W Fundacji Visteria celebrujemy polską sztukę, rzemiosło i dizajn. Zależy nam na wspieraniu projektantów i projektantek oraz zachęcaniu ich do współpracy i dzielenia się pomysłami. Fundacja powstała, ponieważ głęboko cenimy polskie rzemiosło, inspirujemy się działaniami rodzimych twórców i twórczyń i pragniemy pomóc im zdobyć międzynarodowe uznanie.
„Vogue Polska” od wielu lat jest patronem Pawilonu Polskiego na Biennale Sztuki w Wenecji oraz partnerem Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, a także Instytutu Adama Mickiewicza. Stworzenie Fundacji Visteria to naturalna kontynuacja naszych działań na tym polu.
ZAŁOŻYCIELKA
Katarzyna Jordan
RADA FUNDACJI
Federica Sala
Anda Rottenberg
Tomek Rygalik
ZARZĄD FUNDACJI
Hanna Rydlewska
Szymon Machnikowski
KATARZYNA JORDAN
KATARZYNA JORDAN
,,
Istotnym elementem działalności
Fundacji Visteria będzie organizowanie wystaw ilustrujących to, co najciekawsze w polskiej sztuce i dizajnie. Program wystawienniczy Fundacji zainaugurowała ekspozycja „Romantyczny brutalizm. Podróż w głąb polskiego rzemiosła i dizajnu”, pokazana w kwietniu 2025 roku w Mediolanie w trakcie trwania targów Salone del Mobile. Ta niezwykła prezentacja wraz z programem towarzyszących jej spotkań przybliżyła międzynarodowej publiczności najważniejsze trendy w rozwoju polskiego rzemiosła i dizajnu kolekcjonerskiego, ewolucję polskiej estetyki i jej kluczowych motywów z perspektywy historycznej aż po nowoczesność i zabrała widzów w bogatą, wszechstronną podróż w głąb polskiego stylu.
ROMANTYCZNY BRUTALIZM. Podróż w głąb polskiego rzemiosła i dizajnu
ZORGANIZOWANY PRZEZ FUNDACJĘ VISTERIA KURATOROWANY PRZEZ FEDERICĘ SALĘ
W 1918 roku, po ponad stu latach zaborów, Polska odzyskała niepodległość. Niedługo potem starała się wyrazić swoją świeżo ukonstytuowaną tożsamość poprzez wzięcie udziału w Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej i Wzornictwa w Paryżu.
Aby uczcić stulecie tego wydarzenia, nowo powstała Fundacja Visteria, założona przez wydawczynię i mecenaskę sztuki Katarzynę Jordan w celu wspierania działań polskich projektantów i projektantek na międzynarodowej scenie, zorganizowała wystawę polskiego rzemiosła i dizajnu. Zrealizowana przy wsparciu rodzimych instytucji, w tym Instytutu Adama Mickiewicza, wystawa proponuje przekrojowy przegląd twórczości nowego pokolenia polskich projektantów i projektantek, łącząc ich prace z obiektami, które zdążyły się już zapisać w historii wzornictwa.
Poprzez szereg starannie przemyślanych impresji wystawa podkreśli znaczenie zagadnień związanych z kwestia -
mi natury i postnatury oraz sposobów, w jakie historyczne wpływy brutalizmu, romantyzmu, dekadentyzmu, folkloru i art déco wciąż inspirują współczesną polską kulturę projektową. Obiekty stworzone przez dwudziestu sześciu projektantów i projektantki zostaną zaprezentowane w sekcjach podkreślających rolę materiałów takich jak drewno, szkło, ceramika, stal, a także koronki i tkaniny. Unikatowy projekt ekspozycji stworzyła Zuza Paradowska z Paradowski Studio.
FEDERICA SALA
FEDERICA SALA
Niezależna kuratorka i doradczyni ds. dizajnu Federica Sala stawia wzornictwo w centrum swojego życia. Działa w sposób interdyscyplinarny i zarówno w pracy nad wystawami, projektami komercyjnymi, jak i publikacjami pozostaje w nieustającym dialogu ze światem sztuki i architektury.
