


![]()



LEVEN OP HET WATER | december 2025 | 15e jaargang nr 58



Over een drijvende school in Utrecht, een lekkende ark in Zuidwolde, wiegend wonen in Deventer en Gooische vrouwen in Purmerend


DRIJVENDE STEIGERS
Hercules Floating Concrete produceert betonelementen, voor drijvende steigers. Wij produceren op maat en in één arbeidsgang tot een lengte van wel 40 meter.
info@herculesfc.nl +31 (0)527 252278
Handelsstraat 11, 7772 TS Hardenberg
Hercules Floating Concrete produceert betoncasco’s voor waterwoningen en betonelementen voor drijvende steigers. en betoncasco is het fundament en www.herculesfc.nl



- AFMEERSYSTEMEN
- BAGGEREN
- BESCHOEIING
- DRIJVENDE STEIGERS
- LOOPBRUGGEN
- STEIGERS
- TRANSPORT WOONARKEN
- WATERPASSING WOONARKEN
Noorder IJ- en Zeedijk 102, 1505 HT Zaandam
Tel: 075 6148 503
Email: info@wabenecke.nl
www.beneckewoonbotenservice.nl
Op, langs en in het water
VLOT
December 2025
jaargang 15 nummer 58
© Renate Meijer CO-producties
Uitgever
Renate Meijer CO-producties
Joure
Hoofdredacteur
Renate Meijer
Artdirector
Pieter van der Zee
Eindredacteur
Arianne de Ruiter
Aan deze VLOT werkten ook deze leuke mensen mee
Arjan den Boer, Anneke Robbertsen, Wendy Boot, Eline Crijns, Amy Dekker, LWO, Barry Meruma, Anke Rodenhuis, Arianne de Ruiter, Monique Van der Weijden, Jeroen van Wensen
Coverfoto
Anneke Robbertsen
Foto Redactioneel
Johan Brouwer
Redactie, reacties, advertenties, adreswijzigingen
VLOT
It Reidlân 7 8502 CE Joure www.vlotwaterwonen.nl redactie@ vlotwaterwonen.nl
ISSN 2212-2737
VLOT is hét waterwoonplatform van Nederland – voor iedereen die drijvend woont. We geven je inspiratie en informatie en laten je kennismaken met bijzondere mensen en woonboten. Vier keer per jaar valt het blad kosteloos op je mat; walbewoners kunnen een abonnement nemen.
Wil je VLOT steunen?
Word Vriend van VLOT! Ga naar vlotwaterwonen.nl/ word-vriend en meld je aan.
Is de tenaamstelling niet juist? Krijgen je buren VLOT niet? Heb je reacties, vragen, tips, bijdrages, foto’s? Mail naar redactie@ vlotwaterwonen.nl
Oplage 12.500
Druk
Veldhuis Media, Meppel
VLOT:
1 betekenis: op het water drijvende constructie van onderling verbonden palen, planken e.d.
2 synoniemen: grif, jeuïg, kek, kittig, modieus, pittig, flitsend, guitig, hip, rap, trendy, vaartuig, vloeiend


Doen jullie dat ook? Aan het eind van een jaar even terugdenken aan het begin van het jaar? Nagaan of je doelen zijn gehaald? Of je leven nog gaat zoals je zou willen? Of concluderen dat het misschien stiekem tijd is om van koers te veranderen?
Soms word je gedwongen om een andere richting in te slaan. En dan is die meestal rigoureus en heb je geen keus. Dat gold ook voor Ab en Sandra van Lunteren uit Purmerend (pagina 18). Een verwoestende brand maakte dat ze nu vanuit een vakantiehuisje op de wal opnieuw moeten beginnen, hun woonboot werd onbewoonbaar verklaard. Ga er maar aan staan: ongewild afscheid moeten nemen van je eigen plek, je spullen, je (t)huis.
Als je níet gedwongen wordt, kun je het maken van keuzes soms jarenlang voor je uitschuiven. Je denkt dan vaak dat éérst het ene moet gebeuren, vóórdat je het andere kunt gaan doen. Zo kun je jezelf jaren zoet houden, en ondertussen blijft alles zoals het is. Want het moment dat je voelt dat je er klaar voor bent, komt helemaal niet; ergens klaar voor zijn is namelijk geen gevoel, maar een besluit. Als je wacht tot je er klaar voor bent, wacht je de rest van je leven.
Tijd, geld, zekerheid, comfort: misschien laat je je vaak leiden door dit soort ‘risico’s’. Maar als je alleen maar blijft kijken naar wat verandering kóst, bedenkt je brein dat ‘blijven zitten waar je zit’ de beste optie is. Voor sommigen is dat wellicht ook zo. Maar wat nou als dat verlangen stiekem onderhuids aan je blijft trekken? Dan kun je je beter afvragen wat diezelfde verandering gaat ópleveren. Als je je brein de ruimte geeft om te denken dat er ook een andere uitkomst mogelijk is, heb je de eerste stap al gezet. Een sneeuwbal begint ook met een enkel vlokje…
Kijk maar eens naar Wendy Boot – met zo’n achternaam móet je haast wel een watervrouw zijn – op pagina 28. Haar doel was haarscherp: ze wist nog niet hoe, maar wel dát ze op het water zou gaan wonen. En ja, ook zij vond dat avontuur bij vlagen doodeng. Maar ze dééd het wél. Dat noem ik nu moed: de bereidheid om bang te zijn en het tóch te doen. En hoe! Dus wat je ook verlangt, hoopt of voorzichtig overweegt: geef jezelf de ruimte om te bewegen in de richting die klopt.
Ik wens je een nieuw jaar dat zachtjes met je meedeint op het ritme dat precies bij je past.

Wil jij óók bijdragen aan VLOT en je eigen verzendkosten betalen? Top!>









WATERMAN M/V
In Waterman m/v portretteren we watermensen met interessante ideeën en bijzondere bezigheden op, aan en in het water. Ben je of ken je een bevlogen waterman of -vrouw? Mail naar redactie@vlotwaterwonen.nl.


Naam: Marco Thijssen (62)

Werk: gepensioneerd brandweerman en binnenvaartschipper
Schip: luxemotor Hydra
Woont: met partner Jurjen Zon (43)
Water: de Kromme Mijdrecht
GEZIEN ‘Steeds vaker heb ik het gevoel dat ik het varen wel heb gezien. Wat ik fijn vind aan wonen op het water, is de vrijheid en het zelfvoorzienend zijn, maar de behoefte om ook te varen, is kleiner geworden. Een eilandje met een grote tuin en een eigen energievoorziening lijkt me nu dan ook heerlijk.’
VAREN ‘Jurjen vaart fulltime met de Zapata, een kempenaar van 50 meter, om grondstoffen naar een betoncentrale te brengen. Ik ga regelmatig met hem mee. Er zijn vaak stremmingen van vaarwegen, dan is het handig dat ik hem ondersteun; ik heb de papieren. Dus helemaal droogstaan doe ik niet.’ •
EILANDJE ‘Vanaf mijn vijfentwintigste woon ik op het water. Maar het ziet ernaar uit dat ik nu toch op de wal ga wonen. Op mijn eigen eiland. We hebben een stukje grond gekocht aan de Kromme Mijdrecht. Rondom is water en er staat een oud huis op. Daarvoor in de plaats laten we een nieuw huis óf een ark bouwen.’ VRIJ ‘Water geeft vrijheid, dat ís het gewoon. Op een schip wonen maakt dat je ruimte hebt voor jezelf, de buren zijn wat verder weg. En toch zit je midden in de samenleving. Wonen op een stukje land met water rondom geeft hetzelfde gevoel.’ ZEILBOOT ‘Als kind ging ik elk jaar met mijn oom en tante mee op hun zeilboot. Daar is mijn voorliefde voor water ontstaan.’ WACHTSCHIP ‘Ik werd lid van de waterscouting en groeide door tot in de leiding. Toen we een varend clubhuis wilden, heb ik mijn groot vaarbewijs gehaald. We kochten een wachtschip van 30 meter – ik heb er veel tijd en energie in gestoken om ’m te verbouwen. Daarna voeren we ermee naar plekken waar de waterscouting op kamp was.’ BRANDWEER ‘Ik had tenslotte tijd genoeg. Ik heb namelijk drieëndertig jaar bij de brandweer gewerkt, en als ik niet opgeroepen werd, had ik ruimte voor andere dingen. Zoals varen en verbouwen.’ MERWEDEKANAAL ‘In 1988 betrok ik een woonark, in het Merwedekanaal in Vreeswijk, Nieuwegein. Daarna heb ik niet meer op de wal gewoond. Zonder aanwijsbare reden lagen alle schepen waarop ik daarna heb gewoond ook in het Merwedekanaal.’ VAREN ‘Wonen op het water vond ik op den duur niet meer genoeg. Ik wilde varen, dat maakte mijn gevoel van vrijheid nog sterker. Ik kocht de Jason, een kempenaar van 50 meter, en voer er vijf jaar lang mee als vrachtschipper. Dat ging niet meteen heel soepel. In het begin verkeek ik me op de grote massa van zo’n schip en veroorzaakte ik soms wat schade. Toch kwam het altijd weer goed.’ ROEIBOTEN ‘Later kocht ik de Hydra, een luxemotor van 45 meter. Eerst voer ik ermee, voor m’n plezier. Het ruim gebruikte ik ook om roeiboten op te slaan. Die kocht ik in het najaar en verkocht ik dan weer met winst in het voorjaar of vlak voor Koninginnedag.’ PATROUILLEVAARTUIGEN ‘Het kopen en verkopen van die roeiboten vond ik leuk om te doen. Ook oude patrouillevaartuigen kocht ik regelmatig. Het zijn schepen met een historie. We zijn eens met een oud Duits patrouillevaartuig op vakantie geweest; we voeren ermee door Frankrijk.’ HYDRA ‘Toen we besloten op de Hydra te gaan wonen, betimmerde ik het schip, samen met mijn vader. Hij heeft niets met schepen, maar was timmerman. Het timmerwerk is dan ook zo recht als in een huis. We hebben er zo’n dertien jaar op gewoond en hebben het schip onlangs verkocht.’

Binnenkijken bij deze ark in Stadskanaal?
Scan de QR code: (of kijk op onze website)
Spruyt Waterwoningen Nederland BV
Windas 6 | 8441 RC Heerenveen
T 0513 - 67 12 84
www.spruytwaterwoningen.nl info@spruytwaterwoningen.nl
Drijvende
voor een groenere leefomgeving op het water

Geplaatst in juli 2024 2,5 maand later

• Waterzuivering en verbetering van biodiversiteit • Flexibele vormen en maten, aangepast aan uw wensen • Combinaties mogelijk met drijvende terrassen of broedeilanden
Drijvend-Groen BV Kanaalweg 5a 1566 NA Assendelft 075 - 635 16 95 www.Drijvend-Groen.nl





Een elektrische aluminium sloep van ZuidWesterSloep ligt altijd klaar om eropuit te gaan. Robuust, fluisterstil, duurzaam en onderhoudsvrij. Geen gedoe met dekzeil, hozen, poetsen: slot eraf, koeltas erin, lijnen los en varen!




www.zuidwestersloep.nl michel@zuidwestersloep.nl
Deze prachtige zwaan van ongeveer 60 centimeter hoog, hang je eenvoudig op aan je muur. Spot erop, stropdassen of sjaals eraan, en je hebt een eye-catcher waar je u tegen zegt. Ook zonder extra toeters en bellen is ie gewoon heel mooi.

beekwilder.com, € 89,50

Seawool: kleding gemaakt van gerecyclede plastic flessen en… oesterschelpen! Het ziet eruit en voelt aan als wol, en kan gewoon in de wasmachine. Kreukvrij, geurafstotend en vlekwerend, dus je hoeft het minder vaak te wassen. Dat betekent dan weer een langere levensduur en minder water- en energieverbruik. Love it! labfresh.nl, vanaf € 88





Vriend van VLOT?
10% korting!

