Aha, ADHD Onze vrouw dacht dat ze lui, dom of slordig was Badstof tot nadenken Mooie swimwear, slimme weetjes Ik vertrek 3 gezinnen, 3 nieuwe starts in het buitenland
Nina en Eva Mouton over buikgeluk, hun boekbaby en altijd die band
Duizend dingen tegelijk doen en ondertussen niet meer weten wat er écht toe doet. Herkenbaar? Journaliste Nele Reymen vertelt hoe de diagnose ADHD haar hielp om rust te vinden. Maar ook zonder diagnose kun je op de rem gaan staan. Zoals in deze Billie.
Niet lui of te veel, wel ADHD blz. 18
Binnenkijken in Oostendse parel blz. 32
Hup, Holland, hup! blz. 41
Smeren kan je leren blz. 22
Een trager tempo, dichter bij de natuur en bij elkaar: de gezinnen die in deze Billie vertellen over hun nieuwe leven in het buitenland ademen mildheid. Het is coverzusje Nina Moutons verdienste dat ‘mild’ niet langer iets is voor op kazen of shampoos. Mild moederen, dat zal ook zus Eva straks doen, in haar grootste avontuur. Gedragen door Nina van bij de start. Ook ik vertrek, voor even. Niet naar het buitenland, maar met en voor mijn broer –partnersincrime sinds 1982. Drie maanden mild zusterschap. Billie is in goede handen. En reist mee in het hart. Laat ook jij, lieve lezer, je door deze Billie inspireren om te vertragen, mild te zijn. Voor jezelf, en voor elkaar.
Liesbet Aelvoet, chef Billie
“Hoe word ik een leuk oud mens?” Kolet Janssen (70) begon zich de vraag stellen toen ze de 60 passeerde. De inzichten die ze verzamelde, schreef ze op in het gelijknamige boek dat sinds z’n verschijning enkele weken geleden in de boekentoptien staat. “Er staat geen leeftijd op onweerstaanbaar zijn.”
tekst Nathalie Dirix foto Inge Kinnet
Het wordt anders
“Je kunt er niet omheen dat naarmate je pensioengerechtigde leeftijd nadert, je in een andere levensfase terechtkomt. Je merkt steeds meer dat je niet meer aan de knoppen van het leven zit. De jongere generatie is meer en meer aan zet. Je kunt dat als een verlies, maar ook als een kans ervaren. Een kans om je energie op een andere manier te besteden en een nieuwe versie van jezelf te worden. Het wordt anders. Hoe meer je erin slaagt dat te aanvaarden, hoe leuker ouder worden wordt.”
2
Je kunt op elke leeftijd onweerstaanbaar zijn
“Je wordt geen leuk oud mens door er 30 jaar jonger te proberen uitzien. Het gevecht tegen de rimpels kun je uiteindelijk toch niet winnen. Maar dat wil niet zeggen dat je niet meer onweerstaanbaar kunt zijn. Als je ouder wordt, heb je heel wat levenservaring te bieden. Doordat je meer tijd hebt, kun je aandachtiger luisteren en attenter naar anderen toe zijn. Onderschat niet welke aantrekkingskracht daarvan uitgaat.”
Aanvaard je grenzen
“Met ouder worden stuurt je lichaam signalen uit die je vertellen dat je niet meer zo snel recupereert als vroeger. Toen ik 50 was, kon ik nog vlotjes twee keer op een weekend voor onze familie of een groep vrienden koken. Vandaag weet ik dat ik dat soort inspanning moet doseren. Eén keer per week is meer dan voldoende. Ik besef nu dat ik mezelf op dat vlak niet hoef te bewijzen. Het moet leuk blijven. Er zijn andere manieren waarop ik mijn liefde voor (klein)kinderen of vrienden kan uiten.”
Hoe word ik een leuk oud mens?, Kolet Janssen, Standaard Uitgeverij
Zo doet die dat niet
“‘Als wij de ouderdom begroeten als een vriend, behandelt hij ons zachter dan wanneer wij hem bestrijden als een vijand.’ Het is een citaat van Dorothy Dix waarin ik me helemaal kan vinden. Waarom willen we per se onze zilvergrijze haren of rimpels verbergen? Het zijn natuurlijke veranderingsprocessen. Ze horen bij een bepaalde levensfase. Het is door ze te omhelzen dat ze je extra glans geven. Als de maatschappij nu ook nog wat meer voorbij de stereotiepen zou denken, dan kan waardig ouder worden echt iets worden om naar uit te kijken.”
Het gouden jaar van de zussen Mouton: een boek en een baby
De ene zus werd net 40, de andere zus straalt als een “blij ei” (haar eigen woorden, maar het is zo) met die beste verrassing ooit: dat ze op haar 38 toch nog een kindje mag verwelkomen. En oh ja, daarbovenop ligt hun vijfde gezamenlijke boekbaby in de winkel: Elkedagmildouderschap. Een gesprek met de twee heerlijk authentieke zussen Mouton.
Productie
tekst Kaatje De Coninck foto’s Valerie De Backer haar & make-up Sabine Peeters styling Marieke De Pauw
Op de foto
full look C&A
crèmekleurige top Eva Xandres armband/oorringen via Etsy zilveren sneakers via Asos
Nina Mouton
“Zolang ik me kan herinneren zaten Eva en ik elk aan een kant van de tafel te spelen, huiswerk te maken … Het geluid van de wasmachine, mama die stond te koken, de radio aan, wij tegenover elkaar”
2025 wordt een année grand cru voor de zussen Mouton: er is de vijfjarige verjaardag van Mild ouderschap, het boek waarmee dolgedraaide ouders de coronaperiode probeerden te overleven en dat Nina Moutons naam als een van ’s lands bekendste psychologen én bestsellerauteurs vestigde. Er is het nieuwe boek Elke dag mild ouderschap, met 365 tips, reflectievragen of mantra’s om ouders nog dichter bij hun buikgevoel te brengen. Daarmee vieren de zussen ook hun vijfjarige samenwerking: Nina de welgemikte woorden, Eva de fijnbesnaarde illustraties. En de positiviteit zet zich ook privé door: Nina vierde net haar 40ste verjaardag met een nieuwe liefde en Eva straalt, zoals alleen zwangere vrouwen dat kunnen. Met net nog dat tikkeltje extra, want wie had gedacht dat ze na die lange weg van 7 jaar toch nog een kindje ging mogen verwelkomen? Zij alleszins niet. Maar eerst over die boekbaby.
Het is het vijfde boek waarvoor jullie samenwerkten. Eva postte: “Wat een droom om samen te kunnen werken met de persoon die u het beste kent in de hele wereld.”
Eva: “We zijn partners in crime sinds 1987. Toen ik werd geboren dus.”
Wie is ...
Nina: “Papa bouwde ooit een lange tafel waarop mama achter haar naaimachine zat te stikken (ze had een stoffenwinkel, red.). Zolang ik me kan herinneren, zaten Eva en ik elk aan een kant van de tafel te spelen, huiswerk te maken … Naar elkaar te bellen met onze zelfgemaakte uitklapgsm’s.”
Eva: “Gemaakt van Fristi-kartonnetjes. Later studeerden we samen aan de keukentafel. Het geluid van de wasmachine, mama die stond te koken, de radio aan, wij tegenover elkaar: ik kon beter focussen zo.”
Nina: “Eva had cursussen van 30 pagina’s, ik van 300. Maar we motiveerden elkaar.”
Eva: “Veel mensen denken dat we vandaag ook zij aan zij samen aan de boeken werken, maar dat romantische beeld klopt niet.”
Nina: “Voor het eerste boek zaten we ooit een uur samen, maar na een half uur wist ik: ik moet haar mijn gedachten niet uitleggen, ze voelt perfect aan wat ik wil vertellen. Wat ze bedenkt, zit er altijd boenk op.”
Eva: “Ik lees niet alleen al haar boeken, we zijn er ook al vijf jaar in elk gesprek over bezig: over zelfzorg, mild ouderschap, hechting, parentificatie … Al die onderwerpen die Nina na aan het hart liggen. Ik ontsnap er niet aan hoor.
Eva Mouton (37) is freelance illustrator.
Ze tekende tien jaar Eva’sgedachtvoor De Standaard, een wekelijkse column waarin ze over werk en leven sprak.
Nu focust ze op haar eigen werk: muurtekeningen, boeken, agenda’s, planners. Ze verwacht samen met haar verloofde Daan deze zomer hun eerste kindje.
“
(lacht) Maar ik ga er met plezier in mee, want ik heb er voor mezelf ook al veel inzichten uitgehaald. Hoe ik zelf beter grenzen kan aanvoelen én aangeven bijvoorbeeld.”
Nina: “Ik denk dat je de theorie al even goed kan uitleggen als ik.”
Tot aan het pensioen
Was het altijd duidelijk dat je dit met Eva zou doen?
Nina: “Toen ik het eerste boek klaar had, vroeg mijn toenmalige uitgeefster: Denk je aan iemand voor de tekeningen? Euhm … hallo, mijn zus? (lacht) Ik kan me niet voorstellen dat ik het met iemand anders zou doen.”
Eva: “Ik vond dat niet vanzelfsprekend, en was ook zenuwachtig: voor je zus wil je écht dat het klopt. Maar het liep snel los. Al vind ik dit echt Nina’s boeken. Zij is de expert, ik teken gewoon.”
Nina: “Nee, ik zie dit als onze boeken. De goeie start die ik heb gehad heeft zeker te maken met Eva’s naam die daarbij stond. De tekeningen zorgen voor een rustpunt en voor nog meer toegankelijkheid. Ze zorgen voor zoveel added value dat ik de boeken niet meer los van haar tekeningen kan zien.”
Eva: “Allee, ik zit gebeiteld tot aan mijn
Nina Mouton (40) psycholoog, psychotherapeut en auteur. Ze voedt twee tieners op in co-ouderschap en kreeg er met haar nieuwe liefde nog een plusdochter bij. In een tijd waar kookboeken vooral in de top tien best verkochte boeken te vinden zijn, kerfde Nina Mouton haar eigen hoekje uit. Ze is de vrouw die van ‘mild’ en ‘zelfzorg’ twee minder wollige begrippen maakte.
pensioen.”
Naar de inhoud dan. Was er nog veel te vertellen over Mild ouderschap?
Nina: “Heel veel. De tijden zijn veranderd, ik ben geëvolueerd. Mijn kinderen zijn ook ouder, dus er zijn weer nieuwe ervaringen.”
Eva: “Dat vind ik opvallend: waar het basisboek vooral focust op kleine kinderen, gaat het nu ook over pubers. Wat als zij niet meer luisteren? Of verdwaald geraken in toxisch gedrag online? We hebben allemaal Adolescence gezien zeker.”
Nina: “Je zit online snel in een rabbit hole van dingen die steeds extremer of negatiever worden. Denk aan porno. Het is normaal dat kinderen nieuwsgie-
rig zijn naar seks en porno is nu eenmaal een makkelijke bron. Maar hoe kun je het normaliseren? Zorgen dat ze openlijk over zulke zaken komen praten, zodat ze niet het gevoel krijgen dat ze iets moeten wegstoppen voor jou?”
Ik zie ook een grote focus op grenzen stellen.
Nina: “Ik vond het wel tijd om de puntjes op de i te zetten. Mild ouderschap draait rond een verbindende manier om grenzen te stellen, zonder te autoritair maar ook zonder te laks te zijn. Alleen zijn mensen dat tweede deel soms wat vergeten. Een grens is een cadeau, voor jezelf én voor je kind. Het zorgt voor rust, duidelijkheid en veiligheid.”
Grenzenzijnbelangrijk,maardemanier waaropjebegrenstook,zoschrijfje.
Nina: “Voor mij is het nu duidelijk: straffen en belonen mogen we voorgoed loslaten. Dat had ik in mijn eerste boek nog niet zo duidelijk gesteld: ik wilde mensen niet meteen kwijtraken. (lacht) Een kind in de hoek zetten, lijkt onschuldig maar is dat niet, en op lange termijn kun je er meer kwaad dan goed mee doen. Kinderen leren er eigenlijk niets mee en dat isolement is voor hen echt heftig.”
Stil zijn en verwerken
Iets zegt mij dat het ook niet meer werkt bij deze generatie kinderen. u
Eva Mouton
“Ik ben door een vruchtbaarheidstraject gegaan, heb een zwangerschap met zware complicaties gehad in 2018 en ben daardoor ook de tweeling verloren. Het was veel”
Eva Mouton
“We hadden andere manieren gevonden om ons leven betekenis te geven. En toen bleek ik zwanger te zijn”
Nina: “We willen hen opvoeden tot mondige mensen die hun grenzen mogen aangeven – rustig en beleefd, maar wel duidelijk. Dat vraagt dat we hen begeleiden in hun emoties in plaats van die te onderdrukken. Wij waren nog de ‘flinke kindjes’ die leerden te zwijgen en hun gevoelens in te slikken. We kunnen dat onze ouders niet kwalijk nemen, want hun generatie leerde dat net zo. Daarom willen wij het anders doen.”
Eva: “Dat voelt gezonder. Want het was niet omdat je het niet uitte, dat je het niet voelde. Het was je stil houden en alles zelf verwerken.”
Met de nadruk op emoties komt ook de kritiek op de snowflakes naar boven: de generatie die bij het minste gekwetst is. De wereld wordt harder, moeten we onze kinderen niet harder maken? Of de lat hoger leggen. Onlangs nog het nieuws over de nieuwe eindtermen voor kleuters: meer kennis dan knuffels.
