Laatste Oordeel Bijna erotische spanning Aan het front 1: De Marne! (Igor Kordey & Jean David Morvan) Uitg. Silvester; 48 pl.; kleur; harde haft; € 14,95
scenario van Morvan. Hij weet zijn verhaal zo te vertellen, dat je als lezer in de huid kruipt van de Amerikaanse journalist en het gevoel krijgt zelf bij het interview in diens stoel te zitten. De dialogen zijn sterk en Morvan weet een bijna erotische spanning op te roepen. Het is te hopen dat het vervolg op dit eerste deel niet al te lang op zich laat wachten. Hans Pols
Voor de driedelige strip Aan het front bundelden twee populaire eigentijdse stripmakers hun talenten. De Joegoslaaf Igor Kordey is vooral bekend van de succesvolle reeks De verborgen geschiedenis en scenarist Morvan werkte al met heel wat mensen samen. Tot zijn grootste successen behoren Konvooi en enkele delen van Robbedoes. Morvan weet hoe hij een luchtige avonturen- of sciencefictionstrip moet schrijven, maar met Aan het front gooit hij het over een totaal andere boeg. Met succes. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog zoekt de Amerikaanse journalist Marvin Selcar in Straatsburg de intellectueel Blaise Boforlant op. Een wereldoorlog eerder was deze man de uitgever van een propagandakrantje, waarin hij verslag deed van zijn ervaringen aan het front. Al snel komen zij te spreken over Amaréo Zamaï, een forse zwarte man die deel uitmaakte van Boforlants peloton. Boforlant voelt zich aangetrokken door de donkere spierbundel. Hoewel hij zich regelmatig seksueel aangetrokken voelt tot mannen, is er met Zamaï meer aan de hand. Vanaf het moment dat hij zijn intrede doet in het leger valt de man op door zijn non-conformistische bijna pacifistische houding. Aanvankelijk moeten de andere soldaten niets van hem hebben, maar die houding verandert na een aantal heldhaftige acties van zijn kant. Kordey is geen geweldige, maar wel een snelle realistische tekenaar. Niettemin slaagt hij er in in Aan het front een paar memorabele platen te tekenen, zoals die waarop Boforlant net een shagje staat te draaien als Zamaï voor het eerst verschijnt, een tekstloze maar uiterst veelzeggende pagina. De kracht van het verhaal zit hem echter vooral in het ijzersterke
Beklemmende angstdroom over vergeten slachtpartij De hel van Rwanda ’94 (Pat Masioni & Cécile Grenier & Ralph) Uitg. Xtra; 80 pag.; kleur; harde kaft; € 14,90
Dankzij de inspanning van een aantal liefhebbers is er de laatste tijd de nodige aandacht voor strips van het Afrikaanse continent. Zo verschenen onlangs Loden jaren van de Marokkaan Nadrani en Aya op scenario van de Ivoriaanse Abouet. De hel van Rwanda ’94 is in
beeld gebracht door de Congolees Pat Masioni. Hij studeerde aan de kunstacademie van Kinshasa en maakte diverse religieuze kinderstrips en politieke cartoons alvorens hij zijn land moest ontvluchten om zijn – in de ogen van de regering – te kritische werk. Inmiddels woont hij in Parijs, waar hij samenwerkte met de scenaristen Cécile Grenier en Ralph (bekend van onder andere Tango van het zweet) aan het tweeluik De hel van Rwanda. Het eerste deel is nu vertaald bij uitgeverij Xtra. Hoewel de personages uit De hel van Rwanda zijn verzonnen, zijn de gebeurtenissen uit het verhaal dat jammerlijk genoeg niet. Grenier documenteerde zich grondig over de gruwelijke massaslachting die in Rwanda in 1994 plaatsvond en die aanvankelijk geen genocide mocht heten, omdat dat de internationale gemeenschap zou verplichten in te grijpen en dat wilden veel landen niet. Het verhaal volgt de Tutsimoeder Mathilde, die achterblijft met haar kinderen wanneer iedereen op de vlucht slaat voor de slachtingen. Wanhopig probeert zij veilig gebied te bereiken en buiten het bereik van de machetes te blijven. Grenier en Ralph slagen erin om van het verhaal een aanklacht te maken tegen de Franse soldaten die de slachting niet voorkwamen en tegen de Hutu-leiders die de bevolking om schimmige redenen opjutten tot de tragedie, zonder dat het verhaal ergens belerend overkomt. De hel van Rwanda is vooral een beklemmende angstdroom over een vrouw en haar kinderen op de vlucht voor haar bloeddronken buren. De achtergrondinformatie over het conflict is na te lezen in een uitgebreid nawoord. Het verhaal is knap in beeld gebracht door Masioni. Mede door zijn Afrikaanse achtergrond tekent hij een decor en gebruikt hij kleuren die in alles Rwanda ademen. Het verhaal is daardoor niet alleen van waarde om de herinnering aan de geschiedenis levend te houden. Het is daarnaast ook gewoon een goede, overtuigende en onrustbarende strip. Hans van Soest
11