N°168 10 mei 2025
Budget of high-end In welke outfit feest jij? Confession aan de Coorevitsen De zussentwist Luiewijvenpasta! 3 recepten van Lorentia Veppi

N°168 10 mei 2025
Budget of high-end In welke outfit feest jij? Confession aan de Coorevitsen De zussentwist Luiewijvenpasta! 3 recepten van Lorentia Veppi
Zuhal Demir en 7 collega’s over moederschap en over moeder zijn (of niet)
Pak haar dit weekend eens goed vast, je mama. Denk eens aan haar, mocht ze er niet meer zijn. En als je zelf net mama geworden bent: weet dat geen enkele rol in je leven nog in zoveel generaties zal doorklinken.
outfit voor het lentefeest? blz. 23
De geur van zon en zee blz. 28
Heb je kinderen? Geen vrouw die deze vraag nooit krijgt. En of je ze nu wel of niet hebt, het antwoord is nooit zomaar ja of neen, maar altijd een verhaal. Het is niet anders voor de Vlaamse vrouwen die minister zijn in de Vlaamse of federale regering. Alle acht toonden ze zich bereid om vlak voor Moederdag het gesprek te voeren over het thema waar elke vrouw in haar leven ooit wel over na moét denken. Het zijn verhalen met een grote kwetsbaarheid, die soms moed vragen om te delen. Deze Moederdagspecial gaat over zoveel meer dan de eeuwige vraag hoe toppolitica’s hun leven organiseren. Het zijn gesprekken over dromen en liefde, over evenwicht en loslaten. Dat het alle mama’s, plusmama’s, bijna-mama’s, nooit-mama’s en schoonmama’s mag inspireren.
Annelies Rutten, journalist
Een beetje nostalgie. Zangeres Barbara Dex kan niet zonder. “Liedjes van vroeger voeren me terug naar een tijd waarin het leven langzamer was. Ze geven mij de energie die ik nodig heb om te blijven gaan.”
tekst
Nathalie Dirix foto Inge Kinnet
Gun jezelf tijd “Vandaag zie ik heel wat mensen die snel aan de top willen staan. Ik geloof meer in een aanpak waarbij je stap voor stap groeit. Langzaam groeien klinkt misschien niet zo hip maar het draagt wel een zekere schoonheid in zich. Het geeft je bovendien een stevige basis voor verdere, duurzame groei. Je moet dingen en mensen tijd gunnen om te groeien. Je hoeft maar naar de natuur te kijken om te zien hoe rijpheid en maturiteit met de tijd komen.”
Koester je forties
“Veertig worden was voor mij een kantelmoment. Het was het begin van een periode waarin ik me echt goed voelde in mijn vel. Op je veertigste heb je al heel wat ervaring opgedaan, weet je wat je wilt en ben je er ook achter wat je kunt en niet kunt. Ik besloot op m’n 45ste om een boetiek te openen. De zin om iets met mode te doen was er al een hele tijd. Ik wist: het is nu of nooit. Gelukkig heb ik de stap gezet. Later zal ik nooit spijt hebben. Lang leve de forties!”
Een beetje nostalgie geeft zoveel energie “We leven in hectische tijden. Alles gaat alsmaar sneller. Ook songs hebben een steeds kortere levensduur. Alleen daarom hou ik ervan om liedjes uit de oude doos te beluisteren en te zingen. Ze brengen mooie herinneringen met zich mee. Ze voeren je terug naar de tijd van toen. Een tijd waarin we aan een langzamer tempo leefden. Geef mij maar dat stukje nostalgie. Het geeft mij energie die ik graag aan anderen doorgeef.”
Zo doet die dat niet “Ik heb een sterke band met mijn ouders, zou ze niet kunnen missen. Toch zal ook ik op een dag afscheid van hen moeten nemen. Ik sta daar regelmatig bij stil. Ik probeer vooral mooie momenten, samen met hen, te maken. Onlangs zijn we samen naar Spanje gereisd. Ze waren eerst niet zeker of ze zich nog wel aan een vliegreis wilden wagen. Nu zijn ze blij dat ze het gedaan hebben. We beleefden een prachtige tijd. Het is vandaag dat je je herinneringen voor later maakt.”
Als je wenkbrauwen maar goed liggen
Charline, vormgever: “Ik zocht een wenkbrauwproduct dat snel en makkelijk werkt, maar toch volume geeft. Eerste indruk: het brengt verrassend makkelijk aan en voelt niet plakkerig of zwaar. Mijn wenkbrauwen zien er voller uit, maar nog steeds natuurlijk. Doorheen de dag bleef het product ook nog eens goed zitten.
Top!”
Superfluffbrowmousse, MaybellineNY,11,99euro bijKruidvat
Aafje, vormgever: “Alweer een mijlpaal in het jonge leven van dochterlief: de eerste gaatjes en bijbehorende oorbellen. En zoals dat gaat in jonge levens moet dat allemaal gefilmd worden. Gelukkig hadden ze er bij Moon Silver in Wilrijk euh ... oren naar om te figureren in deze cruciale Snapchat-post.”
Lach op je gezicht
Aafje, vormgever: “Niets fijners dan je kind een smilete bezorgen. Met deze lamp is die missie zeker geslaagd, en als ze op het bureau gezet wordt, komt er –wie weet? – misschien nog wat studeren van ook.”
Smileybundleoflightdraagbare lamp,MrMaria,20euro
Tekentapijt
MoonSilvershop,WinkelcentrumDeKern,Heistraat 15,2610Antwerpen
Het valt op: op Moederdag shopt de Billie-redactie vooral voor hun kroost. It must be love. En ja, onze wenkbrauwen zijn eigenlijk ook een beetje onze kindjes, zo ijdel zijn we wel.
Nanerle, eindredactie: “Noem mij een nieuwe moeder, maar zelfs op Moederdag kijk ik rond naar spullen voor mijn baby. Dit tapijt kan je personaliseren met een tekening van je kindje. Groei, kind, groei! En teken, zodat moeder je een tapijt kan kopen.”
Tekenjeeigentapijt,Lorena Canals,290euro
Gezocht: mama’s en masse
Liesbet, chef Billie: “Noortje Palmers, de fotografe die voor dit nummer de mama’s in de ministers voor haar lens zette, zoekt figuranten voor een kunstproject rond fertiliteit en kinderwens. Zwanger of niet, in menopauze, tiener, draagmoeder of ongewenst kinderloos? Jouw verhaal telt.” Interesse?Mailnaarproject@noortjepalmers.be
Shine bright
Eva, vormgever: “Wie lente zegt, zegt helaas ook vaak regen. Deze glitterjas zorgt ervoor dat mijn kleine meisje toch kan blijven shinen, zelfs als de wereld rond haar grijs kleurt.”
Jasmetglitter,MillaStar,49,95 euro
Serap Can (37) heeft voor de derde keer kanker. Soms vraagt ze zich af wat het vermoeiendste is: een lichaam dat de hele tijd hard werkt of kinderen die je voortdurend nodig hebben. Hier geeft ze een kijk in haar hart.
Ik ben mama vanaf het moment dat ik mijn ogen open tot ik ze ’s avonds weer sluit. En zelfs als ik ver in dromenland ben, want vaak voel ik ineens kindervoetjes in mijn bed. Maar ineens werd ik een jonge moeder mét kanker. Er veranderde gigantisch veel, maar mijn kinderen blijven ongewijzigd. Ze hebben dezelfde zorgen en noden als voordien – en nu zelfs meer. Maar ik heb minder te bieden, want ik ben ernstig ziek. Soms vraag ik me af wat het vermoeiendste is: mijn lichaam dat de hele tijd hard werkt of mijn kinderen die me voortdurend nodig hebben. Ze weten dat ik ziek ben, maar beseffen het maar voor vijf procent van de tijd. Voor de rest ben ik supermama, al is er van die super weinig over.
Ik hoor mezelf elke keer ‘heel moe’ antwoorden op de vraag hoe het met me gaat. Zelfs Emilya zei laatst: “Je bent altijd moe, mama.” Maar het moederschap is nu eenmaal vermoeiend, en al zeker als je je gezondheid niet mee hebt. Huishouden, hobby’s, schoolzaken, nachtelijke onderbrekingen en die eindeloze to-dolijst die je nooit volledig afgevinkt krijgt, hoort er altijd bij – zelfs wanneer je ziek bent. Er zit geen pauzeknop op de moeilijkste job ter wereld. Het is pijnlijk om te beseffen dat diezelfde wereld altijd doordraait, ook als de mijne op zijn kop staat. Ik moet gewoon op een andere manier de ballen hooghouden. Want het aantal ballen verandert niet, enkel mijn kracht om ze in de lucht te houden. Daarbovenop zijn er die onterechte en oneerlijke schuldgevoelens die ik mezelf steeds aanpraat. Enerzijds wil ik de beste mama ooit zijn, want mijn tijd is misschien gelimiteerd. Anderzijds maken de lichamelijke en mentale veranderingen mij soms onaangenaam. Dus voel ik me een minder goede mama op het moment dat ik de beste wil zijn. Een complexe situatie die ik aan niemand uitgelegd krijg –zelfs niet aan mijn partner, die nu meer hooi op zijn vork krijgt. Ik ben zo dankbaar voor de taken die hij op zich neemt, maar tegelijkertijd zijn het de dingen die mij nu minder goed lukken. Daardoor voel ik me soms slecht. Welkom, vicieuze kankercirkel.
“Het aantal ballen verandert niet, enkel mijn kracht om ze in de lucht te houden”
Ik wil niet ondankbaar klinken, want ik heb de liefste en zorgzaamste dochters ooit, een man die door het vuur gaat voor zijn gezin, en ik ben gezegend met veel hulp. Maar oh, wat verlang ik ernaar om weer in mijn kracht te staan. Om weer écht super zijn.
Anneleen Van Bossuyt
“De eerste drie jaar van het moederschap zijn een zwart gat”
Caroline Gennez
“Als plusouder laat je beter de kinderen het ritme bepalen”
Annick De Ridder
“Ik heb een ivf-traject achter de rug. Dat was een lastige periode die ik in stilte heb gedragen”
Zuhal Demir
“Rozanne vindt het niet altijd tof dat ik veel werk”
Er zijn er die (mee) moeder zijn, er zijn er die moeder hadden willen zijn, er zijn er die het nog niet weten.
Voor Moederdag laat Billie Vlaamse vrouwelijke ministers aan het woord over moederschap en wat ze graag voor moeders willen betekenen.
Hilde Crevits
“Het zwaarste dat we meegemaakt hebben was de ziekte van mijn zoon”
Annelies Verlinden
“Ik heb altijd gedacht dat ik veel kinderen zou krijgen”
Cieltje Van Achter
“Je moet kunnen groeien in je moederrol”
Melissa Depraetere “Ik besef wel dat het stilaan het moment wordt”
Zuhal Demir (45) is mama van Rozanne (7). Haar eigen mama stierf toen haar dochtertje zes weken was.
“Ik hield er rekening mee dat het niet meer zou gebeuren”
Ik ben laat mama geworden, op mijn 38ste. Op een bepaald moment hield ik er rekening mee dat het niet meer zou gebeuren. Ik had dat jammer gevonden. Ik kom zelf uit een gezin met vijf kinderen en heb een hechte band met mijn broers en zussen. Ik wilde dat voor mijn kinderen ook. Het is anders gelopen. Maar ik ben zo dankbaar dat Rozanne in mijn leven is gekomen. Ik zie mijn leeftijd ook niet als een nadeel. Ik had mijn leven al behoorlijk op de rails. En mama zijn houdt me jong.”
