Nieoficjalna książka kucharska Harry'ego Pottera.

Tytuł oryginału The Unofficial Harry Potter Cookbook. From Cauldron Cakes to Butterbeer – More Than 150 Magical Recipes for Wizards and Non-Wizards Alike

Copyright © 2018 by Dinah Bucholz All rights reserved.

This book is unofficial and unauthorized. It is not authorized, approved, licensed, or endorsed by J.K. Rowling, her publishers, or Warner Bros. Entertainment Inc.

Copyright © for the translation by Ewa Horodyska & Maria Borzobohata-Sawicka

Projekt okładki, ilustracje, projekt typograficzny oraz łamanie Eliza Luty Redaktorka inicjująca Milena Rachid Chehab Redaktorka prowadząca Dominika Ziemba Konsultacja merytoryczna Paweł Zatorski Adiustacja Aleksandra Ptasznik Korekta Kinga Kosiba, Maria Zając Indeks Karolina Wąsowska

ISBN 978-83-240-7456-3

Książki z dobrej strony: www.znak.com.pl Więcej o naszych autorach i książkach: www.wydawnictwoznak.pl Społeczny Instytut Wydawniczy Znak ul. Kościuszki 37, 30-105 Kraków Dział sprzedaży: tel. 12 61 99 569, e-mail: czytelnicy@znak.com.pl

Wydanie I, Kraków 2022 Druk: OZGraf

Harry’ego Pottera

tłumaczenie Ewa Horodyska, Maria Borzobohata-Sawicka

Jest to książka nieoficjalna i nieautoryzowana. Nie została zautoryzowana, zatwierdzona, licencjonowana ani nie jest wspierana przez J.K. Rowling, jej wydawcę ani Warner Bros. Entertainment Inc.

Spis treści

Wstęp 9 Przydatne porady 11

Rozdział pierwszy: Dobre jedzenie z podłymi krewnymi 19 Rozdział drugi: Uliczne rozkosze podniebienia 55 Rozdział trzeci: Przysmaki z pociągu 75 Rozdział czwarty: Przepisy olbrzymów i skrzatów 103 Rozdział piąty: Specjalności szefowej kuchni 129 Rozdział szósty: Śniadanie przed lekcjami 177 Rozdział siódmy: Obiady i kolacje we wspólnej jadalni 195 Rozdział ósmy: Szkolne desery i przekąski 255 Rozdział dziewiąty: Świąteczna wyżerka 311 Rozdział dziesiąty: Smakołyki z wioski 337

Źródła 381 Podziękowania 383 O autorce 386

Indeks 387

Alfabetyczny spis potraw 395

Wstęp

C.S. Lewis, jeden z najwybitniejszych autorów powieści fantastycznych w historii, powiedział: „Jedzenie i czytanie to dwie przyjemności, które wybornie się ze sobą łączą”, oraz: „Nie istnieje dla mnie coś takiego jak wy starczająco duża filiżanka herbaty ani wystarczająco długa książka”. Kiedy byłam mała, w sobotnie popołudnia lubiłam ukroić sobie ogromny kawałek ciasta i rozkoszować się nim podczas lektury najgrubszej, naj dłuższej książki, jaką zdołałam wyszperać w biblioteczce. Ale smakowite i fascynujące opisy dań i smakołyków autorstwa J.K. Rowling przenoszą jedzenie na zupełnie nowy poziom. Czy istnieje ktoś, kto potrafi czytać książki o przygodach Harry’ego Pottera i nie zgłodnieć?

CZY ISTNIEJE KTOŚ, KTO POTRAFI CZYTAĆ KSIĄŻKI O PRZYGODACH

HARRY’EGO POTTERA I NIE ZGŁODNIEĆ?

Prawdopodobnie nie… A to dlatego, że wątki jedzenia i gotowania w dużej mierze kształtują charakter postaci i miejsc przedstawionych w serii o czarodzieju. Dzięki nim w Hagridzie dostrzegamy niedbałego kucharza-kawalera, a pani Weasley jawi się jako doświadczona kucharka pełna macierzyńskiego ciepła. Oboje wydają nam się postaciami z krwi i kości, bo przypominają znanych nam ludzi. Zdolności kucharskie dodają kolorytu nawet staremu Tomowi, barmanowi z Dziurawego Kotła, który serwuje swoim gościom wyśmienite posiłki. Z talentu kulinarnego słyną także domowe skrzaty z Hogwartu (spokojnie mogłyby rywalizować z profesjonalnymi szefami kuchni). W Miodowym Królestwie można znaleźć rozpustne i nietuzinkowe smakołyki, a piwo kremowe, najpopularniejszy napój w świecie czarodziejów, to specjalność Pubu pod Trzema Miotłami.

