Deze gratis reisgids bevat de eerste 15 blz van onze erg uitgebreide reisgids van Normandië.
Bespaar jezelf uren opzoekingswerk en mis geen enkele bezienswaardigheid.
Koop nu de volledige, digitale (pdf – 79 blz A4) reisgids met 4 autoroutes, 6 stadwandelingen en meer dan 130 beschreven bezienswaardigheden, boordevol praktische informatie, bijzondere plekjes en tips van locals.
Koop de volledige gids op shop.themediabay.be
Een greep uit de veelzijdigheid van Normandië
De titel van deze reisgids ‘Normandië compleet’ is niet lukraak gekozen. Normandië staat bekend als de regio waar een verblijf een unieke mix in petto heeft. Er is de prachtige kustlijn die we verkennen met een autoroute die loopt van Le Havre tot Dieppe De hoofdstad van Normandië, Rouen, krijgt in deze reisgids een prominente plaats.
Honfleur, Bayeux en Caen hebben elk iets aparts te bieden en laten toe om Centraal Normandië beter te leren kennen. Op ware ontdekkingstocht gaan we in de Perche en de Orne, twee regio’s misschien nu nog wat onbekend, maar we stellen ze graag uitgebreid aan je voor in deze reisgids. Wil je je verdiepen in de oorlogsgeschiedenis? Met een autoroute langs de Landingsstranden en een uitgebreid item over de Landing beantwoorden we aan die vraag.
Monet als schilder hoeven we niet meer voor te stellen, maar met een bezoek aan het dorpje Giverny brengen we hem op een verrassende manier toch onder de aandacht. Mont Saint-Michel is uiteraard één van de topbestemmingen in Normandië. We geven een beschrijving van wat je er moet gezien hebben en praktische tips voor een aangenaam bezoek aan het beroemde schiereilandje. En uiteraard komen de gesmaakte gastronomie en culinaire geneugten van de regio (kazen, cider, calvados, …) aan bod. We schreven het al, wij wilden een compleet plaatje over Normandië ophangen. We hebben het gebundeld in 4 autoroutes en 6 stadswandelingen. Veel lees- en kijkplezier in Normandië.
Heb je deze rondreis geboekt bij Euroreizen, let dan op! De volgorde van de hotels kan steeds gewijzigd zijn tegenover de route in de reisgids. Volg daarom steeds de volgorde van de hotels op uw vouchers!
De landingsstranden
We rijden de kust af tussen Arromanches en Pointe du Hoc, de dag kan je eindigen in St.-Mère Eglise. Wil je een gespecialiseerd bezoek dan kan je al starten in Courseulles-sur-Mer. Daar is in 2003 een nieuw bezoekerscentrum geopend over Juno Beach. Hier zijn de Canadezen immers aan land gekomen. Maar het best is eerst vooraf het Mémorial in Caen te bezoeken.
Le Mémorial
Even buiten het centrum van de stad Caen heb je dit unieke museum. Sommigen noemen het een oorlogsmuseum anderen een vredesmuseum. Wij houden het in het midden, maar dat het uniek is hoeft geen twijfel. Het is ook het grootste en modernste museum over de landing in juni '44. Als je van plan bent om slechts één museum te bezoeken rond dit thema dan moet je zeker voor Le Mémorial kiezen. Zelfs mensen die minder geïnteresseerd zijn in de details van deze historische gebeurtenis zullen dit museum boeiend vinden. Dit komt door de visuele technieken die hier optimaal benut worden. Je krijgt in Le Mémorial een overzicht van de gebeurtenissen van voor de oorlog tot na de landing. Als we stellen dat je minstens drie uur moet voorzien voor een bezoek dan is dit zeker niet overdreven. Meer info: www.memorial-caen.fr
Arromanches
Arromanches is geen landingsstrand. Deze kleine vissershaven was hiervoor door de Duitsers te sterk verdedigd. De vijandelijkheden begonnen met enorme luchtbombardementen vanaf 3 uur 's morgens. De geallieerden kwamen via Hamel over land in Arromanches. Het heeft geduurd tot 16 uur vooraleer de 600 Duitsers onschadelijk werden gemaakt. Er vielen 15 burgerslachtoffers, slechts zes huizen waren nog intact.
Arromanches was een mobiele haven, dit was een ideale plaats omdat het strand in een inham ligt. Een dam werd dan nog extra opgebouwd door betonnen caissons van 70 meter lang en 20 meter hoog. Vlottende kaden en transportwegen maakten het mogelijk om de schepen te lossen.
Nu nog kan je een aantal caissons zien op het strand. Je kunt ze zelfs bij eb van dichtbij bekijken. Centraal ligt ook het museum met zicht op de stranden. Het Musée du Débarquement handelt volledig over deze kunstmatige haven en maakt je alles duidelijker met video's en maquettes. Meer info op www.normandy1944.com
In Arromanches heb je bovenop de helling een museum 'Arromanches 360'. Hier krijg je een film op een cirkelvormig scherm. Alleen voor gespecialiseerde bezoekers, voor anderen is het een tegenvaller. Meer info op www.arromanches360.com
Longues-Sur-Mer
We verlaten even de hoofdweg langs de kust om een bezoek te brengen aan de 'Batterie de Longues'. Van hieruit werden de schepen met de landingstroepen bestookt. De bunkers zijn nog vrij intact en zelfs de kanonnen zijn nog aanwezig wat uiterst zeldzaam is. Wandel dan nog wat verder door naar het strand en je krijgt een observatiebunker te zien. Loop er even binnen en dan krijg je precies hetzelfde beeld als tijdens de film 'De langste dag'. Hier werden ook daadwerkelijk de opnames gemaakt voor de beelden vanuit de observatiepost.
