EDITORIAL
Os avós, o mar e os traballos que este desencadea: argaceiras, redeiras, percebeiros… así como os aparellos empregados e a nosa costa foron temas que nos ocuparon este curso. Foi un traballo cooperativo no que cada curso investigou e afondou nalgún aspecto do proxecto. O mar estivo presente durante case todo o curso nos espazos do centro, organizada polo equipo de Dinamización da Lingua Galega unha vistosa exposición mostrounos os aparellos e obxectos relacionados co mar e que foron aportados polas familias. Desde a biblioteca os protagonistas foron os avós e avoas. Unha Biblioteca que este curso abriu de novo as súas portas con moitas ilusións e un novo camiño por percorrer. Contos contados polos avós do alumnado de infantil, almanaque polo Nadal coas fotos dos avós e avoas , o I festival teatral… foron algunhas das actividades organizadas polo equipo de biblioteca. As novas tecnoloxías están cada vez máis presentes na nosa práctica educativa: encerados dixitais nas aulas, tres cursos Abalar… A busca dunha educación dixital demostran que o nosa labor docente vai cara ao futuro, no que o traballo cooperativo por proxectos , implicando a biblioteca escolar e as novas tecnoloxías, son os piares da innovación educativa que se pretende. Un reflexo de todo isto queda recollido nesta revista 2013-2014. Valorando moi positivamente o esforzo e o traballo en equipo de todos e todas os que participamos na súa elaboración e con moitas ganas de seguir mellorando despedímonos ata o ano que vén. Moitas grazas a toda a comunidade educativa pola vosa participación!
a pel dos animais "Polos alumnos/as de 4ยบ de infantil"
CAROLINA
VÍCTOR
AITOR
LEO
NICOLÁS
INGRID
NOA
TIFFANY
MATEO
ANTÍA F.
JAVIER
ANTÍA J.
INGRID
QUE CHE GUSTARÍA SER?
ED. INFANTIL 5 ANOS
1ยบ de primaria Curso 2013-1014
.
2º DE PRIMARIA. VERSOS ACRÓSTICOS En Segundo de Primaria adicamos este curso un tempo semanal á poesía. Aprendemos a facer versos acrósticos e cada neno e nena da clase escribiu uns versos tomando como referencia o nome dun compañeiro ou compañeira. Este é o resultado. Esperamos que vos gusten!
ENTREVISTA A CHUNY VÁZQUEZ Os alumnos e alumnas de primeiro e segundo de primaria visitaron a Chuny Vázquez e fixéronlle unha entrevista con aquelas preguntas que prepararon sobre a súa vida e a súa obra. PREGUNTA.- Onde naciches? Que día? CHUNY.- Nacín na Guarda o día 22 de xaneiro de 1951. P.-Estas casada, con quen? CH.-Estou casada con José Luís que é o fundador da xoiaría onde traballo. P.-En que colexio estudaches? CH.-No antigo colexio das Carmelitas, desde os dous anos ata os quince. P.-Nos vimos moitas fotos dos teus cadros.Cantos cadros pintaches? CH.-Pode que sexan sobre uns douscentos. P.-Nos teus cadros pintas persoas,paisaxes e flores.Que é o que máis che gusta pintar? CH.-O que máis me gusta pintar é a figura dos anciáns. P.-Como aprendiches a pintar? CH.-Cando era pequena ensinábame o meu pai, de maior fun a clase con Alicia Alonso. P.-Cantos anos tiñas cando pintaches o teu primeiro cadro? CH.-O primeiro cadro grande tiña vinte e oito anos. P.-Que cadro che gusta máis? CH.-Non teño ningún cadro favorito,sempre é o último o que máis me gusta.