Od samego początku, gdy Harry odkrywa, że jest czarodziejem, i bierze udział w pierwszej hogwarckiej uczcie, przez jego wizyty w Norze, po codzienne szkolne posiłki, jedzenie wabi nas i wciąga w głąb opowieści, ożywiając magiczny świat. Podczas pierwszej uczty, w której uczestniczy Harry, niemal czujemy zapach i smak przepysznych dań, oczami wyobraź ni widzimy potrawy apetycznie ułożone na złotych półmiskach i dzielimy zachwyt Harry’ego w obliczu tak wielkiej obfitości.

Kiedy Harry gości u Hagrida na podwieczorku, czujemy ciepło bijące z kominka i paskudny smak zakalcowatych ciastek, które dzielny Harry pałaszuje z udawaną przyjemnością. W Norze mamy ochotę zasiąść do wszystkich apetycznych posiłków serwowanych przez ulubioną kucharkę Harry’ego, panią Weasley. Bez wątpienia wszyscy z chęcią skosztowaliby śmy pierwszorzędnych dań, którymi karmił Harry’ego Stworek po tym, jak chłopiec zyskał przychylność skrzata.

Gotując i spożywając te same dania co nasi ulubieni bohaterowie, stajemy się częścią ich świata. Dzięki przepisom z tej książki w waszych domach zagości magia rodem z Hogwartu. Niech żyje dobra kuchnia i jedzenie inspirowane serią o przygodach Harry’ego Pottera!

Dobre jed z e nie z  pod ł y mi kre w n y mi

D ursleyowie byliby wdzięczni, gdybyście pamiętali, że są tak normalni, jak to tylko możliwe, lecz ich postępowanie z sio strzeńcem Petunii, Harrym Potterem, zupełnie tego nie po twierdza. Zdeterminowani, by zdusić w zarodku wszelkie przejawy zdolności magicznych, które mógł odziedziczyć po swych rodzi cach, czarodziejach, poniżali go, jak potrafili. Ale nie byli zdolni sprawić, by rozminął się ze swoim przeznaczeniem. Gdy w dniu jego jedenastych urodzin wybiła północ − po latach marzeń o przybywającym po niego życz liwym krewnym – Harry’ego odwiedził półolbrzym o imieniu Hagrid, który ujawnił prawdę o jego dziedzictwie. Mimo że Dursleyowie robili, co w ich mocy, aby go powstrzymać, Harry ostatecznie umknął do Hogwartu, by kształcić się w sztuce magii i czarodziejstwa (zobacz: Harry Potter i Kamień Filozoficzny, rozdziały 1−6).

Ciotka Petunia nie znosiła siostry ze względu na jej umiejętność warzenia eliksirów, lecz i ona sama nie najgorzej radziła sobie z kociołkiem, przynajmniej gdy mowa o gotowaniu. W  Harrym Potterze i  Komnacie Tajemnic przygotowała błyskawicznie posiłek z trzech dań na szykowne wieczorne przyjęcie z państwem Masonami (rozdziały 1 i 2), a w  Harrym Potterze i więźniu Azkabanu wykwintną kolację dla ciotki Marge (rozdział 2). Ku zniesmaczeniu, zażenowaniu i przerażeniu Dursleyów Harry zniweczył trud włożony w przygotowanie uczty… a wuj Vernon nigdy mu nie darował, że przez niego stracił umowę, która pozwoliłaby na zakup letniskowego domku na Majorce.

Fasolki wszystkich smaków

W trakcie pierwszej podróży ekspresem do Hogwartu, Harry cieszył się, że może się podzielić słodyczami z Ronem, czego nigdy wcześniej nie doświadczył. Ron ostrzegł go, że podczas jedzenia fasolek wszystkich smaków Bertiego Botta naprawdę można natrafić na wszystkie smaki, nawet tak ohydne jak gilowe (zobacz: Harry Potter i Kamień Filozoficzny, rozdział 6).