Niet per se mooi spul, wél slim spul. Nog beter: noodzakelijk spul! Dit witte bolletje van Grohe waarschuwt je meteen zodra er een drup water in je boot verschijnt waar je het niet wilt hebben: met licht en alarm, een appje naar je smartphone en een mail. Je installeert ’m met een app en plaatst ’m in het casco van je woonboot. vlot-verzekerd.nl, € 69,95
Renate Meijer, rasechte Groningse in Friesland en uitgever van VLOT. Gek op waterwonen en mama van twee stoere meiden.

Buiten net zo lekker loungen als binnen? De Indy van Chill Line is je nieuwe lievelingsplek. Gemaakt van Sunbrella-stof: kleurvast, UV-proof, 100% waterdicht en na een bui in no time droog. Kies je kleur, match ’m met een hocker en klaar is je terras-make-over. Leun achterover en floep: met een gasveer en je eigen lichaamsdruk lig je heerlijk languit. De stoel kan onder een hoes of overkapping het hele jaar buiten blijven staan. Die wil je toch? mokana.nl, vanaf € 1299

Met dit waterflow-fotobehang verander je je badkamer in een ware mini-galerie. Het komt het mooist tot z’n recht als je het van een afstandje bewondert. Heb je zelf een nóg betere foto? Die kun je ook laten omtoveren tot behang! Formaat: 384 x 260 centimeter. wall-art.nl, € 74,99



Eenenvijftig woonboten liggen er. Gemoedelijk zij aan zij langs de dijk van de Where, een oud riviertje in Purmerend. Een aantal drijven er al sinds de jaren zestig. In de loop van de tijd is hier een bijzondere woonplek ontstaan: midden in de natuur én vlak bij de stad. In de zomer een zwembad voor de deur, in de winter bind je – met een beetje mazzel – de schaatsen onder.
Door Renate Meijer
Gezinnen in verschillende samenstellingen en met verschillende achtergronden wonen hier naast elkaar, ieder met hun eigen ideeën, idealen en verhalen. Ze koesteren hun privacy en zelfstandigheid, maar vormen tegelijk een buurt waarin de bewoners omkijken naar elkaar. Zeker als er iets aan de hand is, weten ze elkaar te vinden. Zoals afgelopen zomer, toen de woonark van Ab en Sandra in lichterlaaie stond (meer hierover lees je op pagina 18). Gelukkig raakte niemand ernstig gewond. Iedereen schoot te hulp en meteen de dag erna, nog voordat er ook maar iets bekend was over de gevolgen, hadden buren al een inzamelingsactie opgezet.
DIJKVERZWARING

Vandaag heb ik afgesproken met Anke Rodenhuis, bewoner van een van de woonboten aan de dijk. Sinds 2018 is ze Vriend
van VLOT en al snel daarna mailde ze me over de plannen van de gemeente om de dijk te verzwaren: ‘De onderhandelingen met het hoogheemraadschap en de gemeente zijn gestart. Gaat niet echt vlotjes.’ Hoog tijd om met Anke bij te kletsen.
Hond Karel komt me blaffend tegemoet en Anke ontvangt me hartelijk. De draaistoel midden in haar woonkamer staat precies goed: met het uitzicht op het water. Aan de overkant zie ik nieuwgebouwde huizen, met veel hoogbouw op de achtergrond.
Anke ziet me kijken. ‘Toen ik hier in 2002 kwam, was er aan de overkant helemaal niks, heerlijk vond ik dat. Er was een soort oudijzeropslag. Er kwam nooit iemand. Tot ik opeens mensen in witte pakken zag. Voordat ik hier kwam, had ik op




Heb jij ook een uniek verhaal, verbonden aan de ligplaats van je boot? Of woon je op een bijzondere plek? Mail naar redactie@vlotwaterwonen.nl.




het gemeentehuis naar de bestemmingsplannen gevraagd. In de loop van de tijd zou er een parkachtige groenstrook aan de overkant komen, werd me verteld.’
Links en rechts van de huizen zie ik inderdaad stukken groen, maar inmiddels ligt Anke met haar ark pal tegenover een rij imposante huizen, gebouwd aan de waterkant. Ze kijkt uit op watervilla’s, waarvan er een te koop staat voor 9,5 ton. ‘De wereld is gek geworden. Wij zitten aan deze kant heerlijk


op het zuiden, we genieten van de zon een hebben een zwembad voor de deur. Daar zitten ze in de schaduw.’
GOOISCHE VROUWEN


Ik zie stapeltjes boekjes en magazines liggen: Anke is aan het opruimen. ‘Ik heb hele stapels van jouw VLOT. Ik vind het zo zonde om ze weg te gooien, maar ik kan niet alles bewaren. Ik ben 74, mijn gezondheid gaat langzaam achteruit en ik zeg het




maar zoals het is: ik ben met het laatste bootje bezig. Daarom ben ik samen met mijn zusje’ – die 80 blijkt te zijn – ‘begonnen met opruimen en inventariseren. Ik heb zelfs nog spullen uit mijn ouderlijk huis in Naarden. We hebben allebei geen kinderen, dus wie ruimt anders straks de rotzooi op? En zo groot is het hier niet. Gelukkig is alles gelijkvloers en de drempels zijn eruit, zodat ik hier oud kan worden,’ zegt ze met een knipoog. ‘Elke twee weken komen we bij elkaar, zetten we belangrijke dingen op papier en ruimen we op. En natuurlijk kletsen we veel. We zijn Gooische vrouwen, hè, maar nu in Purmerend.’ Anke lacht, ik lach mee en Karel blaft. Buiten gakken de ganzen in een vrolijk achtergrondkoor.

‘Ook door de boten is het uitzicht met de jaren wel veranderd, hoor. Ik kon vanuit mijn ark de beide bruggen zien toen ik hier
kwam. Inmiddels hebben veel woonarken de maximale breedte van 6 meter. Niet altijd leuk, maar geef ze eens ongelijk. En het is fijn op de buurt. We lopen de deuren niet plat, maar zijn er wel voor elkaar.’ Het vlot bij de schuifpui heeft een overkapping, gebouwd door handige buren. ‘Daar ben ik hartstikke blij mee, zo kan ik in de zon toch lekker buiten zitten.’
Het gesprek gaat al snel over het vertrouwde asfaltweggetje aan de Wheredijk, dat in 2021 werd afgesloten vanwege dijkversterking, het vervangen van kabels en leidingen (waaronder het warmtenet) en de herinrichting van het fietspad en het groen. Met de dijkverzwaring en het aanpassen van de groenstrook waren de bewoners van de Wheredijk blij, maar die blijdschap werd een stuk minder toen ze opeens verzinkbare afsluitpaaltjes voor de kiezen kregen: het hoogheemraadschap had besloten de





Wheredijk af te sluiten voor autoverkeer. Dat stuitte én stuit op veel verzet, want bewoners kunnen nu niet meer zomaar met hun auto bij hun woonark komen. Alleen wie een ontheffing heeft – zoals Anke, die slecht ter been is – kan zo’n paaltje met een pasje laten zakken. Voor de andere bewoners kunnen de paaltjes alleen omlaag als ze dit per mail bij het hoogheemraadschap hebben aangevraagd, en dan meestal voor maximaal 72 uur.
ONPRAKTISCH
Veel bewoners vinden de voorwaarden te streng. Voor elke rit toestemming vragen is onpraktisch en voelt onrechtvaardig, zeker omdat ze daarvóór vrij over de dijk konden rijden en hun auto bij hun ark konden neerzetten als ze er een eigen parkeerplaats hadden. Bovendien zijn ze nu in noodgevallen afhankelijk van techniek op afstand. Bij de brand bij Ab en Sandra werd dat pijnlijk duidelijk: hoewel de kazerne om de hoek zit, duurde het toch nog elf minuten voordat de brandweer langs de paaltjes was.
RECHTER
Een groep woonbooteigenaren vocht de paaltjes aan, vooral ook omdat in het projectplan van paaltjes geen sprake was geweest. Twee bewoners stapten zelfs naar de rechter. De rechtbank verwierp hun bezwaren en stelde dat de verkeersveiligheid, de waterveiligheid en bescherming van de dijk zwaarder wegen dan bewonersgemak. Bovendien was de Wheredijk officieel altijd al een fietspad, dus verboden voor auto’s. Er veranderde, met andere woorden, niets.
Een bewoner verwoordde het destijds treffend: ‘Een simpel bord met ‘Alleen bestemmingsverkeer’ was goedkoper én beter geweest.’ Want eenvoudig is het nu niet. Pakketbezorging en boodschappenservices moeten de bewoners nu plannen. Hetzelfde geldt wanneer ze mindervalide visite bij de woning willen laten in- of uitstappen. En bij kluswerkzaamheden materiaal naar de woning brengen: met die paaltjes is het gedoe. Ook bewoners die investeerden in zonnepanelen en een eigen laadpaal voor het opladen van de auto, komen van een koude kermis thuis.


Na het plezierige gesprek zwaait Anke me weer uit. Ik loop de dijk af en realiseer me dat je hier niet alleen af en toe tegen de golven opbokst, maar soms ook tegen besluiten vanachter bureaus. •
De Wheredijk in Purmerend ontstond als verdedigingsdijk langs de rivier de Where, die de noordelijke stadsgrens vormde nadat Purmerend in 1410 stadsrechten had gekregen. De brede rivier verbond het Beemstermeer en het Purmermeer, stond in open verbinding met de Zuiderzee en was een belangrijke route voor de handel en visserij.
Na de inpoldering van de Beemster en de Purmer in de zeventiende eeuw en later de aanleg van het Noordhollandsch Kanaal, bleef alleen het deel van de Where binnen Purmerend over. Door de demping van de Singelgracht in 1926 verzandde de rivier steeds verder, en de kosten voor het uitbaggeren van de rivier waren hoog.
In 1961 besloot de gemeenteraad om de Where in het centrum van Purmerend te dempen. Dat moest ruimte geven aan het groeiende autoverkeer en extra parkeerplaatsen, en het moest de hoge kosten voor het onderhoud van bruggen drukken. Vanaf 1965 werd de Where met zand gedempt en ontstond de Gedempte Where. Woonboten werden versleept, de scheepvaart werd omgeleid en de oude bruggen werden vervangen door een nieuwe Beemsterbrug.
Het stuk tussen de Gedempte Where en de Purmerringvaart bleef bestaan en wordt nu gezien als een kanaal. Hoewel de rivier grotendeels verdwenen is, leeft de naam Where overal in Purmerend door: in straten, buurten en plekken zoals de Wheredijk, de Weerwal, Overwhere, Wheermolen en Klein Where.





Stel eenvoudig uw offerte samen op topwindows.nl
Condensvrij

Heb je een inspectieof taxatierapport nodig?
Wil je een energielabel of heb je hulp nodig bij de aan- en verkoop van een woonboot?
Waterproof Inspectie- en Expertisebureau B.V. Het Spijk 2 h - 8321 WT URK T: 085 029 0339 | E: info@waterproof.expert www.waterproof.expert



Makkelijk en stabiel onderhoud aan je woonboot doen?
Met een werkvlot van ProVlot kan het!
- Koop en huur
- Robuust én met de hand te tillen

- Onderhoudsvrij en zéér lange levensduur
- Koppelbaar in de breedte en lengte
- Groot drijfvermogen en CE gecertificeerd
- In elke RAL kleur verkrijgbaar
- Ook te gebruiken als terrasvlot



Frank Winder | Tel: 06-22222531 | info@winderpomptechniek.nl www.winderpomptechniek.nl pomptechniek

WOONBOOTSPOTTER
Op deze pagina nemen we je mee langs verschillende drijvende woonvormen. Jouw mooie woonsloot of dobberplek ook in deze rubriek? Mail naar redactie@vlotwaterwonen.nl.









