Ξ εκίνημα Δεκαπενθήμερη εφημερίδα για τον επαναστατικό σοσιαλισμό

Το ΞΕΚΙΝΗΜΑ παλεύει μέσα από την Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή (CWI) για το Σοσιαλισμό στην Ελλάδα και διεθνώς

www.xekinima.org

Διεθνιστική Σοσιαλιστική Οργάνωση, τεύχος 476 - 28 Ιούνη - 12 Ιούλη 2018 τιμή 0,5 €, τιμή ενίσχυσης 1 €

Eurogroup:

Τι γίνεται σήμερα στην Αμερική;

λιτότητα μέχρι το 2060… και βλέπουμε! Τα τελευταία χρόνια, η κοινωνία των ΗΠΑ αλλάζει ριζικά. Πλατιά στρώματα των εργαζομένων και των νέων ανθρώπων μπαίνουν σε εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες, διεκδικούν, χτίζουν σωματεία, αναζητούν εναλλακτική στο καπιταλιστικό σύστημα. Η αναζήτηση αυτή, στρέφεται σε μεγάλο βαθμό γύρω από τις σοσιαλιστικές ιδέες, ενώ ιδιαίτερα μετά την εκλογή του ρατσιστή και σεξιστή Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία της χώρας, αναπτύσσονται νέα κινήματα, που παλεύουν ενάντια στις πολιτικές του. Διαβάστε τη συνέντευξη που έδωσε στο «Ξ» ο σ. Αχιλλέας Ακριβός, ιδρυτικό στέλεχος της «Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής», που περιγράφει την κατάσταση στις ΗΠΑ σαν «συνεχείς σεισμούς και μετασεισμικές δονήσεις». Σελ. 8 - 9

Να σταματήσει η συνδικαλιστική δίωξη του Α. Κασιμέρη

Η απόφαση του Γιούργκρουπ της 21ης Ιούνη χαιρετίστηκε με πανηγυρισμούς από όλους όσους έλαβαν μέρος στην τελική συμφωνία. Ο Τσίπρας, μιλώντας στους χρηματιστές του Citi του Λονδίνου μερικές μέρες αργότερα είπε[1]: «Η απόφαση του Eurogroup συνιστά αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας και θέτει τις βάσεις για τη σταθερή και βιώσιμη έξοδο στις αγορές». Ενώ ο επικεφαλής του Eurogroup ο Μάριο Σεντένο, δήλωσε[2]: «Η Ελλάδα, μαζί με την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Κύπρο και την χώρα μου, την Πορτογαλία, εντάσσεται στην ομάδα των χωρών της Ευρωζώνης που άλλαξαν την πορεία των οι-

Μετά το κλείσιμο του αμαξοστασίου της ΟΣΥ στο Ελληνικό, οι εργαζόμενοι μετακινήθηκαν σε άλλα αμαξοστάσια. Ο συνδικαλιστής Αποστόλης Κασιμέρης όμως, μετακινήθηκε από τη διοίκηση της ΟΣΥ, από τα λεωφορεία στα οποία εργάζεται τα τελευταία 24 χρόνια, στα τρόλεϊ (και μάλιστα στο πιο απομακρυσμένο αμαξοστάσιο της Αττικής, στον Κόκκινο Μύλο!) και σε θέση που δεν σχετίζεται με την ειδικότητά του. Πρόκειται για εκδικητική απόφαση, με στόχο να απομακρυνθεί ο Α. Κασιμέρης από τους εργαζόμενους του κλάδου του. Σελ. 5

Τουρκικές εκλογές

Σελ. 7

κονομιών τους και στέκονται και πάλι στα πόδια τους» Στον αντίποδα, η γνωστή βρετανική οικονομική εφημερίδα Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, έγραψε[3]: «Η ηχηρή διακήρυξη της ευρωζώνης ότι η τελευταία συμφωνία αποτελεί το τέλος της κρίσης [της Ελλάδας] μπορεί συνεπώς να αγνοηθεί». Είναι φανερό πως οι απόψεις διίστανται. Τμήματα του διεθνούς κεφαλαίου δεν είναι καθόλου πεισμένα ότι μπορούμε να μιλάμε για το τέλος της ελληνικής κρίσης χρέους. Συνέχεια στη σελίδα 3

Βόλος: όχι στην καύση απορριμμάτων

Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ Αθήνας & Θεσσαλονίκης

Σελ. 6

Σελ. 15

2

Kοινωνία

Ξεκίνημα

τεύχος 476 - 28 Ιούνη - 12 Ιούλη 2018

Φυλή: ρηγματώσεις, εξασθενές χρώμιο και μια… βουβή Περιφέρεια

Γ’ Ράιχ ξακουστό, των φασιστών η χώρα

Σχόλιο από το «Ξ»

Χριστίνα Ζιάκκα

• Για δέκα μέρες έμεινε κλειστός ο ΧΥΤΑ Φυλής, εξαιτίας «ρηγματώσεων» στην επιφάνειά του. Οι κάτοικοι της Αθήνας πήραν μια μικρή γεύση (ή μυρωδιά) από την κατάσταση που βιώνουν εδώ και δεκαετίες όσοι ζουν στα δυτικά. Η Περιφέρεια Αττικής δεν έβγαλε μιλιά… • ΕΣΔΝΑ (Ειδικός Διαβαθμιδικός Σύνδεσμος Νομού Αττικής, ο φορέας που είναι υπεύθυνος για τη διαχείριση των απορριμμάτων και του οποίου προΐσταται η Περιφέρεια) ανακοίνωσε πρόσφατα τα πρώτα αποτελέσματα από την επιδημιολογική έρευνα του «Δημόκριτου». Σύμφωνα με αυτά, εντοπίζεται υψηλή συγκέντρωση ολικού και εξασθενούς χρωμίου στον Ασπρόπυργο και γύρω από τη Φυλή[1]. Ξανά, η Περιφέρεια δεν έβγαλε μιλιά… • Πριν λίγους μήνες έγινε καταγγελία ότι ο δήμος Φυλής κρατά κρυφές τις μελέτες που παρήγγειλε στην «Asprofos Engineering» για το μέγεθος των ρυπαντικών φορτίων γύρω από τη Χωματερή[2]. Και πάλι μιλιά… • Όλη η δυτική Αθήνα διαμαρτύρεται για τη δυσοσμία από τη χωματερή, κινητοποιήσεις και πορείες γίνονται ξανά μετά από χρόνια για το κλείσιμο της, νέες πρωτοβουλίες κατοίκων εμφανίζονται όπως το «Χωματερή stop –πολίτες εν δράσει» στην Πετρούπολη, και πάλι η Ρένα Δούρου και η Περιφέρεια, δεν βγάζουν μιλιά… Μέχρι τις 21 Ιούνη. Το θράσος της Περιφέρειας

Την Πέμπτη 21/6, κατά τη διάρκεια της προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο, η Περιφερειάρχης βρήκε τη μιλιά της… Μαζί βρήκε και το απαραίτητο θράσος για να πει: «Οι ρηγματώσεις (σ.σ. στη Φυλή) παρουσιάζουν μια περιοδικότητα γιατί εκεί έχει συντελεστεί όπως σωστά το χαρακτήρισε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ένα έγκλημα δεκαετιών». «Έγκλημα, το οποίο η διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής έχει αποφασίσει να τα βάλει με Θεούς και δαίμονες για να το σταματήσει». «Όσον αφορά το πρόσωπό μου θα είμαι στην πρώτη γραμμή για να πιαστούν αυτοί οι στόχοι» (εννοεί την ατζέντα της Ε.Ε. μέχρι το 2020 για δραστική μείωση της ταφής και αύξηση της ανακύκλωσης απορριμμάτων). Δυστυχώς δεν αξίζει καν τον κόπο να της θυ-

μίσει κάποιος ότι ήδη από το 2014, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας δήλωνε ότι ο ΧΥΤΑ Φυλής θα κλείσει, προσθέτοντας πως «είμαστε όλοι κάτοικοι Φυλής». Από τότε μέχρι σήμερα, όχι μόνο ουσιαστικές προσπάθειες στην κατεύθυνση του κλεισίματος του ΧΥΤΑ δεν έχουν γίνει, αλλά αντίθετα, έχουν γίνει νέες επεκτάσεις, προκειμένου να συνεχίσουν να φορτώνονται τα σκουπίδια όλης της Αττικής (και όχι μόνο) σε αυτό που η ίδια η Περιφερειάρχης αποκαλεί «έγκλημα δεκαετιών». Παλιά και νέα εγκλήματα

Η Ρένα Δούρου, συνολικά η διοίκηση της Περιφέρειας, του ΕΣΔΝΑ, αλλά και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ούτε έγιναν ούτε θα γίνουν ποτέ «κάτοικοι της Φυλής». Αυτό που κατάφεραν ήταν να γίνουν συνένοχοι στο «έγκλημα» μετά την περσινή επέκταση της Χωματερής που υπέγραψαν. Την ίδια ώρα, ετοιμάζουν και τα δικά τους εγκλήματα, ανοίγοντας τη συζήτηση για χωροθέτηση νέων χωματερών σε παλιά λατομεία, που …τι σύμπτωση(!) τα περισσότερα είναι πάλι στη Δυτική Αθήνα.

Σε βίντεο που κυκλοφόρησε πρόσφατα, από μια από τις τελευταίες συγκεντρώσεις «για τη Μακεδονία» που έγινε την Κυριακή στο Σύνταγμα, βλέπουμε ένα ενδιαφέρον στιγμιότυπο. Την ώρα που τραγουδιέται ο εθνικός ύμνος, ένας από τους συμμετέχοντες χαιρετάει ναζιστικά.

Κάποιοι «πιο σοβαροί» Ναζί παραδίπλα, που καταλαβαίνουν ότι τους τραβάει κάμερα, αναλαμβάνουν να του κατεβάσουν το χέρι. «Μας βλέπουν» φαίνεται να του λένε, «μαζέψου». Όχι δηλαδή ότι έχουν πρόβλημα να χαιρετάει κάποιος

ναζιστικά σε «εθνικές» συγκεντρώσεις, τουναντίον. Αλλά ξέρουν ότι ακόμα και μέσα στο πατριωτικό ακροατήριο, τέτοιες κινήσεις δεν είναι εύκολα αποδεκτές. Και σε άλλη φωτογραφία βλέπουμε να γίνονται τα ίδια. Είναι τόσος ο «πατριωτισμός» των φασιστών, που την ώρα που «αγωνίζονται για την Μακεδονία» αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να υμνήσουν το Γ’ Ράιχ του Χίτλερ. Του ίδιου Χίτλερ που κόστισε στην «πατρίδα τους» πάνω από μισό εκατομμύριο νεκρούς! Που κατέστρεψε τις σοδειές και τις επίταξε για τις ανάγκες των SS, οδηγώντας σε μαζικό λιμό! Που έκανε μαζικές σφαγές αμάχων σε 90 μαρτυρικά χωριά σε όλη την επικράτεια! Τέτοιους «πατριώτες» είχαμε να δούμε από τότε που οι δοσίλογοι φορούσαν κουκούλες στην κατοχή και κατέδιδαν τους συμπατριώτες τους στους ξένους εισβολείς…

Γιατί έπεσε το www.xekinima.org;

Μέχρι σήμερα το μόνο κλείσιμο της Χωματερής που βιώνουμε είναι αυτό μετά τα ατυχήματα και τις καταρρεύσεις των σκουπιδιών, που προκαλεί η υπερφόρτωση και το πλήρες αδιέξοδο. Έτσι απλά, «θεοί και οι δαίμονες» είναι ήδη εδώ… Ο «Εθνικός Σχεδιασμός του 2015» που υποτίθεται δρομολογούσε το κλείσιμο της Φυλής, έχει εγκαταλειφθεί και ανακύκλωση δεν υφίσταται. Για την ακρίβεια, η Ελλάδα έχει τη δεύτερη χειρότερη επίδοση στην ανακύκλωση μεταξύ των 28 μελών της Ε.Ε., πρώτη είναι η Βουλγαρία και τρίτη είναι η Ρουμανία (σύμφωνα με Eurostat -2014). Η πρόσφατη νομοθέτηση για τη χρέωση της πλαστικής σακούλας, δεν αρκεί για το «ξέπλυμα» κυβέρνησης και Περιφέρειας. Στ’ αλήθεια πρέπει να είμαστε πολύ ανήσυχοι. Η Φυλή επωάζει πολλά ακόμα ατυχήματα εξαιτίας του κορεσμού της… Και οι δέκα μέρες που έμεινε κλειστή με την τελευταία κατάρρευση, θα είναι πταίσμα μπροστά στην κατάσταση που θα δημιουργηθεί όταν θα υπάρξει μεγαλύτερο ατύχημα στο μέλλον. Οι μόνοι που μπορεί να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη είναι οι τοπικές κοινωνίες. ________________________

[1] Οι μετρήσεις δειγμάτων έδειξαν ολικό χρώμιο 520 μg/L και εξασθενές 510 μg/L, δηλαδή 10 φορές πάνω από όσο ορίζει η Οδηγία 98/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την ποιότητα του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης!!! [2] Οι διαρροές από τη μελέτη μιλούν για τρομακτικό «κοκτέιλ» ρύπων, βαρέων μετάλλων, ακόμη και ραδιενεργών στοιχείων, σε ατμόσφαιρα, έδαφος και υπόγειο νερό στην ευρύτερη περιοχή του ΧΥΤΑ Φυλής.

Από το Σάββατο 23/6 το μεσημέρι μέχρι το απόγευμα της Κυριακής 24/6 το σάιτ του Ξ βρέθηκε ξαφνικά εκτός λειτουργίας. Χρειάστηκαν πολλές ώρες επίπονης προσπάθειας μέχρι να καταφέρουμε να λύσουμε τα προβλήματα και να επανέλθει η ομαλή λειτουργία του site. Οι λόγοι της πτώσης του site οφείλονταν σε αλλαγές ρυθμίσεων στη λειτουργία του, τις οποίες όμως δεν πραγματοποιήσαμε ούτε εμείς σαν «Ξεκίνημα» ούτε η εταιρεία που μας παρέχει τη φιλοξενία/ hosting του server! Το είδος των αλλαγών αυτών στις ρυθμίσεις δεν ήταν κάτι που μπορούσε να γίνει κατά λάθος ούτε και κατά τύχη, ιδιαίτερα καθώς ήταν τέτοιες που δεν επέτρεπαν στους τεχνικούς μας να μπουν εύκολα στη λειτουργία του site για να εντοπίσουν το πρόβλημα!

Η πτώση του site, επομένως, παραπέμπει σε κακόβουλη ενέργεια. Δεν μπορούμε ασφαλώς να είμαστε σίγουροι καθώς ακόμα τουλάχιστον δεν έχουμε αποδείξεις – και ίσως δεν μπορέσουμε να έχουμε ποτέ. Ιδιαίτερα δεν μπορούμε να ξέρουμε αν αυτή η επίθεση είχε σχέση με συγκεκριμένη αρθρογραφία μας και ποια. Όμως σαν «Ξ» παίρνουμε σαν δεδομένο ότι δεχθήκαμε κακόβουλη επίθεση και θα πάρουμε τα μέτρα μας για να περιορίσουμε τους κινδύνους στο μέλλον παρότι έχουμε πλήρη γνώση ότι απόλυτη ασφάλεια δεν μπορεί να υπάρξει. Θα συνεχίσουμε την έρευνα για τα αίτια αυτού του γεγονότος και θα ενημερώσουμε τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες μας για το αποτέλεσμα σε περίπτωση που προκύψει κάτι καινούργιο.

Πολιτική

Ξεκίνημα

τεύχος 476 - 28 Ιούνη - 12 Ιούλη 2018

Eurogroup: λιτότητα μέχρι το 2060… και βλέπουμε!

Δυο λόγια για το «Μεταβατικό Πρόγραμμα»

Θοδωρής Μαράκης

Συνέχεια από τη σελ. 1 Η απόφαση

Τα ουσιαστικά σημεία της απόφασης του Eurogroup είναι ότι η Ελλάδα «βγαίνει μεν από το Μνημόνιο», αλλά: • Θα έχει «ενισχυμένη μεταμνημονιακή εποπτεία», δηλαδή θα έρχονται κάθε τρίμηνο(!) κλιμάκια των θεσμών που θα ελέγχουν την πορεία της οικονομίας και των μέτρων που εφαρμόζονται. Η Ελλάδα θα συνεχίσει να βρίσκεται υπό καθεστώς επιτροπείας λοιπόν. • Θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται σκληρά μέτρα λιτότητας, κατ’ αρχήν τα «ματωμένα» πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και στη συνέχεια, 2,2% κατά μέσο όρο μέχρι το… 2060(!) για την αποπληρωμή του χρέους. • Η ελληνική κυβέρνηση θα συνεχίζει να εφαρμόζει όλα τα μέτρα λιτότητας που συμφωνήθηκαν στα προγράμματα που «λήγουν», όπως είναι η περικοπή των συντάξεων από τις αρχές του 2019, η μείωση του αφορολόγητου στα 5.500 ευρώ από τις αρχές του 2020, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου με στόχο 14 δισ. ευρώ μέχρι το 2060 κοκ. Με άλλα λόγια λιτότητα διαρκείας. Σε αντάλλαγμα, οι δανειστές συμφώνησαν σε μια «ελάφρυνση χρέους»: θα γίνει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής ενός μεγάλου μέρους των δανείων για 10 χρόνια και θα δοθεί μια παράταση της περιόδου χάριτος για άλλα 10. Ακόμα, θα «βοηθήσουν» με ένα ακόμη δάνειο ώστε να δημιουργηθεί ένα «μαξιλάρι ασφαλείας» συνολικού ύψους 24,1 δισ. ευρώ, που θα χρησιμοποιηθεί για την εξυπηρέτηση του χρέους «σε περίπτωση ανάγκης»[4]. Τι σημαίνει για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά σ τρώματα

Η συμφωνία της μερικής μείωσης του χρέους μέσω της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής, είχε συμφωνηθεί βέβαια από την Τρόικα, από το 2012, επί κυβέρνησης Σαμαρά. Βέβαια στην πράξη τέθηκε σε εφαρμογή από την τωρινή κυβέρνηση η οποία μπορεί έτσι να πανηγυρίζει για την «επιτυχία»… Από την άλλη, αυτό που μετράει περισσότερο για τα λαϊκά στρώματα είναι ότι τα τελευταία δύο χρόνια η οικονομία έχει μπει σε φάση ανάκαμψης – περιορισμένης βέβαια αλλά υπαρκτής. Αυτό από τη μια σημαίνει κάποια μικρή μείωση της ανεργίας κι από την άλλη βοηθά την κυβέρνηση, μέσα από το φορολογικό ξεζούμισμα της κοινωνίας (που όχι μόνο θα συνεχιστεί αλλά θα ενταθεί με τη μείωση του αφορολόγητου από το 2020!) να αποκτά τα τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα των τελευταίων δυο χρόνων. Από αυτά τα «υπερπλεονάσματα» λιτό-

τητας περισσεύουν κάποια ποσά που η κυβέρνηση μετατρέπει σε «κοινωνική πολιτική» με στόχο να κερδίσει κάποια εκλογική υποστήριξη. Αυτό είναι το συνολικό σχέδιο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για να επιβιώσει και να ελπίζει πως θα τα πάει καλά στις επερχόμενες γενικές εκλογές. Η γενική εικόνα βέβαια δεν αλλάζει. Η τεράστια πτώση του βιοτικού επιπέδου την τελευταία 10ετία, δεν θα αποκατασταθεί από κάποια «επιδόματα» από τα υπερ-πλεονάσματα. Το μόνο σίγουρο πίσω από όλο αυτό το σκηνικό είναι ότι υπάρχει προγραμματισμένη από τώρα λιτότητα μέχρι το 2060! Πριν στεγνώσει το μελάνι…

Το πραγματικό σκάνδαλο είναι ότι παρόλη αυτή την λιτότητα η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είναι σίγουρη ότι το 2060 θα έχει λυθεί το πρόβλημα του χρέους!! Αυτό φανερώνει η έκθεση βιωσιμότητας του χρέους που ετοίμασε η ΕΕ και παρουσίασε τέσσερις μέρες μετά τη συμφωνία του Eurogroup, στις 25 Ιούνη! Σύμφωνα μ’ αυτήν, προτού παρθούν τα (αναφερόμενα πιο πάνω) μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, το 2060 το χρέος θα ήταν στο 124.9% του ΑΕΠ, ενώ μετά τα μέτρα θα πέσει στο 96,8% του ΑΕΠ[5]. Έτσι, μετά από συνολικά δάνεια 288,7 δισ. ευρώ[6], και μετά από 50 χρόνια λιτότητας το χρέος θα παραμένει κοντά στο 100% του ΑΕΠ – λίγο πιο κάτω δηλαδή από ότι ήταν πριν ξεσπάσει η κρίση του 2008!! Αυτό, όμως, είναι το αισιόδοξο σενάριο! Σύμφωνα με το δυσμενές σενάριο της Κομισιόν, είναι πιθανό ο μέσος όρος αύξησης του ΑΕΠ από το 2022 και μετά και μέχρι το 2060, να μην ξεπεράσει το 1% σε ετήσια βάση! 1% ανάπτυξη του ΑΕΠ σε ετήσια βάση, για να ξέρουμε για τι μιλάμε, σημαίνει στασιμότητα της οικονομίας για όλη αυτή την περίοδο των 40 χρόνων! Ένας δηλαδή ατέλειωτος εφιάλτης για τα λαϊκά στρώματα! Σ’ αυτή την περίπτωση το χρέος θα ξεφύγει και πάλι εκτός ελέγχου! Και πάνω σ’ αυτή τη βάση η Κομισιόν δεσμεύτηκε να επανεξετάσει το θέμα του χρέους ξανά το 2032! Αυτός είναι ο καπιταλισμός και αυτό το μέλλον που ετοιμάζει για δυο γενιές Ελλήνων εργαζομένων και νεολαίων!

________________________

[1] euro2day.gr: «Τσίπρας στο Σίτι: Μετά το Eurogroup η χώρα έχει καθαρό διάδρομο» [2] euro2day.gr: «Ο «έξυπνος» συμβιβασμός για το ελληνικό χρέος» [3] euro2day.gr: «Oι αδυναμίες του «greek deal» και τα ομόλογα» [4] [5]kathimerini.gr: «Οι δύο μεγάλες σκιές στην έκθεση βιωσιμότητας χρέους της Ε.Ε.» [6] kathimerini.gr: «Πώς δανειστήκαμε (σχεδόν) 300 δισ.»

