Uitwisseling met Stellenbosch University - Kaapstad
EXCHANGE VERSLAG
Drie jaar lang nominaal je Bachelor doorlopen en geen tussenjaar nemen na je middelbare school, dat gaat allemaal wel heel erg snel. Straks ben je op je 22e al klaar met je Master en begint het leven toch wel een jaar of 3 te vroeg serieus te worden. Dit kon ik natuurlijk niet laten gebeuren. Een half jaar studeren in Zuid-Afrika leek mij dan ook de ideale manier om mijn studententijd nog even op te rekken. En ik kan nu achteraf zeggen dat het inderdaad meer dan een ideale manier is geweest. Omdat in Zuid-Afrika de seizoenen natuurlijk precies tegenovergesteld lopen ten opzichte van hier, begon het tweede semester vrijwel direct nadat het jaar hier was afgelopen. Letterlijk een week na de uiterlijke inleverdatum van mijn Bachelorscriptie zat ik al in het vliegtuig richting Kaapstad. Niet dat dat een probleem was, aangezien ik de afgelopen 6 maanden eigenlijk alleen maar vakantie heb kunnen vieren, maar het zorgde er wel voor dat ik voor mijn gevoel vrij halsoverkop die kant op ging. Deels door de hectische voorbereiding maar ook zeker voor een groot deel bewust, had ik mij niet heel erg ingelezen over Stellenbosch en Zuid-Afrika in het algemeen. Ik wilde me laten verrassen en gewoon met een neutrale blik aan mijn semester beginnen. Of het echt heeft geholpen weet ik niet, maar het heeft me in ieder geval geen moment tegengewerkt. Het zorgde er alleen wel voor dat mijn aankomst daar wel even een moment van twijfel met zich meebracht. Zoals iedereen weet die ooit naar Kaapstad is gevlogen, ligt het vliegveld ongeveer 20 minuten rijden buiten de stad. Eigenlijk hetzelfde zoals Schiphol een paar kilometer buiten Amsterdam ligt. Het enige verschil (of
DOOR: WOUTER KASTROP
nouja niet het enige maar het grootste verschil) is dat het vliegveld van Kaapstad aan de rand van Khayelitsha, de grootste Township in de Western Cape, ligt. Dit had als gevolg dat de eerste 20 minuten die ik buiten het vliegveld spendeerde, ik in een busje zat en alles wat ik zag was een soort vuilnisbelt wat mensen tot hun huis hadden gepromoveerd. In dat busje heb ik toen echt wel een paar keer gedacht, waar ben ik in godsnaam aan begonnen‌ Maar dat beeld veranderde compleet toen we dichter en dichter bij Stellenbosch kwamen, waar alles er steeds mooier en bijna Europees begon uit te zien. Wanneer je in Stellenbosch rondloopt is er, op een aantal zwervers na, geen spoor meer te bekennen van de schrijnende armoede die zich nog geen 10 minuten rijden daar vandaan bevindt. De week dat wij aankwamen was Stellenbosch alleen nog wel vrij uitgestorven. Het nieuwe semester begon pas twee weken later en de meeste lokale studenten waren op vakantie of terug naar hun ouders. Eigenlijk waren er alleen nog maar internationale studenten aangezien de intro een week eerder begon. Ondanks dat Stellenbosch dus nog niet heel erg leefde was het