AUTHENTIC PAFOS Οδοιπορικό στα χωριά Δρούσεια, Κοίλη και Λετύμπου. Travel to the villages of Droushia, Koili and Letymbou.

«Ο ΤΟΠΟΣ», ΕΊΧΕ ΠΕΊ Ο ΜΕΓΆΛΟΣ ΕΛΛΗΝΟΚΎΠΡΊΟΣ ΠΟΊΗΤΗΣ ΚΆΊ ΣΎΓΓΡΆΦΕΆΣ ΚΏΣΤΆΣ ΜΟΝΤΗΣ, «ΕΊΝΆΊ Ο ΆΔΡΏΠΟΣ». ΚΆΊ Ο ΆΔΡΏΠΟΣ ΕΊΝΆΊ ΟΛΆ ΆΎΤΆ ΠΟΎ ΔΗΜΊΟΎΡΓΕΊ. ΣΤΊΓΜΕΣ, ΜΝΗΜΕΣ, ΓΕΎΣΕΊΣ, ΆΡΏΜΆΤΆ, ΜΎΡΏΔΊΕΣ. ΕΊΝΆΊ ΟΛΟΊ ΆΎΤΟΊ ΟΊ ΆΝΘΡΏΠΟΊ ΠΟΎ ΣΎΝΆΝΤΗΣΆΜΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΜΆΣ ΣΤΗ ΔΡΟΎΣΕΊΆ, ΤΗΝ ΚΟΊΛΗ ΚΆΊ ΤΗ ΛΕΤΎΜΠΟΎ ΚΆΊ ΜΆΣ ΘΎΜΊΣΆΝ ΠΏΣ ΕΊΝΆΊ ΟΊ ΆΎΘΕΝΤΊΚΟΊ ΚΎΠΡΊΟΊ. COSTAS MONTIS, THE GREAT CYPRIOT POET AND WRITER, SAID, “THE PLACE IS THE MAN.” IN CONJUNCTION, MAN IS ALL THAT HE CREATES: MOMENTS, MEMORIES, FLAVOURS AND AROMAS. ALL THOSE WE MET DURING OUR TRIPS TO DROUSHIA, KOILI AND LETYMBOU WERE REMINDERS OF THE AUTHENTICITY OF CYPRIOTS.

Authentic Pafos

more

Διαβάστε περισσότερα άρθρα για την Πάφο. Read more stories about Pafos.

ΆΝΝΆ ΤΣΈΛΈΠΟΥ

Συντονίστρια Προγραμμάτων στο Κέντρο Μελετών και Έρευνας ΑΚΤΗ (ΜΚΟ) και ξεναγός μας στην επαρχία της Πάφου.

ANNA TSELEPOU

Program coordinator at the AKTI Project and Research Centre (NGO) and our guide through Pafos province. Ο παραδοσιακός χαρακτήρας της Δρούσειας διατηρείται μέσω των πέτρινων σπιτιών με τις σκαλιστές πέτρες και τα παράθυρα. Droushia’s traditional character is seen in the handcarved doors and windows of its stone houses.

Κοιτάζω αφηρημένος τις σημαίες να ανεμίζουν από πάνω μου. Μία ελληνική και μία κυπριακή, με το μοτίβο να επαναλαμβάνεται σαν κέντημα. Ό,τι ξέμεινε από την ημέρα της εθνικής επετείου. Έχουν άλλη σημασία αυτές οι μέρες στην επαρχία, πιο βαθιά, πιο ουσιαστική. Περιμένοντας την Άννα να φανεί, ο Παναγιώτης φωτογραφίζει μία ηλικιωμένη κυρία που μόλις βγήκε από το μπακάλικο του χωριού, κρατώντας αγκαλιά ένα φρέσκο ζεστό ψωμί. Την αποτυπώνει καθώς περπατάει νωχελικά στον πλακόστρωτο δρόμο. Μου φαντάζει περίεργη η ησυχία γύρω μου. Την έχω συνηθίσει αλλιώς τη Δρούσεια. Τα τελευταία καλοκαίρια των διακοπών μου τα περνάω εδώ. Τον Αύγουστο η πλατεία του χωριού σφύζει από ζωή, ακόμη και το κουρείο του Κούκλου μένει ανοιχτό μέχρι αργά το βράδυ για όσους θέλουν ένα φρεσκάρισμα. Από το στενό της ταβέρνας του Φίλιππου εμφανίζεται το αυτοκίνητο της Άννας, εννέα και μισή ακριβώς, όπως είχαμε πει. Το ταμπεραμέντο της σπάει την ησυχία του σαββατιάτικου αυτού πρωινού. Αυτή είναι η Άννα Τσέλεπου: ενθουσιώδης, χειμαρρώδης και πρόθυμη να βοηθήσει όποιον της το ζητήσει. Άλλωστε, όταν αφορά την Πάφο, δεν υπάρχει ιδανικότερο άτομο να απευθυνθείς.