Ark, schip, schark of drijvende villa, modern, historisch erfgoed, futuristisch of verwaarloosd: de diversiteit in de woonbotenwereld is enorm! Op deze pagina nemen we je mee langs verschillende drijvende woonvormen. Deze keer spotten we ze aan de Singelgracht, midden in Muiden.
Muiden dankt zijn naam aan de ligging bij de monding van de Vecht. Vroeger was de vestingstad namelijk de plaats waar de Vecht de Zuiderzee in stroomde. In de middeleeuwen duikt de plaats op als Amuthon en later Amuda: een samenstelling van a (water) en muth (monding). De namen verwezen letterlijk naar de monding van de Vecht in het Almere: de binnenzee die later de Zuiderzee werd en weer later het IJsselmeer.
De Vecht begint bij de Weerdsluis in Utrecht en slingert zo’n 42 kilometer langs Maarssen, Breukelen, Loenen en Weesp, om uiteindelijk uit te komen in het IJmeer bij Muiden. Het is een rustige rivier, gemiddeld 40 meter breed en maximaal 5 meter diep – ideaal voor woonboten, en die liggen er genoeg! Meer dan 350 langs de hele Vecht, en we zien er veertien aan de Singelgracht in Muiden.
Die Singelgracht zelf is geen directe aftakking van de Vecht, maar maakt wel deel uit van de vestingstructuur met grachten en sluizen die Muiden eeuwenlang beschermde. Want Muiden speelde een belangrijke rol binnen de Hollandse Waterlinie. Het
was de plek waar het water vanuit de Zuiderzee gecontroleerd de linie binnen kon stromen.
SCHUTSLUIS
Om die waterstroom te kunnen regelen, werd in 1674 de schutsluis van Muiden gebouwd. Een bouwwerk van 50 meter lang en 7,5 meter breed, met drie functies: het schutten van schepen tussen de Zuiderzee en de Vecht, bescherming tegen overstromingen en militaire bescherming van de vesting. Twee jaar later werd er een muur langs de monding van de Vecht gebouwd om overstromingen te voorkomen. Na het opheffen van de vesting in 1926 en het afsluiten van de Zuiderzee door de Afsluitdijk in 1932, verloor de sluis zijn strategische belang. Hij werd gemoderniseerd en wordt nu voornamelijk gebruikt voor de pleziervaart.
ERFGOED
Muiden is rijk aan erfgoed. Denk aan het Muiderslot – onderdeel van UNESCO Werelderfgoed Hollandse Waterlinies – de vestingwallen, Forteiland Pampus, Fort Westbatterij en natuurlijk het historische centrum van Muiden zelf. Tussen al dat verleden liggen ze rustig te dobberen: de woonboten aan de Singelgracht, elk met hun eigen verhaal. •
‘Ik had nooit bedacht te gaan verhuizen, laat staan naar een boot midden in Amsterdam. En opeens hoor je jezelf zeggen: “Dit is mijn huis, hier wil ik wonen.”’ Drie jaar geleden kocht Monique van der Weijden (64) ‘zomaar’ een woonboot aan de Lijnbaansgracht, hartje Amsterdam. De grondige verbouwing die daarna volgde, had ze óók niet echt gepland.
Door Renate Meijer | Foto’s: Tom Bremer en Monique van der Weijden
‘De tjalk heette al Freedom. Eigenlijk heb ik haar dáárom gekocht, haha. Ze hoort gewoon bij mij. Alles past ook perfect bij mijn werk als coach. Ik leer mensen om innerlijke vrijheid voor zichzelf te creëren, en dan koop je een schip dat Freedom heet. Mooi toch? Ook de kleur was raak: rood, net als mijn website. En die website gaat ook helemaal over water. Alle spreuken die erop staan, alle foto’s vanaf het water: het past gewoon allemaal bij de boot. Meant to be, noem ik dat.’


‘Ik woonde in Reeuwijk, midden in de natuur. Ik wandelde en skeelerde veel rondom de plassen, had een klein sloepje – ik ben altijd gek op water geweest – en werkte vanuit huis. Beneden had ik mijn coachingsruimte. Ik was totaal niet op zoek naar een ander huis. Ik had er ook nog nooit ook maar over nágedacht naar Amsterdam te verhuizen, ook al wonen twee van mijn vier kinderen daar.






Tot mijn zoon Rik een oud schip kocht in Amsterdam. Zijn wasmachine was nog niet aangesloten, daarom bracht hij zijn was een tijdje naar de wasserette. De eigenaar van die wasserette had een schip en vertelde dat die te koop was. Rik mocht


even langskomen om te kijken, en omdat we die avond samen uit eten zouden, ging ik mee. En toen gebeurde het. Daar, op dat kleine trappetje van het schip, voelde ik ineens: dit is mijn huis. Daarna ging alles in een stroomversnelling. Ik verkocht mijn huis en kocht het schip. Met de overwaarde kon ik de verbouwing realiseren.’
WHAT YOU SEE IS WHAT YOU GET
Na een ongeluk op haar 38e begon Monique haar speurtocht naar zichzelf. Dat pad naar binnen is inmiddels haar missie en haar werk geworden. Met haar bedrijf GOmotions begeleidt ze cliënten in zo’n zelfde proces, waarbij ze haar kennis uit studies en talloze levenslessen ook voor hen inzet. ‘De reis naar jezelf is een studie op zich,’ legt ze uit. ‘Je verzamelt tools om hindernissen te herkennen en te overwinnen.’
Dat soort wijsheden kwamen ook goed van pas tijdens de verbouwing. ;) Omdat ze de woonboot zonder makelaar kocht, gold het principe: what you see is what you get. ‘Ik wilde eigenlijk helemaal niet echt verbouwen. Even vier kleine kamertjes samenvoegen tot één slaapkamer, een simpele ingreep, dacht ik nog.’ Maar dat liep anders. Want toen zoon Rik en schoonzoon Jan begonnen met slopen, kwam de waarheid te-





De Arkotheker is al 25 jaar gespecialiseerd intermediair voor het financieren en verzekeren van woonboten.
Wij kennen de waterwoonwereld als geen ander. Met onze uitgebreide expertise en ervaring in de markt zorgen we voor een hypotheekaanvraag op maat, die optimaal op jouw situatie is afgestemd.
Droogspecialist heeft de passende droogoplossing na lekkage
Het Spijk 2 h - 8321 WT URK | T: 0527 200 204 E: info@arkotheker.nl ARKOTHEKER.NL





UW PARTNER IN INDUSTRIËLE klimaatbeheersing


UW PARTNER IN INDUSTRIËLE klimaatbeheersing DROGEN
Botter 13, 2411 NM Bodegraven T +31 (0)172 – 46 20 26 E info@droogspecialist.nl I www.droogspecialist.nl
Hypotheek nodig? Wij bieden u de mogelijkheden van meerdere banken.
Wij willen graag bewijzen dat wij beter zijn dan de bank! Test ons...
Onze taxaties worden geaccepteerd door alle hypotheekverstrekkers. Wij geven u een vrijblijvend en deskundig advies. De verkoop van uw woonboot is altijd maatwerk.
Bel of mail ons, wij helpen u graag!
Kok Woonbotenmakelaar B.V. 020 468 0940 info@woonboot.nl woonboot.nl
E.M.C.I. gecertificeerd en lid van de Nederlandse Bond van Makelaars in Schepen (NBMS)

Nieuwe luxe recreatie waterwoning in Follega
Scan de QR code: (of kijk op onze website) Te koop


waterstaete-tjeukemeer.nl


voorschijn: schimmel, vocht, verrot hout. ‘We hadden geen keus, we moesten alles tot op het skelet afbreken en vanaf daar opnieuw beginnen. En dan goed: met dubbele beglazing, goede isolatie en duurzame oplossingen. Gelukkig was het staal in perfecte staat – ik had een meetbrief – anders had ik de boot nooit gekocht.’
ZWERVEN DOOR AMSTERDAM
‘Het was een enorme klus. Ik maakte met mijn websitebouwer tekeningen van hoe ik het voor me zag, zodat iedereen precies wist wat de bedoeling was. Wonder boven wonder is het ook echt precies zo geworden. De verbouwing zou twee maanden duren. Het werden er zeven. In die periode zwierf ik door Amsterdam: ik logeerde bij Rik, bij een vriend en bij mijn nicht Esther. Een bijzondere tijd, vol beweging, loslaten en vertrouwen. Het schip is nu helemaal duurzaam. En die vloerverwarming onder de houten vloer: wat een luxe! Ik voel me de koningin aan de kade, haha. Ik woon en werk nu gewoon op het water, wie had dat ooit gedacht! Midden in de stad, maar toch


Woonboot: tjalk met stalen casco
Naam: Freedom
Bouwjaar: 1907
Bouwplaats: Lemmer
Afmetingen: 22,60 x 4,90 meter

rustig: binnen hoor je helemaal niets. Ook voor mijn werk is het een fijne plek.
Ik zit opeens midden tussen de musea, theaters, kroegjes en heerlijke winkeltjes, en hoor zeven talen om me heen. Ik hou ervan! Het is een feest om hier te mogen wonen. En als kers op de taart zie ik mijn kinderen en kleinkinderen nu ook veel vaker. Alles komt hier samen, dit is echt mijn plek.’ •
gomotions.nl


Zes jaar lang bouwden Sandra (58) en Ab (50) van Lunteren aan hun droomark. Of nou ja, eigenlijk Ab. Met zijn gouden handen renoveerde hij de woning alsof het niets was. Plank voor plank, tot in de kleinste details. Alles klopte: de plek, het water, de vrijheid. Tot die ene zaterdag in augustus, toen hun leven in een paar seconden compleet veranderde.
Sandra groeide op tussen de boten. Haar ouders runden vijftig jaar een jachthaven in Landsmeer en als kind zwom ze al in het kanaal – een watervrouw pur sang! Toen zij en Ab gingen samenwonen in een huis op de wal, hoorde een sloep er als vanzelfsprekend bij.
ARK TE KOOP
Toen ze nog eens wilden verhuizen, was één wens helder: wonen aan doorgaand vaarwater. Maar als ze dan weer langs de Wheredijk in Purmerend voeren, zei Sandra steeds vaker: ‘Of… op een woonboot.’
Die kans kwam toen er – aan diezelfde dijk – een ark te koop stond. Ab zag het meteen zitten. Sandra: ‘Ik ken Ab niet anders dan klussend. Hij werkt niet met tekeningen, hij ziet het voor zich en gaat aan de slag.’ Ze kochten de ark en alles ging eruit. Alleen de slaapkamer en de badkamer bleven op dezelfde plek. Zes jaar lang werd er geklust: nieuwe kozijnen en puien, gevelbekleding, alles strak en eigen. Alleen het dak moest nog, daarna zou de ark eindelijk af zijn.
Maar op zaterdag 30 augustus gaat het bij het dakbranden van de dakkappelen vreselijk mis. ‘We zouden ’s avonds visite krijgen, ik was daarom een appeltaart aan het bakken. Tussendoor hing ik buiten de was op, onze hond Bella kwispelde vrolijk om me heen. Toen ik naar de mannen op het dak keek, zag ik opeens die gasfles in brand staan. Ik hoorde ze roepen: “Gooi ’m in het water!” Direct daarna hoorde ik Ab schreeuwen: “Neee! Je hebt ’m in de sloep gegooid!” De sloep met stoffen
kap vatte razendsnel vlam. Ab probeerde met de brandblusser op de omloop van de ark het vuur te blussen, maar er was geen houden aan. De vlammen schoten omhoog, de blusser was in no time leeg en Ab liep brandwonden op. “Pak Bella, nú van boord, de dijk op!” riep hij. Het ging zo snel en de vlammen waren zo hoog, ik had nog nooit zoiets gezien. De overburen riepen nog: “Gooi de sloep los!” Maar dat ging niet: hij lag vast met een ketting en een slot, en de sleutel lag binnen in de la. Er was geen tijd om die te halen, en door de vlammen konden we ook al niet eens meer bij het slot. Uiteindelijk is de ketting gesmolten en is de brandende sloep naar de overkant gedreven.’
In hun vlucht van boord denken ze er geen tel aan om spullen mee te nemen. Sandra’s telefoon en ringen, die ze tijdens het bakken van de appeltaart af had gedaan, blijven op het aanrecht liggen. Ondertussen slaan de vlammen via de open schuifpui de slaapkamer binnen. De bewoners aan de overkant bellen de brandweer.
GEREDDE URN
Ab wordt met brandwonden naar het ziekenhuis gebracht. Sandra gaat mee. ‘Veel ging in een waas voorbij, sommige dingen weet ik niet eens meer.’ In overleg met het brandwondencentrum in Beverwijk wordt Ab behandeld aan tweedegraads brandwonden.
Ondertussen is hun dochter Dionne bij de ark, zij is aanspreekpunt voor de brandweer en Salvage. Een brandweerman vraagt haar of hij nog iets bijzonders uit de ark moet halen. ‘De urn van m’n moeders moeder,’ zegt ze. Even later komt hij terug met de pikzwarte, maar geredde urn – én met Sandra’s ringen en telefoon.


