


Hi, ik ben Wout.
Ik ben vierdejaars student industrieel product ontwerpen aan de Hogeschool Rotterdam. Bang ontwerpen helpt niet! Als het idee slecht is, moeten we terug. Maar waarom? Altijd de juiste vragen stellen lijdt tot goed ontwerp. Hoe kan het anders? Waarom ging dit kapot? Hoe wordt deze oplossing ervaren? Kan dit knopje groter? Elk project is
Deze opdracht hoorde bij krachtberekening van een par asol. De opdracht was om een plaatmetalen product te ontwerpen.
Ik wilde graag iets maken wat paste bij de ervaring van gezellig met iedereen buiten zitten onder de parasol, dus mijn idee was deze pizzaoven!
Een eerdere iteratie had een veel kleinere klep. Dit zorgde ervoor dat je pizza’s er niet heel makkelijk in en uit kreeg. Daarnaast zou je de oven slecht schoon kunnen maken. Dus ik heb het ontwerp aangepast en nu vouwt de hele oven open.
Deze opdracht komt van de willekeurige combinatie van ‘Aloë Vera Frisdrank’ met de doelgroep ‘rockfestivalganger’
Met behulp van een moodboard en een persona ben ik tot Vera Sundown gekomen.
Ik wilde de felle lichten op festivals en rock identiteit terugbrengen in het image van de frisdrank met de neon op het etiket, maar de fles heb ik juist vormgegeven met de Aloë vera in mijn achterhoofd. Veel aloë vera producten zaten in ronde verpakkingen en flessen met bolle vormen. Dus dat heb ik teruggebracht in de fles zelf.
Bij deze opdracht heb ik overigens ook surface modelling geleerd.
De opdracht was een zitmeubel ontwerpen voor de publieke ruimte. Voor mij was deze ruimte Plein 1940 in Rotterdam. Na op locatie te zijn geweest wilde ik meer mensen laten stilstaan bij dit stukje Rotterdam. Dit plein staat vol in de zon naast een haven, maar niemand staat hier stil of houdt hier even pauze. Het leek meer op een oversteekplaats.
Mijn hoofddoel was dus om een plek te creëren waar mensen heen wilden gaan om even te relaxen. Daarnaast was de opdracht dat het mensen aanspoort tot sociale interactie, daarom is de bank gebogen. Hierdoor zitten mensen naar elkaar toe en in elkaars gezichtsveld.
Rechts staan wat procesfoto’s van het schaalmodel wat ik heb gemaakt in de RDM houtwerkplaats.
In 2019 heb ik stage gelopen bij Medido. Daar heb ik meegewerkt aan de nieuwe Medido. In samenwerking met ontwerpstudio Bananagun heb ik prototypes gebouwt, getest en gecommuniceerd met producenten van onderdelen. Ook maakte ik deel uit van meetings waarin we over legden hoe we nieuwe uitdagingen gingen aanpakken.
De nieuwe Medido wilde af van het stigma “medicijndispenser.” Met het drastische nieuwe herontwerp wilde medido meer naar een toevoeging aan de woning en zelfstandigheid bieden aan ouderen. Daarom zijn ze voor een nieuwe vormgeving gegaan, die de vorm van een oude klok moet emuleren, maar dan in een modern jasje.
Dit sprak mij juist zo aan. De rol die ontwerp speelt in communicatie tussen de ontwerper en de gebruiker is voor mij een van de interes santste dingen van het ontwerpvak.
In mijn tweede jaar heb ik een perforator ontworpen om gaatjes in leer te ponsen.
Hierbij was het de uitdaging om een gereedschap, wat normaal van metaal is ge maakt, te ontwerpen zonder metalen on derdelen te gebruiken. Daarnaast moest het ontwerp zijn geïnspireerd op een kunststroming of de stijl van een bekende ontwerper. Ik heb gekozen voor een café ontworpen door Thomas Heatherwick.
Het originele metalen gereedschap
Mijn ontwerp vormt een ergonomisch handvat met behulp van de aardlaagach tige vormen die lijken op het exterieur van het café. Ten slotte gebruik ik een spuitgietbaar onderdeel om beide hefbomen aan elkaar te bevestigen.
Het RopaRunteam van de Hogeschool Rotterdam had onze opleiding benadert om een lamp te ont werpen die het mogelijk zou maken voor de hard loper om ‘s nachts te zien waar hij/zij liep.
Ik ben na veel verkennen en testen gekomen op een ontwerp wat bevestigd wordt op de zadelpen van de fiets die voor de hardloper fietst. Door het op de zadelpen te bevestigen past het op iedere fiets.
Tijdens testen is er veel gekeken naar wat genoeg licht gaf, maar ook naar gebruiksvriendelijkheid.
De constructie is in meerdere delen zodat het op de kleinste 3D-printer gemaakt kan worden. Er is gekozen voor een geprint ontwerp vanwege de zeer kleine seriegrootte.
Je hebt alleen nog een paar losse onderdelen nodig die je goedkoop online kan bestellen.
Ik wilde graag mijn twee hobbies een goede plek geven, dus ik besloot nog een hobby te nemen en een wandkast te ontwerpen en te bouwen.
In dit project heb ik leren werken met een lamellofrees, tafelzaag en een zaagplan opstellen. Ik heb veel geleerd van de medewerkers van de hout werkplaats op het RDM (Rotterdamse Droogdok Maatschappij) waar ik deze kast heb gebouwt.
In de kast moesten artbooks en een platenspeler passen, dus hij werd vrij diep. Dat kon ervoor zorgen dat de zijkanten nogal saai zouden zijn, dus die heb ik open gelaten. Eén zijkant heeft zelfs nog een extra vak. Dit zorgt er echt voor dat je om de kast heen kan lopen omdat alle kanten functie hebben.
Eerste waterdichtheidstest
Bij mijn ouders hebben we veel boeken in huis. Zij wilden graag een manier om van deze boeken af te komen. Dus ik heb een ruilbibliotheek voor hen gebouwt.
Deze waterdichte kast dient nu als bibliotheek waar mensen boeken kunnen ruilen of meenemen.
De kast staat op lange poten zodat hij dieper in de grond kan worden gegraven. Hij staat nu erg stabiel. Met een perspex raam aan de voorkant kunnen mensen zien wat erin staat en worden ze uitgenodigt om een kijkje te nemen.
Hij heeft ondertussen al meerdere stormen doorstaan.