“‘Mama’ is voor mij de mooiste titel die je kunt hebben. Het staat boven minister. De band die er is vanaf dag één, is bijna iets dat het menselijke overstijgt. Ik kan me niet voorstellen dat die band er ooit niet meer zou zijn. Ik wil dat mijn dochter bij mij zelfzekerheid, liefde en vertrouwen kan tanken, zodat ze de grote wereld in kan, wetende dat ze altijd terug kan komen.”
“Ik mis mijn mama. Ik denk nog elke dag aan haar. Ze was een huisvrouw, maar ze heeft er bij haar dochters op gehamerd: Zorg dat je op eigen benen staat. Ik heb geluisterd. (lacht) Als alleenstaande mama is het serieus puzzelen om alles rond te krijgen, maar je zult mij nooit horen klagen. Ik heb een goed netwerk. En een goede verstandhouding met de papa. Als
je uit elkaar gaat, moet je de kinderen op de eerste plaats zetten, vind ik. Zij kunnen er niets aan doen, dus zet je ego en verdriet opzij en zorg voor een goede regeling in het belang van het kind. Ik ben blij dat wij hierin slagen. Ook met haar drie halfbroers heeft Rozanne een goed contact.”
“Rozanne vindt het niet altijd tof dat ik veel werk. Ik doe mijn best om het haar uit te leggen. En ik probeer haar te tonen dat werken ook fijn is. Ik maak ook keuzes. Ik ga ’s avonds niet nog eens op café of naar recepties. Sommige collega’s zeggen: Je snijdt in je eigen vel. Maar ik heb niet het gevoel dat ik iets mis. Ik zie mijn dochter groot worden. En val ik een keer uit de boot? So be it. Soms komt Rozanne ook mee naar het kabinet. In de vakantie. Of als er gestaakt wordt. Dan komen er nog kinderen mee, soms is het hier volle bak. (lacht) Over de middag gaan we dan eens naar de Legowinkel in de Nieuwstraat. Ze mag dan iets kiezen, zodat ze zich goed kan bezighouden.”
“Ik merk dat Rozanne stevig in haar schoenen staat. Toen ik beslist had dat 30 juni een schooldag is, werd daar op school over gesproken. Maar Rozanne zei: Mama, ik vind het goed want ik moet mijn vriendjes al twee maanden missen. Op school heeft ze ook eens gehoord: Jouw mama heeft huiswerk
uitgevonden. Ze kwam thuis en vroeg of dat waar was. Ik heb geantwoord: Neen, maar ik vind wel dat jullie wat meer mogen studeren. Onderwijs is het krachtigste wapen dat je als beleidsmaker hebt. Ik leg de lat hoog omdat ik geloof dat kinderen meer kunnen dan ze vandaag moeten tonen. Ik heb zelf een mooi parcours kunnen afleggen. Mijn papa wilde na de sluiting van de mijnen terugkeren naar Turkije, maar mijn mama zei: Wat gaan die kinderen daar doen? Ik ben blij dat ze het pleit gewonnen heeft. Ik probeer dat door te geven aan dochter. Als ze zegt: Mama, ik verveel mij, zeg ik: Jij kunt je niet vervelen, jij hebt het geluk dat je hier geboren bent. Ik ben ook redelijk streng op punten. Ik stimuleer haar om te lezen en haar tafels te herhalen. Maar dat is streng zijn uit liefde. Onlangs heeft ze mij het mooiste compliment ooit gegeven. Ze zei: Mama, wat is zo zwaar dat ik nooit zal kunnen dragen? Ik zei: Ik weet het niet, je boekentas? En zij: Neen, mama, mijn liefde voor jou. Ik ben nog nooit in mijn leven zo ontroerd geweest.”
Zuhal Demir (N-VA) is Vlaams minister van Onderwijs, Justitie en Werk.
Cieltje Van Achter (46) doet er alles aan om Loes (16), Elias (13) en Oskar (10) liefdevol op te voeden tot zelfstandige jonge mensen.
“Kritiek
komt hard aan”
Toen Loes geboren was, zei iedereen: En nu ben je mama En ik dacht: Ho maar! Ik kende dat kindje nog niet. Ik voelde me nog evenveel Cieltje als de dag voordien. Ik wou dat iemand mij gezegd had: je mag de tijd nemen om te groeien in die rol. Ik heb een hele goede band met mijn kinderen. We babbelen veel. We doen ook veel dingen samen. Sporten, muziek maken. Loes volgt jazzpiano en -zang. Dankzij haar ben ik ook jazz beginnen te zingen. Het is fantastisch. En als we Rummikub spelen, willen we allemaal winnen. Ik ook ja, ik spaar hen niet omdat ze mijn kinderen zijn.” (lacht)
“Ik ben opgegroeid in een familie met alleen maar sterke vrouwen. Ik probeer zelf ook een voorbeeld te zijn. Toen mijn jongste een maand oud was, heb ik hem meegenomen naar mijn eedaflegging in het Brusselse parlement. Dat was praktisch – ik gaf borstvoeding – maar ook een statement. Ik wilde tonen: als jonge mama kun je ook politica zijn. Het ging goed. Toch heb ik naast mooie ook slechte commentaren gekregen. Kan die geen babysit betalen? Of: Dat is toch niet goed voor die baby? Kritiek op je moederschap komt hard aan.”
“Als minister is het meer dan ooit zoeken: hoe kan ik er voor mijn kinderen zijn. Ik heb het voordeel dat ik in Brussel werk én woon en we de ochtenden samen hebben. Maar natuurlijk is het soms lastig. Ik heb dit seizoen nog bijna niet kunnen supporteren voor mijn jongste zoon, die voetbalt bij Crossing Schaarbeek. Maar de papa is er
dan wel. Mijn man en ik vormen een stevig partnership. We brengen onze kinderen ook zelfstandigheid bij. En mijn dochter is de zelfstandigste van allemaal. Op vier jaar vroeg ze: Mama, wat is het verste land waar ik op reis kan gaan? Ik zei: Australië En zij: Ik ga daar naartoe. Je moet niet meegaan, hoor. Ik hoor dat eigenlijk graag.”
“Mijn moederschap geeft me een gevoeligheid voor bepaalde politieke thema’s. In Brussel heb ik hard geijverd voor meer plaatsen in crèches en buitenschoolse opvang. De stress van de wachtlijsten ken ik zelf maar al te goed. Ik zet ook sterk in op het Nederlands. Als ouders de schooltaal niet kennen, zijn we jongeren vanaf de puberleeftijd kwijt. Ik ben zelf ook erg betrokken bij school. Zelfs tijdens de onderhandelingen voor de Brusselse regering ging ik snel over en weer naar het oudercontact. Ik ben ook veel bezig met veiligheid. Mijn kinderen gaan alle drie met tram of fiets naar school.
Cieltje Van Achter (N-VA) is Vlaams minister van Brussel en Media.
Ik ben ook blij dat ze zo goed overeenkomen. Ik heb hen dat alle drie ingepeperd: je broers en zussen heb je voor het leven, die moet je koesteren.”
Annelies Verlinden (46) heeft geen kinderen. Ze geniet van de hechte band met haar zeven neefjes.
Ik heb altijd gedacht dat ik veel kinderen zou krijgen. Ik heb dat plan zelfs eens heel duidelijk in een opstel neergeschreven. Maar het leven loopt niet altijd zoals je het plant of geeft niet altijd waar je op hoopt. Zoals voor veel mensen is mijn kinderloosheid een groot verdriet. Men denkt soms dat ik geen kinderen omdat ik bepaalde professionele keuzes heb gemaakt. Maar bij mij ligt dat anders.”
“Ik heb twee zussen. Samen hebben ze zeven jongens. De meisjes slaan een generatie over. We hebben het geluk om allemaal, ook mijn moeder, dicht bij elkaar te wonen en elkaar veel te kunnen zien. De neefjes komen af en toe bij mij logeren. We gaan ook samen op vakantie. Het is een ongelofelijk plezier om hen te zien opgroeien en de suikertante te mogen uithangen. Recent heb ik met twee van hen zelfs de Ten Miles gelopen. Ik hoop dat ik altijd een bijzondere rol in hun leven kan blijven spelen. Ik zeg soms: Als er iets is dat je liever niet met je mama of papa bespreekt, mag je bij mij komen. Ik hoop dat ze dat doen. Met het grootste respect voor hun ouders uiteraard.”
dat het altijd wel goedkomt.”
“Mijn moeder zal nooit zeggen dat ik er te weinig ben. Ik apprecieer dat. Het is vandaag voor veel mensen moeilijk om alle ballen in de lucht te houden. Door de snelheid van de maatschappij geldt dat in een zichtbare rol misschien nog meer. Nog voor er iets gebeurt moet je een reactie klaar hebben. Dat zorgt ervoor dat je bijna altijd je agenda achterna holt. Tegelijk is politiek een innerlijke drive. Op die vier, vijf jaar wil je zoveel mogelijk realiseren. Het blijft een moeilijk evenwicht. Wellicht is het nog moeilijker als je kinderen hebt. Maar ik vind dat het de ambitie moet zijn van een samenleving om ouderschap en politiek combineerbaar te maken. Parlementsleden die een stap terugzetten als ze een kind krijgen, dat is een vorm van opgeven die we niet mogen aanvaarden.”
“Ik denk dat quasi alle ouders het goed met hun kinderen voor hebben. Maar als mensen het moeilijk hebben in hun leven, kan zich dat vertalen in de opvoeding.”
Annelies Verlinden (cd&v) is federaal minister van Justitie
“Mijn mama was degene die ons gezin deed draaien. De ziekte en het overlijden van mijn vader hebben ons nog dichter bij elkaar gebracht. Mijn moeder heeft graag dat wij het goed hebben. Ze is ook heel bezorgd, in mijn geval ook omwille van mijn publieke rol en wat dat met mij doet. Ik denk dat zij van iedereen rondom mij degene is bij wie kritiek op mij het hardst weegt. Ik kan het meestal plaatsen, maar voor haar is het een oncontroleerbaar verhaal, waarin ik haar heb meegetrokken. Ik hoop dat ze op den duur weet
“Op Justitie hoor ik schrijnende verhalen. We zien dat armoede en geweld vaak van generatie op generatie overgaan. We moeten proberen om die cirkel te doorbreken. Sowieso wil ik het opnemen voor slachtoffers die ondanks alle inspanningen nog te vaak het gevoel hebben dat ze vastlopen op het systeem. Of je nu een kind bent in een vechtscheiding, een vrouw die gestalkt wordt of een meisje dat tijdens het uitgaan seksueel geweld ervaart, ik wil dat slachtoffers het gevoel hebben dat hun verdriet mee wordt gedragen, zodat het misschien sneller verwerkt kan worden.”
Anneleen Van Bossuyt (45) vindt het belangrijk om haar kinderen Mattias (15) en Jasmijn (14) niet te pamperen.
Ik heb altijd gezegd: ik ga trouwen op mijn 26ste en mama zijn op mijn 28ste. Het is bijna gelukt. Ik was 29 en 30 toen ik mama werd. Mijn kinderen kwamen heel snel na elkaar. De eerste drie jaar is een soort zwart gat. Ik vraag mij soms af: hoe heb ik dat gedaan? Ze waren de kinderen die vroeg in de opvang zaten en laat naar huis gingen. In het prille begin heb ik mij daar schuldig over gevoeld. Maar ik heb snel ondervonden: het belangrijkste is dat ze structuur hebben en weten wat er gaat gebeuren.
