LEAVENSVERHAAL, DEEL 1 Beste leazers van de Zandhaas, De tied geet snel, wat is ons leave in ’n hoog tempo toch aan völ veranderinge onderheavig! De ontwikkelinge gaon zo snel dat a-j bv. vandaag de allerni-jste kompjoeter koop dizze marge al hos weer olderwets is. Ook in Stökkum verandert d’r vol en snel! Wat is ’t dan ’n groot geschenk as iemand zich bi-j de riddaksie van de Zandhaas meldt met zien leavesverhaal… ’T is op de koakclub dat Jo Kuster elke weak niet alleen bekend steet um zien koakkunste maor óók um ’t veurleaze van zien eiges geschreve verhale oaver vroeger..oaver Stökkum.. Regelmatig kreeg-e te heure: “Prachtig geschreve Jo, daor mo-j wat met doen..daor mo-j ’n boek van make…” ’T boek is d’r (nog) niet, maor vanaf dizze edisie van de Zandhaas verschient d’r elke keer ’n gedeelte van ’t leavesverhaal van Jo Kuster. Anekdotes die niet alleen ’t verhaal van Jo vertelle, maor zeker óók ’t verhaal van ’t leave in Stökkum vanaf 1938 tot now.. Wi-j wense ollie völ plezier met leaze. Hier is deel 1… Ow leavesverhaal nimp un aanfang daor waor ow eigen herinnering begint. Ons moeder stong met mien op de arm in de erker van onze veurkamer. Smargus vroeg, de zon scheen en ut was mei 1940. En ik was nog net gin twee. Asse ow now testen dan neame ze aan, da-j pas wat kunt ontholde as kind van vier. Moar toch, volgens mien renden toen gruune figuren van boom noar boom op de Kastanjelaan. Ut lek as spölle, maor geliek hak deur, dat ut spölle gin spölle was, maor echt ..ut ware duitsers..onze buure …ze hadde vaole licht greune päkses aan..gin platte helm..in niet de goe-je kleur. Ze renden van boom naor boom met ut geweer in de aanslag. We dee-je weinig terug. Ze viele de Grebbenberg aan en bombardeerden Rotterdam. Binne un paar dage ware we verslagen en ware we bezet.
Mamma. pappa. motor. weg. Vader Willy was gemobiliseerd en gelegerd in Lienden, un plaats in de Betuwe. De Grebbenberg was niet ver af en ons leger verwachte dat ze daor met ut onderlopen van uuterwaarden de vijand wel tegen zollen kunnen holden. We hadde um uutgezwaaid toenne wegreed op zien eigen Harley Davidson in ut soldoaten pekske. Same met ome Alwies, zien jongere bruur. Den zat achterop met un kussen as zadel op de bagagedrager. Gi-j kon den Harley loate knallen. Vol gas..effe van ut kontakt af..ut kontakt herstellen en dan kwam de knal. Hi-j gebruukte ut as afscheids groet. Af en toe knalde de motor zomoar en dan wisse eigus niet weurum dat knalle zo funktioneerde. Maor Willy moes as oldste opkomme veur zien nummer en dus ware, op Alwies noa, de rest van de jongus tuus, vri-jgesteld van ut leger. Ze konne gebruuk maken van de zo geheiten broederdienst. Maor deze jongus die van boom tot boom renden waren niet van ons. Ut ware duitsers oftewel zoas mien moeder zachtjes ze-j.. dat zun moffe … en eur stem klonk anders dan gewoon. Gin wonder, oorlog, man Willy aan ut front, un kleine jong op de arm en hoogzwanger van de volgende. Ik had gin idee, wis toen nog van niks, drie moand later bleek dat idee van niks, mien zus Annie te weaze. Sorry Annie…niet verkeerd opvatte..was en bun hadstikke bli-j met ow. 24
De Zandhaas | november 2021
