Deze gratis reisgids bevat de eerste 10 bladzijden van onze reisgids naar het prachtige Toscane.
Goesting in meer Toscane?
Koop dan nu voor minder dan de prijs van 1 pasta de volledige, digitale (pdf – 66 blz A4) reisgids van Toscane, met een volledig uitgewerkte autoroute en 9 stadswandelingen, boordevol praktische informatie, bijzondere plekjes en tips van locals.
Toscane, hoogtepunten van Pisa tot Firenze
Met deze reisgids Toscane laten we je met alle zintuigen genieten van de charme en uitstraling die Toscane in petto heeft. We doen dat aan de hand van 9 stadswandelingen. Daarbij vind je de meest toeristische steden van Toscane: Firenze, Pisa, Siena, Lucca, San Gimignano. We brengen je er naar hun pleinen, de statige Palazzi, de Torre, de honderden aanwezige kerken, de gezellige steegjes, de uitnodigende terrasjes, … Zo goed als elke ‘must see’ bezienswaardigheid van de stad aan bod. Maar evenzeer verkennen we kleine stadjes als Volterra, Prato, Pistoia en Arezzo waar je ook kerken, musea, palazzi, pleinen en andere bezienswaardigheden zal tegenkomen, maar net door hun minder bekende status wat minder druk belopen worden door de toeristenmassa.
Toscane is synoniem voor charme, glooiende landschappen, zonovergoten wijnvelden, een prachtig lappendeken van groen in alle kleurschakeringen, lanen afgezoomd met cipressen die leiden naar mooie villa’s, kasteeltjes en andere stulpjes. En te midden daar van middeleeuwse dorpjes die je vanop de grote en kleine wegen je aanzuigen als het ware om door jou eerst verkend en daarna bekend te worden.
Behalve stadswandelingen bieden we 4 fantastische alternatieve autoroutes aan tussen enkele steden. Weg van de drukke autopista’s maar heerlijk tussen de velden en wijngaarden, tussen berg(je) en dal. Mogelijks word je hierdoor nog méér verliefd op Toscane. Met de zon, de milde temperatuur, een positieve grinta en met deze reisgids als begeleider zal je pareltjes van schoonheid ontdekken om nooit nog te vergeten. En om je helemaal overtuigd te doen geraken, kan je intussen vanop het thuisfront al even genieten op het scherm of op papier van de uitnodigende foto’s, streng geselecteerd door de redacteurs.
Carrara
We nemen je mee voor een adembenemende rit naar één van de nog geëxploiteerde marmergroeven in Carrara. Die liggen een eind buiten het stadscentrum.
Volg in de stad de pijlen ‘Cave di marmo’ soms in het bruin of in het geel. Bij een kruispunt waar de pijlen in beide richtingen staan moet je rechts kiezen voor de groeve van Fantiscritti, Via Miseglia Fantiscritti GPS-coördinaten: N 44°5’25.5” E 10°8’1.7”
Als het begint te klimmen is het nog ca 7 km. Voor campers is deze route minder geschikt, grote campers blijven er zelfs beter weg. Met de auto zal je genieten van een slingerende weg, soms is die vrij smal en klimt die langzaam. De zichten die je krijgt zijn fenomenaal. Omringd door de blinkende marmerrotsen en groeven voel je je ‘klein’. Het lijkt alsof er eeuwige sneeuw op de flanken ligt.
Op een gegeven moment krijg je opnieuw twee pijlen en je kiest voor Fantiscritti, dat is linksaf. Het wordt dan éénrichtingsverkeer, je komt enkele tunnels door (onverlicht en verboden voor voetgangers). Je rijdt bijna tussen de werkkranen, een heel aparte beleving! Het laatste deel loopt 10% omhoog, maar de asfaltweg ligt er goed bij en is breed.
