De blaadjes vallen en er is weer een nieuw seizoen in aantocht, de klok geeft wintertijd aan. Dat betekent weer van andere activiteiten genieten dan in de vorige seizoenen.
In de zorg hebben wij familieavonden gehad en daar hebben wij van genoten, samen in gesprek over de toekomst, wat is belangrijk en wat kunnen wij samen gaan doen, met bewoners, mantelzorgers, vrijwilligers en medewerkers. Het waren mooie gesprekken en velen voelen zich verbonden met de gang van zaken in Hof van Smeden.
Die verbondenheid voelen wij in de donkeren maanden nog meer, samen genieten van de activiteiten, dingen bespreken en elkaar ontmoeten.
Dit blijft toch voor iedereen belangrijk.
Wij hopen dat u geniet van deze nieuwsbrief, de redactie heeft zijn best gedaan om er iets moois van te maken.
Gedachte als je ouder wordt.
Met mij is er totaal niets aan de hand.
Ik ben nog goed van lijf en verstand.
Ja, ik heb wat artrose in mijn heup en mijn knie.
Mijn pols is te snel, mijn bloeddruk te hoog.
Maar ik ben nog fantastisch goed, zo op het oog.
Met de steunzolen die ik heb gekregen.
Loop ik weer buiten langs s' Heren wegen.
Kom ik weer in winkels en op het plein.
Wat heerlijk om zo gezond te zijn.
Mijn geheugen is niet meer best en evenmin in mijn ogen.
De rug raakt langzaam wat gebogen.
De adem wat korter. De keel vaak droog.
Maar ik ben nog fantastisch goed, zo op het oog.
Is het leven niet mooi? Het gaat snel voorbij.
Als ik ijk naar foto's van vroeger van mij.
Ik denk dan terug aan jeugdige jaren.
Ik wilde mooie schoentjes maar moest daarvoor sparen.
Ik ging fietsen en overal heen en ik kende
Moeheid, zo het scheen
Nu ik ouder ben zijn mijn schoenen vaak zwart
Nu loop ik langzaam, dat is voor mijn hart
Houd u gemak maar: zegt de cardioloog
U bent nog fantastisch goed, zo op het oog.
Oud zijn is mooi, een rijke tijd
Maar ik vraag het mij af, als ik in bed ben gevlijd.
Mijn oren in een la, mijn tanden in een schaal
Mijn ogen op tafel als ik ze er 's avonds er uit haal
Al schaapjes tellend hoor ik me zeggen
Is er nog meer om op de plank te leggen?
Ga maar lekker slapen, morgen het vaandel weer omhoog
Ik ben nog fantastisch goed, zo op het oog.
De ouderdom is goud, ik begrijp het wel
Maar als ik niet slapen kan en dan tot honderd tel...
Dan twijfel ik en vraag me af, of het waar is...
Ik doe nog van alles, maar het gaat wat traag. Ik heb na het eten last van mijn maag.
Maar ik wil niet zeuren, want dat mag
Allemaal komen op onze oude dag
Aanvaard het rustig, zegt de psycholoog
U bent nog fantastisch goed, zo op het oog.
Vrouwkje Visserman
Expositie kunst over vloer
In mei van dit jaar werd aan ons, bewoners van Hof van Smeden gevraagd of wij geïnteresseerd zouden zijn om iets met kunst te doen. In eerste instantie was er enthousiasme. Van een aantal dat zich had aangemeld bleven er twee over. Later haakte er nog een bewoners af. Uiteindelijk beef er één over.
Mensen uit de kunstwereld die nauw betrokken zijn bij kunst leidde het geheel. Er werd een plan gemaakt door onder andere:
1. De directeur van het museum Heerenveen
2. De projectmedewerker van kunst over de vloer vanuit club Goud. Een organisatie uit Nijmegen die onder andere projecten ontwikkelt voor ouderen en andere generaties
3. Een bewoner van Hof van Smeden
4. Een baliemedewerkster bij museum Heerenveen
5. Een beeldend kunstenaar afgeronde studie koninklijke Academie.
6. Vrijwilligster Hof van Smeden. Zij heeft kunstgeschiedenis gestudeerd.
7. Vrijwilliger Hof van Smeden
8. Welzijnscoördinator welzijn NOP en Urk
Samen hebben wij bedacht dat er een expositie zou komen in Hof van Smeden. Samen hebben wij uitgezocht welke werken er geëxposeerd zouden worden. Tijdens de tentoonstelling hebt u die kunnen zien. De bedoeling was dat deze werken herinneringen van vroeger zouden oproepen.
