2 minute read
Last post
Geert dachtLast post
Geert Moerman (her)denkt
G-spot
Vanaf dit jaar is mijn column in Ondernemers gepromoveerd van de voorlaatste pagina naar deG-spot van elke schrijver: de laatste pagina van ons onvolprezen blad. Geeft het gevoel dat je het laatste woord hebt, een uitroepteken of vraagteken kan plaatsen bij alle thema’s en mensen die al gepasseerd zijn. We zochten naar een nieuwe titel voor dit laatste woord. Een titel en een baseline die een weerspiegeling zijn van wat je mag verwachten. Een briefing voor de schrijver, een houvast voor de lezer. Herkenbaar en toch verrassend, origineel en toch vanuit dezelfde blik, dezelfde drive en dezelfde geest.
De rubriekstitel werd een woordenspel tussen lastpost en Last Post. De Last Post wordt sinds de 17e eeuw op klaroen gespeeld bij het afsluiten van de dag en de inspectie van de diverse legerposten. Sinds 1928 wordt het ook elke avond gespeeld onder de Menenpoort in Ieper als eerbetoon aan de gesneuvelden uit WOI. Het is dus het afsluiten van een hoofdstuk en het herdenken ervan, alles even op een rij plaatsen en er ‘lering’ uit trekken. Last Post is een passende titel om ons magazine af te sluiten, in deze zin.
En dan is er ook een lastpost in de betekenis van “iemand die vervelend en hinderlijk is”, volgens het woordenboek. Nogal conventioneel om een lastpost zo negatief af te schilderen, want zelf lees ik deze term ook wel als “een luis in de pels”, een Robin Hood. Iemand die niet makkelijk afgeeft, iemand die zich niet door de gebruikelijke conventies en de verplichte denkpatronen laat indammen.
De baseline van deze rubriek wordt “Geert Moerman (her)denkt”. Herdenken in termen van de Last Post, maar ook herdenken als lastpost. Iets omdenken, een invalshoek nemen die verrassend is en een nieuw inzicht brengt. Iets neerschrijven waarvan lezers aanvoelen dat ze het ook hadden gedacht – iets in die zin toch – maar zelf nooit onder woorden brachten.
Het sluimerde wat op de achtergrond en plots staat het daar op papier. Een herkenning van een idee of een gevoel, iets (un)heimlich, het stiekeme genot van even buiten de conventie in denken en doen te treden. Schrijven is wrikken en wringen om iets essentieels aan de oppervlakte te brengen. Eenorigineel idee of gevoel dat een nieuw perspectief biedt op problemen en gebeurtenissen. Parlervrai ook. Geen corporatistische taal. Geen verplicht politiek correct denken.Enook een beetje humor en ironie. Scherp als het moet, relativeren als het kan. Hetleven zoals het is.
Ik denk dat ik deze Last Post hiermee afsluit. Het zal lastig worden om elke maand te posten volgens de briefing die ik hierboven beschrijf. Zo word ik alvast een maandelijkse lastpost voor mezelf. Om de tekst uit mezelf te wringen en op papier te krijgen. Voordeel is dat het er dan staat. Een klaroenstoot op papier.
GEERT MOERMAN gedelegeerd bestuurder -
Voka Oost-Vlaanderen “