Als ze bij mij zijn, overlopen we op zondagavond nog altijd de week. Dat heeft altijd goed gewerkt. Tijdens corona heeft Jasmijn wel eens out of the blue gezegd: Mama, je hebt bijna de voorbije jaren ingehaald. Terwijl ze nooit had laten merken dat ze mij miste. Dat vond ik confronterend. Maar ik vind ook dat je je eigen ontplooiing niet opzij mag zetten voor iemand anders, want raak je gefrustreerd.”
“Ik ben gescheiden toen ze vijf en zes waren. Met hun papa kom ik nog altijd goed overeen. Ik heb altijd mijn plan getrokken. Ik wilde niet dat mijn ouders ervoor moesten opdraaien, dus ik had iemand die de kinderen van
school haalde. Soms stond ik om twaalf uur ’s nachts wel nog te koken, omdat ik wou dat ze de volgende dag ‘mijn eten’ hadden. Sinds drie jaar heb ik een nieuwe partner. We wonen niet samen, want als ik thuis ben, wil ik er echt voor de kinderen zijn. Toch heb ik hen nooit gepamperd. Ik heb nooit de schoolagenda gecheckt of boterhammen gesmeerd. Er komt dan natuurlijk een ochtend waarop je zoon zegt: Mama niet stressen, ik heb het verkeerde examen gestudeerd. Maar hij heeft het zelf opgelost. Dan ben ik superfier. Ik ben zelf ook nooit gepamperd geweest door mijn ouders. Ik mocht veel. Maar ik moest overal zelf geraken en mij verantwoordelijk gedragen. Op mijn zestiende mocht ik vier dagen met mijn lief naar Pukkelpop. Ik probeer het ook zo te doen. Vorig jaar heb ik mijn dochter met een vriendin met de bus naar Normandië laten gaan, met overstap! Ze was net veertien geworden, de minimumleeftijd voor de bus. Maar ze hebben het goed gedaan. Als ik iets niet toelaat, is het om een reden. Mijn kinderen kregen pas een gsm toen ze hun plechtige communie deden. Ze mogen niet op Tiktok. Maar als je uit-
legt waarom – er wordt misbruik gemaakt van jouw data – aanvaarden ze dat.”
“Ik heb het niet met mijn kinderen besproken toen ik minister werd. Ik wil hen laten zien: als je kansen krijgt, moet je ze grijpen. En lukt het niet, dan heb je het toch geprobeerd. Asiel en Migratie is geen gemakkelijk departement. Ik kan me inbeelden dat je alles doet om je kinderen een beter leven te geven. Maar ik wil aan asielzoekers een eerlijke boodschap geven: riskeer niet je leven en dat van je kinderen voor iets dat heel onzeker is.”
“Voor Moederdag maak ik nog elk jaar een kaartje voor mijn mama. Ik ga dat dan ook voorlezen. Ik ben mijn ouders dankbaar. Papa was jeugdrechter, mama heeft altijd in de pleegzorg gewerkt. Ze hebben me geleerd dat niet iedereen het zo goed had als wij. Ik wil dat ook aan mijn kinderen meegeven.”
“Ik weet dat kritiek op mij ook bij hen binnenkomt. Op een dag zag ik dat Mattias negatieve Facebook-commentaren van antwoord had voorzien. Dat raakte mij. Na de storm na de gemeenteraadsverkiezingen in Gent hebben ze gelukkig vooral goede reacties gekregen. Mattias vertelde dat op school iemand geroepen had: Free Anneleen (lacht) Maar het had even goed anders kunnen zijn. Gelukkig kunnen we goed relativeren. Dat is misschien wel het grootste geschenk dat kinderen mij geven. Je mag een klotedag hebben, ze zien u altijd even graag. En omgekeerd. ”
Anneleen Van Bossuyt (N-VA) is federaal minister van Asiel en Migratie, Maatschappelijke Integratie en Grootstedelijk Beleid.
Annick De Ridder (46) had een uitgesproken kinderwens die onvervuld bleef. Ze viert haar liefde bot op haar drie petekindjes.
“Ongewilde
Ik heb een uitgebreid IVF-traject achter de rug. Dat was een lastige periode die ik in stilte heb gedragen. Achteraf denk ik: ik had er veel opener over moeten zijn. Maar dat lag niet in mijn aard. Als je het uiteindelijk toch vertelt, hoor je dat zoveel mensen hetzelfde gevecht leveren, vaak ook in stilte, met alle ups and downs.”
“Mijn kinderwens is er vrij laat gekomen, ik was al dertig. Vroeger dacht ik: wat als ik eerder was begonnen? Maar vandaag ben ik in het reine met mijn kinderloze bestaan. Door geen kinderen te hebben, beleef ik vriendschaps- en familiebanden intenser. Ik heb ook tijd om mijn passie als civil servant volledig te beleven en, eerst van Antwerpen en nu van Vlaanderen, een beter stukje aardkloot te maken. Daardoor ervaar ik evenwicht. Ik wil dat benadrukken. Omdat véél mensen er erg onder lijden, maar het daarna toch anders ingevuld krijgen en op een goede manier in het leven staan.”
“Een deel van mijn ‘moederliefde’ gaat naar mijn drie petekindjes. Door nu intense momenten met hen te beleven, hoop ik ook later deel uit te maken van hun leven. Als ze twaalf en achttien zijn, mogen ze met ‘de meter’ op weekend. Met de oudste ben ik al naar Londen geweest. Als de ouders zeggen: je moet niet overdrijven, is mijn antwoord: Dan had je mij maar geen meter moeten maken.”
“Ik ben zelf in een zeer warm nest opgegroeid. Mijn mama was huismoeder. Ze had de capaciteiten om een mooie carrière uit te bouwen, maar vrouwen bleven toen meer thuis. Ik ben dank-
baar, want als kind was dat een luxe. Maar ik ben wel blij dat de tijden nu anders zijn. Ik had zelf geen thuisblijvende moeder kunnen zijn. Ik vind het ook raar dat er vooral aan vrouwen wordt gevraagd hoe ze het allemaal gebolwerkt krijgen. Gaan jullie de mannelijke ministers ook interviewen over vaderschap? Neen toch? Zelf probeer ik als minister drempels weg te werken. Ik maak bijvoorbeeld werk van trainerscursussen op gezinsvriendelijke uren. Die cursussen worden vaak van zes tot acht gegeven. En dan zie je toch weer dat vooral vrouwen daarop afhaken.”
“Ook als mobiliteitsminister wil ik mij engageren voor gezinnen. Het ergste waar ik mee geconfronteerd word, zijn de verhalen van ouders van verongelukte kinderen. Het motiveert me om
erg in te zetten op veiligheid, onder meer door te investeren in fietspaden en het wegwerken van zwarte punten. Het blijft wel hard om te aanvaarden dat je niet alles kunt vermijden.”
“In Antwerpen vieren we Moederdag op 15 augustus. In onze familie is het een belangrijke dag. Als we niets zouden doen, zou ons mama niet content zijn. Ik vind het zelf ook zeer belangrijk. Tegen kinderen zeg je gemakkelijk: Ik zie u graag. Op een bepaalde leeftijd stopt dat. Voor mij is Moederdag het moment om de moeders, de grootmoeders, de bijna-moeders, de nooit-moeders eens goed vast te pakken en te zeggen: Ik zie u graag.”
Caroline Gennez is de plusmama van Elise (16) en Jef (14). Ze heeft geen biologische kinderen.
Mijn pluskinderen waren twee en vier toen ik hen leerde kennen. Ik ben altijd vrij rationeel met hen omgegaan. Je wordt verliefd, er zijn kinderen. Die zullen altijd op de eerste plaats komen, dus je omarmt ze met evenveel liefde. Ik vind het heel fijn om mee een deel te zijn van hun gezin. Maar je moet je altijd bewust zijn van het feit dat je erbij gekomen bent. Ik zal nooit de mama vervangen. Dat zou ik ook niet willen. Ik ben er zelf mee in het reine dat ik geen kinderen heb. Ik had nooit een allesverterende kinderwens. Ik heb ook nooit gezegd dat ik geen kinderen wilde. Het is gewoon hoe het gelopen is.”
“Als plusouder is het belangrijk dat je de kinderen het ritme laat bepalen. Wij woonden in het begin niet samen. Eerst geef je de boodschap: Papa heeft een nieuwe vriendin. Dan doe je een uitstapje. Daarna is het vrij organisch gegroeid tot de mooie band die we vandaag hebben. Ik vind het fijn als ze vragen: Is Caro erbij vanavond? Dan voel je dat je iets betekent. Als ze bij ons zijn, proberen we samen te eten. Maar deze week ben ik geen enkele avond thuis. Dan wordt er weleens gezegd: Jij gaat overal spreken over mentaal welzijn, en wat met het onze? Heel lief bedoeld, maar het komt wel binnen. Ik denk wel dat de kinderen weten dat ze op mij kunnen rekenen als het er echt toe doet. We gaan soms ook samen op stap. Ik kom uit de fruitstreek. Ik heb hen meegenomen op een bloesemwandeling. En Jef vraagt soms of ik hem tennisles wil geven. Ik heb dat vroeger zelf gedaan, dus I owe him that one.”
“Ik denk dat ze op een bepaalde manier wel trots zijn op hun plusmama. Al zullen ze er nooit mee uitpakken. Ze brengen ook dingen aan, over onderwijs of openbaar vervoer. Denken jullie aan de impact op ons? Ik vind dat we met enig mededogen naar jongeren moeten kijken. Het gaat heel snel voor die jonge breinen, er is veel onzekerheid en er is de gigantische impact van hun smartphone en sociale media. De regel: zo
Gennez (Vooruit) is Vlaams minister van Welzijn en Armoedebestrijding, Cultuur en Gelijke Kansen.
“Het is fijn als ze vragen: ‘Is Caro erbij vanavond?’”
weinig mogelijk, daar wordt flagrant tegen gezondigd. Als individuele ouder kun je weinig doen tegen de verslavende algoritmes, dus dat moet vanuit de overheid komen. Het smartphoneverbod op school is een eerste stap.”
“Het allerbelangrijkste voor vrouwen vind ik het recht op zelfbeschikking. Zelf kunnen beslissen met wie je trouwt en of en wanneer je moeder wordt, dat zijn verworvenheden waar onze moeders en grootmoeders voor gestreden
hebben. Als je ziet dat het plaatje van de vrouw aan de haard weer opkomt, onder impuls van machomannen, is het goed om op te komen voor eigen lijf, werk en toekomst. Mijn moeder heeft in haar eentje de zaak van haar ouders, een sportclub, overgenomen en keihard gewerkt. Als enige dochter moest ik veel helpen. Dat was soms zwaar. Ik hoop dat ik mijn pluskinderen op die manier kan inspireren: groot dromen en dan hard werken om er te komen.”
Hilde Crevits (57) is mama van Bram (32) en Soetkin (30) en oma van Estée (5) en Theo (3). Ze moest vorig jaar afscheid nemen van haar eigen moeder.
“Ik had zetelbedjes op mijn kabinet, zodat ze konden blijven slapen”
Toen ik voor het eerst naar het parlement ging en minister werd stonden mijn kinderen op de drempel van hun puberteit. Voordien was ik advocaat en schepen rond de kerktoren. Ik heb er altijd voor gestreden dat vrouwen carrière maken. En ik heb zelden aan mijn carrière getwijfeld, maar toen heb ik soms gedacht: Wat doe ik hier in Brussel? Ik had twee zetelbedjes op mijn kabinet, zodat de kinderen konden blijven slapen, maar het is toch soms spannend geweest. Maar vandaag hebben ze allebei een goede relatie en een goede job. Het is wat onVlaams om dat te doen, maar ik zeg weleens tegen mijn man: We hebben dat goed gedaan (lacht) In de opvoeding hadden wij één gouden regel.
