14 Podejście to zostało następnie rozwinięte przez psychologów behawioralnych. Odrzucając metafizykę i zawężając zakres wiedzy do obszarów, które są pewne i oparte na faktach, Hume stał się jednocześnie prekursorem pozytywizmu (Matusewicz, 2006, Tatarkiewicz, 2002). Era nowożytna, towarzysząca jej rewolucja naukowa i przemysłowa oraz idące za tym zmiany społeczne i ekonomiczne zmieniły sposób spojrzenia na człowieka. Dominująca rola kościoła oraz religii ustępowała nauce, która w miarę rozwoju metodologii badań wydawała się w sposób pewny i jednoznaczny tłumaczyć zawiłości zewnętrznego świata przyrody oraz wewnętrznego świata psychiki ludzkiej. Końcowe teorie nowożytnej filozofii przygotowały grunt do powstania psychologii empirycznej, czyli nauki o zjawiskach psychicznych, które można zbadać eksperymentalnie (Matusewicz, 2006, Skrzypek, 2009).
Rozdział 2. Spektrum inteligencji a cztery siły w psychologii 2.1. Wyodrębnienie psychologii jako samodzielnej gałęzi nauki Dzięki teoriom filozofów ery nowożytnej, pod koniec jej trwania krystalizowało się pojęcie nauki oraz metod badawczych. W zakresie nauk przyrodniczych zastosowano matematyczną metodologię tłumaczenia zjawisk, która bazując na bezpośrednim doświadczeniu pozwoliła wyciągać ścisłe wnioski i zastąpiła spekulatywne sposoby dochodzenia prawd. Rozważania metafizyczne dotyczące psychiki ludzkiej również starano się zastąpić opracowaniem metody, dzięki której będzie można zweryfikować dotychczasowe teorie w tej kwestii. Dopatrując się związków między ciałem a zjawiskami psychicznymi, uznano fizjologię jako naukę, z której powinna czerpać psychologia. Jednym z czołowych naukowców łączących obie te dyscypliny był Wilhelm Wundt, który w 1879 roku na Uniwersytecie Lipskim założył pierwsze laboratorium psychologiczne, czym jednocześnie dał początek psychologii eksperymentalnej (Matusewicz, 2006, Stachowski, 2000, Strelau, 2000, Zimbardo, 2006). Wundt z wykształcenia był fizjologiem i mimo iż, z czasem zmienił swoje zainteresowania, to jego wcześniejsza praca naukowa miała wpływ na tworzone przez niego teorie psychologiczne. W swoich rozważaniach odrzucał substancjonalną naturę duszy i odcinał się od polemiki między zwolennikami materializmu i spirytualizmu, ze względu na brak empirycznych dowodów mogących rozstrzygnąć ich spór. Podzielał jednak pogląd, dotyczący tego, że świadomości doświadczamy bezpośrednio, a świata zewnętrznego pośrednio poprzez zmysły. Jednocześnie, stwierdzając indywidualny charakter doświadczania świadomości uznał, że jedyną metodą badawczą, którą można zastosować w psychologii jest