Boven kom je bij een klein museum Cava Museo en de locatie voor de rondleiding. Het ticketkantoor kan je niet missen. Honderd meter verder kan je rechtsaf, vóór de tunnel op een goed aangelegde parking. Er is ook een kleine cafetaria en een shop. Maar van dat laatste ben je er al een paar voorbijgereden onderweg.
Een rondleiding brengt je in het hart van de marmergroeve. Na een bezoek weet je heel wat meer details over hoe bijvoorbeeld de blokken worden gezaagd met behulp van water enz.
Terugweg: opletten, die loopt niet langs dezelfde route. Van de parking gaat het naar rechts door een heel lange maar verlichte (werk)tunnel. Eenmaal uit de tunnel is het naar links en dan ben je terug op de weg met tweerichtingsverkeer.
Het Carrara massief is een uitloper van de Appenijnen. Het witte marmer werd al door de Romeinen uitgehouwen. Bedenk even dat toen nog geen grote camions de blokken naar beneden brachten. Tot 1964 verliep het transport nog met een stoomtreintje. Meer info op www.comune.carrara.ms.gov.it
Pietrasanta
Je volgt de pijlen naar het centrum en dan kom je op een plein met een gemeentehuis, maar voor het mooiste gedeelte moet je nog verder rechtdoor naar de Piazza delle Republica. Daar is een betalende kleine parking bij: GPS-coördinaten: N 043°57’21.2” E 010°13’53.0”
De middeleeuwse stad ligt achter dat oude gebouw. Bezienswaardigheden zijn de Dom van San Martino en de kerk Sant’Agostino (beide 14de eeuw), de vele kunstgalerijen. Er zijn ook nog enkele marmerateliers overgebleven uit de bloeiperiode van weleer. De Medici familie bestelde hier vaak hun Carrara marmer voor hun paleizen en beelden.
Een gratis parking vind je via de Via del Castagno en dan ben je direct ook in het oude centrum, zie kaart.
Stadswandeling Lucca: veel moois binnen de stevige muren
Lucca is volledig ommuurd. Die muur is veel meer dan een verzameling netjes gemetselde rode bakstenen. Op de muur wordt er gewandeld, gefietst, koffie gedronken maar heeft men vooral een prachtig zicht op alle delen van de stad van Puccini. De componist is er geboren. Kom je hier op zondag, dan zal je merken dat Lucca leeft op die dag. Er is een markt op Piazza Napoleone en de winkels zijn geopend in de Fillungo en zijstraten, vanaf 15 uur. De lokale bevolking en de toeristen vormen zo een levendige onophoudelijke stroom.
Dat Lucca grotendeels autovrij is, mag een zegen betekenen. Zo kan je nog meer genieten van de sympathieke sfeer. Wat is er nog te zien behalve de muur? De basiliek San Frediano valt op met het prachtige gouden mozaïek. Binnen zijn het de kapellen die de aandacht trekken, rond die van de H.Zita lees je een apart verhaal. Er is het Piazza Anfiteatro waar je je in het midden eens moet opstellen. Dan moeten we het uiteraard nog hebben over de gezellige chique huizen, de Palazzi in het Italiaans. Of over de stemmige pleintjes met de terrasjes en restaurantjes. En al vaker een torengebouw gezien waar eiken op het dak groeien? Dat en nog veel meer kan je dus zien, ontdekken en proeven in Lucca.
➢ Afstand: 4,7 km
➢ Vertrek en einde: Porta San Pietro
➢ Parkeren langs straat (zie blauwe lijn op de kaart) tot bij de poort voor 1 euro per uur, voor de GPS Viale Repubblica. Alternatief adres: Parking Carducci, Viale Giosuè Carducci), ook betalend en vrij klein. GPS-coördinaten: N 043°50'20.25" E 010°29'50.73"
➢ Bewegwijzering: geen, zie beschrijving en routekaart
➢ Dienst Toerisme: www.luccaturismo.it
> Legende: = wegwijzer = bezienswaardigheid
Routebeschrijving
Aan de Porta San Pietro op de stadswal klimmen: onder de poort door direct naar rechts: Via della Mura Urbane, in de richting van de kathedraal. Zo zie je de kathedraal, wat verder wandel je langs de botanische tuin. Bij het vierde bastion kan je in een hoek van 45 graden naar beneden (je krijgt een mooi zicht over de dikte van de muur). Daar neem je eerst rechts en direct links: Via della Quarquonia. Links ligt het museum Guinigi … en rechts de kerk San Francesco.
