ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ Το πολεμικό σκηνικό που εκτυλίσσεται στη Συρία δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά αποτελεί κομμάτι μιας γενικευμένης κατάστασης πολέμου που διαμορφώνεται Όλοι μας έχουμε γίνει θεατές των εικόνων φρίκης της Ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, από τη Γεωργία μέχρι το Αφγανιστάν, από τη Ουκρανία μέχρι τη Λιβύη και την Τηνυσία. Αυτή η ένταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και των πολεμικών συρράξεων δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι συμπίπτει χρονικά με το ξέσπασμα της κρίσης του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Ο μόνος που τρίβει τα χέρια του από την κατάσταση που διαμορφώνεται είναι η πολεμική βιομηχανία που παράγει και πουλάει οπλισμό, το διεθνές Κεφάλαιο που θα έρθει να επενδύσει, χτίζοντας πάνω στα συντρίμμια που έχει αφήσει ο πόλεμος. Αυτούς εξυπηρετούν το ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η FRONTEX, οι επιμέρους στρατοί των κρατών που ενώ διατυμπανίζουν ότι δγημιουργήθηκαν για την «άμυνα» και την ειρήνη των λαών, όχι μόνο παίρνουν μέρος σε αυτή την διαμάχη αλλά και την προκαλλούν. Το τέρας του ISIS, που έχει προκαλέσει τις φρικαλεότητες στη Μέση Ανατολή, είναι γέννημα θρέμμα του τέρατος του Ιμπεριαλισμού (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσσία, Ισραήλ), το οποίο εξαπέλυσε πολύνεκρες επεμβάσεις στην περιοχή (βλ. ΙΡΑΚ) ενώ συγχρόνως χρηματοδότησε και εξόπλισε φονταμεταλιστικές οργανώσεις για να προωθήσει τα δικά του συμφέροντα. Παράλληλα, εύφορο έδαφος για τη γέννηση του αποτέλεσε ο θρησκευτικός φανατισμός και η καταπίεση των μουσουλμανικών μειονοτήτων από τον Δυτικό κόσμο. Τα πρόσφατα γεγονότα στη Γαλλία, σαν συνέχεια των βομβαρδισμών στο Λίβανο και στην Τουρκία, αποτελούν το έναυσμα για το ξεκίνημα ενός νέου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», από αυτούς που τη δημιούργησαν με στόχο την αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού (βλ. στρατό στους δρόμους της Γαλλίας, κλείσιμο συνόρων, στρατιωτικός νόμος και απαγόρευση κυκοφορίας). Οι μόνοι που έχουν να χάσουν από αυτήν την κατάσταση που περιγράφεται, είναι οι λαοί που αναγκάζονται να αναμιχθούν με τον πόλεμο τους, που ξεκλήριζονται βίαια καθημερινά από τον τόπο τους. Έτσι δημιουργείται το μεγαλύτερο προσφυγικό και μεταναστευτικό κύμα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προερχόμενο κυρίως από την Συρία αλλά και από το Αφγανιστάν. Μία από τις πρώτες στάσεις αυτού του προσφυγικού κύματος με κατεύθυνση την Ευρώπη, είναι η Ελλάδα. Από το καλοκαίρι, τεράστιες προσφυγικές και μεταναστευτκές ροές προσπαθούν να προσεγγίσουν την χώρα με κάθε τρόπο, για να ξεφύγουν από τους βομβαρδισμούς και να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον.
