Nelson mandela

Folleto Informativo “Recinova” Nº 24 EDLG DO CEIP RECIMIL

XANEIRO 2014

NELSON MANDELA Nelson Rolihlahla Mandela, naceu en Mvezo (Suráfrica) o 18 de xullo do 1918.

Fillo do xefe da tribo xhosa de Tembo, viviu na vila de Qunu durante a súa infancia. Aos sete anos, Rolihlahla Mandela foi o primeiro membro da súa familia en acudir á escola, onde un mestre lle puxo o nome de Nelson. O seu pai morreu cando tiña 10 anos e el continuou os seus estudos no instituto, aprendendo sobre a cultura occidental; rematándoo en dous anos no canto dos tres habituais.

En 1934 comeza os seus estudos universitarios na Universidade de Fort Hare. Ao final do seu primeiro curso participa nunha folga de estudantes contra da política universitaria sudafricana polo que ten que deixar a súa universidade para continuar estudando por correspondencia na Universidade de Suráfrica en Johannesburgo ata que se pode matricular na Universidade de Witwatersrand onde se doutorou en Dereito.

Folleto Informativo “Recinova” Nº 24 Como estudante, Mandela participa na oposición política ao goberno da minoría branca que negaba os dereitos políticos, sociais e económicos da maioría negra de Suráfrica.

En 1942 ingresa no Congreso Nacional Africano ( ANC: African National Congress).

En 1948 chegou ao poder en Suráfrica o Partido Nacional, que institucionalizou a segregación racial creando o réxime do apartheid.

Baixo a inspiración de Gandhi, a ANC propugnaba métodos de loita non violentos. A Liga da Xuventude (presidida por Mandela en 1951-52) organizou campañas de desobediencia civil contra as leis segregacionistas.

A represión a estas medidas supuxeron a detención de 8.000 persoas, entre elas a de Mandela, que foi confinado en Johannesburgo. Alí estableceu o primeiro bufete de avogados negros de Suráfrica.

En 1955, cumpridas as súas condenas, reapareceu en público promovendo a aprobación dunha “Carta da Liberdade”, na que se plasmaba a aspiración dun Estado multirracial, igualitario e democrático mediante unha política de xustiza social de reparto da riqueza. O endurecemento do réxime racista chegou ao seu punto máis alto en 1956 co plan do goberno de crear sete reservas onde confinarían á maioría negra. A ANC respondeu con manifestacións e boicots. Moitos dos seus dirixentes foron detidos.

Mandela foi acusado de alta traizón, xulgado e liberado por falta de probas en 1961. Durante o seu longo xuízo tivo lugar a matanza de Sharpeville, na que a policía abriu fogo contra unha multitude desarmada que protestaba contra as leis racistas, matando a 69 manifestantes e ferindo a 180.

Folleto Informativo “Recinova” Nº 24 En 1961 Mandela foi elixido secretario honorario do Congreso de Acción Nacional de toda África, un novo movemento clandestino que adoptou o sabotaxe como medio de loita contra o réxime. A súa estratexia centrouse en atacar instalacións de importancia económica ou de valor simbólico, excluíndo atentar contra vidas humanas. Un ano máis tarde sería detido e condenado a cinco anos de cárcere por facer propaganda por outros países da causa sudafricana.

Xa como presidente da ANC (partido denominado A lanza da Nación) foi condenado a cadea perpetua en 1964. Prisioneiro durante 27 anos en penosas condicións, o goberno de Suráfrica rechazou todas as peticións de que fose posto en liberdade. Nelson Mandela converteuse nun símbolo da loita contra o apartheid dentro e fóra do país, unha figura lendaria que representaba a falta de liberdade de todos os negros sudafricanos, ata o punto que o lema “Liberdade para Nelson Mandela” (Free Nelson Mandela) converteuse nun berro en todas as campañas antiapartheid do mundo.

En 1984 o goberno intentou acabar con tan incómodo mito, ofrecéndolle a liberdade se aceptaba establecerse nun dos espazos aos que o réxime concedera unha independencia ficticia. Mandela rechazou o ofrecemento.

Finalmente, Frederik De Klerk, presidente da República polo Partido Nacional, abriu o camiño para acabar coa segregación racial liberando a Mandela en 1990 e converténdoo no principal interlocutor para negociar o proceso de democratización do país. Mandel e De Klerk compartiron o Premio Novel da Paz en 1993.

Folleto Informativo “Recinova” Nº 24 As eleccións de 1994 converteron a Mandela no primeiro presidente negro de Suráfrica. Dende ese cargo puxo en marcha unha política de reconciliación nacional, mantendo a De Klerk como vicepresidente e tratando de atraer a todo o pobo á participación democrática.

Mandela presidiu o desmantelamento definitivo das institucións do apartheid, e gañou o respecto internacional pola súa política de reconciliación, malia iso non foi capaz de facer fronte ao grave problema do sida que asolaba o seu país.

En xuño de 1999 ao finalizar o seu mandato como presidente, Mandela virou a súa actividade cara accións sociais e de defensa dos dereitos humanos, recibindo numerosas condecoracións e premios.

En novembro de 2009, a Asemblea Xeral das Nacións Unidas acordou proclamar o 18 de xullo como o Día Internacional de Nelson Mandela, en recoñecemento pola súa contribución á cultura da paz e da liberdade. A súa última aparición pública foi no Campeonato Mundial de Fútbol de Suráfrica 2010.

Morreu o 5 de decembro do 2013.

Folleto Informativo “Recinova” Nº 24