Ab en Sandra beseffen op dat moment nog niet dat niet alleen de sloep in vlammen op zal gaan. ‘Ik zei in het ziekenhuis nog tegen Ab dat ik hoopte dat de wasmachine en droger niet beschadigd zouden zijn…’
SHOCK
Die avond mag Ab het ziekenhuis weer verlaten en mogen ze nog één keer de ark in, voordat alles wordt dichtgetimmerd voor de verzekering. ‘Wat je dan ziet – verschrikkelijk. De kunststof voordeur hing er gesmolten bij. De helft van de woonark was verbrand, de andere helft zwaar beschadigd. Voor het blussen waren de plafonds opengebroken, alles was zwart en gesmolten. Volgens anderen heb ik alleen maar gezegd: “O, wat erg. O, wat erg.” Alsof ik in een soort shock was.’
INZAMELINGSACTIE
Meteen de volgende dag beginnen buren een inzamelingsactie. ‘Daar zouden we zelf nooit om hebben gevraagd; we hebben ons hele leven hard gewerkt, we gaan geen hand ophouden.’ Toch willen mensen in hun omgeving iets doen om ze een hart onder de riem te steken. Dat raakt Ab en Sandra diep, al komt dat besef pas later. ‘Het voelde overweldigend dat zoveel mensen meeleefden, en het was minstens zo lastig om de hulp te accepteren. De emoties schoten alle kanten op.’
Gelukkig zijn hun fotoalbums intact gebleven. Sandra had ze bij de verhuizing in afgesloten Curver-bakken in de kelder gezet, waar het vuur niet was gekomen. Bluswater wel, maar de bakken hielden alles droog. ‘Daar ben ik zo blij om. Dat zijn toch dingen die dan opeens heel belangrijk worden. Wat boven stond, is allemaal weg of beschadigd. Een doosje met spulletjes van mijn moeder is helaas helemaal verbrand.’
VERZEKERING
De brand was op zaterdag en pas op dinsdag komt de verzekering langs. ‘We hebben de eerste nachten na de brand amper geslapen, want we wisten niet exact hoe we verzekerd waren. En dan maalt het maar door je kop: zijn we wel goed verzekerd? Hoe komt het, waar moeten we naartoe?’ Ze spreken met verzekeringsexperts, contra-expertise, de gemeente en het hoogheemraadschap.

Die dinsdag wordt de ark door de verzekering meteen onbewoonbaar verklaard. ‘Het papierwerk loopt nog, maar het lijkt erop dat er een nieuwe ark mag komen. De oude ark moet via het water worden afgevoerd voor sloop, waar ook weer allerlei vergunningen voor nodig zijn. Ondertussen beseffen mensen om ons heen hoe snel zoiets je kan overkomen, ze checken massaal hun verzekeringspolis. Echt, mijn advies: zorg dat je weet wat je hebt.’
ONS STEKKIE
Dankzij een vriendin wonen ze nu tijdelijk in een huurhuis; Purmerend heeft geen crisiswoningen. Ze zijn daar dankbaar voor, maar missen ook hun fijne plek. ‘Over twee jaar moeten we hier weer uit. Hopelijk is dan alles achter de rug en kunnen we terug naar ons stekkie aan de Wheredijk. Voor nu zitten we in een soort rouwproces: accepteren dat ons (t)huis weg is, loslaten wat er was en zien wat de toekomst brengt. Wel gek hoor, dat we geen bootje meer hebben als het straks mooi weer is. Maar we zeggen ook: “Kom op, we gaan niet bij de pakken neerzitten.” Komende zomer gaan we lekker fietsen – zien we de wereld ook ’s van een andere kant.’ •
VLOT-verzekerd heeft alle polisvoorwaarden in Nederland gescreend. En wat blijkt: de meeste woonbootverzekeringen voldoen níet aan de minimale eisen van een goede waterwoonverzekering, ook al roepen de verzekeraars vaak van wel. Bovendien hebben die partijen niet de specifieke waterwoonkennis in huis.
Onzekerheid en discussie in het geval van schade is het laatste wat je wilt. Wil je weten of jíj veilig drijft? Via de website van VLOT-verzekerd kun je een gratis polis-check laten uitvoeren – kost niets, scheelt alles. Dan weet je meteen of je huidige verzekeringsvoorwaarden wel of niet (meer) bij je situatie passen, en of je onderverzekerd bent.
vlot-verzekerd.nl



De Landelijke Waterwoon Organisatie (LWO) zet zich in voor de belangen van waterbewoners en deelt waardevolle inzichten, zodat je goed geïnformeerd bent en optimaal kunt genieten van het waterwonen. Op deze pagina plaatst de LWO actuele nieuwsberichten, relevante ontwikkelingen en handige tips.
Een terugkerende vraag bij de LWO is de problematiek van het baggeren. Ook in VLOT is hier al vaker aandacht aan besteed. Het lijkt erop dat het in de wet goed geregeld is. Immers, volgens de omgevingswet moeten de waterschappen een ‘legger’ bijhouden waarin vermeld staat wie er verantwoordelijk is voor het onderhoud van de watergang. In de legger wordt onder andere aandacht besteed aan de waterbreedte, de breedte van de bodem en de gewenste diepgang.

Op de bodem zet zich na verloop van tijd bagger af: voornamelijk een restant van afgestorven planten. In de praktijk ondernemen waterschappen niet veel actie zolang er zich geen problemen voordoen bij bijvoorbeeld de afwatering of de doorvaart van schepen. Ook voor de gemeente heeft de baggerafzet geen hoge prioriteit.
aan de waterwoning of aan bebouwing op de wal veroorzaakten. Daarbij ontstond een ingewikkelde discussie over de vraag wie voor de schade verantwoordelijk was. Het waterschap, dat niet gebaggerd had of door spuien verantwoordelijk was voor de te lage waterstand? Of de bewoners, die door een zwaardere opbouw van hun arken de diepgang hadden vergroot? En welke rol speelt de gemeente hierin? Als er een ligplaatsvergunning afgegeven wordt, is de verstrekker van die vergunning er dan niet ook voor verantwoordelijk dat de gebruiker onbekommerd van die vergunning gebruik kan maken? Zeker als de gemeente zelf eigenaar is van de ligplaats?

Vooral waterbewoners trekken aan de bel als de diepgang van hun schip of ark te laag dreigt te worden. Vaak wordt een ruimte van zo’n 30 centimeter onder de boot / het officieel drijvende bouwwerk aangehouden, maar in de praktijk is dit lang niet altijd het geval. Vooral op plaatsen met een wisselende waterstand kan dit tot problemen leiden. Zo zijn er situaties bekend waarbij arken (te) strak aan de wal of kade lagen en bij een lage waterstand de bodem raakten, waardoor ze scheef kwamen te liggen en daardoor schade

OVERLIJDEN

PENNINGMEESTER
WILL VAN SUMMEREN

Iedere situatie is weer anders. De mix van verschillende wal- en watereigenaren, gemeenten, waterschappen en booteigenaren maakt eenduidig advies bij dit soort vragen lastig. Toch wil de LWO als landelijke vereniging de problemen zoveel mogelijk in kaart brengen, om waterbewoners te helpen zelf tot oplossingen te komen. • lwoorg.nl

Met ontsteltenis heeft het bestuur van de LWO kennisgenomen van het overlijden van onze penningmeester Will van Summeren. Deze zomer liet hij weten ongeneeslijk ziek te zijn, maar zo lang mogelijk door te willen gaan met zijn werkzaamheden. Helaas heeft die periode nog geen twee maanden mogen duren. Will deed zijn werk accuraat en vaak in stilte. Tijdens de bestuursvergaderingen was hij de persoon die telkens wist te benadrukken waar we als vereniging voor staan. Hij onderstreepte de eigen positie van de LWO, met in het achterhoofd de diversiteit van de waterbewoners. Zijn overlijden heeft ons overvallen en geschokt, en we zullen zijn grote betrokkenheid gaan missen.





COLUMN
Jeroen van Wensen is journalist bij EW. Met zijn vriendin en hond woont hij tijdelijk in een vakantiehuis, gedurende de renovatie van hun woonschip in Amsterdam.
Dankzij een flinke raampartij, van plafond tot vloer, is het uitzicht op het water grandioos. Aan de overkant van het water staan ook vakantiehuisjes, keurig in het gelid. Ze hebben precies dezelfde ramen als het huisje waarin wij zitten. Waarin wij tijdelijk zitten, moet ik zeggen, want dit jaar zijn mijn vriendin en ik begonnen aan de renovatie van onze Dodewaardse hagenaar, een van oorsprong zeilend vrachtschip uit 1913, gebouwd op de werf van Hendriks in Dodewaard. Tijdens de verbouwing wonen we hier, op de wal in een vakantiepark. ‘Op de wal’ klinkt alsof we gelouterde woonbootbewoners zijn, maar dat is niet zo. In 2022 kochten we het schip, ons eerste huis op het water.
Al bij de koop was duidelijk dat een grondige renovatie niet kon uitblijven. Waar het namelijk aan ontbrak, was noemenswaardige isolatie. Toch besloten we de benodigde bouwkundige ingrepen uit te stellen en eerst maar eens een tijdje te kamperen op het schip – met in de zomer binnentemperaturen van gemiddeld rond de 35 graden en in de winter temperaturen rond het vriespunt. Condens stak in de vroege herfst de kop op, om er tot het late voorjaar te blijven.
Maar na een paar jaar kamperen werd het toch echt tijd voor de renovatie. Toen afgelopen mei de bouwvergunningen rond waren, gingen de werkzaamheden van start. Mét de nodige rampspoed: een spontaan fonteintje in het ruim doordat er tijdens het bikken een hamer door het vlak schoot, een betonvloer die door onverwachte deining opdroogde met rimpels, patrijspoorten die, weliswaar een heel klein beetje, maar tóch net te groot bleken te zijn, gemeentewerken op de wal waardoor het schip een maand lang onbereikbaar was voor groot materieel, verbluffend snel oplopende kosten, en vooral: veeel vertraaaging.
Over deze renovatieperikelen en wonen op het water in het algemeen, schreef ik deze zomer een artikel in EW, zoals Elsevier Weekblad tegenwoordig heet. Dat artikel had ook deskundige inbreng nodig. Want hoeveel woonboten liggen er eigenlijk in Nederland? Wat is het verschil tussen een walbewoner en een woonbootbewoner? Kun je beter in de stad liggen of in de provincie? Gelukkig had Renate van VLOT antwoord op alle vragen: ongeveer 12.000, de woonbootbewoner is meer gesteld op vrijheid en schuwt onzekerheid niet, en bij de ligplaatskeuze speelt de afweging tussen de gezelligheid van de stad en de rust van het platteland.

