NUMMER 09 • 2017 FOTO: LAURAKEIZERFOTOGRAFIE.NL
28
KAREL BOERSMA
"IK BEN MEER ONDERNEMER DAN KUNSTENAAR”
In een van de buitenkant vrij onopvallend pand aan de Oudvaart, net buiten de grachtengordel van Sneek is het boothuis/ atelier gevestigd van Karel Boersma (71). Een pand dat een ‘wagonlading’ historie aan zijn broek heeft hangen. Met aan de ene kant uitzicht op de Sneeker Jachthaven en aan de andere kant op de brug van de Jousterkade. En van binnen een riant licht atelier, het ‘heilige der heiligen’, waar Karel schildert en zijn epoxy meubelen maakt. In het centrale hellinggat een 75 jaar oude prachtig gelijnde houten Iversen in concoursconditie. In vroeger tijden stond op de plek van het huidige atelier aan de Oudvaart de oliemolen Het Zwarte Paard van de familie Kingma. Later werd de molen afgebroken en werd er een jachtwerf gevestigd, waar achtereenvolgens Jan Kuipers, Gerrit Doevendans en Jaap Tromp de scepter zwaaiden. Daarna vestigde Karel Boersma zich in de voormalige werf
Karel Boersma is een geboren en getogen Sneker. Getrouwd met Anneke Boersma-Nauta, waarmee hij twee zonen op de wereld zette, Steven en Melle. Zijn vader overleed toen Karel zestien jaar was, zodat deze op dat moment kostwinner werd en het bedrijfje van zijn vader, een bottelarij van terpentijn, brandspiritus en azijn voortzette. Het ondernemen zat hem in het bloed. Achtereenvolgens had hij een ijsfabriek – “Ik was toen ijscoman” vertelt hij lachend - een watersportgroothandel en werd hij de importeur in Nederland van Vinta surfplanken. “Aanvankelijk was dat ‘booming business’ maar rond 1983 kwam de klad erin. Het was dus noodzakelijk om de blik te verbreden en bij-artikelen te gaan verkopen, zoals wetsuits, kleding en andere watersport gerelateerde producten”. De loods die voor de groothandelsac-
tiviteiten werd gebruikt, werd winkel, Intersurf was geboren.
DE KNOPEN KUNNEN ER WEL AF “Maar ik was niet in de wieg gelegd voor winkelier geloof ik. Altijd dat gezeur om korting, zelfs in de uitverkoopperiode. Dan hadden klanten wat koopjes bij elkaar gezocht, deponeerden die op de toonbank en vroegen ‘Hoeveel kan hier nog vanaf’? Waarop ik dan antwoordde: ‘Nou, de knopen, de rits, de pijpen’. Dat was in 1989. Mijn vrouw Anneke hoorde dat en zei tegen mij: ‘Karel het wordt tijd dat je wat anders gaat doen’. We zijn toen met de boot naar Mallorca gevaren en hebben een ‘sabbatical’ genomen. Ik scharrelde de kost bij elkaar door daar aquarellen te maken van mooie plekjes, die ik vervolgens aan de plaatselijke krant
verkocht. Die hadden een rubriek: ‘Waar is dit plekje’. Lezers konden de oplossing insturen en de winnaar kreeg het schilderijtje. Dat was een heerlijke zorgeloze periode. In de winkel in Sneek stond een bedrijfsleider, die had aangegeven de zaak over te willen nemen.”
STENTOR JACHTBOUW “De schrik sloeg mij om het hart toen ik bericht kreeg dat hij er vanaf zag. Dat betekende dat ik weer in die winkel zou moeten staan. Zo ver kwam het niet. In 1989 namelijk viel ‘De Muur’ en werd Oost-Europa ontsloten voor het westen. Het plan om in Roemenië stalen schepen te gaan bouwen kreeg langzaam maar zeker vorm in mijn hoofd. Dat land zat vanwege de obsessieve focus van het communisme op de ‘zware industrie’ vol met staalbewerkers.