2020 Week 39 Vrijdag 25 september
NR. 5757
115 e jaargang BEËDIGING PETER VAN OPSTAL VOOR GEMEENTERAAD
NIEUWE WOONKANSEN IN DE GEMEENTE BAARLE NASSAU
FRED ZOON EXPOSEERT VANAF 25 SEPTEMBER
EVA SPRANGERS EN JUUP DOEN MEE AAN RADIO 10 VERKIEZING
3
9
11
22
Toon en Jeanne Ansems-Hendriks Diamanten echtpaar heeft nogal last van hoogtevrees dus een etage hoger was geen optie. “Natuurlijk is het even wennen, maar we zitten hier heel fijn. Alles is goed geregeld.” Stilzitten hebben ze nooit gedaan. Toon heeft heel zijn leven een passie gehad voor vogels. “Vooral kanaries en zebravinken. Meer dan 60 jaar, ook veel aan wedstrijden meegedaan en nog steeds lid van de club.” De vogels, dat zit er niet meer in, maar Toon zit daarom niet stil. “Ik tennis nog twee keer per week, we bridgen en fietsen veel.” Jeanne houdt van handwerken, bridgen en fietsen. Na een open hartoperatie twee jaar geleden zit tennissen er niet meer in. Jeanne: “en onze dochters zijn heel betrokken bij het dressuur-rijden. Ze jureren veel en dan schrijven wij.”
Ze woonden al schuin tegenover elkaar in de Dorpsstraat in Chaam. Dus achteraf was het eigenlijk niet verrassend dat ze elkaar vonden in de jaren ’50 van de vorige eeuw. Op 10 september, 60 jaar na hun wettelijk huwelijk, vierden Toon en Jeanne in klein verband met het hele gezin hun Diamanten huwelijksfeest. Door Luc van Hoek Grote gezinnen Toon Ansems groeide op als tweede in een rij van 11 kinderen aan de Dorpsstraat. “We hadden thuis al een bakkerij; dat was vroeg opstaan en hard werken. Vaak 7 dagen in de week, het hele jaar door, je wist niet beter. Toen ik wat ouder was kreeg ik mijn eerste weekgeld, fl.65,--.” Jeanne Hendriks woonde schuin tegenover bakker Ansems aan dezelfde Dorpsstraat. “Wij waren thuis met 10 kinderen, ik was de achtste in de rij. We sliepen met 6 meisjes allemaal op één slaapkamer. We woonden schuin tegenover de pastorie. Dan kwam de pastoor wel eens aan bij ons en dan vroeg ie aan mijn ouders: “hebben jullie dochters tijd om de pastorie of de kerk te poetsen?” Nee zeggen kon natuurlijk niet in die tijd tegen pastoor of dokter, dus dan moesten wij aan de gang.” Jeanne was 17 toen ze Toon beter leerde kennen. “Het Putven in de Chaamse bossen was dichtgevroren. Dus ging zowat heel Chaam daar schaatsen. Het was wel niet gemakkelijk om er te komen, de meeste wegen daar waren onver-
hard.” Daar op het ijs kwam de klik en die is nooit meer weggegaan. Op 10 september 1960 trouwden ze voor de wet en 13 september in de kerk. Toon: “de 10e september was een zaterdag, dan was het huwelijk gratis… Na het trouwen op het gemeentehuis kon ik meteen weer gaan toeren met ons brood.” Bakkerij Jeanne: “we hebben eerst nog een jaar bij ons thuis ingewoond, waarna we een huurwoning in de Schootakkerstraat konden krijgen.” Toon nam de bakkerszaak overvan zijn ouders. Jeanne deed de winkel en Toon de bakkerij. Toon: “het was hard werken. ’s Nachts om 03.00 uur uit je bed, dag in, dag uit. En met Kerstmis sloegen we twee nachten over om alles gebakken te krijgen.” Ook rond de Acht van Chaam was het altijd druk. ”Dan konden we het worstenbrood niet aangesleept krijgen!” Met de aanschaf van de eerste diepvries werd in de bakkerij gelukkig een hele stap gezet. Toon en Jeanne kregen ook gezinsuitbreiding; met Evi, Mariëlle en Ad werden twee dochters en een zoon geboren. Zoon Ad nam later
Het Diamanten echtpaar Ansems-Hendriks.