Nina: “Als een kind zich emotioneel niet veilig voelt, kan het niet leren. Voor je inzet op kennis, moet je dus inzetten op die eerste pijler, emotionele veiligheid. Zodat het kind ruimte heeft om de blik te openen en nieuwsgierig te kunnen zijn en bij te leren. De twee bestaan niet zonder elkaar. Wanneer je kinderen veerkrachtig maakt, maak je hen ook weerbaarder. Dat doe je niet door ze hard te maken, dat doe je wel door hen te leren omgaan met hun gevoelens en met hun behoeften. Door hen genoeg zelfwaarde en zelfvertrouwen te doen ontwikkelen, zodat zij toxische situaties op tijd kun-
full look Eva Zara
nen herkennen. Ik denk dat er een groot verschil is tussen kinderen grootbrengen die gepamperd zijn of kinderen die van onderuit worden ondersteund en in hun eigen kracht worden gezet.”
Eva, we kunnen er niet naast, want de pregnancy glow is glowing: eerst en vooral ongelofelijk proficiat. Mag ik vragen hoe je de voorbije 7 maanden beleefd hebt?
Eva: “Ik vind het mooi hoe voorzichtig iedereen die vraag stelt. Of me zegt: Je mag ook genieten hé. En dan denk ik: Huh, zie ik er niet gelukkig uit?”
Amai wel.
Eva: “Ik begrijp het natuurlijk. Ik ben
door een vruchtbaarheidstraject gegaan, heb een zwangerschap met zware complicaties gehad in 2018 en ben daardoor ook de tweeling verloren. Met mijn nieuwe partner heb ik een paar jaar geleden een miskraam gehad … Het is echt veel geweest. Het maakt me nog dankbaarder voor wat ik vandaag heb: een zwangerschap die probleemloos verloopt.”
Heb je dat van in het begin gekund?
Genieten?
Eva: “Nee. De eerste week was blinde paniek: Ik zie dit niet zitten. Dit wordt vreselijk. Ik kan zo’n traumatische zwangerschap niet nog eens aan. Ik zag enkel de mogelijke doemscenario’s. Maar na de eerste echo heb ik een heel bewuste keu-
“ Nina Mouton
“Als een kind zich emotioneel niet veilig voelt, kan het niet leren”
ze gemaakt: ik kon de komende pakweg 270 dagen elke dag panisch zijn of elke dag vol vertrouwen proberen te leven. Elke dag maak ik actief de keuze voor dat tweede.”
Nina: “Jij straalt dat echt uit: dit gaat goedkomen. Schoon en sterk vind ik dat. En dan het huis hier te zien vullen met alle spulletjes, de verzorgingstafel die al klaar staat, met de kleurrijke hoes al rond het kussen ... (krijg het even moeilijk) Hoe goed ze dat doet.”
Eva: “Pas op, het lukt me niet altijd. Een paar weken geleden had ik een paar moeilijke dagen: ik was even dapper genoeg geweest en het lukte niet meer. Maar ik kon mezelf die dagen ook gunnen, wat al een grote stap vooruit is. Ik ben ook zeven jaar ouder nu. Ik weet hoe ik het veiliger kan houden voor mezelf. Toen bleek dat er problemen waren met de tweeling, zat ik hele nachten fora af te schuimen op zoek naar informatie, naar antwoorden. Alles wat me maar een beetje een vals gevoel van controle zou geven. Dat heb ik meteen zeer scherp gesteld voor mezelf: niet doemscrollen. Ik laat alles gewoon op me afkomen. Heb ik een vraag, dan stel ik die aan mijn gynaecoloog. Mijn medische team is trouwens fantastisch. Ze hebben meteen gezegd: we kennen je dossier, weet dat als jij er nood aan hebt om hier elke week te staan voor een echo, we dat gewoon doen. Doordat die optie er is, is het nog niet nodig geweest.”
Hoe heeft ze je het nieuws verteld, Nina?
Nina: “Very casual. Tijdens een lunch. Ah trouwens zus, ik ging het je nog niet vertellen, maar ... En toen wist ik het al. Ik wilde het van de daken schreeuwen, maar we waren in publiek natuurlijk.
Eva Mouton
“Ik wil niet op de rem staan voor mijn eigen blijdschap, maar wil het er ook niet te veel inwrijven”
En eerlijk, het duurde even om te schakelen in mijn hoofd. Er was zoveel vrede bij Eva en Daan dat het ouderschap niet meer weggelegd zou zijn voor hen. En toen ineens, toch.”
Eva: “We waren er wel klaar mee, dachten we. We hadden zo’n goed jaar gehad. Hadden andere manieren gevonden om ons leven betekenis te geven. En toen kwam er ineens toch een kleine opening om het gesprek te hebben van: Zouden we toch nog eens ...? En toen bleek ik al zwanger te zijn. Wat een geschenk was dat: ik moest geen stress meer hebben, maand na maand bang afwachten, zou het deze keer misschien wel lukken?
Mensen waarbij zwanger worden niet evident is, weten wat een heftig parcours dat is. Ik dacht echt: het is niet meer voor mij weggelegd en ik ben er eindelijk oké mee. En dan ja ... (krijgt een grote glimlach) Iedereen vraagt me of ik kwaaltjes heb. Tuurlijk, ik slaap geen nacht meer door en mijn bekken wiebelt soms, maar … ik krijg een baby!”
Nina: “Die pure blijdschap is er bij iedereen in de omgeving. Nu voel je ook: het klopt helemaal dat deze twee nog mama en papa worden.”
Eva: “Ook al moesten alle grootouders de bedjes en parken van zolder gaan halen, want voor de rest zijn alle kleinkinderen al tieners.”
Nina: “Zo heb je meteen een hoop babysits.”
En jij wordt toch meter?
Nina: “Het zou wel echt gênant zijn als het niet zo was. (lacht) Ja, ik word metie
Ik ben uitgekinderd, uit mijn slaaptekort: ik ben er klaar voor. Geef mij dat kleintje maar op de arm. En ik mag het weer teruggeven als het last heeft. Hoe zalig!”
Eva: “Ik vind dat wel zot als ik daarover nadenk, dat ik nu het eerste aanspreekpunt ben, na al die jaren tante te zijn geweest. Ik denk dat er weinig mensen zijn die meer dan ik hebben kunnen nadenken over wat voor soort moeder ze zullen zijn. En tegelijk kan ik het me amper voorstellen, na 37 jaar kinderloos te zijn, hoe zot mijn leven nu gaat veranderen.”
Nina: “Jij gaat zo’n rustige, geduldige mama zijn. Jij kunt dat nu al, zo in het moment zijn. Ik was 25 toen ik moeder werd: alles gebeurde tegelijk en dan ja, was daar ook nog die baby. Pas op, ik ben blij dat ik jong mama was hé, maar ik zie toch ook de charme van wat jij nu meemaakt.”
Eva: “Ik herinner me tijdens mijn lerarenopleiding een les die ik moest geven aan twintig 6- tot 9-jarigen met lijmpistolen, scharen, ijzerzagen en papiermaché. Dat was een grote chaos, en toen betrapte ik mezelf erop dat ik daar ook ineens met mijn vingertjes stond te zwaaien. Dus ja, wat er gaat gebeuren als ik mij overweldigd voel? Geen idee. Maar er is alleszins dat overheersende, diepe geluksgevoel. Hoe schoon dat mijn leven gaat zoals het gaat.”
Je deelde het berichtje online in februari: was dat ook met een klein hartje?
Je hebt een hele trouwe community online, de zogeheten Buskesclub: het
clubje voor alle vrouwen met verdriet over een onvervulde kinderwens.
Eva: “Dat was echt … (krijgt tranen in de ogen) … het moeilijkste. Ik had zoveel sterke, kinderloze vrouwen leren kennen, met wie ik boeiende gesprekken heb gehad. Met wie ik zoveel deelde. Zwanger worden voelde als een soort verraad. Onlangs was het Moederdag en dat heeft de hele dag in mij gebotst: ik wilde gewoon blij zijn en iets posten, maar ik snap ook die pijn zo hard. Dus heb ik het maar laten passeren. Sommigen zeiden dat mijn zwangerschap hen raakte en ik snap dat. Ik heb zelf veel mensen op mute gezet na een aankondiging. Tuurlijk was ik blij voor hen, maar ik wilde er niet elke dag mee geconfronteerd worden. Toen ik de zwangerschap aankondigde, voelde ik wel tot in elke vezel hoezeer het ons gegund was. Daarom dat ik ook niet op de rem wil staan voor mijn eigen blijdschap, zonder het er te veel in te wrijven. Ik hoop vooral dat de gemeenschap verder blijft bestaan. De Buskesclub gaf een gezicht aan al die mensen die normaal gezien eenzaam en alleen in de wachtzaal zitten van het ouderschap. En ik blijf er daar een van. Want al die mensen die zeggen: Je bent dat vergeten als je je kind in je armen houdt … Dat is niet zo. Die jaren zullen nooit níet een deel zijn van mij.” n
Op de foto blauwe jurk en blouse Xandres witte schoenen met hak Zara
Schandalig
Aanvankelijk droegen enkel vrijgevochten vrouwen met lef een bikini. In 1949 werd de bikini zelfs verboden in Italië en Spanje, de jaren daarna volgden heel wat andere Europese landen, Australië en verschillende Amerikaanse staten. Ook België had het niet begrepen op het kledingstuk. Toen Brigitte Bardot in 1953 in bikini werd gespot op La Croisette, was dat nog wereldnieuws. Pas vanaf eind jaren vijftig werd de bikini definitief aanvaard.
Barbie in badpak
Op 9 maart 1959 maakte de allereerste
Barbiepop haar debuut, en dat deed ze in een zwart-wit gestreept badpak.
Blik op de billen Bikinitop9,99euroen bikinislip9,99euro,H&M
De Romeinen in bikini
De bikini mag dan wel een uitvinding zijn van midden vorige eeuw, toch is het erg aannemelijk dat een variant ervan al gedragen werd in het oude Rome. Zo zijn er bijvoorbeeld de beroemde ‘bikinimeisjes’, een mozaïek die werd ontdekt in het stadje Piazza Armerina in Sicilië. Hierop staan meisjes afgebeeld die spelen en rennen in strandkleding.
Lig je straks horizontaal te zonnen, dan kan je intussen uitpakken met deze weetjes over je bikini of badpak.
samenstelling Klaar Wauters
Zwemmen in afval
Ook voor swimwear werd er de voorbije jaren gezocht naar vooruitstrevende, duurzame materialen. Badpakken, bikini’s en zwemshorts gemaakt van oude visnetten, tapijtresten, industrieel afval, plastic afval uit zeeën en rivieren, je vindt het allemaal in de rekken.
Lila love
Bikinitop33,99euroenbikinislip 19,99euro,Hunkemöller
Tropicool
Bikinitop15,99euroen short17,99euro,C&A
With a bang
Achter de eerste bikini zit een Franse auto-ingenieur: Louis Réard ging aan de slag met amper vier driehoeken; twee voor het broekje en twee voor het bovenstuk. Toen hij zijn gedurfde ontwerp op 5 juli 1946 voor het eerst aan de wereld toonde, verwachtte hij een explosieve reactie. Om die reden vernoemde hij zijn badkleding naar Bikini, een deel van de Marchall-eilanden waar Amerika in datzelfde jaar experimenteerde met waterstof- en atoombommen. Réard vond de term ‘bikini’ perfect passend, want zijn tweedelige ontwerp was immers net zo schokkend als de kernproeven.
Knallen en opvallen
Bikinitop110euroen bikinislip54,90euro,MarieJo
Bond in de ban van de bikini
Een kleine greep uit swimwear op het witte doek: van Farrah Fawcett in Charlie’sangels, Rachel Welch in One millionyearsbcen Deborah Kerr in Fromheretoeternitytot prinses Leia in Starwars,episodeVI:returnofthe jedi, Denise Richards in Wildthings, Pamela Anderson in Baywatchen Angelina Jolie in Tombraider. Dé bekendste bikiniscène blijft natuurlijk
Ursula Andress uit Dr.nodie sensueel in witte bikini uit de zee stapt terwijl James Bond toekijkt. Later bracht Halle Berry trouwens een hommage aan deze scène door in de Bond-film Dieanotherdayop dezelfde manier uit het water te komen.
Strapless in stijl EresbijdeBijenkorf, 450euro
Eenmaal, andermaal … De gouden bikini die prinses Leia in Starwarsals slaaf van Jabba the Hutt droeg, werd vorige zomer geveild en bracht zo’n 160.000 euro op.
Krachtig in koraal
Bikinitop49,95euroenbikinislip 29,95euro,Lingadore
Schouder bloot
Etam,19,99euro
Beachgirls in bikini
In 1994 werd de bikini het officiële uniform voor het Olympisch beachvolleybal voor vrouwen. Deze beslissing van de Internationale volleybalfederatie kreeg heel wat gemengde reacties; de een vond het praktisch, de ander ongepast. In 2012 werd de beslissing tenietgedaan.
Inpakken & wegwezen
LaRedoute,109euro
Sierlijk plooiwerk
Bikinitop,45,95euroenbikinislip 29,95euro,Calzedonia
Da’s pas waterproof K-Way,120euro
Itsy bitsy
Je kent vast het nummer Itsybitsy teenieweenieyellowpolkadotbikini
Deze song uit 1960 boostte de bikiniverkoop in Amerika.
Bikinitop,39euroenbikinislip, 26euro,Sun68
Extra beschermd
Uv-werende badkleding wordt steeds populairder. Textiel met ingebouwde uv50+ biedt extra bescherming tegen het schadelijke effect van de zon. Vooral interessant voor kinderen en mensen met een gevoelige huid.