Z natury dociekliwa, głęboko wierzy w moc przemian, którą czyni podstawą swojej działalności.
Urodzona w Mediolanie, doświadczenie zawodowe zdobywała we Francji. Przez pięć lat pracowała w dziale dizajnu Centre Pompidou w Paryżu, gdzie współpracowała z uznanymi projektantami, takimi jak Philippe Starck i Ettore Sottsass Jr, a także z centrum badawczym Fabrica, należącym do Benetton Group. W kolejnych latach była związana z Enel Contemporanea, gdzie pracowała przy projekcie H+ wraz z Franceskiem Bonamim, co z kolei zaowocowało współpracą z m.in. Carstenem Höllerem i braćmi Starn. W latach 2010-2019 była współzałożycielką i współdyrektorką PS, jednej z pierwszych agencji kreatywnych łączących tworzenie treści z komunikacją, i kuratorką sekcji Object na Międzynarodowych Targach Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej w Mediolanie (miart), wystaw prezentowanych na 5VIE Art + Design (Max Lamb, Raw-Edges, Sabine Marcelis, Matteo Cibic) oraz projektu rezydencji artystów dla Airbnb.
FEDERICA SALA
W 2018 roku, wraz z Patricią Urquiolą, była wspókuratorką monograficznej wystawy przeznaczonej na Triennale di Milan, a w 2021 roku kuratorką wystawy „Giulio Castelli. La cultura imprenditoriale del sistema design”, przygotowanej z okazji otwarcia ADI Design Museum.
Obecnie Sala kontynuuje pracę jako niezależna kuratorka. Koncentruje się na punktach przecięcia się różnych dyscyplin związanych ze światem dizajnu. Współpracuje z wieloma włoskimi i międzynarodowymi instytucjami i firmami, takimi jak Buccellati, Dolce & Gabbana, Cassina, Rizzoli International, Six Senses, Venini i Assab One. W lipcu 2022 roku została dyrektorką wydawniczą magazynu „The Good Life Italia”.
ZUZA PARADOWSKA
ZUZA PARADOWSKA
Wykształcenie: wzornictwo w Central Saint Martins w Londynie oraz studia na renomowanej Królewskiej Akademii Sztuki w Antwerpii, wpłynęło na to, jak ważną rolę w pracy
Zuzy Paradowskiej odgrywają badania naukowe, rzemiosło i innowacyjny język projektowania. Pierwsze doświadczenia zawodowe zdobywała, pracując dla Rafa Simonsa i Alexandra McQueena oraz jako asystentka takich stylistów, jak Katie
Grand i Panos Yipanis. Uczestniczyła w konsultacjach strategii kreatywnych i pokazach mody (Louis Vuitton, Prada, Givenchy, Rick Owens) i współpracowała z szeregiem magazynów („British Vogue”, „Love Magazine”, „Dazed & Confused”, „Another Magazine”).
Czerpie z bogatego doświadczenia i nieustannie poszukuje nowych ścieżek, jej działania są multidyscyplinarne. Twórczość obejmuje wystrój wnętrz, projektowanie mebli oraz sztuki piękne – Zuza Paradowska konsekwentnie odmawia zaszufladkowania w jednej dyscyplinie czy bycia definiowaną poprzez jeden styl pracy. Po powrocie do Polski została współzałożycielką Paradowski Studio.
ZUZA PARADOWSKA DLA FUNDACJI VISTERIA
Dla Fundacji Visteria Zuza Paradowska zaprojektowała przestrzeń wystawienniczą oraz stworzyła projekt ekspozycji prezentowanej podczas tygodnia dizajnu w Mediolanie, ukazującej tradycje i ewolucję polskiego dizajnu i jego kluczowych motywów.
WSPÓŁCZEŚNI ARTYŚCI I ARTYSTKI:
Jan Ankiersztajn
Anna Bera
Marek Bimer
Zofia Chylak
Monika Dąbrowska-Picewicz
Dérive
Formsophy
Maciej Gąsienica Giewont
Kaja Gliwa
The Good Living & Co.
