Wieści Monieckie Nr 2 / 2015 (39)

BEZPŁATNA GAZETA INFORMACYJNA SPOŁECZNOŚCI MIASTA I GMINY MOŃKI Nr 2/2015 (39) lipiec 2015, egzemplarz bezpłatny www.kulturamonki.pl, wiesci@kulturamonki.pl www.facebook.com/mokofficial www.issuu.com/wiescimonieckie

NADANIA PRAW MIEJSKICH

Poświęcenie pomnika Jana Pawła II

Wydarzenia Pożegnanie proboszcza

Po długiej i ciężkiej chorobie zmarł ks. prałat Henryk Miron, proboszcz parafii pw. św. Brata Alberta Chmielowskiego w Mońkach ...

STRONA 2

Uroczysta konferencja

29 maja br. w sali widowiskowej Monieckiego Ośrodka Kultury odbyła się konferencja pt. "50-lecie nadania praw miejskich dla Moniek" ...

PRZEMÓWIENIE BURMISTRZA MONIEK ZBIGNIEWA KARWOWSKIEGO Ekscelencjo Księże Arcybiskupie Stanisławie, Ekscelencjo Księże Biskupie Henryku, Czcigodni Księża, Panie Pośle, Panie Marszałku, Drodzy Samorządowcy, Drodzy Goście, Szanowni Mieszkańcy Miasta i Gminy Mońki!

Z całego serca dziękuję Ks. Arcybiskupowi Stanisławowi Szymeckiemu za poświęcenie i odprawienie mszy świętej w intencji całej społeczności monieckiej, za to, że Jesteś wśród nas, za serdeczność i za ten zawsze widniejący na Twojej twarzy uśmiech!

Dziękuje również Ks. Biskupowi Henrykowi Ciereszce za udział w naszych uroczystościach, za to, iż zawsze pamięta o Mońkach, w których to pracował na początku lat 80-tych.

STRONA 3

Ludzie Moniek

Pragniemy przedstawić Państwu kolejną część z serii Ludzie Moniek obrazującą tym razem sylwetkę Zygmunta Makowieckiego ...

STRONA 4

Tanecznym autostopem przez Europę

Rozmowa z Agnieszką Głowcką i Pawłem Chwatko o projekcie "Przetańczyć z Tobą chcę cały świat." ...

Ciąg dalszy na stronie 2 STRONA 6

2

Nr 2/2015 (39), lipiec 2015

Poświęcenie pomnika Jana Pawła II Dzisiejsze uroczystości dobiegają końca. Pragnę jednak podkreślić wagę tego wydarzenia oraz podziękować tym wszystkim, którzy włożyli swoje serce w budowę tego wielkiego dzieła. Nasze spotkanie jest spełnieniem oczekiwań wielu mieszkańców Miasta i Gminy Mońki. Niech pomnik św. Jana Pawła II będzie wyrazem wdzięczności, pamięci i ogromnego szacunku jakim darzymy, my mieszkańcy ziemi monieckiej jednego z największych a moim zdaniem największego Polaka naszych dziejów.

Wzniesienie monieckiego pomnika św. Jana Pawła II, to znaczenie Jego przesłania jakie głosił w życiu współczesnych Polaków, w życiu mieszkańców naszej „Małej Ojczyzny” - ziemi monieckiej.

Decyzja Kardynałów zgromadzonych na konklawe prawie 37 laty temu zmieniła oblicze świata, Polski, ale zmieniła również naszą moniecką wspólnotę. Zmieniła też nas samych, każdego w wymiarze osobistym. Jak ważnym wydarzeniem było powołanie na Biskupa Rzymu Kardynała Karola Wojtyłę, świadczy to, że większość z nas

pamięta ten moment i przeżył to w sposób szczególny – radośnie i z wielką nadzieją na zmiany.

Jak wiele dla nas znaczył Jan Paweł II, przekonaliśmy się również wtedy gdy odszedł. Pamiętamy czuwanie w Kościele Matki Boskiej Częstochowskiej i św.

Kazimierza w godzinach umierania Ojca Świętego. Wszyscy przeżywaliśmy ból związany ze śmiercią tak bliskiej nam osoby, ale zarazem wiedzieliśmy, że nasz Papież jest pośród nas, czuwa i chroni nas. Dlaczego pragnę podkreślić to ważne wydarzenie w życiu naszej wspólnoty? Dlatego, iż pomysł budowy, lokalizacja i wygląd pomnika związany był i jest z naszą historią, historią two-

rzoną też Kościołem Matki Bożej Częstochowskiej. Przecież każdy z nas zna zawołanie Papieża Polaka „Totus Tuus” - Cały Twój. Proszę zauważyć to przesłanie w wymiarze lokalnym, tak często przez ze mnie powtarzanym w wymiarze Małej Ojczyzny. Dzień 13. maja – 34. rocznica zamachu na Papieża na placu św. Piotra w Rzymie, obecne tu relikwie św. Jana Pawła II, miejsce ustawienia pomnika oraz sam pomnik tworzy pewną niepowtarzalną całość, całość tak ważną dla nas wszystkich!

W tym miejscu szczególne podziękowania kieruję pod adresem autorów inicjatywy powstania pomnika św. Jana Pawła II czcigodnemu Księdzu Arcybiskupowi Metropolicie Gdańskiemu Ekscelencji Sławojowi Leszkowi Głódziowi i Księdzu Prałatowi Tadeuszowi Horoszowi. Pamiętam tą chwilę, gdzie rozmawialiśmy o potrzebie podkreślenia religijności naszego społeczeństwa i zastanawialiśmy się nad wielkością i wymiarem tego wyzwania. Dziękuję Wam za to z całego serca i życzę wiele zdrowia.

(Ks. Tadeusza proszę o przekazanie tych życzeń Jego Ekscelencji).

Księże Prałacie Henryku Mironie, Dziekanie i Proboszczu Parafii św. Brata Alberta Chmielowskiego, pomimo, że nie możesz być dzisiaj z nami, przyjmij w imieniu wszystkich tu zebranych podziękowania płynące z całego serca za Twoją obecność i zaangażowanie w pracy Komitetu Budowy, za tak wielkie wsparcie finansowe, za zrozumienie, iż Pomnik św. Jana Pawła II jest dziełem całej wspólnoty mieszkańców ziemi monieckiej.

Dziękuję Ci bardzo, że zawsze jesteś tak blisko nas i za Twoje zawsze mądre słowa skierowane do nas. Niech codzienna modlitwa za Twoje zdrowie będzie najlepszym dowodem wdzięczności za Twoją ogromną pracę na rzecz naszej

Małej Ojczyzny. Z całego serca pozdrawiamy Cię!!!

Ekscelencje, Drodzy zgromadzeni!

Bogu dziękuję, że dane mi było żyć, kształtować się w czasach gdy Kościołowi przewodził Jan Paweł II. Jest i będzie zawsze w moim sercu, a jestem przekonany, że również w sercach mieszkańców miasta i wsi monieckich, którzy swoją ofiarnością przyczynili się też do wzniesienia tego pomnika. W tym miejscu na co dzień będziemy mogli oddać hołd Wielkiemu Polakowi – Papieżowi. Mam nadzieję, że będzie to miejsce szczególne, miejsce zgromadzeń religijnych, miejsce osobistych modlitw ale również miejsce spotkań związanych z rocznicami z życia św. Jana Pawła II. Z głębi serca pragnę podziękować wszystkim tym, którzy brali udział w realizacji tego wspaniałego przedsięwzięcia. Szczególne podziękowania kieruję pod adresem autorki projektu pomnika Pani prof. Jadwigi Szczykowskiej Załęskiej za wierne i tak piękne odzwierciedlenie w tym dziele postaci

Ojca Świętego a Państwu Barbarze i Julianowi Kwiecińskim właścicielom firmy Brązart z Pleszewa za pietyzm w wykonaniu tego odlewu.

Dziękuje również autorowi projektu technicznego zagospodarowania i budowy postumentu pod pomnik, Wojewódzkiemu Konserwatorowi Zabytków Panu Andrzejowi Nowakowskiemu i jego synowi.

Bardzo dziękuję wszystkim tym, którzy bardzo wspomogli budowę poprzez zaangażowanie w części technicznej. W szczególności za niezwykłe poświęcenie w postaci nieodpłatnych materiałów, sprzętu i czasu pracy, pragnę Ciąg dalszy na stronie 3

Pożegnanie Proboszcza „I nie umiera ten, kto trwa w pamięci i sercach żywych” Karol Wojtyła

W środę 3 czerwca 2015 r. w wieku 59 lat, po długiej i ciężkiej chorobie zmarł ks. prałat Henryk Miron, proboszcz parafii pw. św.

Brata Alberta Chmielowskiego w Mońkach, wieloletni dziekan Dekanatu Mońki.

Ks. Henryk Miron urodził się 18 września 1956 r. w Krynkach. Święcenia kapłańskie przyjął dnia 13 czerwca 1982 r. z rąk bp.

Edwarda Kisiela. Pracował jako wikariusz w parafii w Suchowoli, Sokółce, Krypnie, Matki Kościoła w Białymstoku i Matki Bożej Częstochowskiej w Mońkach.

W roku 1997 został mianowany proboszczem nowej parafii pw. św.

Brata Alberta Chmielowskiego w Mońkach. Ks. Miron wraz z pa-

rafianami począwszy od 1998 roku wznosił nową świątynię, która została poświęcona w 2007 r. 10 lat po powołaniu parafii.

W roku 2006 ks. Henryk Miron otrzymał godność Kapelana Honorowego jego Świątobliwości, a w roku 2009 został Kanonikiem Gremialnym Kolegiackiej Kapituły Najświętszego Sakramentu w Sokółce.

Msza św. pogrzebowa śp. ks. prałata Henryka Mirona została odprawiona w piątek 5 czerwca 2015 r. o godz. 1600 w kościele parafialnym pw. św. Brata Alberta w Mońkach.

Ciało Kapłana zostało złożone w grobie obok świątyni.