De San Francesco kerk is nu een evenementenhal maar zeer mooi gerestaureerd en soms geopend voor het publiek. Zeker binnenstappen en ook de twee binnenplaatsen met kloostergangen, bereikbaar via de kerk, bieden een rustgevend moment. In de kerk zijn er zeer mooie zijaltaren te zien met graftombes. Ga eens kijken bij het altaar met het grafmonument van bisschop Guidicciono die er blijkbaar op zijn gemakje bijligt.
De stadsmuren dragen een lange geschiedenis met zich mee. Waar je nu kan op wandelen is al de vierde versie. Deze werd opgetrokken tussen 1544-1645, ruim een eeuw lang duurde dus de bouwtijd. Enkele cijfers: 4,2 km lang, 6 miljoen bakstenen, 12 meter hoog, aardenwallen van wel 30 meter breed, 12 bastions waarvan 11 nog bewaard gebleven. Die bastions kwamen in de plaats van wachttorens. Sommige van die bastions zijn te bezichtigen. Het eigenaardige is dat de muren nooit zijn aangevallen. Althans niet door vijandelijke legers maar wel
door … het water van de rivier de Serchio in 1812. Toen die buiten de oevers trad, had Lucca kunnen overspoeld worden maar men sloot de muuringangen af waardoor de stad bespaard bleef. Vanaf de 19de eeuw werd op de muren een wandelpromenade aangelegd met rijen bomen, zitbanken, aparte wandelpaden. Zeg maar een hoog gelegen park. En je zal merken dat ook heel wat fietsers de muur weten te vinden.
Museo Nazionale di Villa Guinigi
Het museum is ingericht in een villa die toebehoorde aan Paolo Guinigi (13721432), een telg uit de rijke Guinigi familie. Paolo werkte zich op tot een vooraanstaande ‘signore’, deel uitmakend van de Raad van Lucca. Zijn tweede echtgenote was Itaria del Carretto, die hem een zoon schonk maar in het kraambed stierf. Een beroemd grafmonument van haar is te zien in de kathedraal. Bemerk de mix van romaans en gotische bouwstijl: je ziet al de typische boogjes (gotisch) maar ook de zuilen. De villa heeft de structuur behouden maar dat er een grondige restauratie gebeurde is duidelijk.
Vanaf 1968 werd de villa omgevormd tot een rijksmuseum. Chronologisch kan je kunst en voorwerpen bezichtigen uit diverse culturen en stijlperiodes: Etruskische en Romeinse vondsten uit de provincie Lucca, beelden en originele stukken van gebouwen uit de middeleeuwen, schilderijen uit de periode 13de tot 18de eeuw. Let op: zondag en maandag gesloten.
Je bent nu op het Piazza di San Francesco. Dit plein kwam dikwijls voor in operastukken van Puccini want hij is hier geboren, zijn geboortehuis, nu museum (Casa di Puccini) ligt in de Via di Poggio, de andere kant van de stad. Standbeeld op het plein. Wandel rechtdoor tot op een pleintje met centraal een zuil (kijk ook links en rechts naar het stadskanaaltje) en ook daar rechtdoor. Dan zie je links het Lu.C.C.A. of museum voor hedendaagse kunst. Neem in deze straat (Via Della Fratta) de eerste rechts en je komt langs de San Pietro Somaldi. Blijf voorbij deze kerk links aanhouden (Via Busdraghi) en dan kom je bij een Y-splitsing en dan kies je links: Via del Portico. Bij het einde van de straat moet je naar rechts maar eerst moet je even links kijken en dan zie je de oude steunpalen van het amfitheater verwerkt in de muren van de huizen. Dan neem je de eerste doorgang links en je komt op een plein dat vroeger een amfitheater was, Piazza Anfiteatro.