Katarzyna Harasym
Hasik Design
Marcin Kuberna
Kasia Kucharska
Mikołaj Moskal
Aleksander Oniszh
Agnieszka Owsiany
Monika Patuszyńska
Jakub Przyborowski
Marcin Rusak
Filomena Smoła
Splot
UAU Project
Unism
Marta Wojtuszek
Aleksandra Zawistowska
HISTORYCZNI ARTYŚCI I ARTYSTKI:
Magdalena Abakanowicz
Zbigniew Horbowy
Jolanta Owidzka
Antoni Rząsa
Jerzy Słuczan-Orkusz
Olgierd Szlekys
Henryk Albin Tomaszewski
Władysław Wincze
Władysław Wołkowski
Krystyna Wojtyna-Drouet
Irena Żmudzińska
1
WSPÓŁCZEŚNI
ARTYŚCI
I ARTYSTKI
Jan Ankiersztajn
Aluminium Streamlined Desk
ALUMINIUM
2025
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI GALERII OBJEKT
Biurko stworzone przez Jana Ankiersztajna charakteryzuje się bezszwową konstrukcją z aluminium, starannie złożoną z ręcznie kształtowanych blach przy użyciu tradycyjnych technik stosowanych w budowie nadwozi samochodowych. Każda linia spawu jest dokładnie szlifowana i polerowana, tworząc gładką, ciągłą powierzchnię, która oddaje istotę ruchu. Czerpiąc inspirację z karoserii samochodów koncepcyjnych i wczesnych prototypów wyścigowych, biurko nawiązuje do rzemiosła minionej epoki, w której skomplikowane ramy konstrukcyjne były pokrywane ręcznie formowanymi aluminiowymi karoseriami.
Aluminium Mirror
ALUMINIUM
2025
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI GALERII OBJEKT
Obiekt inspirowany jest geometrią bocznych lusterek samochodów sportowych z lat 60. Precyzyjnie wykonany, odzwierciedla elegancję wczesnego wzornictwa motoryzacyjnego, jednocześnie nawiązując do gładkich, nieprzerwanych powierzchni charakterystycznych dla twórczości Jana Ankiersztajna.
BIO
Jan Ankiersztajn (ur. 1990) ukończył architekturę na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu i Contextual Design na Design Academy w Eindhoven. Zyskał rozpoznawalność dzięki działalności na pograniczu sztuki, dizajnu i rzemiosła, w ramach której własnoręcznie wytwarza autorskie aluminiowe formy przestrzenne o wyrazistej geometrii. Jego dzieła były prezentowane na najważniejszych wydarzeniach i targach, współpracuje z Rossana Orlandi Gallery. Otwiera pierwszą polską listę najważniejszych twórców AD100.
Strona: janankiersztajn.com
E-mail: jan.ankiersztajn@gmail.com
IG: @janankiersztajn, @objekt_gallery
Anna Bera
Object N. 16 z cyklu Object
2022 Object N. 16 jest jedną z prac z cyklu Object , w którym autorka stara się uchwycić szczególny sposób istnienia przedmiotów w przestrzeni, gdzie obiekt jest czymś monumentalnym, wręcz ostentacyjnym, pojawia się nagle i bez uzasadnienia. Przytłacza materialnością, tak że jego istnienie staje się niepodważalne, nawet jeśli niczemu nie służy. Ciężka drewniana bryła jest zestawiona z niewielką taflą lustra, co sprawia, że przedmiot zyskuje swoją funkcję, jednak ze względu na skalę i proporcje oba elementy – i rama, i lustro – nigdy nie osiągają jej w pełni. Przyklejona na zewnątrz tafla powoduje, że funkcja ramy jest zdekonstruowana i rama staje się bezużyteczna, a mimo to przyjmuje formę monumentalnej bryły z litego drewna, ciężkiej i nieporęcznej. Obiekt jest w całości ręcznie rzeźbiony z drewna czerwonego dębu, pokryty naturalnym olejem lnianym. Lustro – ręcznie cięte i szlifowane.