3

Nr 2/2015 (39), lipiec 2015

Ciąg dalszy ze strony 2 wyrazić swoją wdzięczność Państwu Roszkowskim – właścicielom firmy Drogomistrz, Państwu Bajkowskim – właścicielom firmy Budbau, Panu Pawłowi Magdziuk - Firmie Rolmex, Panu Janowi i Pawłowi Andraka – właścicielom firmy Pomiar, Państwu Krystynie i Ryszardowi Rogalskim ze wsi Hornostaje, Panu Dariuszowi Łabanowskiemu za wykonie postumentu w terminie zdawałoby się nie możliwym, Panu Jaworowskiemu Pawłowi oraz Państwu Ewie i Leszkowi Kuprelom za roboty w betonie. Dziękuję również Pani Agacie Kulima za wykonie projektu otoczenia pomnika i jego realizację.

Składam wielkie podziękowanie Radzie Miejskiej za zrozumienie wagi tego wydarzenia jak również za wsparcie finansowe w realizacji tej budowy. Jestem bardzo wdzięczny Panu Janowi Sawickiemu właścicielowi JAZBUDU w Białymstoku, Posłowi Krzysztofowi Jurgielowi oraz Panu Jarosławowi Dzięgielewskiemu Dyrektorowi Polskiej Grupy Energetycznej Dystrybucja S.A. w Białymstoku, za tak szybką reakcję na naszą prośbę, Parafii św. Brata Alberta oraz Państwu Dorocie i Andrzejowi Purtom właścicielom Monieckiego Centrum Handlowego za wielkie

wsparcie tego naszego wspólnego dzieła. Pragnę podkreślić ogromne zaangażowanie naszych rodaków w Chicago. W tym miejscu składam podziękowanie Panu Bogdanowi Dola, naszemu rodakowi z Moniek oraz małżeństwu Lampart z Klubu Ziemi Białostockiej za przeprowadzenie zbiórki pieniężnej wśród Polonii monieckiej w USA. Kochani! Z całego serca dziękuję Wam wszystkim za wszelkie wsparcie. Wasz wkład finansowy w to dzieło, Wasza wykupiona cegiełka, często za ostatnie pieniądze, to nic innego jak część waszego serca włożonego w budowę pomnika św. Jana Pawła II. To nic innego jak oddanie hołdu wielkiemu Polakowi, to nic innego jak zadbanie o to by następne pokolenia, pokolenia Waszych wnuków a naszych dzieci, pamiętały o Papieżu, który powiedział: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi” a Jego przesłanie niech będzie kanwą wartości młodego człowieka. Dziękuję również wszystkim członkom Społecznego Komitetu Budowy Pomnika św. Jana Pawła II a zwłaszcza tym, którzy wytrwali z nami do końca. Dziękuję za wsparcie duchowe i finansowe, za wspólne rozwiązywanie wielu problemów, z którymi niestety musieliśmy się

borykać tak wiele razy. Składam podziękowanie byłej Staroście Pani Joannie Kulikowskiej za wszelką pomoc w przygotowaniu dokumentacji związanej z lokalizacją pomnika, obecnemu Staroście Panu Andrzejowi Daniszewskiemu za wsparcie i pomoc administracyjną.

Jakże mógłbym zapomnieć o tak bliskim mojemu sercu Harcerzach.

Dziękuję wam druhny i druhowie

Kolejna z nich odbyła się w piątek, 29 maja w sali widowiskowej MOK. Organizatorzy – Burmistrz Moniek Zbigniew Karwowski oraz Moniecki Ośrodek Kultury zaprosili mieszkańców Moniek na konferencję pod tytułem: „50-lecie nadania praw miejskich dla Moniek”. Na spotkanie przybyli mieszkańcy Moniek, przedstawiciele władz samorządowych gminnych i powia-

towych, radni, przedsiębiorcy oraz przedstawiciele lokalnych instytucji.

Wszystkich zgromadzonych przywitał Burmistrz Karwowski.

Spotkanie rozpoczęło się sympatycznym akcentem. Specjalnie na tę okazję przygotowaną piosenkę o naszym mieście zaśpiewali w duecie Państwo Bajkowscy. Publiczność nagrodziła występ gromkimi brawami.

Kolejnym punktem było wystąpienie Tadeusza Skutnik – emerytowanego nauczyciela i fascynata lokalnej historii. Przedstawił on dzieje ziem monieckich od XVI wieku do chwili obecnej. Przypomniał też o najważniejszych wydarzeniach jakie miały miejsce na terenie Moniek.

dzialny za stronę organizacyjną tego zadania. Ks. Proboszczu! Andrzeju! Marianie! Dzisiaj możemy powiedzieć: Tak! Jesteśmy dzisiaj szczęśliwi, jesteśmy dzisiaj spełnieni. Tak wiele czasu, sił i serca włożony w realizację tej idei oraz doprowadzenie jej do końca jest dla nas szczególnie ważnym wydarzeniem naszego życia!

Pragnę również poinformować wszystkich, iż zgodnie z obietnicą w niedługim czasie zostaną zawieszone tabliczki ofiarodawców.

Ks. Proboszczu! Dzisiaj wypada tylko jedno! Wypełnić nam Burmistrzowi i Radzie Miejskiej to oczekiwanie zgromadzonej dzisiaj społeczności monieckiej.

za każdą zbiórkę, za każdą akcję i za to, że w św. Jan Paweł II tak wiele znaczy w waszym systemie wychowania. Czuwajcie i bądźcie Mu zawsze wierni!

A w sposób szczególny pragnę podziękować osobom bez, których nie było by zakończenia tak pięknej i wielkiej idei. Księdzu Andrzejowi Ziółkowskiemu Proboszczowi Parafii MBCz i św. Kazimierza, który to był największym ofiarodawcą,

Konferencja z okazji 50-lecia nadania praw miejskich dla Moniek Rok 2015 to dla Moniek rok wyjątkowy. To rok jubileuszu 50-lecia nadania praw miejskich naszemu miastu. Z tej okazji zaplanowano cykl imprez promujących ten szczególny jubileusz. Obchody rozpoczęły się już w Sylwestrową Noc, kiedy to hucznie przywitaliśmy jubileuszowy Nowy Rok na skwerze w centrum miasta.

był dla nas motorem a za zarazem koordynatorem poszczególnych etapów prac związanych z doprowadzeniem do końca tej budowy.

W głównej mierze zawdzięczamy Mu również to, że mamy dzisiaj szczęście wprowadzenia do Świątyni relikwii św. Jana Pawła II. Dziękuję Przewodniczącemu Komitetu Budowy Pomnika św. Jana Pawła II Panu Andrzejowi Beczko

Przy okazji konferencji odbyła się również promocja specjalnej, jubileuszowej publikacji pod tytułem: „Mońki”. Publikacja podzielona została na kilka części i zawiera między innymi informacje o historii ziemi monieckiej, walorach turystycznych i kulturowych, oświacie, kulturze, sporcie, opiece zdrowotnej i innych. Kolorytu dodają zdjęcia przedstawiające ciekawostki z dziejów miasta i gminy, jak chociażby budowa obecnej Alei Niepodległości czy wizyta I Sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka w Mońkach.

Na zakończenie każda osoba biorąca udział w spotkaniu została obdarowana egzemplarzem publikacji, na której swoje dedykacje składali: autor T. Skutnik oraz Burmistrz Z. Karwowski.

za tak wielki wkład w to dzieło. Andrzeju! Pozwól, że w tym miejscu nazwę Cię kierownikiem a nawet dyrektorem całej budowy tego wielkiego zadania. To ty odpowiadałeś za wykonawców i za terminowość. Jego żonie Ewie dziękuję za wszelką pomoc i cierpliwość ze względu na tak duże zaangażowanie męża i poświęcony czas często kosztem rodziny. Dziękuję również Panu Marianowi Jabłońskiemu, który to był całkowicie odpowie-

Jeszcze raz z całego serca dziękuję wszystkim osobom, które w każdej możliwej formie, swoim zaangażowaniem, pracą wniosły wkład w powstanie monieckiego Pomnika św. Jana Pawła II. Bóg Wam Zapłać!

Pozwólcie Państwo, że na zakończenie przytoczę słowa św. Jana Pawła II: "Świadomość własnej przeszłości pomaga nam włączyć się w długi szereg pokoleń, by przekazać następnym wspólne dobro - Ojczyznę."

4

Nr 2/2015 (39), lipiec 2015

Ludzie Moniek

Zygmunt

MAKOWIECKI Ostatni moniecki młynarz

Opracowanie: Tadeusz Skutnik - lokalny historyk

Na próżno by szukać we współczesnym krajobrazie naszego miasta dość unikalnego, nietypowego w swoim wyglądzie i widocznego z daleka budynku, jakim był ostatni moniecki młyn. Znajdował się on przy obecnej ul. Ełckiej, w pobliżu nieistniejącej już stacji CPN i stadionu miejskiego. Wzniesienie to zwane było Kokosią Górką. Młyn górował nad okolicą i tętnił życiem pracujących maszyn i gwarem oczekujących na swoją kolejkę furmanek.

Nie zachowały się po nim najmniejsze nawet fragmenty ruin, ani żadne ślady jego funkcjonowania.

O jego istnieniu przypominają jedynie nieliczne fotografie będące w posiadaniu rodziny oraz wspomnienia potomków i starszych sąsiadów.

Z łezką w oku wspominamy okoliczne wiatraki - młyny /paltraki, koźlaki i holendry/, rozlokowane na pobliskich pagórkach. Zniknęły też młyny wodne rozmieszczone na lokalnych rzekach, rzeczkach i strumykach. Wszystkie one odeszły w niepamięć.

Niniejszy artykuł ma na celu przypomnienie starszemu, a poinformowanie młodszego pokolenia o historii i losach monieckiego młyna.

Przed II wojną światową istniał na terenie Moniek, przy obecnej ulicy Kolejowej, młyn zlokalizowany na placu braci Grądzkich.

Zniszczony i spalony w czasie wojny legł w gruzach i pozostał ruiną.

Wkrótce został rozebrany. Mońki pozostały bez młyna.