Je moet langs dezelfde weg terugkeren. Bij het verlaten van de doorgang is het naar links en bij de winkelstraat Fillungo ben je bij punt 3 op de kaart.
Lucca Center of Contemporary Art (Lu.C.C.A.)
Hier wordt hedendaagse kunst getoond, ondergebracht in het mooie renaissance Palazzo Boccella. De ruimtes waar de werken zijn tentoongesteld zijn hagelwit ingekleed wat de kleuren van de kunstwerken extra fel doen uitkomen. Website: www.luccamuseum.com
Piazza Anfiteatro
Je kan je het allicht nog voorstellen, zeker als je de eens rondkijkt. Zie je aan de hand van de huizen de ovalen vorm? Dit plein is namelijk aangelegd op de resten van Romeins amfitheater, uit de eerste of tweede eeuw n.C., dat plaats bood aan maar liefst 10 000 toeschouwers. Er waren 24 rijen zitplaatsen, 54 bogen en 4 grote toegangsbogen. Eén daarvan is nog origineel (aan de oostzijde), de drie andere bogen waarlangs je vandaag óp het plein kan betreden, zijn reconstructies. Het middenplein moet wel toen drie meter lager gelegen hebben, zo is ontdekt. Na de Romeinentijd zou het theater komen te vervallen. Sommige stukken werden als bouwmateriaal gebruikt bij de vele tientallen kerken in Lucca of voor woningen die op de plaats van het theater werden gebouwd. Deze werden bij de aanleg van het huidige plein afgebroken begin 19de eeuw.
Een kerk met enkele bijzonderheden. Vooreerst is er de prachtige gouden mozaïek die in het oog springt. Het is de afbeelding van de Hemelvaart. Christus is in het groot afgebeeld met aan elke zijde een engel. Daaronder de twaalf apostelen. Een iemand ontbreekt, namelijk Maria. Die moest plaats ruimen omdat een boogvenster blijkbaar net op die plaats moest ingepast worden. Een wat bizarre toevalligheid.
Waar je nu de voorgevel ziet, was vroeger de achtergevel. Inderdaad, de eerste versie had zoals gebruikelijk de voorgevel naar het westen gericht. Maar die stond eigenlijk buiten de Romeinse muur. Bij de heropbouw moest men dus vermijden dat de façade niet tegen de muur zou uitkijken. Daarom draaide men de kerk eenvoudig weg om en heeft ze vandaag dus een voorgevel aan de oostzijde.
De basiliek is genoemd naar de Ierse bisschop Frediano die in de 6de eeuw hier al een kerk liet bouwen. Toen in de 8ste eeuw zijn lichaam werd overgebracht naar de crypte van deze kerk, werd ze naar hem genoemd. Zijn relieken bevinden zich onder het hoofdaltaar.
Neem de tijd om de doopvont van naderbij te bekijken. De originele moet uit de 12de eeuw zijn. Kijk naar het stevige deksel gedragen door kleine zuilen, de verschillende beeldenreliëfs op het bekken.
Elke kapel heeft wel iets bijzonders.
De kapel H. Zita bevat het gemummificeerde lichaam van H. Zita, patrones van o.a. dienstmeisjes, butlers, kelners en … verloren sleutels zowaar.
