Gazetka szkolna nr002

Gazetka Szkolna

Zespół Szkół Publicznych w Tarnowcu Tanowska 60 33-112, Tarnowiec

Numer 1 11/15

WWW.JUNIORMEDIA.PL

ORGANIZATOR PROJEKTU

PARTNER

Witold Pilecki zapomniany bohater Cała prawda o 11 listopada Rady jak dobrze i skutecznie się uczyć Nowości filmowe na jesienne wieczory Obowiązkowe lektury na jesień 1 listopada inaczej Co robić, kiedy nie ma co robić?

Psi fryzjerzy?

O co chodzi?!

Czerwoną kartkę gwarantującą dzień bez pytania wygrała uczennica klasy trzeciej. Serdecznie gratulujemy! W następnym numerze już w grudniu czeka na Was prezent od naszej redakcji.

6.12.2015 roku rozdamy aż 6 czerwonych karteczek!!! Będą one czekały na szczęśliwców rano w szafce. Numery zostaną wylosowane przez specjalny program komputerowy :)

Gazeta Krakowska | Numer 1 11/2015 | Strona 2

Gazetka Szkolna

www.gazetakrakowska.pl

WWW.JUNIORMEDIA.PL

Witold Pilecki męczennik z wyboru patronem Gimnazjum nr 2 w Tarnowcu

W roku szkolnym 2014/2015 nasi uczniowie wraz ze swoimi rodzicami w głosowaniu wybrali na patrona szkoły Rotmistrza Witolda Pileckiego.

Dzieciństwo i młodość Witold Pilecki urodził się 13 maja 1901r. w Ołońcu na terenie Karelii w Rosji. Rodzina musiała wyjechać z ziemi lidzkiej ponieważ dziadek Witolda, Józef, za udział w powstaniu styczniowym w 1863r. stracił majątek.

Wychowywał się w rodzinie o tradycjach patriotycznych. Ojciec chcąc uniknąć rusyfikacji dzieci wywiózł je do Wilna. Miłości do ojczyzny uczyła go też matka, dzięki niej potrafił cytować z pamięci fragmenty „Trylogii” Henryka Sienkiewicza.

W Wilnie przystąpił do konspiracyjnego skautingu, po wybuchu I wojny światowej założył I zastęp harcerski w Orle na Mohylewszczyźnie. Następnie był członkiem oddziału kawalerii Samoobrony Wileńskiej, założonej przez Władysława i Jerzego Dąmbrowskich.

Buł to słynny kresowy oddział „Łupaszki”. Walczył z bolszewikami pod Warszawą w sierpniu 1920 roku w oddziale 211 Ochotniczego Pułku Ułanów Nadniemeńskich. Wziął udział w wyprawie gen.

Lucjana Żeligowskiego na Wilno.

Po zwolnieniu z wojska zdał maturę i rozpoczął studia na Wydziale Sztuk Pięknych wileńskiego Uniwersytetu Stefana Batorego. Przewał studia, ponieważ musiał zaopiekować się ciężko chorym, więzionym przez bolszewików ojcem i zadłużonym majątkiem rodzinnym Sukurcze. Pracował i udzielał się społecznie. Co roku odbywał ćwiczenia w 26 Pułku Ułanów Wielkopolskich. Od 1926r. był podporucznikiem rezerwy. Ożenił się w 1931r. z nauczycielką Marią Ostrowską która pracowała w Krupowie na Białorusi z którą doczekał sią dwójki dzieci Andrzeja i Zofii. Do wybuchu II wojny światowej zajmował się malowaniem obrazów, pisaniem wierszy, komponowaniem, grą na pianinie i gitarze.

Lata zawieruchy wojennej Po wybuchu II wojny światowej w 1939r., myślał tak jak wielu Polaków że wojna potrwa dwa tygodnie. Tak się nie stało, rodzinnego dworu w Sukurczach, nie zobaczył nigdy więcej. Po wojnie komuniści zrównali go z ziemią.

Po rozbiciu jego dywizji przez Niemców nie złożył broni i walczył po partyzancku do października 1939r. Potem jako człowiek Tajnej Armii Polskiej, ukrywał się w stolicy, wykorzystując znalezione w mieszkaniu dokumenty por. Tomasza Serafińskiego. To pod jego nazwiskiem z ulicznej łapanki, przeprowadzonej 19 września 1940r. na Żoliborzu, trafił do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz.

Dobrowolny pobyt w obozie Pilecki, nr. obozowy 4859 pozostawał za drutami 2 lata i 7 miesięcy. Wykonywał w ten sposób dobrowolnie przyjętą misję rozpoznania obozowych warunków. Przesłał do Warszawy raport Komendanta Głównego w związku walki zbrojnej, gen.

Stefanowi Robeckiemu „Grotowi” który wysłano także do Londynu. W obozie w Auschwitz zorganizował konspiracyjny Związek Organizacji Wojskowej, skupiający ponad 100 osób we wszystkich komandach. Opracował plan zbrojnego uwolnienia więźniów, o wykonanie którego zabiegał bezskutecznie w komendzie Armii Krajowej. Zagrożony aresztowaniem zdecydował się na ucieczkę z obozu w maju 1943r. Zmienił dokumenty i używał nazwiska Roman Jezierski. Spotkał się z żoną i dziećmi, którym zostawił ważne przesłanie: „Kochajcie ojczystą ziemię.

Kochajcie swoją świętą wiarę i tradycję własnego Narodu. Wyrośnijcie na ludzi honoru, zawsze wierni uznanym przez siebie najwyższym wartościom, którym trzeba służyć całym swoim życiem”.

www.gazetakrakowska.pl

WWW.JUNIORMEDIA.PL Dalsza walka i konspiracja Komendant Główny AK gen. Tadeusz Komorowski „Bór” awansował Witolda Pileckiego do stopnia rotmistrza. Działał w organizacji „Nie” tworzonej przez Fieldorfa „Mila”, zajmował się wykładem i działaniami bojowymi. Po wybuchu Powstania Warszawskiego 1 sierpnia 1944r. walczył w oddziale Narodowych Sił Zbrojnych mjr. Leona Nowakowskiego „Liga”, jako zwykły szeregowy żołnierz. Następnie został dowódcą 2. Kompanii I Batalionu i bronił powstańczej reduty na Woli. Po kapitulacji powstania, Pilecki wraz z żołnierzami ze swojego oddziału trafił do obozu przejściowego w Ożarowie, potem do jenieckiego obozu Lamsdorf (Łambinowice koło Opola) i w końcu do oflagu Murnau. Oflag został wyzwolony w kwietniu 1945r. przez Amerykanów. Stamtąd 9 lipca 1945r.