Grote beslissingen namen we samen, zodat de een de ander nooit iets zou kunnen verwijten. Op zijn zestiende had onze zoon al het liefje met wie hij vandaag getrouwd is. Toen zij al op de universiteit zat en hij niet, lieten we hem op woensdag naar haar kot gaan. Als hij ‘domme dingen’ had gedaan, hadden we dat samen op ons geweten.”
“Het feit dat je leven geeft aan de volgende generatie is voor mij de grootste bron aan emoties. Ik wilde ook echt kinderen, dat was een wezenlijk deel van mijn levenswens. Ik vind het mooi hoe de relatie evolueert als ze opgroeien. Je blijft als ouder altijd fier en bezorgd. Maar geleidelijk aan maakt het zorgende plaats voor een echte vriendschapsrelatie. Wij zijn allemaal Bourgondiërs, we doen niets
liever dan samenkomen en genieten. En babbelen over reizen en lekker eten. Ik sport ook nog altijd met mijn kinderen. Lopen of fietsen. Dan hoor je veel. Onze relatie is intens.”
“Het zwaarste dat we meegemaakt hebben was de ziekte van mijn zoon, op zijn 24ste, toen hij net naar Harvard zou vertrekken. Dat heeft dingen losgemaakt die ik nog niet kende. En toen hij twee jaar later een zware longaandoening kreeg, was dat bijna nog heftiger, omdat je het niet meer aankunt. Je draagkracht is weg. Gelukkig kwam het goed. Sindsdien is de mantra: we gaan de dag plukken, zoveel als mogelijk.”
“Vandaag is hij zelf papa. Je kinderen die leven doorgeven, ik wist niet dat dat zo’n impact zou hebben. Ik ben jong oma geworden. Ik heb daarover ook onnozele reacties gekregen. Je man ligt nu met een oma in bed Maar je verandert zelf niet. Het is een extra dimensie in het leven. Ik ben nog steeds niet de oma die op woensdag kan oppassen. Maar ik ben dankbaar dat ze naast ons wonen en probeer ze zo vaak als ik kan te zien.”
“Vorig jaar ben ik mijn beide ouders verloren. Het begint een plek te krijgen. Maar de eerste Moederdag zonder mijn mama zal toch raar zijn. Ook al word je zelf mama, je blijft altijd iemands kind. Ik ben nu de bovenste in de stamboom. Dat doet iets met een mens. Ik heb veel bewondering voor mijn mama. Ze was de eerste onderwijzeres in Torhout die na haar bevalling mocht blijven werken. Mijn ouders hadden een grote lening en zijn
het samen aan de zuster overste gaan vragen. Het mocht, als ze niet afgeleid zou zijn door mij. (lacht) Ze heeft ook veel verdriet gekend. Na mij is ze nog zeven of acht keer zwanger geweest, maar ze heeft geen kinderen meer gekregen. De laatste keer was het kindje zes maanden. Op vrijdag is ze geopereerd, op maandag stond ze weer voor de klas. Haar verhaal heeft me als minister van Welzijn geïnspireerd om me in te zetten voor het Berrefonds, dat steun geeft aan ouders die een kind verliezen tijdens de zwangerschap.”
“Onze dochter runt met haar partner een architectenbureau. Het maakt ons trots dat ze haar weg vindt in het leven. Als minister heb ik altijd oog gehad voor de positie van meisjes en vrouwen. De beperking van de werkloosheid in de tijd en de nieuwe pensioenregeling zullen vrouwen als eerste treffen en dat baart me zorgen. Omgekeerd vind ik het superbelangrijk dat elke vrouw zich ook via een job kan ontplooien. Het is soms ploeteren maar werk en moederschap zíjn te combineren, of liever: ouderschap. In de acht jaar dat ik minister ben heb ik de papa’s steeds meer verantwoordelijkheid zien nemen. Eindelijk.” (lacht)
Hilde Crevits (Cd&V) is Vlaams viceminister-president en minister van Binnenland, Steden- & Plattelandsbeleid, Samenleven, Integratie & Inburgering, Bestuurszaken, Sociale Economie en Zeevisserij.
Melissa Depraetere (32) heeft voorlopig geen kinderen. Ze weet dat ze binnenkort de knoop moet doorhakken.
“Ik heb niet het gevoel dat mijn leven zonder kinderen niet compleet zou zijn”
Mijn partner heeft onlangs heel open over zijn kinderwens gesproken in de media. Tien jaar lang had hij gezegd dat hij geen kinderen wilde. Dat is veranderd toen we naar de begrafenis gingen van een jonge papa. Bij het buitenkomen zei hij: Ik heb iets beslist. En ik: Ik ook. Ik dronk toen geen alcohol. Ik zei: Ik ga daarmee stoppen, want je leeft maar één keer. En hij zei: Ik wil een baby. Het was van een andere orde. (lacht) Zelf heb ik nooit een duidelijke voor of tegen gehad. Ik zie mijzelf zeker als moeder. Maar ik heb niet het gevoel dat mijn leven zonder kinderen niet compleet zou zijn. Het enige wat je niet kunt weten is: zal ik er over veertig jaar spijt van hebben? De beslissing is nog niet genomen. Het voorbije jaar is te druk geweest. Ik besef wel dat het stilaan het moment wordt.”
“Ik zeg dit niet graag, maar met mijn job is het ook niet evident. Ik heb er met Zuhal Demir over gesproken. Zij regelt haar agenda zo dat ze haar dochter zelf naar school kan brengen. Maar je moet jezelf ook een beetje kennen. Ik ben iemand die alles onder controle wil houden. Van en naar Brussel ben ik al vier uur onderweg. Ik
weet dat ik zal denken: dat is vier uur dat ik niet bij mijn baby kan zijn. Aan de andere kant, ik heb goede vriendinnen die ook keihard werken, in de zorg of als zelfstandig kapster, en zij krijgen het ook gedaan. Ik voel dat vrouwen er meer mee worstelen dan mannen. Toen we het kabinet samenstelden, heb ik veel vrouwen gezien met enorme capaciteiten. Maar op het moment dat je ze de job aanbiedt, zeggen ze: Ik heb kinderen, valt dat wel te combineren? Wat kunnen we daaraan doen? Eerst en vooral werk maken van meer kinderopvang. Maar het zou ook helpen als meer papa’s verantwoordelijkheid namen. Ik juich het toe als ze op tijd naar huis vertrekken.”
“Ik denk dat mijn eigen mama keihard naar een kleinkind uitkijkt. Ik begrijp dat. Haar leven heeft altijd in het teken gestaan van mij en mijn broer. Ik heb een supermama. Ze is soms bang dat ze haar kinderen niet genoeg gegeven heeft. Dat is niet waar. Ik kom uit een arbeidersgezin, maar ik heb nooit het gevoel gehad dat ik iets miste. We deden als gezin veel samen. Ik ben ook dankbaar voor de levenslessen van mijn ouders. Vanaf mijn veertien jaar heb ik studentenjobs gedaan. Dat was voor een stuk uit
Melissa Depraetere (Vooruit) is Vlaams minister van Wonen, Energie en Klimaat, Toerisme en Jeugd.
noodzaak, maar ook om mij te helpen om mijn eigen weg te vinden. Als ik ooit kinderen heb, wil ik dezelfde les meegeven. Mijn ouders hebben ook naar mij geluisterd. Er was niemand in hun omgeving van wie de kinderen studeerden. Toen mijn leerkracht van het zesde jaar op het oudercontact vroeg: Wat ga je doen? had ik mijn antwoord klaar. Ze keken naar mij. Dat is het eerste dat we daarvan horen. Maar ze hebben alles gedaan om het mogelijk te maken.”
“Kun je in deze wereld nog kinderen op de wereld zetten? Als je ziet wie er aan de macht is, zou je die vraag kunnen stellen. Maar ik doe dat niet, want dat is de hoop opgeven. Ik vind wel dat we als beleidsmakers verantwoordelijkheid dragen. Als je aan jongeren vraagt waar ze van wakker liggen, hoor je: betaalbare woningen, klimaat en mentaal welzijn. Thema’s die pal in mijn bevoegdheden liggen. Op een paar jaar kun je niet alle problemen oplossen, maar ik wil mij echt voor jongeren engageren. De tijdgeest is gelukkig veranderd. Dertig jaar geleden hadden ze geen stem, vandaag zijn jongeren over partijgrenzen heen prioriteit. Ze worden steeds belangrijker.”
Bekijk alle outletmodellen op www. meubelen-larridon.be Actie loopt tem 31/5
Een communie of lentefeest is een bijzonder moment. Niet enkel voor het feestvarken, maar ook voor de ouders. Iedereen wil er op zijn best uitzien.
Onze styliste geeft je 4 handige styling tips, of je nu gaat voor de betaalbare of de high-end look: geniet van het feest!
Scan de code en zie hoe de m/v/x op straat de prijzen inschatte
Kun jij de duurdere van de budgetversie onderscheiden? Draai om
naar het lentefeest
De perfecte lente- of communiefeestoutfit
voor mama: stijlvol, comfortabel én weerproof.
1
Laagjes voor wisselvallig weer
In België kan het weer in deze periode van het jaar alle kanten uit gaan. Fris, warm, hier en daar een bui. Een blouse is dus een veilige optie. Combineer met een truitje of vestje dat je vlot aan en uittrekt.
2 Comfortabele hakken
Hakken maken de outfit net dat tikkeltje feestelijk. Kies voor een comfortabel exemplaar. Blokhakken of kitten heels zijn ideaal. Voorzie eventueel een extra paar platte schoenen voor het einde van de avond. Een elegante sandaal of ballerina is hier ideaal voor.
Rok en top
Caroline Biss
top 215 euro en rok 270 euro
Tas Delvaux 4.025 euro
Oorbellen
Wouters & Hendrix
360 euro
Schoenen
Fratelli Rossetti
470 euro
5.340 euro
productie en tekst
Justine Baervoets
styling Farah El Bastani
foto’s Valerie De Backer make-up en haar
Sabine Peeters
modellen Alanis Camp en Louise Lambaerts
Kies stukken die je later nog kan dragen. Een zijden blouse of midirok in een zachte tint of bloemenprint draag je na het feest ook perfect naar het werk of een etentje. Zo haal je alles uit je aankopen!
Rok
H&M 39,99 euro
Top Vila 69,99 euro Ketting
Zara 15,99 euro
Tas Thrifted H&M, 10 euro Schoenen
Kurt Geiger 140 euro
275,97 euro
Accessoires voor een feestelijke toets
Kies je voor een neutralere outfit? Dan maken de accessoires de look! Een handtas of clutch in een opvallende kleur: yes! Elegante oorbellen of een statement armband: yes! Deze accessoires tillen je outfit naar een hoger niveau.
Bazel. Strobe lights. Maar vooral vuurrood haar en dito outfits. Dat is ‘onze’ Red Sebastian die voor België deelneemt aan het Eurovisiesongfestival. En voor wie hem in stijl wil toejuichen, hebben we alvast enkele passende outfits opgelijst.
samenstelling Lien Lammens
Pluk de dag
Rok met bloemen, Karl Lagerfeld, 449 euro
Top
euro
Mondjesmaat
Blouse
Stoplicht
Mama’s doen alles voor je en verwachten er niets voor terug. Al mag er op Moederdag toch iets kleins tegenover staan. Laat de dure cadeau’s en het stuntelige geknutsel achterwege en leg haar in de watten met de simpele dingen des levens.