de bakkerij over; Toon en Jeanne verhuisden naar de Wolfsdonk, waar ze jarenlang met plezier gewoond hebben. Niet stilzitten Met het oplopen van hun leeftijd (Toon is inmiddels 82, Jeanne 81) werden het huis en de tuin aan de Wolfsdonk te groot. Jeanne: “toen
kwam de bouw van de appartementen aan de Brouwerij. Dat was voor ons een mooie kans om daar te gaan wonen, midden in het centrum van Chaam met alle voorzieningen dichtbij.” Op 22 juni dit jaar verhuisden Toon en Jeanne naar hun appartement op de eerste verdieping van het nieuwe gedeelte van de Brouwerij. Toon
bpost PB- PP
BELGIE(N) - BELGIQUE
DEZE WEEK
Mode & Beauty pagina’s
Op de dag van hun Diamanten huwelijksfeest werden ze verrast door bezoek van het hele gezin. Een dag later schoven ze met hun kinderen en kleinkinderen met partners en achterkleinkinderen aan voor een gezellig diner bij Bellevue. Als kers op de diamanten huwelijkstaart kregen ze op 22 september bezoek van burgemeester Minses namens de gemeente Alphen-Chaam. Namens Ons Weekblad: nog heel veel geluk in goede gezondheid!
Jan en Liza van Hooijdonk-de Jong 60 jaar getrouwd Zondag 27 september is het precies 60 jaar geleden dat Jan (88) en Liza (86) van Hooijdonk trouwden. Het was toen mooi zonnig weer, een dinsdag, Jan herinnert zich nog dat een deel van de gasten buiten op de stoep zat op een rij. Ze feestten toen in zaal Olympia, Liza in het wit met een mooie lange kanten sleep en Jan in jacquet compleet met hoge hoed. Met alle ooms en tantes, een komiek en een zangboekske. Zo groot als toen kan nu niet, en vanwege corona moesten ze hun feestplannen inperken. Ze bedachten een origineel ‘thuisbezorg’ feestje en op zaterdag gaan Liza en Jan daarvoor zelf op pad; zondag is er een klein feest met de eigen bubbel. Door Jeanny Wouters. Diamant, ze hadden nooit gedacht dat ze dat zouden meemaken. Wat is het geheim van zo lang bij elkaar blijven? “Geven en nemen, meer zul je niet kunnen doen” zegt Jan na lang nadenken. Liza vult aan: “en af en toe zwijgen…” Boer en Boerin Jan van Hooijdonk komt uit een groot gezin, ze waren thuis in Ulvenhout met 11 kinderen en hij was de middelste. Ze hadden een boerenbedrijf, net als de ouders van Liza. Zij woonde met haar familie, een broer en een zus, aan de Molenstraat in Baarle-Hertog, vlakbij waar ze nu nog wonen. Na hun trouwen namen ze de boerderij van de familie De Jong over, waar
nog gebouwd worden. “Hoogdringend” bromt Jan, het is inmiddels 25 jaar geleden. Geen opvolger Toen Jan 60 jaar was stopten ze met het boerenbedrijf maar bleven wel op de boerderij, die midden in het dorp stond, wonen. In 1999 bouwden ze een nieuw huis aan de overkant, aan de Molenstraat en hun dochter Rian kwam naast hen wonen. Omdat er geen opvolger was voor het boerenbedrijf werd
Jan en Liza van Hooijdonk-de Jong vieren dit weekend hun diamanten huwelijk. (foto Hanne Dirven)
ze twee woningen van maakten, een voor de ouders van Liza en een voor henzelf. Vader De Jong is er zelfs 100 jaar geworden! Maar eerst willen we natuurlijk weten hoe ze elkaar leerden kennen. “Dansen bij Olympia” roepen ze in koor. Jan ging er altijd met een hele groep vrienden uit Ulvenhout naartoe, Liza met haar vriendinnen. En zo dansten ze eens met elkaar, en dan mocht Jan Liza eens naar huis brengen, dat was helemaal niet ver. Vier jaar hadden ze verkering voor ze trouwden. Hun hele leven werkten ze samen op de boerderij; ze hadden een gemengd bedrijf, koeien en varkens. Omdat Jan geregeld ongelukjes had en uitviel daardoor, kwam het goed uit dat Liza ook van aanpakken wist en koeien kon melken. Ze deed altijd (en nog steeds) alle administratieve zaken.