ΈΚΈΊ ΠΟΥ Η ΠΆΡΆΔΟΣΗ ΣΥΝΆΝΤΆ ΤΟ ΚΆΊΝΟΥΡΓΊΟ

Ακολουθούμε την Άννα για το γαλακτοκομείο της Μαρίας. Παρότι είχαμε ξαναβρεθεί εκεί, αυτή τη φορά είναι αλλιώς. Μαζί με τη Μαρία πλέον δουλεύει και ο μεγάλος γιος της οικογένειας, ο Στέλιος, που θα ανα-

I look distractedly at the flags waving above me: alternating Greek and Cypriot – a repeating motif – what remains from the national anniversary. Days like these have more profound meaning in the countryside and are more heartfelt and substantial. While we wait for Anna to arrive, Panagiotis photographs an elderly woman who has just come out of the village grocery store clutching a warm loaf of fresh bread. He captures her as she strolls nonchalantly along the paved street. I find the silence around me odd. I am used to Droushia being otherwise. In recent years I have spent my summer holidays here. Come August, the village square buzzes. Even the Kouklos barbershop stays open until late at night for anyone wanting to freshen up. Anna’s car appears from the alley of Philippos’ taverna, spot-on at

CLOCKWISE

• Το ήρεμο περιβάλλον καθιστά τη Δρούσεια ιδανική για αγροτουρισμό. H Mαρία, η Χαρούλα και ο Στέλιος από τη μικρή μονάδα γαλακτοκομικών προϊόντων στη Δρούσεια κρατούν την παράδοση ζωντανή. • Droushia’s peaceful environment is perfect for agrotourism. Maria, Charoula and Stelios keeping traditions alive in their creamery.

Στο γαλακτοκομείο, που προμηθεύει πολλά εστιατόρια σε Λευκωσία και Λεμεσό, δουλεύουν όλοι πυρετωδώς. Everyone works feverishly at the creamery to supply cheese to many restaurants in Nicosia and Limassol. λάβει να συνεχίσει την επιχείρηση των γονιών του. «Με τον άντρα μου μεγαλώσαμε έξι παιδιά, δουλεύοντας αυτός στη φάρμα κι εγώ στο γαλακτοκομείο. Ήδη οι τρεις γιοι μου ασχολούνται με την επιχείρηση, τα άλλα τρία είναι ακόμη μικρά». Μια μικρή μονάδα γαλακτοκομικών προϊόντων που παράγει μεγάλες γεύσεις: χαλλούμι, χαλίτζι, γιαούρτι, αναρή, τυριά για φλαούνες. Είναι Σάββατο, μα όλοι πίσω στο εργαστήρι δουλεύουν πυρετωδώς. Ο «Γιαννάκης» από την Ινδία, η αδελφή της Μαρίας, Χαρούλα, και ο Στέλιος... Στο τραπέζι μάς περιμένει ήδη το πρωινό μας: φρέσκο χαλλούμι, χαλίτζι, τυρί, κατσικίσιο γάλα, τερατσόμελο και εφτάζυμα παξιμάδια που έφτιαξε την προηγούμενη μέρα η Μαρία. Εκτός από τις παραγγελίες σε γνωστούς και φίλους, το γαλακτοκομείο προμηθεύει και πολλά εστιατόρια σε Λευκωσία και Λεμεσό. «Τα τελευταία χρόνια πολλοί σεφ έκαναν στροφή στα προϊόντα του τόπου μας και τα χρησιμοποιούν στις συνταγές τους. Είναι επιβράβευση και περηφάνια να σε προτιμούν εστιατόρια του τόπου σου με βραβεία και αξιώσεις», μας λέει η Μαρία. Έρχεται η Χαρούλα, για να μας σερβίρει το νέο προϊόν: σκληρό τυρί μικρής ωρίμανσης με τσίλι – το τσίλι δικής τους παραγωγής. Ένας πρωτότυπος και πολύ ενδιαφέρων συνδυασμός που μπορεί να σταθεί πολύ εύκολα και στο εξωτερικό. Λίγο πριν φύγουμε, ένα φορτηγάκι σταματά έξω από το γαλακτοκομείο. Είναι ο Θεοδόσης, βοσκός από την περιοχή της Λάρας, και ήρθε για να φέρει το επιπλέον γάλα που χρειάζονται για την παραγωγή τους. Η Μαρία ελέγχει το Baumé του γάλακτος και εγκρίνει το προϊόν. Φεύγοντας, παίρνουμε μαζί μας τα χαμόγελά τους και μια τσάντα με καλούδια από τη Μαρία.