450 FASOLKOWYCH

ŚRODKÓW

2 szklanki dowolnego soku owocowego 1 szklanka białego cukru ½ szklanki syropu kukurydzianego ¼ łyżeczki soli sok z ½ cytryny (1 łyżka) 2 łyżki skrobi kukurydzianej, przesianej przez sito 2 łyżki żelatyny cukier puder, przesiany, na polewę

1. Natłuszczamy 8 foremek na żelki i stawiamy je na blasze do pie czenia. W dużym rondelku (bo podczas gotowania masa pęcznie je jak szalona) umieszczamy sok, cukier, syrop kukurydziany i sól. Na koniec posypujemy wszystkie składniki żelatyną. Odczekujemy kilka minut, aż żelatyna zmięknie, a następnie gotujemy masę, ciągle mieszając, na średnim ogniu, aż płyn zacznie wrzeć. Ścianki rondelka czyścimy pędzlem kuchennym zanurzonym wcześniej w gorącej wodzie.

2. Przyczepiamy termometr cukierniczy do boku rondla i gotujemy dalej, od czasu do czasu mieszamy. Czekamy, aż mieszanka osiągnie 126ºC. Kiedy temperatura spadnie do 115ºC, zaczynamy mieszać bez przerwy, aby zapobiec przypaleniu. Pilnujemy, by płyn nie wykipiał.

3. Wyłączamy ogień i dodajemy sok z cytryny, skrobię kukurydzianą oraz żelatynę. Mieszamy energicznie, aby pozbyć się grudek (nie przejmujemy się, jeśli kilka zostanie). Łyżką przekładamy masę do wgłębień na żelki.

4. Kiedy fasolki całkiem wystygną, wykładamy je na pergamin i obtaczamy w cukrze pudrze, aby się tak bardzo nie kleiły (i tak będą się kleić, ale łatwiej będzie je oderwać od pergaminu).

Z tego przepisu uzyskujemy środek żelek. Aby przygotować lśniącą, twardą powłokę, z której słyną słodkie fasolki, trzeba dysponować urządzeniem zwanym powlekarką. Choć środek fasolek jest mięk ki i dość szybko traci zwarty kształt, ich samodzielne przygotowa nie ma tę zaletę, że w domu możecie tworzyć nieskończoną gamę smaków. Sięgnijcie po egzotyczne soki albo takie napoje jak zwykła kawa. Sprawdzi się tu niemal każdy napój. Ogranicza was jedynie wyobraźnia.

Podczas wojny secesyjnej cukiernik William Schrafft promował swoje słodkie fasolki, przekonując ludzi, by wysyłali je żołnierzom na front. Inspiracją dla tego wyrobu mogą być dwa starożytne słodycze: ich miękki galaretowaty środek przypomina tureckie rachatłukum, a twarda skorupka – cukierki nadziewane nasionami lub orzechami. Cukrowe fasolki zyskały tak wielką popularność, że 22 kwietnia ustanowiono Dniem Fasolkowych Cukierków. Aby go uczcić, bynajmniej nie bierzemy dnia wolnego w pracy czy szkole, lecz pochłaniamy całe mnóstwo tych słodyczy.

Pierwszy tort urodzinowy Harry’ego: czekoladowy, przekładany z lukrem

Trudno sobie wyobrazić kobietę tak pozbawioną serca, by nigdy, ale to nigdy nie upiekła – ani nawet nie kupiła – urodzinowego tortu osieroconemu przez matkę siostrzeńcowi. Ale tak właśnie było w przypadku Harry’ego Pottera, który swój pierwszy tort urodzinowy dostał w dniu, gdy skończył jedenaście lat, i to dzięki uprzejmości Hagrida (zobacz: Harry Potter i Kamień Filozoficzny, rozdział 4).

1. Aby przygotować ciasto, nagrzewamy piekarnik do 175ºC. Natłuszczamy i posypujemy mąką 2 okrągłe tortownice o średnicy 20 cm i wykładamy spody papierem do pieczenia. Roztapiamy czekoladę w żaroodpornej misce w mikrofalówce i odstawiamy na bok. Do innej miski przesiewamy mąkę, kakao, proszek do pieczenia i sól.