Le chaos
Op diezelfde zijweg kan je ook naar 'Le Chaos'. Dit is een prachtige kuststrook met rotsen die afgebrokkeld zijn. Het is een uniek stukje natuur dat je echt moet gezien hebben. De rotsen eroderen heel snel vandaar deze chaos. Die ontstonden dus niet door de beschietingen in juni 1944. Er is wel een verschil bij hoog- en laagwater. Bij vloed is er weinig van te zien, bij eb daarentegen kan je er mooie wandelingen maken. Het mooiste stuk ligt links als je de asfaltweg verlaat op het strand. Je kan met je auto tot daar rijden, er zijn wel maar een paar parkeerplaatsen.
Colleville Sur Mer
Hier ligt het grote en indrukwekkend Amerikaanse kerkhof dat je echt moet vereren met een bezoek. Enkele gegevens: de totale oppervlakte bedraagt 70 hectaren. Alles is in Carrara marmer. In totaal zijn er 9.386 graven, waaronder 307 onbekende, één graf waarin zowel vader als zoon rusten en 33 gevallen waar twee broers naast elkaar zijn begraven. De 14.000 anderen die in de streek begraven werden zijn op vraag van de familie gerepatrieerd.
Bovenaan de toegangsdeur van de kapel vind je een kopij van de eremedaille van het Congres (de hoogste militaire onderscheiding). Het koor is in marmer van de Pyreneeën. Het mozaïek op het plafond, gemaakt door een NewYorker, stelt Amerika voor dat zijn zonen opoffert voor de principes van de vrijheid.
Let er eens op dat de kruisjes, van uit om het even welke hoek je ook kijkt, steeds staan in een rechte lijn. Het memoriaal in de vorm van een cirkel bevat een standbeeld dat de ziel voorstelt van de Amerikaanse jongeren. Op de drie kaarten zie je de activiteiten van de landmacht, marine en luchtmacht. Meer info: www.abmc.gov
Saint-Laurent-Sur-Mer
Alleen specialisten houden hier halt voor het herinneringsmuseum van Omaha Beach. Meer inlichtingen over het Musée Mémorial d'Omaha Beach vind je op www.musee-memorial-omaha.com
Pointe Du Hoc
Hier vind je de "Rangers"-rots. Dit terrein is nog steeds bewaard (incl. de kraters) zoals het was na de bevrijding. Deze plaats, op een hoogte van 30 meter, was zeer belangrijk. Van hieruit controleerde men de landing op Omaha en Utah Beach. Daarom moest dit punt zeker veroverd worden op de Duitsers, opdat de landing verder normaal zou kunnen verlopen. De landing op deze rots werd maanden voorbereid. De 225 Rangers o.l.v. Kolonel Earl Rudder kregen een zeer degelijke opleiding voor deze opdracht, zonder te weten waarvoor ze dan aan het oefenen waren!
De bedoeling was om zes grote kanonnen onschadelijk te maken. Deze vormden een serieuze bedreiging voor de verdere operaties. Bij de verovering zou blijken dat er geen kanonnen waren. Ze stonden twee kilometer verder, klaar om te schieten, maar de soldaten waren gevlucht.
Op 6 juni 1944 om 7 uur landden de Rangers. Ze werden zwaar onder vuur genomen door de Duitse mitrailleurs. Een woelige zee en een strand vol kraters bemoeilijkten de operatie. De dag voordien had de luchtmacht hier 700 ton bommen gelost. En twee uur voor de landing had de zeemacht 600 obussen afgeschoten. Toch was er nog een grote weerstand.
De planning was om de rots in te nemen in 30 minuten en de rest van de soldaten via deze plaats ook landinwaarts te sturen. Maar dit plan mislukte. Het heeft meer dan 48 uur geduurd, zelfs een aanval van duizend man van op land leverde niets op. Na 24 uur waren er nog 90 van de 225 Rangers in leven, verzameld op een klein stukje plateau. Slechts ’s middags van de derde dag viel de Duitse stelling. De geallieerden vielen toen massaal aan via land, dit ging ook met veel verliezen gepaard door de vele mijnenvelden.
Vervolg route
Nu kan je nog verder rijden naar St-Mère-Eglise maar dat is toch een heel eind. We raden om terug te keren via het kerkhof en bezoekerscentrum van La Cambe.
La Cambe
Hier ligt het Duits militair kerkhof. Totaal anders dan dit van de Amerikanen: soberder en nog meer uitnodigend tot stilte. Ook dit kerkhof mag niet op je bezoeklijstje ontbreken. Het werd de laatste jaren ingericht als een herdenking- en informatieplaats. Meer info op www.volksbund.de
Je kan nog verder doorrijden in de richting van Sainte-Mère-Eglise (niet op de kaart).