Op z’n Baywatch PrincesseTamtam,79euro
Onder het motto ‘wie voor zichzelf zorgt, zorgt voor een goede vriend’: Billie plant sauna- en stranddagen, geniet van rustige avonden bij kaarslicht en bereidt zich voor op een lange, hete zomer met zwierige broeken en luchtige blouses.
Zomerhit
Hanne, redacteur: “Luchtig, zwierig, cropped, maar ook praktisch door de elastische tailleband en vlot te combineren met zwart, rood en neutrale tinten: deze broek heeft alles om mijn zomerhit te worden.”
TrousersMschalyonaVlora, MSCHCopenhagen,69,95euro
Nanerle, eindredacteur: “Na de eerste warme dagen is het extra hard uitkijken naar de vakantie. Hoog op de wishlist? Dit denim badpak van Icone.”
Badpak,IconeLingerie,198euro
Ibiza in eigen land
Hanne, redacteur: “Deze nieuwe shop in Kortrijk is het binnenwaaien waard voor wie van boho-vibes houdt en een beetje Ibiza of Saint-Tropez in huis wil halen.”
Boho71,LeopoldIIIlaan26, 8710Ooigem,België PsychodelicBowlOrange21CM,88euro
Gezellig zonder stress
Charline, vormgever: “Ik ben dol op gezelligheid met kaarsen, maar ben altijd bang dat ik ze vergeet uit te blazen. Met deze led-kaarsen hoef ik me daar geen zorgen over te maken. Gewoon aanzetten en chillen! Extra fijn: ze blijven ook nog eens superleuk van vorm.”
Led-vormkaarslichtblauw, Hema,7,29euro
Chef Billie, Liesbet: “Cadeautje voor mijn mama, die een tas zocht om mee te nemen als ze met een vriendin naar de sauna gaat. Vergezelt deze zomer hopelijk ook picknicks en stranduitstapjes.”
Naramweekendbagcamel&ultramarine,Bongusta,bijShopLily,60euro
TSteeds meer vrouwen krijgen op latere leeftijd de diagnose ADHD. Jarenlang vragen ze zich af waarom alles moeizamer gaat, waarom er zoveel afleiding is en waarom hun to-dolijstjes steeds langer worden.
Journaliste en auteur Nele Reymen was daar geen uitzondering op.
oen mijn psycholoog ADHD suggereerde, dacht ik: ADHD? Dat is toch iets voor hyperactieve jongetjes? Ik zag mezelf niet zo, maar besloot me toch te laten testen omdat alles wat ik hoorde en las over ADHD toch over mij leek te gaan … En dat bleek na een diagnostisch traject ook effectief zo te zijn.
Mijn diagnose werd de start van een zoektocht door mijn leven, voor, tijdens en na die diagnose. Een leven waarin ADHD altijd aanwezig was, maar pas laat werd herkend.
Ik heb ADHD, en daar komen ze nu pas mee is het boek dat ik schreef over die zoektocht. Want ADHD heeft impact op mijn denken, mijn emoties en mijn dagelijkse functioneren. Het is geen handleiding, maar een eerlijk, persoonlijk relaas van mezelf: een vrouw die eindelijk antwoorden krijgt. Misschien is het ook jouw verhaal als je al lang dacht dat je een dramaqueen was, dat je lui was, ongeorganiseerd, chaotisch of dom was, and then some Want als je ADHD hebt, is dat fout gedacht.
Om te beginnen dacht ik vooral dat ik een lost case was. De volgende stukjes maken dat duidelijk. Het is allemaal in verleden tijd geschreven, al betekent dat niet dat het ook allemaal verleden tijd ís. Sinds mijn diagnose leer ik mezelf nog elke dag een beetje beter kennen. Ik probeer meer te leven naar mijn noden, te werken aan de dingen die werk nodig hebben en ik probeer die negatieve gedachten om te buigen. Want ik ben meer dan een diagnose ADHD, meer dan je denkt, meer dan ik dacht. En jij waarschijnlijk ook.”
Wendy de Pree, psychologe en gedragstherapeute, beaamt dat: “Vrouwen met ADHD zijn vaak de leukste mensen
die je ontmoet: creatief, spontaan, empathisch en flexibel. Ze denken buiten de lijntjes, passen zich razendsnel aan en tonen indrukwekkende veerkracht, juist omdat ze gewend zijn obstakels te overwinnen. Zelfkennis is daarbij onmisbaar. Hoe beter je begrijpt waar je valkuilen én je sterke kanten liggen, hoe milder je voor jezelf kunt worden. ADHD vraagt om een leven dat is afgestemd op jouw brein, met voldoende structuur, rust en ruimte om je talenten te laten bloeien. Hoe beter je jezelf leert kennen, hoe sterker je wordt in het omgaan met uitdagingen en het benutten van je unieke ADHD-kracht.”
Ik dacht dat ik … een dramaqueen was
Nele: Als ik huilde, dan huilde ik alles eruit. Alle sluizen tegelijk open! En als ik blij was, dan was ik heel blij. Aanstekelijk blij! Mijn emoties kwamen altijd in hoofdletters: BOOS, VERDRIETIG, BLIJ. Big highs, deep lows. Zelfs als ik mijn emoties naar buiten toe probeerde te beheersen, voelde het vanbinnen alsof er geen volume- of intensiteitsknop was. Ik kreeg vaak de reactie dat ik overdreef, waardoor ik dan maar besloot dat ik overgevoelig was en ik mezelf moest leren beheersen. Want alles kwam binnen in HD, en gaat er net zo intens weer uit. Wendy de Pree: Veel vrouwen met ADHD ervaren emoties intenser door hun verhoogde gevoeligheid voor prikkels en een minder goed werkende ‘rem’ in het brein. Dat betekent niet dat je overdrijft. Gevoelens komen sterker en directer binnen, waardoor reacties vaak impulsief zijn. Dit kan leiden tot meerdere stemmingswisselingen per dag, vaak zonder dat je er controle over hebt.
Ik dacht dat ik ... lui was
Nele: “Ik kon dagenlang het huishouden negeren. Ik stelde uit, met het nodige schuldgevoel, tot het moést gebeuren en de stress het overnam van de verlamming. Deadlines? Die haalde ik altijd op het allerlaatste moment, terwijl ik intussen wel duizend andere dingen kon doen. Zoals de lade met de haarelastiekjes ordenen. Mijn energie kwam niet wanneer het nodig was, zo leek het. En dus zag iedereen me als iemand die blijkbaar alleen bewoog als ze daar zin in had. Ik was lui! En ik geloofde dat. Ik begon me er zelfs naar te gedragen. Maar het was geen onwil, het leek meer alsof er geen aan-knop was voor de dingen die moesten gebeuren. Enkel een knopje om de weerstand te vergroten.”
Wendy de Pree: “Uitstelgedrag komt vaak voor bij ADHD en heeft alles te maken met dopamine. Dopamine is een stof in je brein die belangrijk is voor motivatie: het geeft je een gevoel van beloning als je ergens aan begint of iets afrondt. Bij ADHD werkt dit beloningssysteem minder goed. Daardoor voelen saaie of moeilijke taken, zoals de afwas of administratie, niet motiverend genoeg om meteen op te pakken. Het gevolg: je stelt taken uit, niet omdat je lui bent of geen discipline hebt, maar omdat je binnenwerk anders is afgesteld.”
Ik dacht dat ik … te ongeorganiseerd was voor het volwassen leven
Nele: “Ik had een eenvoudig systeem voor administratie: één lade waar alles
in verdween. Brieven van de mutualiteit, facturen, herinneringen voor een doktersafspraak, tekeningen van mijn dochter, boodschappenlijstjes van een week geleden, allemaal samen. Ik heb kalenders gekocht in alle vormen en maten, digitale planningsapps geprobeerd, zelfs een whiteboard op de koelkast gehangen met kleurcodes. Maar na drie dagen gaf ik het telkens op, want ik wist niet waar ik moest beginnen.”
Wendy de Pree: “Bij ADHD werken de executieve functies niet goed. Deze regelfuncties van je brein zorgen ervoor dat je doelgericht kunt handelen: ze helpen je plannen, organiseren, je aandacht vasthouden, impulsen remmen en flexibel schakelen. In het volwassen leven merk je zwakke executieve functies aan dingen zoals altijd te laat komen, afspraken vergeten, moeite hebben met administratie, snel overprikkeld raken of taken eindeloos uitstellen. Je kunt het gevoel hebben dat je constant achter de feiten aanloopt, je hoofd nooit stilstaat en het huishouden of werk je steeds weer overweldigt. Je wilt wel, maar mist de innerlijke structuur om alles vlot te regelen.”
Ik dacht dat ik … gewoon altijd overal te veel van was
Nele: “Ik had de gave om in een gesprek plots een zijspoor te nemen. Heel snel: iemand vertelde over haar vakantie en ik wou weten of ze ooit zou emigreren. Ik praatte vaak snel, luid, met veel handgebaren en emoties. Soms hoorde ik mezelf ratelen en probeerde ik halverwege af te remmen. Maar dat lukte niet. Dus verontschuldigde ik me voor dat ratelen en ik kon mijn eigen hand opvreten als ik na afloop dacht: waarom u
kon ik niet gewoon wat rustiger doen?”
Wendy de Pree: “Vrouwen met ADHD voelen zich in sociale situaties vaak te druk of te intens. Ze praten enthousiast, zeggen dingen zonder filter, onderbreken en ratelen door. Tegelijk zijn ze gevoelig voor afwijzing en kunnen fel reageren bij overprikkeling. Niet omdat ze te veel zìjn, maar omdat hun brein anders werkt.”
Ik dacht dat ik … sociaal ongemakkelijk was
Nele: “Na een feestje kwam de aftershow in mijn hoofd. Tot diep in de nacht speelde ik gesprekken opnieuw af. Had ik iemand per ongeluk gekwetst? Was mijn mop ongepast? Werd het stil nadat ik iets zei? Soms vermeed ik etentjes of bijeenkomsten, omdat het moment zelf zoveel energie vroeg en ook de nasleep me dagen kon kosten.”
Wendy de Pree: “Vrouwen met ADHD ervaren vaak sociale angst of ongemak. Dat komt door hun sterke gevoeligheid voor afwijzing en de neiging om voortdurend te piekeren over hoe anderen hen zien. Problemen met impulscontrole spelen ook mee: spontaan iets zeggen of doen dat achteraf onhandig voelt, kan het gevoel van ongemak versterken.”
Ik dacht dat ik … een slechte vriendin was
Nele: “Mijn Whatsapp-gesprekken zaten vol halve antwoorden, conceptberichten, ongelezen notificaties. En als iemand me daar dan op wees, verontschuldigde ik me uitgebreid. Want ik gaf wél om hen, ik negeerde hen niet bewust, het gebeurde gewoon? Ik voelde me vaak te weinig of
te veel in een vriendschap, waardoor ik onbewust afstand nam van anderen. Zo ging ik evengoed all-in en dan weer all out bij een vriendschap. Al voelde ik wel: uit het oog is uit het hoofd, niet uit het hart.”
Wendy de Pree: “Vrouwen met ADHD missen door afleiding soms sociale signalen of reageren traag op berichtjes. Dat kan overkomen als ongeïnteresseerd of slordig, terwijl het in werkelijkheid vaak voortkomt uit hoe hun brein werkt. Met ADHD heb je moeite om sociale routines vast te houden, niet door onwil, maar doordat het snel wordt afgeleid en vooral reageert op directe prikkels. Belangrijke sociale cues raken daardoor gemakkelijk naar de achtergrond, zelfs als ze veel betekenen.”
Ik dacht dat ik … gewoon niet gemaakt was om moeder te zijn
Nele: “Ik hield van mijn kinderen en wou heel graag moeder zijn, maar het kostte me allemaal veel meer moeite dan ik ooit had durven denken. Mijn hoofd kon geen rust vinden. Het geluid van speelgoed dat rammelde, kinderen die tegelijk iets vroegen, de geur van een volle luier, een pan op het vuur, praktische zaken die geregeld en niet vergeten mochten worden … Het was alsof mijn hele systeem blokkeerde. Dan verloor ik mijn geduld. Riep ik te hard. Of sloot mezelf huilend op in de
badkamer. Ik vroeg me elke dag hetzelfde af: hoe doen die andere moeders dat?”
Wendy de Pree: “Voor moeders met ADHD is het ouderschap vaak extra uitdagend, omdat het juist een beroep doet op vaardigheden die bij ADHD moeilijk zijn: overzicht houden, plannen, flexibel reageren, grenzen stellen en kalm blijven onder druk. Ze vergeten sneller schoolspullen, vinden het lastig om lang geduldig te luisteren of om mee te knutselen. Dat zorgt vaak voor schuldgevoelens en het gevoel tekort te schieten, terwijl ze meestal wel enorm betrokken en liefdevol zijn.”
Ik dacht dat ik … dom was omdat
Nele: “Ik ging naar boven om iets te halen en wist op de tweede traptrede al niet meer wat het was. Ik vergat namen, afspraken, details die voor anderen vanzelfsprekend leken. En telkens opnieuw dacht ik: waarom kan ik dit niet? Waarom ben ik zo warrig? Zo onbetrouwbaar? En waarom kan ik dat niet verbergen? Ik had het gevoel dat ik met een handleiding geboren was die ik zelf nooit had gekregen. En ja, ik stond zelfs een keer aan de foute locatie om mijn kind op te halen.”
