deFryskeMarren
16
deFryskeMarren
Focus IRENE RIEM
HET KRONKELIGE PAD VAN ‘EEN VAN DE RIEMPJES’ TOT MENSENCOACH Irene Riem werd vijftig jaar geleden geboren in Brussel en was de middelste van het kwintet ‘riempjes’. Ze had een Nederlandse vader en een Duitse moeder. Zat net als de meeste kinderen van ambtenaren van de Europese Commissie op de Europese school. Bracht in haar jeugd vrijwel elke zomervakantie door in Spanje. Werd opgevoed met ‘zo moet het, want zo hoort het’. “Ik was een kameleon”, vertelt ze. “Ik kon me probleemloos aanpassen aan iedere situatie. Dat is enerzijds heel gemakkelijk en daar kun je heel ver mee komen, maar anderzijds is het een levensgrote valkuil. En daar ben ik met open ogen in gelopen, want ik was zo druk met het voldoen aan wat anderen van mij verwachtten, dat ik Irene Riem zelf vergat.” TEKST WIM WALDA // FOTO'S JOHAN BROUWER (FOTOGRAFIEJOHANBROUWER.NL)
Tot haar haar achttiende woonde ze in Brussel, maar ze voelde zich meer Nederlandse dan Belgische. “Ik was erg extravert en veel te direct voor het ‘het Brusselse’. We zaten bovendien in het gebied van de taalstrijd. Als je Nederlands sprak werd je met de nek aangekeken en als je Frans sprak ook, omdat het niet perfect was.”
DECREET: UNIVERSITEIT “Ik had een passie voor al wat leeft, was gek op de natuur en wist op mijn veertiende al erg veel van bomen, kruiden, dieren en hoe dat samenleeft. Maar bovenal wilde ik met mensen werken, als psycholoog, fysiotherapeut, kapster, dat wat mensen in staat zou stellen de beste versie van zichzelf te kunnen zijn met hoe en wie ze zijn. Decreet van ‘pa’: begin nu maar universitair, dan kun je altijd nog voor wat anders kiezen. Dus, braaf meisje dat ik was, deed ik dat.” Ze schreef zich in bij de Faculteit Diergeneeskunde in Utrecht, spijkerde haar deficiëntie wis- natuur- en scheikunde bij met veel bijlessen en…werd het eerste jaar uitgeloot. Alternatief was biologie, maar dat bleek een tegenvaller. Het jaar daarop, in 1986, werd ze wel ingeloot, werd ze lid van de Utrechtse Vrouwelijke Studenten Vereniging (UVSV), ongemengd corpora (“Dat was de wens van mijn vader dus deed ik dat..”) en was ze de eerstvolgende tien jaar onder de pannen als student diergeneeskunde. “Dat was een hele gangbare periode voor die studie” legt ze uit. “Je werd toen nog in het hele brede spectrum van het vak opgeleid, tegenwoordig kan het sneller met specialisaties, maar ik ben dus ‘een
klassieker’. De eerste vier jaar kreeg je alle intellectuele bagage mee, daarna ging je coschappen vervullen, leerde je de kneepjes van het vak, werd je echt opgeleid voor een ambacht.”
klant. Want ‘dat hoorde zo’ had ik als kind al geleerd. Als kameleon had ik het best goed gedaan, maar ik had nooit de tijd genomen voor mezelf. Het elastiekje had zijn maximale rek bereikt; ik had een burn out.”
je heen. Visualiseer wat misschien moeilijk onder woorden te brengen is. Vervolgens gaan we afwikkelen, ontknopen wat jou tegenhoudt. Je wordt je bewust van wat jou belemmert of wat er in jou stagneert.”
GEEN SPANJE MAAR NIEUW ZEELAND
NLP
“Om vervolgens te bepalen waar je ‘deep inside’ eigenlijk naar toe wilt. Dat is vaak een proces. Soms kan een uurtje ‘sparren’ al weer ademruimte geven, soms zitten mensen zo ‘in de knoop’ dat er een groter aantal sessies nodig is. Door het slechten van barrières en het creëren van zelfbewustzijn, laat ik mensen zien dat ze door het benutten van hun potentieel beter en steviger in het leven komen te staan. Lees: er een gelukkiger en completer mens van worden.”
“Toen ik klaar was wilde ik wel naar Spanje. Ik was gek op dat land met zijn warmte, en gemoedelijkheid. Maar kreeg een relatie met een jaargenoot, die het buitenland helemaal niet zag zitten. Totdat hij het aanbod kreeg om de positie van een collega in Nieuw Zeeland over te nemen. Die kon daar niet aarden en wilde wel op zijn knieën terug naar Nederland. Aanvankelijk hadden we het plan om na elf maanden als immigrant terug te gaan naar ‘down under’, maar dat werd hem niet omdat ik zwanger was en in Nederland beviel van ons eerste kind en niet veel later kwam de tweede.” Toen er een praktijk in Lemmer ter overname kwam greep het dierenartsen echtpaar die kans met beide handen aan en verhuisden ze met hun twee kinderen naar de IJsselmeerkust. De samenwerking werd geen onverdeeld succes; een scheiding volgde en Irene Riem trad in loondienst bij een dierenkliniek in Sneek, waar ze uiteindelijk zeven jaar zou werken. Het woord ‘neen’ kwam niet in haar vocabulaire voor, er waren twee opgroeiende kinderen, een aan het altruïsme grenzende dienstbaarheid, kortom erg veel ballen om in de lucht te houden. “Het resultaat laat zich raden. Ik was uitgeput, wist niet meer wie of wat ik was. Ik dacht niet aan geld of aan mezelf, maar alleen maar aan de
“In die periode kwam ik in aanraking met NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren) en dat bleek voor mij een enorme eyeopener. NLP is een heldere en effectieve communicatie -en gedragsmethodiek. Het gaat over hoe je zintuigen informatie opvangen, hoe je deze informatie onbewust verwerkt en hoe dat tot uitdrukking komt in je gedrag. Bewustwording van deze processen geeft je de mogelijkheid om jezelf meer te sturen. Ik leerde mezelf daardoor goed kennen en kwam in aanraking met een coach die mij vertelde dat ik dat zelf ook kon leren. Ik heb toen na de Practitioner, de Master Practitioner en de Coaching opleidingen gevolgd en werd van ‘een van de Riempjes’ langzaam maar zeker de Irene Riem, die in haar jeugd al zo graag met mensen wilde werken. Maar het nu daadwerkelijk deed, ik ging zelf ook coachen.” “Een extra element dat ik eraan toevoegde was de opleiding Natuurcoaching. Het wandelen, coachen in en met de natuur, outdoor coaching op een inspirerende plek. Mijn ervaring is dat beweging niet alleen je lichaam, maar ook je gedachten op gang brengt; het denken en praten gaat makkelijker. Vertragen, wandelen, ademhalen. Ervaren wie je bent. Hier en nu. Ga maar het bos in en maak op de grond een stilleven van hoe jij nu bent; gebruik daarvoor de takken, eikels, bladeren en stronken om
“En op zijn beurt maakt mij dat gelukkig.”