Polska według Aleksandra Halla
Aleksander Hall, Osobista historia III Rzeczypospolitej, Warszawa 2011, 486 s.
151
Można tę książkę określić jako pasjonujący esej historyczny połączony z wątkami autobiograficznymi. Miejscami ma ona też cechy akademickiego podręcznika, autor podaje bowiem liczby, statystyki i procenty, wylicza kolejne konfiguracje partii politycznych itp. Czyta się ją niemal jednym tchem, choć nie ze wszystkimi konstatacjami autora mogę się zgodzić. U Halla wszystko jest dokładnie i precyzyjnie opisane, przeanalizowane i umotywowane. Styl narracji nie zawsze jest prosty, ale przejrzysty i komunikatywny. Mamy do czynienia z precyzyjnym językiem polityka i politologa jednocześnie. Aleksander Hall należy w moim przekonaniu do najbardziej interesujących postaci spośród szerokiej rzeszy naszych polityków i intelektualistów, których ogólnie i roboczo można by określić jako pokoleniowo i genetycznie „solidarnościowych”. Mam tu na myśli tych ludzi, którzy naprzód kształtowali przedsierpniową opozycję, potem działali w legalnej pierwszej „Solidarności” (od sierpnia 1980 r. do 13 grudnia 1981 r.), następnie w podziemiu lub w opozycji względem reżimu, a wreszcie potem budowali zręby III RP. Dlaczego Hall jest w tym kontekście tak interesujący? Dlatego, że był jednocześnie czynnym, aktywnym politykiem i analizującym, opisującym oraz komentującym tę rzeczywistość historykiem-publicystą. Jest zdecydowanym konserwatystą w aspekcie światopoglądowym, a jednocześnie człowiekiem umiarkowanym, „europejskim” i otwar-
Książki
Tomasz Serwatka