P.-De onde sacas tantas ideas para facer as túas obras? CH.-As paisaxes de algo que vexo e as figuras primeiro as fotografo. P.-Cando empezas a escribir? CH.-Un ano despois de empezar a pintar. P.-Cantas horas ao día lle dedicas a pintar? CH.-Dúas ou tres horas os domingos pola mañá. P.-Tes cadros na túa casa? CH.-Si,sobre uns cen cadros meus ,do meu pai e doutros pintores de A Guarda. P.-As túas poesías son de amor e amizade.A quen llas dedicas? CH.-Á xente coñecida. P.-Fixeches algunha exposición? CH.-Fixen vinte e unha eu soa e trinta e tres colectivas, moitas delas con fins sociais e benéficos. MOITAS GRACIAS CHUNY
Redacción 1º e 2º de primaria. Fotografía: Rocío e Diego.
3º Primaria: Expresións Faciais.
Para estar feliz , tes que comer unha perdiz. E para comer unha perdiz, tes que ter uns botíns.
O que é desconfiado, sempre mira para os lados. Os lados aos que mira o desconfiado, sempre o deixan colorado.
Para ser triunfante, tes que comer un elefante. Para comer un elefante primeiro tes que comer un lubrigante.
Cando vou pola rúa está todo escuro, dame moito medo e síntome inseguro.
Cando estou desanimado estou enfadado. E cando estou enfadado, estou mosqueado.
Quedei moi canso de tanto estudar, pero teño ganas de ir a xogar.
Ti non o viches pero o paxariño estaba moi triste, xa que non lle trouxeches a súa caixiña de alpiste.
Se non queres estar na Lúa, Non tomes patacas crúas.
Sen non queres estar asustado, ten na túa casa, algún convidado
Para estar enamorada, non fai falta estar casada.
9K KXKY YKXOU SKXIG [T LRUXKOXU + IGTJU SKXW[KY U LRUXKOXU *KO^GX¢Y JK KYZGX YKXOU
Quedeime sorprendida, cando abrín a caixiña. E vin aquela galiña, que se chamaba Pepiña.
O oso feroz que é veloz, Come melocotón con melón.
Cando estou furiosa, póñome colorada. Rízaseme o pelo, e estou moi alborotada.
Para ler a lectura, Teño que estar segura. E para estar segura, Teño que ler a lectura.
Se non queres ser sarcástica, terás que ser moi elástica.
Quen meta a pata, que coma unha pataca. Se non queres a pataca, Non ter metido a pata.
Para estar confiado, hai que ir camiñando. Camiño por un lago, Camiño moito rato.
Para estar enoxado, tirate dende un tellado. E se o tellado est! estragado, intenta arranxalo.
Retallos de cuarto
UNS ESQUIOS NO MONTE TECLA Unha vez antes que o noso monte tivese nome, vivian nel uns esquios . Os esquios chamábanse os Tecla .Tamén había outros esquios chamados Montenos . Entre os Tecla convivián ben pero cos Montenos tratábanse moi mal. Un día os Tecla foron ao seu comedor onde había moita comida. Cando chegaron, os Montenos estábanlle roubando a comida . O xefe da tribo dos Tecla foi falar co dos Montenos: - Por que nos roubais? - Porque non temos comida. - Pero nese caso pidila que vola damos. - Ah,si? - Claro! - Pois a próxima vez pídovola, vale? Pero ao cabo de dez días volveron a roubar. O xefe da tribo dos Tecla foi falar co xefe dos Montenos : -Por que nos roubades de novo? -Pensamos que con mais comida seriamos os reis do monte e poriamoslle o noso nome ao monte. -Iso e so o que queredes? -Si -Pois… porque non xuntamos as nosas tribos e so somos os Tecla e chamamos ao monte o “Monte Tecla”. -Vale. E por isto o noso monte chamase o “Monte Tecla”. BORJA MAURI PORTELA THIAGO O NENO PESCADOR Érase unha vez un neno chamado Thiago. Ía pescar tódolos fins de semana cos seus amigos. Thiago, nunca pescaba ningún peixe, pero un día pescou unha troita. Cando volveu a casa contoullo aos seus pais, avós e aos seus irmáns. Estaba moi contento porque o primeiro peixe que pescara era o seu peixe favorito de comer. E díxolle á súa nai que llo preparara para cear. Thiago estaba orgulloso do peixe que pescara. Entón comeuno contento, desexando que chegara o próximo fin de semana para volver a pescar cós amigos. Carlos Torres González DANI E QUICO Érase unha vez un neno chamado Dani. El quería un can, o seu pai non tiña cartos. Dani non poido durmir porque estaba pensando no can. Chegou un día que encontrou un gato. - Que bonito! Pero non mo podo quedar porque teño alerxia. Aos dous días seguintes encontrou un can , preguntoulle aos seus pais se podían quedar con el. O seu pai dixo que si. Chamou a Kiko e díxollo. Eva Piriz Ferreira