Πήραμε την αφορμή για να γράψουμε δυο λόγια για το τόσο εξαιρετικά σημαντικό πολιτικό θέμα του Μεταβατικού Προγράμματος –και τη συγκρότησή του σε σχέση με τη συνείδηση των εργατών– από την τοποθέτηση του σ. Τουλιάτου στο Rproject 12-3-18. Αναφέρει, ο σύντροφος, ανάμεσα σε άλλα: «Για τη συλλογική επεξεργασία ενός μεταβατικού προγράμματος που να προκύπτει από την εμπειρία των ίδιων των αγωνιστών και αγωνιστριών και του απλού κόσμου ευρύτερα, δείχνοντας ότι μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος, χωρίς μνημόνια και επιτροπεία, έξω από το ευρώ και την ΕΕ με τις δυνάμεις της εργασίας στα ηνία». (Υπογράμμιση δική μας) Ζήτημα πρώτο: Η εμπειρία των αγωνιστών και των αγωνιστριών είναι αυτή την περίοδο διαφορετική από αυτή «του απλού κόσμου ευρύτερα». Συγκεκριμένα, οι «αγωνιστές και αγωνίστριες», δηλαδή τα πρωτοπόρα τμήματα του κινήματος, είναι πεπεισμένοι «ότι μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος, χωρίς μνημόνια και επιτροπεία, έξω από ευρώ και την ΕΕ, με τις δυνάμεις της εργασίας στα ηνία». Όμως, σε αντίθεση μ’ αυτό, η εμπειρία «του απλού κόσμου ευρύτερα» δείχνει ότι είναι μακριά από το να έχει συνειδητοποιήσει «ότι μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος», Ζήτημα δεύτερο: Κατά συνέπεια το Μεταβατικό Πρόγραμμα δεν μπορεί να προκύπτει «από την εμπειρία του απλού κόσμου ευρύτερα». Το Μεταβατικό Πρόγραμμα πρέπει να βοηθήσει «τον απλό κόσμο ευρύτερα» στην ανάπτυξη της συνείδησής του, να φύγει από την καθυστέρησή του και την υποταγή του στην ΤΙΝΑ και να δει ότι μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος». Έτσι φτάνουμε στο τρίτο ζήτημα: Πώς συντάσσουμε το Μεταβατικό Πρόγραμμα; Σύμφωνα με τον Τρότσκι, ο οποίος συνοψίζει την εμπειρία του μπολσεβίκικου κόμματος και τη σχέση του με τις λαϊκές μάζες της Ρωσίας , κατά τη διάρκεια και εξέλιξη των τριών επαναστάσεων: «Το πρόγραμμα πρέπει να εκφράζει τα αντικειμενικά καθήκοντα των εργατών και όχι να αντανακλά την πολιτική τους καθυστέρηση τους. »Το πρόγραμμα … είναι ένα όργανο για να παλέψουμε την καθυστερημένη αυτή πνευματική κατάσταση της εργατικής τάξης και να την νικήσουμε. »Δεν μπορούμε να εγγυηθούμε πως οι μάζες θα λύσουν την κρίση, οφείλουμε όμως να αναγνωρίσουμε την κατάσταση όπως αυτή είναι: αυτό είναι το καθήκον του προγράμματος. »Είναι άλλο ζήτημα το να ξέρουμε με τι τρόπο θα παρουσιάσουμε το πρόγραμμα στους εργαζόμενους. Είναι περισσότερο ζήτημα παιδαγωγικό και λεξιλογίου, ζήτημα επιλογής όρων».

(Μεταβατικό Πρόγραμμα, Εκδ. «Αλλαγή» σελ 70, οι υπογραμμίσες δικές μας) Παρακάτω τονίζει ότι: «Τι μπορεί να κάνει ένα επαναστατικό κόμμα μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση; Πρώτα πρώτα έχει καθήκον να δώσει μια ακριβή εικόνα της κατάστασης και των ιστορικών καθηκόντων που απορρέουν απ’ αυτήν, πέρα και ξέχωρα από το γεγονός αν οι εργαζόμενοι είναι έτοιμοι ή όχι να αναλάβουν αυτά τα καθήκοντα. Τα καθήκοντά τους δεν εξαρτώνται από την κατάσταση πνευμάτων που υπάρχει τους εργάτες. Τα καθήκοντά τους αυτά είναι να αναπτύξουμε τη συνείδησή τους. »Μερικοί θα πουν: ”Σύμφωνοι, αυτό το πρόγραμμα είναι ένα πρόγραμμα επιστημονικό, ανταποκρίνεται στην πραγματική κατάσταση, αλλά αν οι εργάτες δεν το υιοθετήσουν, θα είναι ανώφελο”. Αυτό μπορεί να ισχύει. Όμως αυτό θα σήμαινε πως οι εργάτες θα συντρίβονταν πριν μπορέσει η κρίση να λυθεί προς όφελος της Σοσιαλιστικής επανάστασης. »Όταν παρουσιάζουμε το πρόγραμμά μας στην εργατική τάξη δεν μπορεί να υπάρχει καμία εγγύηση όσον αφορά την απόρριψη ή την αποδοχή του από την ίδια της εργατική τάξη. Δεν μπορούμε να πάρουμε μια τέτοια ευθύνη…μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη, σ’ ότι αφορά αυτό το πρόγραμμα, μόνο για τους εαυτούς μας». (Ο.π. σελ 71 υπογρ δική μας) Ένα ακόμη σημαντικό σημείο: «Ο τρόπος που σκέπτονται οι μάζες μπορεί να είναι καθυστερημένος. Τότε τα πολιτικά καθήκοντα του Κόμματος είναι να φέρουν τη σκέψη των μαζών σε αρμονία με τα αντικειμενικά δεδομένα. Να δώσουν στους εργάτες να καταλάβουν ποια είναι τα αντικειμενικά καθήκοντα. Δεν μπορούμε όμως να προσαρμόσουμε το πρόγραμμα μας στον καθυστερημένο τρόπο σκέψης των εργατών». (Ο.π. σελ. 91-92 υπογρ δική μας) Κατά συνέπεια η «συλλογική επεξεργασία ενός μεταβατικού προγράμματος» δε μπορεί «να προκύπτει από την εμπειρία των ίδιων των αγωνιστών και αγωνιστριών» πολύ δε περισσότερο «από την εμπειρία… του απλού κόσμου ευρύτερα». Προκύπτει από τα καθήκοντα που μας βάζει η αντικειμενική κατάσταση. Αλλά, για να μην είμαστε σεχταριστές και να ξεφτιλίζουμε τη σημασία και την έννοια του Μεταβατικού Προγράμματος, για το ξεπέρασμα της καθυστέρησης των μαζών χρειάζεται να πάρουμε υπ’ όψη μας την δοσμένη εμπειρία τους για να το παρουσιάσουμε έτσι που να γίνει κτήμα τους. Έτσι μπορούμε να βοηθήσουμε ώστε να ξεπεραστεί η αντίφαση ανάμεσα στην ωριμότητα των αντικειμενικών συνθηκών και την καθυστέρηση του υποκειμενικού παράγοντα. Δεν υπάρχουν εγγυήσεις ότι θα το πετύχουμε αλλά έχουμε μια και μόνη επιλογή να το παλέψουμε…

3

4

Εργαζόμενοι - Κοινωνία Vodafonegate: Δολοφονία και όχι αυτοκτονία ο θάνατος του Κ.Τσαλικίδη

Ξεκίνημα

τεύχος 476 - 28 Ιούνη - 12 Ιούλη 2018

Ο Χ. Παππάς ως «χαζομπαμπάς» στο πρώτο «Heil Hitler» του γιού του…

Σχόλιο από το «Ξ»

Τάκης Γιαννόπουλος

Μια υπόθεση – πολιτικό θρίλερ που κρατάει 13 χρόνια μπήκε σε μια νέα φάση. Η Ελληνική Δικαιοσύνη αποφάνθηκε για πρώτη φορά ότι ο θάνατος του Κώστα Τσαλικίδη που είχε βρεθεί κρεμασμένος στο σπίτι του στον Κολωνό στις 9 Μαρτίου του 2005 οφειλόταν σε δολοφονία και όχι σε αυτοκτονία. Όμως, για να γίνει αυτό χρειάστηκε ο επίμονος αγώνας της οικογένειας του θύματος και η ομόφωνη καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) για πλημμελή έρευνα για τα αίτια του θανάτου του, δικαιώνοντας την οικογένεια που είχε προσφύγει σε αυτό. Το σκάνδαλο των υποκλοπών ήταν από τα μεγαλύτερα της προηγούμενης δεκαετίας, και όπως θα διαβάσετε παρακάτω, εμπλέκει μυστικές υπηρεσίες, πολυεθνικές εταιρείες τηλεπικοινωνιών και κυβερνητικά στελέχη. Όπως αναφέρεται στην απόφαση: «Δεν διερευνήθηκαν και άλλες ανακρίβειες, όπως η χτυπητή αντίθεση στα συμπεράσματα ανάμεσα στην ιατροδικαστική έκθεση στην προκαταρκτική και τη συμπληρωματική έρευνα, η έλλειψη κίνητρου για αυτοκτονία και το σπασμένο οζώδες οστό, εύρημα που παραπέμπει σε στραγγαλισμό» Είχαν προηγηθεί δύο έρευνες, οι οποίες κατέληξαν στο αρχείο δεχόμενες ότι ο θάνατος του Τσαλικίδη ήταν αυτοκτονία και δεν συνδέονταν με το σκάνδαλο των υποκλοπών. Κενά στις έρευνες

Ο Τσαλικίδης βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του, στις 9 Μαρτίου του 2005, μια μέρα πριν ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής ενημερωθεί επίσημα για τις υποκλοπές (η αποκάλυψη του σκανδάλου στην κοινή γνώμη έγινε 11 μήνες αργότερα). Τότε, στα ΜΜΕ κυριάρχησε η εκδοχή της αυτοκτονίας, και στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξαν οι βιαστικές έρευνες της αστυνομίας. Ωστόσο, σε συνεντεύξεις τους ο αδελφός του θύματος, 2 φοιτήτριες γειτόνισσες του Τσαλικίδη και πολλοί ακόμα, αποκαλύπτουν στοιχεία σύμφωνα με τα οποία: • ο Τσαλικίδης δεν έδειχνε καμία τάση αυτοκτονίας, μάλιστα κανόνιζε διακοπές με τη σύντροφό του και λίγη ώρα πριν είχε πάει να αγοράσει πάστες από τον κοντινό φούρνο • άργησε να γίνει η νεκροψία • δεν πάρθηκαν καθόλου δακτυλικά αποτυπώματα από το χώρο • δεν ψάχτηκε καν το γεγονός ότι οι φοιτήτριες

κατήγγειλαν κλοπή των κλειδιών τους –μεταξύ των οποίων της κεντρικής εισόδου της πολυκατοικίας– μία μέρα πριν την δολοφονία, καθώς και την εύρεση μιας βαλίτσας στο πατάρι τους που δεν τους ανήκε • δεν δόθηκε βάρος στο γεγονός ότι περίπου έναν μήνα πριν από τον θάνατό του είχε αναφέρει στη σύντροφό του Σάρα Γαλανοπούλου ότι πρέπει να φύγει από τη Vodafone γιατί «είναι ζήτημα ζωής και θανάτου». Λίγες εβδομάδες πριν από την 9η Μαρτίου της είχε αναφέρει ότι «υπήρχε κίνδυνος να κλείσει η Vodafone». Η εμπλοκή της Vodafone

Το σκάνδαλο των υποκλοπών αποκαλύφθηκε τον Φεβρουάριο του ’06. Μέσα από ένα δίκτυο «κινητών – σκιών», κάποιοι παρακολουθούσαν 100 περίπου κινητά τηλέφωνα. Η παρακολούθηση έγινε μέσω εγκατάστασης ενός κακόβουλου λογισμικού στο δίκτυο της Vodafone. Η Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) την χαρακτήρισε ως την «πιο θρασεία “διάρρηξη” δικτύου κινητής τηλεφωνίας όλων των εποχών». Στη λίστα των παρακολουθούμενων τηλεφώνων ήταν ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, υπουργοί, ηγέτες άλλων κομμάτων, ο αρχηγός της ΕΥΠ αλλά και άνθρωποι που πιστευόταν ότι συνδέονται με την τρομοκρατία.

Mε αφορμή την προβολή βίντεο, φωτογραφιών και άλλου υλικού από τους κατασχεθέντες σκληρούς δίσκους των Πατέλη, Κασιδιάρη, Παππά, σ’ αυτή τη φάση της εξέλιξης της δίκης της Χρυσής Αυγής, ανατριχιάσαμε ξανά με τη θέαση της εκπαίδευσης των ανήλικων παιδιών του Χ. Παππά στη ναζιστική ιδεολογία… Και ειδικότερα στην εκμάθηση του ναζιστικού χαιρετισμού με το προτεταμένο δεξί χέρι και την εκφώνηση του «Heil Hitler». Στο σχετικό βίντεο ο Χ.Παππάς, ως πατέρας, στο εσωτερικό του σπιτιού του και απευθυνόμενος στο γιό του, λέει: - Γεια σου λεβέντη, γεια σου αγόρι μου. Κάνε μου «Heil Hitler». Δυνατά!!! Έλα, ένα-δύο-τρία!!! Heil Hitler!!! Έλα μου κάνε μου «Heil Hitler». Ανέβα να κάνεις «Heil Hitler». Ανέβα εδώ. Κάνε μου «Heil Hitler». Κάνε μου «Heil Hitler» εμένα. - Μπράβο, Heil μωρό μου, Heil! Μπράβο, Heil μωρό μου, Heil! Αλλά ο Χ. Παππάς, ως κατηγορούμενος, όχι μια, όχι δύο, άλλα άπειρες φορές, αποποιείται το χαρακτηρισμό του Ναζιστή. Του τον απέδωσαν, λέει, τα Μέσα Ενημέρωσης εξαιτίας «κάποιων νεανικών επιλογών του»… Όμως το βίντεο του Χ. Παππά πατέρα, είναι η μεγαλύτερη διάψευση των ισχυρισμών του. Μπροστά στα παιδιά του, μαζί με τη γυναίκα του, μέσα στο σπίτι του, είναι ο ανυπόκριτος εαυτός του. Αυτός που απαιτεί από τα παιδιά του να ακολουθήσουν κατά γράμμα όσα το ίνδαλμα του, ο Φύρερ, απαιτούσε από τη νεολαία της Ναζιστικής Γερμανίας. Iδού το όραμα του Χίτλερ για τη Γερμανική νεολαία: «Μια βίαια δρώσα, εξουσιαστική, ατρόμητη και με κτηνώδη δύναμη νεολαία, αυτό επιδιώκω. Η νιότη πρέπει να είναι όλα αυτά τα πράγματα. Πρέπει να είναι αδιάφορη στον πόνο. Δεν πρέπει να υπάρχει αδυναμία ή τρυφερότητα μέσα της. Θέλω να δω γι’ ακόμη μια φορά στο βλέμμα της τη λάμψη και αυτό που διαχωρίζει το θηρίο από το θήραμα… Επιμένω να έχω μια αθλητική νεολαία. Δε θα έχω καμιά διανοουμενίστικη εκπαίδευση. Η γνώση είναι καταστροφή για τους νέους άνδρες μου». (Hermann Rauschning, Hitler Speaks: A Series of Political Conversations with Adolf Hitler on His Real Aims (London: Thornton Butterworth, 1939), 246–47).

Με λίγα λόγια, όλες οι ενδείξεις παραπέμπουν στο συμπέρασμα ότι ήταν δράση μυστικών υπηρεσιών, πιθανότητα ξένων. Η υπόθεση μπήκε στο αρχείο το 2008, και ποτέ δεν έγινε η σύνδεση με τον θάνατο του Κ. Τσαλικίδη. Δεν υπάρχει δολοφονία χωρίς δολοφόνο

Σε μια υπόθεση όπου εμπλέκονται μυστικές υπηρεσίες, η αμερικάνικη πρεσβεία, η τότε ελληνική κυβέρνηση, η διοίκηση μιας εκ των μεγαλύτερων πολυεθνικών εθνικά και διεθνώς, ένα «αόρατο» χέρι προωθούσε σταθερά την εκδοχή της αυτοκτονίας για το στέλεχος της Vodafone Κώστα Τσαλικίδη. Σήμερα με τη βούλα του ΕΔΑΔ και της εισαγγελίας Πρωτοδικών η υπόθεση κανονικά πρέπει να ξανανοίξει. Με ότι αυτό σημαίνει για όσους εμπλέκονται σε αυτή. Γιατί δολοφονία χωρίς δολοφόνο δεν υπάρχει. Ούτε δολοφόνος χωρίς κίνητρο. Το σίγουρο είναι ότι η οικογένεια δεν πρέπει να μείνει μόνη της σε αυτή την υπόθεση. Η Αριστερά, τα κινήματα, τα συνδικάτα, το σωματείο της Vodafone, έχουν κάθε λόγο να ασχοληθούν επίμονα με το θέμα.

Γράμμα του γιού του Χ. Παππά

Επιτέλους, ο Χ. Παππάς και όλος ο ναζιστικός συρφετός, ας καταλήξουν στη μόνη θέση που ανήκουν, στη φυλακή και στην κοινωνική απομόνωση. Δεν μπορούν να έχουν θέση στην κοινωνία των ανθρώπων. Το χρωστάμε στα σημερινά παιδιά και σε αυτά που γεννιούνται κάθε μέρα.

Εργαζόμενοι - Κοινωνία

Ξεκίνημα

τεύχος 476 - 28 Ιούνη - 12 Ιούλη 2018

Να σταματήσει η συνδικαλιστική δίωξη του Α. Κασιμέρη

Πολλές δεκάδες εργατικά σωματεία, εκλεγμένοι συνδικαλιστές, παρατάξεις, πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς, πανεπιστημιακοί, δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι έχουν ήδη υπογράψει το ακόλουθο ψήφισμα ενάντια στη συνδικαλιστική δίωξη του Α. Κασιμέρη από τη Διοίκηση της ΟΣΥ, ή έχουν συντάξει ανάλογα ψηφίσματα (δείτε τις υπογραφές στο τέλος του κειμένου). Η συλλογή ψηφισμάτων αλληλεγγύης και στήριξης συνεχίζεται, όπως συνεχίζεται και ο αγώνας με όλα τα μέσα – νομικά και κινηματικά – ενάντια στην πιο αντεργατική διοίκηση που έχει περάσει τις τελευταίες δεκαετίες από τις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας. ΨΗΦΙΣΜΑ Να σταματήσει η συνδικαλιστική δίωξη του Α. Κασιμέρη από τη Διοίκηση της ΟΣΥ

Η Διοίκηση της ΟΣΥ (Γεώργιος Γλυκός και Ζωή Γεωργίου) με απόφαση που δημοσίευσε την Τετάρτη 13/6 μετακινεί τον συνδικαλιστή Α. Κασιμέρη από τα λεωφορεία, όπου εργάζεται εδώ και 24 χρόνια, στα τρόλεϊ (και μάλιστα στο πιο απομακρυσμένο αμαξοστάσιο της Αττικής, στον Κόκκινο Μύλο!) και σε θέση που δεν σχετίζεται με την ειδικότητά του. Η απόφαση αυτή είναι εκδικητική, έχει ως στόχο την απομόνωση του Α. Κασιμέρη από τους εργαζόμενους του κλάδου του, από το σωματείο στο οποίο δραστηριοποιείται και στο οποίο ήταν εκλεγμένος στο ΔΣ επί 12 χρόνια! Αποτελεί ξεκάθαρη συνδικαλιστική δίωξη!! Η συνδικαλιστική δράση του Α. Κασιμέρη έχει ενοχλήσει την Διοίκηση της ΟΣΥ και την κυβέρνηση. Ενδεικτικά, ο Α. Κασιμέρης: • Βρίσκεται μπροστά στον αγώνα για να μην κλείσει το αμαξοστάσιο του Ελληνικού. • Έπαιξε καταλυτικό ρόλο στον αγώνα των καθαριστριών της ΟΣΥ και της αποκάλυψης της μαφίας των εργολάβων που συντηρούνται στην ΟΣΥ και στο Δημόσιο συνολικά. • Κατήγγειλε στην επιθεώρηση εργασίας τις παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας που διαπράττει η ΟΣΥ με αποτέλεσμα να επιβληθούν στην εταιρεία πρόστιμα πολλών χιλιάδων ευρώ (π.χ. 60.200 ευρώ για μη χορηγηθείσες κανονικές άδειες, 22.500 ευρώ για μη χορήγηση άδειας ανατροφής τέκνου κλπ) και να εκδωθούν μια σειρά καταδικαστικές αποφάσεις, • Κατήγγειλε δημόσια τις εκρήξεις κινητήρων λεωφορείων που η Διοίκηση προσπαθούσε να αποκρύψει καθώς και τις επικίνδυνες βλάβες στα χειρόφρενα των λεωφορείων (κάποιες από τις οποίες οδήγησαν σε σοβαρά ατυχήματα) τα οποία η Διοίκηση φόρτωσε σε μεμονωμένους εργαζόμενους, • Κατήγγειλε δημόσια την προμήθεια ελαστικών για τα λεωφορεία της ΟΣΥ με πλαστά πιστοποιητικά καθώς και τους φωτογραφικούς διαγωνισμούς στους οποίους υπήρχε ένας και μοναδικός μειοδότης,

• Στάθηκε ενεργά αλληλέγγυος στους αγώνες εργαζομένων σε άλλους χώρους και κλάδους, από το μετρό, έως την vodafone, τους εργαζόμενους στους ΟΤΑ, στην ΕΡΤ κ.α. Καταδικάζουμε την συνδικαλιστική δίωξη του Α. Κασιμέρη και απαιτούμε την άμεση επαναφορά του στο χώρο των λεωφορείων της ΟΣΥ και σε θέση που αντιστοιχεί στην ειδικότητά του. Υπογραφές Τα ακόλουθα σωματεία / παρατάξεις /δημόσια πρόσωπα, έχουν υπογράψει το παραπάνω κείμενο ή αντίστοιχα κείμενα, με το ίδιο αίτημα. ΣΕΛΜΑ (Σωματείο Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό Αθηνών), Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΑΣΑ, Ένωση Εργαζομένων ΗΛΠΑΠ, Σύλλογος Εργαζομένων ΤΡΑΜ, ΠΟΣΠΕΡΤ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Προσωπικού Εργαζομένων Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης), Πανελλήνια Ένωση Υπαλλήλων ΟΑΕΔ, Σωματείο Εργαζομένων Σισμανογλείου Νοσοκομείου, Σωματείο Εργαζομένων Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης, Σωματείο Εργαζομένων νοσοκομείου Αμαλία Φλέμινγκ, Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων στη Vodafone, Σωματείο Εργαζομένων Cyta Hellas, ΕΛΜΕ Χανίων, ΣΕΡΚΑ (Συνδικάτο Εργαζομένων στην Καθαριότητα), ΜΕΤΑ – Μέτωπο Ταξικής Ανατροπής, Πρωτοβουλία για την Ενότητα Εργαζομένων ΕΛ.ΒΟ., Avanti – Αγωνιστική Συσπείρωση Εργαζομένων ΟΠΑΝΔΑ, Μαλινόγλου Νίκος, εκπρόσωπος εργαζομένων στο ΔΣ των νοσοκομείων Σισμανόγλειο-Παίδων Πεντέλης-Αμαλία Φλέμινγκ, Βελισσαρίου Σίσσυ, καθηγήτρια ΕΚΠΑ, Καλλέργης Δημήτρης, διδάσκων Πανεπιστημίου Πειραιώς, Σεραφείμ Σεφεριάδης, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Life Member in Politics & History University of Cambridge, Πορτάλιου Ελένη, καθηγήτρια ΕΜΠ, Σπαθής Μάκης, ομότιμος καθηγητής ΕΜΠ, Τύμπας Αριστοτέλης, αναπληρωτής καθηγητής ΕΚΠΑ, Ρεβύθης Σπύρος, Πρόεδρος ΣΕΛΜΑ, Χριστόφορου Γιώργος, Πρόεδρος Σωματείου εργαζομένων Nokia, Κατερίνη Τόνια, μέλος ΔΣ Συλλόγου Αρχιτεκτόνων ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ, Ταξιάρχης Ευσταθίου Γενικός Σύμβουλος ΑΔΕΔΥ, Αντιπρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Λυκόβρυσης – Πεύκης, Διονύσης Χριστόπουλος, Αντιπρόεδρος ΣΥΜΦΠΟΔΑ (Σύλλογος Μουσικών Φιλαρμονίκης Δήμου Αθήνας), Ιωσήφ Παλάντζας, μέλος ΔΣ Συλλόγου Εργαζομένων ΔΕΥΑΜΒ, Γιώργος Δούμπλας, μέλος διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Βόλου, Βασιλακόπουλος Θοδωρής περιφερειακός σύμβουλος Πελοποννήσου, Αβακουμίδης Πρόδρομος, ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος Νέα Ιωνία Αττικής, Παπακώστας Κώστας, ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος Νέα Ιωνία Αττικής, Ζήκας Περικλής, δημοτικός σύμβουλος Δήμου Χολαργού – Παπάγου, επικεφαλής δημοτικής παράταξης Δίκτυο Πολιτών, Κανελής Νίκος, δημοτικός σύμβουλος Δήμου Βόλου, Κιτσαντά Λίτσα δημοτικός σύμβουλος Άρτας, επικεφαλής Δημοτικής κίνησης Ριζοσπαστική Δημοτική Αλλαγή, Κυπρίδου Μαριάνθη, Τοπική Σύμβουλος κοινότητας Βόλου, Παπακώστας Βασίλης, δημοτικός σύμβουλος Δήμου νέας Φιλαδέλφειας νέας Χαλκηδόνας. Ξεκίνημα Διεθνιστική Σοσιαλιστική Οργάνωση, Antinazi Zone, Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε, Ανασύνθεση ΟΝΡΑ (Οργάνωση Νεολαίας Ριζοσπαστικής Αριστεράς), Αριστερή Ανασύνθεση, Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση, Δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, Δικτύωση Ριζοσπαστικής Αριστεράς, Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό, Κόκκινο Νήμα, Λαϊκή Ενότητα.

