motopeople
Zo vader, zo zoon Wim en Stefan van Vlierden
Motorrijden is een fantastische hobby. Dus wanneer je vader een enthousiaste motorrijder is, dan is de kans groot dat je zelf ook met het motorvirus wordt besmet. Zo verging het vader en zoon Van Vlierden in elk geval wel...
Wim van Vlierden heeft al een lange motorcarrière achter de rug. Zijn eerste motorfiets was een Maico, van het legendarische Duits merk dat in mei 1983 helaas failliet ging. Maico was toonaangevend op het gebied van motorcrossmachines. De motor van Wim was echter een “gewone” wegmotor: “Ik kreeg hem van een vriend. De motor had jaren in een schuur stil gestaan en was bruin van de roest. Ik heb hem op een bakfiets opgehaald en helemaal gereviseerd. Hij was daarna als nieuw, er kwamen niet eens rookpluimen uit het tweetaktblok. Ik heb er ooit zelfs een compleet rondje Nederland op gedaan,” vertelt Wim enthousiast. Waar Wim zelf het enthousiasme vandaan had, weet hij eigenlijk niet meer. “Mijn vader vond motorrijden wel mooi, maar had zelf geen motor. Ik was er al vroeg gek van. Ik had ook op mijn veertiende al een brommer”, aldus Wim, die ook na zijn Maico fanatiek motor bleef rijden: “Ik ruilde hem in op een Laverda. Daar heb ik met veel plezier op gereden. Ik heb hem bij het Haags Motorcentrum, het latere MotoPort Den Haag, ingeruild voor een BMW. Toen was ik dus al klant van Frans van der Heijden, die nu MotoPort Wateringen runt. Met die BMW heb ik lang gereden, door weer en wind. Ik ging er ’s winters ook gewoon mee naar mijn werk in België.”
over de Snake Pass, door het National Trust ’s High Peak Estate. Een echte aanrader! Na thuiskomst heb ik weer een nieuwe motor gekocht, een Moto Guzzi Breva 1100. Die was voor mijn 1 meter 94 aan de krappe kant, maar het was wel een fijne motor. Reden om daarna weer voor een Moto Guzzi te gaan, ditmaal een Stelvio. Ik heb ook nog naar een KTM Adventure 990 gekeken, maar ik wilde een cardan. Dan heb je geen geknoei met kettingsmeer. De Stelvio rijdt een stuk fijner dan de Breva, al voel je het wel wanneer je die gigantische 32 litertank vol hebt. Maar die tank, die heb ik wel nodig, want ik maak lange ritten. Voor een blokje om haal ik hem niet van stal. Ik rijd vaak samen met twee Duitse motorvrienden. Daarmee ga ik dit jaar voor de zesde keer een toer maken naar Dolomieten.”
“Als we bij mijn zoon vanuit Barneveld gaan rijden, rijdt hij voorop. En dan rijdt hij best stevig door, ik moet altijd even loskomen om hem bij te houden!“
Af- en opstappen Wim’s motorcarrière werd tijdelijk onderbroken toen hij trouwde. “Met een gezin heb je een auto nodig en geld voor beide was er toen niet. Dan moet je keuzes maken, dus de BMW ging eruit. Maar als je eenmaal motor hebt gereden, dan blijft het trekken. Vijftien jaar geleden heb ik bij Frans weer een motor gekocht, een Suzuki GSX-1100. Die had een hoop vermogen, maar er was niet mee te sturen”, weet de 61 jarige directeur “development and design” van Q-Park. “Vreselijk gewoon. Het vermogen kwam er ook heel anders uit dan bij huidige motoren. Sportief heette dat. Ik vond het eerder angstaanjagend. Ik heb hem niet heel lang gehouden. Ik heb hem verkocht aan een Ier en ik ben hem zelf gaan brengen. Een mooie tocht, via Hull, Sheffield en Liverpool naar Ierland. Tussen Sheffield en Manchester kom je
Zo vader…
Enthousiasme werkt aanstekelijk. Zoon Stefan, inmiddels 28 jaar oud, zag al vanaf zijn dertiende hoe zijn vader van het motorrijden genoot. En af en toe ging hij ook mee: “Op een van zijn eerste lange ritten gingen we naar de TT. Het was stervenskoud, maar hij wilde zich niet warm aankleden. Het viel wel mee, hij redde zich wel. Daar heeft hij veel van geleerd”, lacht Wim. “Dat doet hij nooit meer. Maar het heeft hem niet weerhouden om zelf ook motor te gaan rijden. Niet meteen toen hij 18 werd, daar had hij toen geen geld voor. Vorig jaar heeft hij zijn rijbewijs gehaald en hier bij MotoPort Wateringen een Aprilia Dorsoduro gekocht. Daarmee rijdt hij veel, weer of geen weer. Er staat al 20.000 km op! We rijden wel eens samen, dat is leuk. Als we hier in de buurt rijden, rijd ik voorop, want hier weet ik de leuke weggetjes. Als we bij hem vanuit Barneveld gaan rijden rijdt hij voorop. En dan rijdt hij best stevig door, ik moet altijd even loskomen om hem bij te houden! Toch heeft hij nog maar één keer een bekeuring gehad. Hij rijdt stevig, maar met verstand. In zijn brommertijd was dat wel eens anders… Nu we allebei het motorrijbewijs hebben, hebben we natuurlijk ook mooie plannen. We gaan een keer een leuke motorvakantie maken en we willen nog een keer samen een voortgezette rijopleiding doen. We zien wel!”
3233