10 mei 2011
11
Westerkrant
Veiliger oversteek in Vinkhuizen
Vinkhuizen - De rust in de meivakantie gaf de gemeente de gelegenheid de schoolomgeving van de Vensterschool Vinkhuizen aan de Siersteenlaan verkeersveiliger te maken. Zowel aan de voor- als de achterkant van de school, in de Veldspaatstraat, werden werkzaamheden uitgevoerd. Alle voetgangsersoversteekplaatsen zijn rood gemaakt, verhoogd en van gekleurde paaltjes voorzien. Eén drempel aan de Veldspaatstraat is verplaatst naar de ingang van het
plein. Daar geldt nu een permanent stopverbod ter hoogte van het politiebureau. Het stuk tussen de Marmerstraat en de Granietstraat is vanaf nu éénrichtingsverkeer, met aan de kant van de school een Kiss&Ride-strook. Het straatje tussen de Veldspaatstraat en de Prismaflat krijgt een fietsstrook. Donderdag 26 mei, van 14:00 tot 15:00 uur wordt het project op feestelijke wijze afgerond met de kinderen van de Vensterschool en de wethouder van verkeer, Karin Dekker.
Een oase van glas in een gymzaal
bij hem. Voor hem geen systemen met regels voor spelling of rekenen, maar spelenderwijs ontdekken hoe iets gemaakt moet worden. Zijn ambacht leerde hij door te doen. Via een bevriende glazenier kwam hij in contact met het glas. Bij hem kreeg hij zijn eerste werkplaats, op de zolder. Later belandde hij per toeval bij CareX. Hij waardeert de oprechte belangstelling die hem daar ten deel viel.
Albert-Jan Bosch Hoogkerk - In het oude deel van Hoogkerk, vlak aan het Hoendiep, staat een voormalig schoolgebouw, de Julianaschool. In de periode 1914-1915 is deze tweede openbare school van Hoogkerk gebouwd. Ooit krioelde het hier van de kinderen. De tegeltableaus met spelende jongens en meisjes die nog aan de gevel prijken, zie ik als ik mijn fiets tegen het schoolhek zet. Een school zonder kinderen oogt ontzield. Het gebouw wordt beheerd door CareX, een bureau dat vrijgekomen kantoren, scholen en woningen een andere tijdelijke bestemming biedt. Verspreid over de stad en daar buiten zorgt CareX dat leeggekomen panden bewoond en gebruikt kunnen worden. Het voordeel voor de eigenaren is dat hun gebouwen behoed worden voor verval. De gebruikers van de panden kunnen tegen een redelijke vergoeding bijzondere ruimtes betrekken.
Grote ateliers De voorwaarde is wel dat men binnen korte tijd het gebouw moet verlaten als de eigenaar een nieuwe bestemming heeft gevonden. Uiteraard trekt het CareXconcept veel studenten. Voor kunstenaars is het een ideale manier om grote ateliers te bemachtigen. De CareX-leus: de leegstand voorbij, krijgt op vele manieren invulling. Dat blijkt in de school aan de Schouwstraat, waar Peter Verroen zijn atelier heeft. Peter Verroen heeft in de oude gymzaal zijn werkplaats. Hij werkt hier met glas. Twee meterslange tafels staan midden in de ruimte. Op de linker staan tientallen plastic boterkuipjes met daarin op kleur
Peter Verroen in zijn atelier. Foto: Hans van den Brand gesorteerd glas. Kleine stukjes glas, in allerlei vormen. Het materiaal komt overal vandaan. Hier krijgt het glas een nieuwe bestemming. De andere tafel vormt het hart van de werkplaats. Hier is Peter bezig met ‘maken’. Hij noemt zichzelf geen kunstenaar. Daaraan kleven te veel associaties en connotaties. Die ballast wil Verroen niet. Hij schept niet, hij máákt. Op de ochtend dat ik hem bezoek, maakt hij van kleine stukjes glas een bolle vorm waarin een lamp zal komen. De gekleurde glasstukjes voorziet hij van folie. Vervolgens componeert Peter intuïtief een patroon. Later soldeert hij dat op de piepschuimen mal tot een geheel. We lopen door de werkruimte. Het is een lichte zaal met een hoog plafond. Radio Vier staat aan; Verroen vertelt over zijn universum. De buitenwereld is ver weg. De glazen objecten vertellen zijn strijd. Peters verhalen rollen over me heen. Hij dribbelt tussen de
tafels door. Doordringend kijkt hij me geregeld in de ogen. Plots, in het vuur van zijn betoog, verheft hij zijn stem. Om zijn gevoel te onderstrepen gebaart hij fel of pakt hij mij vast aan mijn schouder. Dan doet hij een pas terug en zwijgt.