Goed begonnen…
Een geslaagde Moederdag begint bij een goed ontbijt. Meteen een uitgelezen kans voor zoon- of dochterlief om de grove middelen boven te halen. Niets zegt ‘in de watten leggen’ als een lekker ontbijt op bed.
De eerste stap: haal alle benodigdheden in huis. Een goed ontbijt hoeft niet gecompliceerd te zijn. Bij de Lidl om de hoek vind je alles wat je zoekt. Pik pistoletjes, kofekoeken en heerlijke pastéis de nata op bij de bakkerij-afdeling en kies meteen een zoute lekkernij - zoals Jamón Serrano - uit de charcuterie afdeling. Doe er tenslotte nog iets bij waar je mama écht zot van is. Denk aan chocolade met karamel zeezout, burrata met tomaatjes of fruitsla met verse rode vruchten.
Wie bonuspunten wil scoren, kan de keukenprins(es) in zichzelf naar boven halen en er ook een warm gerechtje bij serveren. Bananenwafeltjes met vers fruit (zie kadertje) zijn voedzaam, overheerlijk en #instagrammable.
Zeg het met bloemen
Bloemen voor Moederdag: het is een cliché voor een reden. Welke mama krijgt er nu niet graag een boeketje van haar kroost? Zo’n ruiker hoeft ook geen fortuin te kosten. In aanloop naar Moederdag vind je bij Lidl een breed aanbod aan boeketten. In alle kleuren,
in alle maten en voor elk budget. Daar zit sowieso iets moois tussen voor je moeke.
Gebakken liefde
Bij een feestdag hoort ook een stukje taart, cake of gebak. Die wil jij als voorbeeldige zoon of dochter natuurlijk zelf bakken. Maak je geen zorgen over je beperkte bakkennis, want voor je mama smaken jouw baksels altijd het best. Geen taartfan? Waag je dan eens aan de macarons van Lidl. Die zijn werkelijk onweerstaanbaar!
Neem het werk uit handen Mama’s met een zittend gat: zo zijn er niet veel. De meesten kunnen maar moeilijk ontspannen als ze anderen aan het werk zien. Het ideale menu voor je Moederdag-etentje is er dus één waarbij ze niet kán helpen. Eén van kant-enklare producten, dus. Stop een heerlijke pizza in de oven, koop verse ravioli die op één-twee-drie klaar is of neem een zak Aziatische groenten uit de vriezer die rechtstreeks in de wok kan. Ongeacht wat je mammie graag eet: in het kant-en-klare aanbod van Lidl vind je sowieso wat je zoekt.
Mama in de watten leggen?
Ontdek hoe Lidl’s uitgebreide aanbod ook jouw leven vergemakkelijkt.
voor 4 personen
INGREDIËNTEN
☐ 2 bananen
☐ 10 blauwe bessen
☐ 10 frambozen
☐ 5 aardbeien
☐ 200 g tarwebloem
☐ 2 el suiker
☐ 12 g vanillesuiker
☐ 2 tl bakpoeder
☐ 100 g gehakte pecannoten
☐ 50 g gesmolten boter
☐ 180 ml melk
☐ 150 g mascarpone
☐ 1 ei
☐ zonnebloemolie
☐ 1/2 tl zout
BEREIDING
Meng de gezeefde bloem, suiker, vanillesuiker met het bakpoeder, het zout en de helft van de pecannoten. Meng de gesmolten boter, de melk, 1 geprakte banaan en het ei in een andere kom. Voeg de natte ingrediënten al roerend onder de droge tot je een glad deeg hebt.
Verhit je wafelijzer en vet het in met zonnebloemolie. Eens op temperatuur, doe je er één pollepel deeg in. Bak de wafel tot hij gaar is. Herhaal dit tot het deeg op is.
Leg twee wafels op een bord en versier ze met toefes mascarpone, schijfes banaan en rode vruchten. Strooi er tenslotte een beetje gehakte pecannoten over.
Elke weeg buigen Annelien en Stephanie zich in hun GoPlay-podcast over de grote en kleine dingen des levens. Voor de Coorevitsen zijn er geen taboes.
“Enkele jaren geleden had ik dezelfde band met mijn zus zoals die van jullie. Tot er iets gebeurde”
“Enkele jaren geleden had ik dezelfde band met mijn zus zoals die van jullie. We hoorden elkaar dagelijks, wisten alles en waren twee handen op één buik. Tot er iets gebeurde. Ik wil anoniem blijven, daarom kan ik niet echt uitleggen wat er precies is gebeurd, maar we zijn tot het punt gekomen dat we niet meer praten. Ik had dit nooit kunnen bedenken.
Ik heb al zoveel moeite gedaan, ben blijven kruipen, blijven mijn verontschuldigingen aanbieden terwijl ik nooit iets met slechte bedoelingen heb gedaan. Het hielp niet. Kortom, ik ben bang dat ik moet vrede nemen met de situatie nu. Toch wou ik vragen of jullie ooit zo’n periode of iets gelijkaardigs hebben meegemaakt.”
Annelien: “Dat is één van mijn grootste angsten. Dat de band tussen mijn zussen en broer zou kapotgaan.”
Stephanie: “Dat is ook mijn grootste angst. Echt waar. Zij zijn het allerbelangrijkste in mijn leven en ik zal alles doen om dat te behouden. Er is ook heel weinig wat mijn zussen of broer verkeerd kunnen doen. Ik zou hen alles vergeven. Enkel een affaire met de liefde van mijn leven zou moeilijk liggen. Al de rest valt uit te praten.”
Annelien: “Inderdaad. Wij hebben ook weleens ruzie. Maar dan stuurt Stephanie de dag zelf al: ‘Ik kan er niet tegen. Kom, laten we het uitbabbelen.’”
Stephanie: “Ik heb ook altijd gezegd tegen mijn ouders dat, mochten zij ooit sterven, een erfenis, geld of juwelen nooit tussen mijn zussen en broer zullen komen te staan. Ik geef liever alles weg dan hen te verliezen.”
Annelien: “Deze vrouw zegt dat ze alles gedaan heeft om het goed te maken, maar ik zou stalken. Bellen aan de deur en blijven staan tot ze wil babbelen.”
Stephanie: “Niet opgeven. Emotioneel chanteren. Zeggen dat, mocht zij nu sterven, ze de rest van haar leven spijt zal hebben dat ze niet hebben gepraat.”
opgeschreven door Lotte Debrouwere
Oh ja, ook dit nog!
Stuur zelf (anoniem) je confession in via dezussencoorevits.be
Heb je de podcast al gehoord? Beluister via GoPlay of je favoriete podcastplatform
Annelien: “Soms brengt iets ergs, zoals de dood van je ouders, je dan weer samen. Maar dat wil je toch niet? Dat zoiets moet gebeuren voor je weer praat met elkaar? Eigenlijk moeten we ons richten tot de zus die niet meer wil praten: doe aan zelfreflectie. Zijn er geen onoverkomelijke dingen gebeurd, weet dan gewoon dat de broer- en zussenband het allerbelangrijkste is.”
Stephanie: “Het is zelfs bewezen dat de familieband onverbrekelijk is, ook al praat je niet. Je kan wel stoppen met contact hebben, maar in je hoofd zal je dat nooit kunnen wissen. Ik ben er zeker van dat die zus daar ook constant aan denkt. Volgens experts is het beter om een minimum aan contact te behouden. Dat, als je er helemaal mee breekt, het nog groter wordt in je hoofd.”
Annelien: “Voilà. Het is een troost. Haar zus denkt zeker ook nog aan haar.”
Stephanie: “Ze is misschien te trots, maar uiteindelijk houdt ze van je. Punt.”
Sexy Seychellen
Droom je van witte zandstranden met palmbomen, een heldere zee en vers kokoswater?
Dan is deze frisse, zonnige geur, geïnspireerd door coco de mer (zeekokosnoot) op de Seychellen, een mustsmell
Met kokoswater, limoen, munt en tonkaboon.
BeachBlossomColognevan JoMaloneLondon,153euro voor100ml
Cool Californië
Deze sprankelende cologne met bittere sinaasappel, bergamot, mandarijn, roos, jasmijn, oranjebloesem, framboos, muskus en amber viert prachtige zonsondergangen op zomerse stranden. Een zorgeloos geurtje voor een roadtripvan het ene Californische strand naar het andere. 4711RemixCaliforniaFeeling van4711,18,95eurovoor 100ml
Kruidig Abu Dhabi
Denk je aan Abu Dhabi (en de Verenigde Arabische Emiraten), dan denk je aan rijke, iets zwaardere geuren. Dit parfum draait rond dadel, die gemixt wordt met een heleboel specerijen en vruchten als pruim, saffraan, kardemom, wortel, roze peper, gember en oranjebloesem. Het patroon op de flacon is geïnspireerd op traditionele Al Sadu-weeftechnieken en -patronen. AbuDhabivanMemoParis, 255euro,bijBeautybyKrooneninBrussel
Zwoel Santorini
Zonovergoten zomerdagen op het Griekse eiland Santorini met zijn witte huisjes met blauwe daken. Dat was de inspiratiebron voor deze limited edition. Met onder meer een bougainvillea-akkoord, vijg en kokosmelk. Bloemig-fruitig met een exotische toets. BronzeGoddessAegeavan EstéeLauder,98eurovoor 50mlEDP
Op zoek naar een instant vakantiegevoel? Even ruiken aan één van deze parfums en je vertoeft meteen in andere, meer exotische oorden.
samenstelling Franciska Bosmans
Elegant Japan
Hanamizake is de Japanse traditie om de lente te vieren door sake te drinken onder bloeiende kerselaren. Deze zachte, elegante geur combineert Ginjo-ka (een aroma in sake) met onder meer kersenbloesem, roos, lelietje-van-dalen en muskus. HanamizakevanJ-Scent, 122eurovoor50mlEDP, bijNecessitiesinAntwerpen
Magisch Marrakech
Dit parfumhuis uit Marrakech laat zich inspireren door alle facetten van de stad. Voor deze warme oudhgeur zijn dat de eeuwenoude sultanpaleizen. Oudh krijgt het gezelschap van poederige mimosa, siroperige davana, een heleboel specerijen, tonkaboon en muskus. OudhKasbahRoyalvanMarrakech Imperial,250eurovoor100ml
Groen Toscane
Het Italiaanse Acqua di Parma eert zijn thuisland. Deze nieuwkomer is een frisse, aromatische ode aan Toscane, met onder meer petitgrain, basilicum, citroen, rozemarijn, lavendel, mandarijnblad, cederhout en witte muskus, allemaal typisch Italiaanse geurnoten. BuongiurnovanAcquadiParma,152eurovoor50mlEDP.
Zelfs wie niet zich niet graag opmaakt, durft weleens een vleugje mascara aan te brengen. Niet onlogisch want de beloftes die sommige mascara’s durven te maken, zijn niet min. Maar komen ze die ook na? Wij probeerden alvast 3 nieuwe mascara’s uit.
Twist up bond force mascara van Bourjois
“Inderdaad. Zwart, langer en meer volume”
“Een klassieke vormgeving maar deze mascara komt met een twist. Door aan het rosé dopje te draaien, kan je de lengte van het borsteltje instant aanpassen. Je ziet de mascara dus letterlijk groeien. Niet alleen leuk om te zien gebeuren, het heeft ook een nut.”
“In normale toestand moet het borsteltje voor lengte en een lift zorgen. De haren zijn gedraaid en ze geven inderdaad een klein beetje krul. Door de netjes gescheiden haartjes van de borstel heb ik nog geen last van klonters.”
