Bezlitosne. Pretty Little Liars 10

Policjant wyciągnął nieoznakowaną fiolkę z kieszeni i podsunął Spencer pod nos.

– Zapytam jeszcze raz. To twoje?

Spencer widziała fiolkę jak przez mgłę. Gdy policjant nachylił się, poczuła zapach wody kolońskiej Polo. Nagle, nie wiadomo dlaczego, przypomniały się jej czasy, kiedy Jason, brat jej najlepszej przyjaciółki Alison DiLaurentis, też przechodził fazę Polo w liceum. Przed wyjściem na każdą imprezę wylewał na siebie pół flakonu.

– Fuj, ten zapach się do mnie przylepił – powtarzała z obrzydzeniem Ali, kiedy obok przeszedł Jason, a Spencer i jej przyjaciółki, Aria, Hanna i Emily, zaczynały chichotać.

– Tak cię to bawi? – warknął policjant. – Zapewniam, że nie będzie ci do śmiechu, kiedy z tobą skończymy.

Spencer zdała sobie sprawę, że bezwiednie się uśmiechnęła, i mocno zacisnęła usta.

– Przepraszam – wyszeptała.

Dlaczego w takiej chwili pomyślała o Ali, martwej przyjaciółce, która udawała swoją bliźniaczą, skrywaną przed światem siostrę Courtney? Bała się, że za chwilę wrócą do niej wszystkie wspomnienia o prawdziwej Alison DiLaurentis, przyjaciółce Spencer, która wróciła do Rosewood ze szpitala psychiatrycznego i zabiła własną siostrę bliźniaczkę, a także Iana Thomasa, Jennę Cavanaugh i próbowała zamordować również Spencer.

No tak, nie mogła zebrać myśli, bo godzinę wcześniej zażyła pigułkę. Lek właśnie zaczął działać i umysł Spencer pędził z szybkością światła. Miała rozbiegany wzrok i drżące ręce. „Trzęsiesz się jak galareta!”, powiedziałaby Kelsey, jej przyjaciółka, gdyby siedziały teraz w ich pokoju 11