Wendy de Pree: “Veel vrouwen met ADHD worstelen met vergeetachtigheid, afgeleid zijn en slordige fouten. Omdat deze dingen vaak worden gezien als ‘niet opletten’ of ‘niet slim genoeg zijn’, ontstaat al vroeg het idee dat er iets mis is met hen. In werkelijkheid zijn dit typische symptomen van ADHD, geen tekenen van domheid. Het brein heeft moeite met focus, werkgeheugen en het filteren van prikkels, iets waar intelligentie niets mee te maken heeft.”
IkhebADHDen daarkomenze nupasmee, NeleReymen, UitgeverijPelckmans n
Serap Can (38) heeft voor de derde keer kanker. “Hoe zou mijn leven eruit hebben gezien als de ziekte nooit op mijn pad was gekomen?”, vraagt ze zich af. Moet ze de kanker vervloeken, of heeft de ziekte haar ook verrijkt? Hier geeft ze een kijk in haar hart.
“Goed nieuws, mevrouw, we hebben toch niets gevonden tijdens het onderzoek. Het bloed dat u verloor tijdens de bevalling en de verdikking die we zagen op uw baarmoederhals, blijken toch niets te zijn.” Soms beeld ik me in dat de dokter me deze boodschap meegaf op 24 november 2021, in plaats van het nieuws dat onze wereld deed instorten. Net bevallen van onze tweede dochter drong een kankerdiagnose mijn roze wolk binnen en kleurde die pikzwart. Dat brengt me bij de volgende vragen: “Hoe zou mijn leven eruit hebben gezien als de ziekte nooit op mijn pad was gekomen? Wat voor persoon zou ik nu zijn? Zou ik gelukkiger zijn geweest? Ik zal het nooit weten. Er zijn zo van die gebeurtenissen die je leven ingrijpend veranderen: kinderen, huwelijk, scheiding, eerste job, rijbewijs, verlies, ziekte – noem maar op. Ze vormen je als mens en je ondergaat onvermijdelijk een transformatie. Ze zeggen weleens “Count your blessings”, maar ik voeg eraan toe: “Vergeet je trauma’s niet”. Ze horen bij de bagage die je met je meedraagt. En mijn zware medische dossier is me soms te veel.
“Soms is pijn de drijvende motor voor groei”
Als ik opnieuw zou mogen beginnen, zonder te vrezen voor mijn leven – zou ik die kans dan met beide handen grijpen? Een deel van mij is helemaal overtuigd: ik druk op de resetknop en vergeet alles. Ik geloof dat ik zorgelozer en daardoor gelukkiger zou zijn. Maar een ander deel vermoedt dat alles om een reden gebeurt. Ik had nooit mijn ware talenten en diepe wensen kunnen ontdekken zonder Tummy. Moet ik hem nu bedanken of net vervloeken?
Het is zoals een haat-liefdeverhouding. Als ik gefrustreerd ben en de pijn voel, dan is er enkel haat. Ik wil hem nooit meer zien en ik ben gefrustreerd dat de tumoren steeds ongewenst terugkeren. In mijn kalme en positieve gemoedstoestand bekijk ik de situatie door een roze bril. Ik ben dankbaar voor de mooie lessen die ik meekreeg. Maar geloof me: ik had ze veel liever op een andere manier gekregen. Zonder te moeten vrezen dat ik mijn oude dag misschien niet zal zien. Ik geef toe dat dit soort leven zware uitdagingen met zich meebrengt, maar mijn leven ook intens verrijkt. Soms is pijn de drijvende motor voor groei. Het vraagt moed om, door de pijn heen, de lichtpuntjes te blijven zien. En ik zie ze glashelder – zo groeit er alleen maar liefde, over haat heen.
Je kind insmeren met zonbescherming is een must, maar vaak ook een hels karwei. Billie weet raad. Goed smeren? Dat kan je (kind) écht leren.
tekst Franciska Bosmans
We kunnen nog wat leren van de Australiërs. Down-under word je kwaad bekeken als je je kinderen op het strand zonder hoofddeksel en in minuscule zwembroekjes laat rondlopen.
Bij onze Belgische jeugd is die gewoonte er een pak minder. Volgens cijfers van Stichting tegen Kanker liep 74% van onze twaalf- tot achttienjarigen in 2024 minstens één lichte zonnebrand op, 35% een zonnebrand met ongemak en pijn en 9% een zware verbranding.
Die cijfers zijn verontrustend. Hoe meer je op jonge leeftijd wordt blootgesteld aan de zon, hoe groter het risico dat je later huidkanker ontwikkelt.
Je kinderen tegen de zon beschermen is een must. Dat vindt ook Ciska Dings, oprichtster van het Belgische zonbeschermingsmerk Skins by Dings. Zij is specialist in zonbescherming en leerde haar zoons om élke dag van het jaar te smeren. “Als je er van kleins af aan een gewoonte van maakt, is dat voor kinderen de normaalste zaak ter wereld. Smeren is bij ons geen optie. Hier staat zonnecrème naast de tandenborstels.”
Uv-stralen zijn er het hele jaar door, niet enkel op zonnige zomerdagen. “UvA-stralen kunnen de huid op lange ter-
mijn beschadigen. Ze dringen dieper door dan uv-B, dat zonnebrand veroorzaakt. Uv-A leidt tot vroegtijdige huidveroudering maar haar grootste risico is de verhoogde kans op huidkanker.”
Daarom is dagelijkse bescherming essentieel, “met een SPF van minimaal 30, ongeacht het weer! Vroege bescherming is niet alleen belangrijk om zonnebrand bij je kind te voorkomen, maar vooral ook om zijn gezondheid op lange termijn te beschermen. Het is een investering in zijn toekomst.”
Kinderen insmeren met zonbescherming verloopt vaak moeilijk. Maar met deze tips loopt vanaf nu alles gesmeerd.
1. Maak er een gewoonte van Stop zonbescherming in de dagelijkse routine van je kinderen ’s ochtends.
“Eerst haren uit het gezicht, dan tandenpoetsen en zonnecrème smeren,” aldus Dings. Hoe vroeger je met een routine start, hoe makkelijker kinderen zich eraan houden. “Heeft je kind de gewoonte nog niet, doe dan toch de moeite ze op te starten. En wees consequent. Komt je kleuter van school met de mededeling: Mama, de juf zegt dat je je enkel moet insmeren wanneer het warm is,
leg dan op een kind- en jufvriendelijke wijze uit waarom mama wél alle dagen van het jaar smeert, ook wanneer het bewolkt of koud is, of regent.”
2. Kies fijne texturen
Formules die fijn en snel uitsmeren, zonder plakkerig gevoel of witte waas: zonbescherming wordt steeds aangenamer in gebruik. Voor kinderen zijn er formules die zand afstoten, sterk waterproof zijn en niet in de ogen prikken.
Dermatoloog Dagmar Ostijn van Skinical in Melle tipt ongeparfumeerde
formules. “De huidbarrière van kinderen is nog niet volgroeid waardoor ze makkelijker reageert op parfum. Smeer op kleine kinderen tot twee jaar ook liefst puur minerale filters omdat die het minst irriteren. Kies voor de non-nano versie: die dringt niet door in de huid. Baby’s houd je helemaal uit de zon.”
3. Investeer in beschermende kledij en hoofddeksels
Zonnecrème is één ding, maar “schaduw, kledij, een zonnehoed en -bril vormen een nog belangrijkere bescher-
ming,” weet Ostijn. “Kies stoffen die niet te luchtig zijn, anders kan de huid eronder toch verbranden. Uv schijnt ook door een nat T-shirt. Stop je kind in een zwempak met uv-bescherming.” Ook een must is een hoofddeksel. Liefst een zonnehoed met brede rand omdat die meer huid beschaduwt.
4. Smeer rijkelijk
Om de SPF van een product te halen, moet je véél smeren. “Een halve theelepel zonnecrème voor het gezicht,” zegt Ostijn. Pas dan biedt een product met SPF50 ook die bescherming.
Ook moet je egaal smeren om een zonnefilterschild op de huid te vormen. Je smeert liefst drie lagen. Een crème is volgens Ostijn het makkelijkst om de juiste hoeveelheid te smeren.
5. SPF on repeat
Stop zonbescherming in de boeken- of sporttas. Je hoort elke twee uur, of na elke zwembeurt, te smeren. Op uitstap met de kinderen heb je dat bijsmeren zelf in de hand, op school/kamp niet. “Ik kan mijn kinderen niet vragen de klok in de gaten te houden, maar ik leg hen wél een moment op waarop ze opnieuw moeten smeren: tijdens de middagpauze, na de tennismatch …” tipt Dings.
6. Doe het (eerst) zelf … ‘Wat je zelf doet, doe je meestal beter’, ook wanneer je kinderen insmeert. Zo heb je meer controle over hoe(veel) wordt gesmeerd. “Neem voldoende product in het ‘kuipje’ van je ene handpalm, waaruit je met je andere hand product neemt.
Dat werkt snel en makkelijk,” tipt Dings.
“Bij het gelaat smeer ik eerst de linkeren dan de rechterhelft in. Vraag je kindje de ogen te sluiten wanneer je dat doet. Ik smeer ook over de gesloten oogleden.”
7. Laat hen (later) ook zelf smeren
“Wil je kindje ikke zelf doen? Stimuleer dat,” aldus Dings. “Stip zonnecrème aan op zijn gelaat en aan de zon blootgestelde lichaamsdelen, zet het voor een grote spiegel en laat het de crème uitsmeren. Imiteren werkt ook goed. Ga naast of achter je kind staan bij de spiegel, dan kan het jou kopiëren.”
“Controleer de gevaarlijke en vaak vergeten plekjes: neus, oren, hals, nek … Een kind heeft de neiging enkel wangen en voorhoofd in te smeren. Vertel ook wat en waarom je dit doet: De neus en oren mogen we niet vergeten want die steken uit voor de zon. Met wat geluk onthoudt je kind dat en smeert het de volgende keer ook zelf die plekjes in.”
8. Baby in huis?
“Voor baby’s tot 3 of zelfs 6 maanden, is vooral fysieke bescherming van belang,” zegt Dings. “Je komt simpelweg niet in de zon met je baby. Kom je wel buiten, is dat met zonnehoedjes, doeken, parasols, schaduw, UV-tentjes … dus nooit rechtstreeks in de zon. Kan het echt niet anders? Dan smeer je de blootgestelde huid in met zonbescherming.”
“Zet een bij de verzorgingstafel en stop een tweede in je luiertas. Zo heb je er altijd eentje bij de hand. Bewaar zonbescherming niet in de auto, zeker niet in de zomer: daar kan de temperatuur te hoog oplopen, waardoor het product zijn werking en stabiliteit kan verliezen.”
7 TIPS VOOR EEN LAST-MINUTE BARBECUE
Een zonnige zomerdag mag je niet zomaar laten passeren. Trommel je vrienden en familie op, passeer even langs Lidl en het grillen kan beginnen. Met deze tips wordt je last-minute barbecue sowieso een succes.
Vertrouw op de gouden regel
“Is dat wel genoeg?” Het is een vraag die we ons allemaal stellen bij het winkelen voor een barbecue.
De gouden regel is echter dat je met 400 gram vlees, vis of vleesvervanger per persoon zeker toekomt. Afankelijk van je selectie zullen dat drie à vier stukken zijn. Voorzie daarnaast ook een half stokbrood, 200 gram groenten en 150 gram pasta- of aardappelsalade per persoon. Durf qua groenten origineel uit de hoek te komen met venkel, asperges of aubergine op de grill. Bij Lidl vind je het allemaal.
Kies voor kant-en-klaar
Durf het jezelf makkelijk te maken. Bijgerechten als taboulé of aardappelsalade vind je kant-en-klaar bij Lidl. Doe ze thuis in een mooi kommetje, werk af met verse kruiden en niemand merkt het verschil. Dat geldt ook voor gemarineerd vlees of satés. Waarom zou je ze zelf maken als je ze ook gemarineerd kunt kopen bij Lidl?
Denk aan de kleintjes
Een barbecue is een feest voor de hele familie. Serveer dus ook leuke en lekkere zaken voor de koters. Maak bijvoorbeeld spiesjes met stukjes van alle soorten vlees die je hebt. En kraak naast een fes cava ook een fesje fruitsap. Laat de kids eventueel ook meehelpen met het snijden van de groentjes en het maken van de salades. Zo zal alles extra lekker smaken.
Doe je boodschappen in één keer
De beste manier om tijd te besparen, is door alles in dezelfde winkel te kopen. Bij Lidl kan dat! Naast excellente groentjes en vis en vlees van topkwaliteit vind je er ook vleesvervangers, vers brood, dranken, desserts, houtskool, aluminium bakjes,… Da’s makkelijk, neen?
Zijn je barbecue, tangen of ander materiaal aan vervanging toe? Op lidl.be bestel je alles wat je nodig hebt aan een zacht prijsje. Vervolgens wordt het aan huis geleverd zodat jij je op belangrijkere zaken kunt focussen.
Een hapje op tafel trekt aan én zorgt ervoor dat je als gastheer of -vrouw niet hoeft te stressen. Terwijl je gasten rustig kunnen snacken en babbelen, kun jij je ongehaast bezighouden met de laatste voorbereidingen voor de barbecue. Kies ook voor simpele hapjes waar je geen werk meer aan hebt. Baba ganoush, kaasblokjes, gevulde pepertjes, groentechips, snackgroentjes,… Bij Lidl vind je tal van lekkers.
Een barbecue is niet geslaagd zonder gegrilde broodjes. Stop bij de bakkerijafdeling van Lidl voor vers stokbrood, pistoletjes en anders lekkers en leg ze (al dan niet besmeerd met look- of kruidenboter) op de rooster. Ook lekker is een gegrild ‘pull apart-brood’ met spek en kaas. Makkelijk, verrassend en onweerstaanbaar!
