ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΤΖΟΥΜΕΡΚΩΝ ΚΕΝΤΡΟ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Ά
21. Η νεράιδα και το μαντήλι της21
χ! Τα έρημα χρόνια πώς πέρασαν - άρχισε ο μπάρμπα Μήτσος Α. - αφού έσιαξε λίγο το μουστάκι του, ρούφηξε δυο-τρείς γουλιές καφέ κι άναψε το τσιμπούκι. Πέρασαν τα χρόνια, όπως πέρασε το νερό του λαγκαδιού τον χειμώνα και τώρα τον Μάη χάθηκε; Έτσι κυλούν κι’ αυτά. Στα παλιά χρόνια ήταν άλλος κόσμος. Ζούσε βέβαια στερημένα, όμως ζούσε μέσα στη φύση αμέριμνα. Ενώ σήμερα ο κόσμος μας μαθαίνει και βρίζει από την κούνια. Πως να μη χαλάσει λοιπόν η πλάση; Εκείνα που λες τα χρόνια, ο κόσμος έβλεπε νεράιδες στα βαθύσκιωτα λαγκάδια, να λούζονται στις φεγγαρόλουστες ήσυχες βραδιές τ’ Απρίλη κι άκουγε γλυκά κι απόκοσμα τραγούδια στις νύχτες, πέρα στ’ αλώνια. Κι άκουγε σκοπό φλογέρας που τον έφερνε ο μυρωμένος αέρας απ’ τ’ αγριολούλουδα του βουνού κι από τις δάφνες κι αγραμίθελες των ρεματιών. Μια φορά που λες, οι χωρικοί έμαθαν πως στ’ αλώνι του παπά, κάθε μεσάνυχτα, έβγαιναν νεράιδες κι έστηναν χορό. Κι ήταν κάτι όμορφες, λαχταριστές γυναίκες, με παραδείσια χάρη. Χόρευαν ολονυχτίς, πηδούσαν τρελά, κι αλλοίμονο στον άνθρωπο που θα τύχαινε να περνά από εκεί. Τον έπιαναν, τον μάγευαν και χαίρονταν μαζί του 21
Τάβλα Αθαμανίου Άρτας (ΕΛΕ, 800), Καταγραφή: Παναγιώτης Κώτσης, 1964 - 1965. Παραμύθια των Τζουμέρκων - Λάμπρος Γ. Ευθυμίου – Άρτα 2014 Σελίδα 53 από 71