De expositie werd goed bezocht, maar we hadden gehoopt op meer belangstelling.
Om 10.30 uur werd de expositie geopend door burgemeester Roger de Groot met een toespraak en applaus. Daarna werd door de burgemeester en bewoonster officieel een lint doorgeknipt en was de expositie een feit. Het geheel zou 10 dagen blijven en dan doorreizen naar andere locaties van Zorggroep Oude en Nieuwe land.
Daarna konden de bezoekers aan de slag met tekenen en uitknippen van een hart en daar een wens opschrijven.
Er werd ook wat gedronken met een lekker stuk gebak.
Een aantal rode draden:
Zo was het vroeger
Kunst uit vroeger tijden
Vroeger thuis in Friesland
Friese tradities zijn menselijk
Hoe was het toen?
Vrijdagmiddag in Hof van Smeden
De gezellige vrijdagmiddag in ons huis, heeft geleidelijk aan meer de naam gekregen van borrelmiddag. Laat u niet afschrikken door deze benaming, want op de eerste plaats gaat het om het gezellig samenzijn met de andere bewoners van het huis. Leuke gesprekjes voeren met elkaar en nieuwtjes uit wisselen onder het genot van een kopje thee of koffie. Naast deze leuke onderonsjes kunt u natuurlijk ook heerlijk een spelletje spelen met elkaar. Er wordt naar hartenlust Rummikub gespeeld, Triominos, Scrabbel of een kaartje gelegd. Er is een vast team van vrijwilligers, dat zich met hart en ziel inzet voor het slagen van deze middag. Van 14.30 tot 15.30 uur wordt er koffie en thee geserveerd met een koekje.
Tjitske neemt de bestellingen op voor het ‘borreluurtje’, want van 15.30 tot 16.30 kunt u als bewoner van Hof van Smeden, tegen een ‘vriendenprijsje’ van € 1,00 een drankje naar keuze bestellen. Een mix kan ook, maar wel tegen een dubbele prijs. De drankjes zijn zoveel mogelijk afgestemd op de wensen van de bezoekers. Het meest in trek is natuurlijk advocaat met slagroom, maar ook bier met of zonder alcohol, wijn, port, citroenbrandewijn, jonge jenever en niet te vergeten Sonnema Berenburg. Maar ook appelsap, jus d’orange, rivella, cassis of cola is allemaal te krijgen voor die prijs en er worden heerlijke hapjes geserveerd. Van gefrituurde snacks met sausjes of blokjes kaas en worst in verschillende varianten en al dat lekkers hoort ook bij het gezellig samenzijn. Niet voor te stellen toch?
Dit is een oproep en tevens uitnodiging aan iedere bewoner van ons huis om eens mee te doen aan deze gezellige activiteitenmiddag. U zult
verbaasd staan. Bewoners die de sfeer van deze middag hebben geproefd, kunnen eigenlijk niet meer zonder. Wij zijn er absoluut van overtuigd, dat het de onderlinge band verstevigd, dus kom uit uw kamer op de vrijdagmiddag en ervaar het zelf. Er is een groep van ‘halers en ‘brengers’ voor diegenen, die niet meer zelfstandig kunnen komen.
Het vertrouwde team vrijwilligers van de vrijdagmiddag, Tjitske, Matty, Nel en Ton rekent op u net als de mensen van Philadelphia en aanwezige ‘crew’ van de catering.
Zullen we afspreken tot gauw?
Namens de redactie, Jannie Schaperkotter en Ton Kuiper
Verhoging tarieven vanaf 1 januari 2025
Voor een aantal diensten, zoals het wassen van kleding, gebruikmaken van maaltijden, het meedoen aan activiteiten, wordt een vergoeding gevraagd.