Een spontane barbecue?
Da lukt, ‘k heb Lidl!
Ontdek hoe Lidl’s uitgebreide aanbod ook jouw leven vergemakkelijkt.
voor 4 personen
☐ 1 wit boerenbrood
☐ 200 g spek met Provençaalse marinade
☐ 6 el geraspte mozzarella
☐ 1 ui
☐ 1/2 teentje knofook
☐ 3 el gehakte basilicum
☐ 1 el gehakte bieslook
☐ 3 el boter, 2 el mayonaise
☐ 2 el zure room
☐ 1/2 tl paprikapoeder
☐ peper en zout
BEREIDING
Bak het spek goudbruin op de barbecue en snijd het in reepjes. Meng de zure room, mayonaise, geperste look en bieslook tot een dressing. Kruid af met paprikapoeder, peper en zout.
Snijd het brood verticaal kruiselings zodat er een raster ontstaat. Blijf zo’n 3 cm weg van de bodem. Verdeel de kaas, basilicum en gesnipperde ui tussen de openingen van het brood. Bestrooi met spek, bedruppel vervolgens met gesmolten boter en werk af met de dressing. Wikkel het brood in aluminiumfolie en rooster het 15 à 20 minuten indirect op de barbecue.
Elke week buigen Annelien en Stephanie zich in hun GoPlay-podcast over de grote en kleine dingen des levens. Voor de Coorevitsen zijn er geen taboes.
“Natuurlijk is een papa die wilde spelletjes speelt toffer dan een mama die zegt ‘let op dat je niet valt’”
“Ik ben een mama van twee dochters. Ze zijn drie en zes jaar. Ze hebben een goeie band met hun papa, het is dan ook een superpapa. Ik heb dus geluk. Hij is heel betrokken en veel zorgzamer dan ik. Maar ik vind het nu soms echt moeilijk als ze zeggen dat ze hun papa het allerliefste hebben. Of ‘ik ben een papa’s-kindje’. Ik wil daar liever niet op reageren, zeker omdat mijn moeder vroeger ook jaloers kon zijn. Nu moest ik drie dagen onverwachts weg en toen ik thuiskwam, keken de kinderen nauwelijks op. Mijn hart brak een beetje, ook omdat ik hen hard gemist had. Ik twijfel soms of het ligt aan het feit dat ik te weinig aandacht geef of te weinig met hen speel. Wat zouden jullie doen?”
Lana
Oh ja, ook dit nog! Stuur zelf (anoniem) je confession in via dezussencoorevits.be Heb je de podcast al gehoord? Beluister via GoPlay of je favoriete podcastplatform
Annelien: “Ik snap dat haar hart breekt. Maar elk kind heeft wel een fase waarin het meer naar de papa of naar de mama gaat.”
Stephanie: “Het is echt maar een fase. Zeker weten.”
Annelien: “Ik denk dat papa’s en mama’s allebei hun karaktereigenschappen hebben die voor kinderen belangrijk zullen zijn. Er komt ook nog wel een fase waarin ze bijvoorbeeld liever bij de mama zijn voor de gezelligheid of het goede gesprek.”
Stephanie: “Misschien is die man ook niet zoveel thuis en als hij er dan is, dan is hij de tofste peer natuurlijk. Dan is het van papa speelt met ons, papa is sterk, zwiert ons in de lucht en speelt wilde spelletjes. Natuurlijk is dat leuker dan een moeder die zegt let op voor die lamp en let op dat je niet valt. Een vader is tof, hé. Ik heb een papa ook altijd tof gevonden. Die zijn bijna nooit kwaad en altijd welgezind.”
Annelien: “Er is ook nog altijd de troost van later. Als je kinderen ouder worden, zullen ze beseffen wat je allemaal voor hen doet en gedaan hebt. Wat je allemaal voor hen opgeofferd hebt. En als je je echt schuldig voelt omdat je je te weinig betrokken voelt, plan dan eens een leuke activiteit in het weekend. Daar scoor je altijd mee, zeker bij kindjes van die leeftijd.”
Stephanie: “De vraag is ook of dat schuldgevoel echt nodig is. Het schuldgevoel komt samen met het moederschap. Dat is typisch. Ik zie dat bij zoveel vriendinnen. Ze voelen zich schuldig terwijl ze in mijn ogen de perfecte moeders zijn. Als ze een goeie moeder is, moet ze niet twijfelen aan zichzelf. Dat balanceert er zichzelf wel uit.”
opgeschreven door Lotte Debrouwere
Goedkoper leven, op een trager tempo, dichter bij de natuur en bij elkaar. Op sociale media kun je steeds meer jonge gezinnen volgen die alles achterlaten en verhuizen naar het buitenland. Drie families vertellen over de realiteit achter die droom.
tekst Kaatje De Coninck
“Is het mooi weer en zijn er goeie golven?
Dan gaan we eerst surfen”
Jan en Delphine en hun vier kinderen, JJ (19), Odette (17), Marcel (16) en Henriëtte (14) wonen drie jaar in een finca in Gran Canaria. Ze verhuren er tweeguesthouses, hebben een bananenplantage en gaan veel surfen.
Delphine: “We hadden een heel druk leven. Beiden ondernemers, vier kinderen, een engagement in hun hockeyclub ... We hadden een au pair om alles draaiende te houden met de afspraak dat we de schoolvakanties samen vrij waren.”
Jan: “Dan trokken we met de camper rond in surfkampen langs de Franse en Spaanse kust. Die mensen daar werden onze tweede familie. Een aantal van hen kwamen uit Gran Canaria. Ik wilde al heel mijn leven de sprong wagen naar
het buitenland, maar Delphine zag er ons nooit leven. Tot we hier op het eiland bij die vrienden op bezoek kwamen ...”
Delphine: “Na een uur hier dacht ik: Dit is het. De golven, de bergen, de natuurpracht … Na 3 jaar hebben we nog altijd niet alles ontdekt. Het kwam samen met een crash na jaren hard werken. Dit kon toch niet de bedoeling zijn van het leven?”
Jan: “Ik had het bijna opgegeven, maar kijk, ineens was de klik er. In het begin gingen de kinderen naar een internationale school, maar dat werkte niet. Op den duur hadden we dezelfde rush als in België, maar dan onder de zon. Nu volgen ze thuisonderwijs op afstand. Dat geeft meer vrijheid. Is het mooi weer en
zijn er goeie golven? Dan gaan we eerst surfen.”
Delphine: “We leven hier zoals op het surfkamp: er is een planning, iedereen is een dag van de week verantwoordelijk om te koken, de keuken schoon te maken ... De taken worden verdeeld, ook wanneer de huisjes moeten worden klaargemaakt voor gasten, van dweilen tot de lakens wassen. Daar leren ze ook veel van.”
Jan: “Iedereen ontwikkelt zich ook naast school. Marcel heeft bijvoorbeeld op zijn eentje een skateramp gebouwd. Ze gaan allemaal hockeyen in de plaatselijke club, de oudste heeft al zijn diploma surf instructor, de twee jongeren zijn daar nu ook mee bezig. Odette heeft ook al een cursus yoga teacher gedaan.”
Delphine: “De meeste mensen willen er zijn voor hun kinderen als ze klein zijn, maar ook tieners hebben je meer nodig dan ze willen toegeven. Hier leven we heel hecht bij elkaar als gezin, terwijl de kinderen ook veel vrijheid hebben. Ze gaan surfen, spreken af met vrienden op het strand, er is hier amper criminaliteit.”
Jan: “De mentaliteit is hier compleet anders. Mensen leven niet om te werken. Dat is lastig als je iets gedaan moet krijgen, zoals een verbouwing, maar het dwingt je ook je eigen prioriteiten te herschikken. Onze makelaar was even incommunicado, maar dan bleek dat zijn oma ziek was geweest. Familie gaat voor. Kan hij op vrijdagmiddag een koop sluiten? Goh ja, hij zit dan al op het strand
met zijn vrienden. Maandag is ook oké. Dat is even aanpassen, maar het zorgt ervoor dat je je tempo wel lager moet leggen. Het nodigt vanzelf uit tot een nederiger leven. Merkkledij, dikke auto’s, het doet er hier niet toe.”
Delphine: “De kinderen hebben even moeten wennen: online shoppen, klik en de volgende dag is het hier aan je voordeur, dat bestaat hier niet. Maar je past je aan. Hoeveel heb je écht nodig?”
Jan: “Tegelijk is er veel te doen: de
Grootste tip voor dromers?
Jan: “Ik heb lang gedacht dat ik mijn vrienden ook moest warm maken voor een verhuizing. Als je dat kunt loslaten, maak je het jezelf makkelijker. Het is ook een mooie filter: je echte vrienden komen langs en de tijd samen is dan zo intens dat de band blijft.”
Delphine: “Ga ergens naartoe waar je al locals kent. Banale zaken zoals naar welke tandarts je best gaat of wie kan helpen wanneer je auto in panne staat, worden minder vanzelfsprekend in een nieuw land. Het heeft geholpen dat we hier al een netwerk hadden. Besef ook dat het als buitenlander niet makkelijk is om echt te integreren in zo’n kleine, hechte gemeenschap als hier op het eiland.”
VolghenopInstagramvia @thetortugafamily
World Rally passeert hier, de ARK regatta, de Canari’s vieren een maand lang carnaval … We hebben ons hier nog niet verveeld.”
Delphine: “Onze kinderen hebben meteen ook aansluiting gevonden in de plaatselijke hockeyclub, ook dat helpt. Odette is de enige die het wat moeilijk heeft met ver van alles te zijn. De deal is dat ze veel mag reizen en misschien gaat ze volgend jaar een paar maanden terug naar België. Graag zien is ook loslaten soms.”
Jan: “Blijven we hier voor altijd? Geen idee. Als onze kinderen het nest uit zijn … Misschien trekken we dan naar een nog exotischer plek.”
Delphine: “Teruggaan staat voorlopig bij niemand in de planning.”
“Hier
Stephanie en Niels verlieten drie jaar geleden Kapellen voor de bergen van Malaga. Ze hebben er 15 hectare land en hopen zo zelfvoorzienend mogelijk te kunnen leven met hun vier kinderen Louis (14), Colette (12), Jacques (10), en Henri (7). Intussen lopen er ook een vijftal geredde honden en katten rond.
Stephanie: “In het begin van onze relatie zijn we drie maanden gaan reizen met onze auto met daktent. We beseften toen voor het eerst dat je overal een leven kunt opbouwen. Portugal veroverde toen ons hart. Terug thuis zijn we toch in die maalstroom meegesleurd van huisje, tuintje, werk.”
Niels: ‘Toen zijn we een van onze beste vrienden verloren aan kanker. Het besef is toen wel zwaar ingeslagen: je leeft maar één keer.”
Stephanie: “We kregen ook opeens oog voor alles wat mensen ziek maakt: luchtvervuiling, stress, al die ultrabewerkte voeding … We wilden het anders. Met vier bijna-tieners leek Spanje ons een betere optie dan Portugal. We kenden het hier omdat Niels’ ouders een appartement hadden aan de kust. Op een vakantie vond ik dit landgoed.”
Niels: “We volgden de makelaar over de ene onverharde weg na de ander. Dit is veel te afgelegen, dacht ik. Maar toen kwamen we hier toe en …”
Stephanie: “… was het liefde op het eerste gezicht. Alsof de tijd hier trager ging en ons niet steeds ontglipte. Een jaar lang hebben we gehoopt dat dit niet
Stephanie: “Spring niet onvoorbereid, maar een vast plan is ook niet nodig. Je moet toch een bepaalde zekerheid loslaten
verkocht zou worden. Ons huis in het groen bleek gegeerd goed na covid en toen het financieel mogelijk leek, zijn we gesprongen.”
Ruimte voor creativiteit
Niels: “Je ontwikkelt hier zelfredzaamheid. Buren helpen elkaar hier ook nog: we vormen een kleine community. Iedereen wordt nu aangespoord om te gaan doomsday preppen, maar dat hoort hier gewoon bij de verafgelegen levensstijl. Zoals iedereen hier op de berg hebben wij een noodgenerator, watertanks en een goed gevulde voorraadkast. Velen verklaarden ons gek, maar als ze hier een week geweest zijn, begrijpen ze het.”
Stephanie: “Een leven zonder agenda, structuur, fomo: alles valt hier weg, en
“De kinderen hebben hier veel zelfstandigheid. Ja, we zijn hier ver van alles, maar we zien hen floreren”
dat voelt als een grote bevrijding. Alsof je dan pas tijd en energie hebt om terug voeling te krijgen met wat belangrijk is. Het voelt alsof we heel lang kanten van onszelf niet hebben aangeboord. We zijn lang bezig geweest met een andere versie van succes. Hier komt ruimte voor creativiteit, voor kanten van onszelf die we niet kenden. Wij maken zelf meubels, Colette maakt bio skincare met planten die ze vindt.”
Niels: “Pas op, we werken hier ook hard. Een kruidentuin, drie moestuinen, een
als je zo’n sprong waagt. Belangrijk is dat je een visie of droom hebt, maar flexibel bent over de invulling.”
Niels: “Lifebeginsoutsideyourcomfortzone Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn geweest, maar daar groei
oud huis verbouwen … Maar er is geen stress. We zijn ook dankbaar voor het onverwachte cadeau hier: we zagen ons nooit als olijfboeren, maar het huis kwam met een olijfboomgaard. Die past perfect binnen onze zoektocht naar gezonde, onbewerkte voeding. Dus nu maken we ook biologische, extra virgin olijfolie.”
