ANDR EA TOR NIELLI – SAVERIO GAETA A.D. 2012
nam poprzez wcielenie Jezusa Chrystusa – zakończyło się wraz ze śmiercią ostatniego z apostołów. Teolog Karl Rahner pisał: „Nie należy mylnie postrzegać »końca« Objawienia publicznego (»śmierć apostołów«), uznając, że od tego momentu Bóg, przeciwnie niż wcześniej, milcząco dystansował się od historii powszechnej i indywidualnej. »Koniec« oznacza niezmienność i stały charakter normatywny Objawienia Chrystusa, który stale wzbudza nowe dowody działania Ducha Świętego w Kościele”. W Konstytucji dogmatycznej o Objawieniu Bożym Dei Verbum, poświęconej Słowu Bożemu, stwierdza się, że Objawienie publiczne wypełniło się, co nie oznacza jednak, iż niemożliwe są żadne dalsze objawienia prywatne. Należy także zauważyć, że II Sobór Watykański nie podjął formuły „Objawienie zakończyło się wraz ze śmiercią apostołów”, ponieważ w powszechnej opinii teologów niektóre zapisy Nowego Testamentu mogły zostać ostatecznie zredagowane już po śmierci apostołów. Oznacza to, że doświadczenia i interpretacja wczesnego Kościoła dotyczące życia i zmartwychwstania Jezusa, w ich natchnionej wersji, są częścią konstytuującą Objawienie publiczne. W związku z tym Yves Congar, teolog i kardynał, utrzymuje, że Dei Verbum „pozostawia oczywiście otwartą możliwość »objawień prywatnych« dotyczących historycznego życia Kościoła, lecz nie artykułów konstytucyjnych wiary apostolskiej”. 14