Een tijdje later stelde Renate een wedervraag. Of ik een column wilde schrijven voor VLOT, over mijn belangrijkste observaties en gedachten als het gaat om wonen op het water. Maar natuurlijk! Ik steek maar direct met een aantal van wal. 1. Condens is vervelend. 2. Mensen die informeren naar de voortgang van een verbouwing, doen dat vooral om uitgebreid over hun eigen verbouwervaringen te kunnen vertellen. 3. Noem een schip geen boot, heb ik geleerd. 4. Het is verbazingwekkend welke hindernissen je moet nemen om van de gemeente de benodigde omgevingsvergunning te krijgen. Ik zal de lezer met dat laatste nu niet lastigvallen, maar als gemeenten met het verlenen van vergunningen voor huizen op de wal ook zo ‘vlotjes’ zijn, dan worden er van mijn levensdagen niet honderdduizend nieuwe huizen per jaar gebouwd. Boven alles is wonen op het water buitengewoon fijn. Met het ophangen van de was als persoonlijke favoriet, want zoals het wasgoed op het dek wappert, wappert het nergens. Ook niet langs de uit de kluiten gewassen sloot waar we nu tijdelijk op uitkijken. •
Een school op het water. Het klinkt als iets uit een kinderboek, maar in de jaren vijftig dobberde er wel degelijk een, in Utrecht: twee klaslokalen op een ponton in het Merwedekanaal, compleet met kapstokken, toiletten en nieuwsgierige zwanen voor het raam.
Het idee ontstond in een tijd waarin Nederland nog bijkwam van de oorlog. De geboortegolf zorgde voor volle scholen, maar bakstenen waren schaars. Houten noodlokalen schoten overal uit de grond. In Utrecht pakten ze het slimmer aan: een ark met klaslokalen. Een drijvende noodschool dus, die ze konden verplaatsen als een andere school ruimte nodig had.
MEEDEINEN MET DE TIJD
Het plan kwam van de hervormde lagere school aan de Laan van Nieuw Guinea, die uit z’n voegen barstte. Het schoolhoofd, Gerrit Willem Hartemink, had blijkbaar gesproken met J.C. Meijer, directeur van Merafto Arkenbouw – een werf vlak bij school, naast de J.P. Coenbrug. Meijer adverteerde met ‘Woonschepen vanaf ƒ 5500, tot de meest luxueuze huisboot. Drijvende kantoren, verenigingsgeb. enz.’. Later ontwierp hij zelfs een drijvend hotel voor een opdrachtgever in Zweden. Toen Hartemink zijn ruimteprobleem eind 1951 aan Meijer schetste, lag er binnen de kortste keren een ontwerp voor een drijvende school. De gemeente gaf direct groen licht.
De ark werd gebouwd op de Betona BS-werf in Zaandam. Hij kreeg twee ruime lokalen van 8,5 x 5 meter en 3,40 meter hoog, met daartussen een hal, kapstokken en twee wc’s. Aan weerszijden kwamen ramen met ruitjes: 8 vierkante meter per lokaal, om precies te zijn. Na de bouw werd de ark naar Utrecht gevaren en kreeg ie een ligplek aan de overkant van
het Merwedekanaal, langs de Kanaalweg, bij Park Oog in Al. Op 11 november 1952 werd de school officieel geopend. Wethouder Van der Vlist verwees met gevoel voor symboliek naar de Ark van Noach – toepasselijk voor een christelijke school – en daarmee was de naam geboren. Een leerling had nog voorgesteld de boot Ons Geluk te noemen, maar het werd uiteindelijk toch De Ark.
De Ark trok landelijk de aandacht. De radio kwam langs voor een reportage die werd uitgezonden in ‘een speciaal programma voor de vrouw’. Er werd gesproken van ‘een uniek modern onderwijscentrum in het Merwedekanaal’. Aan het woord kwamen de juffrouwen Breedveld en Cramer, die bij de opening al ‘de kapiteins van de boot’ waren genoemd. Ze gaven niet alleen les, maar begeleidden de leerlingen ook elke dag in een keurige rij over de Muntsluisbrug, heen en terug naar de school op de wal.
ZEEZIEKTE
De school aan de Laan van Nieuw Guinea heeft zo’n tien jaar gebruikgemaakt van De Ark. Het Utrechtsch Nieuwsblad blikte met Hartemink terug en schreef: ‘De vrees dat men wellicht zeeziek zou worden wanneer de school bij storm zou schommelen, bleek ongegrond. Het schip lag even stevig op het water als ieder ander schoolgebouw dat op de wal staat. De kinderen waren er ook spoedig aan gewend dat af en toe zwanen nieuwsgierig de klaslokalen inkeken.’


Soms komt er een verhaal in een magazine of online voorbij dat we zó leuk vinden, dat we het ook graag in VLOT met je delen –in onze eigen woorden, met vermelding van de bron.

Het mooiste aan de schoolark was natuurlijk dat hij kon verhuizen. En dát heeft ie gedaan! Toen de school aan de Laan van Nieuw Guinea in 1961 weer genoeg lokalen had, maakte De Ark een ware tournee door Utrecht, langs andere scholen die tijdelijk extra lokalen nodig hadden. Eerst verhuisde De Ark naar de Kanaalweg, zodat de Spinozaschool aan de Cervanteslaan er gebruik van kon maken. De afstand naar de Kanaalweg was echter wat groot, daarom werd de school versleept tot bij de Spinozabrug. Daar maakte ook de huishoudschool aan de Laan van Puntenburg gebruik van een lokaal: ruim twintig meisjes kregen er tijdelijk lessen ‘algemeen vormend onderwijs’.
In 1965 lag De Ark in de Vecht in Utrecht-Noord bij het Zwanenvechtplein, als extra ruimte voor de Rijks Middelbare Tuinbouwschool. Drie jaar later keerde hij terug naar het Merwedekanaal, om onderdak te bieden aan de Bertha Mullerschool voor ‘slechthorende en gebrekkige kinderen’.



Alsof dat nog niet genoeg was, werd De Ark in de jaren zeventig kleuterschool aan de Muntkade, en in 1977 werden de lokalen gebruikt door het Gemeentelijk Lyceum aan de Van Asch van Wijckskade.
DIKKE 10
Tientallen jaren, honderden leerlingen, talloze lessen: allemaal op de drijvende school in Utrecht. Er wordt beweerd dat de schoolark zelfs in de jaren tachtig nog te vinden was in de Vaartsche Rijn, aan de Jutfaseweg. Of dat nu klopt of niet: voor drijf-, doorzettings- én aanpassingsvermogen krijgt De Ark een dikke 10.
Deze bijdrage is gebaseerd op het artikel ‘Verdwenen schoolgebouwen: drijvende school De Ark in het Merwedekanaal’ van Arjan den Boer, op 30 augustus 2025 verschenen in DUIC (De Utrechtse Internet Courant). Arjan is publicist en schrijft over geschiedenis, design, monumenten en architectuur. arjandeboer.nl •


Bemiddeling bij verkoop van uw woonboot met of zonder ligplaats


ruim 30 jaren ervaring met wonen op het water Drijvend Wonen / Niek van der Sluis makelaar en taxateur
Telefoon: 030 - 261 53 57 • E-mail: info@drijvendwonen.nl woonbotenmakelaar.nl • drijvendwonen.nl

De varende woonbootmakelaar
Aankoop Taxatie Bouwbegeleiding Verkoop

EMCI-gecertificeerd makelaar/taxateur woonarken en woonschepen



Wessel van Ackooy | Prins Hendriklaan 10a, 3433 EG Vreeswijk 06 51 77 92 29 | info@wesselswaterwonen.nl



Wonen op het water is voor iedereen. Daarom bouwen wij voor iedereen. Ook in het nieuwe jaar.
We wensen u een gelukkig 2026 toe! www.abcwaterwoningen.nl | tel. 0527 201345 | info@abcwaterwoningen.nl
ATB: afmeren, terrassen, betonreparatie, renovatie en stabiliseren; alles op en rondom uw woonark.

Schade of lekkage aan uw woonark?
Wij adviseren, repareren en zorgen weer voor een optimale constructie en zorgeloos woonplezier.
• Betonreparatie • Injecteren • Inspectie • Vrijblijvende offerte
































Sonnegaweg 34 | 8478 HD Sonnega | T: 0561-613505 / 06-12944478 | E: info@kompaanvochtwering.nl www.kompaanvochtwering.nl



Westgat 21A en B 8321 ED Urk Mob. 0622 540 238 info@atb-urk.nl www.atb-urk.nl Papierweg 7 | 1013 BL Amsterdam T. 020 63 60 805 | E.info@pkwaterbouw.nl www.pkwaterbouw.nl
POLITIEK & RECHT
Barry Meruma is woonbootadvocaat en eigenaar van advocatenkantoor HABITAT. Hij woont met zijn gezin in Amsterdam.

In deel 1 heb ik in vogelvlucht een paar essenties aangestipt van de ontwikkelingen rond AI en het gebruik daarvan. In deze bijdrage zoom ik verder in op het gebruik van zogenoemde generatieve AI-tools in het juridische domein.
AI wordt inmiddels op allerlei manieren toegepast. Overheden gebruiken het bijvoorbeeld bij het verwerken en sorteren van informatie voor besluitvorming, grote bedrijven laten hun klantenservice deels door AI-spraak afhandelen. Daarnaast komen er steeds meer AI-modellen op de markt die werk uit handen kunnen nemen. Met name dat is ook voor juristen natuurlijk enorm interessant. Dus heb ik maar eens een AI-basiscursus gevolgd, gericht op de juridische branche.1 De twee nieuwe begrippen die ik meteen leerde, waren ‘legal prompting’ voor de juridische wereld en ‘prompt engineering’, de kunst van het goed prompten – een boeiend nieuw vakgebied. Je weet inmiddels uit deel 1 dat ‘prompten’ een werkwoord is en het geven van instructies aan een AI-tool betreft.
Het resultaat dat AI geeft, is volledig afhankelijk van de prompt: hoe specifieker en zorgvuldiger de prompt is geformuleerd, hoe scherper het resultaat. Dat is wel een kunst die je moet leren, het werkt anders dan we gewend zijn met Google.2 Ook kun je met een prompt hulp krijgen om een complexere prompt te genereren. Daarvoor zijn er zelfs al prompt builders. The sky is the limit, zo lijkt het.3 Hoe dat precies onder de motorkap werkt, daar heb ik geen verstand van. Wel weet ik inmiddels dat, ook al heb je goed geprompt, je als gebruiker nog steeds moet (laten) beoordelen of de productie door de AI-assistent correct is. Je kunt niet klakkeloos vertrouwen op het resultaat. Maar dat AI voor allerlei taken reuzehandig is, kwaliteit-verhogend kan werken en kostbare tijd kan besparen, staat inmiddels buiten kijf.
HALLUCINEREN
AI-tools geven regelmatig antwoorden die wél overtuigend klinken, maar feitelijk onjuist zijn. Dat wordt ‘hallucineren’ genoemd. Stel dat iemand met een woonboot AI om advies vraagt over de voorwaarden voor een ligplaats. AI kan dan een antwoord formuleren dat klinkt alsof het uit de wet komt, maar dat gebaseerd is op verouderde informatie of een verkeerde interpretatie van de wet. Als je zo’n antwoord dan gebruikt in correspondentie met een gemeente of bij een aanvraag, kun je volledig de mist in gaan.
Met onze HABITAT ligplaatscheck brengen we de vaak complexe juridische situatie op en rond de ligplaats en de woonboot in kaart. Daarvoor moeten we informatie combineren uit uiteenlopende bronnen: het omgevingsplan, historische stukken, wetgeving,
jurisprudentie, het kadaster, noem maar op. Daar kan een AI-assistent simpelweg niet bij.
HOE VOORKOM JE PROBLEMEN?
Het blijft dus essentieel dat juridische informatie afkomstig is van betrouwbare, actuele bronnen en het AI-resultaat altijd wordt gecontroleerd door iemand met kennis van zaken. Het helpt wanneer je je als gebruiker bewust bent van de werking en grenzen van AI. In de toekomst komen er waarschijnlijk gespecialiseerde betaalde AI-apps die getraind zijn op juridisch bronnenmateriaal. Maar zover is het nog niet – al gaan de ontwikkelingen razendsnel.
AI-GELETTERDHEID
Dan de uitsmijter: werknemers moeten inmiddels een bijspijkercurusus AI-geletterdheid4 krijgen van hun werkgever. Dit is verplicht gesteld in de EU AI Act, de eerste uitgebreide wet over kunstmatige intelligentie ter wereld. Er staan regels in voor het verantwoord ontwikkelen en gebruiken van AI door bedrijven, overheden en andere organisaties. De wet gaat gefaseerd in en zal op 2 augustus 2027 geheel van kracht zijn. Sinds 2 februari 2025 is een aantal AIsystemen al verboden en moeten organisaties die AI-systemen ontwikkelen of gebruiken, zorgen dat hun werknemers AI-geletterd zijn. Weer andere AI-systemen moeten vanaf 2 augustus 2026 aan extra vereisten voldoen. Het is me wat!
AI biedt kansen, maar vraagt ook om voorzichtigheid en controle. Of je nu jurist bent of woonbootbewoner: laat AI gerust meedenken, maar vertrouw er nooit blind op. In juridische kwesties blijft menselijk inzicht onmisbaar
Op naar een nieuw jaar, met nieuwe avonturen. Veel plezier met het oefenen met AI! •
1 MR in opleidingen – AI en advocatuur, docent Tim Goudriaan
2 https://learn.microsoft.com/nl-nl/microsoft-copilot-studio/createcustom-prompt
3 Via bijvoorbeeld Google vind je van alles over prompting.
4 https://www.digitaleoverheid.nl/achtergrondartikelen/wat-jemoet-weten-over-ai-geletterdheid/
VRAAG VOOR VLOT? MAIL NAAR REDACTIE@VLOTWATERWONEN.NL!
Yes! Volgend jaar is er weer een Woonboot van het Jaar-verkiezing! Op 30 oktober kwamen de kopstukken van waterbouwend Nederland bij elkaar tijdens de Dag van de Woonboot in Amsterdam: architecten, makelaars, bouwers, verzekeraars, hypotheekverstrekkers en verschillende andere partijen. Met een man of vijftig waren we aan boord van binnenvaartschip Nautiek, om bij te praten over nieuwe projecten, nieuwe technieken, nieuwe regelgeving en nieuwe mensen. En natuurlijk om te netwerken. Kers op de taart: gezamenlijk maakt deze groep het mogelijk om de Woonboot van het Jaarverkiezing weer te