Het verhaal van de H. Zita
Zita was een eenvoudig dienstmeisje bij de welgestelde familie Fatinelli in de beginjaren van de 13de eeuw. Zij werd verschrikkelijk uitgebuit, bespot en geslagen door haar oversten. En toch onderging ze telkens deze zware beproevingen, geholpen door haar devotie en nederigheid. Na een tijdje raakten de familieleden overtuigd van haar goedheid. Ze won vertrouwen en werd aangesteld als belangrijkste persoon om het huishouden te beredderen. Tot op een dag ze een arme wou helpen en stiekem brood meenam onder haar kleren. Een werkgever betrapte haar maar toen die eiste het gestolen brood tevoorschijn te halen, haalde ze … narcissen van onder de rok. Zita stierf op 60-jarige leeftijd (1272) in Lucca nadat ze bijna 50 jaar ten dienste had gestaan van de genoemde familie. Na haar dood deed zich het ene na het andere wonder voor. In 1580, 300 jaar na haar dood, werd haar lichaam opgegraven. Het bleek intact te zijn. Het zou nog duren tot 1696 vooraleer ze heilig werd verklaard door de katholieke kerk. Haar gemummificeerde lichaam kan je in een glazen kist zien in de kapel. Jaarlijks op 27 april wordt het feest herdacht van de H. Zita. Dan zie je overal bloeiende narcissen in Lucca en worden in veel huisgezinnen brood gebakken.
De toegang tot de basiliek San Frediano is betalend. Dagelijks open van 9.00 – 18u30.
Ga naar links en de eerste naar rechts en je komt bij de San Frediano. Vervolg je weg verder links van de kerk en neem je de straat links met vele pijlen: Cesare Baptisti. Verderop heb je een kruispuntje met rechts een monumentaal gebouw: Palazzo Pfanner. Dat is punt 4 op de kaart. Wij gaan linksaf in de Via Degli Angeli.
Palazzo Pfanner
De gevel vanop de straatkant geeft een wat vertekend beeld want de mooiste façade tref je aan op de andere kant. Dan moet je dus wel het paleis binnengaan en vanuit de tuin gaan kijken. Het is een pracht van een staaltje pure barok opgetrokken in 1667. Als de deur open staat kan je wel al binnengluren en de grote trap zien. In de 18de-eeuwse tuin ligt een grote vijver in een achthoekige vorm omringd met standbeelden. Het paleis bevat een klein kostuummuseum. www.palazzopfanner.it
Via de Via Degli Angeli en na het kruisen van de winkelstraat kom je in de Via Antonio Mordini waar je rechtsaf moet in de Via Guinigi. In die straat neem je de eerste links: Via Sant'Andrea. Op de hoek heb je reeds het Palazzo Guinigi met op de hoek van de volgende straat de Torre Guinigi met zijn beroemde bomen op het dak.
Je vervolgt je weg en bij de eerste straat rechts zie je nog een toren met een horloge. Je vervolgt gewoon de Sant’Andrea. Je kruist de belangrijkste winkelstraat: de Via Fillungo. Verder kom je in de Via Buia terecht en zo op een plein met een kerk: Piazza San Salvatore, punt 5 op de kaart.
Palazzo Guinigi en Torre Guinigi
Palazzo Guinigi
In het Palazzo Guinigi (14de eeuw) vond een museum, het MUST, wat staat voor Memoria Urbana Storia Territorio, een onderkomen. Je komt hier meer te weten over de geschiedenis van Lucca en omgeving. Met 3D- simulaties, schaalmodellen, … wordt de geschiedenis van de stad verteld.
Torre Guinigi
Een ongewoon beeld is het zeker, een toren met een begroeid dak. Hoewel, in de renaissanceperiode was zo’n toren met begroeiing niet zo’n vreemd zicht. Je kan de toren beklimmen tot onder de kruin. Van daar uit heb je uiteraard een mooi uitzicht over de oude stad. Om er te geraken heb je 225 treden te nemen.
De Torre meet 45 m hoog inclusief de bomen. Het zijn overigens steeneiken die er staan.
(optie stippellijn): Op dit plein ga je nog steeds rechtdoor Via Buia, gaat over in Via Santa Giustina. Op het einde ben je aan het museum Nazionale di Palazzo Mansi (letter G).
Of direct naar San Michele in Foro kerk.
Je gaat naar links, Via Calderia en daarna de tweede links: Via San Paolino. Zo kom je bij een van de belangrijkste kerken: de San Michele in Foro op het Piazza San Michele.
