Welkom! in Leeuwarden | R&R Hall of Fame Afgelopen maart is er in Leeuwarden sinds jaren weer een nachtburgemeester benoemd. Een nachtburgemeester is een eretitel met een knipoog die schrijver en jazzliefhebber Jules Deelder in de jaren zeventig kreeg ‘opgespeld’ door een Rotterdamse fietsenmaker. Sindsdien hebben vele steden een burgervader (of -moeder) aangesteld om te waken over de nachtelijke beslommeringen. Maar waar moet een nachtburgemeester aan voldoen? Hoe word je dat? En wat zijn z’n taken? Om de kersverse nachtburgemeester van Leeuwarden voor te bereiden op deze verantwoordelijke taak, portretteren we in ‘Welkom in Leeuwarden’ zijn voorganger: de enige echte, niet te evenaren en hartverwarmende Jan Giro! Dit jaar is het 10 jaar geleden dat hij veel te vroeg kwam te overlijden. Een kleurrijk persoon die de hele stad kende en de hele stad kende hem. Wie was Jan Giro? Wij gingen in gesprek met Jan Gaastra, die hem van heel nabij heeft meegemaakt. Bizarre bijkomstigheid: Jan G. en Jan G. zijn op dezelfde dag jarig...
Jan Gaastra
Veel Leeuwarders die Jan Giro kennen ‘van horen zeggen’, zullen hem associëren met een royale bierconsumptie en zijn vrolijke tred door de stad. In elk café waar je binnenkwam, zat Jan Giro aan de bar. Jan was overal. Wie hem iets beter 74
‘Nothing on the hand...’ Het verhaal van Jan Giro
kende, weet dat hij een rasartiest was met een groot zangtalent en een pianospel waar Jerry Lee Lewis trots op zou zijn geweest. En de paar mensen die hem als geen ander kenden, zullen hem missen om zijn onnavolgbare gevoel voor humor, zijn eerlijkheid en zijn warme interesse in alle mensen waarmee hij sprak. Jan Giro was een onbevooroordeeld en oprecht mens. Advocaten, directeuren, oude en jonge vrouwen, zwervers en jongelui, voor hem was iedereen gelijk. Iedereen hield van Jan en Jan hield van iedereen. Behalve van Herman Brood! Van hem moest hij niets hebben. Hij was dan ook helemaal niet blij met de bijnaam ‘de Herman Brood van Leeuwarden’. Er waren natuurlijk wel overeenkomsten. Ze leken een beetje op elkaar en speelden beiden piano,
alleen... volgens Jan was Jan was een veel betere zanger!
Zware jeugd
Jan Smedinga, wat eigenlijk zijn echte naam is, kon niet terugkijken op een gelukkige jeugd. Als jonge tiener had hij het moeilijk. Bovendien worstelde zijn moeder met haar gezondheid. Ondanks dat heeft ze altijd zo goed mogelijk voor haar zoon gezorgd. Na zijn jeugdjaren vond Jan een baan. Hij kon beginnen bij de Postchequeen Girodienst, beter bekend als de Postgiro. Het dienstverband heeft zegge en schrijve drie maanden geduurd en dat vonden zowel Jan als zijn werkgever meer dan genoeg. Het leverde hem zijn illustere bijnaam op.
Great Balls of Fire
Begin 70er jaren was Jan zanger/ gitarist van de band ‘Black Fire’. De band werd bekend door hun rauwe rocksound en dynamische optredens. Het nummer ‘Do It’ scoorde flink in Duitsland. In die tijd raakte Jan Giro gecharmeerd van de piano. Jan begon steeds meer te pingelen en sloot zichzelf op een gegeven moment een jaar lang op om zich volledig op zijn ‘studie’ te storten. Hij was toen ongeveer 20 jaar. Onder begeleiding van de toenmalige pianist van Harry Muskee (nee nee, niet Herman Brood!) leerde hij zichzelf spelen. De Rock ‘n’ Roll piano werd zijn grote liefde en zou nooit meer van zijn zijde wijken. Zijn grote voorbeelden waren Elvis Presley en Jerry ‘Great Balls of Fire’ Lee Lewis. Jan’s speelstijl kwam sterk