O MISTERIO DO MAMUT Socrám tardou 10 dias en cazar un gran mamut ,cando conseguiu matalo volveu a tribu a buscar os demais cazadores . Cando chegou o mesmo lugar onde o deixara ,o mamut que matou non estaba ,pero encontrou pegadas de osos arrastrando algo moi grande e pesado ,el e os demais cazadores seguiron as pegadas e avistaron os osos coidando o mamut e déronse conta de que podían criar animais. Marcos González Rodríguez A ILLA DO PIRATA. A máis de 80 millas da costa houbo un pirata moi malvado ,tiña un dente de ouro e unha pata de pau. Un día colleu a un compinche e tirouno pola borda aos tiburóns . Logo o tripulante agarrouse a un tronco flotante e con sorte levouno ata unha illa. Uns anciáns levárono a unha cabana e fixérono un rei . Un día a tripulación foi coller comida e o pirata e o rei encontráronse . Falaron e ao cabo do tempo fixéronse amigos e as persoas da tribo tiveron moita fama polos seus piratas. Agora esa villa chámase Hawai. Iago Cadilla Martínez O PALEOLÍTICO Había unha vez un home chamado Xosé que tiña 20 anos . El ía pescar sempre co seu pai Xoaquín, mentre a súa nai facía o lume . Un día foi pescar e sen querer, o seu pai clavoulle a pedra da lanza nun pé. Curárono con auga e pel de mamut . Non foi cazar durante 4 largos meses . Pasaron os meses moi despacio e Xosé encontrábase mellor pero ainda seguía mal do pé. Esperou un mes máis e xa podo ir de caza, pero lonxe do deu pai . Colorín colorado este conto está rematado. Hugo Rodríguez Silva O CAMIÑO DE SANTIAGO Érase unha vez unha formiguiña que ía a Santiago a buscar aos seus país. A formiguiña. A formiguiña chamábase Sara. Primeiro saía da casa dos seus tios e pasou pola árbore vella e atopou unha anduriña . - Ola anduriña! -Ola formiguiña! -Como te chamas? - Chámome Margarita. E Ti? - Eu chámome Sara. - Queres vir conmigo a Santiago, Margarita? -Si. Sara e Margarita fóronse da árbore vella e pasaron por un barco . Encontraron un raposo marrón e blanco. - Ola raposo! - Ola formiguiña! - Como te chamas? - Chámome Arturo! - Eu chámome Sara? - Queres vir con nos a Santiago? - Si. E foron . Xa pasaron o barco e chegaron ao arbusto. Encontraron un lince. -Ola! Queres vir con nos a Santiago? - Si. Chegaron por fin a Santiago, Sara, Margarita, Arturo e o lince. Viro aos país de Sara e puxéronse tristes porque non tiñan pais e volveron a casa dos pais de Sara e viven xuntos e foron e felices. Vicky Fernández González
A ENVIDIA DE EMMA Emma é unha nena que vive nunha cidade pequeña. Ten unha irmá chamada Elsa e un irmán pequeno Eric. Toda a familia vive nunha casa preciosa cun xardín cheo de flores. Emma pensaba ca súa casa era mellor ca do seu veciño Eduardo e o seu xardín era mellor co seu. Calquer casa lle parecía mellor . Elsa deseaba conseguir un MOI BEN nas matemáticas. Emma non soñaba con nada para ela. Tampouco lle podía facer moita ilusión que aos seus irmáns se lles cumpliran os seus desexos. Ao día seguinte tocoulle a bicicleta con remolque. Clara Baz Matos A GUERRA ACABOU BEN Unha vez había empezado una guerra entre España e Portugal . Guillermo, o xeneral do exército español tiña a mellor espada da guerra “ A Son”. O home que poseía esa espada era o que tiña o mellor exercito, e ese era Guillermo. El estaba planeando un ataque un ataque a capital de Portugal en secreto pero había un espía portugués para saber as súas intencións e averiguou o ataque