Door een keer aan het dopje te draaien groeit de borstel en strekt de draaibeweging van de borstel zich uit tot een rechte lijn. Net dat moet voor volume zorgen. Ik ga nog een keer of twee over mijn wimpers en ja: zwart, langer en meer volume.”
“Maar die beloofde 139 procent meer lengte en tot zes keer meer volume? Mijn wimpers zien er dan wel langer en voller uit, maar pakweg het equivalent van wimperextensions zijn ze niet. Ook hebben ze de neiging om hier en daar te gaan samenklitten.”
“Nog een minpuntje? Momenteel bestaat de mascara enkel in het zwart.”
Twistupbond forcemascara, Bourjois, 19,99euro
7,5 /10
False lash effect supreme recharge mascara van Max Factor
“Niet de spinnenpoten van een tarantula wel van klassieke huisspin”
“Een mooie flacon, maar wat een kanjer. Hij is bijna twee keer zo breed als de mascara van Bourgeois. Wel oogt hij door de ribbels bijzonder elegant.”
“De mascara heeft een klassiek borsteltje en wil dragers voorzien van vollere en volumineuze wimpers. De belofte? Zeven keer meer volume.”
“Als ik de mascara open, merk ik meteen dat het borsteltje in verhouding met de flacon aan de kleine kant is maar dat er best veel product aan blijft hangen. Als ik het overbreng op mijn wimpers merk ik van bij de eerste borstelstreek dat de haartjes samenkleven. Niet de spinnenpoten van een tarantula, wel die van de klassieke huisspin. Helaas is er niet veel herstellen aan.”
Het grote pluspunt van deze mascara? Hij is hervulbaar en dat is in de wereld van mascara’s toch best uniek te noemen. Duw simpelweg onderaan de mascara de zwarte flacon eruit en plaats er een nieuwe in. Hetzelfde met het borsteltje waarbij je op de zwarte ‘knop’ kan duwen. Helemaal proper verloopt het niet maar het is net dat tikkeltje duurzamer.”
Mascara intense métamorphose van Yves Rocher “Die borstel. Wat een mastodont”
“Een mascara met grote beloftes want hij zou zowel zorgen voor extreem veel volume als voor oneindige lengte als voor een duizelingwekkende krul. Van grootse adjectieven gesproken. Het eerste wat ik merk van de grootheidswaanzin? Het borsteltje. Wat een mastodont. Niet de langste borstel die ik de laatste tijd tegenkwam maar zo dik, je zou er bijna het haar van je chihuahua mee kunnen kammen.”
“Bij de eerste applicatie merk ik dat een cliché bevestigd wordt: size doesn’t matter want het is niet zo dat mijn wimpers bedolven worden onder de mascara. Integendeel. Als ik verschillende keren over mijn wimpers ga, dan merk ik enige verbetering op. Meer lengte, dat zeker, over die duizelingwekkende krul valt te discussiëren. Het volume is er maar niet in die mate dat ik kan spreken van een intense blik.”
Falselasheffect supremerecharge mascara, MaxFactor, 22,99euro(envulling:14,99euro)
/10
6,5 /10
“Als ik een tip mag geven? Een minder grote en dichtbezette borstel die wel wat langer mag zijn. En als je minder grootse verwachtingen hebt, is dit een goede mascara voor dagelijks gebruik. De prijs? Daarvoor zijn er betere op de markt.” Mascara intensemétamorphose, YvesRocher, 29,90euro
In een beschermd pand in hartje Kortrijk heeft Frederik Vuylsteke (29) het stille geluk gevonden. Hij woont er met zijn vriendin Margaux Verhaeghe (27) in een modelappartement. “Het was smaakvol ingericht en ook nog eens instapklaar.”
Billie kijkt binnen
Wonen in een appartement in het centrum van een stad heeft charme, vinden Frederik Vuylsteke (29), notarieel jurist, en zijn vriendin Margaux Verhaeghe (27), board advisor.
Wat is jullie favoriete plek in huis?
Frederik: “Margaux en ik houden ervan om knus in de zetel te kijken naar Thewildlotusof Assisen-Deinternaatmoord. Zeker in de winter wanneer de openhaard brandt.”
Wat was tot nu toe je beste moment in huis?
Frederik: “De avond van onze eerste date zijn we hier nog iets komen drinken. We hadden leuke gesprekken aan de ronde tafel.”
Welk object zou je het eerst uit een brand redden?
Frederik: “Mijn Kuifje-raket. .”
Margaux: “Het tapijt uit Oezbekistan.”
Welke interieurtip zou je willen delen?
Frederik: “Hou de muren, het plafond en de vloer zo sober mogelijk. Leg accenten met je meubels en ga voor objecten met een verhaal.”
Welk huisgeheim zou je willen delen?
Frederik: “In de gevel aan de voorkant van het gebouw bevindt zich een kapelletje met daarin een beeld van een heilige. Daardoor heeft het gebouw de status van onroerend erfgoed”
1 2 3 4 5
In 2022 zag Frederik Vuylsteke voor de eerste keer het appartement waarvan hij nu eigenaar is. “Ik was op zoek naar een woning in het centrum van Kortrijk, omdat ik hier werk en mijn vriendenkring heb opgebouwd. Ik viel meteen voor dit appartement omdat het een modelappartement was dat met veel smaak en oog voor detail ingericht was en ook nog eens instapklaar was.”
Frederiks appartement maakt deel uit van een gebouw dat als onroerend erfgoed beschermd werd. Het architectenbureau Lens°As richtte er vier appartementen in en een handelszaak op de gelijkvloerse verdieping. Een modelappartement werd ingericht, zodat kandidaat-kopers meteen het renovatie-effect van het pand konden zien.
“Het plafond met houten balken geeft het appartement een heel eigen cachet, een gevoel van gezelligheid. Je vindt de houten balken zowel in de woonruimte als in de slaapkamer. Sommige ramen hebben houten luikjes. Ze hebben dezelfde verduisterende functie als gordijnen en brengen net dat tikkeltje extra sfeer.”
Zowel voor het aanrecht in de keuken als de lavabo in de badkamer werd natuursteen gebruikt, een beige steen met natuurlijke lijnen en groeven die prettig aanvoelen en authenticiteit uitstralen.
De architect voorzag in opbergruimtes, zoals de rekken in de eetruimte die met een gordijntje afgesloten kunnen worden. In de slaapkamers wordt hetzelfde concept gebruikt voor het opbergen van de kledij.
In de inkomhal is er een okerkleurige wand. In de keuken een zachtgele. “Die gekleurde wanden maakten van in het begin deel uit van het modelappartement. Het is een leuke vondst, maar persoonlijk zou ik ze liever zien in een neutrale kleur, zoals de andere muren. Zo’n eenheid van kleur brengt rust.”
Mix en match eeuwenoude elementen met gloednieuwe materialen in zachte stoffen, mooie tapijten en speelse accenten zoals de speedy raket.
“Ik koos bewust voor een ronde houten tafel: hout omdat ik van natuurlijke materialen hou, een ronde vorm omdat die uitnodigt tot open en warme gesprekken” Frederik Vuylsteke
6 7 8 9 10
Voor de roze wand van de badkamer maakt
Margaux graag een uitzondering. “Vooral de subtiele manier waarop de roze wand in de spiegel reflecteert, vind ik bijzonder geslaagd.”
In het hele appartement wordt de beschikbare ruimte optimaal benut. In de keuken zijn er open opbergkastjes. Als je ervoor staat, zie je wat er zich in bevindt, maar vanuit andere gezichtshoeken zie je alleen een houten wand. Zo ziet de keuken er netjes opgeruimd uit.
De eetruimte met ronde eettafel sluit aan bij de keuken. “Ik koos bewust voor een ronde houten tafel omdat die uitnodigt tot open en warme gesprekken.”
“De ronde vorm vind je ook terug in de Wishbone chairs. Als je goed kijkt, zie je in het houtwerk van de rugleuning de structuur van een kippensleutelbeentjes.” De stoel werd in 1949 ontworpen door Hans Wegner, een meester in Deens design. Het is een stoel die de tijd trotseert.
“Ik hou van posters uit het verleden. Zoals die affiche die dateert uit de gouden jaren van Sabena. Ik heb ook een paar litho’s van Gaëtan Robyn, een vriend met wie ik nog samen gestudeerd heb. Zijn creaties zijn vaak surrealistisch. In zijn werk Trouble in paradise zie je een diepzeeduiker in een cocktailglas. En Milky cloud toont een jongen die met een glas melk wolken giet. Hij is een kunstenaar met veel potentieel.”
Op een rek staat een reeks keramieken kruiken uitgestald. Ze komen uit het huis van Frederiks oma, die onlangs overleed. “Zij heeft de inhuldiging van mijn appartement nog kunnen meemaken. Twee maanden later overleed ze. Ze was 89 jaar. De fles champagne die we bij de inhuldiging dronken, staat op hetzelfde rek als haar kruiken. Oma was een grote plantenliefhebber. Vele van haar planten zijn hier terechtgekomen, ik heb de liefde voor planten van haar geërfd. De vele planten die je hier ziet, doen mij denken aan haar en aan het dorp waar ik opgroeide.”
Frederik
“De vele planten zijn van mijn oma die overleden is. Ze doen me denken aan haar en aan het dorp waar ik opgroeide”
Billie vraagt liefhebbers van tweedehands naar hun favoriete vintage parel en laat die schatten door een expert. Vincent Lemson van Modest Furniture selecteerde een iconische zetel van Italiaanse makelij, die hij in een exclusief boucléjasje stopte. tekst Vanessa Vanhove foto Kaat Pype
Waarom favoriet?
“Zeven jaar geleden kocht ik deze iconische zetel van de erfgenamen van een Duits echtpaar. In principe betaalde ik er een te hoge prijs voor, maar ik wilde hem per se hebben. Onlangs liet ik hem nog herstofferen door mijn broer Gino, die de meubelstoffeerderij Troon Works in Italië uitbaat, omdat de oorspronkelijke stof onherroepelijk beschadigd was na intensief gebruik. Wat maakt deze zetel nu precies zo bijzonder? Wel! Hij is het bekendste geesteskind van Gaetano Pesce, een Italiaanse architect en meubelmaker, die zich verzette tegen het heersende gedachtegoed van hoe een meubel eruit moest zien ten tijde van het modernisme, dat rationeel, functioneel en commercieel denken voorop plaatste. Zo ontwierp hij deze zetel naar analogie van het vrouwelijk lichaam. Het wordt niet voor niets ‘La Mamma’ genoemd. De vormgeving is meer artistiek dan functioneel. Is het een meubel of is het kunst? Dat is de vraag die je bezighoudt als je naar dit meubelstuk kijkt. Dat out of the box denken spreekt mij wel aan.
Wat? Fauteuil UP5 + poef
UP6 van Gaetano Pesce
Wanneer? +/- 1969
Betaald? 1.500 euro
Het meubel is een gespreksonderwerp. Hierdoor is het niet ieders smaak, maar wel zeker die van mij.”
Hier moet je als vintageliefhebber zeker naartoe “De vlooienmarkt van
Saint-Ouen in Parijs. Daar kan je elke zondag rondsnuisteren tussen de vele kraampjes met meubels, kledij, handtassen, onderdelen ... Je bedenkt het zo gek niet of je vindt het er. In België is er geen equivalent. It’s one of a kind.”
Wat schat de expert?
Yves Chung, zaakvoerder van Pellegrini Design: “Als een meubelsstuk geherstoffeerd wordt, moet dit volledig volgens de kneepjes van het vak gebeuren. Anders verliest het meubel zijn waarde. Zelf ben ik geen voorstander om hiervoor stoffen van andere fabrikanten te gebruiken, maar in dit geval is het eindresultaat erg geslaagd. De exclusieve, groene stof van One Mario Sitori is de perfecte match. Daarom lijkt 5.500 à 6.000 euro mij een geschikte verkoopprijs. In zijn originele bekleding is de zetel zo’n 1.000 à 1.500 euro minder waard.”