BIO
Anna Bera (ur. 1985) jest rzeźbiarką i projektantką, absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, wykładowczynią warszawskiej School of Form SWPS. Prowadzi pracownię w Warszawie, tworzy głównie wielkoformatowe rzeźby i obiekty użytkowe z drewna. Skupia się na doświadczeniu materialności świata. Często wykonuje obiekty, które są nieporęczne lub bogate w detale i faktury, czym niemal wymuszają kontakt fizyczny. Jej prace były prezentowane na wystawach, festiwalach i targach na całym świecie.
Strona: www.annabera.com
E-mail: anna@annabera.com
IG: @annabera PRACE
Marek Bimer
Hindenburg
ŻYWICA, METAL, WŁÓKNO SZKLANE
2025
—
Kształt tego gigantycznego, trzymetrowego obiektu od razu przywodzi na myśl sterowiec unoszący się na niebie w czarno-białych filmach. Stąd jego nazwa – Hindenburg . Podświetlony i podwieszony pod sufitem, wygląda jeszcze bardziej filmowo. Powstał z setek małych fragmentów materiału, z którym na co dzień pracuje artysta. Można powiedzieć, że jest to dzieło recyklingowe, ponieważ do jego stworzenia wykorzystano materiały pozostałe po innych rzeźbach. W studiu Bimer Light nigdy nic się nie marnuje. Stworzenie tego dzieła to tygodnie pracy w specjalnych maskach i kombinezonach, w unoszącym się w powietrzu szklanym pyle i proces dobierania idealnych kawałków, które pozwoliły uzyskać tę konkretną formę.
Pirouette
ŻYWICA, METAL 2022
Poszukiwanie i dopieszczanie idealnej formy to dla Marka Bimera kluczowy element pracy. Ta konkretna rzeźba łączy w sobie kilka interesujących elementów. Dolna część swoim kształtem, delikatnością i przezroczystością może przypominać tkaninę, podczas gdy w górnej części artysta umieścił poziome kolce skierowane w różnych kierunkach, nadające pracy dynaWebsite: janankiersztajn.com
mikę. Ten zabieg sprawia, że rzeźba wygląda, jakby była w ruchu – niemal tańczyła. Ciekawą rolę w tej pracy odgrywa również światło. Żarówka umieszczona jest w dolnej części, subtelnie rozpraszając światło ku górze, podczas gdy czubek obiektu pozostaje niemal całkowicie w cieniu. Efekt tego zabiegu przywodzi na myśl sceniczny reflektor, wycinający dobrze wszystkim znane, charakterystyczne koło świetlne na scenie. To wszystko składa się na tytuł pracy – Pirouette (Piruet).
BIO
Marek Bimer (ur. 1962) jest rzeźbiarzem, grafikiem, rysownikiem, dizajnerem, projektantem wnętrz i przedmiotów. Jest uznawany za jednego z najważniejszych żyjących i aktywnie tworzących polskich projektantów i rzeźbiarzy, uczestnik wielu wystaw i konkursów w Polsce i za granicą. Razem z żoną, śp. malarką Anną Gosiewską-Bimer, oraz córkami, Natalią i Julią, również artystkami i projektantkami, stworzyli dom, który jest jednocześnie pracownią i galerią.
E-mail: info@marekbimer.com
IG: @bimerlight
Zofia Chylak
Koronka Margerytki – Chylak Heritage Bobowa
RĘCZNIE WYKONANA PRZEZ KORONCZARKĘ JADWIGĘ ŚLIWĘ
2025
Koronka Lilie – Chylak Heritage Bobowa
RĘCZNIE WYKONANA PRZEZ KORONCZARKĘ EWĘ SZPILĘ
2025 —
Koronkowa tkanina Lilie – Chylak Heritage Bobowa
RĘCZNIE WYKONANA PRZEZ KORONCZARKĘ EWĘ SZPILĘ
2025 —
Kolekcja powstała w ramach projektu Chylak Heritage i jest poświęcona tradycyjnej koronce klockowej z Bobowej, niewielkiego miasta w południowej Polsce. Tutejsza koronka cechuje się misterną, ażurową strukturą z motywami roślinnymi i geometrycznymi oraz wykorzystaniem lnianych nici. Projekty bazujące na charakterystycznych wzorach kwiatowych, margerytek i lilii, oraz liści kasztanowca zostały stworzone we współpracy z lokalnymi koronkarkami, Jadwigą Śliwą i Ewą Szpilą. Niepowtarzalny styl i techniczne tajniki koronkarskiego rzemiosła były w Bobowej przekazywane z pokolenia na pokolenie, co sprawiło, że ta niewielka miejscowość stała się rozpoznawalna na całym świecie. Obecnie w sposób szczególny celebruje się tu tę tradycję podczas corocznego Międzynarodowego Festiwalu Koronki Klockowej.