W osadzie mieszkał jednak wtedy Zygmunt Makowiecki, który posiadał dyplom mistrza młynarskiego oraz mistrza stolarskiego.

Jako wysokiej klasy specjalista pracował w Lublinie w charakterze montera maszyn młyńskich przy budowie, montowaniu i uruchamianiu nowego młyna. Mieścił się on w wielkim trzypiętrowym budynku.

Posiadał duże moce i możliwości przerobowe. Istnieje do dziś i nadal, z powodzeniem, spełnia swoje funkcje.

W końcowym etapie II wojny

światowej – w momencie wycofywania się Niemców i wkraczania wojsk sowieckich rodzina Makowieckich zmuszona została do ewakuacji i opuściła Mońki. Żona Pana Zygmunta zakupiła wcześniej 3 krowy, które wkrótce sprzedała i wraz z rodzina przeniosła się czasowo do Białegostoku. Po ustabilizowaniu się sytuacji Makowieccy powrócili do Moniek.

Po pewnym czasie do Moniek powrócił również syn Ryszard.

Rodzina Makowieckich zajmowała dom przy obecnej ulicy Białostockiej. Mieszkanie znajdowało się w miejscu obecnego sklepu mięsnego. Przylegało do niego dobudowane /już nie istniejące/ pomieszczenie z przeznaczeniem na potrzeby przyszłego młyna.

Zygmunt Makowiecki zamówił kamienie, urządzenia młyńskie i silnik spalinowy na olej napędowy w białostockiej fabryce należącej do Żyda Gottlieba. Młyn rozpoczął działalność w 1947 r.

Pracował przez okres ok. 2 lat.

W tym czasie Pan Zygmunt poczynił też pierwsze kroki zmierzające do założenia nowego młyna. Zaraz po zakończeniu wojny Sowieci wywozili masowo „wszystko co się dało” z Ziem Odzyskanych. Przejeżdżając przez Mońki sprzedawali zrabowane mienie w pobliskiej karczmie. Potrzebne maszyny, niezbędne przedmioty i towary można było też u nich zamówić. Wykorzystał to moniecki młynarz i tym sposobem nabył od sowieckich żołnierzy silnik, koła pasowe i inne potrzebne do uruchomienia młyna rzeczy.

Syn Zygmunta Makowieckiego Ryszard wspomina, że w początkowym okresie pracy pierwszego młyna ksiąg nie prowadzono, a zapłatę pobierano w postaci mąki.

Po 1947 r. Zygmunt Makowiecki kupił plac i budynek na wzniesieniu zwanym Kokosią Górką z zamiarem zorganizowania nowego młyna.

Zakupiony obiekt znajdował się w formie szkieletowej. Należało go obudować i kompletnie wyposażyć.

Młynarz rozbudował i dobudował parter. Jedną jego część przeznaczono na maszynownię, a drugą na motorownię. Na potrzeby przemiału i przerobu zboża zainstalowano duży silnik elektryczny.

Obie części łączył wał transmisyjny, który napędzał wszystkie maszyny - walec do przerobu pszenicy i żyta na mąkę pytlową, kamień do mielenia mąki razowej i śruty dla zwierząt oraz kaszarkę do rozdrabniania kaszy /cięcia na drobną kaszę/.

Z jęczmienia wyrabiano kaszę grubą, czyli pęczak /perlak/.

W trakcie budowy, wyposażania i przygotowania nowego młyna do przemiału zboża nieustannie pracował stary młyn przy ulicy Białostockiej.

Ok. 1949 r. ruszyła pełną parą produkcja przetwórcza nowego młyna. Stary młyn zamknięto.

W miarę upływu czasu rodzinie Makowieckich zaczęło powodzić się coraz lepiej. Stopniowo stawali

Wspomnienia i refleksje

Ryszard Makowiecki Syn Pana Zygmunta Makowieckiego

Ojciec urodził się w 1906 r. Jego ojciec, a mój dziadek Adam, wyjechał w 1908 r. do Stanów Zjednoczonych. Chciał, by syn wraz z rodziną przyjechał do USA. Starania o wyjazd zakończyły się niepowodzeniem.

Dziadek, w końcowym etapie I wojny światowej, wstąpił do „Błękitnej Armii” gen. Hallera, która maszerowała z Francji w kierunku „niepodległej Polski”. W trakcie walk zginął. Do dziś nie wiemy kiedy? i gdzie? Nie znamy też miejsca jego pochówku.

Wkrótce po śmierci dziadka zmarła również moja babcia. Ojciec został sierotą i był wychowywany przez ciotkę. Był utalentowany muzycznie. Grał na harmonii pedałowej, skrzypcach i mandolinie. Wśród rodzinnych pamiątek zachowały się jego skrzypce.

Był człowiekiem bardzo pracowitym, wesołym, dowcipnym i lubianym w swoim środowisku. Rodzina była w jego życiu najważniejsza. Wszystkich członków rodziny – zarówno dzieci własne, jak i wcześniejsze dziecko żony, traktował tak samo /pomimo sprawianych przez nie trudności wychowawczych/.

Wspominam go jako dobrego i opiekuńczego ojca.

się ludźmi coraz bardziej zamożnymi. Stać ich było na posłanie syna Ryszarda do prywatnego i płatnego gimnazjum w Niepokalanowie.

Koszt miesięcznego utrzymania w tej szkole to równowartość 200 kg pszenicy miesięcznie. Mama Ryszarda, będąc osobą bardzo religijną, chciała, by jej syn został księdzem.

W środowisku monieckim znana była jako gminna działaczka społeczna. Udzielała się też aktywnie w pracach organizacji kobiecych.

Nauka Ryszarda w Niepokalanowie trwała zaledwie rok. Szkoła została zamknięta, a pracujący w niej zakonnicy aresztowani. Byli oni bowiem przeważnie dawnymi oficerami sanacyjnymi.

Po niepowodzeniach w Niepo-

kalanowie Ryszard Makowiecki musiał zmienić szkołę. Najpierw przeniósł się do Ełku, następnie do Giżycka, by ostatecznie rozpocząć naukę w Gdyni. Ukończył tam Technikum Rybołówstwa Morskiego i rozpoczął pracę na morzu.

Odbył zasadniczą służbę wojskową i ...wrócił do Moniek, by pomóc ojcu w prowadzeniu młyna, który pracował wtedy pełną parą - 24 godz. na dobę. Początkowo Zygmunt Makowiecki zatrudniał jednego robotnika. Z chwilą powrotu syna ojciec pracował w dzień, a Ryszard w nocy.

W sprawie przemiału zboża należało się wcześniej umówić z młynarzem i ustalić konkretny termin przyjazdu. Ludzie przyjeżdżali nocą i długo czekali na swoją kolejkę.

Zboże przywożono zza Supraśla, Brzozowej i innych odległych zakątków naszego województwa.

W Mońkach wytwarzano bowiem doskonałej jakości mąkę. Młyn mógł przerobić 2 tony mąki na dobę.

Okres prosperity nie trwał jednak długo. W państwie socjalistycznym, w warunkach narastającego uspołecznienia, nie było jedna miejsca dla prywatnej własności.

Lokalne władze rozpoczęły brutalną walkę z posiadaczami drobnych przedsiębiorstw. Stworzono specjalne instytucje państwowe, których zadaniem była „opieka” nad prywatnymi firmami. Nakładano nowe podatki, ścigano nieuczciwych /szczególnie tych, którzy nie wykazywali prawdziwych dochodów/, karano opornych, nasyłano

5

Nr 2/2015 (39), lipiec 2015

Część dalsza artykułu ze strony 4

pracowników „Sanepidu”. Początkowo sytuację udawało się ratować łapówkami i prezentami. W miarę upływu czasu represje i prześladowania coraz bardziej się nasilały.

W ich wyniku Zygmunt Makowiecki musiał zamknąć młyn i przeszedł na emeryturę.

Młyn w Przytulance upaństwowiono usuwając z niego jego właściciela, w Sikorach właścicielka młyna wodnego - Olimpia Bućko walczyła z komunistycznymi władzami aż do roku 1970. Niestety i ona musiała w końcu przegrać i zaprzestała działalności.

Zygmunt Makowiecki sprzedał ziemię i młyn przybyłemu ze Stanów Zjednoczonych emigrantowi.

Wcześniej miejscowe władze zastrzegły, że na placu tym nie można budować domów.

Udało się jednak „obejść” istniejące przepisy, deklarując wybudowanie na tym miejscu zakładu mechanicznego. Dzięki temu były młynarz zrealizował transakcję sprzedaży.

Po zaprzestaniu działalności młyna syn Zygmunta Makowieckiego pracował przez jakiś czas w młynie w Przytulance, a następnie w WSTW. Zygmunt Makowiecki zmarł w 1982 r. Pochowany jest na monieckim cmentarzu.

Pamiętajmy o ostatnim monieckim młynarzu, jego pracy i walce oraz o młynie, który wpisał się na trwale w krajobraz ówczesnych Moniek.

Koncert absolwentów Szkoły Muzycznej I stopnia w Mońkach W środę 17 czerwca o godz.

17.00 w budynku Zespołu Szkół przy ul. Planetarna 13 w Mońkach miał miejsce nietypowy koncert.

Bohaterami tego koncertu byli uczniowie – absolwenci Szkoły Muzycznej I stopnia w Mońkach.

We wrześniu 2011 r. rozpoczęli oni naukę w nowo powstałej Szkole Muzycznej na różnych instrumentach: fortepianie, skrzypcach i gitarze, a dziś, po czterech już latach nauki są jej pierwszymi absolwentami. Na zakończenie swojej nauki

przygotowali repertuar, na który składały się utwory znanych kompozytorów polskich i zagranicznych, o bardzo różnym charakterze.

Dominowały kompozycje w spokojnym, melancholijnym nastroju, ale nie zabrakło też utworów w żywych i skocznych rytmach. Wśród licznie zgromadzonej publiczności - dyrekcji szkoły, nauczycieli, rodziców i uczniów, gościem honorowym był Burmistrz Moniek, pan Zbigniew Karwowski, który poniekąd jest „ojcem chrzestnym”

szkoły. To właśnie z jego inicjatywy doszło przed czterema laty do utworzenia, tak bardzo potrzebnej dla monieckiej społeczności szkoły muzycznej.