Wil je meedoen aan de verkiezing Woonboot van het Jaar? Dat kan! Meld je dan vóór 31 januari 2026 aan via woonbootvanhetjaar.nl.
Ben je verplicht je woonboot te laten registreren in het scheepskadaster?
Een woonboot hoeft alleen verplicht in het scheepskadaster geregistreerd te worden als je een hypotheek afsluit; de notaris vraagt dan om het eigendomsbewijs, wat de inschrijving in het kadaster feitelijk is. Heb je geen hypotheek, dan is registratie niet verplicht, maar wél verstandig. De registratie in het scheepskadaster is namelijk het officiële bewijs dat jij de rechtmatige eigenaar van de waterwoning bent – belangrijk bij bijvoorbeeld overlijden, aan- of verkoop van een tweedehands woonboot of het aanvragen van (duurzaamheids)subsidies. Je weet nooit wanneer je dit bewijs onverwacht nodig hebt, en het achteraf regelen kost vaak veel tijd en gedoe. Daarom kun je het beter meteen goed in orde maken.


VLOT-aanbod is hét platform voor verkoop en aankoop van woonboten met en zonder ligplaats. Ben je op zoek naar een andere ark? Of wil je je woonschip verkopen? Op onze ‘floating Funda’ komen vraag en aanbod samen. VLOT-aanbod.nl







Els en Bert Breedveld dobberen op misschien wel het mooiste plekje van Utrecht. Op de kast staat een Legomodel van hun ark, een verjaardagscadeau van zoon Tes. Het is een exacte kopie, op schaal, van 52 x 15 centimeter. Het dak kan eraf, en dan zie je dat ook de binnenkant - béíde verdiepingen – kloppen met de werkelijkheid. Zelfs het kunstwerk van een kaketoe hangt aan de muur, net als in de echte ark. Meerpalen, water, het ‘bamboebos’ aan de walkant: niets ontbreekt! Er zit ongeveer 200 uur werk in, zoon Tes bouwde ’m samen met een vriend – zo’n 6.000 Lego-stenen kwamen eraan te pas. Hoe leuk!




We wonen inmiddels niet meer op het water, maar in Portugal! We willen VLOT wel graag blijven steunen. Onze bijdrage voor 2025 en 2026 is overgemaakt. Ronald van Dijk, Carvalhal, Portugal • Wij lezen VLOT erg graag! Inspirerend, leerzaam en vermakelijk. Bedankt! Janis Vermeeren, Leiden • Ik krijg het magazine altijd van mijn vader als hij het uit heeft. Ik hoef het zelf dus niet te ontvangen, maar wil wel een bijdrage leveren! Leonie Radder, De Bilt • We hebben een woonark overgenomen en wonen inmiddels met veel plezier op het water. We hebben al veel informatie uit VLOT kunnen halen. Familie UljeeBekker, Amsterdam • Hèhè, eindelijk doen we dit dan, dankzij de QR-code. Dit blad is een bijdrage zeker waard! Overigens drijven wij op beton gevuld met tempex, een omgekeerde bak. Groet vanaf het Waterhuis, Fransien en Bert, Deventer • Mooi blad! Ton en Monique Berg-Roza, Alphen • Bedankt voor het superleuke blad. Ik zal binnenkort ook eens contact opnemen voor een verzekeringscheck. Camiel Ortelee, Amsterdam

VLOT heeft jou nodig! Ik maak VLOT al sinds 2011 met veel plezier, en dat komt vooral door al jullie verhalen, tips en foto’s. Samen creëren we zo een echt waterwoonplatform voor kennisdeling.
Maar… VLOT kan niet zonder financiële steun. Om VLOT te kunnen blijven maken, hebben we Vrienden van VLOT nodig. Lees je dit magazine met plezier? En draag je de waterwoongemeenschap een warm hart toe? Word dan Vriend van VLOT voor maar 10 euro per jaar (of meer, als je dat wilt). Je betaalt dan 2,50 euro per nummer – de prijs van een kop koffie! Zo draag je bij aan de productiekosten van VLOT. Samen zorgen de Vrienden ervoor dat VLOT kan blijven drijven.
Ga naar vlotwaterwonen.nl en meld je aan. Nog makkelijker: scan deze code.

Regelmatig hoor ik van mensen dat ze wel Vriend van VLOT wíllen worden, maar het er gewoon niet van komt. Hopelijk maak ik het je zo een stukje makkelijker!
Vrolijke groet en veel dank,



Deel 1
Drie jaar geleden verruilde Wendy Boot (48) met zoon Bauke (14), dochter Roos (12) en viervoeter Beer het landleven voor het water. Sinds mei wonen ze in hun nieuwe ark aan de Nieuwe Meer in Amsterdam. In de komende edities van VLOT deelt Wendy haar meest leerzame uitdagingen, tegenvallers, meevallers en tips.
‘Na mijn scheiding in 2019 stond ik er ineens alleen voor met mijn kinderen en moest ik op zoek naar een nieuw huis. Tijdens die lastige zoektocht kwam er een woonschip op het IJ voorbij. Een unieke plek én een clubje medewaterbewoners: voor een kersverse single moeder klonk dat als de reddingsboei die ik zocht. Maar mijn zeilersverleden fluisterde iets anders, meer ‘rust’: een ark, geen ingetimmerde bedden op een deinend schip. Daarmee vielen alle schepen af. Ik stond onder tijdsdruk en het lukte niet een geschikte ark te vinden. Wél een fijn huis buiten de ring, maar… ik kon er niet aarden. Ik miste mijn oude stadsdeel.’
DROOM
‘De bezichtiging op het IJ had toch het zaadje geplant voor het verwezenlijken van een oude droom: wonen op het water. Ik
nam me voor: vóórdat Roos naar de middelbare school zou gaan, zouden we terug zijn binnen de ring. Op onze eigen ark. Ik schreef me in bij alle waterwoonmakelaars die ik kon vinden, had een actief Funda-zoekprofiel voor woonarken in Amsterdam, en reed de hele stad door om alle mogelijke plekjes te ontdekken. Ik stopte brieven in brievenbussen, met een foto van ons (inclusief Beer) en de vraag of de bewoners aan ons wilden denken bij verkoopplannen. Als een plek kansrijk leek, gingen de kinderen mee. Het was tenslotte een zoektocht van ons drieën.’
MOODBOARD
‘Intussen oriënteerde ik me op het bouwen van een nieuwe ark: het begin van een enorm avontuur. En dat is ook meteen waarom ik dit verhaal wil delen. Als iemand denkt ‘als zij het

Wendy Boot is IT-securityspecialist, moeder van twee én eigenaar van een hondensupschool. Ze kocht een oude ark met ligplaats en dook in het avontuur dat ‘nieuwe ark bouwen’ heet. In een reeks artikelen neemt Wendy je mee in het bouwproces van hun drijvende thuis – van de eerste plannen tot de uiteindelijke oplevering.



kan, kan ik het ook’, dan is mijn doel bereikt. Ik geniet zo van het leven op het water, dat gun ik anderen ook.
Of ik het financieel zou redden, wist ik niet. Toch begon ik aan een digitaal moodboard. Ik verzamelde plaatjes van arken, glazen vloeren, keukens, alles wat me inspireerde. En met elke nee die ik kreeg – overboden, geen vergunning, geen financiering – groeide mijn vastberadenheid. Als ik de moed in mijn schoenen voelde zakken, pakte ik mijn moodboard er weer bij en werkte ik nog harder aan mijn ideale ontwerp.’
‘Tijdens een vakantie in Portugal in 2021 viel ineens een Funda-advertentie op: een woonark van 54 vierkante meter in een gebied waar ik nog nooit had rondgekeken, maar waar Bauke zeilles had gehad. Hij was binnen budget, maar klein –tenzij ik ’m zou vervangen. De kriebel was er meteen. Ik belde de makelaar: ik moest vóór vrijdag bieden, terwijl we zaterdag pas terug zouden vliegen. Dus vroeg ik een goede vriend om de bezichtiging te doen, met mij erbij via FaceTime. Ik had al eens een oriënterend gesprek gehad met een architect, en vanuit Portugal overlegde ik direct met hem over de mogelijkheden van de ark. Moesten we ’m vervangen? Konden we op zo’n bescheiden ligplaats van 9,83 x 6,23 meter wel drie slaapkamers kwijt? En zo nee, was het dan tóch mogelijk er met z’n drieën prettig te wonen? Ik weet nu hoe belangrijk het is dat een architect de regels, beperkingen én kansen van waterwonen tot in de finesses begrijpt – scheelt je later een bak gedoe.’
‘Tegelijkertijd lukte het me om de eigenaren van de ark op te sporen, dankzij een bakfiets met bedrijfsnaam op de foto. Ik stuurde ze een persoonlijke mail – weer mét foto – waarin ik uitlegde waarom we dolgraag voor de plek in aanmerking wilden komen.
Toen volgde de bezichtiging. De vriend was ter plekke, ik keek vanuit Portugal mee. Toen hij zei dat de ark dezelfde energie had als mijn huidige huis, wist ik: ik móét bieden.
Zwetend bracht ik, ergens op een berg in Portugal, een bod uit.
Bij thuiskomst sprongen we direct in de auto. Zodra we bij de ark stonden, wisten we meteen dat dit ons plekje was: aan de rand van het Amsterdamse Bos, net buiten de ring, op vijf minuten fietsen van ons oude stadsdeel. Dit was thuiskomen, en daarmee werd het helemáál spannend.
Op 1 augustus kwam het verlossende bericht: we mochten de ark kopen! De mail had de doorslag gegeven. Het voelde als een droomstart, maar al snel bleek dat dit het begin was van een pittige en onzekere periode.’



OPVOERINSTALLATIESVAN HOMA DÉ OPLOSSING VOORSANITAIRPROBLEMENINWOONARKEN


OOKALSZELFBOUWSETVERKRIJGBAAR
Homa Pompen B.V. biedt woonbootbezitters dé totaaloplossing voor het lozen van afvalwater van sanitairinstallaties die onder het rioleringsniveau liggen of daarvan ver verwijderd zijn. Eén oplossing is bijvoorbeeld de Sanipower, die probleemloos afvalwater uit bad, toilet, douche of wasmachine naar het hoofdriool transporteert. De Sanipower is voorzien van een speciale snijwerk- en waaierconstructie en is inzetbaar op zowel druk- als vrijvervalrioleringssystemen. De sterke afvalwaterdompelpomp versnijdt moeiteloos papier en hygiëneartikelen (textiel, vezelstoffen en plasticfolie). De Sanipower is voorzien van een geruis- en gasdicht kunststofreservoir met een directe toiletaansluiting (DN 100, 50 en 25 (ontluchtingsaansluiting) en is ook leverbaar met vrije doorlaat en een groter reservoir.

