z cyklu: "TEATR LUSTREM ŻYCIA JEST". RADEK CIECHOLEWSKI w monodramie: "MOSKWA-PIETUSZKI"

ra d e k

M O S K W A - P I E T U S Z K I

FOTOGRAFIE - Lech J. Zdrojewski AKTOR - Radek Ciecholewski RADEK i MOSKWA-PIETUSZKI z cyklu: TEATR LUSTREM ŻYCIA JEST --------------------www.zdrojewski.com.pl i www.oko-lice-kultury.pl

o

d

s

ł

o

n

y

„Moskwa - Pietuszki” Wieniedikta Jerofiejewa scenariusz i reżyseria: Ewa Ignaczak obsada: Radosław Ciecholewski Teatr Stajnia Pegaza Premiera: 14 października 2012 Wieniczka - intelektualista, pisarz, brygadzista, alkoholik.

Lista jego wcieleń ma 125 km, z Moskwy do Pietuszek.

Paradoksalnie, każda kolejna stacja oddala go od upragnionego celu, od utopijnego „raju”.

Radosław Ciecholewski będzie przewodnikiem po wcieleniach głównego bohatera, które, zatopione w oparach alkoholu, ukazują zatarte granice między filozofią, kulturą, polityką.

W tym karykaturalnym świecie, Homo viator niesie swój krzyż w poszukiwaniu równowagi między sercem a umysłem - między szarą rzeczywistością a zatraconym humanizmem.

Pierwsza PREMIERA w Nowym Sezonie Artystycznym Off de BICZ X-XII 2012, pierwsza współpraca śpiewającego aktora - Radka Ciecholewskiego z Sopocką Sceną!

Radosław Ciecholewski znany jest głównie jako kompozytor muzyki do wielu utworów czy też całych programó w tym ostatnio zrealizowany spektakl do wierszy Czesława Miłosza czy Małgorzaty Hillar.

Po ukończeniu Studium Wokalno-Aktorskiego przy Teatrze Muzycznym w Gdyni grał m.in. w „Skrzypku na dachu”, u Adama Hanuszkiewicza w „Weselu”, jest laureatem piosenki aktorskiej we Wrocławiu.

w,

Od wszystkich o nim słyszałem, ale nigdy nie udało mi się go zobaczyć.

Który to już raz, spity lub kompletnie skacowany, przemierzałem Moskwę z północy na południe lub z zachodu na ws od krańca do krańca, na przestrzał i jak popadło - i ani razu go nie widziałem.

Otóż wczoraj również go nie zobaczyłem.

Kiedy go szukam, niezmiennie trafiam na dworzec Kurski. Przecież właściwie i tak musiałem iść na Kurski, a nie do cen żeby chociaż raz popatrzeć, zobaczyć Kreml: przecież to wszystko jedno, myślę, żadnego Kremla i tak nie zobaczę, a tr

chód,

ntrum, ale mimo wszystko skierowałem się w stronę centrum, afię prosto na Kurski.

Dopiero co obliczyłem, że po drodze z ulicy Czechowa do owej klatki schodowej przepiłem jeszcze sześć rubli - ale co i gdzie piłem? w jakiej kolejności? czy z przyjemnością, czy bez?

Nigdy nie dowiem się.

Co to była za klatka?

Nie mam pojęcia; ale tak być powinno.

Właśnie tak.

Wszystko na świecie powinno toczyć się powoli i nieprawidłowo, żeby człowiek nie mógł być z siebie dumny, żeby był smutny i zagubiony

Ładny żyrandol.

Ale za ciężki.

Cóż za przygnębiająca myśl...

Siedzisz sobie - a tu z góry - żyrandol.

Wręcz przygniatająca myśl.

Myśl, którą nie każdy udźwignie.

Zwłaszcza na kacu..

Porzućcie wasze zajęcia. Stańcie przy mnie i uczcijmy minutą milczenia to, co jest niewyrażalne.

Porzućcie wasze zajęcia.