Dziś, choć są już absolwentami, to na pewno nie rozstaną się z muzyką. Wiedza i umiejętności, które zdobyli w szkole pozwolą im w dalszym ciągu czerpać wiele radości z muzykowania i z większą wrażliwością postrzegać otaczający ich świat.

Dziękuję Panu Ryszardowi Makowieckiemu za interesujące i wyczerpujące wspomnienia oraz udostępnione zdjęcia.

Obchody 3 majowe w Mońkach Świętowanie związane z obchodami 224 rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja tak jak w latach poprzednich obyły się w parku przy Pomniku Chwały. Uroczystości rozpoczęły się od mszy św. w kościele pw. św. Matki Boskiej Częstochowskiej i św. Kazimierza Królewicza w Mońkach. Po

zakończeniu mszy zebrane poczty sztandarowe razem z Młodzieżową Orkiestrą Detą przemaszerowały ulicami miasta pod Pomniki Chwały. Zgromadzone władze samorządowe wraz z zaproszonymi gośćmi oddały hołd poległym i złożyły kwiaty.

"Konkurs Wiedzy o Mońkach" W dniu 2 czerwca 2015 roku w Monieckim Ośrodku Kultury odbył się konkurs z okazji 50-lecia Nadania Praw Miejskich pod nazwą „Konkurs Wiedzy o Mońkach”. To kolejna z cyklu imprez przygotowanych w tym jubileuszowym dla naszego miasta roku. Konkurs przeprowadzono w trzech kategoriach: 1. Uczniowie szkół podstawowych (klasy IV - VI) 2. Uczniowie szkół gimnazjalnych 3. Uczniowie szkół średnich i dorośli W konkursie udział wzięło 41 uczestników w następujących w kategoriach wiekowych: 1. Uczniowie szkól podstawowych ( klasy IV - VI) - 15 uczestników

2. Uczniowie szkól gimnazjalnych - 16 uczestników 3. Uczniowie szkól średnich i dorośli - 10 uczestników Uczestników oceniała Komisja w składzie: 1. Tadeusz Skutnik - historyk, przewodnik wycieczek - przewodniczący 2. Mieczysław Klimowicz - Inspektor Oświaty Urzędu Miejskiego w Mońkach - członek 3. Marian Jabłoński - Sekretarz Gminy Mońki - członek 4. Dariusz Gwiazda - Dyrektor Monieckiego Ośrodka Kultury członek 5. Wiesława Filipkowska - Dyrektor Biblioteki Publicznej w Mońkach - członek 6. Agnieszka Michaluk - pracownik Biblioteki Publicznej w Mońkach – członek

oceniła wszystkie prace i przyznała nagrody: W kategorii uczniowie szkół podstawowych: I - Natalia Kościuk II - Antonina Szwarc III - Klaudia Olechno Wszyscy laureaci w tej kategorii to uczniowie Zespołu Szkół w Mońkach przy ul. Planetarnej 13 W kategorii uczniowie szkół gimnazjalnych: I - Krzysztof Radomski II - Marta Rybicka III - Maciej Jurgielewicz W kategorii szkół średnich i dorośli: I - Agnieszka Łabanowska II - Katarzyna Wałuszko III - Marek Zalewski Zwycięzcom gratulujemy!

6

Nr 2/2015 (39), lipiec 2015

Tanecznym autostopem przez Europę do Azji. Przystanek Mońki.

Rozmowa z Agatą Głowacką i Pawłem Chwatko.

Rozmawiała: Dorota Mariańska

„To jest łatwiejsze niż myślisz” rozmowa o projekcie „Przetańczyć z Tobą chcę cały świat” z Agatą Głowacką i Pawłem Chwatko.

Pokonaliście autostopem łącznie około dwadzieścia tysięcy kilometrów. Wszystko w lekko ponad dwa miesiące. Powiedzcie kilka słów o Waszym przedsięwzięciu.

Paweł Chwatko - Jakiś czas temu w naszych głowach pojawił się pewien pomysł. Następnie zamienił się on w marzenie. A to marzenie przekształciło się w cel. Tańczymy z Agatą breakdance. W ramach naszego projektu chcieliśmy zdobyć wiedzę od tancerzy z którymi mieliśmy zaaranżowane spotkania.

Udało nam się to osiągnąć w Europie i w Azji. Teraz, po powrocie, chcemy dzielić się z innymi naszymi doświadczeniami.

Jak długo przygotowywaliście się do wyjazdu?

A. G. - Około pół roku.

Mówimy o przygotowaniach do wyjazdu europejskiego czy do wyjazdu azjatyckiego?

P. Ch. - Nie, nie. Chodzi o całość.

Jak wyglądały te przygotowania?

A. G. - Oczywiście przygotowywaliśmy się od strony ekwipunku.

Zaopatrzyliśmy się w namiot, śpiwory. Po raz pierwszy kupiłam plecak turystyczny. Zrobiłam to dzień przed wyjazdem. Bezpośrednio po tym jak wyrwałam ósemkę. Następnego dnia wyjeżdżaliśmy.

P. Ch. - Najpierw napisaliśmy projekt. Później zajęliśmy się jego promocją na Facebooku i na innych portalach. Po czym załatwialiśmy sprawy medyczne, szczepienia.

A na koniec zostały nam wizy.

P. Ch. - Najgorzej jest w Niemczech. Kierowcy TIR-ów nie chcą brać dwóch pasażerów, bo grożą im za to wysokie kary.

A. G. - Problem z autostopem pojawił się również na południu Hiszpanii. Tam są takie małe miejscowości, gdzie ludzie są bardziej zamknięci. Być może wynika to również z tego, że jakiś czas temu miała tam miejsce kampania antystopowa. Władze propagowały, żeby nie zabierać ze sobą autostopowiczów. Na dodatek występuje tam bariera językowa. Mniej osób mówi po angielsku. Za to w sąsiedniej Portugalii nie mieliśmy żadnej trudności jeżeli chodzi o tę kwestię. Często Polacy zabierali nas ze sobą.

P. Ch. - A w Chinach tak naprawdę nie miałem problemu ze złapaniem stopa. Nie zdążyłem wyciągnąć

nalał. My w tym czasie siedzieliśmy w krzakach i czekaliśmy aż odjedzie.

A. G. – Trzeba jednak przyznać, że jechał całkiem prosto.

W Azji korzystałeś również z komunikacji publicznej. Jak to u nich wygląda?

P. Ch. - Podróżowałem również Koleją Transsyberyjską i Koleją Trans - mandżurską. W takim pociągu jest się zamkniętym przez cztery dni. Co cztery godziny ogłaszają przerwę półgodzinną.

W czasie tego „okienka” lokalne babuszki przynoszą świeże pączki.

Jeżeli ktoś ma ochotę może również wyskoczyć do sklepu po piwo. Łazienka jest tam taka, że trudno się w niej obrócić. Tak oczywiście wygląda najtańsza klasa. Co ciekawe, w tym pociągu nie było przedziałów. Zamiast ścianek mają coś

Agata Głowacka - Bałam się jechać do Azji, więc na początek podróżowaliśmy po Europie. Byliśmy w Niemczech, w Holandii, we Francji, w Portugalii i w Hiszpanii.

Potem Paweł już sam odwiedził Litwę, Łotwę, Rosję, Mongolię oraz Chiny.

Pawle, w Azji byłeś zupełnie sam czy miałeś jakiegoś lokalnego przewodnika, towarzysza podróży?

P. Ch. - W Chinach nie miałem kontaktu z innymi tancerzami.

Mieszkałem u chińskiej rodziny, którą odnalazłem za pomocą portalu Couch Surfing. Brak kontaktu z innymi tancerzami wynikał z tego, że oni praktycznie nie rozmawiają po angielsku. Co najwyżej posługują się „łamanym” angielskim. Doświadczyłem w pewnym stopniu tego, że Chińczycy starają się pomóc, mimo świadomości, że pomóc nie mogą. W ich kulturze po prostu nie wypada powiedzieć, że nie pomogą.

W jaki sposób pozyskujecie pieniądze na Wasz projekt?

P. Ch. - Odkładaliśmy pieniądze z tego, co udało nam się zarobić.

Uzyskaliśmy pomoc portalu Polak Potrafi. Jest to portal, gdzie „wrzuca się” projekt. Ludzie go oglądają. Jeżeli spodoba się im dana inicjatywa to mogą ją wesprzeć finansowo. W zamian otrzymują drobne prezenty, pocztówki, magnesy z podroży, pozdrowienia na blogu czy podziękowania.

W ten sposób uzyskaliśmy około czterech tysięcy złotych. Jednak większość środków samodzielnie odłożyliśmy.

Trudno jest o wizę do Chin lub do Rosji?

P. Ch. - Mieliśmy problemy z uzyskaniem chińskiej wizy. Wiedzieliśmy, że nie załatwimy tego sami.

Udaliśmy się do firmy pośredniczącej. Wizę dostaliśmy po siedmiu dniach. Otrzymaliśmy wizy miesięczne. Do Państwa Środka pozwolili nam wjechać dwukrotnie.

Za każdym razem mogliśmy zostać po trzydzieści dni. Za wszystkie wizy dla dwóch osób zapłaciliśmy 1200 złotych.

kciuka i już cztery osoby zatrzymały się. Tylko dlatego, że byłem biały. Na granicy mongolsko - chińskiej rzadko pojawiają się turyści.

Nie mieliście problemu ze złapaniem autostopu?

P. Ch. - Z tym bywa rożnie.

P. Ch. - Któregoś razu zabrał nas taki pan. Chodziło o przejazd z Paryża do Bordeaux. Podczas podróży ten pan cały czas pił coś z kubeczka. Nie wiedzieliśmy co sączy. Później wysiedliśmy z nim, bo chciał nakarmić psa.

