Nieuwkomers houden wijk schoon

Op het industrieterrein aan de Heidebloemstraat in Schijndel wonen 74 asielzoekers en statushouders in een crisisnoodopvang. De mannen zijn 18 tot 55 jaar. Een aantal van deze mannen heeft een reguliere baan, een aantal werkt vrijwillig. Zo ook Ande Marian en Halit. Zij werken twee middagen in de week aan klussen waar de gemeente niet aan toekomt. Dit keer ruimden ze straten en speeltuinen in de Bloemenwijk op.

Gemeentelijk project

“Vorig jaar na de zomervakantie zijn we gestart met dit project”, vertelt locatiecoördinator Vincent de Vroomen. Vincent werkt in opdracht van gemeente Meierijstad. “In de winter hebben we stil gelegen. Sinds maart 2025 zijn we weer aan de gang. Met dit project hebben we verschillende doelen. Het schoon houden van de wijk, maar vooral ook het stimuleren van contact tussen omwonenden en asielzoekers. Dat vergroot het wederzijds begrip.”

Nuttig bezig zijn

Vincent kent de meeste mannen in het opvangcentrum redelijk goed. “Ik heb een groepje opgetrommeld dat graag iets nuttigs doet om de tijd door te komen. Zeker als je met drie andere mannen op een kamer van 12 vierkante meter slaapt, snap ik dat je graag even buiten aan de slag gaat. We lenen een groenwagen van de gemeente. Die zit vol met gereedschappen en materialen. Hiermee gaan we de wijk in om de straten schoon te maken. In de zomer wieden we ook onkruid en met carnaval hielpen de heren mee met opbouw van de tent op de markt. De groep vrijwilligers wisselt van samenstelling. Als mensen een betaalde baan vinden, krijgt dat voorrang natuurlijk. Door geld te verdienen, kunnen ze een nieuw bestaan opbouwen. En misschien wel een woning vinden via Woonmeij.”

Nederlandse les 

Wie al vanaf het begin meedoet met de groep, is Halit uit Turkije. Hij woont al twee jaar op deze opvanglocatie. Zijn vrouw en kinderen zijn nog in Turkije, maar voor hem was het daar door de situatie met Erdogan niet meer veilig. Halit doet hard zijn best om Nederlands te leren. Dit doet hij zelfstandig via YouTube. Hij kijkt naar NOS-programma’s op tv en leest DeMooiSchijndelKrant. Ook volgt hij alle Nederlandse lessen, die vrijwilligers op het opvangcentrum geven. “Ik vind het een moeilijke taal”, zegt hij. “Maar het gaat best goed. Nederland is een fijn land. Alleen even wennen dat het hier altijd regent, haha.”  

Familie missen 

Zijn maatje Ande Marian komt uit Eritrea. Hij werkt vandaag voor het eerst mee en is pas twee maanden geleden in Schijndel komen wonen. Daarvoor zat Ande Marian in opvangcentra in Roosendaal en Utrecht. Na negen maanden in Nederland spreekt hij vooral Engels, en een paar woordjes Nederlands. Zijn vrouw en vier van zijn vijf kinderen wonen in Ethiopië op het moment. Zijn 17-jarige zoon woont in Rotterdam en heeft al een verblijfsvergunning. “Het liefst zou ik bij hem in de buurt wonen, maar helaas zitten alle opvangcentra vol. Ik vind het moeilijk om mijn familie te moeten missen.” 

Hartverwarmende reacties 

Naast het feit dat de heren het werk leuk vinden, zijn ook de reacties uit de wijk positief. “Vorig jaar waren er veel mooie momenten”, aldus Vincent. “Op een dag waren we met tien man aan het werk, toen er opeens een vrouw naar buiten kwam. Ze had koffie gezet voor iedereen en koekjes bij zich. Daar krijg ik dan wel een warm gevoel van ja! Dus zie je de mannen in de weer in hun oranje hesjes van de gemeente? Maak eens een praatje. Kleine moeite, groot plezier.” 

Wil je ook een keer in gesprek op een buurtbankje? Laat het ons weten via communicatie@woonmeij.nl