Pilecki wyjechał do Włoch i zameldował się do służby w II Korpusie Polskim gen. Władysława Andersa.

Otrzymał zadanie zorganizowania siatki wywiadowczej w rządzonej przez komunistów Polsce. W grudniu 1945r. przyjechał do Warszawy jako Roman Jezierski.

Udało mu się zdobyć kopie niekorzystnych dla Polski umów handlowych z Sowietami, raporty o funkcjonowaniu resortu bezpieczeństwa i komunizacji szkół. W połowie 1946r. Pilecki był narażony na aresztowanie i otrzymał rozkaz gem. Andersa o bezzwłocznym wyjeździe na Zachód. Pilecki odmówił i odpowiedział że „Ktoś musi trwać bez względu na konsekwencje”.

Powojenna Golgota 8 maja 1947r. Witold Pilecki został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa w Warszawie. Rotmistrza przewieziono do aresztu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego gdzie przesłuchiwał go jeden z najbardziej okrutnych śledczych ppor. Eugeniusz Chimczak. Przesłuchania trwały do 13 maja zanim wydano nakaz aresztowania i przeniesiono Pileckiego do więzienia przy ulicy Rakowieckiej. Witold Pilecki wziął na siebie całą odpowiedzialność za prowadzenie działalności konspiracyjnej. Przetrwał bardzo ciężkie śledztwo, formalnie zakończone 10 grudnia 1947r. Postawiono mu zarzuty o szpiegostwo, chęć zamordowania funkcjonariuszy MBP i gromadzenie w tym celu broni.

Na procesie rozpoczętym 3 marca 1948r. nie wspomniano o heroicznej walce z Niemcami i dobrowolnym pobycie w Oświęcimiu. Wyrok ogłoszono 15 marca 1948r. w którym skazano Pileckiego na karę śmierci. Zakończenie procesu nie przerwało cierpień rotmistrza Pileckiego. Przeszedł drugie nieludzko brutalne śledztwo.

Gazeta Krakowska | Numer 1 11/2015 | Strona 3

Gazetka Szkolna

Torturami doprowadzono go do skrajnego wyczerpania. Miał połamane obojczyki, nie mógł utrzymać głowy w pionie, wyrwano mu paznokcie. 25 maja 1948 ok. godziny 21 doprowadzono rotmistrza Pileckiego na miejsce straceń, gdzie pół godziny później zamordowano go strzałem w tył głowy.

Rodzina dowiedziała się o wykonaniu wyroku dopiero 40 lat później. Rotmistrz został pochowany w bezimiennym grobie w niewiadomym miejscu.

Witold Pilecki należał do żołnierzy antykomunistycznego podziemia w Polsce, którzy nie poszli na żaden kompromis czy współpracę i zapłacili za to cenę najwyższą. Skazani w Polsce Ludowej na zapomnienie przez komunistów nie mieli prawa istnieć w narodowej pamięci. Zostali wyklęci „Ponieważ żyli prawem wilka, historia o nich głucho milczy” (Zbigniew Cherber). Obecnie w Wolnej Polsce 1 marca obchodzony jest Dzień Żołnierzy Wyklętych, którzy „ …przysięgali na orła i na krzyż, na dwa kolory, te najświętsze w Polsce barwy, na czystą biel i na gorącą czerwień krwi, na wolność żywych i na wieczną chwałę zmarłych.

Ewa Woźniak uczennica klasy 1a Gimnazjum nr 2 w Tarnowcu

Gazeta Krakowska | Numer 1 11/2015 | Strona 4

Gazetka Szkolna

www.gazetakrakowska.pl

WWW.JUNIORMEDIA.PL

Pobyt rtm. Witolda Pileckiego w KL-Auschwitz

W czasie II wojny światowej nikt nie wiedział o tym, co Niemcy robią za drutami obozu koncentracyjnego KLAuschwitz. Oświęcim kojarzono głównie z wsią pod Krakowem. Esesmani bezkarnie i bezlitośnie katowali ludzi, którzy tam przebywali. Do uszu dowództwa zaczęły dochodzić różne informacje, ale nie były one pewne. Potrzebny był ktoś, kto, kto znajdzie się w środku tego piekła, zobaczy na własne oczy, co Niemcy robią niewinnym ludziom i przekaże to całemu światu. Tym kimś okazał się Rotmistrz Witold Pilecki, który dobrowolnie zgłosił się do obozu koncentracyjnego KL-Auschwitz i zbadał sytuację, jak tam jest naprawdę i zorganizować wewnątrz ruch oporu.

Dnia 19 września 1940 roku odbyła się w Warszawie łapanka. Pilecki, pod fałszywym imieniem i nazwiskiem Tomasz Serafiński, skorzystał z okazji i dał się złapać esesmanom. Nie mieli oni zielonego pojęcia, kto wpadł w ich ręce.

Rotmistrz i ponad 1800 innych ludzi zostali wsadzeni do aut ciężarowych rankiem 21 września. Z ciężarówek więźniowie zostali zapędzeni do wagonów towarowych, które były wysypane wapnem, co powodowało wielkie pragnienie, a Niemcy oczywiście nie dali nikomu ani kropli wody. Około godziny 22 pociąg zatrzymał się i już nie ruszył dalej...

Po otworzeniu drzwi wagonu, ludzi w nim stłoczonych uderzył blask reflektorów, wrzaski Niemców oraz kolby ich pistoletów. Witold Pilecki określił miejsce, do którego właśnie dojechali, takimi słowami to miejsce we wspomnieniach moich nazwałbym momentem, w którym kończyłem ze wszystkim, co było dotychczas na ziemi i zacząłem coś, co było chyba gdzieś poza nią.