A on wyciągnął pół litra i zapytał czy chcemy. Potem jeszcze sobie

A. G. - Na przykład we Francji „łapie się stopa” na długie odcinki.

Tam są autostrady, więc sześćset kilometrów pokonuje się trzy, cztery godziny.

Nie boicie się jak wsiadacie do kogoś?

A. G. - Od razu wyczuwa się czy ktoś jest w porządku czy nie.

Osoba, która bierze nas „na stopa” może mieć taką samą obawę. Najczęściej jest tak, że zatrzymują się ludzie, którzy sami byli lub są autostopowiczami.

takiego jak nasze kuszetki, tylko większe. Łóżko na górze. Łóżko na dole. Bez żadnych zabezpieczeń.

W nocy ludzie spadają z nich.

Tylko małym dzieciom zakładane są specjalne szelki. A ulubionym podróżnym owocem są melony.

Jeździliście z namiotem. Nikt nie zwracał Wam uwagi na to, że rozkładacie go w rożnych, czasem dziwnych miejscach?

A. G. - Zdarzało się, że nocowaliśmy na stacjach paliw. Nie wiedzieliśmy czy jest to legalne. Być może był to szok dla ludzi i dlatego nikt nam nie zwrócił uwagi. Oczywiście miały miejsce również takie sytuacje, że baliśmy się rozłożyć namiot. Jednak zmęczenie było silniejsze niż strach.

P. Ch. - Mieliśmy taką jedną sytuację pod Amsterdamem. Przyje-

chała Straż – Ochrona Autostrad.

Popatrzyli na nas. Zaparkowali.

Kiedy obudziliśmy się rano, okazało się, że nocowali w samochodzie obok. Pilnowali nas.

Co jedliście podczas podróży?

Próbowaliście lokalnych kuchni?

A. G. - Na początku wyjazdu, czyli jeszcze w Europie, mieliśmy ze sobą suchy prowiant, zupki, kisiele. Później, kiedy jechaliśmy na zachód, to już jedliśmy zazwyczaj owoce i warzywa. Wszystko było świeże. Do tego na bazarku kupowaliśmy świeże pieczywo. Poza tym Nutella naprawdę na długo nam wystarczyła.

P. Ch. - W Azji jedzenie było bardzo tanie. Pojawiały się specyfiki takie jak kurze łapki. Biorąc pod uwagę opakowanie nie można było poznać, że trzyma się w dłoniach kurze łapki. Nie było żadnych informacji w języku angielskim.

W pewnym stopniu jedzenie kupowało się „w ciemno”. Krótko po wjeździe do krajów azjatyckich trzy dni leżałem z gorączką.

Doświadczyłem tzw. biegunki podróżniczej. Z resztą jak każdy Europejczyk.

Kontynuując wątek logistyczny...

W Chinach nie było problemu z dostępem do internetu?

P. Ch. - Nie mogłem korzystać z Facebooka, YouTube'a ani z Google'a. Jeżeli nie mogłem posługiwać się tym, to tak naprawdę internet nie był mi potrzebny. Dopiero przedostatniego dnia ściągnąłem sobie taki program do odblokowania internetu i wówczas kilka godzin korzystałem z Facebooka.

Nie śpieszyłem się z odblokowaniem internetu. Nie miałem czasu na „surfowanie” w sieci, bo ciągle gdzieś chodziłem. Wieczorami natomiast poświęcałem się rozmowom z Agatą na Skypie.

Jak wielu tancerzy spotkaliście na swojej drodze?

P. Ch. – Praktycznie w każdym kraju staraliśmy się kogoś odwiedzić. Od kogoś czegoś się nauczyć.

A. G. - Kontaktowaliśmy się przez Facebooka. Już przed wyjazdem mieliśmy namierzone pewne osoby. Na ogół wszystko wychodziło bardzo spontanicznie. Jeżeli dana osoba nie mogła spotkać się z nami, to otrzymywaliśmy od niej informację o kimś innym z kim moglibyśmy się zobaczyć.

P. Ch. - Najfajniejsze jest to, że w ogóle nie znaliśmy tych ludzi.

Nie mieliśmy jednak problemu ze znalezieniem wspólnego języka.

Było to możliwe dzięki temu, że wszyscy byliśmy i jesteśmy tan-

7

Nr 2/2015 (39), lipiec 2015

cerzami związanymi z kulturą hip hopu. Mieliśmy naprawdę domową atmosferę.

A. G. - Gdybyśmy mieli policzyć wszystkie spotkane osoby, to było tak: pięciu tancerzy w Amsterdamie, siedmiu we Francji, pięciu w Hiszpanii oraz dwudziestu w Portugalii.

P. Ch. - W Rosji mnóstwo ludzi.

Myślę, że ogólnie spotkaliśmy pięćdziesięciu tancerzy.

Czy zdarzało się tak, że ktoś zwrócił Wam uwagę na to, że robicie zdjęcia, nagrywacie film?

P. Ch. - W Europie nie było takiej sytuacji. Jedynie w Rosji zostałem poinformowany, że na stacjach metra nie mogę kręcić filmów. Mogłem jedynie robić zdjęcia. Dla Rosjan metro jest obiektem strategicznym. Natomiast w krajach azjatyckich, to, że ktoś robi zdjęcie jest miło przyjmowane. Na granicy mongolsko - chińskiej zatrzymał mnie robotnik. Poprosił, żebym zrobił mu zdjęcie. Po wszystkim wrócił zadowolony do pracy.

Na waszej stronie internetowej znalazłam informację, że spełniacie marzenia podróżniczo – ta-

neczne. Wystarczy tylko do Was napisać. Jak to jest?

P. Ch. - To może podam przykład takiego spełnionego marzenia.

Mieliśmy znajomego, który nigdy nie „jechał stopem”. Zabraliśmy go plus jeszcze osiem innych osób i pojechaliśmy na sylwestra do Pragi. Summa summarum ten znajomy teraz sam korzysta z autostopu. Złapał bakcyla. Bardzo fajnie otworzył się. Zaczął nawet podróżować samolotem.

Na jakim etapie jest teraz projekt?

P. Ch. - Aktualnie prowadzimy różne zajęcia z dziećmi. Mieliśmy już kilka prezentacji podczas których opowiadaliśmy o naszych przygodach.

A. G. - Takie spotkania miały miejsce w Siedlcach, w Słupsku i w Mońkach. Podczas nich pokazujemy jak wygląda taniec w innych krajach, jak tam się trenuje.

Cały czas pamiętamy o naszym celu. Dzielimy się tym, co przeżyliśmy. Fajne jest to, że po tych prezentacjach ludzie są zawsze bardziej otwarci. Nie chcemy nikogo namawiać do tańczenia. Po prostu

pokazujemy, że fajnie jest mieć w życiu pasję.

P. Ch. – Podczas podróży kręciliśmy wywiady z tancerzami, z którymi udało nam się spotkać. Utworzyliśmy z tego 40 – minutowy film dokumentalny. Pokazujemy go na naszych prezentacjach oraz na wydarzeniach tanecznych. Planujemy również kolejną wyprawę.

Gdzie się wybieracie?

P. Ch. - W najbliższe wakacje chcemy jechać do Korei Południowej. Zamierzamy „stopować”, spotykać się z tancerzami, posmakować innej kultury. To wszystko już w okolicach sierpnia. Naszym priorytetem jest pokazanie młodym ludziom jak naprawdę wygląda breaking w Korei Południowej. Sprawdzimy ile prawdy jest w tym, że w Korei Południowej tancerz to zawód jak każdy inny i czy rzeczywiście zdarza się tak, że czasami jest to profesja dobrze płatna a innym razem surowo karana. Zamierzamy spędzić w tym państwie około dwóch tygodni, zobaczyć oraz dowiedzieć się jak najwięcej.

Powodzenia i dziękuję za rozmowę.

PRZETAŃCZYĆ CAŁY ŚWIAT! …TANECZNYM KROKIEM PRZEZ ŻYCIE…

www.przetanczyccalyswiat.wordpress.com

XI Przegląd Piosenki i Poezji Śpiewanej "Niezapomniane Polskie Przeboje" im. Jacka Kaczmarskiego 25 kwietnia 2015 r. w Monieckim Ośrodku Kultury odbyły się przesłuchania do XI edycji Przeglądu Piosenki i Poezji Śpiewanej im. Jacka Kaczmarskiego „O Laur Solidarności”. Tegoroczny konkurs odbył się w zmienionej formie. Przedmiotem konkursu była polska muzyka rozrywkowa wybitnych twórców i wykonawców XX wieku, szczególnie zasłużonych dla historii popularnej kultury muzycznej.

Komisja w składzie Marcin Ozga - przewodniczący, Ewa Głażewska - Kalenik oraz Adam Klimiuk przesłuchała łącznie 19 uczestników w trzech kategoriach. Przesłuchania uczestników przez komisję rozpoczęły się o godz. 11.30 i trwały aż do 15.30.

Po zakończeniu przesłuchań komisja udała się na obrady, aby wyłonić laureatów tegorocznego przeglądu „O Laur Solidarności”.

O godz. 17.00 odbyło się podsuwanie przeglądu i odczytanie wyników. Nagrody laureatom wręczali Burmistrz Moniek Zbigniew Karwowski, Dariusz Jaworowski - Przewodniczący Rady Powiatu w Mońkach, Dyrektor Monieckiego Ośrodka Kultury Dariusz Gwiazda oraz przewodniczący jury Marcin Ozga. Po wręczeniu nagród i dyplomów odbył się koncert laureatów.

Wyniki konkursu: W kategorii I - Gimnazjum: 1 miejsce - ex aequo Julia Kuzyka i Aleksandra Muszyńska 2 miejsce - Magdalena Malinowska 3 miejsce - Kinga Glińska Wyróżnienia: Emilia Święcicka, Karolina Maciorowska, Laura Kobryńska, Zuzanna Kukier, Dominika Kibiersza.

Nagroda specjalna dla najmłodszego uczestnika - Karolina Szkiłądź.

