Δε με νοιάζουν τα ψώνια που ζούνε στα σαλόνια ούτε θέλω να γίνω κάποια θαμπή εικόνα δε με νοιάζει το πλήθος ούτε τι λέει ο μύθος ούτε θέλω να γίνω άλλος ένας κρίκος Όσο υπάρχουν τα μπλουζ
Δε με νοιάζουν οι τύποι και η λογιστική τους η ζωή ειν απλή, εξίσωση Χ+Ψ Χ για τη παρέα Ψ για μουσική
Δε με νοιάζει ο κόσμος που χε γίνει κακός ουτε γω το νοιάζω έτσι κι αλλιώς μόνος μου τραβάω, για το δρόμο σκυφτός μόνος μου τραβάω κι είναι ο δρόμος στενός
Όταν θα ρθει και φύγει πάλι ο καιρός εγώ θα ξέρω πως δε γίνεται αλλιώς θα χω πάρει το δρόμο το κεφάλι ψηλά τα μυαλά μου θα είναι ίσως τόσο αδειανά Γιατί εχω τα μπλουζ