5

13 διμοιρίες ΜΑΤ στη Λευκίμμη Κέρκυρας ενάντια στους κατοίκους!

Θάνος Μπικάκης

Εδώ και αρκετό καιρό οι αρχές στην Κέρκυρα προετοιμάζουν τη λειτουργία του ΧΥΤΑ-ΧΥΤΥ Λευκίμμης με τους κατοίκους να παρεμποδίζουν τα έργα με μαζικές συγκεντρώσεις. Τα ξημερώματα της 26ης Ιουνίου στη Λευκίμμη (που βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Κέρκυρας) κατέφθασαν δεκατρείς διμοιρίες ΜΑΤ, ομάδες ΟΠΚΕ και αστυνομική δύναμη του νησιού με σκοπό την καταστολή του κινήματος των πολιτών της περιοχής.Η κυβέρνηση θέλει να προχωρήσει άμεσα η εναπόθεση των απορριμμάτων του νησιού στον παράνομο ΧΥΤΑ-ΧΥΤΥ της Λευκίμμης, που επί 10 χρόνια τώρα κρίνεται ακατάλληλος. Στην περιοχή σημειώθηκαν επεισόδια με δύο αστυνομικούς τραυματισμένους και μία προσαγωγή. Ο Δήμαρχος της περιοχής Κ. Νικολούζος έχει τοποθετηθεί σταθερά υπέρ του ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη, καλώντας με έγγραφό του στο Υπουργείο Εσωτερικών στην περιοχή τον εισαγγελέα και ζητώντας αστυνομική συνδρομή. Οι κάτοικοι της περιοχής ζητούν να απομακρυνθούν τα ΜΑΤ και κάθε άλλος μηχανισμός καταστολής από την περιοχή της Λευκίμμης. Παλεύουν ενάντια στην υποβάθμιση της περιοχής τους και στο περιβαλλοντικό έγκλημα της εγκατάστασης χωματερής.

Οικογένεια & φίλοι Π. Φύσσα για την οργάνωση αντιφασιστικών δράσεων Δημοσιεύουμε κάλεσμα της οικογένειας και των φίλων του Παύλου Φύσσα, για την οργάνωση αντιφασιστικών δράσεων το Σεπτέμβρη του 2018

Στις 18/9, πέντε χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου, η οικογένεια και οι φίλοι του διοργανώνουμε, όπως και κάθε χρόνο, την καθιερωμένη συναυλία στον Πειραιά ενώ παράλληλα στηρίζουμε την κεντρική πορεία που θα πραγματοποιηθεί στο Κερατσίνι την ίδια μέρα. Η 18/9, πέραν της συναισθηματικής αξίας που έχει για μας, έχει σαφώς νοηματοδοτηθεί στην κοινωνία και έχει εδραιωθεί στις συνειδήσεις όλων ως ημέρα κοινού αγώνα κατά του φασισμού. Όσο μάλιστα η δίκη της Χ.Α. πλησιάζει στο τέλος της, η ανάγκη να κάνουμε όλοι την παρουσία μας πιο αισθητή στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά είναι επιτακτική, τόσο γιατί οι φασίστες τον θεωρούν το τελευταίο τους προπύργιο, όσο και γιατί αρνούμαστε να παραδώσουμε τις γειτονιές του Παύλου στους δολοφόνους του, γιατί δεν είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε στους φασίστες ούτε σπιθαμή δημόσιου χώρου και λόγου. Ειδικά μετά τις πρόσφατες επιθέσεις στον Πειραιά και στο Πέραμα, αλλά και την απεγνωσμένη προσπάθεια της Χ.Α. να ανακτήσει δυνάμεις με αφορμές όπως το μακεδονικό, για μας είναι αυτονόητο ότι η κοινή συμπόρευση, χωρίς μικροπολιτικές σκοπιμότητες, είναι το κύριο όπλο μας κατά του φασισμού. Με γνώμονα όλα τα παραπάνω, καλούμε άτομα, συλλογικότητες και οργανώσεις να παρευρεθούν στο Δημαρχείο Κερατσινίου την Τρίτη 3 Ιουλίου στις 19.30 προκειμένου να διαμορφώσουμε μαζί ένα κοινό μέτωπο αντιφασιστικών δράσεων στον Πειραιά αλλά και αλλού. Οικογένεια & φίλοι Παύλου Φύσσα (Killah P)

6

Κοινωνία/Κινήματα

Ξεκίνημα

τεύχος 476 - 28 Ιούνη - 12 Ιούλη 2018

Βόλος: «δεν γίνονται μετρήσεις για τους πιο επικίνδυνους ρύπους, διοξίνες και φουράνια» Καύση σκουπιδιών στην ΑΓΕΤ - συνέντευξη με τον Ζήση Λεμονή

Στα πλαίσια του 25ου Camping AntinaziZone-YRE θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με θέμα τη διαχείριση των απορριμμάτων και τα κινήματα που αναπτύσσονται γύρω από το θέμα. Ένας από τους ομιλητές θα είναι και ο Ζήσης Λεμονής, πολιτικός μηχανικός Σύμβουλος Περιβάλλοντος και μέλος του Συντονιστικού της «Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Βόλου ενάντια στην καύση σκουπιδιών». Μιλήσαμε μαζί του για τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα της καύσης σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ. Υπενθυμίζουμε ότι στις 5 Μαΐου η Επιτροπή Αγώνα Πολιτών Βόλου διοργάνωσε ένα από τα μαζικότερα συλλαλητήρια της τελευταίας 10ετίας όπου πάνω από 8,000 Βολιώτες διαδήλωσαν με αιτήματα: να σταματήσει η καύση σκουπιδιών στην ΑΓΕΤ, να μην κατασκευάσει εργοστάσιο SRF ο Δήμος Βόλου και να προχωρήσει η ολοκληρωμένη οικολογική διαχείριση των απορριμμάτων. Ακολουθεί η συνέντευξη.

• Ζήση, στις 16 Μαΐου ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος Σ. Φάμελλος συγκάλεσε την Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής για να συζητήσει το θέμα της καύσης δευτερογενών απορριμματικών καυσίμων RDF από την τσιμεντοβιομηχανία. Ποια ήταν τα αποτελέσματα αυτής της συνεδρίασης; Πως τα σχολιάζεις; Η Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής καλώς υπάρχει, καλώς συγκλήθηκε, αλλά έγινε σε λάθος χρόνο. Έπρεπε να συνεδριάσει πριν τις αποφάσεις για καύση απορριμμάτων από τις τσιμεντοβιομηχανίες. Θα ήταν ένα καλό αλλά όχι ικανό βήμα για να ανοίξει ο δημόσιος διάλογος για το θέμα. Δυστυχώς η χρονική στιγμή που αυτή συγκλήθηκε και ο τρόπος που συνεδρίασε δεν πρόσφερε κάτι στο πρόβλημα. Δεν θα μπω στη λογική αν και ποιος ωφελήθηκε ή όχι από αυτή τη συνεδρίαση. Ούτε το τι ειπώθηκε σε αυτή. Σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχει παραπάνω από μία αλήθειες. Και από τα δεδομένα ετών από ανάλογες διεργασίες σε άλλες χώρες (ακόμη και με τη χρήση βέλτιστης τεχνολογίας) έχει αποδειχθεί ότι οι επιπτώσεις από την καύση απορριμμάτων επιβαρύνουν τόσο τη δημόσια υγεία όσο και το περιβάλλον! Αυτή είναι και η δυσάρεστη πραγματικότητα. Τη συνεδρίαση αυτή λοιπόν την θεωρώ ως μη σημαντικό γεγονός και μη ουσιαστικό. Το πρόβλημα είναι της τοπικής κοινωνίας και εκεί έπρεπε να πραγματοποιηθεί η συζήτηση και φυσικά με άλλους όρους. Με κύριους συμμετέχοντες τους πολίτες και απολογούμενους τους συντελεστές της καύσης. • Οι μετρήσεις ρύπων που πραγματοποίησε η Περιφέρεια Θεσσαλίας στην ΑΓΕΤ και οι οποίες δόθηκαν στη δημοσιότητα έδειξαν ότι πολλοί ρύποι είναι κοντά αλλά κάτω από τα όρια του νόμου. Πιστεύεις ότι οι Βολιώτες πρέπει να κοιμούνται ήσυχοι;

Είναι πολύ βασικό να αντιληφθούμε τι σημαίνει «μετρήσεις» και πως αυτές πραγματοποιούνται. Καταρχάς, έχει σημασία να αναφερθούμε για ποιους ρύπους γίνονται οι μετρήσεις.

• Η κυβέρνηση και ο Υφυπουργός Σωκ. Φάμελλος ισχυρίζονται ότι η καύση σκουπιδιών εντάσσεται στην «κυκλική οικονομία». Ποια είναι η γνώμη σου;

Για αρκετό καιρό δεν γινόταν καταμέτρηση του συνόλου των ρύπων όπως οφείλονταν και τυπικά βάσει νομοθεσίας. Όμως το σημαντικότερο είναι ότι δεν γίνονται μετρήσεις για τους πιο επικίνδυνους ρύπους, τις διοξίνες και τα φουράνια.

Η κυκλική οικονομία (γι` αυτό και λέγεται και κυκλική) έχει ως στόχο της επιστροφή των πόρων που έχουν εξορυχθεί, επεξεργαστεί και έχουν χρησιμοποιηθεί σε προϊόντα ή κατασκευές, πίσω στην οικονομία για επαναχρησιμοποίηση, ή αν αυτό δεν είναι δυνατό για ανακύκλωση. Είναι άτοπο να εντάσσουμε την καύση ως τμήμα της κυκλικής οικονομίας, καθώς με αυτή τη διεργασία καταστρέφουμε τους πόρους οι οποίοι δεν επιστρέφουν ποτέ πίσω σε αυτήν.

Επίσης έχει σημασία η συχνότητα και η ποιότητα των μετρήσεων. Ακόμη και από την ίδια την ευρωπαϊκή οδηγία υπάρχει μια σχετική παράγραφος (η οποία τεχνηέντως δεν αναφέρεται στην ελληνική νομοθεσία αλλά αποτελεί νόμο του κράτους ως τμήμα της ευρωπαϊκής οδηγίας) ότι πρέπει να γίνονται συνεχείς μετρήσεις ιδιαίτερα διοξινών και φουρανίων, όπως και των λοιπών ρύπων. Πέρα από τη συχνότητα όμως οι μετρήσεις πρέπει να πραγματοποιούνται και στις κατάλληλες συνθήκες (θερμοκρασία, στάδιο καύσης κλπ). Με τον τρόπο που γίνονται σήμερα οι μετρήσεις δεν είμαστε σίγουροι ότι όλες αυτές οι συνθήκες τηρούνται γιατί τις μετρήσεις τις πραγματοποιεί η ίδια η τσιμεντοβιομηχανία! Γι’ αυτό που είμαστε σίγουροι, είναι ότι δεν γίνονται συνεχείς μετρήσεις και σίγουρα όχι διοξινών και φουρανίων. • Πως σχολιάζεις τις μετρήσεις που πραγματοποίησε κλιμάκιο του Δημόκριτου πριν λίγες ημέρες; Σίγουρα έχει σημασία ότι τις μετρήσεις τις πραγματοποίησε το κλιμάκιο του Δημόκριτου. Κανείς δεν αμφισβητεί την εμπειρία και την τεχνογνωσία του. Η λογική όμως των μετρήσεων όπως αναφέραμε και παραπάνω δεν μπορεί να βασίζεται σε προγραμματισμένα «ραντεβού» μέτρησης. Σε μία ημέρα, ή μια εβδομάδα η βιομηχανία μπορεί να ρυθμίσει και το υλικό της καύσης και τον τρόπο. Ακόμη και αν αυτό είχε ένα κόστος για την ίδια προκειμένου οι μετρήσεις να είναι εντός ορίων. Δεν λέμε ότι αυτό έγινε, αλλά ότι θα μπορούσε να γίνει και σε κάθε περίπτωση δεν μπορούμε να βασιστούμε σε μετρήσεις μιας μικρής χρονικής περιόδου. Δεδομένης και της σύστασης του υλικού (RDF ή απροσδιόριστο υπόλειμμα επεξεργασμένων απορριμμάτων) η οποία ποικίλει από φορτίο σε φορτίο, δεν μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα από τόσο μεμονωμένες και χρονικά ορισμένες μετρήσεις. Όπως αναφέραμε και παραπάνω ασφαλή συμπεράσματα μπορούμε να έχουμε μόνο από συνεχείς επι 24ωρου βάσεως και 7 μέρες τη βδομάδα 365 μέρες το χρόνο. Το θέμα όμως στην ουσία δεν οι μετρήσεις ως διαδικασία. Δεν υπάρχει υγιές και μη πλαστικό. Η πρακτική ετών έχει αποδείξει ότι η καύση απορριμμάτων εκπέμπει τουλάχιστον διοξίνες και φουράνια με όποια μέθοδο και αν πραγματοποιείται αυτή. Οι μετρήσεις χρειάζονται απλά για να το επιβεβαιώσουν.

Η δικαιολογία της ανάκτησης ενέργειας (που όντως πραγματοποιείται) δεν ευσταθεί με όρους κυκλικής οικονομίας και μάλιστα κοστίζει και οικονομικά στις τοπικές κοινωνίες 3 φορές περισσότερο από τα προγράμματα διαλογής στην πηγή. Σε κάθε περίπτωση καμία διεργασία της κυκλικής οικονομίας δε νοείται και δεν μπορεί να λειτουργεί εις βάρος της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος. Καταργεί τις ίδιες τις αρχές της κυκλικής οικονομίας. • Πως πιστεύεις ότι πρέπει να συνεχιστεί ο αγώνας της «Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Βόλου ενάντια στην καύση σκουπιδιών»; Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να καταλάβουμε ότι ο αγώνας δεν είναι της Επιτροπής. Είναι αγώνας των πολιτών του Βόλου. Η Επιτροπή απλά ανέδειξε το θέμα και δημιούργησε τις συνθήκες για τεκμηριωμένη και ειλικρινή ενημέρωση των πολιτών και για συντονισμό τους. Όσοι μετέχουν στην επιτροπή το κάνουν εθελοντικά και είναι απλοί καθημερινοί πολίτες. Η προσωπική μου ελπίδα είναι να σταματήσει να υπάρχει η ανάγκη για την ύπαρξη της Επιτροπής, είτε τώρα, είτε μελλοντικά για άλλο ζήτημα. Το ένα τμήμα της ελπίδας αφορά να καταφέρουμε όλοι μαζί να σταματήσουμε το περιβαλλοντικό έγκλημα που λαμβάνει χώρα στην πόλη μας και σε λίγο καιρό και πανελλαδικά. Το άλλο τμήμα αφορά τα αντανακλαστικά των ίδιων των πολιτών. Οι τοπικές κοινωνίες χρειάζεται να αυτοργανώνονται και να αντιδρούν συλλογικά σε ότι λειτουργεί εις βάρος τους και ιδιαίτερα σε θέματα που αφορούν την δημόσια υγεία και το περιβάλλον. Δεν χρειάζονται ούτε ηγέτες, ούτε καθοδηγητές. Χρειάζεται συλλογική δουλειά και κοινός στόχος. Οι ίδιοι οι πολίτες λοιπόν πρέπει να ορίζουν το αν θα υπάρχει Επιτροπή, πως θα λειτουργεί και το στο τι θα αποσκοπεί, να αντιδρούν όπως την ημέρα του συλλαλητηρίου και να καταστήσουν σαφές ότι και ο νόμος πρέπει να εφαρμοστεί και η δημοσία υγεία και το περιβάλλον να προστατευτούν, αξίες που συνταγματικά και ουσιαστικά είναι υπεράνω οποιοδήποτε νόμου.

Διεθνή

Ξεκίνημα

τεύχος 476 - 28 Ιούνη - 12 Ιούλη 2018

7

Εκλογές στην Τουρκία: άλλα 5 χρόνια κέρδισε ο Ερντογάν

Μιλήσαμε με τον σύντροφο Μουράτ Καρίν από την «Σοσιαλιστική Εναλλακτική», αδελφή οργάνωση του «Ξ» στην Τουρκία, για να μας δώσει μια πρώτη εικόνα για τα αποτελέσματα των εκλογών.

