Wat willen zij anders in Antwerpen?
Iedereen aan boord Layla Als zorgambassadeur zie ik elke dag dat er van gelijke kansen nog geen sprake is in de stad. Antwerpenaars die geen of nauwelijks Nederlands spreken, krijgen dikwijls niet de zorg die ze verdienen. Onder andere omdat hun bruggenbouwers wel kunnen vertalen, maar vaak zelf hun weg niet kennen in het raderwerk van stadsdiensten. Willen we echt werk maken van gelijke kansen? Dan hebben we oplossingen nodig die alle aspecten van de samenleving raken. Anders is zo’n initiatief een druppel op een gloeiende plaat. Om de jongeren te bereiken, heb je bijvoorbeeld ook het vertrouwen van de ouders nodig. En om vluchtelingen te begeleiden, is betaalbare en toegankelijke psychologische bijstand een must. Pas dan zitten we op de goede weg naar gelijke kansen.
Menselijke stad Frans Het stadsbestuur moet er al-
les aan doen om de armoede aan te pakken. Vandaag groeit 1 op de 4 kinderen in Antwerpen op in armoede. Toch is de stad daar nauwelijks mee bezig. Die focust zich liever op grote bouwprojecten, en op de privatisering en commercialisering van diensten. Wanneer houdt de stad zich eindelijk weer met haar mensen bezig?