Stephanie: “Een minionderneming voor het hele gezin: van mee oogsten tot etiketten plakken met de hand. Onze oud-
je ook door. Luister niet te veel naar de bezwaren van iedereen. Mensen zien overal beren op de weg.”
Volghenop Instagramvia @my_rebel_family
ste vond zijn draai niet in het schoolsysteem. Hier bouwt hij ingewikkeld Lego Technic-installaties en spreekt hij al over het bedrijf leiden later. De kinderen hebben hier veel zelfstandigheid.
Ze zwerven over het domein, bakken brood, ineens hebben ze klei gevonden waarmee ze iets maken. Ze spelen veel, vervelen zich, worden creatief. Ja, ze zijn hier ver van alles, maar we zien hen floreren.”
Niels: “Al voeren we ook hier de strijd tegen schermtijd hoor.” (lacht)
Steeds meer mensen verlangen naar een bewuster leven. Psycholoog en coach Joke De Wulf ziet het dagelijks in haar praktijk. “Mensen stellen zich vragen bij hun manier van leven: altijd maar rennen, werken, maar wil ik dat nog wel? Velen omschrijven het als ‘voelen dat ze geleefd worden’, door hun werk, kinderen, omgeving, verwachtingen van de maatschappij en betwijfelen of ze daarin een keuze hebben. Maar klopt dat wel? Vanuit ons instinct kiest ons brein de gemakkelijkste weg. Het volgt onze gewoontes, wat we het best kennen. Zo dus ook de gewoonte om te blijven doorgaan. Het klinkt gek, maar het vergt inspanning en oefening om te vertragen als je het niet gewoon bent.”
Volgens De Wulf begint het bij de vraag wat voor jou echt telt in het leven. “Vaak hoor je dan: rust, verbinding, mezelf kunnen zijn. Maar zolang je blijft draaien in het hamsterwiel heb je geen ruimte om dichter bij die waarden te komen. Vaak is een crisismoment – ziekte, burnout, of een kind dat zorg vraagt – het kantelpunt. Dan word je gedwongen om stil te staan en keuzes te herzien.”
Zo blijf je dichter bij jezelf:
•Stel je voor dat je op je 80ste terugkijkt op je leven: wat was écht waardevol?
•Als het gaat over minder werken om meer tijd in te bouwen, denken mensen dat ze het niet met minder kunnen doen. Het
helpt om te berekenen hoeveel je nodig hebt elke maand om van te leven en te vergelijken met wat er is. Ben je bereid om het met minder te doen?
•Vraag eens aan je kinderen: wat ze écht willen? Misschien worden ze gelukkiger van een dagje samen thuis dan van hot naar her te hollen.
•Beperk digitale overprikkeling. Wat voedt je echt? Een uur scrollen of een boek?
•“Ik heb geen tijd” is vaak “ik maak geen tijd”. Wanneer je nee zegt tegen het een, komt er tijd vrij voor iets anders.
Twijfel jij over een big move?
•Stel je motieven helder: wil je weg van iets of echt ergens naartoe?
•Bereid het goed voor. Betrek je kinderen bij het proces. Alle emoties mogen er zijn. Ze zullen twijfelen, verdriet hebben, schipperen van ja naar nee.
Dat is normaal en heeft tijd nodig. Maar net dat proces brengt verbinding. Hoe houd je rekening met ieders behoeften binnen een gezin?
•Verwacht uitdagingen. Je kunt maar weten of dit iets voor jou is door het te ervaren. Niets mis mee om terug te komen. Keuzes zijn zelden definitief.
•Besef dat connectie maken met de lokale bevolking soms moeilijk is. Geef het tijd: gun jezelf en je gezin tijd om te landen en routines op te bouwen. Andere expats opzoeken kan helpen om een community op te bouwen.
“We hebben geen
Hannelore (39), Roel (41), Lucie (11) en Bas (8) ruilden eind 2022 een leven langs de A12 in voor de Zilverkust van Portugal. Op enkele minuten van de Atlantische oceaan baten ze er B&B Makou uit.
Roel: “We hadden een goed leven, een mooi huis, maar ook jobs en levens die ons opslorpten. Het idee leefde al langer om een grote verandering te maken: we gingen al eens op zoek in Zuid-Frankrijk, maar dat was te duur. Deze streek kenden we goed omdat mijn ouders een vakantiehuis in de buurt hebben.”
Hannelore: “We kwamen toevallig kijken toen we hier op vakantie waren en werden instant verliefd op het huis. Lucie was nooit echt enthousiast als we spraken over verhuizen, maar ook voor haar werd het behapbaar toen ze het hier effectief zag en begon na te denken over hoe ze haar kamertje zou inrichten. We spraken af dat we na een jaar samen zouden evalueren of iedereen op z’n minst even gelukkig of gelukkiger was. Was dat niet zo, zouden we kijken hoe we het konden oplossen.”
Roel: “Het heeft bijna een jaar geduurd voor ze hier helemaal haar draai vond, en uiteindelijk is ze ook naar een grotere school gegaan, heeft ze daar vriendinnetjes gevonden en was ze vertrokken.”
Hannelore: “Ook ik heb langer nodig gehad om mijn plekje te vinden. Ik miste mijn zus en broer meer dan ik had verwacht. Ook de vanzelfsprekendheid van je leven in België valt weg. Bas afzetten op voetbaltraining en een babbeltje slaan met ouders die je al jaren kent. Of overal opnieuw je weg zoeken, tot zelfs weer je nieuwe favoriete producten zoeken in de supermarkt.” (lacht)
Roel: “Nu zijn we hier allemaal gesetteld. Ons leven is rustiger, veel kwalitatiever. We wilden vooral de kinderen meer ruimte en rust geven om op te groeien. Zo hebben we sinds enkele maanden een hondje. Lucie gaat daar op haar eentje lange wandelingen mee maken, dat kan hier gewoon.”
“Ik heb langer nodig gehad om mijn plekje te vinden. De vanzelfsprekendheid van je leven in België valt weg”
Hannelore: “Ik vroeg onlangs aan Bas of hij het niet lastig vond dat we voor zijn voetbalmatch ook een half uurtje moesten rijden. Hij zei: Nee, want het is hier chill en we staan nooit in de file. Ook wij zijn niet gestrest, hebben geen avondrush of drukke weekends.”
Roel: “De avonden zijn voor ons als gezin, het werk voor de B&B doen we overdag. Al is het soms vechten tegen het idee: Oh, de golven zijn goed. Ik moet nu gaan surfen. We wonen hier écht, de golven en de zon gaan niet meer weg.”
Hannelore: “Ja, dat is soms lastig als je eigenlijk de was moet doen. (lacht) Tegelijk willen we dat gevoel ook wel vasthouden, die dankbaarheid dat we in een omgeving mogen leven die aanvoelt als vakantie. Bas’ school kijkt uit op de oceaan: hoe heerlijk is dat?”
Grootste tip voor dromers?
Roel: “Ken jezelf. Als je houdt van buiten zijn en een trager leven, is het hier het paradijs. Wij investeren liever hierin dan in een nieuw chique auto of verre reizen.”
Hannelore: “Het hielp ook dat we de streek kenden en Roels vader mee was om te beoordelen of het huis een goede basis had. Zo vermijd je horror-verbouwscenario’s.”
VolghenopInstagram via@makou.pt
Ze is er zeker van dat dit maar eenmalig op je pad komt. Ze is 60, hoe groot is de kans als het voorheen nooit gebeurde? Een app-relatie met een getrouwde man. Veilig, voor wie niet wil of durft te kiezen. Maar voor hoe lang? Rika toont waarom er niet gekozen wordt.
Het was begonnen op die ene app. Bumble. Daten als vrouwelijk empowerment. Ze rolt even met haar ogen. Ze had het geprobeerd, bladeren door opgelijste mannen. De quotes waaruit een scoorverlangen sprak. De manager die dacht in kansen en niet in problemen. Die nog eens echt verliefd wilde worden. Verliefd op haar. De voorgekauwde scenario’s. En dan gedumpt. Gekwetst. Gekrenkt. Maar dan ineens. Hij die beweert dat hij ‘zo’ niet is. Maar toch rondkijkt. Nieuwsgierigheid. Hij die niet zoekt. Maar als zij passeert, kan het toch. Appen. Prikkelend, uitdagend, plezant. Zonder ander doel. Pas na twee maanden een eerste afspraakje, koffie. Ze wist ondertussen zoveel van hem en hij van haar. Alles, als ze erop terugkijkt. Het is wat app-relaties met je doen: onbegrensd delen omdat de app de grens bepaalt. Zijn nog niet opgebroken relatie. Niet delen als huwelijkse staat. En het contrast met hun contact. Hun passie voor koken en Britse humor. Fred Again. Hij fan, door de naam, zijn naam ook. Fred van Frederik. Ze deelden foto’s. Delen van zichzelf. Voeten. De zijne in Happy Socks. De hare met roodgelakte nagels. “Waarom delen mensen hun voeten?”, vraagt ze aan niemand in het bijzonder. De date, enkel een voornaam, geen gezicht, zo spannend. En na blik een. In elkaars armen gevallen, haar bed. De seks, de overgave, niets wat ze ooit voorheen ervaren had. Zij twee een eiland. Hun niet te stillen honger naar de altijd terug aanspoelende golven. Ze hadden een ritme gevonden, eens om de veertien dagen. De terugkerende reis naar het eiland. De dagen ertussen waren aanvankelijk heerlijk. Het gekoesterde verlangen. Niet alleen voeten, ook haar borsten, in nieuwe lingerie, zijn hand als een schelpje over zijn heerlijke, altijd parate penis. Alles waarvan ze genoten, wat ze mooi of moeilijk vonden. En graag echt hadden gedeeld. Maar nu appten.
Hij was er bijna nooit en toch altijd. Al had ze ook door wat het betekende. Pogingen om met elkaar het echte leven te leven zonder hun echte leven te moeten wijzigen. Mettertijd sloop er iets anders binnen. Een zwaarte. Gemis dat geen verlangen was, maar een leegte die nooit ingevuld zou worden. Omdat zij niet durfde en hij de pijn voelde die scheuren voor zoveel anderen zou betekenen. Maar vooral het gevoel dat het niet echt was, dit vervangleven op app. Niet horen, zien, ruiken, voelen en proeven. Ze werd eerst kwaad op haar smartphone. Dan ook op hem. Omdat ze in hem haar eigen onvermogen ontwaarde. Waardoor ze het uitgemaakt had, voor even. Maar hij liet haar niet los en ze waren dus opnieuw begonnen. Ze zegt dat ik waarschijnlijk zal zeggen dat ze moet kappen. Met hem, met zijn dubbelleven, met haar amper deeltijdse bestaan. Het is de eerste keer dat ik spreek. Ik zeg haar dat ze weet dat ik dat niet zal zeggen. En het ook niet denk. Ik vraag haar, als ze wil kappen, wat haar tegenhoudt. Er volgt een stilte. Ze is er zeker van dat dit maar eenmalig op je pad komt. Ze is 60, hoe groot is de kans als het voorheen nooit gebeurde? Misschien gebeurt het wel opnieuw, zo’n eilandliefde die waarschijnlijk hetzelfde verloop zal kennen, opper ik.
Ze zegt dat ze net dat nooit meer wil. Ze wil iets dat in het volle licht van het leven kan staan. Ik zeg dat het misschien net dat is wat nu in de weg zit. Vanop het eiland, verlangend kijkend naar het vasteland waar het volle leven zich toont, is er de angst om over te varen. Maar zo is het met veel in het leven. We gaan, als onze verlangens onze angsten overstijgen. Dat laat ze even toe, waarop ze naar haar horloge kijkt. De tijd zit erop. Of we het de volgende keer dan over die verlangens kunnen hebben.
Rika Ponnet is relatie-experte en seksuologe. Ze leidt het relatiebemiddelingsbureau Duet. Voor Billie reflecteert ze elke week over relaties.
“Ze hadden een ritme gevonden, eens om de veertien dagen. De terugkerende reis naar het eiland. De dagen ertussen waren aanvankelijk heerlijk. Het gekoesterde, zich opbouwende verlangen”
Vijftien jaar geleden kochten filmmakers Bavo Defurne en Yves Verbraeken hun karaktervolle appartement dat ze stap voor stap renoveerden met oog voor detail en respect voor de grandeur van het gebouw.
Waarom hier?
Bavo: “Brussel was jarenlang onze thuis. We hadden er een compleet gerenoveerde woonst, maar nadat we herhaaldelijk discriminerende voorvallen moesten trotseren, besloten we elders nieuwe kansen te
grijpen. Hierdoor zijn we teruggekeerd naar mijn roots. De zee heeft toch een bepaalde aantrekkingskracht. We zitten niet langer in the middle of everything, maar tegelijkertijd heeft Oostende als kleine stad aan de kust veel te bieden.”
Liefde op het eerste gezicht Yves: “Toen we net hierheen verhuisd waren, kwamen we regelmatig dit gebouw voorbij en droomden we er vaak luidop over om hier ooit te kunnen wonen. Eerst huurden we hier iets, korte tijd later
kwam dit appartement te koop te staan. Lang hoefden we er niet over na te denken.”
Kopzorgen
Yves: “Het parket is een flinke investering geweest, die elke cent
waard is gebleken. Maar het heeft ons wel de nodige kopzorgen bezorgd, want tijdens de installatie werd hij verkeerdelijk wit gebeitst. De installateur heeft nadien wel alles terug opgeschuurd met tot slot het gewenste resultaat.”