• Ερώτηση: Μουράτ, στις 24 Ιούνη ο Ερντογάν κέρδισε τις προεδρικές εκλογές με ποσοστό 52,59% και το κόμμα του ήρθε πρώτο στις βουλευτικές εκλογές με 42,56%, νομίζεις πως ο Ερντογάν και το ΑΚΠ έχουν βγει δυναμωμένοι; Έχει γίνει ο Ερντογάν ο απόλυτος κυρίαρχος όπως αναφέρουν πολλά ΜΜΕ; Απάντηση: Όχι, νομίζω πως οι εκλογές δεν του έδωσαν κάτι παραπάνω από αυτό που ήδη είχε. Καταρχήν το ποσοστό που πήρε δεν ήταν τόσο μακριά από τα ποσοστά που έπαιρνε στις προηγούμενες εκλογές, και στο δημοψήφισμα. Όσον αφορά τις εκλογές το AKP, παρόλο που κράτησε τα ποσοστά του, έχασε 22 έδρες, και παρόλο που είναι το μεγαλύτερο κόμμα στη βουλή, δεν έχει την πλειοψηφία μόνο του. Για να περάσει κάτι από τη βουλή θα πρέπει να στηρίζεται στην ψήφο άλλων κομμάτων. Όσον αφορά τις εξουσίες του, ο Ερντογάν λειτουργούσε ήδη σαν «Σουλτάνος» και ήδη χρησιμοποιούσε τις «νέες» του εξουσίες ακόμη και πριν τις εκλογές. Αυτό που κέρδισε ο Ερντογάν είναι 5 χρόνια ακόμη στην εξουσία, και μάλιστα 5 χρόνια κατά τα οποία προβλέπεται μια τεράστια οικονομική κρίση και στα οποία δε θα έχει άλλες εκλογικές διαδικασίες στη μέση. Αυτό είναι η μεγαλύτερη νίκη για αυτόν. • Ερ: Πες μας λίγα παραπάνω για τις πολιτικές συνεργασίες που υπήρξαν ή μπορεί να προκύψουν. Απ: Φέτος τα κόμματα κατέβηκαν στις εκλογές με εκλογικές συμμαχίες. Αυτό είναι κάτι που επιτράπηκε από την αλλαγή του εκλογικού νόμου που προώθησε ο Ερντογάν, προκειμένου να είναι σίγουρος ότι το ακροδεξιό MHP, το κόμμα των «Γκρίζων Λύκων», θα ήταν στη βουλή. Μετά τις προηγούμενες εκλογές, το Νοέμβρη του 2015 ήταν φανερό ότι πλέον το AKP δεν μπορούσε να περάσει τίποτα στη βουλή χωρίς την συνεργασία με το MHP. Μέσα από αυτή την εκλογική συμμαχία το MHP κατάφερε να πιάσει το εκλογικό μέτρο (είναι 10%). Το AKP στην πραγματικότητα έχασε 22 έδρες (από 317 σε 295) αλλά το ΜHP κέρδισε 9 έδρες επιπλέον (από 40 σε 49) που σημαίνει ότι μόνο μαζί έχουν την πλειοψηφία των 344 εδρών στη βουλή των 600 (με τις περσινές συνταγματικές αλλαγές, οι έδρες στη βουλή αυξήθηκαν από 550 σε 600). Συνεπώς ναι, το AKP δεν θα καταφέρει να περάσει τίποτα μόνο του στη βουλή, πρέπει να συνεργαστεί με την ακροδεξιά – τους «Γκρίζους Λύκους». Παρόλο που όλα τα άλλα κόμματα τοποθετούνται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην αντιπολίτευση, ένας ακόμα πιθανός συνεργάτης του AKP είναι το «Καλό Κόμμα» (IYI Parti) το οποίο είναι ένα δεξιό κόμμα με μια ασταθή ηγεσία. • Ερ: Τη νύχτα των εκλογών το βασικό κόμμα της αντιπολίτευσης CHP ανακοίνωσε ότι τα αποτελέσματα που μετρούσαν αυτοί μέσα από την οργάνωση ελέγχου των εκλογών που έχουν, ήταν τελείως διαφορετικά από τα αποτελέσματα που έδινε το πρακτορείο Ανατολού, και η επίσημη υπηρεσία εκλογών (YSK) ήταν άφαντη. Νομίζεις πως υπήρξε εκλογική νοθεία; Απ: Πιστεύω πως σίγουρα υπήρχε εκλογική νοθεία. Ειδικά για τις προεδρικές εκλογές. Στο περσινό δημοψήφισμα το ποσοστό του ΝΑΙ πέρασε οριακά το 50%. Τον προηγούμενο

χρόνο επίσης προσωπικότητες της αντιπολίτευσης όπως η Ακσενέρ και ο Ιντζέ, ανέβηκαν σε δημοτικότητα. Το «Καλό Κόμμα» κέρδισε 10% και η εκστρατεία του Ιντζέ είχε αρκετή δυναμική. Σίγουρα το AKP έχασε κάποιες ψήφους του προς την αντιπολίτευση. Την ίδια στιγμή η τούρκικη Λίρα δέχτηκε μια τεράστια υποβάθμιση και τα αποτελέσματά της έγιναν αισθητά σε όλο τον πληθυσμό. Ναι το CHP πραγματικά ανακοίνωσε ότι έγινε νοθεία, αλλά είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι γύρω στα μεσάνυχτα της νύχτας των εκλογών σταμάτησε να το λέει. Δεν ξέρω τι διαπραγματεύσεις έγιναν ανάμεσα στο CHP και στο AKP και σταμάτησαν οι κατηγορίες, αλλά βλέπω ότι ακόμη κι έτσι ο Ερντογάν δεν κέρδισε σχεδόν τίποτα παραπάνω από το ποσοστό του δημοψηφίσματος που έγινε πέρυσι. Η νοθεία θα έλεγα ότι ήταν πιο έντονη στις προεδρικές εκλογές. Κι αυτό γιατί στις βουλευτικές εκλογές βλέπουμε το AKP να χάνει 22 έδρες, κι ακόμη κι αν το MHP, ο βασικός τους συνεργάτης, κέρδισε 9 έδρες παραπάνω, το AKP είναι σε χειρότερη θέση από ότι ήταν στην προηγούμενη βουλή. Το CHP κέρδισε 12 παραπάνω έδρες, το HDP 8 παραπάνω έδρες, και το «Καλό Kόμμα», που είναι νέο, πήρε σε αυτές τις εκλογές 43 έδρες, ήταν δηλαδή αυτό που επωφελήθηκε από την αύξηση του αριθμού των εδρών στη βουλή. Υπήρχαν κι άλλες φήμες για το τι έγινε το βράδυ των εκλογών. Όταν ανακοινώθηκε ότι ο Ερντογάν κέρδισε τις εκλογές, οι υποστηρικτές του βγήκαν στους δρόμους για να το γιορτάσουν και άρχισαν να πυροβολούν στον αέρα με αυτόματα και Μ16. Αυτό έγινε πραγματικά, δεν είναι φήμη. Η φήμη λέει ότι ο Ερντογάν τηλεφώνησε στον Ιντζέ και του είπε: «αυτοί οι άνθρωποι είναι ήδη στους δρόμους και περιμένουν το σύνθημά μου για να δράσουν. Αν επιμένεις δεν μπορώ να πω σε αυτόν τον κόσμο να γυρίσει πίσω. Είναι ήδη στους δρόμους». Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί, αλλά ίσως αποτελεί εξήγηση για τον τερματισμό των κατηγοριών για νοθεία • Ερ: Πως τα πήγε το αριστερό κόμμα HDP στις εκλογές κατά τη γνώμη σου; Απ: Το HDP τα πήγε πραγματικά αρκετά καλά. Πρά την εκλογική νοθεία, και το γεγονός ότι ο πρόεδρός τους και βασικός υποψήφιός είναι στη φυλακή, όπως και τα περισσότερα στελέχη του, και το γεγονός ότι τους έδωσαν πάρα πολύ λίγο χρόνο στα ΜΜΕ, τα αποτελέσματα ήταν μια νίκη για αυτούς. Ο ηγέτης του HDP, Ντεμίρτας, πήρε 1 εκατομμύριο ψήφους παραπάνω από ότι το 2014, και πήρε μεγαλύτερο ποσοστό από ότι η επικεφαλής του «Καλού Κόμματος», Ακσενέρ βγαίνοντας 3ος. Και στις βουλευτικές εκλογές το HDP, όχι μόνο πέρασε το εκλογικό μέτρο (πήραν 11,7%, το οποίο είναι επίσης 1% παραπάνω από ότι το 2015) αλλά πήραν παραπάνω ψήφους από ότι το MHP και το «Καλό Kόμμα», καθιστώντας το HDP τρίτο κόμμα στη χώρα. Παρόλα αυτά λέγεται ότι υπήρχε μια ανεπίσημη, και ανυπόγραφη συμμαχία με το CHP που τους βοήθησαν να τα πάνε τόσο καλά στις βουλευτικές εκλογές. Αυτή η συμμαχία έγινε στη βάση των ψηφοφόρων και όχι σε επίπεδο ηγεσιών των κομμάτων. Ο επικεφαλής του CHP, Ιντζέ, οργάνωσε αρκετές συγκεντρώσεις στις Κουρδικές πόλεις και οι Κούρδοι συμμετείχαν αρκε-

τά μαζικά στις συγκεντρώσεις αυτές. Το μήνυμα που έστελνε ο κουρδικός πληθυσμός ήταν λοιπόν καθαρό: «αν μας στηρίξετε στις βουλευτικές εκλογές, θα σας στηρίξουμε στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών». Επιπρόσθετα, οι ψηφοφόροι του CHP ήξεραν ότι αν το HDP δεν πιάσει το μέτρο, αυτές οι έδρες που θα μείνουν θα πάνε στον Ερντογάν. Έτσι αρκετοί ψηφοφόροι του CHP ψήφισαν HDP όπως φαίνεται και από το σύνθημα που κυκλοφορούσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:«Μία ψήφος για τον Ιντζέ, μία ψήφος για το HDP». • Ερ: Ποια είναι τα επόμενα βήματα, τι νομίζεις πως θα συμβεί τώρα; Απ: Συμπερασματικά, θα έλεγα ότι ο Ερντογάν κέρδισε 5 ακόμη χρόνια στην εξουσία. Ξέρει ότι έρχεται μια μεγάλη οικονομική κρίση, και θα χρησιμοποιήσει τον κρατικό μηχανισμό για να καταστείλει όποια κοινωνικά κινήματα ξεσπάσουν. Αυτό ήταν και το καλύτερο σενάριο για αυτόν πριν τις εκλογές. Τώρα, η οικονομία χειροτερεύει και ο Ερντογάν ξέρει ότι έχει σκληρούς αντιπάλους, όπως τον Ιντζέ, την Ακσενέρ, και το HDP που ακόμη και μέσα από τη φυλακή είναι ένας υπολογίσιμος αντίπαλος. Ξέρει ότι δεν θα είναι πλέον το ίδιο εύκολο όπως παλιά να κυβερνήσει. Έτσι με τη συνεχόμενη υποτίμηση της λίρας και τη χειροτέρευση της οικονομίας, δεν μπορούμε να ξέρουμε πότε το κίνημα θα ξεσπάσει. Ο Ερντογάν σίγουρα προετοιμάζεται για τα κινήματα που έρχονται. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς. • Σε ευχαριστούμε πολύ Μουράτ, και σας ευχόμαστε καλή δύναμη. Σας στέλνουμε τους αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς και την αλληλεγγύη μας στο αγώνα σας.

________________________ AKP: Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, δεξιό ισλαμικό νεοφιλελεύθερο κόμμα CHP: Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, εθνικιστικό αστικό κόμμα – με μια νότα/ επικάλυψη σοσιαλδημοκρατίας HDP: Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών – αριστερό, φιλοκουρδικό κόμμα MHP: Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος – κόμμα Γκρίζων Λύκων – το παραδοσιακό ακροδεξιό κόμμα IYI Parti: Καλό Κόμμα – διάσπαση του Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος – διασπάστηκε γιατί διαφώνησε με την συνεργασία με τον Ερντογάν και το ΑΚP SP – Saadet Partisi: «το κόμμα της ευδαιμονίας». Ότι έχει απομείνει από το Ισλαμικό Κόμμα από το οποίο προήρθε ο Ερντογάν Ταγίπ Ερντογαν – Υποψήφιος του AKP Μουχαρέμ Ιντζέ – Υποψήφιος του CHP Σαλαχεντίν Ντεμιρτας – Υποψήφιος του HDP, βρίσκεται στην φυλακή με ψευδείς/ κατασκευασμένες κατηγορίες Μεραλ Ακσενέρ – υποψήφια του Καλού Κόμματος ακροδεξιά πολιτικός πρώην Υπουργός Εσωτερικών, την περίοδο, 1996-97

8

Διεθνή

Ξεκίνημα

τεύχος 476 - 28 Ιούνη - 12 Ιούλη 2018

Τι γίνεται σήμερα στην Αμερική;

Στα μέσα του Ιούνη ήταν στην Ελλάδα για διακοπές ο σύντροφος Αχιλλέας Ακριβός, ιδρυτικό στέλεχος της «Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής» (Socialist Alternative – αδελφή οργάνωση του «Ξ» στις ΗΠΑ). Με αυτή την ευκαιρία το «Ξ» μίλησε μαζί του για τις εξελίξεις στις ΗΠΑ, την κατάσταση της Αριστεράς και τη δουλειά της Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής. Τη συνέντευξη πήρε η συντρόφισσα Νατάσσα Αργυράκη.

• Σύντροφε Αχιλλέα, μπορείς να μας δώσεις μια εικόνα των βασικών πολιτικών εξελίξεων αυτή την περίοδο στις ΗΠΑ;

τη διεθνή οικονομία και έτσι να χειροτερέψει τη γενική κατάσταση για το σύνολο του καπιταλιστικού κόσμου.

παρεμβαίνει με φιλικό και συντροφικό τρόπο καταθέτοντας τις απόψεις μας.

Οι εξελίξεις στις ΗΠΑ στην περίοδο που διανύουμε είναι πραγματικά συγκλονιστικές. Είναι σαν να ζούμε συνεχώς σεισμούς και μετασεισμικές δονήσεις.

• Πώς αντανακλάται αυτή η κατάσταση στα βασικά κόμματα της άρχουσας τάξης;

• Σε τι κατάσταση βρίσκεται αυτή τη στιγμή το κίνημα;

Αρχικά, πρέπει να έχουμε υπόψη ότι όταν μιλάμε για την Αμερική, μιλάμε για μια τεράστια έκταση, επομένως μπορούμε να φανταστούμε πόσο διαφορετικές είναι οι εξελίξεις στις διάφορες Πολιτείες και πόσες διαφορές μπορεί να βρει κανείς πηγαίνοντας από τη μια περιοχή στην άλλη. Αλλά, παρόλα αυτά, το κύριο χαρακτηριστικό της περιόδου στο γενικό επίπεδο είναι η έντονη ταξική πόλωση στην κοινωνία– οι εργαζόμενοι αποκτούν όλο και περισσότερο συνείδηση της τάξης τους σε αντίθεση, πχ, με τη δεκαετία του ’80 που η αντίληψη που κυριαρχούσε ήταν πως όλοι είμαστε μεσαία τάξη. Την ίδια στιγμή «ανακαλύπτεται» ο σοσιαλισμός, με μια γενική και θολή αν θέλουμε έννοια. Πλατιά εργατικά και νεολαιίστικα στρώματα αναζητούν εναλλακτικές λύσεις στον καπιταλισμό και στρέφονται προς τις σοσιαλιστικές ιδέες. Όπως έχουμε αναφέρει ξανά στο παρελθόν η πρώτη λέξη στις αναζητήσεις του google είναι η λέξη «σοσιαλισμός» ενώ φέτος και ο Μαρξ είχε την τιμητική του. Η εκλογή Τραμπ φυσικά αντανακλά μια αύξηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, αλλά δεν είναι αυτή η γενική στροφή της κοινωνίας και το κύριο χαρακτηριστικό της. Οι ψήφοι προς τον Τραμπ ήταν κατά βάση ψήφοι αγανάκτησης και αντίδρασης ενάντια στην Κλίντον και ό,τι αυτή εκπροσωπούσε. Το καθεστώς του Τραμπ όμως είναι ένα καθεστώς κρίσης! Γίνονται πρωτοφανή πράγματα, που ήταν αδιανόητα κάποια χρόνια πριν, όπως το γεγονός ότι το ίδιο το FBI (σ.σ.: οι υπηρεσίες Ασφαλείας των ΗΠΑ) έχουν εξαπολύσει πόλεμο εναντίον του προέδρου, πράγμα που κάνουν και τα ΜΜΕ που ελέγχονται από την άρχουσα τάξη! Οι εσωτερικοί αυτοί κραδασμοί και συγκρούσεις της άρχουσας τάξης αντανακλούν την κρίση στην οποία βρίσκεται ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός! Δεν μπορεί πια να επιβληθεί όπως έκανε σε μια προηγούμενη περίοδο στις υπόλοιπες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και έτσι κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να μην ανατραπεί εντελώς το προηγούμενο statusquo – με σπασμωδικές όμως ενέργειες. Μέσα από τα μέτρα προστατευτισμού που παίρνει ενάντια στους μέχρι χτες συμμάχους του, που οδηγούν σε εμπορικό πόλεμο, προσπαθεί απεγνωσμένα να επιβληθεί ξανά σαν υπερδύναμη, αλλά αυτό που θα καταφέρει είναι να πλήξει

Μέχρι και πριν την εκλογή του Τραμπ, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός μπορούσε να στηριχτεί σε δύο κόμματα για την διατήρησή του – τους Δημοκρατικούς και του Ρεπουμπλικάνους που εναλλάσσονταν με «ασφάλεια» στην κυβέρνηση. Τώρα, τόσο το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων όσο και των Δημοκρατικών περνάνε μια κρίση χωρίς προηγούμενο. Οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν μετατραπεί σε ένα ακραίο ξενοφοβικό-ρατσιστικό κόμμα που προκαλεί τεράστιους πονοκεφάλους στην αμερικανική άρχουσα τάξη ενώ οι Δημοκρατικοί είναι αντιμέτωποι με μεγάλες εσωτερικές διαιρέσεις. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι πάνω από 12 εκατομμύρια ψήφισαν τον Σάντερς[1] ενάντια στην Κλίντον στις προκριματικές εκλογές για την ανάδειξη του υποψήφιου του Δημοκρατικού Κόμματος. Ο Σάντερς, παρά τη θολούρα των προτάσεών του δηλώνει δημόσια και τολμηρά πως είναι «Σοσιαλιστής». Αυτό κάνει τα 12 εκατομμύρια ψήφων που πήρε στις προκριματικές πολύ σημαντικά. Είναι ένα γεγονός που αντανακλά τη νέα στροφή που αναφέραμε πιο πάνω προς τις σοσιαλιστικές ιδέες. Πρόκειται στην πραγματικότητα για μια προσπάθεια της αμερικανικής εργατικής τάξης να δημιουργήσει έναν νέο πολιτικό φορέα, το δικό της κόμμα. Είναι μια επίπονη διαδικασία που θα χρειαστεί, βέβαια, χρόνο. Ο Σάντερς δεν κατέβηκε τελικά σαν ανεξάρτητος υποψήφιος, ενάντια και στον Τραμπ και στην Κλίντον, θέση που υποστήριζε επίμονα η οργάνωσή μας, η Σοσιαλιστική Εναλλακτική, και έτσι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία. Από την άλλη σαν αντανάκλαση αυτών των διεργασιών δημιουργήθηκε το DSA (Democratic Socialists of America –Δημοκρατικοί Σοσιαλιστές Αμερικής) ένας αριστερός ρεφορμιστικός σχηματισμός που λειτουργεί μέσα και γύρω από το Δημοκρατικό Κόμμα, το οποίο συσπείρωσε και οργάνωσε στις γραμμές του (με ένα πολύ χαλαρό τρόπο) αρκετό κόσμο που υποστήριξε τον Σάντερς. Είναι σήμερα η πιο μεγάλη σε αριθμούς αριστερή κίνηση/οργάνωση στις ΗΠΑ, με μερικές δεκάδες χιλιάδες μέλη. Σ’ αυτή τη φάση αναπτύσσονται στο εσωτερικό του συζητήσεις και έντονες αναζητήσεις για εναλλακτικές προτάσεις στον καπιταλισμό – ιδιαίτερα μέσα από το θεωρητικό του περιοδικό, το Jacobin, το οποίο παρακολουθούν αρκετές χιλιάδες αγωνιστές. Σ’ αυτές τις συζητήσεις η οργάνωσή μας

Μετά από μια περίοδο «παγώματος», κατά το δεύτερο μισό του προηγούμενου χρόνου, από τον Γενάρη του 2018 και μετά το κίνημα στις ΗΠΑ πήρε πάλι τα πάνω του. Έγιναν μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, με κορυφαίες τις κινητοποιήσεις των γυναικών που βγήκαν ξανά στους δρόμους κατά εκατομμύρια ενάντια στον Τραμπ, και τους μαθητές που ξεχύθηκαν στους δρόμους ενάντια στην βία και τις δολοφονίες στα σχολεία. Η κινητοποίηση των μαθητών είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα που δείχνει το πώς προχωρά και αναπτύσσεται η πολιτικοποίηση τους. Ξεκίνησαν με το αίτημα της νομοθετικής ρύθμισης σχετικά με την οπλοκατοχή στις ΗΠΑ και κατέληξαν να τα βάλουν με τα λόμπι, όπως του NRA (του ισχυρού λόμπι υπέρ της οπλοκατοχής) που ελέγχει τα πάντα. Αυτό που εξοργίζει τη συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών, νέων και μεγαλύτερων, είναι το γεγονός ότι ενώ σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις το 75% ζητά να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση ώστε να περιοριστεί δραστικά η δυνατότητα οπλοκατοχής, αυτό απλά δεν γίνεται γιατί το στρατιωτικό-βιομηχανικό κατεστημένο ελέγχει τους πολιτικούς! Όταν λέμε οπλοκατοχή στις ΗΠΑ, ας σημειώσουμε πως δεν μιλάμε για κυνηγετικές καραμπίνες όπως αυτές που υπάρχουν στην Ελλάδα αλλά για πολεμικά τυφέκια και οπλοπολυβόλα τρομακτικής δολοφονικής ισχύος! Ξέσπασαν επίσης και εξαιρετικά σημαντικές εργατικές κινητοποιήσεις, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις απεργίες στις Νότιες Πολιτείες, όπως η Αριζόνα, το Κεντάκι, η Δυτική Βιρτζίνια κλπ που θεωρούνται κατά βάση συντηρητικές Πολιτείες. Με αφορμή την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων είχαμε μια κοινωνική έκρηξη στην καρδιά του συντηρητισμού. Πολλοί μάλιστα από τους εργαζόμενους που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις είχαν ψηφίσει Τραμπ στις εκλογές! Αυτό δείχνει την πραγματική εικόνα των αντιφάσεων που επικρατούν στις ΗΠΑ. Μέσα από αυτές τις κινητοποιήσεις πολλοί, ακόμα και ψηφοφόροι του Τράμπ, ήταν ανοιχτοί σε σοσιαλιστικές ιδέες. Το διαπιστώσαμε αυτό οι ίδιοι παρεμβαίνοντας σ’ αυτές τις απεργίες και κινητοποιήσεις. Μιλάμε για πολιτείες στις οποίες τα συνδικάτα είναι απλά «ανύπαρκτα» – παρότι βέβαια και εκεί που έχουν ισχύ τα συνδικάτα ο ρόλος τους είναι να βάζουν φρένο στα κινήματα

Διεθνή

Ξεκίνημα

τεύχος 476 - 28 Ιούνη - 12 Ιούλη 2018

όπως ξέρετε πολύ καλά και στην Ελλάδα…Η έκρηξη ήρθε από τα κάτω! Και δεν ήταν ένα ξαφνικό μπαμ το οποίο ξεφούσκωσε στη συνέχεια. Οι κινητοποιήσεις είχαν διάρκεια. Στη Δυτική Βιρτζίνια οι εκπαιδευτικοί, μαζί με τους γονείς και τους μαθητές τους, επί 9 συνεχόμενες μέρες πολιορκούσαν το τοπικό κοινοβούλιο μέχρι που ανάγκασαν το Δημοτικό Συμβούλιο να υποχωρήσει στα αιτήματά τους. Οι εκπαιδευτικοί κέρδισαν 6.500 δολ. (σ.σ.: περίπου 5.650 ευρώ) αυξήσεις στους μισθούς τους σε ετήσια βάση και αύξηση των δαπανών για την Παιδεία κατά 25%!