Προτού κατηφορίσουμε για την Κοίλη, η Άννα θέλει να μας πάει στο κτίριο του Κοινοτικού Συμβουλίου Δρούσειας, για να δούμε το νέο Περιφερειακό Μουhalf-past nine as arranged. Her lively personality breaks the silence of this Saturday morning. Anna Tselepou is enthusiastic, gushing and willing to assist anyone who asks. Without a doubt, there is no more ideal person to turn to when it comes to Pafos.

WHERE TRADITION MEETS INNOVATION

We follow Anna to Maria’s creamery. Although we have been here before, this time was different. Stelios, Maria’s eldest son, works with her and is set to continue the family business. “My husband and I raised six children: he on the farm, I at the factory. Three sons already work for the creamery. The other three are too young,” says Maria. The small, family-run business produces robust-flavoured halloumi, Halitzi (soft, white goat cheese), yoghurt, Anari (mild whey cheese) and others for flaounes. It is Saturday, but everyone is working feverishly: Stelios, Maria’s son, her sister Charoula and Yiannakis, from India. Our breakfast is ready for us on arrival: fresh halloumi, halitzi, goat’s milk, Τeratsomelo (carob honey) and rusks made by Maria the day before. Besides fulfilling orders for acquaintances and friends, the creamery supplies many restaurants in Nicosia and Limassol. “In recent years, chefs in Cyprus have turned to local products to use in their recipes. It is rewarding and gratifying for such acclaimed, awarded professionals to show preference for our offerings,” Maria says. Charoula, Maria’s sister, momentarily interrupts the chat to serve the new product: a hard cheese of low maturation with homegrown chillis. It is an original and intriguing combination that easily compares with products abroad. As we are about to leave, a small van enters. Theodosis, a shepherd from the Lara area, has come to bring the extra milk they need. Maria checks

σείο Αγροτικής Ζωής Ακάμα, που στεγάζεται εκεί. Η Μαριάννα μάς περιμένει ήδη στην είσοδο. Ο Παναγιώτης ξεκινάει να φωτογραφίζει τις εντυπωσιακές βούφες (αργαλειούς) και τα διάφορα παραδοσιακά εκθέματα που βρίσκονται σε όλη την έκταση του μουσείου. Η Μαριάννα μάς εξηγεί πως, σε συνεργασία με το υφυπουργείο Τουρισμού, διοργανώνονται εργαστήρια αργαλειού και σκαλίσματος κολοκύθας. Κολλάμε και οι δύο στις αναπαραστάσεις των παραδοσιακών σπιτιών του προηγούμενου αιώνα. Όπως τονίζει η Μαριάννα, τα περισσότερα αντικείμενα είναι αυθεντικά, άλλα από δωρεές και άλλα από έρευνα που έγινε για τη συλλογή τους. Στεκόμαστε στην αναπαράσταση του παραδοσιακού «στιαθκιού», της καλύβας δηλαδή που έφτιαχναν οι βοσκοί του Ακάμα για να μένουν κοντά στα ζώα τους. Αν τύχει να βρεθείτε στην περιοχή, ίσως πετύχετε μερικές που στέκουν ακόμη όρθιες.

Για το δρόμο προς την Κοίλη περνάμε από τον Κάθηκα. Στον κεντρικό δρόμο δεσπόζει η ταβέρνα του Φίλιππου. Στην πίσω αυλή απλώνονται εκτάσεις με αμπελώνες. «Η Τοσκάνη της Κύπρου», φωνάζει η Άννα από το αυτοκίνητό της.