Musée du débarquement Utah Beach
In Sainte-Marie-du-Mont (tussen Carentan en Sainte-Mère-Eglise) ligt het vernieuwde en moderne museum van de landing op Utah Beach. Nieuwe ruimtes, nieuwe scenografie, een bijkomende museale opstelling en nieuwe aanpassingen rond het museum hebben deze herdenkingsplaats uitgebreid en gemoderniseerd. Meer info op www.utah-beach.com
St.-Mère-Eglise
Om de invasie te steunen werden, in de rug van de Duitse verdedigingstroepen, zeer vroeg in de ochtend van 6 juni, meer dan 15.000 Amerikaanse parachutisten gedropt in en om het wegenknooppunt van St.-Mère-Eglise. Daarbij bleef er één Amerikaan met zijn parachute aan de toren van de kerk hangen. Deze landing op land komt uitvoerig aan bod in de film: "De langste dag". Nu nog hangt soldaat Steel (een pop) aan de torenspits van dit dorpje.
Het geallieerde communicatiesysteem was een klein metalen speelgoed klikkertje. Eén keer klikken moest beantwoord worden met twee keer klikken. Zo moesten de 15.000 soldaten elkaar terugvinden. Maar dat verliep niet zoals verwacht.
In dit dorpje staat ook de eerste mijlpaal van de 'Voie de la Liberté' of de "Weg van de Vrijheid". Deze weg loopt van hier tot aan het Mémorial in Bastogne. Om de mijl staat er een dergelijke paal langs de weg die de pantserdivisie van Generaal Patton nam naar de Ardennen.
Naast deze bezienswaardigheden is er ook nog het Musée Airborne. Hier moet je zijn als je alles wil vernemen over de landing in en rond St.-Mère-Eglise.
Meer informatie op www.airborne-museum.org
Landing 6 juni 1944
Deze volledige beschrijving handelt alleen over de landing op 6 juni en de voorbereidingen hiervan. We bespreken niet de verdere invasie en vernietiging van de Duitse troepen.
1. Voorbereidende landingen
Op 4 juni 1940 zijn de Engelsen moeten vluchten van het vasteland, maar slechts een kleine maand later deden ze reeds een eerste landing thv Boulogne. Ze vernietigen gewoon een Duits gebouw en keren terug. Een landing uit principe om te tonen dat de Britten zich niet zomaar laten verjagen.
Zo volgen er nog een aantal landingen, over de ganse wereld, met ditmaal wel een duidelijk omschreven doel. Door deze 'testlandingen' zijn de geallieerden in staat om verschillende methodes en materialen te toetsen aan de haalbaarheid.
Eén van de belangrijkste 'testlandingen' was deze van Dieppe op 18 maart 1942. Hieruit en uit de vele landingen ervoor trokken de Duitsers de volgende conclusies :
➢ een landing zou steeds plaats vinden bij vloed;
➢ zou steeds ten noorden van de Seine plaatsvinden (afstand is korter);
➢ zou steeds aan een haven gebeuren om materiaal aan land te brengen.
Die 'testlandingen' brachten dus de Duitsers op het verkeerde spoor. Deze landingen hebben wel veel levens gekost. In Dieppe lieten er meer dan 4400 geallieerde soldaten het leven. Deze landing stond onder het commando van Lord Mountbatten en heeft voor de Britten aangetoond dat landen in een haven onmogelijk was. Ze lagen constant onder artillerievuur. De vernietigingen in de haven waren zo groot dat er te veel obstakels waren en de haven zelfs totaal onbruikbaar was.
Het voorbereiden van de grote landing was ook een machtsspelletje tussen de geallieerde troepen en zijn bevelhebbers. Uiteindelijk zou Eisenhower het pleit winnen van Mac Arthur. Generaal Eisenhower heeft de operatie Troch in Noord-Afrika met succes afgerond. Ook Mac Arthur heeft een paar landingen op zijn palmares kunnen schrijven (Talagi, Stille Oceaan en Guadalcanal). De naam van de grootste landing ooit is wel bedacht door Mac Arthur: OVERLORD.
De echt gecombineerde (meerdere geallieerde troepen) landingen startten op 9 juli 1943, dan vallen ze immers Sicilië binnen. Niet minder dan 160 000 manschappen ontschepen op een kustlijn van 140 km. Deze landing is een "oefening" voor Overlord en levert zeer veel nuttige inlichtingen op. Zo zijn er nog vele kleine "raids" langs de kustlijn, zoals in Gravelines, Etretat, Middelkerke en Scheveningen. De bedoeling hiervan was tweeërlei: ➢ de vermoedens van de Duitsers bevestigen; ➢ als oefening en om het materiaal uit te testen.
2. Wanneer het allemaal begon
De voorbereiding van de landing is reeds vroeg gestart. Eind 1940 was er al een werkgroep opgericht met de bevelhebbers van de geallieerde troepen. Hun doel was duidelijk: terugkeer van de Britse troepen naar het vasteland. Wanneer de Amerikanen zich ook in de strijd mengen is er al een eerste vergadering met hen eind 1941. Ze plannen een grootse landing in Europa voor het jaar 1942.
Uiteindelijk zouden ze het bij een kleine aanval houden in 1942 en zouden dan in 1943 de grote landing doen. Maar in 1943 doet men eerst de landing in Sicilië en Overlord, code voor de landing in Normandië, is verschoven naar 1944. Vanaf maart 1943 begint men met de voorbereidende werken. De landing was voorzien voor 1 mei, het werd 5 juni 1944. MAAR, alles hangt af van de weersomstandigheden. Meer dan 3 miljoen soldaten verbleven in Zuid-Engeland op het startschot.
3. Keuze van een landingsplaats
Men maakte van iedere streek de pro's en contra's op.
