20
sneek TEKST GERARD VAN LEEUWEN // FOTO’S LAURAKEIERFOTOGRAFIE.NL
DIERENARTS PAUL GROENESTEIN VAN KLINIEK DE WATERPOORT
GEZELSCHAPSDIEREN ZIJN ONDERDEEL VAN HET GEZIN GEWORDEN MET NIEUWE STATUS Een kleine 25 jaar geleden verkaste Paul Groenestein vanuit het midden van het land naar Sneek. Zijn partner, eveneens dierenarts, vond al snel een baan in Balk. Zelf startte Paul zijn kliniek met ondersteuning van de KNMVD, de Koninklijke Nederlandse Maatschappij Voor Diergeneeskunde. In deze periode heeft hij de wereld van de gezelschapsdieren en de diergeneeskunde drastisch zien veranderen. En dan vooral ten goede. Ook De Waterpoort heeft inmiddels haar organisatiestructuur hierop aangepast. Niet voor niets is ook ‘practice manager’ Carolien Hoeke aangeschoven. De oudere lezer kan weten dat de diergeneeskunde in vroegere tijden geen scheiding kende tussen gezelschapsdieren en, kort gezegd, boerderijdieren. Sneek kende één zo’n gemengde praktijk aan de Kanaalstraat en dat was het. Paul Groenestein: “Toen ik startte was er voldoende ruimte voor twee praktijken. Dat is ook zo gebleven. We hebben inmiddels zelfs drie aanbieders van diergeneeskunde en in de directe omgeving zijn er nog diverse ‘gecombineerde’ praktijken.” Carolien Hoeke: “Daarmee onderhouden we overigens goede contacten. Er wordt regelmatig doorverwezen naar ons als het allemaal wat specialistischer wordt. Ik zou liever niet willen spreken van concurrentie, al is er hier en daar wel sprake van enige branchevervaging. Voor de basale zorg is er een categorie mensen die kiest voor een bezoek aan de dierenarts bij Ranzijn. Die kunnen iets lagere tarieven hanteren, omdat hun verdienmodel ervan uitgaat dat er en passant ook nog wel wat planten of andere tuinbenodigdheden gekocht worden.” Vanaf 1995 groeide de praktijk van twee medewerkers naar nu zeventien medewerkers, waaronder vier dierenartsen. Groenestein: “Dat is eigenlijk heel gestaag gegaan. Stapsgewijs hebben we de praktijk uitgebreid. Zo hebben we door de jaren heen vier panden aangekocht gewoon vanwege ruimtegebrek. Ik denk nu wel eens ‘Hoe hebben we het ooit allemaal op zo’n beperkte ruimte weten te managen’. Anno nu hebben we een prachtig team. Met vier dierenartsen, ieder met hun eigen specialismen, kunnen we echt maatwerk leveren. Die differentiatie is, naast de enorm toegenomen technische mogelijkheden en schaalvergroting, de meest in het oog lopende ontwikkeling van de laatste tien, vijftien jaar.”
Vergelijkbaar De mogelijkheden in de diergeneeskunde zijn volgens Groenestein en Hoeke vrijwel vergelijkbaar met die in de humane gezondheidszorg. “De digitale beeldvorming is echt revolutionair”, vertelt Paul Groenestein. “Naast de faciliteit voor het maken van röntgenfoto’s, passen we hier ook echografie en live streaming toe. Veel operaties voeren we uit in de vorm van kijkoperaties, waardoor we door middel van een cameraatje eigenlijk hetzelfde resultaat kunnen boeken als in de humane wereld. Het dier wordt minder belast, herstelt sneller en er is minder kans op complicaties.” Carolien Hoeke: “Ook in de diagnostiek kunnen we veel meer. Zo’n tachtig procent van het laboratoriumonderzoek kunnen we hier in eigen beheer uitvoeren. Alleen sommige specialistische vormen van weefselonderzoek besteden we uit. Onze klanten weten eerder waar ze aan toe zijn en worden slechts bij hoge uitzondering doorgestuurd, bijvoorbeeld bij
“Alles wat in de humane wereld kan qua behandeling kan ook in de diergeneeskunde”
“Er lopen in Sneek ook katten met Prozac” oogoperaties die relatief weinig voorkomen. Al met al volgen de ontwikkelingen binnen ons vakgebied elkaar in een hoog tempo op.” “En dat brengt ook ethische kwesties met zich mee”, vult Groenestein aan. “Ook ik zie hongerende kinderen in Soedan op het journaal en anderzijds bieden we hier fysiotherapie voor honden, gewichtsreductiecursussen en chemotherapie aan. Ik kan me heel goed voorstellen dat zoiets vragen oproept. Een pasklaar antwoord heb ik daar niet op. Moet ik tegen een klant zeggen “Je hond is bijna twintig jaar oud, doe het niet. Terwijl het beestje het laatste tastbare is wat hun overleden kind aan hen heeft nagelaten?” Een ander voorbeeld is het toedienen van psychofarmaca aan dieren. Er lopen ook in Sneek katten rond die dagelijks een kleine dosis Prozac krijgen. Het blijft te allen tijde maatwerk. Het welzijn van het dier enerzijds, het welbevinden van de klant anderzijds. Wat je probeert is een balans te vinden, maar ik geef toe dat dit niet altijd gemakkelijk is. Excessen willen we in ieder geval voorkomen.” Sommige mensen gaan dus heel ver in de liefde voor hun gezelschapsdier. Carolien Hoeke: “Er zijn mensen die, als je achteraf de balans opmaakt, meer dan tienduizend euro uitgeven voor hun dier en incidenteel zelfs ver daarboven. Hetzelfde geldt voor de bereidheid om ver te reizen om juist bij ons te komen. Zeventig procent van onze klanten komt uit Sneek en omgeving, maar er komen hier mensen uit het hele land. Koploper is
een Vlaming die driehonderd kilometer heen- en terugrijdt, ook voor een simpele vaccinatie.” Groenestein: “Ik heb meegemaakt dat iemand hier in de behandelkamer doodleuk vertelt dat hij meer geeft om ‘zijn maatje’ dan om zijn partner…”
Financiën De bereidheid om in de buidel te tasten voor het ‘gezinslid’ is fors toegenomen. Voor sommige mensen kan dat een obstakel vormen. Carolien Hoeke: “We hebben bijvoorbeeld een klant met een bijstandsuitkering die al jaren vijftien euro per maand afbetaalt. Dat is dan wel een uitzondering. Het komt vrijwel niet voor dat een dier niet geholpen kan worden vanwege de financiën. Wat dat betreft voelen we onze sociale rol erg sterk. Onze artsen komen wekelijks in De Nomadenhof om bijstand te leveren aan de vrijwilligers en indien noodzakelijk ook dieren te behandelen en/of te opereren.”
Speciale gevallen Een kleine negentig procent van de klandizie van Paul Groenestein en zijn collegae bestaat uit honden en katten. “Die vormen inderdaad de hoofdmoot. We behandelen hier echter ook reptielen, waar ik overigens persoonlijk een fascinatie voor heb, ratten, cavia’s, papegaaien en konijnen om een paar voorbeelden te noemen. We hebben hier ook best wel een aantal opvallende operaties verricht. Ik heb ooit een stuiterbal verwijderd uit een reptiel, een oogoperatie uitgevoerd bij een leguaan en honden verlost van sokken, balletjes en een miniatuur brand-