BIO
Zofia Chylak jest założycielką i projektantką marki Chylak, koncentrującej się na skórzanych akcesoriach, torebkach, butach i dodatkach. Ukończyła historię sztuki, specjalizując się w badaniach nad symboliką stroju w sztuce północnego renesansu. Historia stroju wciąż stanowi dla niej źródło inspiracji – projektantka łączy „stare z nowym” i tłumaczy na język współczesny nieraz zapomniane już tradycje. W ramach projektu Chylak Heritage dąży do szerzenia wiedzy na temat dawnych polskich obyczajów i kultury.
Strona: chylak.com
IG: @chylak.bags
Monika Dąbrowska-Picewicz
Geo z serii Momenty 2025
Misy Geo są częścią serii Momenty , zainspirowanej kształtami i strukturami zaobserwowanymi w naturze i balansującej na pograniczu rzeźby i formy naczyniowej. – Fascynują mnie organiczne kształty kamieni, zbieram je nad moją zaprzyjaźnioną rzeką, ale również przywożę z różnych mniej lub bardziej odległych miejsc. Ukształtowane przez wodę, tworzą swoje własne historie, a po latach wywołują wspomnienia związane z konkretnym miejscem, krajobrazem i nastrojem. Ich kształty to czasami gotowe rzeźby. Momenty to również chwile decyzji związanej z odkrywaniem materii ceramicznej. Kolejne etapy procesu nieustannie podpowiadają nowe rozwiązania, a ja próbuję ich nie przeoczyć – opowiada twórczyni.
BIO
Monika Dąbrowska-Picewicz jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Uczestniczyła w licznych wystawach i sympozjach ceramicznych w Polsce i za granicą, w tym w Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, we Francji i Włoszech. Jej prace znajdują się w zbiorach: Muzeum Śląskiego w Katowicach, Muzeum Historycznego w Bielsku-Białej, Museo della Ceramica di Grottaglie we Włoszech, Museo de Ceramica de l’Alcora w Hiszpanii. Od 2021 roku jest członkinią Stowarzyszenia Nów. Nowe Rzemiosło.
Strona: dabrowskapicewicz.pl
IG: @monika.dabrowska.picewicz
Dérive Studio
Dérive Studio, plafon Dynks
STAL, ALUMINIUM, PETG
2025
Dérive Studio x Zuza Paradowska, instalacja Dérive
STAL, ALUMINIUM, PETG
2025
Instalacja z frezowanego na CNC aluminium, stali i drukowanego w 3D PETG odzwierciedla istotę Dérive Studio. Jej modułowa struktura pokazuje, jak podejście twórców do druku 3D i prefabrykacji staje się narzędziem do współpracy z architektami i projektantami. – Jak woda przyjmujemy kształt każdej idei, każdego kontekstu. Ta instalacja to nie tylko obiekt, ale przestrzeń dla swobodnego przepływu koncepcji. To miejsce, gdzie pomysły ewoluują, zmieniają formę w procesie, aż osiągną swoją ostateczną postać – stwierdzają założyciele Dérive Studio. Instalacja powstała we współpracy z Zuzą Paradowską. Wspólnie twórcy zredefiniowali potencjał swoich narzędzi, wznosząc druk 3D i system modułowy na nowy poziom ekspresji i funkcjonalności.
BIO
W studiu projektowym Dérive Adam Skotarczak i Jan Gliński łączą różnorodne zainteresowania i wizje. Adam stara się redefiniować powtarzalną i zrobotyzowaną naturę druku 3D, tworzy organiczne kształty i czyni ten proces bardziej nieprzewidywalnym. Jan jest twórcą modułowego systemu AXI3, który składa się z elementów ze stali nierdzewnej w różnych rozmiarach i pozwala budować struktury stanowiące fundament ich wspólnych kreacji. Ich współpraca owocuje minimalistycznymi, prostolinijnymi obiektami, które pasują do przestrzeni publicznych i prywatnych wnętrz.