2. W misie robota kuchennego ucieramy przez mniej więcej 7 minut jajka, cukier oraz ekstrakt waniliowy, aż masa będzie jasna i puszysta i potroi objętość. Nie przerywając ubijania, powoli wlewamy olej. Dodajemy mieszankę mąki i miksujemy na najniższym biegu, po czym wlewamy rozpuszczoną czekoladę. Na koniec za pomocą silikonowej szpatułki delikatnie mieszamy ciasto.

3. Dzielimy ciasto równo pomiędzy 2 przygotowane blachy i pieczemy przez 30 minut, aż placki staną się twarde, a wykałaczka po wetknięciu w środek okaże się czysta. Zostawiamy w foremkach do całkowitego wystygnięcia.

16 PORCJI

Tort czekoladowy 115 g czekolady deserowej 1 szklanka mąki tortowej ½ szklanki gorzkiego kakao w proszku ½ łyżeczki proszku do pieczenia ½ łyżeczki soli 6 dużych jajek o temperaturze pokojowej 1¾ szklanki białego cukru 2 łyżeczki ekstraktu waniliowego 1 szklanka oleju roślinnego (na przykład rzepakowego)

Polewa

24 łyżki masła 3 szklanki cukru pudru ¼ szklanki gorzkiego kakao w proszku

1 łyżeczka ekstraktu waniliowego

85 g czekolady deserowej, roztopionej i ostudzonej

Lukier czekoladowy, opcjonalnie

115 g czekolady deserowej, posiekanej ½ szklanki śmietanki 30%

115 g masła

Zielony lukier ½ szklanki cukru pudru 4 łyżki śmietanki 30% kilka kropli zielonego barwnika spożywczego

4. Aby przygotować polewę, łączymy masło, cukier, kakao i eks trakt waniliowy w misce, miksując składniki na niskich obrotach. Zwiększamy obroty do średnich i ubijamy masę, aż będzie lekka i puszysta. Dodajemy roztopioną czekoladę i miksujemy do po łączenia składników.

5. Aby przygotować lukier, umieszczamy czekoladę, śmietanę i masło w misce i wkładamy ją do mikrofalówki ustawionej na wysoką moc. Całość podgrzewamy przez 1,5 minuty. Odstawiamy na 2 minuty i mieszamy do uzyskania gładkiej konsystencji. Pozwalamy, by lukier ostygł na tyle, by można go było rozsmarować na spodzie.

6. Aby zrobić zielony lukier, dokładnie mieszamy cukier puder, śmie tankę i barwnik spożywczy. Na początku masa może stawiać opór i być trudna do wymieszania.

7. Aby przygotować tort, obkrawamy nożem brzegi spodów, żeby je poluzować, i układamy jedną warstwę ciasta spodem do góry na okrągłej tekturowej podkładce pod tort. Rozprowadzamy szklankę zielonego lukru na cieście. Układamy drugą warstwę ciasta wierzchem do góry i pokrywamy pozostałym zielonym lukrem wierzch i boki. Jeśli przygotowaliśmy lukier czekoladowy, wylewamy go na ciasto i rozprowadzamy po brzegach. Pozwalamy, aby spływał nierówno po bokach. Za pomocą szprycy cukierniczej robimy wzorki wokół spodu ciasta. Umieszczamy zielony lukier w rękawie cukierniczym z okrągłą końcówką i piszemy na wierzchu: „Sto lat, Harry”. Tort będzie wyglądał jak upieczony w domu. Tak powinno być; przecież to dzieło Hagrida.

Zamiast rękawa cukierniczego możemy użyć torebki na kanapki. Wy cinamy w jednym rogu niedużą dziurkę, napełniamy torebkę lukrem ozdobnym i wyciskamy go przez dziurkę. Aby oszczędzić czas, można użyć gotowej mieszanki na ciasto czekoladowe w proszku i kupnej polewy czekoladowej.

rozdział czwarty

Dla Azteków ziarna kakaowca były tak cenne, że używali ich w charakterze pieniędzy. Hiszpańscy odkrywcy przywieźli te ziarna do Hiszpanii w XVI wieku i odtąd było już tylko kwestią czasu, aby czekolada przyjęła się w całej Europie i by udoskonalono produkt końcowy. Jesteśmy winni wdzięczność Holendrom za to, że odkryli, jak robić czekoladę i kakao w proszku, podobnie jak Szwajcarom za to, że pomyśleli o dodaniu mleka i stworzeniu mlecznej czekolady.