Stańcie przy mnie i uczcijmy minutą milczenia to, co jest niewyrażalne.

Wypijmy za zrozumienie - mamy jeszcze resztkę kubańskiej, no prędzej, z gwinta, szybko wypijmy.

Zobaczcie, jak to się robi!...

Oto co dali m

Panie Boże, otóż Ty widzisz, co posiadam.

Ale czy właśnie to jest mi potrzebne?

Czyż właśnie za tym tęskni moja dusza? mi tam ludzie, w zamian za tamto, za czym tęskni moja dusza!

A gdyby dali mi tamto, czyż potrzebowałbym tego?

Spójrz, Panie Boże: oto różowe wzmocnione za rubel trzydzieści siedem...

Powie mi Pan Bóg coś jeszcze, czy nie powie?

Pan Bóg milczy.

Mój duch dręczył się uwięziony cztery i pół godziny, ale teraz wypuszczę go, niechaj się zabawi.

Panie!

Racz podzielić ze mną stół mój!

Pietuszki to miejsce, gdzie nie milkną ptaki ani w dzień, ani w nocy, gdzie ani zimą, ani latem nie przekwita jaśmin.

Grzech pierworodny - choć może istniał - na nikim tam nie zaciążył.

Tam nawet ci, którzy nie trzeźwieją tygodniami, mają spojrzenie jasne i głębokie...

Tam w każdy piątek, punktualnie o jedenastej, wita mnie na peronie ta dziewczyna o oczach barwy bieli - bieli przechodzącej w białawość - najukochańsza z puszczalskich, płowowłosa diablica.

A dzisiaj piątek i za niecałe dwie godziny będzie jedenasta, i będzie ona, i będzie peron, i to białawe spojrzenie, w którym nie ma ni wstydu, ni sumienia.

(...)

(...)

Moje jutro jest jasne.

Tak. Nasze jutro jest jaśniejsze od naszego wczoraj i naszego dzisiaj.

Ale któż zaręczy, że nasze pojutrze nie będzie gorsze niż nasze przedwczoraj?

Pogódź się, Wieniczka, przynajmniej z tym, że twoja dusza jest pojemniejsza niż twój rozum.

A zresztą po co ci rozum, jeśli masz sumienie, i na dodatek jeszcze dobry smak?

Sumienie i dobry smak, to już tak dużo, że mózg staje się po prostu zbędny.

We wszystkich zakątkach ziemi, od Moskwy aż do Pietuszek - nie ma nic takiego, czego byłoby dla mnie za dużo...

I tak jak poraził was niedawno jej nagły początek, tak wprowadzi was w zdumie

Teraz - nic tylko żyć i żyć!

Życie wcale nie jest nudne! „Człowiek jest śmiertelny” - twierdzę.

Więc skoro już się urodziliśmy - trudno, trzeba trochę pożyć... „Życie jest piękne” - tak uważam.

Reguły są ponad nami.

Czkawka zaś - ponad wszelkimi regułami.

nie jej koniec, którego, niczym śmierci, nie jesteście w stanie przewidzieć, ani któremu nie jesteście w stanie zapobiec.

Co by tu jeszcze wypić, żeby i tego porywu nie ugasić? Co mam wypić w ImięTwoje?

Koniec z łapaniem ryb w mętnej wodzie - pora łapać ludzi!

Ale jak łapać i kogo?

Cholera wie, w jakim nastroju dojadę do Pietuszek.

Od samej Moskwy cały czas były eseje filozoficzne, cały czas była poezja prozą.

Teraz zaczyna się powieść detektywistyczna.

A czy nie można by nie pić?

Wziąć się w garść i nie pić?

Otóż tajny radca Goethe na przykład w ogóle nie pił.

A wie pan, dlaczego nie pił?

Co mu kazało nie pić?

Wszyscy uczciwi, mądrzy ludzie pili, a on, nie?

Dlaczego?

Myślicie, że nie miał ochoty się napić?