Οπισθοχώρηση Τράμπ για τον χωρισμό των μεταναστών από τα παιδιά τους στα σύνορα

Στις ΗΠΑ, την προηγούμενη περίοδο δεν είχαμε απλά μεγάλους αγώνες, είχαμε και πολύ σημαντικές νίκες! • Ποιες είναι οι διεργασίες στην Αριστερά και πώς συμμετέχει σε αυτές η «Σοσιαλιστική Εναλλακτική»; Η Σοσιαλιστική Εναλλακτική έχει παίξει ουσιαστικό ρόλο σε μια σειρά από κινήματα το τελευταίο διάστημα. Για παράδειγμα, το νικηφόρο κίνημα για 15 δολάρια ωρομίσθιο («15Now»[2]) που ξεκίνησε από το Σιάτλ εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα και τον Ιούλιο του περασμένου χρόνου είχαμε τη μεγάλη νίκη αυτού του κινήματος και στη Μινεάπολη[3] (μετά τη νομοθετική κατοχύρωση του στο Σιάτλ). Η καμπάνια «15Now» στη Μινεάπολη καθοδηγήθηκε από τα μέλη της Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής στην οποία ηγετικό ρόλο έπαιξε η συντρόφισσα Τζίντζερ Τζένσεν, υποψήφια για το δημοτικό συμβούλιο της Μινεάπολης στις τελευταίες εκλογές που βγήκε πρώτη στις ψήφους «πρώτης επιλογής» αλλά δεν εκλέχτηκε γιατί οι αντίπαλοί της είχαν συνασπιστεί απέναντί της για τις ψήφους δεύτερης επιλογής που τελικά καθόρισαν το αποτέλεσμα. Συμμετέχουμε επίσης στα κινήματα για την Στέγη. Τα πολύ ακριβά ενοίκια και η δυσκολία των εργαζόμενων στρωμάτων να βρουν μια αξιοπρεπή κατοικία, ειδικά στα αστικά κέντρα, προκάλεσε μαζική αγανάκτηση. Έτσι προέκυψε και ο αγώνας ενάντια στην Amazon[4] στο Σιάτλ, σαν αποτέλεσμα της οποίας το Συμβούλιο της Πόλης μετά από πρωτοβουλία της συντρόφισσας Σάμα Σαγουάντ (μέλος της «Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής», εκλεγμένη στο Συμβούλιο Πόλης) πήρε την ιστορική απόφαση της φορολόγησης της Amazon και άλλων μεγάλων επιχειρήσεων, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η κατασκευή δημόσιων, φτηνών κατοικιών. Είχε προηγηθεί η δημιουργία της εκστρατείας «TaxAmazon» («Φορολογήστε την Amazon») που άνοιξε το θέμα αυτό μαζικά στον πληθυσμό της πόλης και υποχρέωσε το Συμβούλιο στην απόφαση αυτή. Όμως μετά από ένα μήνα το Συμβούλιο της Πόλης πήρε πίσω την αρχική του απόφαση λόγω των ωμών εκβιασμών της Amazon και άλλων μεγάλων επιχειρήσεων! Ο αγώνας επομένως συνεχίζεται. Η βασική μας παρέμβαση, επομένως αφορά τα κινήματα: την προσπάθεια να χτιστούν από τα κάτω μαζικές αντιστάσεις στις πολιτικές του κατεστημένου και, μέσα από αυτές, να υπάρξουν προχωρήματα στην ανάπτυξη της σοσιαλιστικής συνείδησης, μαζικά μέσα στα εργατικά και νεολαιίστικα στρώματα. Την ίδια στιγμή προτείνουμε τη συγκρότηση ενός πλατιού, μαζικού σοσιαλιστικού πολιτικού φορέα, στον οποίο να συμμετέχουν όλες οι σοσιαλιστικές-αριστερές οργανώσεις και δυνάμεις, έτσι ώστε να προωθούνται τα γενικά εργατικά και λαϊκά αιτήματα και συμφέροντα, συζητάμε και αναπτύσσουμε κοινές δράσεις με δυνάμεις όπως το DSA και προβάλλουμε διαρκώς την ανάγκη υιοθέτησης ενός σοσιαλιστικού-επαναστατικού προγράμματος σαν τη μόνη απάντηση στην κρίση και τη σήψη του καπιταλιστικού συστήματος. Οι διεργασίες στην Αμερική είναι πάρα πολύ σημαντικές και στα χρόνια που έρχονται μπορεί να δούμε την αντανάκλασή τους σε διεθνές επίπεδο, λόγω του βάρους που έχει η Αμερική στην παγκόσμια σκηνή. • Το ελπίζουμε σύντροφε και ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτή τη συνέντευξη Εγώ ευχαριστώ, και εκ μέρους της Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής στέλνω τους πιο θερμούς, αδελφικούς, συντροφικούς χαιρετισμούς στο Ξεκίνημα και κάθε αγωνιστή που δίνει τη μάχη για τα εργατικά δίκαια και τον επαναστατικό σοσιαλισμό.

________________________

[1] xekinima.org: «ΗΠΑ: Ποιος είναι ο Μπέρνι Σάντερς;» [2] xekinima.org: «Σιάτλ: Μεγάλη νίκη του κινήματος για «15 δολάρια την ώρα» [3] xekinima.org: «Μινεάπολη-ΗΠΑ: Ιστορικό αποτέλεσμα στις δημοτικές εκλογές για την σ. Τζίντζερ Τζέντζεν» [4] xekinima.org: «Σιάτλ: το Συμβούλιο της Πόλης παίρνει πίσω το φόρο στην Amazon μόλις ένα μήνα μετά!»

Ηλέκτρα Κλείτσα

Πίσω κάνει ο Τράμπ μετά από την κατακραυγή σε σχέση με τον διαχωρισμό των μεταναστών από τα παιδιά τους στα σύνορα. Σε συνέντευξη του την Τετάρτη 20/6 δήλωσε ότι θα υπογράψει εκτελεστικό διάταγμα[1] που σταματάει αυτή την πρακτική. Την ίδια στιγμή δήλωσε ότι θα συνεχίσει η «σκληρή» καταστολή σε σχέση με τη μετανάστευση. Η εξέλιξη αυτή οφείλεται στις αντιδράσεις που προκάλεσαν οι εικόνες που κυκλοφόρησαν. Εικόνες παιδιών σε κλουβιά, παιδιών που έχουν παρθεί με τη βία από τους γονείς τους στις ΗΠΑ, που έκαναν το γύρο του κόσμου! Τις τελευταίες εβδομάδες, στα νότια σύνορα των ΗΠΑ είδαμε σκηνές ντροπής, με τα παιδιά των μεταναστών που προσπαθούν να εισέλθουν στη χώρα, κυρίως από τη Λατινική Αμερική, να κλέβονται κυριολεκτικά από τους γονείς τους και να κρατούνται σε ειδικά κέντρα, υπό άθλιες συνθήκες! «Μηδενική ανοχή»

Οι ενήλικες μετανάστες, που συλαμβάνονταν για παράνομη είσοδο στη χώρα, μεταφέρονταν σε ξεχωριστά κέντρα κράτησης από τα παιδιά τους, στα πλαίσια της πολιτικής «μηδενικής ανοχής» στην «παράνομη μετανάστευση», που ανακοίνωσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ πριν από περίπου δύο μήνες. Υπολογίζεται ότι μόνο μέσα σε έξι εβδομάδες, περίπου 2.000 παιδιά[2] απομακρύνθηκαν από τους γονείς τους! Ανάμεσά τους βρέφη που ακόμη θηλάζουν και παιδιά με αναπηρίες! Και ενώ οι εικόνες από μωρά που κοιμούνταν στο πάτωμα, από παιδιά που ασφυκτιούσαν το ένα πάνω στο άλλο μέσα σε κλουβιά, έκαναν το γύρο του κόσμου, η αμερικανίδα υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας Κίρστεν Νίλσεν, δεξί χέρι του Τραμπ στην επιχείρηση «μηδενική ανοχή», δήλωνε: «Είναι σημαντικό να σημειώσω ότι αυτοί οι ανήλικοι έχουν πολύ καλή φροντίδα. Μην πιστεύετε τον τύπο. Έχουν πολύ καλή φροντίδα. Λειτουργούμε στα πλαίσια των πιο υψηλών στάνταρ στη χώρα. Τους παρέχουμε τροφή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εκπαίδευση και όλα όσα χρειάζεται ένα παιδί». Κλουβιά με «υψηλά στάνταρ»

Παιδιά στοιβαγμένα σε κλουβιά, τρομοκρατημένα, μόνα, χωρίς να γνωρίζουν που βρίσκονται οι γονείς τους, ή τι τους επιφυλάσσει το μέλλον! Η πραγματική εικόνα της «μηδενικής ανοχής»… Αυτά είναι όλα όσα χρειάζεται ένα παιδί; Σύμφωνα με μαρτυρίες, υπήρξαν περιπτώσεις στις οποίες μέχρι και είκοσι παιδιά στριμώχνονταν σε ένα μεταλλικό κλουβί. Ακόμη όμως κι αν οι συνθήκες διαμονής των μικρών μεταναστών ήταν άψογες, το γεγονός και μόνο ότι τα παιδιά αποσπάστηκαν βίαια από τους γονείς τους και φυλακίστηκαν σαν εγκληματίες, είναι ικανό να τα σημαδέψει για όλη την υπόλοιπη ζωή τους! Οι ηχογραφήσεις[3] από τις «υψηλών στάνταρ» εγκαταστάσεις κράτησης των παιδιών, είναι ενδεικτικές. Μωρά που κλαίνε και ζητάνε τους γονείς τους, ή λένε «μπορώ τουλάχιστον να πάω με τη θεία μου;», έχουν επίσης κατακλύσει το διαδίκτυο, προκαλώντας οργή σε ολόκληρο τον πλανήτη!

Μια μεγάλη φυλακή

Σύμφωνα με προηγούμενες δηλώσεις του ίδιου του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ[4], όλα τα παραπάνω ήταν απαραίτητα, προκειμένου να μη μετατραπούν οι ΗΠΑ σε «εγκατάσταση παραμονής προσφύγων». Προτίμησε όπως φαίνεται να μετατρέψει τη χώρα του σε μια τεράστια φυλακή για τους ενήλικες μετανάστες, με πολλές ακόμη μικρότερες φυλακές για τα παιδιά. Όλα αυτά βέβαια, μέχρι να αναγκαστεί να πάρει πίσω το βάρβαρο μέτρο, εξαιτίας των αντιδράσεων. Οι παραπάνω εικόνες πάντως, είναι αποτέλεσμα όχι μόνο της πολιτικής «μηδενικής ανοχής» στη μετανάστευση, αλλά και των πολιτικών δεκαετιών ξεζουμίσματος των φτωχών χωρών της Λατινικής Αμερικής από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Είναι επίσης αποτέλεσμα της εξουσίας μιας σειράς αυταρχικών καθεστώτων στις χώρες προέλευσης των μεταναστών και των προσφύγων, καθεστώτων που διατηρούν άψογη συνεργασία με την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τραμπ τα βάζει με τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, τις μειονότητες. Στα πλαίσια της ίδιας πολιτικής εντάσσεται η προσπάθεια της κυβέρνησής του να απελάσει περίπου 800.000 νέους ανθρώπους, γνωστούς και ως «dreamers»[5], που έφτασαν στις ΗΠΑ όταν ήταν παιδιά και σήμερα είναι γι αυτούς η μόνη «πατρίδα» που γνωρίζουν. Αντιστάσεις

Από την πρώτη μέρα της εκλογής του Τραμπ, η αμερικανική κοινωνία έδειξε ότι αυτές οι πολιτικές δε θα περάσουν «στα ψιλά» και χωρίς αντίσταση. Εκατομμύρια εργαζόμενοι, νέοι, γυναίκες, βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση[6] με τις ρατσιστικές και σεξιστικές πολιτικές της κυβέρνησής του. Χαρακτηριστική ήταν η κινητοποίηση[7] δεκάδων ακτιβιστών, όταν αντιλήφθηκαν την παρουσία της Νίλσεν σε μεξικάνικο (!) εστιατόριο, το οποίο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, υπό τις έντονες αποδοκιμασίες τους ενάντια στην πολιτική που «μηδενικής ανοχής». Η απόφαση του Τραμπ να «μαζέψει» το διαχωρισμό των παιδιών από τους γονείς τους, μπορεί να μη λύνει συνολικά τα τεράστια προβλήματα αυτών των οικογενειών, αποτελεί όμως απόδειξη πως όταν οι κοινωνίες αρνούνται να δεχτούν τη βαρβαρότητα, μπορούν να ανακόψουν την επέλασή της. ________________________

[1] efsyn.gr: «Στροφή 180 μοιρών για τις χωρισμένες οικογένειες μεταναστών» [2] facebook.com/Channel4News: «Migrant children separated from their parents at the border» [3] facebook.com/Channel4News: «Audio recording of children crying at U.S. border control» [4] theguardian.com: «Why were families being separated at the southern US border? – video explainer» [5] xekinima.org: ΗΠΑ: «800.000 «Dreamers» κινδυνεύουν να απελαθούν» [6] xekinima.org: ΗΠΑ: «Ορκωμοσία Τραμπ: ο φόβος μετατρέπεται σε οργή» [7] huffingtonpost.gr: ΗΠΑ: «Η υπουργός που κάνει «απλώς» τη δουλειά της. Γνωρίστε τη Νίλσεν της «μηδενικής ανοχής»»

9

10

Διεθνή

Ξεκίνημα

τεύχος 476 - 28 Ιούνη - 12 Ιούλη 2018

Ισπανία: ξανά στους δρόμους ενάντια στην απελευθέρωση της «αγέλης» των βιαστών

Αργεντινή: γυναίκες πλημμύρισαν (ξανά) τους δρόμους

Από το site του «Ξ» Άρθρο βασισμένο σε πληροφορίες από το «Libres y Combativas», μετωπικού σχήματος της Izquierda Revolucionaria (αδελφή οργάνωση του «Ξ» στην Ισπανία)

Στα τέλη Ιούνη, το γυναικείο κίνημα στην Ισπανία, βρέθηκε ξανά στους δρόμους. Χιλιάδες άνθρωποι, μέλη φεμινιστικών και αριστερών οργανώσεων, νεολαία, γυναίκες και άντρες, διαδήλωσαν ενάντια σε μια ακόμη εξοργιστική δικαστική απόφαση στην υπόθεση της διαβόητης «αγέλης». Λίγους μήνες μετά την αρχική ποινή «χάδι» στους βιαστές της «αγέλης», το δικαστήριο αποφάσισε ότι μπορούν να αφεθούν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους[1] καταβάλλοντας εγγύηση 6.000 ευρώ ο καθένας! Η υπόθεση

Πρόκειται για τους πέντε άντρες, που βίασαν μια νεαρή γυναίκα σε φεστιβάλ της Παμπλόνα το 2016. Οι δράστες, όχι μόνο βιντεοσκόπησαν το «κατόρθωμά» τους, αλλά ανάρτησαν και το βίντεο στο διαδίκτυο. Κι όμως! Το δικαστήριο που τους έκρινε ένοχους τον περασμένο Απρίλη, δε θεώρησε ότι πρόκειται για βιασμό, αλλά για απλή «σεξουαλική κακοποίηση». Έτσι, καταδικάστηκαν σε 9ετή φυλάκιση, ενώ μια καταδίκη για βιασμό θα είχε οδηγήσει σε πολύ μεγαλύτερες ποινές (ως και 26 χρόνια). Το δικαστήριο έκρινε ότι δεν πρόκειται για βιασμό, επειδή το θύμα δεν αντιστάθηκε. Παρά το γεγονός ότι η ίδια δήλωσε πως βρισκόταν σε κατάσταση σοκ, θεωρήθηκε ότι προκειμένου να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία για βιασμό, έπρεπε τουλάχιστον να έχει αντιδράσει. Παρά το γεγονός ότι η ιατροδικαστική εξέταση μιλάει για βιασμό, παρά το γεγονός ότι είναι γνωστό πως πολλά θύματα βιασμού «παραλύουν» από το σοκ και το φόβο, η αντίληψη πως «αν δεν αντιδράσεις σημαίνει ότι συναινείς» είναι διάχυτη στο δικαστικό σύστημα, όχι μόνο στην Ισπανία, αλλά και παγκοσμίως. Η πρόκληση συνεχίζεται

Έτσι, μετά τη δικαστική απόφαση που έριξε τους βιαστές της «αγέλης» στα μαλακά, ήρθε η λογική της συνέχεια.

Εφόσον δε μιλάμε για βιασμό, αλλά για σεξουαλική κακοποίηση, δεν υπάρχει πρόβλημα αν οι δράστες κυκλοφορούν ελεύθεροι! 6.000 ευρώ από τον καθένα, και η τακτική παρουσία τους στις αστυνομικές αρχές, αρκούν για να κυκλοφορούν ξανά στους δρόμους. Ίσως και για να συνεχίσουν να καυχούνται για τις πράξεις τους; Η οργή ξαναβγαίνει στο δρόμο

Το γυναικείο κίνημα στην Ισπανία, είναι ένα από τα πιο σημαντικά παραδείγματα μαχητικότητας και αποφασιστικότητας των τελευταίων ετών. Σε έναν πλανήτη, όπου τα γυναικεία δικαιώματα και οι αγώνες γι αυτά ξαναβγαίνουν στο προσκήνιο δυναμικά, το κίνημα στην Ισπανία αποτελεί την αιχμή του δόρατος. Έτσι, για άλλη μια φορά, μετά τις τεράστιες κινητοποιήσεις[2] ενάντια στην πρώτη δικαστική απόφαση, όπου γυναίκες και άντρες, νεολαία και εργαζόμενοι φώναξαν «εγώ σε πιστεύω», σε υπεράσπιση του θύματος, στις αρχές του Ιούνη οι δρόμοι των μεγάλων πόλεων της Ισπανίας γέμισαν ξανά οργισμένο κόσμο που απαιτεί την πραγματική τιμωρία των βιαστών. Απαιτεί επίσης τον τερματισμό των σεξιστικών διακρίσεων στη δικαιοσύνη, αλλά και πραγματική ισότητα και δικαιώματα για τις γυναίκες. Οι κινητοποιήσεις αυτές, όπως και η ιστορική απεργία γυναικών στις 8 Μάρτη[3], δείχνουν που μπορεί να φτάσει το κίνημα για τα γυναικεία δικαιώματα, στην Ισπανία και τον υπόλοιπο κόσμο.

________________________

[1] cnn.com: «Thousands protest bail for men convicted in Spain’s ‘wolf pack’ case» [2] xekinima.org: «Ισπανία: Μαζικές διαδηλώσεις μετά τη δικαστική απόφαση – χάδι για την «αγέλη» βιαστών» [3] xekinima.org: «Απεργία 5 εκατομμυρίων για την μέρα της γυναίκας στην Ισπανία!»

Δεκαπενθήμερη εφημερίδα - ΞΕΚΙΝΗΜΑ e-mail: contact@xekinima.org website: www.xekinima.org Εκδίδεται από την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία “Ξεκίνημα” Υπεύθυνος Τυπογραφείου: Κ. Φερέτος και υιοί, Δερβενίων 30, Τ.Κ. 10681, κωδικός: 3383 Γραφεία Αθήνας: Γόρτυνος 8, Κάτω Πατήσια, Τ.Κ.11254 - τηλ. 210-2283018-9 Γραφεία Θεσσαλονίκης: Κατούνη 25, Τ.Κ. 54630 - τηλ. 2310 540432

Από τις αρχές Ιούνη, με αποκορύφωμα τις 13 του μήνα, οι δρόμοι του Μπουένος Άιρες γέμισαν από τεράστια πλήθη γυναικών, αλλά και αντρών, που υποστηρίζουν τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων. Όταν το σχετικό νομοσχέδιο πήγε στη βουλή για συζήτηση πριν από λίγους μήνες, φαινόταν αδύνατο ότι θα μπορούσε να περάσει, κυρίως επειδή η καθολική εκκλησία, που εξακολουθεί να έχει μεγάλη δύναμη και επιρροή στη χώρα, έκανε ό,τι ήταν δυνατό προκειμένου να το αποτρέψει. Παρόλα αυτά, το τεράστιο κίνημα που αναπτύχθηκε, κατάφερε να διασπάσει τις κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων και να φέρει ένα οριακό, αλλά ιστορικό αποτέλεσμα[1]: 129 βουλευτές ψήφισαν υπέρ της νομιμοποίησης των αμβλώσεων μέχρι τη 14η εβδομάδα της κύησης και 125 κατά. Παρά την πρώτη τεράστια επιτυχία, η νομιμοποίηση των αμβλώσεων μπορεί να βρίσκεται ένα βήμα πιο κοντά, δεν είναι όμως εξασφαλισμένη, αφού στη συνέχεια πρέπει να περάσει και από τη Γερουσία. Η καθολική εκκλησία

Η αρχιεπισκοπή της χώρας, αντέδρασε άμεσα και έντονα, με δελτίο τύπου που καταδικάζει την απόφαση της βουλής[2] και καλεί σε διάλογο και «νέες και δημιουργικές λύσεις, προκειμένου καμία γυναίκα να μην καταφύγει σε έκτρωση». Τι ακριβώς εννοούν «δημιουργικές λύσεις»; Θα προτείνουν άραγε σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία και ενημέρωση γύρω από την αντισύλληψη; Ακόμη κι αν αυτά τα μέτρα ήταν ικανά να αποτρέψουν όλες τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, δεν είναι αντίθετα με τις θέσεις της εκκλησίας; Ή μήπως «δημιουργική λύση» είναι να αναγκάζονται οι γυναίκες να γίνονται μητέρες παρά τη θέλησή τους; Το κίνημα

Τόσο στην Αργεντινή, όσο και στην υπόλοιπη Λατινική Αμερική, τα τελευταία χρόνια το γυναικείο κίνημα γιγαντώνεται κάθε μέρα που περνάει. Είτε πρόκειται για τη μάχη ενάντια στην ενδοοικογενειακή βία και τις «γυναικοκτονίες»[3] που έχουν πάρει μορφή επιδημίας, είτε για την ισότητα στην εργασία, είτε για τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων, το κίνημα βρίσκεται διαρκώς στους δρόμους, διεκδικώντας ίσα δικαιώματα και σεβασμό για τις γυναίκες. Το τελευταίο διάστημα, το χαρακτηριστικό πράσινο φουλάρι (το πράσινο έχει καθιερωθεί ως το χρώμα του κινήματος για τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων) αλλά και πράσινα ρούχα, πράσινα καπνογόνα στις διαδηλώσεις, κλπ, ήταν εμφανή παντού, στους δρόμους των μεγάλων πόλεων. Οι νέες γυναίκες της χώρας, δε διαδήλωσαν μόνο για το δικαίωμά τους να αποφασίζουν οι ίδιες για τη ζωή και το

σώμα τους, αλλά και για να προστατέψουν τη ζωή και την υγεία τους. Όταν η συντήρηση σκοτώνει

Η άμβλωση στην Αργεντινή είναι παράνομη, εκτός από περιπτώσεις βιασμού, ή κινδύνου για τη ζωή της εγκύου. Παρόλα αυτά, υπολογίζεται ότι περίπου 500.000 γυναίκες το χρόνο, καταφεύγουν σε παράνομες και επικίνδυνες μεθόδους για να τερματίσουν μια εγκυμοσύνη. Πολλές από αυτές πεθαίνουν, εξαιτίας των επιπλοκών των αμβλώσεων που πραγματοποιούνται κρυφά, σε συνθήκες ανυπαρξίας κανόνων υγιεινής και ιατρικής παρακολούθησης. Μόνο το 2014, περίπου 50.000 γυναίκες[4] αναγκάστηκαν να νοσηλευτούν εξαιτίας αυτών των επιπλοκών. Επιπλέον, αν μια γυναίκα στην Αργεντινή κριθεί ένοχη για τον τερματισμό μιας εγκυμοσύνης, κινδυνεύει με ποινή φυλάκισης από ένα ως τέσσερα χρόνια. Σε όλο τον κόσμο

Η Αργεντινή δεν είναι η μόνη χώρα στην οποία ισχύει η αναχρονιστική και επικίνδυνη για αμέτρητες ζωές νομοθεσία. Στην Πολωνία[5], το γυναικείο κίνημα διεκδικεί ακόμη και μέχρι σήμερα τη νομιμοποίησή των αμβλώσεων. Στη Νότια Ιρλανδία[6], μόλις πρόσφατα η συντριπτική ψήφος υπέρ του «Ναι» στο δημοψήφισμα για την κατάργηση του άρθρου 8 του Συντάγματος που απαγορεύει τις αμβλώσεις, άνοιξε το δρόμο για τη νομιμοποίησή τους. Το παράδειγμα αυτό, έδωσε ώθηση στο αντίστοιχο κίνημα στη Βόρεια Ιρλανδία[7], που παραμένει η μόνη περιοχή του Ηνωμένου Βασιλείου, στην οποία οι αμβλώσεις είναι παράνομες. Το γυναικείο κίνημα σε ολόκληρο τον κόσμο, έχει πλέον πάψει να λειτουργεί σε στενά εθνικά πλαίσια, αφού κάθε νίκη που κερδίζεται σε μια χώρα, αποτελεί παράδειγμα και ενθάρρυνση για αγώνες σε άλλες χώρες. Από την τεράστια απεργία γυναικών στην Ισπανία στις 8 Μάρτη[8], μέχρι τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής, οι γυναίκες βγαίνουν στο δρόμο και διεκδικούν πραγματική ισότητα! ________________________

[1] efsyn.gr: «Ιστορικό βήμα προς νομιμοποίηση των αμβλώσεων στην Αργεντινή» [2] elpais.com: «La Cámara de Diputados argentina aprueba la legalización del aborto» [3] xekinima.org: «Αργεντινή: γυμνή διαμαρτυρία ενάντια στη σεξιστική βία» [4] aljazeera.com: «Argentina’s Congress to vote on legalising abortion» [5] xekinima.org: «Πολωνία, Ιρλανδία και Ελλάδα: οι γυναίκες παλεύουν για ελευθερία στην επιλογή» [6] xekinima.org: «Ιρλανδία: συντριπτικό «Ναι» στη νομιμοποίηση των αμβλώσεων!» [7] xekinima.org: «Ιρλανδία: η νίκη του «Ναι» στις αμβλώσεις – συνέντευξη με τη Φιόνα Ο’ Λόκλιν» [8] xekinima.org: «Απεργία 5 εκατομμυρίων για την μέρα της γυναίκας στην Ισπανία!»