Hier droom ik nog van “De Treffle vloerlamp van Jean Royère, een Franse ontwerper die bekendstaat om zijn kleurrijke, speelse designs. Je moet er wél tienduizenden euro’s voor over hebben.”
Hij overlaadt haar met complimenten, want hij voelt zich schuldig omdat hij haar ooit heeft bedrogen. Maar zij denkt: mag ik misschien ook minder perfect zijn? Zul je me dan nog graag zien? Of gebeurt het dan weer?
Hij steekt als eerste van wal. En ik zie haar kijken, naar hem, van onderuit. Geduldig, volgzaam, aanpassend. Een luisteren dat samenvalt met een soort van gehoorzamen. Of zo ervaar ik het toch. Hij kijkt me wat gekwetst aan. Ik voel slachtofferschap. Ik maak mentaal weer ruimte voor wat er volgt. Ze is de beste, de mooiste, de allerliefste. En hij verdient haar niet. Ze verdraagt hem. Zijn dominant karakter, zijn onhebbelijkheden, onrust. En dat alleen al maakt haar tot de perfecte vrouw. Die ook nog eens verdroeg hoe hij zich misdroeg. Tijdens de eerste tropenjaren. Drie dochters in evenveel jaren tijd. Hij had zich eenzaam gevoeld. Het kleine jongetje dat voorheen alle aandacht kreeg en die nu ineens moest delen. En daarover wrokkig was. Niet praatte. Maar schuin keek, schuin marcheerde. Toen het uitkwam, een banale sms van een van zijn love interests had hij gezien hoeveel pijn het bij haar deed. Ze had niet geroepen. Niets geëist. Hem niets verweten. Alleen die blik, waaruit zoveel ontgoocheling sprak. Hij was er meteen mee gestopt, al de zijpaden en fantasieën, omdat hij ineens doorhad wat er op het spel stond. Het stelde ook allemaal niets voor, zegt hij met overtuiging, waarop ik haar zie wegkijken. De enige manier waarop ze nee zegt, bedenk ik. Ik pik erop in. Dat als hij het zo formuleert, dat het allemaal niets voorstelt, hij het dan natuurlijk heeft over de waarde die hij eraan hecht. Misschien is het voor haar toch anders. Ze kijkt op en wordt ineens fel. Voor haar stelt het net heel veel voor. Niet de vrouwen op zich, wel het feit dat hij zomaar opzij had gezet wat zij hadden. Voor zijn genot. Haar pijn zien en het daarom verbreken gaat ook weer over hem. Hij die dreigt te verliezen. Hij die zich schuldig voelt en dat erg ongemakkelijk vindt. Opnieuw hij dus. En niet zij, niet haar ontgoocheling, niet haar pijn. Want mocht hij die echt zien, zou hij nooit zou zeggen dat het niets voorstelde.
Hij kijkt nu naar haar, verbouwereerd. De woordvloed, voor het eerst. Dat hij schrikt. Dat hij niet wist dat het nog zo hoog zat. Omdat er al heel wat jaren verstreken zijn. En waarom nu. Terwijl ze om heel andere redenen een gesprek gevraagd hadden. Zij die zich onzeker voelt, niet gezien. Eenzijdig gezien vult ze opnieuw fel aan. Zolang ze perfect is, lief, mooi, verzorgd, jong, begripvol. Maar net al zijn complimenten maken haar zo onzeker. Omdat ze dan toch alleen maar die versie mag zijn. De slanke, de verzorgde, de lieve, de zorgzame. Hij kijkt alsof hij het niet snapt en als ik ernaar vraag, bevestigt hij dat hij er niets van snapt. Zoveel vrouwen zouden blij zijn met wat hij allemaal zegt. De complimenten die hij geeft. Ik zeg dat dat uiteraard fijn is maar dat er bij haar misschien daardoor ook de angst is. Als ik dat allemaal niet meer ben, die dingen, mooi en slank, dingen die vergankelijk zijn in de tijd. Als ik eens niet lief ben of zorgzaam omdat ik me niet zo voel, liefdevol en zorgend. Wil je mij dan ook? Zie je mij dan ook nog graag?
Als je het zo bekijkt, kan een compliment ook heel verstikkend zijn, dwingend. Hij zucht, weet even niet wat gezegd. Kijkt haar aan, terwijl zij wegkijkt. Legt zijn hand op haar knie. Dat het hem zo spijt wat hij toen deed. Dat hij nu nog meer doorheeft wat hij allemaal niet doorhad. Toen en nu. Haar pijn, zijn egoïsme, zijn ijdelheid, en hoeveel tekort hij haar daarmee doet. Hij wil echt graag verder met haar, zoals ze is en zoals ze zal zijn. Ze kijkt hem aan, een traan en een voorzichtige lach. Dat ze hem gelooft, voor het eerst ook echt zijn spijt voelt. En dat haar dat hoop geeft. Maar ze wil ook blijven komen. Omdat ze zich met zijn drieën veilig genoeg voelt om te zeggen wat nu nog niet lukt met twee. Hij knikt, een voorzichtige lach en pakt zijn mobiel. De agenda.
Rika Ponnet is relatie-experte en seksuologe. Ze leidt het relatiebemiddelingsbureau Duet. Voor Billie reflecteert ze elke week over relaties.
“Als ik later niet meer mooi en slank ben, als ik niet lief of zorgzaam ben, wil je mij dan ook?”
Haar partner is chef-kok, maar Lorentia Veppi is diegene die thuis het meest in de keuken staat. Toch houdt ze vooral van makkelijke recepten. De ‘luiewijvenkeuken’ noemt ze het. Het geheim? Veel kruiden en een paar handige shortcuts. “Niemand heeft elke dag zin om uren in de keuken te staan of allerlei ingewikkelde regeltjes te volgen”, zegt ze in haar kookboek DetafelvanLorentia.
Voor 4 personen
Nodig
• een scheut olijfolie
• 2 rode uien (fijngesnipperd)
• 2-3 teentjes knoflook (fijngesnipperd)
• 250 g spekblokjes natuur
• 500 g kerstomaten
• 500 ml passata
• 2-3 blokjes groentebouillon
• 250 g mascarpone
• 500 g penne of rigatoni (of pasta naar keuze)
• 50 g verse bladpeterselie
• 150 g Parmezaanse kaas
• peper en zout
Doen
1. Verhit een scheutje olijfolie in een pan op een middelhoog vuur.
2.Voeg het spek, de fijngesneden ui en knoflook toe en laat dit enkele minuten zachtjes sudderen.
3.Zet ondertussen een grote kookpot water op het vuur en voeg een ruime hoeveelheid zout toe. Breng dit aan de kook.
4.Snijd de kerstomaten doormidden en voeg ze toe aan de pan met de ui en knoflook. Laat dit een paar minuten zachtjes sudderen.
5.Voeg de passata toe aan de pan en kruid met peper, zout en drie blokjes groentebouillon. Roer goed door.
6.Voeg vervolgens de mascarpone toe en roer tot deze volledig is opgenomen in de saus.
7. Zodra het water kookt, voeg de pasta toe en kook deze volgens de aanwijzingen op de verpakking tot hij al dente is.
8.Giet de pasta af wanneer hij gaar is en voeg hem toe aan de saus in de pan.
9.Voeg een beetje kookvocht toe om de saus een gladde textuur te geven.
10. . Laat het geheel kort pruttelen om de smaken te laten vermengen.
11. Hak de peterselie fijn en strooi deze over het gerecht net voor het serveren.
12. Voeg gemalen Parmezaanse kaas toe.
Dit gerecht is ideaal voor drukke doordeweekse dagen wanneer je na het werk nog iets lekkers op tafel wilt zetten, maar geen zin hebt om uren in de keuken te staan. Binnen een halfuur tover je een smakelijke maaltijd op tafel die zelfs na een lange dag niet zoveel inspanning vraagt. Het is eenvoudig, voedzaam en vol van smaak! Perfect voor wanneer je trek hebt in een snelle, maar bevredigende maaltijd zonder in te boeten aan kwaliteit.
Lorentia Veppi is een online content maker (115.200 volgers op Tiktok en bijna 150.000 op Instagram), foodie, voltijds leerkracht secundair onderwijs en mama van een peuter. Ze houdt niet van ingewikkelde ingrediëntenlijsten of urenlang zwoegen in de keuken, maar slimme, smaakvolle gerechten die je gezin keer op keer laten genieten. Daarnaast was Lorentia finalist voor de Kastaar – Online persoonlijkheid in zowel 2023 als 2024.
‘DetafelvanLorentia,voorelk kookmomentvandeweek’, Lorentia Veppi, Lannoo
Voor 4 personen
Lasagne is voor mij meer dan een gerecht; het is een ervaring die warmte en comfort brengt. Het herinnert me aan die eerste keer dat ik het zelf maakte, op een zondagmiddag, en hoe elke laag pasta, ragù en bechamel voelde als een stukje thuis. Het is simpel, maar altijd perfect comfortfood.
Nodig
• olijfolie
• 1 ui (gesnipperd)
• 2 teentjes knoflook (geperst)
• 1 kg gemengd gehakt (varkens- en rundergehakt)
• peper en zout
• lookpoeder (naar smaak)
• basilicum (naar smaak)
• 1,5 liter passata
• 200 g beenham (in stukjes gesneden)
Doen
Saus bereiden
• 500 g verse lasagnebladen (uit de koelafdeling in de supermarkt)
• 4 bollen mozzarella (in plakken gesneden)
• 300 g geraspte mozzarella
• 250 g Parmezaanse kaas (geraspt)
• 2 potten kant-en-klare bechamelsaus (600 g)
1. Verhit wat olie in een grote pan en bak de gesnipperde ui en geperste knoflook tot ze glazig zijn.
2.Voeg het gehakt toe en bak het rul. Kruid met peper, zout, lookpoeder en basilicum naar smaak.
3.Voeg de passata toe en roer goed door. Laat de saus 15-20 minuten zachtjes pruttelen zodat de smaken zich goed mengen.
Lasagne bouwen
4.Verwarm de oven voor op 185 °C (heteluchtfunctie).
5.Vet een ovenschaal in of bekleed deze met bakpapier.
6.Begin met een laag saus op de bodem van de schaal. Bedek met een laag lasagnebladen, gevolgd door een laag saus, ham, een paar plakken mozzarella, geraspte mozzarella, een schep bechamelsaus en wat geraspte Parmezaanse kaas.
7. Herhaal deze lagen tot alle ingrediënten op zijn. Eindig met een laag saus, bechamel en een royale hoeveelheid geraspte mozzarella en Parmezaanse kaas bovenop.
Bakken en afwerken
8.Bedek de ovenschaal met aluminiumfolie en bak de lasagne 40 minuten in de oven op 185 °C.
9.Verwijder de folie en zet de lasagne nog 5 minuten onder de grill, zodat de kaas lekker krokant wordt.
Laten afkoelen
10. Laat de lasagne afkoelen in de ovenschaal en snijd deze pas aan als ze lauw is. Dit zorgt ervoor dat de lasagne goed zet en de smaken beter tot hun recht komen.
Voor 16 à 20 squares
Een perfecte brownie heeft een zachte, bijna smeltende binnenkant, een licht krokant korstje en een smaak die je doet glimlachen vanaf de eerste hap. Of je ze nu eet met een bolletje vanille-ijs, een scheutje warme chocoladesaus, of gewoon zo uit de schaal, brownies blijven de ultieme comfortfood.