Pierwszą rzeczą, jaką trzeba było zrobić po otworzeniu się drzwi było sprawne wyskoczenie z wagonu i ustawienie się piątkami. Esesmani kierowali więźniów w nieznanym kierunku. Już na samym początku pobytu w obozie Niemcy pokazali swoją prawdziwą naturę… w drodze kazano jednemu z nas biec do słupa w bok od drogi i zaraz w ślad za nim puszczono serię z peema.

Zabito. Wyciągnięto z szeregu dziesięciu przygodnych kolegów i zastrzelono w marszu z pistoletów, w ramach "odpowiedzialności solidarnej" za "ucieczkę", którą zaaranżowali sami esesmani.

Wszystkich jedenastu ciągnięto na rzemieniach uwiązanych do jednej nogi. Drażniono psy skrwawionymi trupami i szczuto je na nich. Wszystko to robiono przy akompaniamencie śmiechu i kpin.

Na terenie KL-Auschwitz było gęsto od ludzi, którzy na pierwszy rzut oka wyglądali na obłąkanych. Niemcy katowali przypadkowych ludzi na śmierć poprzez kopanie ich z radością w nerki albo wskakiwanie im na brzuch. W obozie codziennie ginęły zatrważające ilości więźniów. Powodem nie były tylko okrutne metody Hitlerowców, ale też to, że ludzie nie wytrzymywali pracy fizycznej, chorób lub ginęli z wycieńczenia, a to zdarzało się najczęściej zimą.

Rotmistrz zauważył, że więźniowie, którzy byli tam od kilku miesięcy mają obrzęknięte twarze i nogi.

Pytani przez niego medycy stwierdzili, że powodem tego jest nadmiar płynów. Nawalają nerki lub serce ogromny wysiłek organizmu przy pracy fizycznej, przy jednoczesnym spożywaniu prawie wszystkiego w płynach. Pilecki ocenił sytuację i postanowił wyrzec się picia płynów, które nie przynoszą korzyści (herbaty i kawy). Spożywał tylko „awo” i zupy. Możliwe, że właśnie dzięki temu wyrzeczeniu przeżył w KLAuschwitz aż 957 dni W zimie 1941 rtm. Witold przez nieleczoną chorobę nabawił się zapalenia lewego płuca. Chorobę zdiagnozował jeden z polskich pielęgniarzy. Inny zadecydował, żeby dać mu zastrzyk, tym samym ratując mu życie. Rotmistrz został przeniesiony na blok 20, gdzie dostał 4 koce i dodatkowy zastrzyk, przeleżał tam 10 dni.

Związek Organizacji Wojskowej (ZWO) to organizacja, której Pilecki był głównym organizatorem.

Stworzona przez niego konspiracja wewnątrz obozu pierwotnie składała się między innymi z samego rotmistrza, Stanisława Duboisa, Xawerego Dunikowskiego i Bronisława Czecha.

www.gazetakrakowska.pl

WWW.JUNIORMEDIA.PL

Gazeta Krakowska | Numer 1 11/2015 | Strona 5

Gazetka Szkolna

ZWO miało ściśle ustalone cele swojej działalności, było to podtrzymywanie współwięźniów na duchu, przekazywanie kolegom wieści spoza obozu, potajemne zdobywanie odzieży i jedzenia, dzielenie się łupami, pisanie i wysyłanie raportów oraz przygotowywanie się i zbrojenie na wypadek wywiązania się buntu wewnątrz KL-Auschwitz.

Więźniowie mieli ogromną nadzieję na to, że konflikt Niemców z Bolszewikami poprawi ich krytyczną sytuację, lecz jak pisał w swoim raporcie Pilecki wybuch wojny niemiecko-bolszewickiej, poza przyjęciem przez nas tej dawno oczekiwanej wiadomości z wielką radością, na razie w obozie zmian wielkich nie przyniósł. Kilku esesmanów pojechało na front. Zastąpiono ich innymi, starszymi wiekiem.

Rotmistrz Witold Pilecki dowiedział się, iż Niemcy wiedzą o istnieniu ZWO, a to zmusiło go do jak najszybszego opuszczenia obozu. Było to bardzo odważne, niebezpieczne i skomplikowane przedsięwzięcie, do którego potrzeba wielkiego zdeterminowania. Pilecki zdołał zaangażować w ucieczkę 2 innych więźniów: Jana Radzeja z numerem 5430 i Edwarda Ciesielskiego z numerem 12969. Jednak temat ucieczki wymaga dokładniejszego wyjaśnienia, więc znajdzie miejsce w innym artykule, który skupi się na tym etapie życia rtm. Witolda Pileckiego.

Filip Dyk, uczeń klasy 3a gimnazjum

Gazeta Krakowska | Numer 1 11/2015 | Strona 6

Gazetka Szkolna

www.gazetakrakowska.pl

WWW.JUNIORMEDIA.PL

11 listopada - ile tak na prawdę wiemy?

Jak każdy wie, 11 listopada jest to dzień bardzo ważny dla Polski i Polaków. Jednakże czasami okazuje się, że nie wiemy zbyt dużo na temat tego dnia. Dlatego też postanowiłam przeprowadzić wywiad z naszą nauczycielką historii oraz wiedzy o społeczeństwie, Panią Teresą Kozaczką.

W. SZ. Każdy naród tworzy swoją tradycję. A Ja chciałabym zapytać, jaka jest geneza Święta Niepodległości, obchodzonego w Polsce 11 listopada.

T. K. Szanowni Państwo, warto ten listopadowy dzień potraktować jako wspaniały dar historii i świętować niezwykle radośnie. Państwo polskie po 123 latach odzyskało niepodległość. Tę datę należy traktować jednak jako symbol. Dziesiątego listopada 1918 roku do Warszawy przybył Józef Piłsudski , który został internowany w Magdeburgu, a dzień później podporządkowały mu się wszystkie lokalne ośrodki władzy państwowej: Naczelna Rada Ludowa, Polska Komisja Likwidacyjna, Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej (są to najważniejsze z nich). Józef Piłsudski 11 listopada 1918 roku przejął władzę jako Tymczasowy Naczelnik Państwa Polskiego. Wprawdzie o ustalenie granic Polacy walczyli jeszcze kilka lat, ale to właśnie ta data stała symbolem odzyskania niepodległości przez Polskę.

W. SZ. Młodzież w naszym wieku często pyta o analogie. Czy rok 1918 – rok zakończenia I wojny światowej miałby coś wspólnego z niepokojami, jakie dziś targają światem?