Διάλογοι & Αντίλογοι

Ξεκίνημα

τεύχος 476 - 28 Ιούνη - 12 Ιούλη 2018

11

Η σλαβομακεδονική «Αριστερά» – μια λάθος προσέγγιση στο Μακεδονικό

Ανδρέας Παγιάτσος

Η αριστερή-αντικαπιταλιστική ιστοσελίδα Παντιέρα, που πρόσκειται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δημοσίευσε στις 14 Ιούνη ανακοίνωση του σλαβομακεδονικού κόμματος Levica (Λέβιτσα, που σημαίνει «Αριστερά») με την οποία ανακοίνωση της, στις 13 Ιούνη, η Λέβιτσα τοποθετείται ενάντια στις συνομιλίες Τσίπρα-Ζάεφ για το θέμα της ονομασίας του γειτονικού μας κράτους. Η ανακοίνωση της Levica/Αριστεράς

Το πλήρες κείμενο της της ανακοίνωσης της Λέβιτσα[1] έχει ως ακολούθως. «Δελτίο τύπου της Levica, 13 Ιουνίου 2018 »Οι ψεύτικοι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ και οι ψεύτικοι Σοσιαλδημοκράτες του SDSM, χορεύουν υπό τις πολεμικές νότες του ΝΑΤΟ το οποίο, όπως και στο παρελθόν, ανέχεται τον ελληνικό σοβινισμό. »Οι μακρόχρονες διαφωνίες δεν θα πρέπει να επιλυθούν ταχέως, υπό την πίεση ορισμένων τελικών προθεσμιών και ”των ευκαιριών που δεν πρέπει να χάσετε”. Οι σχέσεις καλής γειτονίας δεν μπορεί να αναπτυχθούν με βάση μονόπλευρες παραχωρήσεις και συνθηκολόγηση με την ισχυρότερη πλευρά, για την ταχύτερη ένταξη της Μακεδονίας στη στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ. »Η Levica είναι υπέρ της άμεσης και άνευ όρων παύσης των διαπραγματεύσεων και της έναρξης της διεθνούς νομικής διαδικασίας μέσω της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών για παράταση/συνέχιση της συμμετοχής της Δημοκρατίας της Μακεδονίας με το συνταγματικό όνομά της. »Η εντατικοποίηση της συνεργασίας μεταξύ της μακεδονικής και της ελληνικής αυθεντικής Αριστεράς είναι η ρίζα της μελλοντικής πολιτισμένης σχέσης μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών, με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό και την αμοιβαία αναγνώριση. »Στο μέλλον, η Levica θα συμμετάσχει αποφασιστικά στην εκστρατεία κατά της αλλαγής του συνταγματικού ονόματος της Δημοκρατίας με όλες τις διαθέσιμες δυνατότητές της. Σε περίπτωση υπογραφής της Συνθήκης-Κουίσλινγκ του Zaev και του Τσίπρα, αυτή θα αμφισβητηθεί και θα ανατραπεί ενώπιον του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. »Σε περίπτωση μελλοντικού δημοψηφίσματος σε κρατικό επίπεδο για την αυτο-ακύρωση του μακεδονικού λαού – από αριστερές και αντι-μιλιταριστικές αρχές– θα καλέσουμε και θα εργαστούμε ενεργά για το μποϊκοτάζ ενός τέτοιου δημοψηφίσματος απ’ τη στιγμή που αυτός είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την αντίθεση στην αλλαγή του συνταγματικού ονόματος. Η ελευθερία εκδηλώνεται μέσω της δυνατότητας να αντισταθείς στον εξαναγκασμό και να πεις «όχι!» »Καλούμε τους πολίτες να μην υποκύπτουν στην κυβερνητική αγκιτάτσια και προπαγάνδα ότι «όλα είναι έτοιμα και συμφωνημένα». Τίποτα δεν είναι έτοιμο! Ο αγώνας δεν έχει

αρχίσει ακόμα! Σας διαβεβαιώνουμε ότι αυτή η τρελή επιχείρηση αυτο-ακύρωσης δεν θα περάσει!». Πολλά λάθη σε λίγες λέξεις!

Είναι απογοητευτικό, αλλά όσο και να προσπαθήσουμε δεν μπορούμε να βρούμε ούτε μία παράγραφο αυτού του κειμένου που να μην περιέχει κάποιο σοβαρό λάθος. Σαν Αριστερά, και ιδιαίτερα σαν επαναστατική Αριστερά, ασφαλώς αναγνωρίζουμε πως ο γειτονικός μας λαός δέχεται τα διαρκή πυρά των Ελλήνων εθνικιστών και της πολιτικής ελίτ εδώ και δεκαετίες και γι’ αυτό χρειάζεται την αμέριστη υποστήριξή μας. Όμως, ταυτόχρονα, είναι σωστό να ασκούμε συντροφική κριτική στις απόψεις της εκεί Αριστεράς. Η διεθνιστική ταξική κοινή πάλη της Αριστεράς και των κινημάτων δεν στηρίζεται σε φιλοφρονήσεις και σπρώξιμο των διαφορών κάτω απ’ το χαλί, αλλά σε ξεκαθάρισμα των ιδεών και των θέσεων. Οι παραδόσεις του εργατικού κινήματος και της επαναστατικής Αριστεράς διεθνώς σε όλη τους την ιστορία είναι αυτές ακριβώς: είμαστε διεθνιστές, οι εργάτες όλου του κόσμου έχουν ένα κόσμο να κερδίσουν φτάνει να μην παρασύρονται από τον πατριωτισμό-εθνικισμό της άρχουσας τάξης, κι έχουμε όχι απλά δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να συζητάμε και να ανταλλάσσουμε απόψεις, ακόμα και πολεμικές, όχι μόνο σε εθνικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Ξεκινώντας λοιπόν, δεν θα διαφωνήσουμε με τη Λέβιτσα, επί της ουσίας, σχετικά με την αναφορά της ότι Τσίπρας και Ζάεφ «χορεύουν υπό τις πολεμικές ιαχές του ΝΑΤΟ…» παρά την υπερβολή που περιέχει η έκφραση που χρησιμοποιούν… Όμως το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι η ονομασία του γειτονικού μας κράτους και ποια πρέπει να είναι η στάση της Αριστεράς πάνω σ’ αυτό. Το θέμα της αντιμετώπισης της απειλής του ΝΑΤΟ και κάθε άλλου ιμπεριαλιστικού σχηματισμού είναι ξεχωριστό και πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν τέτοιο! Για την ουσία του ονοματολογικού

Το «Ξ» έχει την άποψη, εκφρασμένη εδώ και πολλά χρόνια, ότι η Αριστερά στις δύο χώρες έπρεπε να υιοθετήσει μια σύνθετη ονομασία (του είδους «Νέα», «Άνω», «Βόρεια», κλπ Μακεδονία) και να παλέψει για την επιβολή της ενάντια στους εθνικιστές και στις κυβερνήσεις και στις δύο πλευρές των συνόρων. Την άποψη αυτή την έχουμε αναπτύξει πολλές φορές σε άλλα κείμενα και δεν υπάρχει λόγος να επαναλάβουμε τις λεπτομέρειες. Τα βασικά σημεία της προσέγγισης του «Ξ», πολύ συνοπτικά, είναι τα ακόλουθα. Τα εδάφη της αρχαίας Μακεδονίας της εποχής του Φιλίππου είναι σήμερα μοιρασμένα ανάμεσα στην Ελλάδα (περίπου 52%) την Σλαβική ή Βόρεια Μακεδονία (38%) και τη Βουλγαρία (10%). Και στις τρεις αυτές περιοχές οι λαοί διεκδικούν την ονομασία Μακεδονία (ή τη «μακεδονική ταυτότητα») και εμφανίζουν μια ιδιαίτερη ευαισθησία πάνω στο θέμα. Είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει αυτή είναι η πραγματικότητα και αν η Αριστερά θέλει να μιλήσει τη γλώσσα που μπορούν να κατανοήσουν τα λαϊκά στρώματα, με στόχο να τα πείσει για

το συνολικό της πρόγραμμα και την Αριστερή εναλλακτική πρόταση, οφείλει να λάβει υπόψη αυτή την πραγματικότητα! Την ευθύνη για τη δημιουργία του προβλήματος φέρει ακέραια η ελληνική πλευρά γιατί το 1992 (κυβέρνηση πατέρα Μητσοτάκη) απέρριψε τις προτάσεις για μια σύνθετη ονομασία που πρότεινε η σλαβομακεδονική πλευρά (κυβέρνηση Κίρο Γκλιγκόροφ). Μπροστά στο αδιέξοδο που προέκυψε τότε, η Αριστερά (στο πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο) στη χώρα μας είχε καθήκον να επισκεφθεί τη βόρειο γείτονά μας καθώς και τη Βουλγαρία, να συζητήσει το θέμα με την εκεί Αριστερά, συνδικάτα και κινήματα, να καταλήξουν σε κοινή θέση/πρόταση και από κοινού να την παλέψουν στους λαούς των δύο χωρών. Μια θέση που να σέβεται τις ευαισθησίες και ανησυχίες και των δύο λαών αλλά και των Μακεδόνων της Βουλγαρίας. Που να μην προσφέρει όπλα στους εθνικιστές της μίας ή της άλλης πλευράς, αντίθετα να πολεμά μέχρι τέλους κάθε άποψη που λέει «οι Μακεδόνες είμαστε εμείς και μόνο εμείς» και στην Ελλάδα και στη Βόρεια Μακεδονία (και στη Βουλγαρία – πιο παλιά οι Βούλγαροι εθνικιστές και αστοί διεκδικούσαν τη Βόρεια Μακεδονία στη βάση της κοινής γλώσσας με τον σλαβόφωνο πληθυσμό). Ποια θέση/πρόταση από τη μεριά της Αριστεράς μπορούσε να δώσει λύση στο πρόβλημα; Είναι απλό! Το να υπάρξει επιθετικός προσδιορισμός για κάθε ένα τμήμα της αρχαίας Μακεδονίας: Ελληνική Μακεδονία, Βουλγαρική Μακεδονία (ή Μακεδονία του Πιρίν) και Άνω ή Νέα ή Βόρεια ή του Βαρδάρη κλπ Μακεδονία για τη βόρειο γείτονά μας. Αυτή ήταν η μόνη δυνατή θέση που μπορούσε να υιοθετηθεί, ρεαλιστικά μιλώντας, από τα αριστερά και εργατικά κινήματα των τριών χωρών. Αν η Αριστερά στις τρεις χώρες ήταν διατεθειμένη να πάρει μια τέτοια πρωτοβουλία στη δεκαετία του ’90, όταν είχε προκύψει το πρόβλημα, θα μπορούσε να είχε παίξει καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις. Δεν το έκανε και το παιγνίδι πέρασε στα χέρια των εθνικιστών στη Βόρεια Μακεδονία και στην Ελλάδα – και οι δύο διεκδικούσαν και διεκδικούν ότι αυτοί είναι οι μόνοι Μακεδόνες! Παράλληλα, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ θέλουν για τους δικούς τους λόγους να κλείσει το θέμα! Είναι όμως δυνατόν η Αριστερά να μην υποστηρίζει τη λύση του προβλήματος επειδή το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, μέσα από ένα διαφορετικό δρόμο και για διαφορετικά συμφέροντα, καταλήγουν σε μία συμβιβαστική λύση στο θέμα της ονομασίας; Ας πάρουμε ένα άλλο, αφαιρετικό, παράδειγμα για να τονίσουμε το λάθος της πιο πάνω προσέγγισης. Αν, θεωρητικά (μόνο θεωρητικά, γιατί στην πράξη δεν υπάρχει καμία πιθανότητα) μπορούσαν να λυθούν οι ελληνοτουρκικές διαφορές και να έχουμε ειρήνη ανάμεσα στις δύο χώρες, μέσα από κάποιου είδους συμφωνία των δύο κυβερνήσεων, θα λέγαμε όχι επειδή το ΝΑΤΟ και η ΕΕ μπορεί επίσης να θέλουν μια τέτοια συμφωνία; Μια τέτοια προσέγγιση δεν θα ήταν εφάμιλλη της παράνοιας από τη μεριά της Αριστεράς;

Διεθνή

12

Ξεκίνημα

τεύχος 476 - 28 Ιούνη - 12 Ιούλη 2018

Επομένως, άλλο το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, άλλο το θέμα της ονομασίας. Ας μην μπερδεύονται τα δύο. Το ΝΑΤΟ, η ΕΕ κλπ μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο μέσα από την κοινή-ταξική-διεθνιστική πάλη των λαών της περιοχής, από την οποία βέβαια οι σημερινές ηγεσίες της Αριστεράς των Βαλκανίων βρίσκονται δυστυχώς πολύ μακριά.

Άλλο πράμα η Σοσιαλδημοκρατία και οι προδοσίες της, άλλο η ψευτοαριστερά και τα ξεπουλήματά της και άλλο ο φασισμός σύντροφοι! Μην μπερδεύουμε τα δύο! Αυτό έκανε ο Στάλιν στη δεκαετία του 30, όταν αποκαλούσε φασίστες τους Σοσιαλδημοκράτες – και έτσι το μόνο που «κατάφερε» ήταν να διευκολύνει το δρόμο του Χίτλερ προς την εξουσία!

Η Λέβιτσα δεν κάνει αυτό τον διαχωρισμό, καταγγέλλει τις «μονόπλευρες παραχωρήσεις και συνθηκολόγηση… για την ταχύτερη ένταξη της Μακεδονίας στη στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ». Και τι προτείνει;

Αλλά το πρόβλημα δεν σταματά εδώ.

ΟΗΕ

Για να διασφαλιστεί το συνταγματικό όνομα της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», «Η Levica είναι υπέρ της άμεσης και άνευ όρων παύσης των διαπραγματεύσεων και της έναρξης της διεθνούς νομικής διαδικασίας μέσω της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών», Η γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών;;!! Αυτή θα λύσει το πρόβλημα;;!! Αυτή είναι αριστερή πρόταση;;!! Η Λέβιτσα δεν κάνει καμία αναφορά στον Σλαβομακεδονικό λαό και τους εργαζόμενους της γειτονικής μας χώρας! Δεν απευθύνει κανένα κάλεσμα προς αυτούς για να αγωνιστούν ενάντια στους Τσίπρα και Ζάεφ για να αποτρέψουν τη μεταξύ τους συμφωνία! Αλλά στρέφεται στον ΟΗΕ! Εναποθέτει τις ελπίδες του στις κυβερνήσεις των καπιταλιστών και μάλιστα των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών που ελέγχουν τον ΟΗΕ! Οι «Κουίσλινγκ» Ζάεφ και Τσίπρας

Στη συνέχεια, η συμφωνία Ζάεφ και Τσίπρα (ήταν ακόμα υπό διαπραγμάτευση, όταν η Λέβιτσα έβγαζε την ανακοίνωσή της) χαρακτηρίζεται σαν «Συνθήκη-Κουίσλινγκ». Ο Κουίσλινγκ[2] ήταν Νορβηγός πολιτικός, από τα ιδρυτικά στελέχη του φασιστικού «Κόμματος Εθνικής Ενότητας», υποστηρικτής της ναζιστικής Γερμανίας στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο, τον οποίο ο Χίτλερ διόρισε πρωθυπουργό στην κατεχόμενη Νορβηγία. Μετά την ήττα της Γερμανίας και την απελευθέρωση της Νορβηγίας, ο Κουίσλινγκ εκτελέστηκε, όπως του άξιζε. «Κουίσλινγκ» λοιπόν οι Ζάεφ και Τσίπρας; Ψευτοαριστεροί… να συμφωνήσουμε, υποχείρια της άρχουσας τάξης… εντάξει, που χορεύουν υπό τις πολεμικές ιαχές του ΝΑΤΟ… ας το δεχτούμε παρά την υπερβολή, όχι όμως και φασίστες! Όχι τέτοιου είδους ισοπεδώσεις που χάνουν κάθε νόημα για την κοινωνία και απλά αναδύουν μια ανυπόφορη δυσοσμία Σταλινισμού-Μαοϊσμού, που οτιδήποτε είναι αντίθετο με τη δική τους άποψη το χαρακτηρίζουν «φασισμό» και ξεμπερδεύουν (νομίζουν ότι ξεμπερδεύουν κατ’ ακρίβεια)!

Συνταγματικό Δικαστήριο

Πώς θα ανατραπούν τα σχέδια των «Κουίσλινγκ» Ζάεφ και Τσίπρα; Ιδού η πρόταση της Λέβιτσα. «Σε περίπτωση υπογραφής της Συνθήκης-Κουίσλινγκ του Zaev και του Τσίπρα, αυτή θα αμφισβητηθεί και θα ανατραπεί ενώπιον του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Το Συνταγματικό Δικαστήριο θα ανατρέψει τα σχέδια των Κουίσλινγκ! Σηκώνουμε τα χέρια! Τι είναι το «συνταγματικό δικαστήριο»; Κάποιος ανεξάρτητος θεσμός που μοιράζει δικαιοσύνη με βάση κάποια ανεξάρτητα κριτήρια και κάποιες απόλυτες αλήθειες; Όχι, βέβαια, το συνταγματικό δικαστήριο είναι όργανο της εξουσίας του κεφαλαίου, όργανο της άρχουσας τάξης. Και το τελευταίο πράγμα που μπορεί να κάνει είναι να έρθει σε πραγματική σύγκρουση με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, η οποία στη συγκεκριμένη συγκυρία εκπροσωπείται από τον Ζάεφ! Αυτό αποτελεί άλφα-βήτα για το μαρξισμό. Η Λέβιτσα όφειλε να το ξέρει. Και ο λαός;

Αυτός που είναι ολοκληρωτικά απών από την ανακοίνωση της Λέβιτσα, είναι αυτός ακριβώς ο λαός στο όνομα του οποίου υποτίθεται μιλά η Λέβιτσα. Αν η συμφωνία είναι τόσο εξώφθαλμα αντιλαϊκή και άδικη ώστε, όπως αναφέρει η ανακοίνωση, να σημαίνει: «την αυτο-ακύρωση του μακεδονικού λαού» πού είναι ο μακεδονικός λαός στην ανακοίνωση της Λέβιτσα για να αντιπαλέψει την αυτοακύρωσή του; Καμία αναφορά!! Την αυτο-ακύρωση του λαού θα ακυρώσει ο ΟΗΕ και το Συνταγματικό Δικαστήριο…

σωβινισμό», καθώς βλέπουμε τον τρόπο που και η πολιτική ηγεσία και οι εθνικιστές στην Ελλάδα εδώ και 26 χρόνια απευθύνονται στον γειτονικό μας λαό σαν να είναι 2ης κατηγορίας πολίτες, δεν υπάρχει λέξη για τον σλαβομακεδονικό εθνικισμό! Μήπως δεν υπάρχει; Μήπως ο προηγούμενος πρόεδρος Νικολά Γκρουέφσκι και το κυβερνών εθνικιστικό κόμμα VMRO δεν γέμισαν τη χώρα με αγάλματα του Μεγαλέξανδρου με βάση το σύνθημα «Μόνο εμείς είμαστε Μακεδόνες» και οι πραγματικοί απόγονοι του Μεγαλέξανδρου; Μήπως αυτοί οι ίδιοι Σλαβομακεδόνες εθνικιστές-σωβινιστές δεν αντιμετώπιζαν τους δικούς τους Αλβανούς συμπολίτες, την Αλβανική μειονότητα της Β. Μακεδονίας, που κυμαίνεται στο 25% του πληθυσμού, σαν 2ης κατηγορίας πολίτες στερώντας τους ακόμα και το δικαίωμα της επίσημης αναγνώρισης της γλώσσας τους; Ούτε λέξη για τον «μακεδονικό εθνικισμό» από τη Λέβιτσα! Ένα ερώτημα για την Παντιέρα

Δεν χρειάζονται περισσότερα για τη Λέβιτσα. Χρειάζεται όμως ένα σχόλιο για την «Παντιέρα». Η «Παντιέρα», δημοσιεύει την ανακοίνωση της Λέβιτσα χωρίς κανένα στοιχείο κριτικής, αντίθετα προβάλλει τις απόψεις της με τρόπο πλήρως υποστηρικτικό. Πώς είναι δυνατόν στελέχη της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς γενικά και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πιο ειδικά να δημοσιεύουν τέτοιες απόψεις χωρίς ίχνος κριτικής – απόψεις που δεν περιέχουν κανένα στοιχείο ταξικής ανάλυσης, εναποθέτουν τις ελπίδες τους στον ΟΗΕ και στο συνταγματικό δικαστήριο και δεν έχουν ούτε μία φράση να πουν για την ταξική πάλη και την εργατική τάξη; Όταν πρόκειται για συνεργασίες στις γραμμές της ελληνικής Αριστεράς η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απαιτεί πλήρη συμφωνία από το Α μέχρι το Ω με το δικό της αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Την ίδια σκληρή κριτική υιοθετεί και προς άλλες αριστερές οργανώσεις της Αριστεράς και ρεύματα στο εξωτερικό όπως, για παράδειγμα, του Μελανσόν στη Γαλλία, του Κόρμπιν στη Βρετανία, του Σάντερς στις ΗΠΑ κλπ[3]. Γιατί στην περίπτωση της Λέβιτσα καταπίνει αμάσητες τέτοιες θέσεις που στην Ελλάδα θα προκαλούσαν ανατριχίλα; Απλά και μόνο επειδή είναι ενάντια στον Τσίπρα, τον Ζάεφ και το ΝΑΤΟ;

Ούτε ίχνος ταξικής ανάλυσης

Η ανακοίνωση της Λέβιτσα δεν περιέχει ούτε ίχνος ταξικής ανάλυσης. Καμία μα καμία αναφορά στην ταξική πάλη, στα εργατικά στρώματα, στον φτωχό λαό για το πώς μπορεί να παλέψει για τα δικαιώματά τους! Δεν περιέχει καμία συγκεκριμένη πρόταση για αντίσταση και πάλη! Και βέβαια δεν υπάρχει καμία αναφορά στο σοσιαλισμό. Και ενώ η ανακοίνωση μιλά και πολύ σωστά για «ελληνικό

________________________

[1] pandiera.gr: «Ανακοίνωση του Προεδρείου της Λέβιτσα για τη Συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ» [2] wikipedia.org: «Βίντκουν Κουίσλιγκ» [3] pandiera.gr: «Μελανσόν! Όπως λέμε Λαφοντέν, Κόρμπιν, Σάντερς… Άρα;»

13

Ξεκίνημα

τεύχος 476 - 28 Ιούνη - 12 Ιούλη 2018

Τι είναι και για τι παλεύει το «Ξεκίνημα» Το «Ξ» αγωνίζεται ενάντια στις ατέρμονες πολιτικές λιτότητας, ενάντια στα Μνημόνια και την υποταγή της χώρας στις απαιτήσεις των δανειστών, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, με την οικονομία στην υπηρεσία των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Αυτή η πάλη δεν μπορεί να προκύψει και να έχει νικηφόρο αποτέλεσμα «απλά» και «αυθόρμητα», δεν μπορεί να γίνει «από μόνη της». Απαιτεί συντονισμό των κοινωνικών αγώνων, σχέδιο για επέκταση και κλιμάκωση αυτών των αγώνων.