Klopsiki Molly w sosie cebulowym

Rankiem w dniu przesłuchania Harry’ego pan Weasley natknął się w Ministerstwie Magii na Kingsleya Shacklebolta. Udawali, iż się nie znają, ale pan Weasley zdołał szepnąć, że pani Weasley podaje na kolację klopsiki, gdyby Kingsley miał ochotę wstąpić (zobacz: Harry Potter i Zakon Feniksa, rozdział 7).

1. Aby zrobić klopsiki, łączymy okruchy chleba, jajka, wodę, cebulę, pietruszkę, sól, pieprz oraz gałkę muszkatołową w dużej misce i starannie mieszamy. Dodajemy mięso i ponownie mieszamy.

2. Aby zrobić sos cebulowy, wlewamy olej na patelnię i podgrze wamy go. Wrzucamy pokrojoną cebulę i smażymy na średnim ogniu, mieszając od czasu do czasu, aż będzie złotobrązowa. Dosypujemy mąkę i mieszamy do połączenia. Dolewamy rosół z kury i gotujemy, ciągle mieszając, aż sos zgęstnieje i zacznie bulgotać. Formujemy mięso w czterocentymetrowe kulki i wrzucamy je do sosu. Dusimy pod przykryciem na małym ogniu przez 15 minut, aż nie będą surowe w środku. Od czasu do czasu podważamy je od spodu, by nie przywarły do patelni. Podajemy z ryżem, tłuczonymi ziemniakami lub makaronem jajecznym typu wstążki.

6 PORCJI Klopsiki

½ szklanki świeżych lub suchych okruchów chleba 2 duże jajka ¼ szklanki wody

1 cebula, drobno posiekana 2 łyżki świeżej natki pietruszki, posiekanej ½ łyżeczki soli ¼ łyżeczki świeżo zmielonego czarnego pieprzu ⅛ łyżeczki startej gałki muszkatołowej ½ kg mielonej chudej wołowiny

Niewiele można powiedzieć o klopsikach. Mięso mielone nie wymaga oszałamiającej wyobraźni, miesza się je z dodatkami, formuje i przyrządza. W dawnych czasach mielone mięso zmieszane z okruchami chleba i przyprawami było używane jako nadzienie albo spożywane samo. W brytyjskich książkach kucharskich nadal można znaleźć przepisy na klopsiki. Ten przepis wprowadza ciekawą odmianę w porównaniu z włoskimi pulpetami i spaghetti.

Sos cebulowy 2 łyżki oleju roślinnego 1 cebula, posiekana 1 łyżka mąki pszennej (typ 500) 400 ml rosołu z kury

PRZYSTAWKA

Francuska zupa cebulowa Stworka – popisowy specjał skrzata domowego

DANIE GŁÓWNE

Klopsiki Molly – obiad z kuchni Weasleyów

DESER

Tarta melasowa – ulubiony deser Harry’ego

Czekoladowe żaby – kupione w pociągu do Hogwartu

Ta książka kucharska zawiera niemal 200 przepisów na łatwe do wykonania dania i desery, które przeniosą cię do Dziurawego Kotła lub wprost do kuchni pani Weasley. Dzięki nim samodzielnie przygotu jesz kociołkowe pieguski, musy-świstusy, blok karaluchowy, a nawet fasolki wszystkich smaków Bertiego Botta. Na odważnych czekają też skalne ciasteczka Hagrida. Po takiej uczcie pozostaje już tylko skoszto wać muffinów z Eliksirem Słodkiego Snu według receptury Hermiony.

WYCZARUJ MAGICZNE DANIA NA SWOIM TALERZU!

Szczypta tajemnicy i odrobina kreatywności wystarczą, żeby wyczaro wać niezwykłe przystawki, desery, przekąski i napoje. Dzięki nim przekształcisz zwykłe posiłki w magiczne kulinarne arcydzieła, których nie powstydziłyby się nawet skrzaty w kuchni Hogwartu.

MUGOLE TEŻ DADZĄ SOBIE RADĘ!