Advies, bemiddeling en taxatie van woonboten (alle soorten drijvende woningen)
Onder meer: makelaardij • taxatie • conflictbemiddeling



Niek van der Sluis • Tel: 030 - 261 53 57 • info@drijvendwonen.nl drijvendwonen.nl • woonbotenmakelaar.nl
EMCI gecertificeerd makelaar/taxateur woonarken en woonschepen

Techniekweg 16 4207 HD Gorinchem
Tel.: +31(0)183 62 22 12 Fax: +31(0)183 62 01 93 www.homapompen.nl info@homapompen.nl
Beyerinckweg 5 4251 LP Werkendam The Netherlands Tel.: +31 (0)183 301940
www.maksor.nl

Door middel van gepatenteerde drijflichamen weet Maksor uw woonark snel, eenvoudig en zonder onnodige kosten uit te trimmen (stabiliseren).

OVERIGE DIENSTEN VAN
MAKSOR DIVING:
- Onderhoud, inspectie en reparatie
- Afdichten van sanitaire behuizingen (betonpoeren)
- Afmeren
- Op diepte brengen van de ark d.m.v. baggerwerkzaamheden met behulp van duikers


VAN NEE NAAR TOCH EEN JA
‘Over de vergunning en financiering had de verkopende huizenmakelaar gezegd: “Zo geregeld.” Maar de eerste kink in de kabel was een feit toen een waterwoonmakelaar de ark niet wilde taxeren: de financiering zou nooit rondkomen vanwege het ingewikkelde bestemmingsplan; hij wilde me de taxatiekosten besparen. Het maakte wederom duidelijk hoe belangrijk specialistische waterwoonkennis is. Ook een specialistisch assurantiekantoor haakte af, omdat ze wisten dat de Rabobank de ark op deze locatie niet zou financieren. Ik stond voor de keuze: opgeven of toch – koppig als ik ben – weer door. Ik liet één traan en besloot toen: dit gáát lukken. Linksom of rechtsom!
Toen herinnerde ik me een eerdere bezichtiging bij Schoonschip in Amsterdam-Noord. De makelaar had me toen de contactgegevens gegeven van de hypotheekverstrekker, en zo kwam ik terecht bij de Triodos Bank. Ik vertelde mijn verhaal en de reactie was dat het kon – tenzij zou blijken dat het echt onmogelijk was, maar daar zag mijn contactpersoon geen aanleiding voor. De ark bleek een uitzondering in het bestemmingsplan, en daar zat de ruimte voor de Triodosbank – yes! Tranen van opluchting, het ging me lukken!
Een maand voor het passeren was de financiering rond. Én het bouwdepot, want dat was de voorwaarde voor de Triodos Bank: de oude ark moest worden vervangen door een duurzame woning met energielabel A+++, energiezuinig en volledig geisoleerd. Moodboard, kom er maar in!’
‘In december zat ik tussen de verhuisdozen aan tafel met de architect die in Portugal had meegedacht. Het liefst wilde ik in april al starten met bouwen. Maar de eerste vergunningsaanvraag werd afgewezen door de welstandscommissie: het ontwerp leek te veel op een huis. Hoezo? Een ark ís een drijvend huis! Er zat niets anders op: we moesten opnieuw beginnen.’
‘In februari 2022 verhuisden we naar onze ‘nieuwe’ oude ark. Van vijf slaapkamers naar één: een hele puzzel, maar gelukkig had de ark voldoende ruimte in de bak om alles op te slaan. In de vrieskou sjouwden we doos na doos naar beneden, om vervolgens te ontdekken dat we scheef lagen, met een noordwesterstorm in aantocht. Doet gewichtsverdeling ertoe op een ark? Ja, landrot, dat doet ertoe. Dus: weer naar beneden en, kruipend op handen en voeten, de helft naar de andere kant. Boven stond de ark bomvol, en natuurlijk begaf de pelletkachel het. Even vroeg ik me af of ik niet té koppig was geweest in mijn plan om alles door te zetten. Maar een uur later, zwarte vegen op m’n wangen maar mét brandende kachel en uitzicht op het water, besefte ik: je kunt geen dromen realiseren als je niet durft te springen en onderweg leert zwemmen. Check!’
PAKJE ONDER DE BOOM
‘De vergunningsaanvraag bleek óók het tegenovergestelde van ‘zo geregeld’. Ook daar zou ik een boek over kunnen schrijven… De architect diende de stukken in bij de gemeente, en ik hield op een luchtige manier contact met de ambtenaren. Ik stuurde sinterklaasgedichten met een knipoog naar een vergunning in mijn schoen, en kerstgroeten met de hoop op een pakje onder de boom. Tip: onderschat het vergunningstraject niet. Het is vaak een avontuur op zich, inclusief de nodige obstakels waar je omheen moet slalommen. Een waterwoonarchitect in hart en nieren is dan serieus goud waard.
Na twee jaar – ja, echt – waren we eruit met de welstandscommissie en restte alleen nog de goedkeuring van het hoog-
heemraadschap. De constructieberekening moest aantonen dat de ark niet zou zinken bij een feestje met 75 man. De eisen waren streng en niet altijd in lijn met de praktijk, maar met hulp van een derde partij kwam de handtekening. En toen mocht eindelijk de champagne open: de vergunning was verleend, we mochten bouwen!’ •
In de volgende VLOT: zoeken naar een bouwer die past – óók bij het budget.




DUIKBEDRIJF SEON NEDERLAND
De specialist in het trimmen en recht leggen van arken Professionele duikoplossingen, service op maat.

Info:
Tel: +31 6 54993411
E-mail: info@duikbedrijfseon.nl
Web: www.duikbedrijfseon-nederland.nl






Al meer dan 40 jaar ervaring in het produceren
Drijvende terrassen | Drijvende steigers
Drijvende wandelpaden | Vlonderboten | Kanovlotten
Roeivlotten | Drijvend maatwerk
Havenhout is FSC® Gecertificeerd
Kanaalweg 5a, 1566 NA Assendelft, Tel. 075-6351695

Vraag onze gratis brochure waterwoningen

www.bouwbedrijfwaterland.nl
Expansie 60 | 8316 GA Marknesse 085-4866217 | info@waterlandbouw.nl


LBM kan uw woonark deugdelijk en zorgeloos afmeren met palen en beugels, afhouders en veren.
Ook voor het verfraaien van uw ark door loopranden en bruggen aan te brengen, bent u al jaren bij ons aan het juiste adres.
Neem voor een vrijblijvende offerte contact op met Marc: 06-29256879.
Bij geen gehoor bel (zoon) Jarno: 06-57644802.
info@lbm-almere.nl www.lbm-almere.nl
LBM Aanmeer Systemen (alles voor woonarken)
Voor drijvende steigers, (werk)vlotten en vlonderboten.
Ook het adres voor decoratieve meerpalen.

Neem voor meer informatie vrijblijvend contact op: Martin Vogel Lageweg 41 A, 2935 CD Ouderkerk aan den IJssel Tel.: 0653295604 e-mail: vlonderboten@outlook.com

Toen binnenvaartschipper Joanke van der Wal voor haar zoontje een boek over de binnenvaart zocht, bleken die er helemaal niet te zijn. Dus schreef ze er zelf een: Kapitein Rijn en Maas Haas, met illustraties van Anouk Broos. In het boek raakt Kapitein Rijn zijn knuffel Maas Haas kwijt; hij begint een zoektocht door het hele schip. Al lezend ontdekken kinderen van alles over een binnenvaartschip, over sluizen, laden, lossen en wat er met de vracht gebeurt. Een vrolijke eerste kennismaking met de binnenvaart! deboekenhoeve.nl


Wat hebben de gele regenjas, de Bretonse streep en de visserstrui met elkaar gemeen? Je ontdekt het in de tentoonstelling Oceanista - Fashion & Sea Oceanista, die laat zien hoe het maritieme verleden, de mode van nu en een duurzame kledingindustrie samenkomen. Grote namen als Chanel en Versace, maar ook Nederlandse ontwerpers als Iris van Herpen en Duran Lantink komen voorbij. In het Oceanista Atelier – ontwikkeld met het ROC Amsterdam – draait alles om slow fashion. Verder is er de Oceanista moderoute, waarin ook kinderen kunnen ontdekken hoe de zee terugkomt in vormen, kleuren en stoffen. Te zien tot en met 12 april 2026. hetscheepvaartmuseum.nl


In de zuidoosthoek van Drenthe, vlak bij de Duitse grens, staat in een kleine privébos deze compleet ingerichte woonboot van 20 meter lang – op het droge dus. Op deze plek, waar je heerlijk tot jezelf komt bij de houtkachel, ervaar je het echte backto-basicgevoel. origineelovernachten.nl
In de Houthavens in Amsterdam drijft Vietnamees restaurant Bonjour Càphê. Eigenaar én kok Kevin Le geeft er zijn eigen twist aan traditionele Vietnamese gerechten. Càphê betekent koffie – op een bonenboerderij in Vietnam leerde Kevin er alles over. Hij serveert koffie van Vietnamese bodem en kookt de sterren van de hemel met de smaken uit zijn jeugd. Met zijn concept heeft hij niet alleen een succesvol restaurant, maar ook een hechte community ontwikkeld. Drijvend genieten, dat is wat je op deze hotspot doet. bonjourcaphe.com


‘Het jagertje’, te vinden aan de Uiterdijk in Onderdendam, is gemaakt door beeldend kunstenaar Fred Mennens uit Roodeschool. Het beeld verwijst naar de rijke geschiedenis van het dorp. Vroeger werden schepen voortgetrokken door zogeheten scheepsjagers. De vrouwelijke jagersfiguur staat precies op een oud knooppunt van waterwegen, waar vroeger veel goederen werden overgeslagen op schepen. In het beeld staat een oud-Groningse spreuk: ‘Dij zien vraauw laif het, holdt heur veur ogen, zee schipper en dee heur in lien.’ (Wie zijn vrouw lief heeft, houdt haar voor ogen, zei de schipper en deed haar aan de lijn.)
Je gaat even weg, en je ark besluit z’n eigen plan te trekken: terwijl Amy Dekker (72) een jaar in Afrika zat, hoorde ze dat haar woonboot in Zuidwolde lek was …
Bij terugkeer wachtten een leeg schip, nieuwe keuzes en uiteindelijk een ark met een bijzondere nieuwe naam.
‘Mijn wens om een jaar in Afrika te wonen, ontstond na eerdere reizen. Ik wilde ervaren of ik me daar net zo thuis kon voelen als in Nederland. In oktober 2001 vertrok ik naar Uganda. Ilse, een stagiaire in het UMCG, nam mijn baan als psychiatrisch verpleegkundige tijdelijk over en betrok mijn eigenwijze ark Grobbebol. Die had ik in 1992 gekocht, met naam en al: een 19 meter lange praam met opbouw, die ooit als vrachtschip dienstdeed.’
KRAKKEMIKKIG
‘In Uganda kwam ik terecht op Buvuma Island in Lake Victoria, waar een Nederlandse vrouw samen met een lokale pastor een lagere school en volwassenenonderwijs had opgezet. Van het volwassenenonderwijs was weinig meer over; ik heb dat samen met lokale leiders nieuw leven ingeblazen. Het hoofd van het krakkemikkige schooltje, dat op instorten stond vanwege termieten, vroeg of ik ook les wilde geven. In de eerste maanden gaf ik voedingsleer en seksuele voorlichting. Ik woonde in een klein dorp en voelde me er opvallend snel thuis. Nog elk jaar ga ik terug naar Uganda, vanwege onze stichting Hope Again Development Organisation (hadefo.info).’