De tarieven voor het jaar 2025 zijn inmiddels bekend. De Centrale
Cliëntenraad van Zorggroep Oude en Nieuwe Land (ZONL) heeft een positief advies gegeven op deze nieuwe tarievenlijst. U vindt de tarievenlijst op de website van ZONL: www.zorggroeponl.nl/leveringsvoorwaarden-en-tarieven.
Zorggroep Oude en Nieuwe Land (ZONL) behoudt zich het recht voor de door haar gehanteerde tarieven tussentijds te wijzigen bij onvoorziene omstandigheden.
Een verhaal
Het is behaaglijk warm op zijn kamer. Cornelis zit in zijn stoel, een zachte plaid over zijn benen. Hij geniet van fijne muziek op de achtergrond. De dagen worden korter, buiten is het alweer bijna donker. Naast hem op het kastje staat een kaarsje te flikkeren. Geen echte, maar een elektrische, met een afstandsbediening. Zijn dochter had die voor hem meegenomen. “Kijk eens pap, dat is een fijn lichtje voor jou”, zei ze lief vorig weekend. Het kleine kaarsje schijnt zacht in de duisternis en doet hem denken aan vroeger. Zijn gedachten dwalen af naar de decembermaanden van lang geleden. Het begon al met Sinterklaas. Wat
was dat toch gezellig! Hij ziet ze nog staan, de schoentjes rondom de kachel. Een dikke winterwortel erin en wat hooi. De kinderen zongen uit volle borst: ”Sinterklaas Kapoentje, gooi wat in mijn schoentje”.
De volgende ochtend waren ze al vroeg wakker. Ze konden haast niet wachten om te kijken wat er die nacht was bezorgt. Die verraste snuitjes als hun wens was vervuld! Wat kon hij genieten van de kreten van vreugde en de blijdschap op hun gezichten. Opeens herinnert Cornelis zich dat hij zelf ook eens voor Sinterklaas moest spelen op de lagere school. Zijn pak zat veel te krap, de baard kriebelde vreselijk en hij was vergeten om andere schoenen aan te trekken. In de klas van zijn zoon ging het helemaal mis. Kleine Marco had al eens een paar keer met grote vragende ogen naar de Sint gekeken. En ja hoor, daar klonk opeens zijn stemmetje: “Sinterklaas, u heeft dezelfde schoenen als mijn vader”. Cornelis grinnikt even hardop als hij eraan terugdenkt. Wat was dat een hilarisch moment. En dan de kerstdagen…. De geur van dennennaalden, de glans van kaarslicht. Elk jaar zetten ze samen een echte boom op, vol prachtige versieringen.
Zijn lieve vrouw Anne maakte de heerlijkste gerechten voor een maaltijd met de hele familie. Het hoogtepunt was de kerstnachtdienst in het dorp. Ingepakt tegen de kou, met z’n allen wandelend naar de kerk. Het gebouw was altijd tjokvol. De orgelklanken galmden en iedereen zong uit volle borst de bekende oude kerstliederen mee. Cornelis zucht nog eens diep en denkt met weemoed terug aan die prachtige tijd. En nu, jaren later, zit hij in Hof van Smeden met een elektrisch kaarsje en al die mooie herinneringen. Hij is benieuwd hoe december hier zal zijn. Het leven is zo anders zonder zijn lieve Anne. Toch voelt hij een vertrouwde warmte om zich heen. Hij spreekt gelukkig nog veel oude bekenden hier. En dan zijn er elke dag al die mensen die hier werken. Vaak met een warme glimlach, soms moe, maar altijd klaar om te helpen. Ze hebben het druk, dat voelt hij wel.
Toch nemen ze de tijd voor een praatje, een vriendelijk woord. Ze brengen licht in de dagen van bewoners, soms zonder dat ze het doorhebben.
Cornelis kijkt naar het kaarsje naast hem, dat bescheiden maar helder brandt. Het is een licht van hoop, vertrouwen en vrede. Het maakt de kamer zachter en geeft zijn hart rust. Hier, in Hof van Smeden, vieren ze straks kerst en maken ze er zeker iets bijzonders van. Hij heeft dan ook maar één verlangen. Zolang dat kleine lichtje schijnt, zolang de bewoners en verzorgenden elkaar vinden in belangrijke maar ook kleine momenten, dan vieren we kerst zoals het bedoeld is.