T. K. Wbrew pozorom, bardzo dużo. Wprawdzie 11 listopada 1918 roku przedstawiciele Niemiec przyjęli w Compiègne pod Paryżem podyktowane przez państwa entanty warunki rozejmu kończącego I wojnę światową, uznając swą kapitulację, ale dla Europejczyków zakończył się na zawsze świat, jaki znali. Rozpadły się Austro – Węgry, w Rosji 17 października 1918 roku wybuchła rewolucja komunistyczna, Niemcy przegrały wojnę, w Europie zostały zmienione granice. Polacy po 123 latach zaborów odzyskali niepodległość, którą zawdzięczamy własnej niezłomnej postawie, powstaniom wywoływanym w XIX wieku oraz uporczywej walce z germanizacją i rusyfikacją. Właściwie jesteśmy narodem bezimiennych bohaterów, bo tylko nieliczni zawędrowali na karty podręczników historii. Doceniają to Kurdowie (to naród żyjący w Syrii, Turcji, Iraku oraz Iranie), o których tak głośno jest w dzisiejszych mediach. Jest ich ponad 30 milionów, od wieków walczą o niepodległe państwo. Na świecie mają przyjaciół oraz wrogów, jednak wzorem dla nich jest nasza udana walka o niepodległe państwo. Podziwiamy ich bohaterską walkę z ISIS, a oni podziwiają nas.

W. Sz. Dlaczego Józef Piłsudski jest uznany za twórcę niepodległego państwa polskiego?

T. K. Postać marszałka Józefa Piłsudskiego jest znacznie bardziej ciekawa i złożona niż szkolna rzeczywistość.

Urodził się w Zułowie na Litwie. Najważniejszą postacią w młodości była dla niego matka. Zażyczyła sobie, aby w jej grobie na wileńskim cmentarzu spoczęło serce syna. W młodości związał się z Polską Partią Socjalistyczną, a działalność polityczną został zesłany na Sybir, skąd uciekł do zaboru austriackiego. Też warto wiedzieć, że jego brat Bronisław Piłsudski jest bohaterem narodowym Japonii. Był również skazany na zsyłkę, we wschodniej Syberii ożenił się z Japonką i nagrywając język miejscowej ludności, niezbicie wykazał, że Kuryle pod względem etnicznym przynależą do Japonii. Młodszy z braci Józef nie mógł już powrócić do Królestwa Polskiego, gdyż był aktywnym działaczem PPS – u na terenie Galicji. Żeby zdobyć pieniądze na działalność niepodległościową uczestniczył w napadzie na pociąg przewożący znaczne ilości srebra. To był wspaniały mężczyzna, kochany przez kobiety, odważny człowiek oraz wybitny polityk. Nigdy nie był nudną postacią z podręcznika. Gdy zaczęły narastać trudności polityczne, które doprowadziły do wybuchu I wojny światowej, uważał, że Polacy powinni o niepodległość walczyć u boku państw centralnych Niemiec oraz Austro – Węgier przeciwko Rosji. Był twórcą Legionów Polskich. Wszyscy znacie cmentarz z okresu I wojny światowej w Tarnowcu. Pochodzi on z pierwszej fazy wojny, w której Polacy oraz Austriacy, Węgrzy i Niemcy walczyli przeciw Rosjanom na linii frontu rzek Biała – Dunajec. Dlatego tak dumni jesteśmy z tolerancji naszych uczniów, którzy o groby żołnierzy służących w armiach państw zaborców dbają jak o mogiły bliskich. To jest prawdziwa europejska tolerancja. Świetnie zapowiadająca się kariera Józefa Piłsudskiego została przerwana przez, tzw. kryzys przysięgowy. Władze Austro – Węgier i Niemiec zażądali, żeby Legioniści oraz sam Józef Piłsudski złożyli przysięgę na wierność państwom centralnym, lecz oni stanowczo odmówili. Celem ich była walka o niepodległość, a nie osobiste kariery. Legioniści zostali internowani w obozach w Milanówku, a także Szczypiornie (to właśnie w tym obozie narodził się szczypiorniak , czyli piłka ręczna.

www.gazetakrakowska.pl

WWW.JUNIORMEDIA.PL

Gazeta Krakowska | Numer 1 11/2015 | Strona 7

Gazetka Szkolna

Legioniści – młodzi chłopcy, walczyli w ten sposób z nudą, a Polacy po prostu kochają piłkę ręczną i wszystkich, którzy ją uprawiają). Za odmowę złożenia przysięgi Józef Piłsudski został aresztowany i osadzony w więzieniu znajdującym się w Magdeburgu. Do Warszawy powrócił 10 listopada 1918 roku, a już dzień później był Tymczasowym Naczelnikiem Państwa Polskiego. Polacy mu zaufali, bo całym życiem, niekiedy skomplikowanym, wykazał, że dla niego ważniejsza jest Polska od osobistej kariery, władzy, wpływów politycznych, czy majątku. Mieszkał w Milanówku pod Warszawą, w domu wystawionym za składki Legionistów.

Pełniąc najwyższe funkcje wojskowe oraz państwowe nie zgromadził fortuny. Wraz z rodziną żył skromnie.

Jednak Polacy po jego śmierci w 1935 roku (zmarł na raka żołądka), uznali, że miejscem jego pochówku zostanie Wawel.

W. Sz. A jak wyglądała sytuacja w Tarnowie 11 listopada 1918 roku?

T. K. Warto wiedzieć, że w Galicji Austriacy byli rozbrajani znacznie wcześniej. W Krakowie powstał lokalny ośrodek władzy o nazwie Polska Komisja Likwidacyjna, który zaczął przejmować władzę. W większych miastach zrzucano z budynków publicznych austriackie orły i rozbrajano żołnierzy. Polacy nie mordowali Austriaków, odsyłali ich pociągami do domu, natomiast sami przejmowali władzę. Tarnów szczyci się mianem Pierwszego Niepodległego Miasta, ale do tego tytułu pretenduje Kraków, a nawet Zakopane. Górale wypędzając Austriaków ogłosili nawet Republikę Zakopiańską . W Galicji zawsze byliśmy samodzielni dzięki autonomii, ale PKL oraz wszystkie lokalne ośrodki władzy poparły natychmiast Józefa Piłsudskiego.

