Tıp Tarihi
Büyünün bilimden ayrıldığı temel nokta, büyünün olaylar arasındaki benzerlik ve farklılıkları yanlış mantıkla değerlendirmesidir. Hastalıkların giderilmesi için yapılan büyüsel işlemler, hastalığın günah keçisine aktarılmak istenmesi, hasta organı iyileştirmek için üzerine bir hayvanın sağlam organının bağlanması, “benzer benzeri tedavi eder” (similia similibus curantur) düşüncesiyle hayvanın sağlam organının hastaya yedirilmesi bu mantığın sonucudur. Hiçbir gerçek, başarısızlıklar olmadan ortaya çıkarılamaz. Nelerin olabileceğini anlamak için, nelerin olmayacağını bilmek gerekir. Araştırmalardaki yanlış sonuçların iyi incelenmesi gerçeğe bir adım daha yaklaşmayı sağlar. Bir formül keşfetmeye çalışan kimyageri düşününüz. Bu kişi bütün zamanını deneyler yaparak geçirmekte, fakat çalışmaları başarısızlıkla sonuçlanmaktadır. Öldüğünde geriye deneylerinin raporlarını bırakacaktır. Bu âlimin hayatını boşa tükettiğini söyleyebilir miyiz? Aynı problemleri ele alan bir diğer bilim adamı, onun sayesinde, geçmişte yapılan hatalara düşmeyecek ve hedefe varacaktır. İkinci araştırmacının başarısı, birinci araştırmacının başarısızlıkları olmadan sağlanamaz. Bu bakımdan, geçmişte yapılan ve şimdi batıl inanç/büyü diyerek küçümsediğimiz hatalar olmasaydı günümüz bilimleri şimdiki duruma erişemezdi ve eskilerin iyi niyetle yaptıklarını tekrar eder dururduk.
Büyü amacıyla kullanılan çiviler, nusha, adamotu ve nazar boncuğu
85