Góra lodowa

Góra lodowa

Nierozpoznawalne granice

Podsumowując dotychczasowe rozważania, można powiedzieć, że w kulturze zaburzonych i niejednoznacznych norm w kwestii picia alkoholu człowiek jest pozostawiony sam sobie. Nie istnieją granice wskazujące, od którego momentu picie staje się niebezpieczne. Wręcz przeciwnie, zachowania sygnalizujące ewentualny problem rozmywają się, są niezauważalne i nikt nie zwraca na nie uwagi. Nawet tak poważne sygnały alarmowe, jak: powtarzające się sięganie po alkohol w celu poradzenia sobie z osobistymi problemami, codzienne picie, większa ilość wypijanego jednorazowo alkoholu („mocna głowa”) czy upijanie się, nie wzbudzają niepokoju, zwłaszcza gdy występują w sytuacjach towarzyskich. Dopiero kiedy ktoś pije samotnie czy rankami, zaczyna być odbierany przez otoczenie jako pijący „nienormalnie”.

Niepisane reguły

Większość osób uważa, że picie alkoholu to prywatna sprawa każdego człowieka i nie należy się w to wtrącać.

Kobiety i alkohol

Opisane wcześniej reguły obchodzenia się z alkoholem dotyczą w większym stopniu mężczyzn niż kobiet. Mężczyźni w porównaniu z kobietami piją znacznie więcej, działanie alkoholu na ich organizm jest też inne. Ponadto mężczyźni piją częściej w sytuacjach społecznych i towarzyskich, aby zaszaleć, podczas gdy kobiety raczej samotnie, gdy nie radzą sobie z przykrymi uczuciami i ze stresem. Fakt, iż picie kobiet bardziej rzuca się w oczy, przyczynia się do tego, że:

• wśród alkoholików jest znacznie mniej kobiet, • kobiety bardziej ukrywają swoje uzależnienie przed światem, • kobiety częściej podejmują terapię w mniej zaawansowanym stadium uzależnienia niż mężczyźni.

Konsekwencje dla terapii

To, że w naszej kulturze rozwój uzależnienia jest zbyt późno zauważany przez otoczenie i że obowiązują w niej wymienione wcześniej reguły, ma następujące konsekwencje dla terapii: 1. Aby zrozumieć mechanizm rozwoju uzależnienia, a zwłaszcza jego początek, konieczne jest poznanie i przezwyciężenie powszechnie akceptowanych reguł oraz nabycie szczególnej

wrażliwości dotyczącej własnych kontaktów z alkoho-

lem. Tylko wówczas można będzie zrozumieć wiele, wydawałoby się, niewinnych decyzji i zachowań związanych z rozwojem własnego uzależnienia, a przez to zapobiec sięganiu po alkohol w przyszłości. 2. Trzeba mieć świadomość, że decydując się na abstynencję, będzie się należeć do mniejszości. Abstynent znajdzie się w bardzo wielu sytuacjach, w których dotąd pił alkohol, oraz w takich, w jakich piją inni, ponieważ jest to „normalne”. Kto więc chce przestrzegać abstynencji, potrzebuje pewności siebie i umiejęt

ności zachowania się w sytuacjach, w których będzie

wystawiony na pokusy. Zdobycie tych umiejętności jest jednym z głównych celów terapii.

3. Sytuacja mniejszości w naszym społeczeństwie nie jest łatwa. Aby przetrwać, muszą być dobrze zorganizowane i trzymać ze sobą (na przykład mieć własne miejsca spotkań). Dotyczy to także alkoholików. Dlatego ważne jest uczestnictwo w ru-

chach samopomocowych (na przykład Anonimowych

Alkoholików), aby pomagać sobie funkcjonować w społeczności, gdzie większość ludzi zachowuje się inaczej (czyli pije).

Jeśli jesteś zainteresowany (zainteresowana), wypełnij znajdujący się w dodatku kwestionariusz „Reklamówka”.