W. Sz. Jak wyglądały obchody tego święta w przeszłości?

T. K. Polacy uroczyście obchodzili to święto w okresie międzywojennym, ale w czasie II wojny światowej oraz w okresie rządów komunistów, zwalczali je zarówno Niemcy, Rosjanie, jak i polskie władze komunistyczne.

Polacy nigdy o nim nie zapomnieli, podobnie jak o marszałku Józefie Piłsudskim. Święto było rozpropagowane przez NSZZ Solidarność i uroczyście obchodzone po 1989 roku. Warto świętować dziś, to niezwykle radosne święto. Cieszmy się ,że jesienią mamy taki dzień. Obecnie, gdy tak wiele narodów walczy na świecie o wolność, doceniajmy, że mamy niepodległe państwo. A tak na marginesie to składamy najserdeczniejsze życzenia wszystkim uczniom z Zawady, którzy w tym dniu obchodzą uroczysty odpust w kościele pod wezwaniem św.

Marcina. Pozdrawiamy również wszystkich Marcinów i czekamy, kiedy w progi naszej szkoły zawita chłopiec o imieniu Józef lub dziewczyna o imieniu Józefina. Warto nosić oryginalne imiona świętych katolickich świętych oraz bohaterów historii Polski lub świata. Historia zawsze była modna, niestety nie jest nudna, bo może wtedy żyłoby się nam spokojnie oraz dostatnio.

Rozmawiała Weronika Szperka, Uczennica klasy 3b Publicznego Gimnazjum nr 2 w Tarnowcu

Gazeta Krakowska | Numer 1 11/2015 | Strona 8

Gazetka Szkolna

www.gazetakrakowska.pl

WWW.JUNIORMEDIA.PL

1 listopada w Polsce i na Świecie W Polsce nie zawsze obchodziliśmy uroczystość Wszystkich Świętych 1 listopada, bowiem pierwowzorem tego święta było Święto Męczenników, czyli osób, które poświęcili swoje życie dla wiary w Jezusa Chrystusa, ale nie zostali wspomniani w kanonie Mszy Świętej. Było one obchodzone 13 maja.

W 731 roku papież Grzegorz III przeniósł tę uroczystość na dzień 1 listopada, powodem tego mogły być problemy z wyżywieniem pielgrzymów, którzy przybywali do świątyni pod wezwaniem Matki Bożej Męczenników w Rzymie (pogańska świątynia zwana Panteonem). Papież Grzegorz IV 1 listopada uczynił dniem wszystkich świętych Kościoła katolickiego.

Tego dnia idziemy na Mszę Świętą, księża ubrani są w białe szaty liturgiczne (symbol radości i podniosłego nastroju), a następnie odwiedzamy groby zmarłych, palimy znicze i modlimy się za ich dusze. Ale nie zawsze tak było. W czasach PRL starano się by Wszystkich Świętych miał charakter świecki i miał nazwę dzień Wszystkich Zmarłych/ Święto Zmarłych.

Z tym dniem związanych jest wiele obrzędów i zwyczajów. Każdy region Polski miał swoje. I tak dawniej wierzono, że dusze ludzi, którzy odeszli, przebywają na ziemi wśród żywych, dlatego zapraszano zmarłych do domów, zostawiając uchylone drzwi i furtki. Duszom zostawiano czysty ręcznik, wodę i mydło, by mogły się obmyć, a na stołach stawiano bób, kaszę, chleb, pierogi, na wschodzie Polski kutię.

W noc zaduszkową (noc z 1 na 2 listopada) był zakaz wychodzenia z domu, ponieważ wtedy, według wierzeń, zmarli przybywali z różnych stron i zbierali się o północy w kościele na mszy, którą odprawiał zmarły ksiądz. Żaden żywy człowiek nie mógł przekroczyć progu świątyni.

W tym dniu żebracy, pątnicy, byli przyjmowani i goszczeni w domach. Dostawali do jedzenia specjalnie wypiekany chleb, który nazywał się ,,Powałka'', ,,Petryczka'', ,,Zaduszka'', ,,Chleb Umarłch'' (w zależności od regionu Polski). Według wierzeń byli to ludzie boży, którzy żyją, bo wymodlili chleb Pana Jezusa. Żebracy zobowiązani byli do modlitwy za duszę zmarłych.

Szycie, wylewanie brudnej wody przez próg, ubijanie masła, deptanie kapusty, cięcie sieczki czy rąbanie drewna to czynności, których nie wolno było wykonywać 1 listopada. Dlaczego? Aby nie znieważyć i skaleczyć duszy, która odwiedza domostwo.

W niektórych częściach naszego kraju przetrwał obrzęd ludowy, karmienia dusz zmarłych, które przybyły w tym dniu z zaświatów na ziemię. Na stołach zostawia się im chleb z masłem lub cały obiad.

Dzisiaj te obrzędy zostały zastąpione procesjami na cmentarzach, nabożeństwami w kościołach, modlitwami, składaniem kwiatów na mogiłach najbliższych i płonącymi zniczami.

Nie zawsze istniały znicze, a dusze poza pokarmem potrzebowały światła by odnaleźć drogę do domu i ogrzać się. Na rozstajach dróg, przy cmentarzach, a nawet na samych grobach ludzie palili ogniska.

Drewno zbierano cały rok. Ogień rozpalano na grobach samobójców i osób zmarłych tragicznie. Obrzęd ten miał chronić przed złymi mocami i duchami, które przebywały na tych mogiłach. Dzisiaj ogień w zniczach jest sposobem okazywania pamięci naszym bliskim zmarłym. Święto Zmarłych istnieje też w innych kulturach.

W Meksyku dzień zmarłych obchodzi się przez dwa dni. W pierwszym dniu oddaje się cześć zmarłym dzieciom, a w kolejnym dorosłym. Meksykanie obchodzą to święto w radosnym nastroju, przychodzą na groby, zostawiają znicze, kwiaty, a także żywność.

Ponadto ustawiają na grobach zdjęcia żyjących bliskich lub kolorowo przebrane szkielety.

Organizowane są również liczne atrakcje, które przyciągają turystów z całego świata na przykład parada szkieletów lub konkurs trupiej czaszki.