ΔΟΚΙΜΆΖΟΝΤΆΣ ΣΥΝΤΆΓΈΣ ΤΗΣ ΓΙΆΓΙΆΣ

Τον βλέπουμε από μακριά, να μας κάνει νόημα. Στα 31 του, ο Παναγιώτης δουλεύει ήδη ως νοσηλευτής τα its Baume hydrometer reading and approves the delivery. On leaving, we are gifted with smiles and a bag of homemade goodies. Shortly before we descend to the village of Koili, Anna wants to take us to the Community Council in Droushia to see the new Akamas Rural Life Museum. Marianna is already waiting for us at the entrance. Panagiotis begins to photograph the impressive looms and various other traditional exhibits in the museum. Marianna explains that loom workshops and pumpkin carving are organised in collaboration with the Ministry of Tourism. We are both drawn to the representations of the traditional dwellings of the previous century. Marianna explains that most of the items are authentic, some from donations and others gathered after research to add to the collection. We stand at a period replica of a Stiathki, a traditional hut built by the shepherds of Akamas. If you happen to be in the area, you may still see some standing. On the road to Koili, we pass by Kathikas. Philippos’ taverna dominates the main street. From the back spreads an expanse of vineyards. “The Tuscany of Cyprus,” Anna has coined it.

TRYING GRANDMA’S RECIPES

We see him from afar, beckoning. Panagiotis, 31, is a nurse. On weekends, he tends to the animals on the family farm and helps his grandmother with production

Το νέο Περιφερειακό Μουσείο Αγροτικής Ζωής του Ακάμα, ένας πολυχώρος αγροτικής ιστορίας και πολιτισμού. Τhe new Akamas Rural Life Museum, a cultural, historical multi-space.

CLOCKWISE

• Το Παραδοσιακό Γαλακτοκομείο της Ελένης παράγει χαλλούμι, αναρή, γιαούρτι και τραχανά. Ο Παναγιώτης μάς δείχνει τα νέα λογότυπα με το πρόσωπο της γιαγιάς του. Η κ. Ελένη επί το έργον. • Eleni produces halloumi, anari, yoghurt and trahanas in her traditional creamery. Panagiotis shows us the creamery’s new logos bearing his grandmother’s visage. Mrs Eleni is on duty.

πρωινά και τα Σαββατοκύριακα είναι στη φάρμα για να φροντίζει τα ζώα. Στο ενδιάμεσο βοηθά τη γιαγιά του στο εργαστήριο με την παραγωγή. Μας κερνά καφέ με χαλλούμι και φρέσκο ψωμί. Στο μικρό πιστοποιημένο Παραδοσιακό Γαλακτοκομείο της Ελένης δουλεύουν ουσιαστικά οι δυο τους, με τη γιαγιά να φτιάχνει χαλλούμια, αναρή, γιαούρτι, τραχανά και «τυριά της Λαμπρής», όπως συνηθίζουν να τα λένε. «Θυμάμαι να τα κάνουμε όλα αυτά μαζί με τη γιαγιά μου από πολύ μικρός. Γι’ αυτό και δεν μου ήταν δύσκολο να προχωρήσω στη δημιουργία βιοτεχνίας· δεν ήθελα να αφήσω αυτό το πράγμα να χαθεί». Η κυρία Ελένη χαμογελά περήφανη, τον καμαρώνει. Μας δείχνει και τα νέα λογότυπα με το πρόσωπό της. Θυμηθείτε να πάρετε χαλλούμια και αναρή πριν φύγετε!

H παλαιά εκκλησία των Αγίων Κήρυκου και Ιουλίττης. Το καφενείο του κ. Αντρέα με αντικείμενα και αναμνήσεις δεκαετιών. Ο πετρόκτιστος φούρνος της κ. Σοφίας. The old church of Saints Cyricus and Julitta. Mr Andreas’ café, overflows with decades of objects and memories. The stone oven at Mrs Sophia’s taverna.