Strijd Liza en Jan kregen vier kinderen: Rian is de oudste, dan kwamen de jongens Ad en John en dochter Dalenne is de jongste. In het gezin is soms wel een beetje strijd, omdat pa Nederlander is en ma Belg. De jongens kozen voor de Nederlandse nationaliteit omdat ze dan niet in het leger hoefden. Moeder Liza juicht het hardst voor Oranje en Jan is, geheel in strijd met zijn nationaliteit, fanatiek fan van de Rode Duivels! Strijd was er ook met de gemeente, toen een deel van hun grond (3 ha) werd onteigend omdat er huizen zouden worden gebouwd voor sociale woningbouw. Ze moesten toen zelf andere grond aankopen in de buurt van de Hoogstraatsebaan, de rooie weg, wat betekende dat hun vee 5 km verder weg moest naar de wei. Achter hun huis is nog steeds vrij zicht op maïs en weiland, de huizen moeten
de boerderij verkocht. Jan was actief bij de Okra in het bestuur en zette routes uit voor de fietsclub. Hij hielp de pastoor als misdienaar en was 20 jaar lid van het bestuur van de plaatselijke Raiffeissenkas, wat nu KBC is. Ze gingen samen kaarten in de familie, dat blijven ze doen maar nu rijden ze niet meer zelf; de kinderen brengen ze weg. Liza hield van volksdansen en was tot haar 75e lid van Incarvillea volksdansclub. Ze is goed bij de tijd en kan met de smartphone
berichtjes versturen. In de coronatijd heeft ze zelf in het ziekenhuis gelegen, heel eenzaam, niemand mocht op bezoek komen. Maar gelukkig is dat allemaal voorbij, en nu verheugen ze zich op de feestelijkheden rondom hun diamanten jubileum, het feestje samen met kinderen en kleinkinderen. Met het bedenken ervan hebben ze al veel voorpret. Wij wensen hen een heel mooi en bijzonder diamanten feest toe waar ze nog lang van kunnen nagenieten!
Lokaal winkelen: ook in het najaar Gek genoeg hebben we een virus nodig, om vast te stellen dat lokaal shoppen eigenlijk gewoon hartstikke fijn is. Inmiddels weten we allemaal dat je er de lokale ondernemers (extra) mee steunt. Niet alleen de bakker of de slager, met hun smaakvolle, verse producten, maar ook de lokale kledingzaak of de boekhandel, om eens wat voorbeelden te noemen. Het leuke aan echte winkels is dat je de spullen in 3D-vorm kunt zien en keuren. Meteen! Kleding kun je bijvoorbeeld passen en je kunt eindeloze combinaties maken. Bovendien ben je van het gezeur af, dat je geen bezorgde pakketjes hoeft uit te pakken en vervolgens retour moet sturen, als een aangekocht artikel niet bevalt. Allemaal gedoe. In winkels kun je het gewoon pakken, passen/ bekijken en kopen. Je krijgt er
Lokaal shoppen doe je natuurlijk óók in het najaar.
een vriendelijke glimlach en persoonlijk contact, of advies, voor terug. En met een beetje extra geluk een verse kop koffie. Stap de deur uit, loop naar de winkelstraat en shop bij jou in de buurt! Da’s leuker dan online;
en je bent nog in beweging ook. Win-win-win! Voor de leukste, lokale shopideeën kun je altijd inspiratie opdoen in dit weekblad. Veel lokale winkeliers laten hier hun aanbod zien. (ML)