secreto. Foi correndo a decirllo ao xeneral do exército portugués, Felipe.El tamén planeou un ataque secreto a capital de España. Cando chegou o día dos ataques , Guillermo colleu a súa espada e mandou que foran atacar a capital de Portugal e o mesmo fixo Felipe que mandou atacar a capital española. Ao final nas dúas batallas Guillermo e Felipe morreron. Dous meses despois España e Portugal firmaron o Tratado de Paz e todo se solucionou. Alejandro Fernández González. EXIPT0. Unha vez en 1998 Sara e Pepe ían explorar as pirámides de Exipto. Sara e Pepe entraron na pirámide e de pronto pechouse , quedáronse atrapados e xa era de noite e seguían atrapados. Sara dixo. - Aí está a tumba da momia - Xa a vexo . Pepe e Sara escaparon. A momia espertouse. Sara e Pepe sairon da Pirámide e daquela a momia quedou atrapada. Andrea Núñez Martínez O ESPÍRITO DO BOSQUE Había una vez una nena orfa que ía camino do bosque. Alí atopou una cabana co número 13. Abriu a porta cun chirrido e mirou para dentro . Pensou en quedar a vivir alí. Un día despois pola noite atopou un pantasma que lle dixo:”Axúdame”.A nena caiu nun pasadizo que levaba tanques radioactivos. A nena ía tocalos cando chegou a pantasma que lle dixo que non o fixera. Logo axudou á pantasma a volver a ser coma sempre una persoa. Claudia Claro Barbosa DIEGO VAI DE PESCA Había una vez un neno chamado Diego . Diego foi pescar co seu pai Juan ao río. Cando tiraron as canas esperaron ata que picase algo. Ao pocuco tempo picou un peixe na cana de Diego. O pai Juan recolleu a cana e sacou do río unha troita, Diegp miraba ilusionado o que el pescara coa súa cana. Logo volveu a tirar a súa cana ao río. Despois de media hora picou un peixe na cana do pai, o pai recolleu a súa cana e colleu o peixe. Diego e seu pai foron ensinarlle a pesca a nai que cociñou os peixes para cear Javier Español Fernández
O NENO QUE NON TIÑA AMIGOS Habia unha vez un neno que vivia en Portugal e tivo que marchar a Galicia, e non tiña amigos e o primer día de cole tiña vergoña e non falou con nadie, chegou a hora de sair para casa. Saiu e tirárono ao chan, unha nena foi a axudarlle a levantarse e el dixó; -Gracias -De nada ¿Ti eres novo neste colexio? -Si -¿De onde ves? -Veño de Portugal. -¿Como te chamas? -Chámome Xoan -Vémonos mañan. Chao! -Chao! E chegou a casa e a nai díxolle -Ola ¡,Que tál? -Ola! Ben! E cando era de noite Xoan cenou e foi para cama, quedouse durmido. Xa era de día, foi a almorzar e fói para o cole e sentousé ao lado de Eva e ao día seguinte fixo unha amiga Chamada Ana e uns amígos mais. Foron ao parque e xogaron ao pilla pilla, pasarono moi ben, as 8 e media marcharon para casa, ao día seguinte encontrouse con Eva . E Eva díxolle: -Ola ¿Como estás? -Ola ¡Estou moi ben ¡ O terminar as clases , -Eva díxolle: -Cantos deberes hai? -Hai moitos -Facemos os deberes xuntos? -¡Vale! Facémolos na miña casa. -Vale. Deixo a mochila comerei algo e vou para túa casa. -Vale , ata logo. -Ata logo Chegou Eva mais Xoan e fixeron os deberes xuntos e acabaronos pronto, estiveron xogando toda a tarde e Eva marchou para sua casa e Xoan meteuse na cama. Pola mañá foi ao cole. As dúas saiu para casa e quedaron outra vez a facer os deberes. Ao acabar Eva marchou para o parque, e Xoan quedouse na casa para arrancar as herbas e clavouse una astilla. E gritou -Ai, Ai! A nai sacoulle a astilla e puxolle unha tirita, Xoan foi ao parque ,enseñoulle a Lúa,Ana…e tivo moitos amigos. A sua nai deulle unha triste noticia de que volvian a Portugal e Xoan díxolle -Non quero volver a Portugal quero quedarme aquí A nai dixolle : vale. Laura Alonso Ferreira
As alfombras da Guarda Traballo relizado polos alumnos de 4º de primaria de relixión coa colaboración da veciña María que compartiu con eles a súa experiencia de 35 anos facendo alfombras.