Glazen schilderijen Glazen ‘schilderijen’ in lijsten van ruw afvalhout staan rond de werktafels. Een prominente plaats in zijn atelier nemen drie ronde ramen in die rusten in houten staanders. In elk glas-in-loodraam staart het kindergezicht van een Eskimo je aan. Het is een foto in glas van een kind dat gevonden werd in een ijsgraf. Het ijzige gezicht wordt omzoomd door kleurig glasmozaïek. Elke standaard draagt een tekst. Het gaat wederom over de strijd met het leven. In zijn werkplaats voelt Peter zich als een kind. Ooit speelden de kinderen hier, slingerden ze zich door de apenkooi. Het beeld past
Schrik Aan het Eemskanaal bood CareX hem een fabriekshal. Hij viel voor het licht en de ruimte. In de fabriek maakte hij metershoge ramen. De schrik was enorm toen hij er uit moest. Al snel kreeg hij van CareX een vervangende plek. De school in Hoogkerk paste meteen als een jas. Het is zijn territorium. Vanuit de stad fietst Peter bijna dagelijks naar zijn werkplek. Hij gaat van de drukte naar de rust. ’s Avonds, als hij naar huis gaat kijkt hij vaak nog even om zich heen, in verwondering, blij dat dit op zijn pad is gekomen. Ik spreek mijn verwondering uit als hij vertelt dat hij zijn werk nauwelijks deelt met anderen. Het is een persoonlijke kwestie. Maar ook een praktische: het organiseren van tentoonstellen, verkopen en het netwerken leidt af van het wezenlijke dat Peter drijft. De behoefte om zijn werk te delen met de buitenwereld is klein, al begint die wel te groeien. Dat zijn glas mensen kan raken, emotioneert hem. Wellicht dat hij in de toekomst gasten langs zijn glazen verhalen zal rondleiden. De buitenwereld zal versteld staan. Voor ik vertrek kijk ik nog een keer rond in de oase van gekleurd glas. Dan sta ik weer buiten.
Cursief Ingrijpen Wij speelden wel eens circusje. Iedereen deed mee. Op de oprit van mijn ouderlijk huis konden lakens gespannen worden die optredenden enigszins aan het oog onttrokken bij het omkleden. Het jeugdige publiek keek vaak naar het door de wind en de beweging der omkledenden veroorzaakte gewapper van het laken, omdat het een aanlokkender schouwspel bood dat de optredens zelf. Ik was de directeur, omdat ik ook toen al een leuke babbel had. Ik droeg een oude bolhoed en rubber laarzen, een lange jas van mijn vader en een zeer brede stropdas. Als directeurderig attribuut had ik zelf een zweep gemaakt. Ik was niet erg geoefend met dat ding. Niet alleen striemde ik mijzelf een paar keer bijzonder pijnlijk in de nek, maar af en toe zag je ook publiek op de eerste rij met een gil naar de ogen grijpen. Ik ergerde mij aan het gegluur langs het bollende laken waar mijn topartiestes zich verkleedden. Ik werd kwaad. Met mijn zweep riep ik een gluurder tot de orde. Hij kreeg een gevoelige klap rond zijn blote kuiten. Hij werd ook kwaad en kwam naar mij toe. Het aanwezige publiek dacht dat het bij de voorstelling hoorde en begon zo hard te juichen dat het denderde. De door mij aangezweepte jongen kwam nader tot mij. Ik vreesde hem. Ik moest uit zijn buurt blijven. Als jonge showpik hoorde ik echter het juichende publiek en dacht dat er munt uit de situatie kon worden geslagen. Ik danste mee, angstvallig de zweep tussen ons in houdende. Met meer geluk dan wijsheid deed hij een uitval naar mij, ik zwiepte de zweep weer op kuithoogte van links naar rechts en trof zijn ande re kuit. Hij viel op zijn knieën. Het applaus was oorverdovend! Alsof ik een geraffineerde leeuwendresseur was. Ik boog diep en vliedde heen. Joop was weer overeind gekomen. Overigens blijf ik van mening dat de Noodweg van een nieuwe asfaltlaag dient te worden voorzien. Dor Peling
Afscheidsconcert Aly Mosselaar Zuidhorn/Hoogkerk - Vrijdag 20 mei 2011 houdt dirigente Aly Mosselaar D.V. haar afscheidsconcert, met de koren Zingt Gode Lof uit Hoogkerk, Cantate Domino uit Den Boer en Zingt Gode Lof uit Zuidhorn. De koren zingen dan het oratorium ‘Jezus op aarde’, van Marco den Toom en Ria Borkent. Plaats: Gereformeerde kerk De Rank, Westergast 8, Zuidhorn. Het concert begint om 20:00 uur. Entree: voorverkoop bij de koorleden, volwassenen € 6,50, tot achttien jaar: € 2,50. In de kerk: volwassenen: € 7,50, tot achttien jaar: € 3,50.