Wens je naar het geboortehuis en museum van en over Puccini te gaan, dan moet je net voor het plein naar links in de Via di Poggio Seconda
Museo Nazionale di Palazzo Mansi
Het paleis loont op zich de moeite om te bezoeken. Het is een barok patriciërshuis toebehorend aan de familie Mansi. Het interieur is rijkelijk ingericht met meubels uit de 17de en 18de eeuw, wandtapijten uit Brussel en schilderijen uit een schenking van groothertog Leopold II van Toscane (1847). Vooral de barokke bruidskamer in het paleis getuigt van een onwaarschijnlijke pracht. Op zondag gesloten.
San Michele in Foro
Het vooraanzicht is al bijzonder met de vijf galerijen boven elkaar. Het geheel steekt ver boven het middenschip uit. Dat zie je nog beter als je opzij van de basiliek gaat staan. Kijk eens naar die gekunstelde zuilen in diverse stijlen en vormen. Boven op de top staat de gevleugelde aartsengel Michaël. Het verschil in de romaanse onderbouw en de gotische bovenbouw valt direct op. En alles in het marmer! De klokkentoren is uit kalksteen opgetrokken. In het interieur vind je werk van bekende schilders en beeldhouwers: Filippino Lipi, Matteo Civitali Andrea della Robbia, e.a. Het kruisbeeld in het hoofdaltaar toont een Christus met geopende ogen. De basiliek is gratis te bezoeken.
Neem vanop het plein Piazza San Michele de Via Vittorio
Veneto en zo kom je op het Piazza Napoleone met het grote Palazzo
Ducale (hertogelijk paleis), nu zetel van de provincie Lucca en daarom ook wel bekend als Palazzo della Provincia.
Op dit plein ga je naar de Dom of kathedraal via de Via del Duomo en zo kom je nog achtereenvolgens langs de kerk San Giovanni (eigenlijk 2 kerken) en het Palazzo Micheletti (met tuin, foto). Naast de kathedraal ligt het museum van de kathedraal, Museo dell'Opera del Duomo met liturgische voorwerpen zoals kazuifels, kelken, … schilderijen, relikwieën, beeldhouwwerk. Liturgische voorwerpen, relikwieën, fresco’s in het oratorium.
Duomo San Martino
De Dom San Martino zag je al bij het begin van de wandeling waardoor je al een mooi beeld kreeg van de grootte en diversiteit in stijlen van de kathedraal. Het huidige uitzicht kwam er na diverse aanpassingen die opstartten in de 12de eeuw en duurden tot de 15de eeuw. We beperken ons tot de belangrijkste details. We zouden gemakkelijk enkele pagina’s vullen.
Om een idee te hebben over de afmetingen: 84 meter diep, 27 meter breed en 27,5 meter hoog.
Beginnen we met de voorgevel. Het eerst dat opvalt, de asymmetrie in het onderste deel: de rechterboog is veel kleiner dan de twee ernaast. Kijk dan naar de drie verdiepingen met een opvallend verschil in de zuilen: de ene werd al meer versierd dan de andere, zie eens op de derde verdieping waar aan de uiteinden ‘gevlochten’ zuilen staan. Je zag ook zo’n zuilen in de San Michele in Foro (H). Rechts tussen de grote en kleine boog zie je San Martino op het paard en de bedelaar, een kopie want het originele vind je binnenin.
De klokkentoren is zowat 60 meter hoog en staat wat jammerlijk ‘geplakt’ tegen een ander gebouw.
Het voorportaal verdient ook enkele minuten aandacht. Let eens op de onderste rij tussen de deuren. Je vindt er uitbeeldingen van de maanden, gesymboliseerd met tekens uit de dierenriem en ambachten.