W Hiszpanii cmentarze można spotkać w parkach, nad jeziorami, nad morzem i w opuszczonych zamkach. W dzień Wszystkich Świętych groby dekorowane są kwiatami.

www.gazetakrakowska.pl

WWW.JUNIORMEDIA.PL

Gazeta Krakowska | Numer 1 11/2015 | Strona 9

Gazetka Szkolna

W Chinach dzień zmarłych jest obchodzony w kilka razy w roku. Chińczycy obchodzą Święto Przodków czy Święto Głodnych Dusz. Chińscy katolicy obchodzą go 1 listopada.

Najważniejszym dniem jest Święto Przodków. W tym dniu na cmentarzach palone są kadzidła, składane dary, aby zapewnić sobie przychylność zmarłych i nie pozwolić im, by gniewali się na żywych. Tego dnia Chińczycy wynoszą prochy swoich zmarłych na stół, na którym kładą również jedzenie, które ma zapewnić dostanie życie po śmierci.

W Portugalii ludzie chodzą na groby zmarłych, ale ich święto przypomina bardziej Halloween. W tych rejonach grupy ludzi chodzą po domach śpiewając i prosząc o ciastka, owoce lub migdały. Portugalczycy mają także w zwyczaju dzielenie się chlebem z biednymi.

W Japonii święto zmarłych odbywa się, w połowie lipca lub sierpnia. Japończycy wierzą, że duchy zmarłych powracają w tym czasie na Ziemię, aby odwiedzić swoich najbliższych.

Japończycy wystawiają przed dom latarnie a niektórzy puszczają na wodę łódeczki z lampionami.

Julia Jamróg uczennica klasy 3a gimnazjum

Gazeta Krakowska | Numer 1 11/2015 | Strona 10

Gazetka Szkolna

www.gazetakrakowska.pl

WWW.JUNIORMEDIA.PL

5 pytań do…

Czyli kolejni ludzie z pasją – tym razem panowie.

Jeden z naszych uczniów jest bystrym młodym człowiekiem, a to wszystko za sprawą małej, kolorowej kostki.

Gimnazjalista z trzeciej klasy o bardzo szczególnym głosie postanowił uchylić nam kawałek swojego śpiewnego życia.

Mały, ale wariat – takim określeniem każdy, kto zna młodego tenisistę z trzeciej klasy może opisać każdy, kto go zna.

Dziennikarz: Przedstaw się nam i powiedz, co jest twoim hobby?

Dominik Chmura: Nazywam się Dominik Chmura, chodzę do klasy pierwszej gimnazjum, a moim hobby jest składanie kostki Rubika.

D.: Kiedy nauczyłeś się składać kostki?

D.Ch.: Pierwszą kostkę nauczyłem się składać na kolonii ok. cztery lata temu. Nauczył mnie tego mój kolega – Kuba Jaśkiewicz.

D.: Czy zachęciłeś już kogoś do składania?

D. Ch.: Jeszcze nie miałem okazji nikogo zainspirować, bo nikt tego jeszcze nie widział, lecz moi rodzice i przyjaciele podziwiali to, co robię.

D.: Jak szybko nauczyłeś się technik składania?

D. Ch.: Pierwszej techniki nauczyłem się w dwa/trzy dni na tej kolonii, a drugiej około miesiąc temu w jeden wieczór.

D.: Czy składanie kostki Rubika jest dobrym treningiem dla mózgu?

D. Ch.: Bardzo polecam kostkę Rubika, gdyż uczy nas ona szybkiego myślenia i zapamiętywania algorytmów oraz wspiera nasz. Jest to też naprawdę duża pomoc w nauce przedmiotów takich jak matematyka, ponieważ dzięki temu możemy się nauczyć szybciej i dokładniej liczyć.

D.: Powiedz nam, jak się nazywasz i co jest twoją pasją?

Filip Dyk: Nazywam się Filip Dyk i mam 15. Chodzę do trzeciej klasy gimnazjum, a moja pasja to śpiewanie.

D.: Czy zajmujesz się śpiewaniem profesjonalnie?

F.D.: Uczęszczam na chór katedralny Pueri Cantores Tarnovienses, więc myślę, że jest to profesjonalna forma wykorzystywania mojej pasji.

D.: Od ilu lat śpiewasz?

F.D.: Właściwie śpiewam od zawsze, ale na chór uczęszczam od 5 lat oraz chodzę na dodatkowe zajęcia wokalne.

D.: Jak dużo czasu poświęcasz na trening swojego głosu?

F.D.: Tygodniowo jest to ponad cztery godziny prób z chórem i jeszcze godzina profesjonalnych zajęć wokalnych. Dodatkowo aby mój głos dobrze brzmiał ćwiczę codziennie w domu, gdy tylko mam czas.

D.: Czy wiążesz swoją przyszłość ze śpiewem?

F.D.: Myślę, że nie dałbym rady zajmować się tym jako moją pracą, ale nie chcę marnować moich umiejętności, więc z chęcią będę to kontynuował jako pasję.

D.: Jak się nazywasz i co jest twoim hobby?

Michał Surmacz: Jestem Michał Surmacz i mam 15 lat, a moja pasja to tenis ziemny.

D.: Od ilu lat się tym zajmujesz?

M.S.: Tenis ziemny trenuję już około cztery-pięć lat, więc – inaczej mówiąc – kawał czasu.

D.: Czy grasz w jakimś klubie sportowym?

M.S: Nie, ale za to uczęszczam na dodatkowe zajęcia właśnie z tenisa organizowane w naszej szkole w piątki, które trwają po dwie godziny, a we wakacje to prawie codziennie można mnie zobaczyć na korcie obok naszej szkoły.

D.: Czy ktoś zachęcił Cię do uprawiania tego sportu?

M.S.: Najpierw zachęcił mnie do tego mój tata, gdyż w przeszłości on też grywał, a następnie przez pana Pawła Sitko, jednego z naszych nauczycieli W-Fu, a potem już samo poszło.

D.: Czy twoja przyszłość będzie jakoś związana z tenisem?