Geen zeezicht, maar stadszicht. Met de zee net om de hoek. Bavo en Yves vonden de rust in het mondaine Oostende, waar ze een verborgen erfgoedparel met veel respect en liefde in eer herstelden.
tekst Vanessa Vanhove foto’s Geert Van de Velde
Kunst aan de muren
Yves: “Grote namen laten we bewust links liggen. We bieden veel liever op meerdere werken tegelijk met een limiet van honderd euro per stuk. Als we dan uiteindelijk één werk binnenha-
len, zijn we dolgelukkig. Niet de waarde, maar het plezier van het zoeken, bieden en thuiskomen met iets nieuws staat centraal.”
1 2 3
Bavo: “Alle bewoners hebben zich met hart en ziel ingezet om de historische lift te kunnen behouden. Hij is compleet vernieuwd met moderne, computergestuurde technologie die maximale veiligheid garandeert. Zodra je de voordeur opent, springt hij in het oog. Een prachtig staaltje erfgoed.”
Bavo: “In het appartement is alles met zorg en met het nodige respect voor het authentieke karakter van de woning behouden, hersteld of vernieuwd. Van de nieuwe ramen aan de achterzijde die gebaseerd zijn op de oude, oorspronkelijke profielen tot de nieuwe lichtschakelaars met vintagelook. Loop je van de woonkamer naar de slaapkamer, dan voelt het haast alsof je een andere verdieping betreedt. Dat ruimtelijke gevoel is grotendeels te danken aan de hoge plafonds en de ruime inkomhal, een zeldzaamheid in hedendaagse appartementen.”
Bavo: “De eetkamerstoelen hebben we opgepikt in een antiekwinkeltje. De zitvlakken zijn gerestaureerd door een vakman uit Brugge, die het ingewikkelde weefpatroon kon herstellen. Aan de muren hangt kunst met een verhaal. De werken zijn afkomstig van bevriende kunstenaars, veilingen of rommelmarkten. Boven het dressoir prijkt een prachtig schilderij van Pierre Abbatucci, ooit een bekende kunstenaar en medeoprichter van het Koninklijk Museum in Brussel, dat we voor enkele tientallen euro’s op de kop konden tikken op een veiling.”
Heb je kunst en stijlvolle vintage in huis? Zorg voor een neutrale basis met witte muren. Zo krijgen je unieke vondsten alle aandacht die ze verdienen.
“In de eetkamer hangt kunst mét een verhaal. Van bevriende kunstenaars, veilingen of rommelmarkten”
4
Bavo: “De zetels in de zitplek zijn oude familiestukken. Ik ben ermee opgegroeid. Toen mijn ouders later hun interieur opfristen, verdwenen de meubels naar de zolder. Uiteindelijk hebben wij ze in huis gehaald. De oorspronkelijke groene stof is wel vervangen door een beige. Ook de bijpassende, zachtgroene muren zijn sinds kort overschilderd in neutrale tinten om een blank canvas te creëren. Zo komen de kunstwerken aan de muren en de kleurrijke vazen op het rek beter tot hun recht.”
Bavo: “De keuken is eenvoudig, maar praktisch. De oorspronkelijke sas tussen de keuken en de gang – bedoeld om kookgeuren tegen te houden –hebben we wel opengewerkt om een grotere, open ruimte te creëren.”
Yves: “Nu zitten we hier erg vaak. Vooral sinds we dat kleine tafeltje hier hebben geplaatst. ’s Middags valt het mooiste licht binnen. Er hangt een opvallende lamp, centraal in de ruimte, met een functionele, beweeglijke arm waarmee we het licht op de tafel kunnen richten. Het gaat om een heruitgave van een ontwerp uit de jaren zestig.”
Bavo: “In deze kamer draait alles om de zee, die zich net als onze slaapkamer aan de achterzijde van het gebouw bevindt. De kleurkeuzes zijn geïnspireerd op water, lucht en zand. Zelfs het plafond is mee geschilderd in hetzelfde blauw als de muren. Boven het dressoirkastje hangen maritieme schilderijen, gevonden op veilingen, rommelmarkten en in kringwinkels.”
Hang on Wandrek, Tomado,57,95euro
Bavo: “In deze ruimte wordt gewerkt aan films, geschaafd aan scenario’s en gesleuteld aan ideeën. Het grote kurken prikbord is het kloppend hart van het bureau, afwisselend bezaaid met notities, inspirerende beelden en foto’s van de cast. Momenteel zijn we druk in de weer met de verfilming van Kartonnen dozen van Tom Lanoye. Op de kast prijken enkele trofeeën die we in het verleden in de wacht sleepten en aan de muur hangt ook de affiche van onze eerste film.” 6 8 7 8
Bavo: “De badkamer en het toilet zijn geschilderd in een donkerblauwe tint. Ondanks de beperkte ruimte is elke vierkante meter slim benut. Zo zit de wasmachine subtiel weggewerkt achter de spiegeldeuren die de ruimte optisch vergroten. De nieuwe wandtegels zijn een subtiele knipoog naar het verleden, volgens hetzelfde patroon geplaatst als de oorspronkelijke tegels in de gang.”
“De kleurkeuzes in de slaapkamer zijn geïnspireerd
op
water, lucht
en
zand”
Zittenblijvertje Zetel, HouseofFinn,13.340euro
Klassiek streepje Katoenen kussensloop,LaRedoute,12,99euro
“Jij bent al goed genoeg.” Zo start het nieuwste boek van Claudia Van Avermaet. In Powerwomanvertelt ze hoe ze bewust meer eiwitten ging eten en merkte dat dit niet alleen goed was voor haar spieren en energie, maar ook voor haar hormonen. Deze vier heerlijke recepten smaken alvast naar wat Claudia bedoelt: als je goed voor jezelf zorgt, voel je de vreugde en het vertrouwen vanzelf opbloeien.
4 porties - 15 minuten, 2 uur in de koelkast
Nodig
• 150 g diepvriesframbozen
• 250 g cottagecheese
• 250 g ricotta
• 2 tl honing of esdoornsiroop
• 14 lange vingers
• 1 kopje koffie of 1 kop melk/plantaardige melk
• 15 g pistachepasta of andere notenpasta
• 10 g pistachenootjes
• 50 g witte chocolade, geraspt
1. Laat de frambozen ontdooien.
2.Mix de cottagecheese en ricotta in een mengkom of blender tot een glad mengsel. Voeg de honing of esdoornsiroop toe en meng goed.
3.Plet de ontdooide frambozen en zet even opzij. Doop de lange vingers kort in de melk of koffie.
4.Verdeel de helft van het ricottamengsel over de bodem van je schaal en leg er 7 lange vingers op. Voeg dan een laagje frambozen toe. Leg dan opnieuw een laagje lange vingers. Besmeer tot slot met nog een laagje ricotta en beleg met de rest van de frambozen.
5.Werk af met pistachepasta, gehakte pistachenootjes en geraspte witte chocolade.
6.Laat het dessert 2-3 uur opstijven in de koelkast.
Voor 1 vlaai (of 8 porties) 10 minuten - 45 minuten
Nodig
• 3 eieren
• 400 g skyr
• 30 g honing of esdoornsiroop
• 1 tl vanille-extract
• 4 el maizena
• 120 g bevroren frambozen
Doen
1. Verwarm de oven voor op 160 °C. Klop de eieren met skyr, honing en vanille-extract tot een glad mengsel. Voeg de maizena toe en roer goed door tot alles mooi gemengd is. Schep voorzichtig de helft van de bevroren frambozen door het beslag.
2.Giet het mengsel in de bakvorm en verdeel de resterende frambozen over de bovenkant.
3.Bak de cake ongeveer 45 minuten in de oven. Laat afkoelen in de vorm en zet daarna in de koelkast tot hij volledig is afgekoeld.
Tuna panzanella
4 personen - 20 minuten
Nodig
• 80 ml olijfolie + 2 el voor het roosteren van het brood
• 4 sneetjes brood, in blokjes gesneden
• 300 g kerstomaten, gehalveerd
• 1 blik (425 g) cannellinibonen, uitgelekt, afgespoeld
• ¼ rode ui, dun gesneden
• 400 g tonijn uit blik
• 2 el rodewijnazijn
• 1 tl grof zeezout
• ½ kleine radicchio (salade), gescheurd
• 30 g parmezaan
Doen
1. Verwarm de oven voor op 175 °C. Besprenkel het brood met 2 el olijfolie en rooster het in de oven voor 15-20 minuten.
2.Haal uit de oven en zet opzij.
3.Meng de kerstomaten met de cannellinibonen, rode ui, tonijn en 80 ml olijfolie in een grote slakom.
4.Voeg rodewijnazijn en grof zeezout toe en meng goed.
Laat 15 minuten staan zodat de smaken zich kunnen ontwikkelen.
5.Meng de radicchio en de geroosterde croutons onder de salade. Garneer met geraspte parmezaan.
6.Serveer meteen.
2 personen - 15 minuten
Nodig
• 1 kleine venkel, fijngesneden, eventueel met een mandoline
• 2 el kwaliteitsvolle, lekkere olijfolie
• peper en grof zout
• 3 gewone of bloedsinaasappels, in dunne schijfjes
• 2 bollen burrata
• 30 g pistachenootjes, fijngehakt
• handvol verse munt, fijngesneden
• sneetje parmaham (optioneel)
Doen
1. Meng de venkel in een grote kom met olijfolie, peper en zout. Verdeel over twee borden.
2.Beleg met bloedsinaasappelschijfjes en een bol burrata per bord. Strooi er de pistachenootjes over. Dresseer met munt.
Onze gastvrouw Claudia Van Avermaet
Claudia Van Avermaet is sportleerkracht en volgde diverse mindfulnesstrainingen. Claudia is gecertificeerd yogalerares en voedingscoach. Op haar gezond-
heidsblog ‘The Power Loft’ vind je tal van recepten, tips en meer. Ze omschrijft zichzelf als een ‘down to earth yogi’ en organiseert diverse retreats.
‘Powerwoman,Proteïnenalsbasisvaneenkrachtigengezond lichaam’,ClaudiavanAvermaet, Uitg.Borgerhoff&Lamberigts, 27,50euro.
We halen onze inspiratie niet altijd uit verre oorden. Ook een buurland als Nederland heeft heel wat te bieden. Jonge jenever heeft net zoveel kwaliteiten als gin en is dus een perfect ingrediënt om heerlijk interessante brouwsels te maken. productie Burp
Voor 1 persoon 5 minuten Nodig
• 45 ml jonge jenever
• 30 ml wortelsap
• 20 ml rietsuikersiroop
• 15 ml kruidenlikeur (iets als Fernet-Branca)
• 15 ml limoensap
• 1/2 tl cayennepeper
• ijsblokjes
Doen
1. Shake jenever, wortelsap, siroop, likeur, limoensap en cayennepeper met ijs.
2. Zeef in een glas met ijsblokjes.
• Stijlvol bij elke outfit, van casual tot chic
• Handgemaakt: ambachtelijke kwaliteit uit Italië
• Gemaakt van restleder, verkleint jouw ecologische voetafdruk
• Zachte leren binnenvoering, goede pasvorm en uitneembare zool
• Keuze tussen 4 stijlvolle modellen, van maat 36 t.e.m. 41
Elke week de beste deals Gemakkelijk retourneren
Meer dan 290.000 klanten
Snelle levering
Tibo kijkt in de aangedampte spiegel van de badkamer: zijn schouders, zijn buik … Plots voelt hij een hand, een kin op zijn schouder, gehijg in zijn oor. In de spiegel ziet hij de wazige reflectie van Chris.
De spiegels waren beslagen en de badkamer rook naar shampoo en stoom. Het water kletterde nog uit de douchekraan, als een excuus om te blijven staan waar we stonden. Ik keek in de spiegel naar de wazige reflectie van mijn eigen lijf, mijn schouders, mijn buik. Ik probeerde niet kritisch te zijn, ik wou gewoon kijken naar de man die ik ben. Soms lijkt het namelijk alsof ik dat nog steeds moet leren, alsof ik na een jarenlange relatie met een vrouw nu pas kan zien wie ik echt ben. Hij kwam achter me staan, zonder te aarzelen.
“Hij bewoog traag en ik liet mijn hoofd in mijn nek vallen, met gesloten ogen”
Zijn warme hand gleed over mijn buik, terwijl hij zijn kin op mijn schouder liet rusten. Ons spiegelbeeld bleef troebel, maar ik zag ons heel duidelijk.
Ik voelde zijn erectie tegen mijn onderrug duwen en leunde onbewust achterover om hem aan te raken. Mijn hand gleed naar zijn dij, zijn vingertoppen belandden op mijn heupen. Hij moest net zoals ik niets zeggen of vragen. Alles mocht. Alles was oké.
Hij duwde me zachtjes naar voren en begon me te masturberen. Hij kuste me in mijn nek, beet zachtjes in mijn huid. Ik trilde op mijn benen en werd steeds ongeduldiger. Dat ben ik altijd, als ik bij hem ben. Met zijn handen op mijn billen draaide hij me om,
daarna gleed hij met zijn tong over mijn huid van boven naar beneden. Of toch naar het midden, tot hij op zijn knieën voor me zat. Hij kende mijn lijf sneller dan ik ooit had verwacht. Hij bewoog traag en ik liet mijn hoofd in mijn nek vallen, met gesloten ogen. Ik voelde hoe hij me in zijn mond nam, al was het feit dat hij daar zelf zo enorm van genoot nog het meest opwindende. Hij liet me schokkend klaarkomen, in de damp, nog steeds met die geur van shampoo en stoom om ons heen. Ik draaide mijn hoofd even om naar mijn spiegelbeeld te kijken, maar door de condens was er geen reflectie meer. Ik moest niets meer zien, ik voelde alles.