W kategorii II - Liceum: 1 miejsce - nie przyznano 2 miejsce - Aleksandra Malinowska 3 miejsce - Karolina Kucharska W kategorii III - Dorośli: 1 miejsce - Maja Markiewicz

2 miejsce - Katarzyna Sobczyńska 3 miejsce - Łukasz Gadomer Julia Kuzyka otrzymała nagrodę specjalną za utwór Jacka Kaczmarskiego.

Honorowy Patronat nad tegoroczną edycją Przeglądu objęli: Przewodniczący Zarządu Regionu Podlaskiego NSZZ "Solidarność" - Józef Mozolewski, Burmistrz Moniek Zbigniew Karwowski.

Patronat medialny: TVP Białystok, Radio Białystok, Wieści Monieckie, Portal informacyjny e-monki. pl, Portal KulturaMonki.pl Sfinansowane za pomocą: Urząd Miejski w Mońkach,Starostwo Powiatowe w Mońkach.

GAZETA INFORMACYJNA SPOŁECZNOŚCI MIASTA I GMINY MOŃKI Nr 2/2015 (39), lipiec 2015, egzemplarz bezpłatny Redaktor Naczelny: Dariusz Gwiazda Redaguje Zespół Wieści Monieckich WYDAWCA: Moniecki Ośrodek Kultury REDAKCJA: Wieści Monieckie ul. Białostocka 25, 19 - 100 Mońki, tel./fax 085 716 - 24 - 64 e-mail: wiesci@kulturamonki.pl

Znajdź nas w sieci: www.kulturamonki.pl, www.facebook.com/mokofficial www.issuu.com/wiescimonieckie Redakcja nie zwraca materiałów niezamówionych oraz zastrzega sobie prawo do ich poprawiania, skracania, redagowania, adjustacji oraz doboru tytułów i śródtytułów.

Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za jakość otrzymanych zdjęć i grafiki rastrowej.

8

Nr 2/2015 (39), lipiec 2015

„O złotą różdżkę Dobrej Wróżki” 28 maja 2015 roku w Monieckim Ośrodku Kultury odbyły się Powiatowe Eliminacje do Powiatowego Konkursu Recytatorskiego dla przedszkolaków „O złotą różdżkę Dobrej Wróżki”.

W konkursie udział wzięło ponad 25 uczestników. Wiersze recytowane przez uczestników oceniała komisja w składzie: Alicja Anszczak – Nauczyciel Języka Polskiego SP 2 w Mońkach – przewodnicząca komisji, Barbara Kuprel – Kierownik Oddziału dla dzieci Biblioteki Publicznej w Mońkach, Katarzyna Namojlik – Instruktor Teatralny Monieckiego Ośrodka Kultury.

Po wysłuchaniu uczestników jury postanowiło przyznać: Dwie pierwsze nagrody dla

Zofii Kłubowicz (GOKSiT Jasionówka) i Piotra Sobolewskiego (Przedszkole w Mońkach). Drugą nagrodę otrzymała Wiktoria Bujnowska (Klub Przedszkolaka w Mikicinie). Jury przyznało również dwie trzecie nagrody dla Zuzanny Dajnowskiej (Niepubliczne Przedszkole Bajeczka) i Julii Okrasińskiej (Przedszkole w Mońkach).

Wyróżnienie otrzymał: Kacper Namojlik (Klub Przedszkolaka w Mikicinie).

Po naradzie komisja ogłosiła wyniki oraz wręczyła laureatom nagrody i wyróżnienia w postaci książek, a także drobne upominki i pamiątkowe dyplomy wszystkim uczestnikom konkursu.

Na eliminacje wojewódzkie,

czyli Wielki Finałowy WIERSZOGŁOSIK, Jury wytypowało laureatów nagrody pierwszej.

W trakcie Eliminacji Powiatowych z pięknym artystycznym programem pt. „Spotkanie bajek” wystąpiły dzieci z klasy II „c” Szkoły Podstawowej nr 1 w Mońkach przygotowane przez panią Elżbietę Wiszowatą.

Nagrody uczestnikom konkursu oraz słodki poczęstunek ufundowało Starostwo Powiatowe w Mońkach oraz Urząd Miejski i Moniecki Ośrodek Kultury w Mońkach.

Wszystkim uczestnikom konkursu serdecznie dziękujemy.

„Baje, Bajki, Bajeczki” 29 kwietnia 2015 roku w Monieckim Ośrodku Kultury odbyły się Powiatowe Eliminacje do XXVIII Małego Konkursu Recytatorskiego dla dzieci i młodzieży szkół podstawowych pn. „Baje, Bajki, Bajeczki”.

W konkursie udział wzięło ponad 38 uczestników. Wiersze recytowane przez uczestników oceniała komisja w składzie: Teresa Turczyńska – Przewodnicząca komisji – Nauczycielka Języka Polskiego Gimnazjum w Mońkach, Barbara Kuprel – Kierownik Oddziału dla dzieci Biblioteki Publicznej w Mońkach, Dariusz Gwiazda – Dyrektor Monieckiego Ośrodka Kultury, Katarzyna Namojlik – Instruktor ds. teatru Monieckiego Ośrodka Kultury Komisja po wysłuchaniu wszystkich uczestników, postanowiła nagrodzić następujące osoby: W kategorii klas I – III: NAGRODY: Nagrodę specjalną: Martynie

Milewskiej ze Szkoły Podstawowej nr 2 w Mońkach.

Pozostałe nagrody przyznano: Kornelii Łangowskiej (ZSP Krypno), Amelii Olechno (SP Jaświły), Idze Pełszyńskiej (SP 1- Świetlica, Mońki), Emilii Oszczapińskiej (SP Jaświły), Kornelii Kozłowskiej (SP 2 w Mońkach), Sebastianowi Cała (ZSP Goniądz), Szymonowi Mróz (SP Jasionówka), Hubertowi Nowickiemu (ZSP Goniądz). oraz wyróżnienia: Ewelinie Olechno (SP Jaświły), Tomaszowi Jankowskiemu (SP 1 Mońki), Kamilowi Prokopowiczowi (SP Jasionówka).

W kategorii klas IV – VI: NAGRODY: Nagrodę specjalną: Antoninie Szwarc ze Szkoły Podstawowej nr 1 w Mońkach Pozostałe nagrody przyznano: Adriannie Czerech (SP 1 Mońki), Aleksandrze Kobeszko (ZSP Krypno), Wiktorii Myślińskiej (SP Dolistowo Stare), Justynie Roszczewskiej (ZSP Go-

niądz), Urszuli Osmólskiej (SP Downary). oraz wyróżnienia: Karolinie Jabłonowskiej (SP Jasionówka), Patrycji Mosiej (SP Jasionówka).

Komisja stwierdziła liczny udział dzieci w konkursie oraz bardzo zróżnicowany poziom przygotowania uczestników. Po naradzie komisja ogłosiła wyniki oraz wręczyła laureatom nagrody i wyróżnienia rzeczowe a także dyplomy wszystkim uczestnikom konkursu. Czas oczekiwania na werdykt jury umiliła zebranym Schola GLORIA. Do finału wojewódzkiego konkursu Baje, Bajki, Bajeczki Jury wytypowało laureatów Nagrody Specjalnej, tj. Martynę Milewską oraz Antoninę Szwarc.

Nagrody uczestnikom konkursu ufundowało Starostwo Powiatowe w Mońkach oraz Moniecki Ośrodek Kultury i Urząd Miejski w Mońkach.

Dzień Dziecka 2015 W niedzielę 31 maja 2015 odbyła się impreza z okazji Dnia Dziecka. Impreza miała miejsce na Miejskim Placu Zabaw przy Al. Niepodległości. Dzieci uczestniczyły w różnego typu zabawach i konkurach zarówno sprawnościowych jak i plastycznych.

Największą popularnością cie-

szyły się dmuchane zamki i trampolina. Wszystkie atrakcje były bezpłatne. Do każdego stanowiska ustawiała się długa kolejka dzieci.

Dużym zainteresowaniem cieszył się też kącik „malowania twarzy”, gdzie na twarzach maluchów powstawały motyle, tygrysy oraz różne serduszka i flagi.

Podczas imprezy na specjalnie przygotowanym stoisku przez Komendę Powiatową Policji w Mońkach można było oznaczyć swój rower specjalnym identyfikatorem zabezpieczającym przed kradzieżą.

Całość zakończyła się wręczeniem nagród, które otrzymały wszyscy mali uczestnicy.

9

Nr 2/2015 (39), lipiec 2015

Dzień dziecka XX Miting osób niepełnosprawnych Przy Zespole Szkół w Mońkach isko szkolne, Moniecki Ośrodek Po zakończonych zawodach Planetarna odbyła się wspaniała Kultury i Biblioteka Publiczna wszystkim uczestnikom wręczono w SP Nr 1 w Mońkach ul.impreza tj. jubileuszowy XX Mi- w Mońkach - zabezpieczyły im- medale, dyplomy i nagrody. RegeDnia 1 czerwca 2015r. uczniowie klas I - III Szkoły Podstawowej Nr 1 im. Jana Pawła II w Mońkach wzięli udział w Olimpiadzie pt."Szybciej, wyżej, dalej". Uczestnicy rywalizowali ze sobą w różnych konkurencjach sportowych, w trzech kategoriach wiekowych.

Podczas aktywnej zabawy nie brakowało emocji. Klasowe drużyny zostały nagrodzone medalami, a wychowawcy klas odebrali puchary i pamiątkowe dyplomy.

Trofea wręczyła uczniom i wycho-

wawcom p.dyrektor A. Halicka-Pochodowicz. Sportowe święto uświetniły występy szkolnego zespołu tanecznego "Emily", prowadzonego przez p. Jolantę Zalewską i p. Katarzynę Boufał. Olimpiadę przygotowały i zrealizowały p. Ewa Konopka i p. Agata Zub w ramach zadania publicznego dofinansowanego przez Urząd Miejski w Mońkach. Sportowe zmagania młodych zawodników poprowadziła p. Agnieszka Sierba.