Oczywiście że miał.

Ale żeby samemu uniknąć upadku, zmuszał do picia, wszystkich swoich bohaterów.

Człowiek nie powinien być samotny - tak uważam.

Człowiek powinien oddawać siebie ludziom, nawet jeżeli tego nie chcą.

Ale jeśli mimo to jest samotny, powinien przejść się po wagonach.

Powinien odnaleźć ludzi i powiedzieć im: „Jestem samotny.

Oddaję się wam bez reszty, jako że resztę dopiero co wypiłem,!

A wy oddajcie mi siebie i oddając powiedzcie, dokąd właściwie jedziemy?

Z Moskwy do Pietuszek czy z Pietuszek do Moskwy?”

Zachód płonie, konie się płoszą i w ogóle gdzie to szczęście o którym piszą w gazetach?

Pędziłem jak szalony przez mrok i wicher, wyrywając drzwi z zawiasów; pociąg Moskwa-Pietuszki wykoleił się.

To nic, to głupstwo, Jerofiejew...

Talitha kurni, jak wyraził się był Zbawiciel, to znaczy: wstań i idź.

Nikt po ciebie nie wyszedł i nikt nigdy nie wyjdzie.

Ale mimo to wstań i idź.

Spróbuj...

Spróbuj, zrób bodaj dwa kroki, dalej będzie ci już łatwiej.

Jeśli chcesz, idź w lewo, Wieniczka - idź w lewo.

Jeśli chcesz w prawo - idź w prawo.

I tak nie masz dokąd pójść.

Więc najlepiej idź prosto przed siebie, dokąd oczy poniosą...

,cin oT ,ow tspułg ot ...wejeiforeJ ,inruk ahtilaT ,l e i c i w a b Z ł y b ę i s ł i z a r y w k a j . ź d i i ń a t s w : y z c a n z ot . e i z d j y w e i n y d g i n t k i n i ł d ez s y w e i n e i b e i c o p t k i N . ź d i i ń a t s w ot o m i m e l A . . . j u b ór p S , j u b ór p S , i k or k a w d j a d o b b ór z .j e i w t a ł ż u j i c e i z d ę b j e l a d , z s ec h c i l ś e J ,owel w źdi .owel w źdi - akzcineiW .owarp w źdi - owarp w zsechc ilśeJ .ć ś j ó p d ą k o d z s a m e i n k a t I

,eibeis dez rp otsorp źdi jeipeljan cęiW ...ąsoinop y zco dąkod

Poczekaj, poczekaj!... kiedyś umrę - a wiem, że umrę wkrótce - umrę, nie zaakceptowawszy tego świata; poznawszy go z bliska i z daleka, od wewnątrz i od zewnątrz, umrę, nie akceptując go, a On spyta mnie: „Dobrze ci tam było, czy źle?”

-I co ja mu odpowiem?

Będę milczał.

Poczekaj, poczekaj!... kiedyś umrę - a wiem, że umrę wkrótce - umrę, nie zaakceptowawszy tego świata; poznawszy go z bliska i z daleka, od wewnątrz i od zewnątrz, umrę, nie akceptując go, a On spyta mnie: „Dobrze ci tam było, czy źle?”

-I co ja mu odpowiem?

Będę milczał.

Talitha kurni, to znaczy: wstań i gotuj się na zatracenie... To już nie talitha kumi, całym sobą czuję, że eli, eli lam

mma sabachthani, jako rzekł Zbawiciel... Co znaczy: „Boże mój, czemuś mnie opuścił?” Czemuś mnie, Boże mój, opuścił?

„Moskwa - Pietuszki” Wieniedikta Jerofiejewa Ewa Ignaczak Radosław Ciecholewski spektakl w Kuźni Brackiej 21.06.2013

FOTOGRAFIE - Lech

J. Zdrojewski,

AKTOR - Radek

Ciecholewski

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

www.zdrojewski.com.pl, www.oko-lice-kultury.pl, tel. +48 504 248 558