Η ΣΟΦΊΑ ΤΗΣ ΛΕΤΎΜΠΟΎ

Αφήνουμε τα αυτοκίνητά μας στο κέντρο του χωριού. Έχει ήδη πάει μεσημέρι και ο κόσμος έξω στο δρόμο απολαμβάνει τη ζεστασιά του ήλιου, που χτυπάει κατευθείαν στην πλατεία του χωριού. Ο κύριος Αντρέας μάς φωνάζει στον καφενέ του. Ένας χώρος γεμάτος με αντικείμενα και αναμνήσεις δεκαετιών. Παλιά ήταν κρεοπώλης και μας δείχνει με περισσή περηφάνια φωτογραφίες από τότε. Άντρας στιβαρός, ευθυτενής, καμαρωτός. Λίγο πριν φύγουμε, μας κερνάει ένα πόμελο για το δρόμο.

Περνάμε από το παλιό εκκλησάκι των Αγίων Κήρυκου και Ιουλίττης, και αφήνουμε το αμάξι σε ένα στενό. Η μυρωδιά της σούβλας μάς έχει ήδη μεθύσει. Η οικογένεια Μακαρούνα έχει μαζευτεί για το μεσημεριανό. Αναγνωρίζουν την Άννα και μας καλούν να φάμε μαζί in their creamery. He offers us coffee with halloumi and fresh bread. In the small, certified Traditional Dairy of Eleni, they work together to make halloumi, anari, yoghurt, Trahanas (a porridge of flour with yoghurt or sour milk) and other varieties of cheese. “I remember making all these with my grandmother from a very young age, so it wasn’t difficult for me to create a workshop. I didn’t want to let this thing fade away,” Panagiotis recounts. Mrs Eleni smiles. She is proud of him. She shows us the new logos for her creamery that bear her visage. Don’t forget to take some halloumi and anari before you go!

Ο Θεόδωρος μας ξεναγεί στο οικογενειακό οινοποιείο. Theodoros takes us on a tour of his family’s winery. τους, αλλά εμείς θέλουμε να δούμε το ομώνυμο οινοποιείο. Ο Θεόδωρος ανήκει στη νέα γενιά οινοποιών, που συνδυάζουν την αγάπη και τη γνώση για το καλό κρασί μαζί με την υψηλή αισθητική. Δοκιμάζουμε πρώτοι την εκπληκτική κυπριακή ποικιλία Πρωμάρα, κατευθείαν από το βαρέλι. Η επιτομή της υψηλής οινοποίησης. Στη βεράντα ένα ζευγάρι τουριστών κάνει food pairing με τη γνωστή ποικιλία Βασίλισσα.

Η κυρία Σοφία δουλεύει ήδη χωρίς σταματημό, μα μόλις μας βλέπει έρχεται να μας υποδεχτεί – την Άννα την ξέρει χρόνια και τον Παναγιώτη τον θυμάται από την προηγούμενη φορά που την είχε επισκεφθεί. Μας προσφέρει ζεστό χαλλούμι και αναρή, που μόλις έβγαλε από το καζάνι. Ο άντρας της, ο κύριος Αντρέας, παραδίπλα, ελέγχει εάν έχουν ψηθεί τα ψωμιά και η μυρωδιά μάς έχει σπάσει τη μύτη. «Αυτή είναι η τρίτη φουρνιά για σήμερα και τώρα ετοιμάζω την τέταρτη. Έχουν ήδη φύγει 90 ψωμιά και θα κάνω ακόμη 30», μας λέει η κ. Σοφία όλο ζωντάνια, λες και μόλις έχει ξυπνήσει. Η ταβέρνα γεμάτη με κόσμο για το μεσημέρι. Η Χαρούλα και η Πόπη, οι κόρες της, επί των επάλξεων. Το μενού έχει οφτό κλέφτικο, μακαρόνια φούρνου, πατάτες, κοτόπουλο ψητό και, φυσικά, βραστό χαλλούμι της ώρας. Την αφήνουμε να ζυμώσει και πάμε στην πίσω αυλή, εκεί όπου μετέτρεψε το σπίτι της σε ζωντανό μουσείο της παράδοσης. Πλουμιστά κεντήματα του γάμου, παραδοσιακές παλάσκες, βούρκες του βοσκού, καρκόλες – όλα οικογενειακά κειμήλια, ρίζες μιας ολόκληρης ζωής.

