ως άστεγος, οφείλει να προσκομί- ραπάνω, ο αριθμός των αστέγων μιας ατυχίας τεράστιας, δεν αφίσει έγγραφο με το οποίο να πιστο- αυξάνεται ραγδαία ενώ η μέριμνα, στανται πολύ από την κανονικότηποιείται 67% ψυχική ή σωματική αυξάνεται μεν, χωρίς να καλύπτει τα των τυχερών. Όχι. Η ατυχία που αναπηρία! Συνεπώς, δεν είναι λί- όμως τις ανάγκες αυτών των αν- μετατρέπει σήμερα έναν κανονιγοι οι άστεγοι που δεν λαμβάνουν θρώπων. κό, έναν στεγασμένο, σε άστεγο, σε Έως πριν από μερικά χρόνια, οι κλοσάρ και ρακοσυλλέκτη, σε αδέαυτό το-μηδαμινό βέβαια- επίδομα, και επίσης δεν είναι λίγοι αυ- άστεγοι ήταν μια μειονότητα σα- σποτο του δρόμου, αυτή η ατυχία τοί που το λαμβάνουν αλλά δεν εί- λών, ανθρώπων που δραπέτευαν είναι πια πολλή μικρή, ελάχιστη: ναι άστεγοι. «η διαφορά είναι ένα τίΣτη σημερινή εποχή που ποτα, μια “στραβή”», μια Σύμφωνα μάλιστα με έρευνα η οικονομική κρίση γενιατυχία, ένας λάθος χειπου διεξήγαγε ο Δήμος Αθηκεύεται σε πολλούς τομείς ρισμός. της επαγγελματικής ζωής Πίσω από τους αριθναίων, περίπου 20.000 άστεγοι το ζήτημα των αστέγων μούς των ανέργων ή των ζουν στην Ελλάδα, και ένα σημοιάζει με πληγή ανοιχτή πτωχευμένων νοικοκυμαντικότατο ποσοστό της τάπου κακοφορμίζει από την ριών που δίνει η Στατιαδράνεια της κοινωνίας στική Αρχή, βρίσκονται ξεως του 11% έχει στην κατοκαι των φορέων της ποχή του τον πολυπόθητο πάπυρο ανθρώπινα πρόσωπα, λιτείας. Τα λιγοστά κέντρα δράματα, καταστροφές. ενός πανεπιστημίου! Ακόμη, το υποδοχής και προσωρινής Στα πρόσωπα των ητφιλοξενίας που τελούν υπό 23,5% έχει απολυτήριο λυκείου τημένων νεοαστέγων την αιγίδα του Υπουργείου βρίσκεται χαραγμένο το και μόνο το 9,3% των αστέγων Υγείας και λειτουργούν με μέλλον, σαν σκοτεινό ενείναι αναλφάβητοι. ευθύνη Μη Κυβερνητικών δεχόμενο ημών των «καΟργανώσεων δεν ανταπονονικών». Το ελάχιστο κρίνονται ούτε κατ ’ελάχιστο στις από την κοινωνία και τα δεσμά που μπορούμε να κάνουμε είναι το ανάγκες. Επιπλέον, οι περισσότε- της, που έσπαγαν τους δεσμούς μέγιστο: δίκτυα αλληλεγγύης. Είναι ροι από τους χώρους βρίσκονται σε με την κανονικότητα, που τους είχε ένα κάποιο ανάχωμα μπρος στην δυσπρόσιτες περιοχές, όπου η εύ- βρει μια τεράστια ατυχία. Ήταν μια κοινωνική αποσάθρωση, στην κοιρεση εργασίας καθώς και η κοινω- ελάχιστη εξαίρεση. Ήταν σαν τα νωνία της «στραβής». 1 νικοποίηση και η κοινωνική έντα- αδέσποτα στο αστικό δίκτυο: δεν Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη ξη των αστέγων και των παιδιών πείραζαν κανέναν, δεν τους πεί- να έρθουμε αντιμέτωποι με την τους είναι αδύνατη. Επίσημος ξε- ραζε κανένας και κανείς δεν τους πραγματικότητα… Να σταματήσουνώνας για άστεγους στην Ελλά- έβλεπε: ήταν λίγοι, τόσο λίγοι που με να μένουμε αμέτοχοι μπροστά δα δεν υπάρχει! Μοναδικός χώ- δεν απειλούσαν τη βιτρίνα της κα- σ’ αυτή την κατάσταση που συνερος στέγασης είναι τα δυο ξενοδο- νονικότητας, της αιωνίας προόδου, χώς αυξάνεται. Ως Χριστιανοί Ορχεία που μισθώνει ο Δήμος Αθη- της διαρκώς αυξανόμενης ευημε- θόδοξοι έχουμε χρέος με ειλικρινή ναίων και που στεγάζει σήμερα ρίας. Ήταν λίγοι και ήταν σαλοί. αγάπη να στραφούμε προς το συ200 άστεγους από τους 8.000 που Σήμερα, οι άστεγοι είναι πολ- νάνθρωπο, να του δείξουμε ενδιαζουν στην πρωτεύουσα, με τραγι- λοί και δεν είναι σαλοί. Είναι θύ- φέρον, και ο καθένας να βάλει ένα κές συνθήκες. Το είδαμε και πα- ματα ατυχίας και πάλι: αλλά όχι λιθαράκι ώστε να δοθεί λύση στο
36