De Belgische en Nederlandse kuststrook had niks anders dan nadelen:
➢ te ver van de Engelse vliegvelden;
➢ weinig toegankelijke plaatsen (diepgang te weinig);
➢ de duinen staan in de weg.
Normandië daarentegen bood heel wat voordelen:
➢ heel eind verwijderd van de dichtbevokte zones;
➢ weinig versterkingen en weinig concentratie van Duitsers;
➢ 600 km. van de Siegfriedlinie;
➢ ideaal strand voor een landing met amfibievoertuigen;
➢ mogelijkheden om een haven uit te bouwen;
➢ opmars van Duitsers kon afgesneden worden door de vernietiging van de bruggen over de Seine en de Loire;
➢ meer dan 100 geallieerde vliegvelden op minder dan 250 km. van Calvados;
➢ Cherbourg (haven) kan men bij ieder getij gebruiken, doordat het een haven is in diep water;
Het nadeel van Normandië is de verre afstand van Zuid-Engeland voor de overtocht van de troepen en de bommenwerpers.
4. Voorbereiding van de landing in Normandië
Reeds zes maanden voor de landing begon men aan de vernietiging van de V1-basissen. Hiervoor waren er meer dan 32.000 vluchten nodig om deze operatie tot een succesvolle einde te brengen. Ook de bruggen over de Loire en de Seine, stations en spoorlijnen vielen onder de bommenregen van de geallieerden. Hierdoor konden de Duitsers moeilijker troepen sturen naar de Normandische kust. Er werden trouwens meer dan duizend locomotieven vernietigd.
Zes weken voor D-day werken in de regio alle vliegvelden en radars vernietigd. Uiteindelijk werd de Atlantikwal aangepakt. De geallieerden waren heel sterk in de lucht. Niet minder dan 15.000 vliegtuigen stonden klaar voor de grote dag. Tijdens de nacht van 5 op 6 juni hebben ze ook nog eens gezorgd voor een afleidingsmanoeuvre door poppen aan een parachute te binden.
Ook vlak voor de landing werd de kuststrook 'opgeruimd' met een bommentapijt. Tijdens D-day werden er slechts iets meer dan 100 vliegtuigen van de geallieerden uitgeschakeld. En de zeemacht? Die waren bezig met onderzeese kabels aan het leggen, de kunstmatige havens maken en de beschietingen ondersteunen.
5. Waar zijn de Duitsers?
Op het ogenblik van de invasie hadden de Duitsers 15.000 kilometer kustlijn te verdedigen. Aan de Atlantische kust hadden ze de Atlantikwal gebouwd. Een verdedigingslijn met bunkers en zwaar geschut die hen moest behoeden van een invasie vanuit de zee. De Atlantikwal was wel nog maar voor 18 % afgewerkt. De Atlantikwal werd verdedigd door Veldmaarschalk Rommel. Zijn divisies bestonden voor een groot deel uit oude of heel jonge soldaten en vreemdelingen. In het achterland lagen de geharde eenheden. De westelijke verdedigingslijn was verzwakt doordat het Oostelijk front zoveel manschappen opslorpte. De Atlantikwal was 5300 km. lang, van de Noordkaap tot aan de Spaanse grens. Er moesten 15000 bunkers komen, tussen de bunkers moesten kazematten komen. De kust moest overdekt worden met mijnen, prikkeldraad en obstakels, zowel op de stranden als onder water. Als dit zou gerealiseerd geweest zijn voor 100% dan zou een landing veel meer mensenlevens geëist hebben.
De Duitsers hadden slechts 500 vliegtuigen die konden vliegen (niettegenstaande de productie was opgedreven), de geallieerden hadden er 15000! Er was brandstofgebrek, daardoor hadden de piloten slechts 50 oefenuren, i.p.v. de vereiste 260, met veel ongevallen als gevolg.
Drie pantserdivisies hadden de Duitsers klaar in de kuststrook, maar twee ervan konden niet worden ingezet zonder het bevel van Hitler zelf. En die laatste beperking zou Duitsland noodlottig worden. De landmacht van Hitler was uitgeput, de artillerie was vrijwel geheel aangewezen op de trekkracht van paarden. De soldaten spraken een mengelmoes van talen.
Met de Duitse zeemacht was het nog slechter gesteld, ze had nagenoeg geen oorlogsschepen meer, alleen nog een 50-tal onderzeeërs.
6. De valse start
Men moest de dag voor de landing om 04.00 uur het startsein geven om 's anderdaags om 06.30 uur te kunnen landen. Op 3 juni bij een stralend weer moet men aanhoren dat het zodanig slecht weer zal worden dat een landing onmogelijk zal zijn. Op 4 juni 's morgens is het weer nog steeds goed, maar de vooruitzichten zijn slecht. Eisenhower besluit om 24 uur uit te stellen. Ondertussen waren de schepen wel al vertrokken, gezien de geplande datum van 5 juni en het mooie weer. Alle schepen werden teruggeroepen.
Voor 6 juni werd er een tijdelijke verbetering verwacht. Eisenhower heeft het zeer moeilijk. Indien het zeer slecht weer is zal de landing mislukken en zou het einde van de oorlog er wel eens heel anders kunnen uitzien. Als men het zou uitstellen dan moest dit voor twee weken zijn, men kon immers alleen landen bij springtij. Tegen dan zou de landingsplaats zeker uitgelekt zijn, want iedereen had reeds zijn orders ontvangen. De moraal zou zeker een ferme deuk krijgen.