M.S.: Mam nadzieję, że uda mi się kontynuować to, co zacząłem, gdyż gram już dosyć długo i nie chciałbym tego stracić. Poza tym jest to świetny sposób, aby odpocząć po całotygodniowym uczeniu się i zachęcam do uprawiania tego sportu.

www.gazetakrakowska.pl

WWW.JUNIORMEDIA.PL

Gazeta Krakowska | Numer 1 11/2015 | Strona 11

Gazetka Szkolna

Poniżej widać zdjęcia chóru Pueri Cantores Tarnovienses, w którym śpiewa Filip oraz obiekt zainteresowań Dominika.

Serdecznie dziękuję wszystkim osobom, z którymi udało mi się zrobić wywiad. Jak widać, cierpimy na mały ,,niedobór” zdjęć. Moim rozmówcom życzę jak największych sukcesów w przyszłości oraz aby ich pasja jak najlepiej się rozwijała.

Weronika Szperka,

Gazeta Krakowska | Numer 1 11/2015 | Strona 12

Gazetka Szkolna

www.gazetakrakowska.pl

WWW.JUNIORMEDIA.PL

Jak efektownie się uczyć?

Czy wiesz jak dobrze przygotować się do egzaminu gimnazjalnego? Jeśli nie, to musisz koniecznie przeczytać nasz poradnik!

1.Bardzo ważną rzeczą jest, aby pokój i biurko było posprzątane. Chaotycznie ułożone rzeczy, to niesamowity rozpraszacz.

2.Pamiętaj, aby być wypoczętym. Śpiący umysł, to głupi umysł.

3.Przygotuj wszystkie materiały, które będą potrzebne Ci w trakcie nauki. Przerywanie nauki w poszukiwaniu notatek nie wpływa korzystnie na cały proces.

4.Przygotuj sobie dokładny plan nauki. Może być luźny, ale niech ma formę kwadracików do odhaczania. Wtedy się czuje ten progres.

5.Ustaw sobie w pobliżu biurka coś do picia i jakąś przekąskę. Wtedy nie będziesz rozpraszał się wędrówką do lodówki.

6.Nie zapomnijmy o dobrze wywietrzonym pokoju.

7.Dbaj o bardzo dobre oświetlenie pokoju.

8.Ubierz się wygodnie i ciepło.

9.Jeśli lubisz, wybierz odpowiednią muzykę. Najlepiej powtarzalną, bez słów, lub w obcym języku, w miarę przewidywalną i pobudzającą. Najlepiej klasykę.

Nie możemy zapomnieć o przygotowaniu psychicznym. To właśnie ono wpływa na nasz cały proces nauki.

Zapomnij o ambicji. Nie ma nic bardziej demotywującego niż niedotrzymywanie założeń własnego planu. Dlatego dobrze jest zrobić go z większą tolerancją na błędy. Naukę najlepiej zacząć od pobieżnego przeczytania materiału, a dopiero potem przejść do jej utrwalania.

Mam nadzieję, że te rady okażą się przydatne i owocne!

Justyna Sowa Klasa 3b gimnazjum

www.gazetakrakowska.pl

Gazeta Krakowska | Numer 1 11/2015 | Strona 13

Gazetka Szkolna

WWW.JUNIORMEDIA.PL

Warto przeczytać!

"Więzień labiryntu" Dashner James - pierwszy tom genialnej trylogii. Wszystko zaczyna się od tego, że Thomas, budzi się w jadącej w górę klatce nie pamiętając absolutnie niczego, co mogło się dziać wcześniej. Tam gdzie zatrzymała się winda, Thomas spotyka dużą grupę nastolatków w jego wieku, tylko chłopaków. Ten z nich, który jest w tym miejscu najdłużej, tłumaczy, że zaczęło się 3 lata temu.

Znajdują się w Labiryncie, który jest śmiertelnie niebezpieczny, jeżeli się już do niego wejdzie. Kiedy Thomas dołącza do grupy wszystko się komplikuje.

Książka wzbudza silne emocje i trzyma w napięciu do samego końca, tak samo jak film na niej oparty.

"Pies Baskerville'ów" Sir Arthur Conan Doyle Jedno z 4 opowiadań detektywistycznych o Sherlocku Holmesie, którego akcja dzieje się gdzieś na wrzosowiskach w hrabstwie Devon w Anglii. Książka pisana jest z perspektywy Dr. Watsona, przyjaciela i pomocnika detektywa. Znajduje on kolejne poszlaki w sprawie demonicznego psa, który może mieć związek z tajemniczymi morderstwami coraz to kolejnych spadkobierców majątku Baskerville'ów. Watson dzieli się zdobytymi informacjami z Holmesem, który dzięki swojej obszernej wiedzy i nieomylnej intuicji zbliża się do rozwiązania sprawa, a zmierza ona w nieoczekiwanym wcześniej kierunku.

"Darth Bane: Droga Zagłady" Drew Karpyshyn Część pierwsza trylogii ze świata Gwiezdnych Wojen.

Opowiada ona o młodym mężczyźnie, Desie, który przez to, że zabił w obronie własnej, jest zmuszony uciekać z rodzinnej planety Apatros. Staje się lojalnym żołnierzem Imperium, ale dzięki swojemu nadprzyrodzonym umiejętnościom trafia do Świątyni Sith'ów na planecie Korriban. Tam przyjmuje nowe imię, Bane,uczy się jak korzystać z ciemnej strony mocy i rośnie w siłe, staje się coraz potężniejszy. W pierwszej części trylogii można przeczytać o tym, jak Bane wprowadza w życie swój plan.

Filip Dyk, uczeń klasy 3a gimnazjum

Gazeta Krakowska | Numer 1 11/2015 | Strona 14

www.gazetakrakowska.pl

Gazetka Szkolna

WWW.JUNIORMEDIA.PL

Warto obejrzeć!

W tym miesiącu pojawiło się już bardzo dużo fantastycznych filmów, a czeka na nas jeszcze więcej emocji. Z propozycji, które zostały wprowadzone do kin na pewno jest godna polecenia ,,Chemia” – wzruszająca historia o dziewczynie chorej na raka, która walczyła do końca, a można powiedzieć, że jeszcze trochę. Ten film jest oparty na wydarzeniach z życia Magdaleny Prokopowicz, która była założycielką fundacji Rak’n’Roll .

