DE LOKETTENZAAL
De lokettenzaal met de lichtkoepel uit het atelier Colpaert Frères. De oude houten tafels, banken en taboeretten zijn bewaard gebleven en werden ontworpen door M. Van Ysendyck.
32
De lokettenzaal strekt zich uit over een groot deel van de lengte van het gebouw en beslaat de volledige hoogte van de achtervleugel van de vierhoek. Op het gelijkvloers bevinden zich de loketten voor de bevolking. Daarboven loopt een galerij naar Italiaans model met arcaden, oculi en zuilen in de Toscaanse orde. Het geheel wordt overdekt door een grote lichtkoepel. Dit is een typisch voorbeeld uit die tijd waarbij architecten moderne elementen integreerden in traditioneel ogende openbare gebouwen. De lokettenzaal is duidelijk gebaseerd op de grote overdekte winkelgalerijen die sterk in de mode waren in de 19de eeuw. In 1915 organiseerde het gemeentebestuur een grote wedstrijd voor de creatie van de lichtkoepel voor de lokettenzaal en voor de museumzaal. De jury koos voor het project van het atelier Colpaert Frères. De lichtkoepel in de lokettenzaal is succesvol geïntegreerd dankzij de bogen van gekleurd glas in het verlengde van de verticale vakken en het fijne licht dat over de twee verdiepingen verspreid wordt. De achtergrond is inderdaad helder en afgeboord door een decoratieve band met een motief dat terugkeert in de bogen die het geheel in drie verdelen en in het verlengde liggen van de pilasters. De kleuren behoren tot het gamma van de lichte en donkere okers. Hier en daar kan men wat olijfgroen ontdekken. De kunstenaar heeft moderne motieven zoals geometrische vormen en gestileerde planten gecombineerd met motieven uit de renaissance zoals voluten of slingers, die ook gestileerd zijn naar de smaak van die tijd. De motieven worden gevormd door het netwerk van de vensterloden. De kunstenaar gebruikte antiek glas en bedrukt gegoten glas. Het kleurenspel en de textuur van het materiaal zonder toevoeging van verf zijn volledig in de geest van de art nouveau en de opkomende art deco. Het glasraam moet natuurlijk regelmatig schoongemaakt worden. Om deze lastige karwei efficiënt te kunnen uitvoeren ontwierp M. Van Ysendyck in 1916 een rollende brug in de vorm van een ladder die de boog van de lichtkoepel volgt en zich voortbeweegt op rails met laterale richthouten zodat hij niet kan ontsporen. Het oorspronkelijke meubilair van de zaal is bewaard gebleven. Het werd ontworpen door M. Van Ysendyck: geparketteerde tafels, banken die aan beide kanten gebruikt kunnen worden met ebbenhouten inlegwerk, taboeretten met afgeronde hoeken en licht holle zittingen. Dit meubilair van donker eikenhout past goed bij het teakhout van de balies. De bezoekers kunnen dit meubilair vandaag nog steeds gebruiken, net zoals in de vorige eeuw.
De architect bestelde in 1916 de rolbrug voor het schoonmaken van de lichtkoepel.
Ontwerp van het meubilair voor de lokettenzaal, de wachtkamers en de gangen, van M. Van Ysendyck, 1917.
33