Szkolny teatr SP Nr 1 w Mońkach Dnia 27 maja 2015r. zespół szkolnego teatru „Zielony Smok” , składający się z trzecioklasistów, zaprezentował bajkę pt. „Księżniczka na ziarnku grochu”. Młodych aktorów oklaskiwali rodzice, nauczyciele i uczniowie klas I - III

naszej szkoły. Spektakl przygotowały p. Ewa Konopka i p. Agata Zub. Został on zrealizowany w ramach zadania publicznego dofinansowanego przez Urząd Miejski w Mońkach.

ting Osób Niepełnosprawnych „Sprawni inaczej”. W zawodach sportowych udział wzięło ok. 100 osób niepełnosprawnych z woj. podlaskiego min. domownicy Środowiskowych Domów Samopomocy w Mońkach, Sokółce, Suwałkach, Białymstoku, Bielsku Podlaskim i Grajewie, Powiatowego Ośrodka Wsparcia w Lipniaku, Domu Pomocy Społecznej w Mońkach, Ośrodka Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczego w Downarach, uczniowie Szkoły Przysposabiającej do Pracy w Mońkach oraz osoby niepełnosprawne z gmin powiatu monieckiego.

Głównym organizatorem Mitingu był Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej – Środowiskowy Dom Samopomocy w Mońkach. Współorganizatorami imprezy byli Gmina Mońki, Starostwo Powiatowe w Mońkach, Urząd Marszałkowski Województwa Podlaskiego, Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego w Białymstoku, Zespół Szkół w Mońkach - który udostępnił bo-

prezę pod względem technicznym oraz dwie monieckie organizacje pozarządowe: Stowarzyszenie Pomocy Społecznej „Wspierajmy się” i Stowarzyszenie Nasza Okolica.

Miting rozpoczął się od powitania przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Mońkach Pana Mariusza Popowskiego przybyłych gości i uczestników. Natomiast otwarcia XX Mitingu dokonała wicedyrektor Zespołu Szkół w Mońkach Pani Wiesława Świsłocka. W trakcie trwania mitingu Starosta Powiatu Monieckiego Pan Andrzej Franciszek Daniszewski przekazał ciepłe słowa skierowane do uczestników.

Kolejnym punktem programu były zawody sportowe rozegrane w wielu konkurencjach. W przeprowadzeniu zmagań sportowych pomagały uczennice Gimnazjum w Mońkach pod opieką Pani Katarzyny Gawędzkiej oraz pracownicy MOPS i ŚDS w Mońkach. Uczestników bawiły również maskotki KPP w Mońkach - Leomoniek i Powiatu Monieckiego - Łoś.

nerację sił zapewnił bigos z kiełbaską, a także słodkie bułeczki, pączki i napoje.

W trakcie Mitingu były przygotowane punkty konsultacyjno informacyjne przez Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego w Białymstoku wspólnie z Wojewódzką i Powiatową Komendą Policji, Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Mońkach oraz Zespół Poradni Psychologiczno Pedagogicznych w Mońkach. Z Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Mońkach przyjechały dwa wozy bojowe i uczestnicy Mitingu mogli zapoznać się ze sprzętem, włożyć mundur strażacki oraz sprawdzić jak działa sprzęt gaśniczy.

Na zakończenie imprezy przy rytmach muzyki odbyła się dyskoteka.

Dyrekcja i pracownicy MOPS w Mońkach składają wszystkim serdeczne podziękowania za pomoc w organizacji XX Mitingu Osób Niepełnosprawnych „Sprawni Inaczej”.

10

Nr 2/2015 (39), lipiec 2015

Czar Par - konkurs matematyczny Już po raz siedemnasty w Szkole Podstawowej nr 1 w Mońkach spotkali się młodzi matematycy powiatu monieckiego. Tym razem do walki o puchary Burmistrza Moniek i Przewodniczącego Rady Miejskiej oraz inne nagrody rzeczowe stanęło 38 uczniów z następujących szkół : Szkoła Podstawowa w Boguszewie, Szkoła Podstawowa w Jaświłach, Szkoła Podstawowa w Krypnie, i Szkoła Podstawowa nr 1 w Mońkach. Uroczystego otwarcia imprezy dokonał Inspektor Oświaty – Pan Mieczysław Klimowicz. Poziom tegorocznych zawodów był bardzo wysoki i wyrównany. Po regulaminowych dziesięciu konkurencjach aż 3 pary uzyskały po 19 pkt./20pkt i dwie pary po 18 pkt. oraz jedna 17 pkt., wobec tego Komisja postanowiła przyznać: I miejsce ex aequo; Emilii

Świerzbińskiej i Julii Szeszko – SP nr 1 w Mońkach, Arkadiuszowi Gnidziejko i Mateuszowi Lewocz – SP w Jaświłach oraz Natalii Kościuk i Pawłowi Świerzbińskiemu – SP nr 1 w Mońkach, II miejsce ex aequo – Aleksandrowi Pacowi i Adamowi Karpiesiukowi – SP Krypno oraz Arturowi Jarmoszko i Pawłowi Dąbrowskiemu SP nr 1 w Mońkach, III miejsce – Zbigniewowi Sienkiewiczowi i Jakubowi Dąbrowskiemu - SP Krypno.

Wśród szkół I miejsce zdobyła Szkoła Podstawowa nr 1 w Mońkach II miejsce - Szkoła Podstawowa w Jaświłach III miejsce –Szkoła Podstawowa w Krypnie.

Wszystkim uczestnikom konkursu gratulujemy ogromnej wiedzy matematycznej i wytrwałości w dążeniu do celu oraz dziękujemy za

tak duże zainteresowanie naszym przedsięwzięciem. Jednocześnie gorące podziękowania ślemy na ręce sponsorów: - Burmistrza Moniek Pana Zbigniewa Karwowskiego, - Przewodniczącego Rady Miejskiej w Mońkach Pana Edwarda Klepackiego , - Dyrektora Szkoły Podstawowej nr1 w Mońkach Pani Alicji Halickiej - Pochodowicz, - Rady Rodziców SP nr 1 w Mońkach, - Panu Marianowi Jabłońskiemu Sekretarzowi Gminy Mońki oraz Inspektorowi Oświaty w Mońkach - Panu Mieczysławowi Klimowiczowi.

Serdecznie dziękujemy za życzliwość i wsparcie naszej inicjatywy.

Nauczyciele matematyki SP nr 1 w Mońkach

BEZPŁATNY INTERNET, NAUKA, ZDOBYCIE ZAWODU W OŚRODKU SZKOLENIA I WYCHOWANIA OCHOTNICZYCH HUFCÓW PRACY W WASILKOWIE Zapraszamy młodzież w wieku 15 - 18 lat

Ośrodek Szkolenia i Wychowania OHP w Wasilkowie: dysponuje profesjonalnie wyposażonymi warsztatami: krawieckimi, fryzjerskimi, budowlanymi i gastronomicznymi; posiada doskonale wyposażoną salę gimnastyczną, pracownię komputerową, świetlicę; proponuje szeroki wachlarz imprez kulturalno - sportowych: wycieczki, rajdy, wyjścia na kręgielnię; zapewnia rozwój zainteresowań młodzieży poprzez udział w tematycznych kołach zainteresowań: informatyczne, plastyczne, sportowe, teatralne, itp.(najlepsi biorą udział w konkursach na szczeblu wojewódzkim a następnie ogólnopolskim); umożliwia udział w stażach i obozach za granicą.

Ośrodek Szkolenia i Wychowania OHP w Wasilkowie zapewnia: - Naukę w Gimnazjum z przyuczeniem do zawodu: murarz-tynkarz, krawiec, fryzjer - Naukę w Zasadniczej Szkole Zawodowej; nauka zawodu: kucharz, fryzjer, blacharz, lakiernik. Do szkoły zawodowej przyjmujemy

również młodzież niepełnosprawną intelektualnie w stopniu lekkim - Naukę w Formie Pozaszkolnej - Rzemieślniczej Nauce Zawodu; zdobycie tytułu czeladnika (certyfikat honorowany w krajach Unii Europejskiej). Lista zawodów dostępna jest na stronie internetowej: www.rzemioslo.bialystok.pl; - Naukę zawodu na warsztatach szkoleniowych OSiW lub u pracodawcy; uczeń otrzymuje wynagrodzenie; - Bezpłatne zakwaterowanie i wyżywienie w internacie; - Opiekę wychowawczą 24h/dobę; - Zawodowe kursy doskonalące; - Wycieczki oraz inne atrakcyjne formy spędzania czasu wolnego; - Bezpłatny udział w projektach współfinansowanych przez Unię Europejską Więcej szczegółowych informacji o ofercie edukacyjnej OSiW OHP w Wasilkowie znajduje się na stronie internetowej: www.podlaska.ohp.pl. Tel.: 85 7185420, 85 7194850.

Spotkanie po... 30-tu latach

Teatr SP Nr 1 "Zielony Smok" znów na scenie Dnia 3 czerwca 2015 r. zespół Szkolnego Teatru "Zielony Smok" zaprezentował bajkę pt. "KOPCIUSZEK". Młodych aktorów oklaskiwali rodzice, nauczyciele oraz uczniowie klas I - III naszej szkoły.

Spektakl został przygotowany przez p. Ewę Konopka i p. Agatę Zub w ramach realizacji zadania publicznego, dofinansowanego przez Urząd Miejski w Mońkach.

Dnia 20.06.2015 r. doszło do jubileuszowego spotkania byłych uczniów klasy VIII b, z okazji 30 – lecia ukończenia Szkoły Podstawowej Nr 2 w Mońkach. Absolwenci rocznika 1985 wraz z, piszącym te słowa, byłym wychowawca klasy zebrali się w sobotni wieczór, by wspólnie powspominać beztroskie szkolne lata i odnowić dawne , stare znajomości. W spotkaniu wzięło udział 17 spośród 21 absolwentów szkoły.