Nodig
• 230 g ongezouten boter
• 70 g cacaopoeder
• 5 eieren
• 400 cassonade
Brownies voorbereiden
• een scheutje vanille-extract
• 130 g bloem
• 250 g chocolate chunks
• vierkante bakvorm (20 x 20 cm)
1. Verwarm de oven voor op 170 °C (heteluchtfunctie).
2.Smelt de boter en de cacao en meng ze in een mengkom.
3.Voeg een voor een de eieren toe terwijl je blijft kloppen, zodat ze goed worden opgenomen en het mengsel een mooi geheel vormt.
4.Voeg vervolgens de bruine suiker (cassonade) toe en klop het geheel tot een homogene massa.
5.Voeg een scheutje vanille-aroma toe terwijl je het deeg klopt.
6.Spatel voorzichtig de bloem en chocolate chunks met de hand door het beslag tot alles goed gemengd is.
Bakvorm voorbereiden
7. Bekleed de bakvorm met bakpapier en/of vet deze in met gesmolten boter. Giet het beslag in de bakvorm en verdeel het gelijkmatig.
Bakken
8.Bak de brownies in het midden van de oven gedurende 40-50 minuten (de exacte baktijd kan variëren per oven). Controleer of de brownies in het midden nog een beetje ‘wiebelig’ zijn voor die smeuïge textuur.
9.Haal de bakvorm uit de oven en laat de brownies volledig afkoelen in de bakvorm.
10. Voor het beste resultaat: zet de afgekoelde brownies nog minstens 3 uur in de koelkast.
11. Snijd ze vervolgens in stukken en bewaar ze in een luchtdichte doos. In de koelkast kun je ze 7 dagen bewaren, op kamertemperatuur 5 dagen.
Onze cocktail van de week is een zomers bommetje om u tegen te zeggen. Behoorlijk veel tequila, en je maakt hem natuurlijk zo straf als je zelf wilt, maar omdat je aanlengt met bruiswater kan het recept wel tegen een stootje. Voor de warme dagen.
productie Burp
Voor 1 persoon 5 minuten Nodig
• 60 ml tequila
• 60 ml limoensap
• 15 ml triple sec
• bruiswater
• ijsblokjes
• een schijfje limoen
Doen
1. Vul een groot glas met ijs.
2. Giet er tequila, limoensap en triple sec bij.
3.Roer kort.
4.Leng aan met bruiswater.
5. Garneer met limoen.
1899
i.p.v. € 3499
Snelle levering
Ervaar het ultieme buitenleven, waar design, comfort en kwaliteit samenkomen.
• Weerbestendig: hoogwaardige materialen die elegantie en kwaliteit behouden, seizoen na seizoen
• Royale, dikke kussens voor ultiem zit- en ligcomfort
• Olefin kussens: waterafstotend en UV-bestendig, sneldrogend en kleurvast in de zon
• Deze set bestaat uit: 2 loungestoelen (1-zit), 1 ruime loungebank (3-zit), 1 kleine salontafel en 1 grote salontafel
• Gratis levering op weekdagen
Ervaar het zelf tijdens onze testdagen!
Bijpassende luxe ligbed Polar beschikbaar
Zaterdag 17 en zondag 18 mei van 10u tot 16u Mediahuis Limburg Herkenrodesingel 16, 3500 Hasselt
Elke week de beste deals Gemakkelijk retourneren
Meer dan 290.000 klanten
Snelle levering
Hij komt de zwemspullen brengen die de kinderen bij hem hadden laten liggen. Hun vingertoppen raken elkaar, zijn blik blijft net iets langer hangen.
Vanaf dan gaat alles snel, “alsof we wisten dat het eigenlijk niet mocht”.
“Er was geen spijt. Nog niet. Die kwam pas toen hij weer wegging”
Hij stond aan de deur met een tas in zijn handen, zijn excuus om langs te komen. Hij zei dat de kinderen hun zwemgerief vergeten waren bij hem, alsof ik dat nog niet wist. Ik nam de tas aan en het viel me op hoe licht die was, minder zwaar dan alle andere spullen die we al duizend keer over en weer gesleept hebben.
Onze vingers raakten elkaar eventjes, lang genoeg om me uit mijn hoofd en in mijn lijf te trekken. Aan de blik in zijn ogen die net iets langer bleef hangen dan nodig, merkte ik dat hij hetzelfde voelde.
We lachten en plots werd ik overspoeld door herkenbaarheid, een gevoel dat me herin-
nerde aan wie we ooit waren. En ineens stond hij niet meer in de deuropening, maar ín de gang.
Er was geen plan met voorbedachten rade, er was enkel die aantrekking. Hij zette één stap vooruit, ik eentje achteruit. Tot mijn rug de muur van de hal raakte. Hij boog zich een beetje aarzelend naar me toe, wat me het vertrouwen gaf dat ik hem nog mocht tegenhouden als ik het niet wou. Maar ik wist wat ik wou. Ik liet de tas op de grond vallen en gleed met mijn handen over zijn hemd, onder zijn hemd, over zijn huid. Hij drukte zijn lippen tegen mijn hals, tussen mijn kaak en sleutelbeen in. Het plekje waarvan hij weet dat het me week maakt. Ik hield mijn adem in en kromde mijn rug tegen de
muur. Zijn hand gleed onder mijn trui en mijn vingers openden zijn riem. Zijn erectie kwam tevoorschijn en ik wist meteen wat ik moest doen, hoe hij het graag had en wat ik graag had. Zijn hand verdween in mijn slip en zijn vingers gleden als vanzelf over mijn vulvalippen. Alles ging snel, alsof we wisten dat het eigenlijk niet mocht. Hij tilde me net niet op en ik steunde op mijn tenen. Ik voelde hoe hij zich in mij stootte, terwijl ik hem bij elke stoot dichter tegen me trok.
We zeiden niks. Niet toen hij me aanraakte, niet toen ik zijn naam fluisterde en niet toen we klaarkwamen, kort na elkaar. We keken elkaar aan en bleven zwijgen. Er was geen spijt. Nog niet. Die kwam pas toen hij weer wegging.
Winnaars en extra puzzels op nieuwsblad.be/puzzels
Wedstrijd t/m 15/05/25 om 23h59.
Het nieuwe dekbedovertrek Olivia Rosange (220 x240) uit de Smart Collectie van De Witte Lietaer brengt de lente naar je slaapkamer! Het eurige ontwerp ademt een zonnig voorjaar met ver jnde strepen in zachte oranje- en roze tinten. Het elegante dekbedovertrek van lichtgewicht katoensatijn voelt zacht op je huid voor een weldadige nachtrust. home.dwl.be
OPLOSSING WEEK 18
lieveling
SMS het gevonden sleutelwoord naar het nummer 6022 (€1/SMS verzonden/ontvangen*) of bel met uw vast telefoontoestel naar 0905 23 005 (€2/oproep)
€1/SMS verzonden/ontvangen
Deelname per sms: €1 per verzonden/ontvangen sms, 5 sms’en per volledige deelname, *volledige deelname per sms €5. Deelname per vaste telefoon: €2. Wedstrijd voorbehouden voor meerderjarigen. De winnaar wordt persoonlijk verwittigd. 1 winnaar per week. Reglement op aanvraag of ter inzage op: www.copress/wedstrijdreglement.
De wedstrijden zijn in regel met de wet op de kansspelen van 7 mei 1999 en met de MNO Guidelines van 1/07/23. De verwerking van persoonlijke gegevens is conform de VORDERING (EU) Gegevensbescherming 2016/679
Helpdesk: 03/216 46 84 - info@copress.be Wedstrijdorganisatie: Copress BV, 2018 Antwerpen, Desguinlei 90/1E, Ond. nr BE 0839 513 125
Colofon
Verantwoordelijke uitgever Koen Verwee Hoofdredactie Liesbeth Van Impe Redactiecoördinatie Liesbet Aelvoet Design
Charline Dekkers, Aafje De Laet, Eva Verschuere Eindredactie Ilse Ceulemans, Nanerle Ferket Fotografie Valerie De Backer, Kris De Smedt, Inge Kinnet, Noortje Palmers, Kaat Pype, Geert Van de Velde Teksten Justine Baervoets, Franciska Bosmans, Lotte Debrouwere, Nathalie Dirix, Lien Lammens, Rika Ponnet, Nele Reymen, Annelies Rutten, Vanessa Vanhove, Erik Vernieuwe Styling & Visagie Farah El Bastani, Sabine Peeters Advertentieregie Ads & Data
The performance sock that keeps you going.
Ontdek alle nieuwe collecties van LolaLiza op www.lolaliza.com of in een winkel bij jou in de buurt.
jurk, elegante accessoires of een leuke blouse, met een cadeaukaart kan ze haar favoriete items zelf uitkiezen.
ze nu kiest voor een dromerige
Geen idee wat je haar cadeau moet geven? Met een giftcard van LolaLiza geef je haar een dosis zelfiefde, shopplezier en stijl. Of
Eén gelukkige winnaar ontvangt een waardebon van maar liefst 100 euro om te shoppen.
Scan deze QR-code, draai aan het rad en win kortingen van 10%, 20% of 30% op de nieuwste collecties van LolaLiza.
Draai aan het rad en win 100 euro shoppingbudget!
beide bij LolaLiza
Top (€ 32,99) en bijpassende broek (€ 35,99),
beide bij LolaLiza
Top (€ 29,99) en bijpassende rok (€ 49,99),
Extra voordeel van een co-ordset is dat je het bovenen onderstuk ook apart kunt combineren met andere items in je garderobe.
draait alles om gemak met stijl. Een kledingset of coord is alvast de simpelste formule voor een moeiteloze, stijlvolle zomerlook.
Zeg vaarwel tegen ostress, want deze zomer
Top (€ 42,99) en bijpassende short (€ 35,99), beide bij LolaLiza
Jurk met bloemenprint (€ 59,99), bij LolaLiza
T-shirt (€ 17,99), maxi-rok (€ 49,99) en lange jurk met tropische print (€ 65,99), alles bij LolaLiza
fjne sandaaltjes voor een instant vakantiegevoel.
Maak de look af met een zonnebril, rieten tas en/of
palmboomprints, cut-outs en zwierige zomerjurken vol tropische prints.
elke look als vakantie! Denk aan verleidelijke
Geen strand nodig: met tropische prints voelt
beide bij LolaLiza
Jurk (€ 59,99) en denim jurk (€ 59,99),
beide bij LolaLiza
Top (€ 35,99) en broek met print (€ 59,99),
beide bij LolaLiza
Botergeel hemd (€ 39,99) en wite broek (€ 49,99),
met print (€ 49,99), bij LolaLiza
Zonnige zomerjurk
Pastelroze jurk met ruitjesmotief (€ 59,99), bij LolaLiza
combineren met wit, beige of lichte denim.
Laat deze zachte kleuren spreken door ze te
net zo veelzijdig als de vrouw die ze draagt.
Botergeel en suikerspinroze zorgen voor een heerlijk zomers gevoel. Deze zachte tinten zijn
weer onmisbaar en altijd handig. Deze versie met geborduurde citroenen maakt je look fris en fruitig af.
Ook deze zomer is een rieten (boodschappen)tas
‘dolce far niente’- gevoel in je zomergarderobe.
terug! En dat zorgt voor een heerlijk
Citroenprints zijn
Draai aan het rad én win een waardebon van € 100 of andere mooie prijzen.
FRIS & FRUITIG MATCHY MATCHY
TROPISCHE VIBES
ZOET & ZONNIG
4x