Op maandag de vijfde juni om 03.30 uur 's morgens wordt die lichte weersverbetering bevestigd en Eisenhower besluit het erop te wagen. Het vertreksein werd gegeven voor de grootste militaire operatie ooit.
7. De landing
Reeds om middernacht werden de parachutisten achter de linies gedropt. De schepen en landingsvaartuigen wachten tot 03.30 uur om te vertrekken vanuit de Assembly Area (halverwege beide kusten). Tussen 6 en 8 uur 's morgens hebben alle landingen plaats.
Eerste landing op UTAH BEACH (het is nu eb!).
Een groot succes, ze landen op 900 meter van de voorziene plaats. Geen tegenstand.
De voertuigen komen allemaal probleemloos aan land.
Landing op OMAHA BEACH.
Grote verliezen door vele obstakels (falaisekust), veel materiaal en schepen gaan verloren. Een zware Duitse verdedigingspost was niet doorgegeven door de inlichtingen, zeer veel dode en gekwetste geallieerde soldaten. Generaal Bradley denkt op een bepaald ogenblik om terug te trekken, maar ze zetten toch door en 's avonds zijn ze 1500 meter verder landinwaarts.
Landing op GOLD BEACH
Moeilijke landing: windsterkte 5. Vele amfibievoertuigen en schepen zijn verloren. Obstakels op het strand, zieke soldaten door
de wilde zee en precies vuur van de Duitse soldaten zorgen voor grote verliezen. 's Avonds pas hebben ze de eerste dorpen kunnen innemen.
Landing op SWORD
Door de sterke stroming moeten ze afgezet worden op 4 km. van de kust, mede daardoor verliezen ze zo de helft van de twee bataljons amfibievoertuigen. Niettegenstaande schieten ze in het begin goed op. Later raken ze stokvast gedurende 33 dagen!
Landing op JUNO BEACH
Ze komen met een vertraging van 30 minuten aan, het is stilaan eb. De kuststrook ligt bezaaid met mijnen. De Duitsers verwelkomen ze met kanonvuur, mitraillettevuur en granaten. Toch komen de geallieerden door de vijandelijke linies, zij het met één dag vertraging.
8. Hoe het allemaal fout ging voor de Duitsers
De geallieerden hadden plannen opgezet om de Duitsers te misleiden. Zo was het hoofdkwartier van Montgomery in Portsmouth gevestigd en zijn radiozender stond in Kent. Dit alles zou wijzen op een invasie in het "Nauw van Calais". In Kent stationeerde men een onbestaand leger, met valse zweefvliegtuigen en landingsvaartuigen, terwijl de echte werkzaamheden plaats vonden in Zuid-Wales.
Daar lagen alle schepen en waren de 3,5 miljoen soldaten gestationeerd. Maar de Duitsers konden dit nooit zien. De verkenningsvliegtuigen hadden maar een vliegbereik tot Kent. De Duitsers wisten dat er een invasie zou komen. Rommel dacht aan Normandië, Von Rundstedt aan Pas de Calais. Hitler geloofde eerder Rommel, maar verdeelde de troepen over beide zijden. Omdat men bleef geloven dat de landing in Pas de Calais zou plaatsvinden werden deze troepen zeer laat na de invasie weggetrokken voor de tegenaanval. De Duitsers dachten immers dat de invasie in Normandië een afleidingsmanoeuvre zou zijn.
Begin juni 1944 was het slecht weer en er woedde een hevige storm, niemand geloofde dan aan een invasie. Daardoor was Rommel voor een familiebezoek naar Duitsland. De commandant van Normandië leidde manoeuvres in Bretagne en zijn plaatsvervanger was weg met een liefje tijdens de invasienacht. De geallieerden bombardeerden Normandië de nacht voordien, maar Von Rundstedt bracht het leger van Calais in paraatheid, niet dat van Normandië.
Von Rundstedt vroeg reeds om 4 uur in de morgen van de 6de juni om zijn troepen te laten oprukken. Berlijn aarzelde of het wel om een echte invasie ging. Pas laat in de namiddag kreeg hij de toestemming. Pas om middernacht kon hij de echte tegenaanval starten, met de reservepantserdivisies en troepen uit Bretagne. Dit was 24 uur nadat de eerste parachutisten aan land waren
L'Etat-Major kon maar geen beslissing nemen. Ze moesten absoluut zeker zijn dat het "de" invasie was. Niemand had de moed het aan Hitler te vragen want hij sliep. Niemand wou immers zijn slaap verstoren. Ze bleven er heilig van overtuigd dat de echte invasie in Pas de Calais zou plaatsvinden. De 200.000 soldaten in Calais moesten daar blijven, voor een invasie die er nooit zou komen.
Hitler maakte er zelfs moppen over en dacht hij ze op één dag terug in zee zou gedreven hebben. Maar toen was het al te laat. De verrassing was compleet!
Honfleur: wandelen tussen charme en kunst
Honfleur is op en top een charmant havenstadje: een pittoresk oude stadskern, een gezellig ingesloten jachthaventje, een heel bijzondere houten kerk, heel veel kunstateliers en een paar leuke musea. Alle ingrediënten aanwezig dus voor een mooie wandeling met onderweg veel plekjes om rustig te genieten. In alle seizoenen trekt Honfleur heel wat toeristen aan. En toch slagen we erin om je te brengen naar plekjes waar het minder druk is. De startlocatie, die is eigenlijk ook speciaal want je begint de stadswandeling … langs het strand met zicht op de Pont de Normandie. Ben je klaar voor een verkennende wandeling in Honfleur?