OP HOOP VAN ZEGEN
‘Ik had geen mobiel en eens in de drie à vier weken ging ik naar de stad Kampala om contact te hebben met familie en vrienden. In juli 2002 opende ik daar een mail: de Grobbebol was lek! Er stond inmiddels een pomp in om erger te voorkomen. Met mijn hoofd en hart nog helemaal in Uganda, kwam het totaal niet in me op om eerder naar Zuidwolde terug te gaan – me niet realiserend waar ik mijn buren mee opzadelde… Ik gaf opdracht de Grobbebol naar het droogdok te slepen om hem te laten slopen. Bij een werfbeurt in 1997 waren er namelijk al slechte stukken hersteld door er platen overheen te lassen, het schip was gewoon op.
Ilse was inmiddels bij een andere collega in Groningen ingetrokken. Later kon ze de ‘Op hoop van zegen’ huren van buurvrouw Jeanet, die net een nieuwe boot had gekocht.’
DRIE VERHUIZINGEN

‘De Grobbebol werd in totaal drie keer versleept. Eerst naar een plek verderop, waar een walbewoner zo aardig was om stroom voor de pomp te leveren. Toen het zogenaamde ritssluitingslek

















weer dicht was – het was uiteindelijk vanzelf weer dichtgeroest –verhuisde hij naar het eind van onze rij woonboten, met het idee dat hij dan gemakkelijk was weg te slepen voor de sloop. Daar hebben vrienden en familie al mijn spullen van boord gehaald. Maar die sloop bleek helemaal geen optie, omdat de boot dan eerst volledig ontmanteld moest worden en alle materialen gescheiden aangeleverd moesten worden.
Op een bepaald moment waarschuwde een gemeenteambtenaar dat ik mijn eigen ligplaats kwijt zou raken als er geen boot lag. Dus kwam er een derde verplaatsing: mijn buren legden hem terug op de oorspronkelijke plek, waar ik hem leeg aantrof toen ik weer thuiskwam op 12 september 2002.’
BEWEGENDE GORDIJNEN
‘Was Ilse eerst op mijn Grobbebol ingetrokken, nu was ik bij haar welkom aan boord van de ‘Op hoop van zegen’. Het was een klassieke lemsteraak uit 1911, vóór de oorlog door De Ploeg-kunstenaar Klaas van Dijk omgebouwd tot atelier en woonruimte. Door een rij raampjes op het dak kreeg hij de juiste lichtinval. Ik woonde er ruim drie maanden. Bij harde wind bewogen de gordijnen, maar samen met Ilse was het erg knus op het historische schip. Ondertussen ging ik op zoek naar een vervanger voor de Grobbebol.’
PIPOBOOT
‘In Haarlem kwam ik er een tegen die Walnood heette. Ik kocht ’m niet, maar de naam bleef bij me hangen vanwege de geschiedenis met mijn oude boot. Toen ik mijn huidige ark kocht, wist ik meteen: zo gaat ie heten. Beeldhouwer Jan Ketelaar, die ook op een boot in ons rijtje heeft gewoond, heeft de metalen letters gemaakt.
Sinds december 2002 woon ik op de Walnood. Leuk toeval: in mijn tuin staat een forse walnoot. Boot en boom doen het goed, al






moest ik wennen aan de netheid van de nieuwe ark – het is niet zo’n pipoboot als de Grobbebol. Ook is hij 4 meter korter. De woonkamer is klein, maar heeft ramen aan drie zijden, waardoor ‘buiten’ bij mijn woonkamer lijkt te horen. Het comfort is een verademing: dubbel glas en centrale verwarming, geen gaskachels meer.’
KADASTER
‘Twee jaar geleden heeft mijn notaris de Walnood eindelijk officieel bij het kadaster ingeschreven. Ik had namelijk een verduurzamingssubsidie aangevraagd, maar die werd afgewezen omdat mijn boot nergens stond geregistreerd; voor 10.000 euro wilde ik


Scheepselektroshop is gecertificeerd om de AIS transponder zowel in te bouwen als te keuren.




van





www.oranjearkenbouw.nl 0524 850570 | 0611138295
info@oranjearkenbouw.nl


ONTDEK DE NIEUWE MINICOMPACTA U1.60!
Voor woonbooteigenaren is een betrouwbare fecaliënpomp onmisbaar. De MiniCompacta U1.60 van KSB biedt een compacte en krachtige oplossing voor het verpompen van huishoudelijk afvalwater naar hoger gelegen riolen. Dankzij het slimme ontwerp past deze installatie zelfs in de kleinste ruimtes.
Ef ciënt. Compact. Betrouwbaar.
Meer weten? Bel ons op 020-4079800 www.ksb.nl




› Solutions. For Life.
Op deze pagina laat Eline Crijns je verschillende bootkunstwerken zien. En check ook vooral eens haar Instagramaccount! Op @bootkunst_project plaatst ze regelmatig updates met nieuwe bootkunstwerken uit haar verzameling.

Het elegante gebogen zeilbootje
Misconceivable is het gezichtsbepalende punt van het Middelheimmuseum in Antwerpen. De ‘slappe boot’ zoals het zeilscheepje in de volksmond wordt genoemd, hangt sinds 2011 pal naast het kasteeltje dat de ingang vormt van het openluchtmuseum, waar je gratis kunt ronddwalen door een park vol beeldende kunst.
De Oostenrijkse kunstenaar Erwin Wurm (1954) is de bedenker van Misconceivable. Hij is gefascineerd door ‘het menselijk vermogen tot sculpturale transformatie’ en past lichamelijke kenmerken zoals magerte, obesitas of lenigheid toe op alledaagse objecten, zoals een auto, een huis of in dit geval een zeilboot.
De titel roept twijfel en verwarring op: het werk is letterlijk onvoorstelbaar, open voor misverstanden. Je kunt er bijvoorbeeld ook iemand in zien die een sierlijke duik in het water neemt. Wurm: ‘Het bootje integreert mijn ideeën over het absurde en het paradoxale. Uiteindelijk is het echt gewoon een boot. Het ís het en is het níét. Het buigt en hangt aan een muurtje, maar het ís een boot.’
Voor Misconceivable gebruikte de kunstenaar onderdelen van een oorspronkelijk zeilscheepje. De ludieke gebogen vorm maakte hij met een stalen geraamte aan de binnenkant.

Net als elke varende boot ontkomt ook dit bootkunstwerk niet aan het nodige onderhoud. Naast regelmatige reiniging van het buitenoppervlak, moest de boot in 2020 van zijn plek om ook de binnenkant te reinigen en de verflagen te verwijderen om osmose in het polyester tegen te gaan.
Bootkunstwerk: Misconceivable
Kunstenaar: Erwin Wurm
Jaar: 2007 (voor kunstroute Estuaire)
Materiaal: polyester, hout, staal
Locatie: Middelheimmuseum, Antwerpen



Op de gratis plattegrond van Antwerpen prijkt het gebogen zeilscheepje op de voorkant. Binnenin kun je de route naar het Middelheimmuseum uitstippelen; op de rode fietsen die je overal voor een paar euro kunt oppikken, is het vanaf het centrum ongeveer twintig minuten fietsen. In het uitgestrekte park van het Middelheimmuseum kun je rustig een hele dag ronddwalen. Tussen het groen zie je honderden kunstwerken van beroemde kunstenaars, en ontdek je nóg een bootkunstwerk. •











Het is een opvallende verschijning in het Deventer Havenkwartier: het drie etages hoge witte Waterhuis, met de rode en blauwe accenten. Het is de woning van Bert Brouwer (77) en Fransien Attema (68) – een markant bouwwerk dat vanbuiten al verraadt dat er een bijzonder verhaal in zit.
‘Wij wonen hier sinds december 2011,’ steekt Fransien van wal. ‘Het is een unieke waterwoning, gebouwd in de tijd dat IJburg in Amsterdam werd ontwikkeld. Niet te missen ook: drie etages hoog, met een trappenhuis in de vorm van een vuurtoren.’
‘De woning is in 1998 in Hoorn gebouwd naar Canadees voorbeeld en was een modelwoning om wonen op het water te promoten. De toenmalige staatssecretaris van VROM, Johan Remkes, heeft de woning officieel geopend. Daarna heeft de woning op verschillende plekken in het land gelegen, onder meer in Leeuwarden en Leiden. In 2006 kocht een woningcorporatie ’m voor waterwoonplannen in de Rivierenwijk in Deventer, waar hij opnieuw als modelwoning werd gebruikt – mensen mochten er zelfs in proefslapen. De plannen bleken echter moeilijk te realiseren en de ligplaatsvergunning liep af. Daarom kwam de woning te koop.’
SPEKTAKEL
‘Wij hadden al sinds 1998 de Oosterkim, een grote steilsteven uit 1929 die uit de vaart kwam en door Bert volledig is verbouwd tot klassiek passagiersschip. Later voeren we met gasten. Aan de Voorhaven in Deventer – een prachtige plek, pal aan de IJssel – verzorgden we logies en ontbijt aan boord. De Oosterkim lag tegen de dekschuit waarop we zelf woonden. Tot de ruimte nodig bleek voor andere passagiersschepen, in het kader van Ruimte voor de Rivier. We moesten weg en werden gecompenseerd met onder andere een nieuwe ligplaats in het Havenkwartier. Precies in die periode kwam het Waterhuis te koop. Officieel is het een watervilla, maar dat vinden we niets. Een echte woonark is het ook niet, wij noemen het gewoon een waterhuis. En dat is dus ook de naam: het Waterhuis. Het paste perfect op onze nieuwe ligplek. Het transport over de weg was een waar spektakel!’
‘Was het Havenkwartier vroeger een industrieel gebied, nu is het een woonwijk met veel creatievelingen, bedrijfjes en horeca. De haven dient als wachthaven voor beroepsvaart. Die levendigheid: we vinden het prachtig!
Tijdens evenementen In het Havenkwartier doen we vaak vaartochtjes met onze bijboot, om mensen het gebied te laten zien. Dit jaar hebben we het 100-jarig bestaan van de haven groots gevierd, met verschillende voorstellingen en allerlei (water)activiteiten. Ik heb zelfs een boekje geschreven over de geschiedenis van de haven en de betekenis ervan voor Deventer. En al bijna twintig jaar organiseren we tijdens de Monumentendagen activiteiten met klassieke schepen en ander mobiel erfgoed. Tegenwoordig doen we dat met onze kleine steilsteven Vere, een schip uit 1926. Daarmee liggen we ’s winters in Zoutkamp, ’s zomers varen we veel. Want ja, varen is toch wel ons leven. Misschien verruilen we het Waterhuis ooit nog eens voor een varend schip.’
BAK VOL PIEPSCHUIM
‘Tot die tijd wonen we hier heerlijk comfortabel, met veel licht door de ramen en een prachtig uitzicht over de haven. Al vroeg in het voorjaar zitten we op een van onze terrasjes, en ’s winters is het heerlijk knus bij de pelletkachel – dat is toch wel ons favoriete plekje.
De constructie is heel bijzonder: we drijven op een omgekeerde betonnen bak vol piepschuim. Omdat het huis hoog is en niet diep in het water ligt, is het wat wiebeliger dan een standaard casco. Vooral bovenin, waar we slapen, merk je dat. Maar we hebben een heel pakket aan tekeningen en berekeningen, en weten gewoon: ons Waterhuis drijft als de beste en is volkomen veilig. Als het ’s nachts hard waait, worden we lekker gewiegd.’ •

“Dankzij VLOT-verzekerd betalen we nu € 900 minder per jaar. Met een betere dekking én waardegarantie!”
Waterbewoners Weesp
In no time aangevraagd en het verplicht je tot niets.
Het staat bovenaan je huidige polis: herbouwwaardeverzekering. Dus zit je goed. Dénk je. Maar is dat wel écht zo? In de kleine letters schuilen vaak flinke adders onder het gras, waardoor van herbouwwaarde feitelijk helemaal geen sprake is… Vaak kom je daar pas achter als de schade al is geschied…
Dit is maar één van de vele voorbeelden. Voorkom onaangename financiële verrassingen en doe de gratis polis-check. Als enige in woonboten gespecialiseerde intermediair vertellen wij je precies welke risico’s je loopt met je huidige polis en bieden we je – als dat nodig is – een betere polis aan. Veilig en zorgeloos drijven. Daar gaan we bij VLOT-verzekerd voor.
Vraag de polis-check vandaag nog aan op vlot-verzekerd.nl.