Er hangen of staan heel wat meesterwerken in de Dom: de originele beeldengroep in marmer ‘Sint-Martinus en de bedelaar’ (?, men is nog altijd niet zeker van wie), het Laatste Avondmaal (Tintoretto) in de rechterbeuk, Heilige Maagd met Kind (broederpaar Ghirlandaio) in de sacristie, Heilige Maagd met Kind (Fra Bartolomeo della Porta) in linkerbeuk, Cappella del Santuario. In het rechterschip vind je enkele grafmonumenten.
Rechts kom je bij de sacristie. Hierin bevindt zich de graftombe van Illaria del Carretto, de vrouw van Paolo Guinigi waarover je al kon lezen bij letter A. Jacopo della Quercia die nog meer werken achterliet in deze kerk, maakte het beeld. In bijna alle beschrijvingen wordt heel lyrisch gedaan over dit werk. Oordeel zelf.
Zeker willen we ook je aandacht vestigen op het rijkelijk versierde orgelkoor, aan beide zijden. De fresco’s voorin rechts in de koepel zijn van Stafano Tofanelli. De fresco’s in het hoogkoor zijn van Coli en Gherardi.
Het marmeren tempeltje links zal je ook al opgevallen zijn natuurlijk. Het is van de hand van Matteo Civitali (1484). Goed beschermd hangt hierin het Volto Santo, het Heilige Gelaat of Heilig Kruis. We vonden verschillende oorsprongsverhalen terug. Eén daarvan luidt dat het originele kruisbeeld uitgesneden werd door Nicodemus, een volgeling van Christus. Het zou na een onwaarschijnlijke tocht in een bootje over zee uiteindelijk in Lucca belanden en overhandigd zijn aan bisschop Giovanni in de 8ste eeuw. Er zouden zich dan enkele wonderen hebben voorgedaan waardoor de bekendheid van het beeld flink toenam. Volto Santo werd hét symbool van Lucca, op munten geslagen en zo nam de bekendheid uiteraard snel toe tijdens de middeleeuwen. Algemeen wordt aangenomen dat het kruisbeeld dat je vandaag ziet in de 11de eeuw is gemaakt maar door wie precies is niet met zekerheid geweten. Jaarlijks op 3 mei en 13 sep bij het feest van Santa Croce wordt het beeld aangekleed met een rijk versierde fluwelen rok, een gouden kroon en een halsketting en rondgedragen in een processie. De toegang tot de Dom is betalend (miniem bedrag voor zoveel schoonheid).
Neem dezelfde weg terug tot op het grote plein met het Provinciaal paleis en daar ga links net voor de toegang van de parking van het paleis in de Via Nazionale en die gaat over in de Via Vittorio Veneto. Let op net voor de helling ga je linksaf en zo kom je terug bij de poort waar je de wandeling startte.
Deze gratis reisgids bevat de eerste 10 bladzijden van onze reisgids naar het prachtige Toscane.
Goesting in meer Toscane?
Koop dan nu voor minder dan de prijs van 1 pasta de volledige, digitale (pdf – 66 blz A4) reisgids van Toscane, met een volledig uitgewerkte autoroute en 9 stadswandelingen, boordevol praktische informatie, bijzondere plekjes en tips van locals
Disclaimer
AT-Europe bvba haalt zijn informatie uit betrouwbare en zorgvuldig geselecteerde bronnen. Doch kan AT-Europe bvba niet verantwoordelijk gesteld worden voor eventuele foutieve informatie noch voor het gebruik van deze informatie en zijn eventuele nadelige gevolgen.
Wij zouden het ten zeerste op prijs stellen indien je eventuele opmerkingen, aanvullingen of foutieve gegevens zou doorgeven via geert@at-europe.be
Fotoverantwoording: © Images AT-Europe bvba, tenzij anders vermeld.
Dit is een uitgave van AT-EUROPE BVBA. Redactie: Geert Van de Voorde. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, online publicatie, databanken of op welke wijze ook zonder schriftelijke toestemming van de uitgeverij. Alle rechten voorbehouden.
Adverteren in deze uitgave? Contacteer The Media Bay via info@themediabay.be.
Laatste update: april 2017