➢ Afstand: 5,4 km
➢ Vertrek en einde: gratis parking met een vuurtorentje, Phare de la Falaise des Fonds. Er zijn openbare nette toiletten (ook gratis)
Adres gratis parking: kruispunt D513 met de Route de Trouville GPS-coördinaten: N 049°25’29.02” E 000°12’53.52”
➢ Aard: stadswandeling met een vleugje strand
➢ Wegdek: verharde wegen
➢ Reliëf: enkele hellende straatjes en trappenpartijen
➢ Toegankelijk voor rolwagens: niet geschikt voor rolwagens door de vele zware kasseistroken en trappen, maar het stadje kan je wel bezoeken als je je beperkt tot de omgeving van de Vieux-Bassin (jachthaven) en de kerk Sainte-Catherine.
➢ Bewegwijzering: geen
➢ Parkeren in Honfleur is zeer duur. Wil je dichter bij het centrum je wagen achterlaten, dan kan dat, maar niet meer gratis dan.
> Legende: = wegwijzer = bezienswaardigheid
Routebeschrijving
Met de parking in de rug steken we de rijweg over en we staan meteen met de voeten in het zand. Stap naar rechts en geniet van deze passage langs het strand, la plage du Butin. Ga wanneer je naar een muur toegaat naar rechts, na zowat 800 meter, steek een brugje over, dan links om zo aan de toegang uit te komen van le Jardin des Personalités. Vooraleer je deze tuin binnenstapt, geniet nog even van het mooie uitzicht op de Pont de Normandie. Toch ‘n vreemd beeld hoe je het verkeer, de (vracht)wagens lijken wel miniatuurtjes, hoog boven het water ziet rijden.
Ga deze tuin in en dan kan je vrij kiezen welk wandelpad je neemt. Hou wel als je door het park bent links aan om via een smeedijzeren hek het park opnieuw uit te komen, wijst zichzelf allemaal uit.
Zo kom je op de kade, je ziet een gedenksteen voor zij die het leven lieten op zee. Net er voorbij sla je rechts af. Je stapt nu voorbij een de sporthal en sportvelden om uit te komen op een parking. Aan je linkerhand is er een Vlindertuin (Naturospace). Vóór je een vuurtoren, Phare de l’Hopital.
Jardin des Personnalités
Een prima verzorgd park met mooie uitnodigende wandelpaden, vijvertjes en ‘aangeklede’ buste-standbeelden. Je ziet ze in de perkjes opduiken, soms verrassend, met telkens een woordje uitleg. Schrijvers, kunstenaars, musici, notabelen, … die elk in hun domein zich lieten inspireren door het stadje, er woonden of werkten.
Hou de vuurtoren in de rug en stap naar een groot huis toe. Sla nu de straat, rechts van dit huis, de Rue Haute in. Daarnet nog aan het strand, en nu meteen al in een pittoreske straat met vakwerkhuizen. Verderop kom je voorbij het Maison Satie. Het wordt dan wat drukker in de straat, niet van het verkeer maar van toeristen. Je nadert immers het hart van Honfleur. Je zal het snel merken aan de winkeltjes waar de cider en calvados wordt aangeprezen, de souvenirshops, de kunstgalerijtjes enz. Bij het einde van de rue Haute, beland je aan de Vieux Bassin aan je rechterzijde. Het gebouw de Lieutenance ontneemt nog even het zicht op de Vieux Bassinween mooi Ga rechtdoor over het brugje.
Phare de l’ Hopital
Deze vuurtoren werd voor het eerst aangestoken op 1 juni 1857. Het lichtbaken moest de schepen op veilige afstand houden van de zeebank Ratier en de monding van de Seine. In 1908 werd het licht echter al gedoofd. De vuurtoren op de parking nam toen de rol over. Pas in 2004 kocht de stad Honfleur de vuurtoren aan, nadat hij al die tijd in privé handen was. Hij is ook vereeuwigd op schildersdoeken van bekende kunstschilders als een Monet, Boudin, Seurat, …
Maisons Satie
Dit is het museum van de componist Erik Satie. Geboren in Honfleur in 1866 en gestorven in Parijs in 1925. Het museum bestaat uit aaneengesloten huisjes en heeft als doel Satie's muziek op een moderne wijze te laten beleven. Daartoe gebruikt men in het museum naast de muziek ook de elementen licht, kleur, beeld en abstracte of moderne objecten. Satie componeerde voor zijn tijdperk zeer moderne muziek, vooral voor theater en toneel. Wellicht is het ook daardoor dat hij ons niet bekend in de oren klinkt.
Meer info op www.musees-honfleur.fr
Net over het brugje stap je naar rechts op de kade (Quai SaintEtienne). Het Hôtel de Ville hou je aan je linkerhand. Ongeveer 20 meter moet je een steegje in (er is o.a. een pijl die wijst naar Greniers à sel). Als je dit steegje doorbent, kom je op een binnenpleintje, Place Arthur Boudin. Rechts van je een geklasseerd monument, Cour de Roncheville, waar een galerij is gehuisvest. Ga over het pleintje en sla rechts af. Je komt oog in oog met grote muren in de Rue de la Ville. Deze muren verbergen vroegere zoutopslagplaatsen (Greniers à sel).