Byli wśród nich: Anna Paniczko – Chodak, Bogumiła Nadolna – Burzyńska, Teresa Kuc – Kulikowska, Włodzimierz Szypcio, Ferdynand Misiejko, Agata Chilińska – Rożko, Grzegorz Rożko, Halina Klepacka – Jabłońska, Leszek Minkiewicz, Kazimierz Pawelski, Anna Jóźwicka, Dariusz Jarocki, Bernarda Koda – Sadowska, Anna Zaworska – Wojtach, Marzena Bajko – Szypcio, Krystyna Kulesza – Kulikowska, Agata Trypuć – Buńkowska.

Na początku były łzy szczęścia, serdeczne uściski i mnóstwo pozytywnych – niekontrolowanych emocji. Przy suto zastawionym

stole wróciły dawne wspomnienia i zdarzenia – zarówno te poważne, jak i krańcowo radosne.

Absolwenci – obecnie dorośli /niestety/, „stateczni” i „poważni” ludzie, „wyposażeni w bagaż rodzinny”, opowiadali o swoim obecnym życiu, dokonywanych wyborach i dalszych planach życiowych. W kameralnej atmosferze rozmowom i wspomnieniom nie było końca. „Wróciły” wspólne wycieczki, obozy, biwaki, pierwsze sympatie i nieszkodliwe szkolne psoty.

We wspaniałej atmosferze czas upłynął dosłownie do białego rana.

Jako były wychowawca klasy chciałbym serdecznie podziękować inicjatorom, organizatorom oraz uczestnikom spotkania za zaproszenie, stworzenie wspaniałej i niezapomnianej atmosfery. Dziękuję za okazane mi dowody sympatii.

Była to niezapomniana przygoda, która będzie / mam nadzieję/ kontynuowana.

Były wychowawca klasy VIII b Tadeusz Skutnik

11

Nr 2/2015 (39), lipiec 2015

XIV Ogólnopolskie Wiosenne Eliminacje Powiatowe Ogólnopolskiego Turnieju „Mała Piłkarska Kadra Czeka” Biegi Uliczne – Mońki 2015 Opracowanie: Bogdan Sierba

26 kwietnia na monieckich ulicach rozegrane zostały XIV Ogólnopolskie Wiosenne Biegi Uliczne.

W tym roku patronat honorowy nad imprezą objął Marszałek Województwa Podlaskiego Mieczysław Kazimierz Baszko, który dokonał uroczystego otwarcia imprezy. Podczas biegów uczczono też 50-lecie nadania Mońkom praw miejskich.

Rozegrano w sumie 21 biegów w tym specjalny, dla niepełnosprawnych. Rywalizowano na dystansach od 200 do 5000 metrów. Wystartowało 886 zawodników z 43 miejscowości w tym biegacze z Francji i Białorusi. Imprezie towarzyszyły występy Młodzieżowej Orkiestry Dętej i zespołu dziecięcego „Podlasiaczki”. Najmłodsi mogli skorzystać z oferty wesołego miasteczka.

W biegu głównym, w którym panie biegały 2500 a panowie 5000 metrów wystartowało 67 osób w tym 22 zawodniczki z pośród których zwyciężyła Beata Lupa (Juvenia Białystok) przed Paulą Kopciewską i Elizą Ostaszewską (obie Podlasie Białystok). Wśród mężczyzn zwyciężył Hernadz Verkhawodkin (Białoruś) przed Michałem Smalcem (Podlasie Białystok) i Bogusławem Andrzejukiem (Pędziwiatr Białystok). W biegu głównym prowadzono też dodatkowe klasyfikacje. Najlepszymi zawodnikami z powiatu monieckiego zostali Joanna Roszko i Sebastian Januszewski.

Zawodnikami najbardziej zaawansowanymi wiekowo zostali Irena Bałdan (Kosmaty Borek) i Edmund Łapuć (Białystok), a wśród biegaczy niepełnosprawnych zwyciężył Krzysztof Misiurek (Lublin). Największą ilość zawodników zgłosiły monieckie szkoły podstawowe, Szkoła Podstawowa nr 2 -101 uczestników oraz Szkoła Podstawowa nr 1 – 99 uczniów. Zwycięska szkoła otrzymała Puchar im Piotra Chmielewskiego za najbardziej masowy udział.

Wśród dzieci i młodzieży najlepsi w swoich kategoriach: Natalia Polińska (Mońki) i Patryk Kozioł (Goniądz) - rocznik 2008 i młodsi, Martyna Korcz (SP-7 Łomża) i Loucca Aufray (Francja)- rocznik 2007, Emilia Mnich (Kalinówka Kościelna) i Szymon Konopka

(SP-7 Łomża) – rocznik 2006, Oliwia Markiewicz (SP-2 Mońki) i Dawid Kuczyński (SP-1 Mońki) – rocznik 2005, Maja Cyndzas (SP-7 Łomża) i Bartłomiej Michalski (Wasilków) – rocznik 2004, Elżbieta Milewska (Trzcianne) i Kacper Taudul (Gołdap) – rocznik 2003, Aleksandra Ciechanowska (Goniądz) i Jakub Gawędzki (Technik Augustów) – rocznik 2002, Anita Świacka (Augustów) i Łukasz Predo (Hajnówka) – kategoria gimnazja, Agnieszka Buńkowska (Mońki) i Mateusz Wielgus (Białystok) – szkoły ponadgimnazjalne, Krzysztof Januszewski (Mońki) – bieg niepełnosprawnych.

Dziękuję serdecznie tym wszystkim, którzy bezinteresownie wsparli swoją pracą przygotowania i przeprowadzenie monieckich biegów. Największe należą się mojej rodzinie, pracownikom Pływalni Powiatowej i nauczycielom monieckich szkół, ale także pracownikom Monieckiego Ośrodka Kultury oraz Szkoły Podstawowej nr 2 i Gimnazjum. Szczególne podziękowania należą się Burmistrzowi Moniek Zbigniewowi Karwowskiemu, gdyż to on wspiera finansowo w największym stopniu monieckie bieganie.

Organizatorami XIV edycji monieckiego biegania byli: Pływalnia Powiatowa, Gimnazjum, Szkoła Podstawowa nr 2 oraz Moniecki Ośrodek Kultury. W imieniu organizatorów dziękuję za finansowe wsparcie wszystkim sponsorom, a w tym roku byli nimi: Urząd Miejski w Mońkach, Starostwo Powiatowe w Mońkach, Urząd Marszałkowski Województwa Podlaskiego, Moniecka Spółdzielnia Mleczarska, Decathlon Białystok, S.C. Johnson A Family Company, Kaja Sport Białystok, Jadwiga i Piotr Zawiślak, PKO BP oddział Mońki, www.e-Monki.pl, NET-COM Marzena i Zbigniew Stypułowscy, Przedsiębiorstwo Przetwórstwa Mięsnego „KBS”, Zakład Usług Geodezyjno-Kartograficznych „POMIAR”, Mrówka Andrzej Purta, PUH BUDBAU Edward Bajkowski, WIGO Wiesław Godlewski, Podlaskie Zrzeszenie Ludowe Zespoły Sportowe, Podlaski Wojewódzki Szkolny Związek Sportowy, Komenda Powiatowa Policji w Mońkach.

Opracowanie: Agnieszka Sierba

15 maja na monieckich boiskach „Orlik” i „Blisko Boisko” odbyły się eliminacje powiatowe Ogólnopolskiego Turnieju „Mała Piłkarska Kadra Czeka” w kategoriach dziewcząt i chłopców. Zawody są adresowane do uczniów szkół podstawowych. Turnieje przeprowadzono w ramach kalendarza imprez sportowych organizowanych prze Zrzeszenie Ludowe Zespoły Sportowe. Wśród chłopców do rywalizacji przystąpiło pięć drużyn: LKS Promień Mońki oraz reprezentacje szkół podstawowych z Goniądza, Kalinówki Kościelnej, Jaświł i Knyszyna. Po zaciętej walce padły następujące rezultaty (patrz tabela):

Królem strzelców z 5 trafieniami został Patryk Gryc z Kalinówki Kościelnej, a najlepszym bramkarzem Damian Bielawski z Moniek.

Do rywalizacji wśród dziewcząt przystąpiły trzy drużyny: LKS Promień Mońki oraz reprezentacje szkół podstawowych z Goniądza i Jaświł. W meczach osiągnięto następujące wyniki (patrz tabela).

Ostatecznie w turnieju zwyciężyły zawodniczki z Moniek przed Jaświłami i Goniądzem. Królową strzelczyń z 4 trafieniami została Magda Tekień z Moniek, a najlepszą bramkarką z zerowym kontem

jej koleżanka z drużyny Karolina Malinowska.

Najlepsi zostali uhonorowani pucharami, medalami i dyplomami, a wręczali je Burmistrz Moniek Zbigniew Karwowski, Przewodniczący Rady Powiatu Dariusz Jaworowski i Dyrektor Pływalni Powiatowej Bogdan Sierba Organizatorzy i uczestnicy turnieju serdecznie dziękują Panu Burmistrzowi Moniek Zbigniewowi Karwowskiemu oraz Zarządowi Powiatu w Mońkach za wsparcie finansowe organizacji rozgrywek.

TURNIEJ DZIEWCZĄT LKS Promień Mońki – SP Goniądz 4:0 SP Goniądz – SP Jaświły 0:1 LKS Promień Mońki – SP Jaświły 4:0

TURNIEJ CHŁOPCÓW SP Goniądz - LKS Promień Mońki 3:0, SP Jaświły - SP Knyszyn 4:0, LKS Promień Mońki - SP Kalinówka Kościelna 0:5, SP Goniądz - SP Knyszyn 3:5 SP Jaświły - SP Kalinówka Kościelna 1:0 SP Knyszyn - LKS Promień Mońki 4:1 SP Goniądz - SP Jaświły 3:2 SP Knyszyn - SP Kalinówka Kościelna 3:1

LKS Promień Mońki - SP Jaświły 0:1 SP Goniądz - SP Kalinówka Kościelna 2:4 Ostateczna kolejność turnieju: 1. SP Jaświły 9 pkt 8:3 2. SP Knyszyn 9 pkt 12:9 3. SP Kalinówka Kościelna 6 pkt 10:6 4. SP Goniądz 6 pkt 11:11 5. LKS Promień Mońki 0 pkt 1:13