Również warto zobaczyć film pt. ,,Marsjanin” . Gdy główny bohater Mark po nieudanej ekspedycji zostaje sam na odległym Marsie, mimo swojej beznadziejnej pozycji oraz znikomych zapasów nie umiera w nim wola przetrwania.

W ostatni piątek (09.10) do kin weszła najnowsza animacja Sony Pictures Animation na zlecenie Columbia Pictures - ,,Hotel Transylwania 2” . Jest ona kontynuacją serii o Draculi, jego córce Mavis oraz reszcie potworów, które próbują zgrać się z ludźmi.

Do gustu najmłodszych przypadnie również film ,,Piotruś. Wyprawa do Nibylandii” , czyli początki historii opowiadającej o tytułowym bohaterze. Nie jest to pierwsza ekranizacja opowiadająca o Piotrusiu, lecz na pewno przypadnie do gustu i młodszej, i starszej widowni, a w kinach pojawi się on 23 października.

,,Moja chuda siostra” – to tytuł szczególnie dla tych, którzy są blisko związani ze swoją rodziną. Historia opowiada o Stelli, która odkryła, że jej starsza siostrałyżwiarka cierpi na zaburzenie odżywiania, jednak zostaje przekonana, by nikomu o tym nie mówić, a choroba niszczy relacje między członkami rodziny.

Historia wzruszająca, pełna relacji rodzinnych oraz dramatu, który powoduje ukrywanie prawdy.

Jak wiadomo, nasze gimnazjum przygotowuje się do przyjęcia patrona, a będzie nim rotmistrz Witold Plecki.

Właśnie o jego historii opowiada film pt. ,,Pilecki” , który na polskie ekrany już trafił, a gimnazjaliści mieli okazję go oglądnąć 23 października (piątek).

Weronika Szperka, uczennica klasy 3b gimnazjum

www.gazetakrakowska.pl

WWW.JUNIORMEDIA.PL

Gazeta Krakowska | Numer 1 11/2015 | Strona 15

Gazetka Szkolna

Alternatywne sposoby na spędzanie czasu

Nie masz pomysłu, co zrobić w nudny, jesienny dzień? Nudzą cię poradniki, w których podawane są banalne pomysły na nudę? Mam dla ciebie kilka idealnych pomysłów na ciekawe spędzenie czasu.

Co powiesz na zrobienie kolażu? Przygotuj stare gazety, kartkę, klej i nożyczki. Temat kolażu może być dowolny, chociaż według nas najciekawszym pomysłem jest praca pod tytułem "Moje cele", która może się okazać nie tylko artystycznym sposobem na nudę, ale także motywacją do rozpoczynania pozytywnych zmian w naszym życiu.

Zawsze marzyłeś/aś o gastronomicznych poczynaniach, jednak bałeś się spróbować zrobić coś nowego samemu? To właśnie ten czas, kiedy możesz przyrządzić wykwintne krewetki lub tradycyjny polski schabowy.

Kto wie, może okaże się, że jesteś kolejnych Masterchefem? Podczas kulinarnych poczynań nie zapomnij jednak o zasadach BHP! ;) Założę się, że rodzice narzekają, że za długo korzystasz z komputera i nie wynosisz z tego nic pożytecznego.

Mam dla ciebie alternatywę dla twojego zwyczajowego korzystania z YouTube. Programy takie jak "Historia bez cenzury", "emce□", "Polimaty" czy "Arlena Witt" to świetny sposób na przyjemną naukę. Na przykład w programie "Historia bez cenzury" możemy się dowiedzieć wiele ciekawych historycznych faktów, które nie były uwzględnione na lekcjach historii jak i można korzystać z filmików tego świetnego autora jako powtórki przed kartkówką lub sprawdzianem. Pani Arleta Witt natomiast rozwieje nasze wątpliwości, które są związane z językiem angielskim.

A może modny w dzisiejszych czasach recykling? Z rolki po papierze toaletowym i bloku kolorowego zrób kubek na długopisy w dowolnym kształcie (mi najbardziej podoba się ten w kształcie minionka) lub stwórz labirynt ze starych rurek i opakowania po ryżu lub ciastkach. Takie propozycje z pewnością spodobają się młodszym czytelnikom lub młodszemu rodzeństwu. Sylwia Gochowska, uczennica klasy 3a gimnazjum

Gazeta Krakowska | Numer 1 11/2015 | Strona 16

Gazetka Szkolna

www.gazetakrakowska.pl

WWW.JUNIORMEDIA.PL

Nowoczesne i mało znane zawody Groomer – fryzjer dla zwierząt, najczęściej są to psy lub koty. Ludzie, którzy się tym zajmują nie ograniczają się tylko do przycinania sierści pupili, można także skorzystać z mycia, usuwania insektów lub nawet farbowania sierści! Nazwa pochodzi od angielskiego groom (tzn. pielęgnować).

Zawód ten jest popularny na świecie, ale w Polsce dopiero się rozwija.

Showrunner – to osoba, która jest odpowiedzialna za regularne prowadzenie danego programu telewizyjnego. Są oni generalnie od razu rozpoznawani i wiadomo, jaki program prowadzą.

Często Ci ludzie mają do powiedzenia więcej niż, np. producent wykonawczy.

Jednymi z bardziej znanych showrunner’ów są Dorota Wellman i Marcin Prokop.

Personal shopper –ktoś, kto zajmuje się dawaniem rad i pomaganiem innym w robieniu zakupów. Tacy ludzie są często zatrudnieni w galeriach handlowych albo butikach. Aby wykonywać ten zawód nie są wymagane żadne specjalne kwalifikacje, ale powinno się mieć doświadczenie i orientować się, co jest, a co nie jest warte kupna.

Jeżeli Was zainteresował ten artykuł, to zapraszamy na dolny korytarz, gdzie Pani Agnieszka Trojak przygotowała świetną informację na temat nowoczesnych i mało rozpoznawalnych zawodów oraz wielu innych rzeczy!

www.gazetakrakowska.pl

WWW.JUNIORMEDIA.PL

Gazeta Krakowska | Numer 1 11/2015 | Strona 17

Gazetka Szkolna

Mamy szczerą nadzieję, że gazetka się każdemu spodobała!

Gdyby ktoś chciał się z nami skontaktować to prosimy pisać na gazetkaszkolna.tarnowiec@gmail.com Życzymy miłego dnia! :)