Verderop aan je rechterzijde, stap je een smal steegje in, Rue des Petites Boucheries. Er hangt een bordje dat wijst naar Musée du Vieux Honfleur.
Zoals de naam het al doet vermoeden was dit een straatje met slagerswinkels. Dit straatje maakt deel uit van de oude stadskern die tot eind de 17de eeuw ommuurd was. Vele schilders vonden hier inspiratie voor een nieuw kunstwerk.
Op het einde van dit straatje volg je links en rechts mee zo kom je in de Rue des prisons waar links het Etnografisch museum (Heemkundig museum is correcter) gehuisvest is in een van de mooiste historische huizen van Honfleur. Op het einde van dit
straatje kom je aan Vieux Bassin. Onmiddellijk krijg je rechts op de hoek een oude kapel te zien die momenteel het marinemuseum huisvest.
Ga naar links en wandel de kade af. Daar aanbeland, stap je links in een wat drukkere straat tot aan een rond punt, Rue de la Porte de Rouen. Je passeert een monument ter ere van Albert Sorel, een historicus in Honfleur geboren.
Lieutenance
De Lieutenance, , een gebouw waarin de vroegere gouverneur van Honfleur woonde, werd reeds gebouwd vooraleer Honfleur een versterkte stad was (ca. 11de eeuw). Toen de omwalling er stond was het meteen ook een van de toegangspoorten tot de stad. Het gebouw is wel veel gewijzigd van vorm want in de 16de eeuw was er ook een kleine belforttoren aangebouwd. De naam 'Lieutenance' is ontstaan doordat dit gebouw deel uitmaakte van een kasteel en hier de luitenant van de koning logeerde.
Vieux Bassin
Le Vieux Bassin of oude havenkom was vroeger de plaats waar de vissersboten aanmeerden en hun waar verkochten. Nu is het een jachthaven geworden. Wat vooral je aandacht zal trekken zijn de hoge huizen die meestal dateren uit de 17de en 18de eeuw. Honfleur is nog steeds een vissershaven maar de boten leggen nu aan buiten het centrum. Ze vissen nu vooral op grijze garnalen en Coquilles Saint-Jacques.
Greniers à sel
Honfleur was actief betrokken bij de ontdekkingsreizen in de 16de en 17de eeuw. Naast hun ervaren zeemannen had Honfleur ook uitstekende scheepswerven en alle faciliteiten om een zware en lange zeereis tot een goed einde te brengen. Daarbij horen uiteraard ook opslagplaatsen.
De ‘greniers à sel’ waren opslagplaatsen voor zout. Ze zijn gebouwd in de 17de eeuw. De drie opslagplaatsen konden 10.000 ton zout stockeren. Dit zout werd dan gebruikt voor het bewaren van vis op zee. Honfleur had vissers die op haring visten en lang op zee waren, zout was de enige manier om de vis te bewaren. Momenteel worden deze gebouwen gebruikt als tijdelijke tentoonstellingsruimten.
Musée d'Etnographique
Het Etnografisch of heemkundig museum is gehuisvest in de oude gevangenis met aanpalende huizen uit de 16de eeuw. Je vindt hier oude interieurs terug met gebruiksvoorwerpen en klederdracht uit deze regio van Normandië.
Musée de la Marine
Dit marinemuseum is gehuisvest in de voormalige kerk Saint-Etienne. Dit is de oudste kerk van Honfleur en gaat terug tot de 14de eeuw. Deze kerk is reeds buiten gebruik gesteld tijdens de Franse Revolutie in 1793 en werd na een tijdelijke functie als magazijn in 1899 geopend als museum. Hier vind je nu maquettes, gravures en andere voorwerpen die het rijke verleden van Honfleur als vissershaven illustreren.
Aan het rond punt hou je links aan. Aan de overzijde een opvallende glazen gevel van de Médiatheque Maurice Delange. Links daarvan het Maison du tourisme. Steek over naar het kantoor van de Dienst Toerisme. Eventueel een bezoekje, maar hou rekening met de Franse sièsta-uren. Loop om het Toerismekantoor heen waardoor je aan een voormalige wasplaats komt die mooi gerestaureerd is. Stap nu naar de kerk toe langs een bloemenperk. Aan je linkerzijde zie je een oorlogsmonument. Na je bezoek aan de kerk ga je het pleintje af (Place Leonard). Neem de eerste straat rechts, Rue Notre Dame. Loop die af en op het kruispunt ga je rechtsaf naar het rond punt dat je al voorbijkwam. De beeldengroep ’Statuaire des Moulières’ fleurt dit rond punt wat op.
Stap nu opnieuw de Rue de la Porte de Rouen af tot aan de Vieux Bassin die je dus van alle kanten zal gezien hebben. Net voor je de andere kade van de Vieux Bassin opwandelt, kijk eens naar links. Hier ligt de Rue de la République, vroeger de belangrijkste straat van Honfleur, nu vind je er de meeste winkels.
Je merkt snel, aan eetgelegenheden géén gebrek op de kade. Ben je door de horecatrechter heen, dan beland je opnieuw aan de Lieutenance. Ga daar het hoekje om, links en dan nog eens links. Stap nu langs de kerk voorbij om de trappen te vermijden aan je rechterzijde.
