naszej Parafii, także ze Szpitala Brochowskiego - oraz w int. tych, którzy im służą i mają o nich staranie.

Podczas Mszy św. udzielać będziemy sakramentu chorych namaszczenia. Jak co roku też, wszystkich ludzi dobrej woli oraz tzw. wolontariuszy, prosimy o pomoc chorym w dotarciu do i w powrocie ze świątyni oraz o pomocną obecność podczas Mszy św. przy wszystkich starszych i chorych.