Ανάμεσα στα ζυμώματα και τα φουρνίσματα έχει την έγνοια μας, εάν φάγαμε, αν ήπιαμε. Την καθησυχάζουSOPHIA OF LETYMBOU

We park the cars in the centre of the village. It is already noon, and people in the village square are enjoying the sun’s rays. Mr Andreas calls us into his café, a place overflowing with decades’ worth of objects and memorabilia. Once a butcher, he is a robust, direct and stalwart man. He pridefully shows us photographs of that period in his life. On leaving, we are given a Pomelo (closely related to grapefruit) for the road. We pass by the old chapel of Saints Cyricus and Julitta and park the car on a sidestreet. The smells from the spit are intoxicating. The Makarouna family has gathered for lunch. They recognise Anna and invite us to eat with them, but we want to see the family winery first. Theodoros belongs to the new generation of winemakers who combine their love and knowledge of good wine with modern aesthetics. We are the first to try Promara (a white grape native to Cyprus) straight from the barrel, a fantastic variety that tastes like the epitome of vinification. A tourist couple on the verandah is pairing food with Vasilissa, a well known, dry white wine.

Mrs Sophia, who is always full-steam ahead of everyone else, runs over to greet us. She has known Anna for years and remembers Panagiotis from his last visit. She has already sliced halloumi and anari hot and fresh from the cauldron. Nearby, Sophia’s husband, Mr Andreas, checks on the baked bread, its aroma heady. Cheerily, Mrs Sophia declares, “This is the third batch

με πως είμαστε καλά, αλλά δεν μας ακούει. Γεμίζει ένα πιάτο με τα φαγητά της ημέρας και μας το σερβίρει στην πίσω αυλή. «Δεν γίνεται να φύγετε νηστικοί από εδώ, ούτε χωρίς γλυκό». Είχε μπει ήδη στο μικρό κουζινάκι, να μας τηγανίσει ξεροτήγανα με μέλι. Αν υπάρχει παράδεισος, μάλλον, βρίσκεται εκεί, στην αυλή της κ. Σοφίας. Την αποχαιρετάμε, με την υπόσχεση ότι το καλοκαίρι θα πάμε με μεγάλη παρέα για φαγητό. Πριν φύγουμε, λέει στον κ. Αντρέα να μας ξεφουρνίσει από ένα ψωμί, να πάρουμε μαζί μας για την επιστροφή.

Λίγο πριν το αυτοκίνητο, βλέπουμε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων να απολαμβάνει τον ήλιο στην αυλή του. Ο κ. Δημήτρης και η κ. Αντριανού. Τους πλησιάζει ο Παναγιώτης και ζητά να τους φωτογραφίσει. Ο κ. Δημήτρης πάει στο σπίτι και φέρνει μια παλιά φωτογραφία, από τότε που ήταν νέοι. «Έτσι θέλω να με βγάλεις, το τότε και το σήμερα. Τα χρόνια φεύγουν σαν νερό, γιε μου, γι’ αυτό να τα ζείτε. Μην τα σπαταλάτε άδικα!». today, and I’m getting ready for the fourth. Ninety loaves have already gone, and I’m making another thirty!” For lunch, the taverna is already full. Charoula and Popi, Sophia’s daughters, are ready for action. On the menu are ofto kleftiko, baked pasta, potatoes, roast chicken, and freshly-boiled halloumi. We leave Sophia to knead and head for her backyard, one that she has turned into a living folk museum. Feathery wedding embroidery, traditional Palaskas (cartridge belts), shepherd’s burkas and other heirlooms represent her family’s roots. Between kneading and baking, Sophia fusses over our wellbeing. We reassure her that we are fine, but she is unconvinced. She serves us in her backyard with a platter full of the day’s menu. “You can’t leave here without eating nor dessert,” she quips, then disappears into her tiny kitchen to fry our Xerotigana (fried pastries) with honey. If paradise exists, it does so in Mrs Sophia’s backyard. We say our goodbyes with the promise that we will return in summer with an army of friends to feast. Before we leave, she calls her husband to fetch a loaf for each of us for the journey back.

As we get to the car, we notice an elderly couple in their yard enjoying the sunshine: Mr Dimitris and Mrs Andrianou. Panagiotis approaches them and asks to take their picture. Mr Dimitris goes inside and brings back an old photo from when they were young, saying, “This is how I want you to take me, then and now. The years flow by like water, my son. So live and do not squander them!”

Στην αυλή της κ. Σοφίας μπορεί κάποιος να απολαύσει αυθεντικές κυπριακές συνταγές. One can enjoy authentic, traditional dishes in Mrs Sophia’s courtyard.