Eglise Sainte Léonard
Reeds in de 12de eeuw stond er hier een kerk ter ere van de Heilige Leonardus maar tijdens de Honderdjarige Oorlog werd ze vernield. De huidige kerk werd gebouwd in de 16de eeuw en is vooral bekend voor haar portaal in vlamgotiek. De achthoekige klokkentoren dateert van 1760. Normaal is ze open voor het publiek. Bewonder de fresco’s, de beelden, het hoogaltaar en ook hier vind je foto’s van Thérèseke uit Lisieux.
Kerk Sainte-Catherine
Deze kerk werd gebouwd in de 15e en 16e eeuw en is, behalve de fundamenten, volledig in hout opgetrokken, hoewel niemand de ware reden kent waarom want toen werden alle kerken reeds in steen gebouwd. Waarschijnlijk was deze constructie als voorlopig bedoeld want er was geen geld genoeg voor een stenen kerk, de omwalling van de stad moest immers dringend hersteld worden na de schermutselingen van de Honderdjarige Oorlog.
Heb je ooit al een houten kerk binnengestapt? Hier krijg je dus die unieke kans. Bemerk de verering van Sainte Thérèse de Lisieux, die hier in juli 1887 zou gebeden hebben. In een hoekje bij het hoogaltaar kan je bij een grote foto een reliekschrijn vinden van haar.
Klokkentoren Sainte-Catherine Tegenover de houten kerk staat de Clocher Ste-Cathérine, een eikenhouten klokkentoren, bedekt met kastanjehout.
Aan de klokkentoren (kerk in de rug) zie je links in de hoek een smal straatje, de rue des Lingots. Stap daar in, naar rechts en op het einde ga je naar links, Rue de l’Homme de Bois, een geplaveid straatje. Deze straat waar heel wat kunstenaars hun atelier hebben, dankt haar naam aan een sculptuur dat nu weliswaar verdwenen is. Op een uitstekende balk op het huis met nummer 27 was een mensenhoofd gesculpteerd als aandenken aan de slavenhandel. Honfleur werd immers lange tijd gebruikt als doorvoerhaven van slaven.
Verderop kom je aan het Musée Eugène Boudin. Even daar voorbij krijg je op een open plekje een verrassend zicht op de Pont de Normandie. Wat verder op nummer 47 staat links een prachtige hoekwoning met de private weg 'rue de l'Homme de Bois'. Een infobordje leert dat dit huis vaak is vereeuwigd op schilderijen.
Bij een eerste Y-splitsing hou links aan (Rue Alphonse Allais). Neem dus niet dalende Rue du Trou Miard.
Stap de Rue Alphonse Allais af, je moet wel links afslaan (Rue Baudelaire). Zo beland je op de Rue Adolphe Marais. Ga daar naar rechts. Via deze rustige straat kom je nog wat tussen het groen om langzaam dalend uit te komen op de parking. Eind van de wandeling.
Musée Eugène Boudin
Eugène Boudin (1824-1898) was een Frans kunstschilder die in Honfleur geboren is, als zoon van een vissersfamilie. Nadat hij eerst gewerkt heeft als verkoper van kaders en schildersmateriaal is hij zich volledig gaan toeleggen op het schilderen. Zijn thema's hebben vooral met de zee en de kust te maken. Hij was een van de eersten die niet in zijn ateliers schilderde maar wel in de natuur.
Het museum heeft Eugène Boudin zelf gesticht samen met zijn vriend Dubourg. Het heette toen het stedelijk museum en was ondergebracht in het stadhuis. In 1924 werd het gehuisvest in de kapel van het Augustijnenklooster, er werden in de jaren '70 en '80 extra gebouwen bijgezet en kreeg het de naam van Eugène Boudin zelf. Er is een permanente tentoonstelling over de kunstenaars van de regio, waaronder uiteraard heel wat schilderijen van Eugène Boudin maar ook van andere bekende impressionisten. Door de vele schenkingen is het een rijk museum geworden met ook een afdeling van meubels en klederdracht uit Normandië. Sinds juni 2016 is het heropend na een grondige renovatie. Meer info op www.musees-honfleur.fr
Deze gratis reisgids bevat de eerste 15 blz van onze erg uitgebreide reisgids van Normandië.
Bespaar jezelf uren opzoekingswerk en mis geen enkele bezienswaardigheid.
Koop nu de volledige, digitale (pdf – 79 blz A4) reisgids met 4 autoroutes, 6 stadwandelingen en meer dan 130 beschreven bezienswaardigheden, boordevol praktische informatie, bijzondere plekjes en tips van locals.
Koop de volledige gids op shop.themediabay.be
Disclaimer
AT-Europe bvba haalt zijn informatie uit betrouwbare en zorgvuldig geselecteerde bronnen. Doch kan AT-Europe bvba niet verantwoordelijk gesteld worden voor eventuele foutieve informatie noch voor het gebruik van deze informatie en zijn eventuele nadelige gevolgen.
Wij zouden het ten zeerste op prijs stellen indien je eventuele opmerkingen, aanvullingen of foutieve gegevens zou doorgeven via geert@at-europe.be
Fotoverantwoording: © Images AT-Europe bvba, Dreamstime.com, iStockphoto.com en Fotolia.com, tenzij anders vermeld. Dit is een uitgave van AT-EUROPE BVBA. Redactie: Geert Van de Voorde. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, online publicatie, databanken of op welke wijze ook zonder schriftelijke toestemming van de uitgeverij. Alle rechten voorbehouden.
Laatste update: november 2017