Στα σύνορα της Ευρώπης, δεν έρχονται όμως αντιμέτωποι με την «Ευρώπη των Λαών», αλλά με την βάρβαρη Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή, μαζί με το ελληνικό κράτος, έχουν δημιουργήσει μια Ευρώπη Φρούριο που πνίγει πρόσφυγες και μετανάστες στα θαλάσσια σύνορα, χτίζει φράχτες στον Έβρο και τα χερσαία σύνορα, χρηματοδότει της δολοφονικές επαναπροωθήσεις της FRONTEX και του λιμενικού. Όσοι καταφέρουν και επιβιώσουν και προσεγγίσουν τα ευρωπαϊκά εδάφη κλείνονται σε στρατόπεδα συγέντρωσης και κέντρα διαλογής (hotspots). Από τα κέντρα αυτά θα γίνεται η διαχείρηση τους από το καπιταλιστικό σύστημα. Ένα μικρό ποσοστό μόνο από αυτούς θα είναι το «τυχερό» το οποίο θα επιλεγεί για να συνεχίσει την πορεία του στην Ευρώπη, λειτουργώντας ως φτηνό εργατικό δυναμικό για τις ανάγκες της παραγωγής, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία θα εγκλειστεί στα νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή θα επαναπροωθηθεί καθώς θεωρούνται «άχρηστοι» για τον σύστημα. Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση έχει δημιουργηθεί ένα κίνημα ταξικής αλληλεγγυής του ντόπιου πληθυσμού προς του πρόσφυγες και τους μετανάστες. Ένα κίνημα αλληλεγγύης που καμία σχέση δεν πρέπει να έχει με λογικές φιλανθρωπίας, αλλά προκύπτει από την συνειδητοποίηση των κοινών συμφερόντων και αναγκών της εργατικής τάξης σε παγκόσμιο επίπεδο. Ένα κίνημα αλληλεγγύης που προσπαθεί να δομήσει ένα άλλο αντιπαράδειγμα κοινωνικών σχέσεων, με δομές που έχουν καταφέρει να προτάξουν έμπρακτα τα παραπάνω μαζί με τους πρόσφυγες, όπως είναι πρωτοβουλίες φοιτητικών συλλόγων, κινήσεις σωματείων εργαζομένων, καταλήψεις στέγης που φιλοξενούνται οι διερχόμενοι πρόσφυγες. Είναι ο συντονισμός όλων αυτών σε ένα συνολικό επίπεδο, έτσι ώστε να μπορούν να αλληλοτροφοδοτούνται και να ενεργούν ενιαία. Το κίνημα αλληλεγγύης δεν έρχεται να κάνει τη δουλειά που δεν κάνει το κράτος, άλλα να διεκδικήσει δομές υποδοχής και στέγασης, ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και ελεύθερη πρόσβαση για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Άρρηκτα συνδεδεμένο με το κίνημα αλληλεγγύης είναι το αντιπολεμικό και αντιμπεριαλιστικό κίνημα, που βλέπει και χτυπάει τη ρίζα του προβλήματος, βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο που είναι τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, η Ευρωπαϊκή Ενώση, το ΝΑΤΟ, το ίδιο το σύστημα που γεννάει τους πολέμους. Το κίνημα αυτό πρέπει να αντιπαλέψει τη θωράκιση των κρατών «ενάντια στην τρομοκρατία», την εμπέδωση του δόγματος της ασφάλειας, την όξυνση του ξενοφοβικού λόγου και των πολεμικών επεμβάσεων. Η πρωτοβουλία του Φ.Σ. μας, δημιουργήθηκε και θέλει να αποτελεί οργανικό κομμάτι ενός κινήματος με μια τέτοια λογική, απέναντι στη λογική του ατομισμού, του φασισμού, του ρατσισμού και τις μισσαλοδοξίας. Δεν θέλει να υποκαταστήσει το σύλλογο και τις διαδικασίες του, αλλά να συνδέεται, να εξιδεικεύει και να έρχεται σε ανατροφοδότηση με το πολιτικό διάλογο εντός του, με τις διαδικασίες των Γενικών Συνελεύσεων. Θέλουμε να συμβάλει στην οργάνωση των δράσεων γύρω από την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και το αντιπολεμικό κίνημα, βρισκόμενη σε συντονισμό με τις διαδικασίες των υπόλοιπων συλλόγων, πρωτοβουλιών και φορέων.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΟΥ Φ.Σ. ΠΟΛ.ΜΗΧ.