Ένα τέτοιο μέτρο θα επιφέρει, σαν αντίποινα από την ΕΕ και την ΕΚΤ, το στραγγάλισμα της οικονομίας και το κλείσιμο των τραπεζών, όπως έδειξε η εμπειρία από το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

μη κερδοσκοπικών επιχειρήσεων

Αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και την επιβολή ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων (capital controls) και στο εξωτερικό εμπόριο.

Ένα τραπεζικό σύστημα στα χέρια της κοινωνίας, μπορεί να προσφέρει «σεισάχθεια» στα υπέρογκα χρέη, και άτοκα δάνεια με μεγάλη διάρκεια ώστε οι χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις που καταστρέφει η κρίση να διασωθούν προσφέροντας θέσεις εργασίας και ανάπτυξη.

Εθνικοποίηση/κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος Εθνικοποίηση/κοινωνικοποίηση των τραπεζών σημαίνει, να φύγει ο έλεγχος και η διοίκηση του τραπεζικού συστήματος από τα χέρια των ιδιωτών και να περάσει στην κοινωνία.

Αγώνες Το ελληνικό μαζικό κίνημα στη διάρκεια των προηγούμενων χρόνων έδωσε κολοσσιαίους αγώνες σε όλα τα επίπεδα, αγώνες που έγραψαν ιστορία και που τους παρακολούθησαν οι εργαζόμενοι και τα κοινωνικά κινήματα όλου του πλανήτη. Οι αγώνες αυτοί όμως ηττήθηκαν –το βιοτικό επίπεδο χτυπήθηκε βάναυσα και αφαιρέθηκαν κατακτήσεις δεκαετιών. 3

Η αιτία γι’ αυτές τις ήττες είχε να κάνει με το γεγονός ότι στις γραμμές του μαζικού κινήματος δεν υπήρχαν συνδικαλιστικές και πολιτικές ηγεσίες με σωστή πολιτική και με την απαιτούμενη αποφασιστικότητα να πάνε τη μάχη μέχρι το τέλος. Συνδικαλιστικές ηγεσίες και ΣΥΡΙΖΑ Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, που ελέγχονται από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αποτελούν φρένο στην ανάπτυξη κάθε μεγάλου αγώνα. Η Αριστερά, από την άλλη, έδειξε πως δεν είναι σε θέση να επιφέρει τις απαιτούμενες ανατροπές και να προσφέρει διέξοδο. Αυτό αφορά κατ’ αρχήν τον ΣΥΡΙΖΑ που υποτάχθηκε στην πίεση των δανειστών και μεταλλάχθηκε από ένα κόμμα που θα «έσκιζε τα μνημόνια» σε ένα κόμμα μνημονιακό. ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ Το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την άλλη δεν μπόρεσαν να προσφέρουν διέξοδο και προοπτική – τη στιγμή της πιο μεγάλης κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού και της μαζικής κρίσης και διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 το ΚΚΕ πήρε λιγότερες ψήφους από ότι 20 χρόνια πριν (λίγο καιρό μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και της τριπλής του διάσπασης) ενώ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διασπάστηκε. Τα αντικειμενικά και αδιαμφισβήτητα αυτά δεδομένα θα όφειλαν να κάνουν κάθε αριστερό να αναγνωρίσει ότι κάπου υπάρχει σοβαρό πρόβλημα και να αναζητήσει το λάθος. Οι ηγεσίες της Αριστεράς όμως βρίσκονται δυστυχώς πολύ μακριά από μια τέτοια αντίληψη, επιλέγοντας την περιχαράκωση και τις αλληλοκατηγορίες, ενώ συχνά ρίχνουν τις ευθύνες για τα δικά τους ελλείμματα στα λαϊκά στρώματα.

Η ελληνική κοινωνία έχει πληρώσει πάνω από 50 δισ. € για να σώσει ξανά και ξανά το καταρρέον τραπεζικό σύστημα, όμως δεν έχει κανένα τρόπο να ελέγχει τη λειτουργία του. Σήμερα η ιδιοκτησία των ελληνικών τραπεζών βρίσκεται στα χέρια ξένων funds, ενώ η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καν την εξουσία να αποφασίζει ποιος θα είναι ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος (τον τελικό λόγο τον έχει η ΕΚΤ). Πρόκειται για «τη μητέρα των σκανδάλων» και η μοναδική απάντηση είναι να περάσουν οι τράπεζες στα χέρια της κοινωνίας – κάτι παρόμοιο με τις «συνεταιριστικές τράπεζες», που λειτουργούν όχι για να κερδοσκοπούν αλλά για να εξυπηρετούν τους καταθέτες/μετόχους τους. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλιστούν οι καταθέσεις και για να λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα προς όφελος της κοινωνίας και της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Το σαμποτάζ της οικονομίας δεν θα περιοριστεί στον χρη-

Το κεφάλαιο θα σαμποτάρει την οικονομία – Εθνικοποίηση στρατηγικών τομέων ματοπιστωτικό τομέα. Το ελληνικό κεφάλαιο (περίπου 50 οικογένειες ελέγχουν την οικονομία) μαζί με τις ξένες πολυεθνικές με τις οποίες συνεργάζεται, θα σαμποτάρουν την ελληνική οικονομία στην περίπτωση που ξεκινήσει η εφαρμογή πολιτικών όπως οι πιο πάνω. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων και επιχειρήσεων της οικονομίας, και η δημιουργία «εθνικών φορέων» ανά κλάδο παραγωγής.

Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών υπάρχει ένα μεγάλο κενό στην Αριστερά. Το θέμα αυτό απασχολεί σε έντονο βαθμό τις διασπάσεις που έχουν προκύψει από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και πολλές χιλιάδες ανένταχτους αγωνιστές. Η απάντηση στο κενό ξεκινά, φυσιολογικά, από το πρόγραμμα που απαιτείται για να υπάρξει έξοδος της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας από την κρίση. Χρέος, νόμισμα και τραπεζικό σύστημα Το πρώτο σημείο αυτού του προγράμματος είναι η άρνηση αποπληρωμής του δημόσιου χρέους. Χωρίς αυτό το μέτρο δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να υπάρξει σοβαρή ανάπτυξη της οικονομίας.

Ιδιαίτερα κίνητρα (επιδοτήσεις) μπορούν να δοθούν σε συνεταιριστικές επιχειρήσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Όλα τα πιο πάνω απαιτούν το πέρασμα της πολιτικής εξουσί-

Πολιτική εξουσία ας σε δυνάμεις που να είναι αποφασισμένες να εφαρμόσουν αυτές τις πολιτικές. Χρειάζεται επομένως η δημιουργία πολιτικών σχηματισμών στην υπηρεσία των εργατικών–λαϊκών στρωμάτων, έτοιμων να συγκρουστούν με την άρχουσα τάξη. Οι πιο πάνω πολιτικές δεν μπορούν ποτέ να είναι αποτέλεσμα «διαπραγμάτευσης» με την άρχουσα τάξη. Γιατί ανατρέπουν τις βάσεις της εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου και θέτουν τις βάσεις για την εξουσία των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων. Το πιο πάνω, είναι ένα πρόγραμμα επαναστατικό, που θέτει τις βάσεις για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Μια μαζική, επαναστατική, δημοκρατική, ενωτική Αριστερά Ο φορέας που θα μπορέσει να εκφράσει και να πρωτοστατήσει στον αγώνα της κοινωνίας για τα πιο πάνω πρέπει να έχει πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: Πρέπει να χαρακτηρίζεται από πλατιά εσωτερική δημοκρατία, να είναι ενωτικός προς όλες τις άλλες οργανώσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος, να μην καπελώνει τα κινήματα αλλά να παλεύει δημοκρατικά για να πείθει για την ορθότητα των απόψεων του. Αυτά τα χαρακτηριστικά μαζί με το προαναφερθέν πρόγραμμα συνιστούν ένα μαζικό επαναστατικό πολιτικό φορέα των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.

Έτσι θα μπορεί να «σχεδιαστεί» η οικονομία και να γίνει ο δημόσιος τομέας η ατμομηχανή της ανάπτυξης. Αυταπάτες ή ψέματα ότι θα έρθουν οι πολυεθνικές Όσοι υποστηρίζουν πως η ανάπτυξη θα έρθει μέσα από την είσοδο του ξένου κεφαλαίου και τις «επενδύσεις» των πολυεθνικών, λένε ψέματα. Αυτό που πάνω από όλα δεν λένε είναι ότι ο πρώτος όρος για να έρθουν οποιαδήποτε ξένα κεφάλαια, είναι η «κινεζοποίηση» της ελληνικής εργατικής τάξης. Ιδιαίτερα καθώς σε γειτονικές χώρες, πχ Βουλγαρία, ο μέσος μισθός δεν ξεπερνά τα 300 € και η μέση σύνταξη τα 125 € ενώ τα συνδικαλιστικά δικαιώματα είναι ανύπαρκτα. Η «κινεζοποίηση» των Ελλήνων εργαζομένων είναι μια διαδικασία που έχει ήδη ξεκινήσει.

Το κενό – η ανάγκη για μια νέα Αριστερά

Στα πλαίσια της παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας οι μικρές επιχειρήσεις έχουν να παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο.

Εργατικός και κοινωνικός έλεγχος και διαχείριση Ο δημόσιος τομέας στον οποίο αναφερόμαστε ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο δημόσιο τομέα που δημιούργησαν τα κόμματα του κατεστημένου. Διεκδικούμε ένα δημόσιο τομέα αποτελεσματικό, χωρίς διαφθορά χωρίς αλαζονεία προς τον πολίτη, στον οποίο οι διοικήσεις θα είναι εκλεγμένες και ανακλητές, χωρίς προνόμια και υψηλούς μισθούς. Αυτό μπορεί να υπάρξει μόνο με τη θεσμοθέτηση του κοινωνικού και εργατικού ελέγχου.Η βάση πρέπει να ελέγχει τις κορυφές και οι εκλεγμένοι (και ανακλητοί) αξιωματούχοι δεν πρέπει να έχουν κανένα προνόμιο απέναντι σ’ αυτούς που εκπροσωπούν. Ενίσχυση μικρών, συνεταιριστικών,

Διεθνισμός – CWI Τέλος πρέπει να συμπληρώσουμε ότι αυτή η πάλη δεν μπορεί να δοθεί απλά σε εθνικό επίπεδο. Πρέπει να συνδυάζεται με ταξικά καλέσματα στους εργαζόμενους της υπόλοιπης Ευρώπης και διεθνώς. Τα προβλήματα είναι κοινά, οι αγώνες μπορούν να είναι κοινοί και συντονισμένοι. Πρέπει να παλέψουμε για τις μεγάλες ανατροπές σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η πάλη μας μπορεί να έχει πραγματική προοπτική και ελπίδα στο βαθμό που στοχεύει όχι απλά στο να αποχωρήσει κάποια χώρα από την ΕΕ και να απομονωθεί στα σύνορά της, αλλά στην ανατροπή της ΕΕ του κεφαλαίου και των πολυεθνικών και την αντικατάστασή της από μια σοσιαλιστική ομοσπονδία των λαών της Ευρώπης, σε εθελοντική, ισότιμη και δημοκρατική βάση, όπως υποστήριζαν οι μεγάλοι επαναστάτες της εποχής της ρωσικής επανάστασης του 1917, ο Λένιν, ο Τρότσκι, η Ρόζα Λούξεμπουργκ κλπ. Σήμερα δεν υπάρχει καμία μαζική δύναμη που να επιχειρεί ένα τέτοιο διεθνιστικό συντονισμό και πάλη. Πρέπει να τη χτίσουμε. Το «Ξ» επιχειρεί να φέρει αυτό το μεγάλο έργο σε πέρας μέσα από τις γραμμές της Επιτροπής για μια Εργατική Διεθνή οργάνωση, την CWI, που παλεύει σε 50 σχεδόν χώρες για τους πιο πάνω βασικές επιδιώξεις και στόχους.

14

Από τη δράση μας

Ξεκίνημα

τεύχος 476 - 28 Ιούνη - 12 Ιούλη 2018

Βόλος: ο Πιτσιόρλας στη γραμμή κυβέρνησης – βιομηχάνων για την καύση σκουπιδιών

Νίκος Κανελλής

Περίπου 100 πολίτες συμμετείχαν στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που διοργάνωσε η «Επιτροπή Αγώνα Πολιτών Βόλου ενάντια στην καύση σκουπιδιών», το Σάββατο 23/6 έξω από τη συνέλευση του Συνδέσμου Βιομηχάνων Θεσσαλίας – Κεντρικής Ελλάδας, όπου επίσημος ομιλητής ήταν ο Υφ. Οικονομίας Στέργιος Πιτσιόρλας. Μετά από μια ολιγόλεπτη συγκέντρωση στον κόμβο εισόδου της πόλης πραγματοποιήθηκε πορεία προς το συγκρότημα Τσαλαπάτα όπου διεξάγονταν η συνέλευση των βιομηχάνων. Οι συγκεντρωμένοι φορούσαν «γραβάτες» σατιρίζοντας με αυτό τον τρόπο τους θεατρινισμούς του Τσίπρα και στηλιτεύοντας την ανάπτυξη που δηλητηριάζει το περιβάλλον και τους ανθρώπους με μοναδικό κερδισμένο το μεγάλο κεφάλαιο. Την πορεία σταμάτησε η αστυνομία δεκάδες μέτρα μακριά από την είσοδο του κτιρίου αλλά μια 3μελής αντιπροσωπεία της Επιτροπής συναντήθηκε με τον Στ. Πιστιόρλα για να του επιδώσει ψήφισμα. Οι εκπρόσωποι της Επιτροπής επανέλαβαν ότι το αίτημα της κοινωνίας, όπως φάνηκε στο μαζικότατο συλλαλητήριο της 5ης Μαΐου είναι να σταματήσει εντελώς η καύση και όχι να γίνεται με «αυστηρότερους» δήθεν όρους. Από την πλευρά του ο Υφ. Πιτσιόρλας έπαιξε το γνωστό θέατρο: «έχουμε εντατικοποιήσει τους ελέγχους, οι εκπομπές ρύπων είναι μέσα στα όρια, θα επιδώσω το ψήφισμά σας στον Φάμελλο …». Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο, καθώς δεν υπάρχουν

κατώτατα-ασφαλή όρια στην εκπομπή διοξινών και φουρανίων ενώ οι έλεγχοι που γίνονται δεν μπορούν να δώσουν την πραγματική εικόνα. Επιπλέον η καύση των σκουπιδιών δεν είναι μια προσωπική απόφαση του Υφ. Περιβάλλοντος Σ. Φάμελλου. Είναι μια στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η οποία υλοποιεί μια απαίτηση όλων των τσιμεντοβιομηχάνων που βλέπουν στην καύση σκουπιδιών μεγάλα και εύκολα κέρδη. Τόσο από τη χρήση φτηνού καύσιμου αλλά επειδή δεν αποκλείεται η καύση σκουπιδιών να επιδοτηθεί κι από πάνω ως μέθοδος διαχείρισης των απορριμμάτων! Η στάση της Αριστεράς

Η συμμετοχή στην κινητοποίηση, αν και ικανοποιητική, σίγουρα θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη αν υπήρχε ουσιαστική συμμετοχή και κινητοποίηση των κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων του μαζικού κινήματος. Ειδικά η Αριστερά στη μεγάλη της πλειοψηφία δεν στήριξε την κινητοποίηση, όπως και ο αναρχικός χώρος, παρότι συμμετείχαν στο ιστορικό συλλαλητήριο της 5ης Μαΐου. Χτυπητή ήταν η απουσία του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, που σε πολλές άλλες περιπτώσεις οργανώνουν συγκεντρώσεις απέναντι σε κυβερνητικά στελέχη και εργοδοτικές οργανώσεις. Επιπλέον, δεν στάθηκε δυνατό να βγει έστω ένα κοινό κάλεσμα από την υπόλοιπη εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, παρά τις προσπάθειες του «Ξ» προς αυτή την κατεύθυνση. Από τη μια το ΝΑΡ αρνήθηκε να υπογράψει κοινό κάλεσμα

25ο Κάμπινγκ

υποστηρίζοντας ότι η «Επιτροπή» ταλαντεύεται απέναντι στην κυβέρνηση… Από την άλλη οργανώσεις όπως το ΕΕΚ, το ΣΕΚ, ο «Μ-Λ χώρος» επέδειξαν πλήρη αδιαφορία, παρά την κρίσιμη σημασία που έχει το θέμα αυτό για τον τοπικό πληθυσμό, πράγμα που φανέρωσε και η ιστορική σε μαζικότητα πορεία της 5ης Μάη. Είναι φανερό ότι οι περισσότερες οργανώσεις δεν κατανοούν τη σημασία της μετωπικής – ενωτικής δράσης της Αριστεράς μέσα στο κίνημα. Αυτό είναι αρνητικό για το κίνημα καθώς του στερεί δυνάμεις, αλλά και για την ίδια την Αριστερά που ενώ θέλει να ονομάζεται «επαναστατική» αρνείται να παρέμβει και να προσπαθήσει να δώσει προοπτική σε μαζικά κινήματα όπως αυτό που έχει αναπτυχθεί στο Βόλο ενάντια στην καύση σκουπιδιών. Η Επιτροπή συνεχίζει τη δράση της

Η «Επιτροπή» βέβαια συνεχίζει τη δράση της με κύριο στόχο να υπάρξει συνέχεια και διάρκεια στο κίνημα. Σε αυτά τα πλαίσια πριν λίγες ημέρες έγινε εξόρμηση έξω από την πύλη της ΑΓΕΤ όπου μοιράστηκε κείμενο προς τους εργαζόμενους του εργοστασίου, ενώ την ερχόμενη Τετάρτη 27 Ιουνίου η «Επιτροπή» θα πραγματοποιήσει ανοιχτή εκδήλωση στο πάρκο της Νέας Δημητριάδας (Ορμινίου-Θερμοπυλών) που είναι και η κοντινότερη συνοικία στην ΑΓΕΤ. Ως Ξεκίνημα θα συνεχίσουμε να συμμετέχουμε ενεργά στην Επιτροπή και στο κίνημα ενάντια στην καύση σκουπιδιών καταθέτοντας προτάσεις με στόχο το κίνημα να νικήσει.

Η βροχή ακυρώνει προγραμματισμένα φεστιβάλ Το 25ο κάμπινγκ θα γίνει φέτος στις Ροβιές της Βόρειας Εύβοιας από τις 27 Ιούλη μέχρι τις 5 Αυγούστου. Άνθρωποι όλων των ηλικιών απ’ όλη την Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό, θα βρεθούμε για 10 μέρες και 9 βράδια και θα στήσουμε μια μικρή κοινωνία σαν αυτή που θέλουμε να φτιάξουμε. Συλλογικά, αλληλέγγυα, αυτοδιαχειριζόμενα. Για επικοινωνία: • Κιν: 6976436302 • Αθήνα: 2102283018-19 • Θεσσαλονίκη: 2310540432 • e-mail: antinazi.yre@gmail.com • Facebook: Camping-YRE

Δυστυχώς ο βροχερός καιρός για τρία συνεχόμενα Σαββατοκύριακα του Ιούνη, οδήγησε στην ακύρωση δύο πολύ σημαντικών δράσεων. Της 1ης Παιδικής Αντιρατσιστικής Γιορτής (10 Ιούνη) του ΑΝΤΙΝΑΖΙΖΟΝΕ-ΥRE ενόψει του 25ου κάμπινγκ μας στις Ροβιές της Εύβοιας. Και της δράσης για παιδιά με τον τίτλο «Τα παιδιά είναι το μέλλον, ας γίνουν οι χωματερές παρελθόν» της ΧΩΜΑΤΕΡΗΣ STOP –πολίτες εν δράσει στην Πετρούπολη (πρώτα στις 17 Ιούνη και μετά στις 24 Ιούνη). Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους τους εθελοντές και εθελόντριες αυτών των δράσεων που κουράστηκαν για τις προετοιμασίες αλλά δεν είδαν να ευοδώνονται οι κόποι τους. Και να υποσχεθούμε πως μαζί ξανά το Φθινόπωρο θα διασφαλίσουμε την επιτυχία των πιο πάνω φεστιβάλ, επιλέγοντας χώρους και παίρνοντας μέτρα που να μας προστατέψουν από την αστάθεια του καιρού.