Winnaars en extra puzzels op nieuwsblad.be/puzzels
Hobbykok in huis? Dan moet je de KitchenAid keukenrobot hebben! Je kiest 1 van de 10 verschillende standen en gaat aan de slag. Hij kan zowel eiwitten kloppen als brooddeeg kneden. Dankzij het planetaire kneedsysteem zorgt hij sneller voor een homogeen mengsel. De hoogstaande kwaliteit en het tijdloze ontwerp passen bij elke kok en keuken en helpen je bij het creëren van zelfgemaakte smaaksensaties. kitchenaid.be
OPLOSSING WEEK 20
Wedstrijd t/m 29/05/25 om 23h59.
SMS het gevonden sleutelwoord naar het nummer 6022 (€1/SMS verzonden/ontvangen*) of bel met uw vast telefoontoestel naar 0905 23 005 (€2/oproep)
€1/SMS verzonden/ontvangen
Deelname per sms: €1 per verzonden/ontvangen sms, 5 sms’en per volledige deelname, *volledige deelname per sms €5. Deelname per vaste telefoon: €2. Wedstrijd voorbehouden voor meerderjarigen. De winnaar wordt persoonlijk verwittigd. 1 winnaar per week. Reglement op aanvraag of ter inzage op: www.copress/wedstrijdreglement. De wedstrijden zijn in regel met de wet op de kansspelen van 7 mei 1999 en met de MNO Guidelines van 1/07/23. De verwerking van persoonlijke gegevens is conform de VORDERING (EU) Gegevensbescherming 2016/679
Helpdesk: 03/216 46 84 - info@copress.be Wedstrijdorganisatie: Copress BV, 2018 Antwerpen, Desguinlei 90/1E, Ond. nr BE 0839 513 125
Colofon
Verantwoordelijke uitgever Koen Verwee Hoofdredactie Liesbeth Van Impe Redactiecoördinatie Liesbet Aelvoet Design Charline Dekkers, Aafje De Laet Eindredactie Ilse Ceulemans, Nanerle Ferket Fotografie Kris De Smedt, Inge Kinnet, Geert Van de Velde Teksten Franciska Bosmans, Serap Can, Kaatje De Coninck, Nathalie Dirix, Rika Ponnet, Vanessa Vanhove, Erik Vernieuwe, Klaar Wauters, Nele Reymen Styling & Visagie Marieke De Pauw, Sabine Peeters Advertentieregie Ads & Data
AVIVA****S make friends –uniek in Europa
Vakantie in je eentje? Geen enkel probleem in de unieke leefwereld van hotel AVIVA, speciaal voor singles, alleenreizenden en vrienden. Tijdens deze vakantie geen koppels of kinderen – maar wél sportieve dagen vol belevenissen voor lichaam, geest en ziel. Ontspan in de 2.500 m² grote Leading SPA-wellnesszone met een adembenemend uitzicht op de Alpen. Geniet van heerlijke gerechten aan de communicatietafel, dans in de hoteldisco of op de alm, laad je op bij de krachtplek, laat je verwennen met een massage of beautybehandeling – of neem gewoon tijd voor jezelf. 8 dagen/7 nachten incl. HP+ en entertainment, vanaf € 1.056,– p.p.
Tijd voor mezelf!
Tijd voor mijn dierbaren!
• Gezinswellnesswereld • Klein waterpretpark, 3 glijbanen, waaronder een glijtoren met buisglijbaan en een trioslide • Baby- & peuterbad • Groot, lichtovergoten binnenzwembad met toegang tot het buitenzwembad • Rain-Dance & SnowSky • Stoombad & Finse sauna • Rustruimte met open haard en infraroodligbedden • Panorama Mountain Adults Spa • Zoutgrot met Himalayazoutstenen en infraroodligbedden • Zoutwaterstoombad • Biokruiden- & Finse alpenden-sauna • Nieuwe SNOWROOM • Outdoorwhirlpool – Jouw vakantie vanaf € 126,– p.p./nacht. Day Spa-pakketten vanaf € 79,– p.p.
Het 4*Superior Zugspitz Resort
Gezins- en belevingsresort in Ehrwald/Tirol
Het viersterren-superior Zugspitz Resort ligt direct aan de voet van de Zugspitze en is de ideale uitvalsbasis voor actieve gezinnen en sportievelingen. De 1.500 m² grote XXL speel- en waterwereld, de ruime Play Arena en tal van andere attracties zorgen voor ultieme vakantiepret voor de kinderen. Family-belevenisdagen 4, 5, 6 of 7 nachten inclusief verwen-halfpension en activiteitenkaart „Z-Ticket“:
• 4 nachten vanaf € 741,– • 5 nachten vanaf € 917,–
• 6 nachten vanaf € 1.090,– • 7 nachten vanaf € 1.203,–Prijzen per persoon voor de gekozen verblijfsduur.
Culinaire klasse & superieure spa
Het Gourmet & Spa Resort Cervosa in Serfaus is een luxueus vijfsterrenhotel met een lange traditie en een veelzijdig aanbod. In onze royale wellnesszone glijdt de stress van alledag moeiteloos van je af dankzij de weldadige luxe van sauna’s, stoombaden, massages en schoonheidsbehandelingen.
Onze attente service verwent je met culinaire hoogstandjes. Geniet van exquise gerechten op basis van regionale en internationale ingrediënten, met passie en creativiteit bereid door ons ervaren keukenteam.
Hotel AVIVA****S make friends
Hotel AVIVA Betriebs GmbH Höhenweg 1, A-4170 St. Stefan-Afesl T +43 (0)7216 37600 info@hotel-aviva.at www.hotel-aviva.at
Ferienwelt Kesselgrub GmbH Lackengasse 1, A-5541 Altenmarkt T +43 (0)6452 5232 info@kesselgrub.at www.kesselgrub.at
Zugspitz Resort
Een onderneming van Zillertaler Gletscherbahn GmbH & Co KG GF Franz Dengg, Dir. Philipp Brückner Obermoos 1, A-6632 Ehrwald T +43 (0)5673 2309 welcome@zugspitz-resort.at www.zugspitz-resort.at
Hotel Cervosa***** Hugo Westreicher GmbH Herrenanger 11, A-6534 Serfaus T +43 (0)5476 6211 reservierung@cervosa.com www.cervosa.com
paars of wit in pot Ø 13 cm
Lavendel Hidcote
5. Een bloemenweide. Eenjarige bloemen zijn een festijn voor de bestuivers. Haal een zakje ‘bloemenzaadmengsel voor bijen & vlinders' van Aveve in huis en zaai een kleur- en geurrijk bloemenparadijs.
4. Een vierseizoenen-tuin. Om de bestuivers heel het jaar door in je buurt te houden, moeten er ook heel het jaar door planten bloeien. Kies zowel voor vroegen laatbloeiers, als alles daartussenin.
3. Een oase rond een (zwem)vijver. Water is essentieel voor beestige bestuivers. Planten die rond een vijver staan, krigen dus extra veel bezoek van deze nuttige diertjes.
alleen lekker voor ons, maar ook voor de beestige bestuivers. Geniet dus samen van deze eetbare oase.
2. Een eetbare tuin. Groenten, fruit en kruiden zijn niet
1. Een klein paradijs. Ook op een stadskoertje of balkon kan je een biodivers paradijs creëren. Plant kruiden en andere bijvriendelijke fora in potten en zet zeker ook een schaaltje water klaar.
TUINEN EN TERRASSEN
BIJVRIENDELIJKE
5 SOORTEN
€ 3.79/stuk
Ontdek al onze promo’s via aveve.be/promoties/promo-planten
aantrekkelijker te maken voor onze gestekelde vrienden.
zijn zeer geschikte planten. Niet in het minst omdat bijen er ook voedsel in vinden. Zo sla je twee vliegen in één klap. Zet ook een schaaltje water en een schaaltje egelvoer of -paté (dat vind je gewoon bij Aveve) in de buurt van je haag om je tuin nóg
schuilplaatsen tussen hagen, struiken en bodembedekkers. Hier wachten ze, beschut tegen weer en wind, op slakken om op te jagen. Heide en hebe
Egels, ten slotte, houden liever de voetjes op de grond en zoeken
Gezellig tussen de struiken
ideale voedsel voor in elk seizoen.
voor je tuinvogels. Bij Aveve vind je het
nestkastje ook van een voederplekje
schuilen en kunnen ze ook hun eieren leggen en uitbroeden. Vergezel zo’n
leggen door ook een nestkastje te hangen. In deze huisjes kunnen ze
Je kan je vogels extra in de watten
vogels komen ook bijen uitrusten in de schaduw van de blaadjes.
kunnen groeien. Bij Aveve vind je onder andere klimop, wisteria (blauweregen) en clematis. Deze planten foreren ook op minder zonnige plekken en doen wonderen voor de biodiversiteit. Naast
zoeken hun beschutting liever in de hoogte. Ze bouwen nesten in de bomen, maar ook tussen de bladeren van je klimplant - ideaal voor wie minder plaats heeft. Meer dan een muur of een afscheiding heeft hij niet nodig om te
Toch zullen niet alle dieren willen inchecken in je vijfsterrenhotel. Vogels
Leven in je klimplant
Die stengels vind je daarom ook terug in bijen- of insectenhotels. In bijenhotels hebben solitaire bijen het kot voor zich alleen. In insectenhotels bootst elk kamertje de perfecte biotoop voor een andere bestuiver na. De solitaire bijen komen naar de rietstengels, de lieveheersbeestjes kruipen liever tussen de dennenappels. Op die manier kunnen ze allemaal onder één dak leven.
Met de bijen op hotel Solitaire bijen (veruit de grootste groep bijen die in onze contreien rondfadderen) wurmen zich graag in kleine gaatjes. Een putje in de grond volstaat, maar een holle rietstengel vinden ze nog veel aantrekkelijker.
Hoe zo’n plekje er exact moet uitzien, verschilt van dier tot dier.
Met voldoende eten en drinken in je tuin ontbreekt het nog maar aan één ding: beschutting. Dit wordt vaak over het hoofd gezien bij het creëren van een biodiverse tuin of een bijvriendelijk balkon. Schuilplekjes worden door de beestige bestuivers gebruikt om eitjes te leggen, te schuilen voor de regen of onder te duiken als er gevaar loert.
Beestige beschutting
Tijm, salie, rozemarijn,… Die vind je in de vorm van plantjes of zaadjes in je lokale Aveve en kan je vervolgens makkelijk doen groeien op je terras of in je tuin. Kruiden in de tuin zijn niet alleen goed voor de bijen, maar ook voor de keukenprins(ess)en. Die kunnen deze natuurlijke smaakbommetjes gebruiken in hun culinaire creaties.
Ten slotte zijn ook tuinkruiden zeer in trek onder de beestige bestuivers.
Wie groene vingers heeft kan ook met bloembollen werken en krokussen of narcissen planten. Die foreren zowel in de volle grond in je tuin als in potten op je terras of balkon.
Een punt om even bij stil te staan is dat sommige sierbloemen in je tuin, hoewel ze prachtig zijn, weinig tot geen nectar en pollen bevatten voor bijen en andere bestuivers. Op het vlak van biodiversiteit zijn ze dus waardeloos. Kies in plaats daarvan voor bijenmagneten zoals lavendel, vlinderstruik of echinacea.
De juiste planten
Bij fruitbomen of groenteplanten zorgt het ook voor een grotere, betere en gezondere oogst.
gezonder, weerbaarder en weelderiger.
De bestuiving maakt je andere planten
weg naar de nectar banen, wroeten ze ook het stuifmeel los. Zo verspreiden ze het onbewust doorheen heel je tuin.
beestige bestuiver staat heerlijke, zoete nectar. Die vinden ze in de bloesems en bloemen in je tuin. Terwijl ze zich een
Na een aperitiefe in het bijenbad is het etenstijd. Op het dagmenu van een
Hier kunnen de beestjes op landen om veilig te drinken. Zonder vaste grond onder hun pootjes dreigen ze immers te verdrinken.
Er zijn er steeds minder! Bied de beestjes daarom een extra warm welkom in je tuin zodat ze er in alle comfort hun belangrijke werk kunnen doen.
Jammer genoeg is het niet goed gesteld met de bijenpopulatie.
Bijen (en andere beestige bestuivers) zijn de stille kracht achter je tuin. Al zoemend van bloem naar bloem bestuiven ze je planten, waardoor planten sterker en gezonder worden.
GEEN BIJZAAK ZIJN
WAAROM BIJEN
Water, water en de rest komt later. Zo denken ook de beestige bestuivers erover die zich tussen het fadderen door willen verfrissen en laven aan elk plasje water dat ze vinden. Veeleisend zijn ze trouwens niet. Een klein schaaltje volstaat om hen weer op krachten te laten komen. Ga dus geen immense vijver graven, maar zet her en der een bijenbad of schoteltje water neer. Leg er steeds één of meerdere keien in die boven het wateroppervlak uitsteken.
Iets voor de dorst…
Eten, drinken en een dak boven je hoofd: dat zijn niet alleen onze basisbehoeften, maar ook die van de beestige bestuivers. Wie bijen, vlinders en hommels in zijn tuin wil, zorgt er dus beter voor dat dieren er niets tekortkomen. En dat hoeft niet eens zo moeilijk te zijn.
BESTUIVERS
Welkom in je bijenwalhalla Zo open je een bee & bee
KLEINE ACTIES, GROOT VERSCHIL VOOR BESTUIVERS