Do deseño encárgase unha persoa a que se lle dea ben o debuxo e vai pasando de pais a fillos. Feito o debuxo en papel traspásase ao plástico con rotulador. Ao principio proxector.
facíase
todo
a
man
e
agora
emprégase
un
Cando esta feito o debuxo fanse pequenos buratos e cando se pon na rúa píntase este oco con xiz branca e despois únense facendo as liñas do debuxo.
Empréganse 130 metros cadrados de buxo e de mimosa . De hortensia 170 capachos pero dependendo da cantidade flor mercarase máis ou menos de caravel.
de
Un mes antes vaise recoller o verde ao monte, a mimosa unha semana antes e a flor o mesmo día ou o venres.
A organización: primeiro o buxo porque é o que dura máis tempo e logo a mimosa que é máis delicada. Agrúpanse por cores tanto o verde coma as flores. A hortensia hai que mantela en auga. O caravel recóllese un día antes de facela alfombra. Custa moito reunirse e organizar o traballo previo. Fanse quendas de día ou de tarde segundo poida a xente. Os nenos participan ata unha hora determinada. Ás sete da tarde várrese a rúa, ás oito comezan a pintar e ás doce da noite empezan a perfilar e poden acabar ao redor das seis da mañá . O vento e a choiva poden interferir nas alfombras. Para aguantar toda a noite dáselle unha merenda con rosca e café.
O domingo pola mañá pasa a procesión do Corpus coa custodia e os nenos de comuñón.
!
#
$ % ) 0
& '
% *
! 1 4 )5
"
+
/
' ", -
/ 1 ,2 ' & )
./ 3
,
(
A sĂşa obra )
) '
+
' ,
1 )
6 +
1 )
7 )8 '
' 9) ' '
:
9 :' 1
1
/ 5
) ' +
+ ;
) )
*
,
1 '5 ') )
+
,,0( ) ,
Agora )
; ' 6< ,
6
<"/ )
!
Alumn@s de quinto
3º Ciclo de E.P.
Coa ilusión da saída
Nada máis chegar….. Que Fitipaldis os do Sinde!!
C A R S…
e… cabalos!!! Jeje…Pórtate ben, eh!!
Ummmh... Non sei se fiarme moito
Guillermo Tell ao noso lado…..nada!!! Con este frío, non dou unha
A ver se dou na diana!!
Xogamos ao basebol e aprendemos a facer nudos…
Comemos de marabilla…. Come un pouco, Álvaro, que está bo.
(bueno, a maioría)
Xa non podo máis!
Pero, con diferencia, o máis divertido…….
A neve!!!!
Polo Monte Abaixo… Mira que quentiña está!!
Imaxes de postal
En finâ&#x20AC;Ś.Unha experiencia que recordaremos sempre.
DIA DA PAZ 2014 “
”
º
Bieito ten pesadelos
Bieito na cociña fae sacapenas
Os actores saúdan ao público Sacapenas para todo o colexio º
º
PERSONAXES DA PAZ
“
º
”