Λαχειοφόρος αγορά του Antinazi zone! Λίγο πριν τη διοργάνωση του 25ου κάμπινγκ, το Antinazi zone ξεκινά την ετήσια λαχειοφόρο αγορά που στόχο έχει να ενισχύσει οικονομικά τις δράσεις του και να το βοηθήσει να σταθεί πιο δυνατά στα πόδια του εν όψει των σημαντικών αντιρατσιστικών και αντιφασιστικών αγώνων που είναι μπροστά μας. *** Η λαχειοφόρος οικονομικής ενίσχυσης θα έχει διάρκεια μέχρι τις 12 Ιούλη, ημέρα που θα πραγματοποιηθεί η κλήρωση. Ο λαχνός κοστίζει 1 ευρώ και τα δώρα είναι: • 1 ταξίδι δύο ατόμων αξίας 500 ευρώ για τη Ρώμη. Το ταξίδι περιλαμβάνει αεροπορικά εισιτήρια με επιστροφή,

3 διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχείο και πρωινό και προσαρμόζεται ανάλογα με τη σαιζόν. • 3 διανυκτερεύσεις στην Άνδρο, για 2 ή 3 άτομα, στο συγκρότημα ενοικιαζόμενων διαμερισμάτων «Ραστώνη» που βρίσκεται στον παραδοσιακό οικισμό Ανεμόμυλοι στη Χώρα της Άνδρου (rastoni-andros.gr). Οι διανυκτερεύσεις αφορούν το Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη του 2018. • 2 διπλές συμμετοχές για το 25ο αντιρατσιστικό κάμπινγκ του Antinazi zone στις Ροβιές της Βόρειας Εύβοιας και περιλαμβάνουν: εισιτήρια με επιστροφή και διαμονή για 10 μέρες – 9 διανυκτερεύσεις.

Από τη δράση μας

Ξεκίνημα

τεύχος 476 - 28 Ιούνη - 12 Ιούλη 2018

21ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 29/6-1/7 Το 21ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ Αθήνας ξεκινάει την Παρασκευή 29/6 και θα διαρκέσει για τρεις μέρες, με βασικό σύνθημα «Αν έχουμε μια ελπίδα, την οφείλουμε σ΄ αυτούς που δεν έχουν καμία». Το τριήμερο φεστιβάλ – θεσμός για το αντιρατσιστικό κίνημα, βρίσκεται και φέτος στο πάρκο Γουδί. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, το αντιρατσιστικό φεστιβάλ αποτελεί μια μεγάλη συνάντηση πολλών διαφορετικών κόσμων, απόψεων, γεύσεων, μουσικής, μια μεγάλη πολιτιστική και κινηματική γιορτή, ανοιχτή σε όλους και σε όλες, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού. Φέτος, για άλλη μια χρονιά, το αντιρατσιστικό φεστιβάλ Αθήνας θα τα έχει όλα: από συζητήσεις σε μια πλατιά γκάμα θεμάτων, μέχρι θεματικούς χώρους, παιδότοπο, συναυλίες για όλα τα γούστα και

τις ηλικίες, κουζίνες από διάφορες χώρες, κλπ. Το «Ξεκίνημα» θα συμμετέχει στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ με τραπεζάκι και υλικό, ενώ παράλληλα θα συμμετέχει με ομιλητή σε μία από τις συζητήσεις του φεστιβάλ: Σάββατο 30 Ιουνίου «Απέναντι στον νεοφιλελεύθερο ολοκληρωτισμό, και την ακροδεξιά επέλαση: (για) ποια Αριστερά στην Ευρώπη;» Ομιλητές/τρίες: • Έλσα Παπαγεωργίου (εκπαιδευτικός, υποψ. διδάκτορας Παρίσι 8) • Μάουρο Πίντο (Napoli in Direziona Opposta/NDO, Νάπολη) • Ανδρέας Παγιάτσος (Ξεκίνημα) • Συντονισμός: • Κατερίνα Νικολάτου (Ανασύνθεση ΟΝΡΑ)

21ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 29/6-1/7

Επικοινωνείστε μαζί μας Συσκέψεις τοπικών οργανώσεων του “Ξ” Αθήνα • Αγ. Παρασκευή (6932575182) • Αμπελόκηποι (6942945765) • Δυτ. Αθήνα (6974496833) • Εργαζόμενοι στις Συγκοινωνίες (6974038682) • Εργαζόμενοι στους Καθαρισμούς (6932374852) • Ζωγράφου (6978942123) • Ν.Ιωνία (6937123505) • Πατήσια (6977785133) • Πειραιάς (6984171714) • Πετράλωνα (6945377618) • Συσκέψεις μεταναστών (6972426166)

Την Παρασκευή 29/6 ξεκινάει το 21ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη με κεντρικό σύνθημα: «Ενάντια στον πόλεμο των λίγων, για την ειρήνη των πολλών!», στον Κήπο των Εποχών στη Νέα Παραλία. Τα τελευταία 21 χρόνια, το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ αποτελεί σημαντικό σημείο συνάντησης για τον κόσμο της Θεσσαλονίκης, την Αριστερά, τα κινήματα, τις αντιρατσιστικές κλπ οργανώσεις. Το πρόγραμμα του φεστιβάλ περιλαμβάνει συναυλίες, θεατρικά, παιδότοπο και πολλές συζητήσεις για όσα μας απασχόλησαν την τελευταία χρονιά. Έτσι, το «κινηματικό ραντεβού» του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ προσφέρει τόσο ψυχαγωγία όσο και μία ευκαιρία να προβλη-

ματιστούμε, να ανταλλάξουμε απόψεις, να προετοιμαστούμε με περισσότερη αισιοδοξία για τους αγώνες και τις αντιστάσεις της επόμενης περιόδου.

Την Κυριακή 1/7:

Το Ξεκίνημα θα συμμετέχει στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ με τραπεζάκι και υλικό και με την συνδιοργάνωση δύο εκδηλώσεων

• Νεσέ Οσγκέν - καθηγήτρια Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Γαλατά, Τουρκία • Μαρινέλλα Παγιάτσου - Νέα Διεθνιστική Αριστερά, Κύπρος • Πάνος Κοσμάς - δημοσιογράφος, ΚΑΡ • Γιώργος Ανανιάδης - αγωνιζόμενος φαντάρος • Ηρακλής Χριστοφορίδης - εκδόσεις Εργατική Πάλη

Την Παρασκευή 29/6: «1968-2018: 50 χρόνια αγώνες για τη γυναικεία απελευθέρωση» • Ιωάννα Γαϊτάνη- Αντισεξιστική ομάδα ΔΕΑ • Μαρία Ερμείδου -ΑΡΑΣ • Δέσποινα Χαραλαμπίδου - ΛΑΕ • Κατερίνα Κλείτσα - Μαχητικές κι Ελεύθερες

«Ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός, αντίπαλοι εθνικισμοί και η ζητούμενη διεθνιστική απάντηση»

• Συσκέψεις μαθητών/φοιτητών (6947916994)

Θεσσαλονίκη

• Δυτικές συνοικίες (6973253558) • Κέντρο (6932714175) • Λαγκαδάς (6977646995) • Μαθητές (6987000863) • Τούμπα (6971894851) • 5ο διαμέρισμα (6944421153)

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία ο φετινός κύκλος σεμιναρίων γυναικείας αυτοάμυνας! Την Κυριακή 3/6, οι «Μαχητικές και Ελεύθερες», οργάνωσαν το τελευταίο για τη φετινή σεζόν σεμινάριο γυναικείας αυτοάμυνας, μαζί με τις εκπαιδεύτριες Γκέλυ Νιάνιου και Αφροδίτη Σκλαβάκη. Το σεμινάριο, στο οποίο συμμετείχαν περίπου 15 άτομα, είχε στο μεγαλύτερο μέρος του χαρακτήρα επανάληψης όλων όσων έχουμε διδαχτεί στις πέντε προηγούμενες συναντήσεις. Μάθαμε όμως και νέες τεχνικές, όπως ο απεγκλωβισμός από τα λεγόμενα «bear hugs» (αγκαλιάσματα της αρκούδας) την απόπειρα δηλαδή κάποιου επιτιθέμενου να μετακινήσει τη «λεία» του, αγκαλιά-

ζοντάς την, είτε από μπροστά, είτε από πίσω. Οι νέες γνώσεις, αλλά κυρίως η συνειδητοποίηση της καλής αφομοίωσης όσων έχουμε ήδη διδαχτεί, μας γέμισαν χαρά και αυτοπεποίθηση, μαζί με την προσμονή για την επόμενη φάση! Το επόμενο ραντεβού για την ομάδα της γυναικείας αυτοάμυνας θα πραγματοποιηθεί στα πλαίσια του 25ου camping Antinazizone – YRE (27 Ιούλη – 5 Αυγούστου) στη Βόρεια Εύβοια (οι λεπτομέρειες θα ανακοινωθούν σύντομα). Από το ερχόμενο φθινόπωρο θα ανασυγκροτηθούμε και θα ανακοινώσουμε έγκαιρα τις επόμενες δράσεις και συναντήσεις μας!

Βόλος • Εργαζόμενοι (6973322182) • Μαθητές (6971886199) • Κέρκυρα (6982205877) • Κεφαλονιά (6945104001) • Κως (6981030493) • Λάρισα (6984963862)

15

Ξ εκίνημα Δεκαπενθήμερη εφημερίδα για τον επαναστατικό σοσιαλισμό

Το ΞΕΚΙΝΗΜΑ παλεύει μέσα από την Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή (CWI) για το Σοσιαλισμό στην Ελλάδα και διεθνώς

www.xekinima.org

Διεθνιστική Σοσιαλιστική Οργάνωση, τεύχος 476 - 28 Ιούνη - 12 Ιούλη 2018 τιμή 0,5 €, τιμή ενίσχυσης 1 €

Ιταλία: Ο ακροδεξιός Σαλβίνι στοχοποιεί τους τσιγγάνους, ξυπνώντας μνήμες ολοκαυτώματος

Όταν Μουντιάλ αντί για ποδόσφαιρο σημαίνει κέρδη για τις εταιρείες και φτώχεια για την κοινωνία

Νατάσσα Αργυράκη

Γιώργος Λυγουριώτης

Ο υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας και επικεφαλής της ακροδεξιάς Λέγκας, ξαναχτύπησε με άλλο ένα ξενοφοβικό παραλήρημα. Μετά την εντολή του να κλείσουν όλα τα λιμάνια της χώρας σε πρόσφυγες και μετανάστες, στον τηλεοπτικό σταθμό TeleLombardia δήλωσε πως σχεδιάζει την απογραφή της κοινότητας των Ρομά. Ο Σαλβίνι έδωσε εντολή στους συνεργάτες του στο υπουργείο να ετοιμάσουν ένα φάκελο για τους Ρομά προκειμένου, σύμφωνα με τον ίδιο, να εξακριβωθούν πόσοι είναι σε όλη την Ιταλία και να προχωρήσει σε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Συγκεκριμένα είπε: «Θα γίνει αναγνώριση της κατάστασης των Ρομά στην Ιταλία, για να δούμε ποιοι είναι, πως ζουν και πόσοι υπάρχουν» και: «Δυστυχώς, θα πρέπει να κρατήσουμε τους Ιταλούς Ρομά επειδή δεν μπορούμε να τους απελάσουμε» *** Το ερώτημα είναι πάνω σε ποια βάση γίνεται η συγκεκριμένη απογραφή, από τη στιγμή που είναι Ιταλοί πολίτες και ήδη είναι καταγεγραμμένοι; Μια σειρά ιταλικών ενώσεων Ρομά αντέδρασαν στην πρόταση της απογραφής, καθώς όπως τονίζουν, ήδη υπάρχουν στοιχεία για το πόσοι είναι και που μένουν. Υπάρχουν μόνο λίγοι Ρομά που δεν έχουν στα χέρια τους χαρτιά και που δεν διαθέτουν υπηκοότητα, αυτό όμως σημαίνει ότι δεν μπορούν να απελαθούν. Επίσης, σύμφωνα με τα στοιχεία[1] του συλλόγου κατά των διακρίσεων «21η Ιούλη», στην Ιταλία υπάρχουν 180.000 Ρομά, δηλαδή μόνο το 0,25% του πληθυσμού της χώρας. Παρόλα αυτά, ο Σαλβίνι πατάει πάνω στις προκαταλήψεις που υπάρχουν για τους τσιγγάνους για να αυξήσει την εκλογική του επιρροή. Στην ουσία, ο Σαλβίνι στοχοποιεί τους Ρομά για να περάσει πιο εύκολα τις μαζικές απελάσεις μεταναστών και προσφύγων που έχει ψηλά στην ατζέντα του. Η κίνηση της νέας κυβέρνησης

να εμποδίσει το πλοίο Aquarius[2], που μετέφερε 629 πρόσφυγες που διασώθηκαν στη Μεσόγειο, να δέσει σε λιμάνι της Ιταλίας, ήταν το πρώτο μήνυμα. *** Πολλοί είναι αυτοί που έκαναν παραλληλισμούς με τη φασιστική εποχή ως προς την αντιμετώπιση των Ρομά. Και αναπόφευκτα πάει το μυαλό του καθενός εκεί, καθώς αυτές οι πρακτικές έχουν γράψει μαύρη ιστορία, ειδικά κατά τη περίοδο της ναζιστικής Γερμανίας. Το Νοέμβρη του 1935, στους νόμους της Νυρεμβέργης οι Ρομά ορίστηκαν ως «εχθροί της φυλής», και τοποθετήθηκαν στην ίδια κατηγορία με τους Εβραίους, περνώντας αρχικά μέσα από τη διαδικασία της απογραφής. «Αφού οι Ναζί είχαν αποφασίσει ότι οι Ρομά είχαν ξένο αίμα, βασικό μέλημά τους αποτέλεσε η συστηματική ταυτοποίηση όλων των Ρομά. Ο ορισμός του “Ρομά” ήταν απαραίτητος, προκειμένου να δρομολογηθεί η συστηματική δίωξή τους.» (www. ushmm.org) Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, θανατώθηκαν 550.000 Ρομά, αριθμός που αντιστοιχεί σε πάνω από το 70% του συνολικού πληθυσμού των Ρομά που κατοικούσε στην Ευρώπη εκείνη τη περίοδο! Η γενοκτονία αυτή έμεινε στην ιστορία ως Porrajmos (Αφανισμός). Παρά τους συνειρμούς που αναπόφευκτα έρχονται στο μυαλό, σήμερα απέχουμε από αυτή την εποχή, καθώς ο συσχετισμός των δυνάμεων είναι τέτοιος που σε κάθε κίνηση ανόδου του φασισμού, αναπτύσσονται και οι αντίστοιχες αντιστάσεις των κοινωνιών. Τίποτα όμως δεν γίνεται από μόνο του. Για να μην ξαναζήσουμε τέτοιες εποχές χρειάζεται να βοηθήσουμε όλοι στον αγώνα ενάντια στο σύγχρονο φασισμό και την ακροδεξιά, στην Ιταλία και παγκόσμια. ________________________ [1] ilmessaggero.it: «Censimento, in Italia i rom sono 180.000. Roma record con 6.550 presenze» [2] xekinima.org: «Μεσόγειος: 629 πρόσφυγες εγκλωβισμένοι στα ανοιχτά της ιταλικής ακροδεξιάς»

Από τις 14 Ιουνίου μέχρι τις 15 Ιουλίου, είτε είσαι ποδοσφαιρόφιλος είτε όχι, θα βλέπεις εικόνες από το Μουντιάλ διαρκώς γύρω σου. Πολλά εκατομμύρια φίλαθλοι παγκόσμια βλέπουν το Μουντιάλ σαν μια ευκαιρία να δούν υψηλής ποιότητας θέαμα του αθλήματος που λατρεύουν. Όμως, το Μουντιάλ δεν είναι μόνο τα 90 λεπτά που η μπάλα βρίσκεται μέσα στο γήπεδο, αλλά και όλα αυτά που περιβάλλουν τη διοργάνωση. Ας δούμε λοιπόν πίσω από τη διάσημη διοργάνωση και ας αναλογιστούμε τι σημαίνει για την πλειοψηφία της κοινωνίας. Το ακριβότερο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου

Η φετινή διοργάνωση που λαμβάνει χώρα στη Ρωσία, αναμένεται να είναι το ακριβότερο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στην ιστορία, με συνολικό προϋπολογισμό περίπου 15 δισ. δολάρια, ξεπερνώντας το κόστος και του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014 που είχε γίνει στη Βραζιλία. Η Ρωσία φαίνεται να περιμένει ισχυρή τόνωση της οικονομίας της μέσα από το Μουντιάλ. Από το 2010 έχει δαπανήσει γύρω στα 11 δις δολάρια σε έργα υποδομής, κυρίως για την ανέγερση σταδίων, την κατασκευή ξενοδοχείων και τις μεταφορές. Το ρωσικό υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης εκτιμά ότι θα αυξηθεί ο αριθμός των τουριστών τόσο κατά τη διάρκεια των αγώνων του κυπέλλου, όσο και για το χρονικό διάστημα που θα ακολουθήσει και επομένως η ρωσική οικονομία θα έχει οφέλη τουλάχιστον για την επόμενη 5ετία. Με την εκτίμηση αυτή όμως διαφωνεί ο οίκος Moody’s που προβλέπει «πολύ περιορισμένο τον αντίκτυπο του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη ρωσική οικονομία δεδομένου ότι είναι σύντομη η διάρκεια των αγώνων και πολύ μεγάλο το μέγεθος της ρωσικής οικονομίας». Σύμφωνα με τη Moody’s, θα αυξηθούν τα έσοδα των ξενοδοχείων, των εταιρειών εστίασης, των τηλεπικοινωνιών και των μεταφορών, των αεροδρομίων και των κατασκευαστικών εταιρειών. Όσα κέρδη υπάρξουν δηλαδή θα είναι κέρδη βασικά για τις εταιρείες και όχι για τους εργαζόμενους και την πλειοψηφία της κοινωνίας.[1] Την ίδια στιγμή, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι γεμάτα διαμαρτυρίες και παράπονα για τα υπερτιμημένα καινούρια γήπεδα, γεγονός πολύ λογικό αν σκεφτούμεότι οι μισοί Ρώσοι θεωρούν τους εαυτούς τους φτωχούς, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Ανώτατης Σχολής Οικονομικών της Μόσχας.[2] Καταστολή και δουλειά μέχρι τέλους

Φυσικά δε γίνεται να ξεχνάμε ότι το Μουντιάλ πραγματοποιείται φέτος σε μια χώρα της οποίας το καθεστώς καταργεί κάθε δημοκρατικό δικαί-

ωμα, δεν επιτρέπει τη διαφορετικότητα και έχει δικτατορικά χαρακτηριστικά. Με συλλήψεις ακτιβιστών, απαγόρευση διαμαρτυριών, αποποινικοποίηση της ενδοοικογενειακής βίας και ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας και χρησιμοποιώντας όλα τα κατασταλτικά μέσα ενάντια σε κάθε φωνή εναντίον του, ο Πούτιν έχει καταφέρει να είναι συνεχόμενα πρόεδρος από το 2000 (με μια ενδιάμεση τετραετία όπου ήταν πρωθυπουργός)! Σε μια χώρα στην οποία παρατηρείται σταθερή αύξηση της φτώχειας (τα τελευταία χρόνια έφθασε το 30%) 22 εκατομμύρια ζουν με εισοδήματα κάτω του κατώτατου ορίου διαβίωσης και ο κατώτατος μισθός φτάνει τα 120 ευρώ το μήνα, σπαταλούνται δισ. δολάρια προκειμένου η κυβέρνηση να οργανώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. [3] Μάλιστα, τη στιγμή που πραγματοποιείται το Παγκόσμιο Κύπελλο η ρωσική κυβέρνηση κατέθεσε νομοσχέδιο με το οποίο προτίθεται να αυξήσει σταδιακά τα όρια συνταξιοδότησης στα 65 χρόνια για τους άνδρες και στα 63 για τις γυναίκες. Το 2017 το προσδόκιμο ζωής, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ρωσικής Στατιστικής Υπηρεσίας, ήταν 67,5 έτη για τους άνδρες και 77,6 για τις γυναίκες! Να δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν, με άλλα λόγια![4] Ευκαιρία;

Και φυσικά, τα κοράκια και οι ολιγάρχες της Ρωσίας σκοπεύουν να εκμεταλλευτούν τη διοργάνωση για να πλουτίσουν. Με βάση έρευνα που έκανε ο Independent[5], ήδη από το Γενάρη οι τιμές των ξενοδοχείων είχαν αυξηθεί μέχρι και 18.000% (!) για τις μέρες του Μουντιάλ. Ένα δωμάτιο στο Καλίνινγκραντ που νοικιάζεται 17 αγγλικές λίρες συνήθως, τη βραδιά του αγώνα Αγγλίας-Βελγίου η τιμή του είναι 3.125 λίρες! Κάποιοι αγιογδύτες δε, νοικιάζουν στο χωριό Πέτροβο σκηνές μέσα σε ένα χωράφι με τουαλέτες από χαρτόνι(!) για 63 λίρες το βράδυ. Τέτοιες «κορυφαίες» αθλητικές διοργανώσεις συνήθως παρουσιάζονται σαν «ευκαιρία» ανάπτυξης για τους λαούς. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια μεγάλη «μπίζνα» από την οποία κερδίζουν μόνο λίγοι. Στην Ελλάδα, με το παράδειγμα των Ολυμπιακών Αγώνων έχουμε μια πικρή τέτοια εμπειρία. ________________________

[1] kathimerini.gr: «Διεθνή προβολή αλλά και κέρδη αναμένει η Ρωσία από το Μουντιάλ» [2] themoscowtimes.com: «Half of Russians Consider Themselves To Be Poor, Study Finds» [3] cnn.gr: «Αυξάνεται η φτώχεια στη Ρωσία: Ένας στους τρεις τα βγάζει πέρα με δυσκολία» [4] tanea.gr: «Ρωσία: Αύξηση των συνταξιοδοτικών ορίων έπειτα από 90 χρόνια» [5] independent.co.uk: «World Cup 2018: Hotels in Russia hike prices by up to 18,000% to cash in on flood of England fans»