Strona: www.derive.studio
E-mail: hello@derive.studio
IG: @____derive
Formsophy
Alicja Prussakowska i Jakub Kijowski
Ylva
ODLEW ALUMINIOWY, MARMUR, KAMIENIE KSIĘŻYCOWE
2025 Ylva to rzeźbiarski obiekt wykonany z odlewanego aluminium i marmuru. Długa, organiczna forma blatu przywodzi na myśl ruch wody, a osadzone w nim kamienie księżycowe – ukryte na dnie rzeki minerały. Marmurowe monolity płynnie łączą się z aluminium, tworząc jednolitą, niemal naturalną strukturę. Surowa i monumentalna forma, złagodzona miękkimi detalami, wpisuje się w estetykę „romantycznego brutalizmu”, charakterystyczną dla duetu artystów.
BIO
Formsophy to duet Alicji Prussakowskiej i Jakuba Kijowskiego , tworzących rzeźbiarskie obiekty, w których kluczową rolę odgrywają intuicja i eksperyment. Pracując z aluminium i kamieniem, artyści eksplorują technikę odlewu, traktując proces kształtowania jako równie istotny, jak efekt. Każdy ich obiekt jest unikatowy. Swój styl określają jako „romantyczny brutalizm”. Ich prace o surowej i pierwotnej estetyce kryją subtelne detale. Piękno rodzi się tu z napięcia między przeciwieństwami.
Strona: formsophy.com
E-mail: contact@formsophy.com
IG: @formsophy
Maciej Gąsienica
Giewont
Object no. 1
DĄB
2025/5
Object no. 2
DĄB
2025/6 —
W naczyniu został symbolicznie wydrążony środek, co przenosi uwagę na zewnątrz. W grubej ściance nacięto precyzyjne, równe, głębokie rowki, tworząc płasko ułożone pierścienie. Podczas naturalnego wysychania drewno odkształca się w nieprzewidywalny sposób, nadając formie unikatowy, dynamiczny charakter. Cały proces jest harmonijnym dialogiem między rzemiosłem a naturą, gdzie to naturalne wysychanie wyznacza ostateczny kształt obiektu.
BIO
Maciej Gąsienica Giewont (ur. 1974) jest artystą i rzemieślnikiem, który tworzy unikatowe obiekty użytkowe, wykorzystując technikę toczenia na tokarce. Łączy tradycyjne metody obróbki drewna, minimalistyczną estetykę i harmonię z naturą. Pracuje w wilgotnym drewnie, eksponując jego naturalną „niedoskonałość” – sęki, pęknięcia, przebarwienia. W jego twórczości materia i naturalne procesy odgrywają kluczową rolę, sprawiając, że projekt staje się wyjątkowy, a jego ostateczny kształt wyznacza moc natury.
Strona: giewont.studio
IG: @giewont_studio
The Good Living & Co.
Monika Szyca-Thomas, Meadow / Skirted
STAL NIERDZEWNA, BAWEŁNA 2024
Krzesło Meadow to pierwszy projekt marki The Good Living & Co., prototyp powstał wiosną 2019 roku. Z okazji pięciolecia marki do projektu wkomponowano poduszkę z falbankami, która dodaje temu minimalistycznemu projektowi romantycznego charakteru.
Monika Szyca-Thomas, Artisan
STAL NIERDZEWNA 2024
Artisan to nierdzewny stół inspirowany klasycznymi zdobieniami ze sztukaterią. Dzięki tym ręcznie robionym elementom surowa, zimna stal nabiera romantycznego i szlachetnego charakteru.
BIO
The Good Living & Co. to rodzinna pracownia zajmująca się rzemiosłem oraz współczesnym i klasycznym dizajnem. Monika Szyca-Thomas , która założyła ją w 2019 roku, wraz z całym zespołem głęboko wierzy w ponadczasowy charakter stali i w to, że ręcznie robione, lokalnie wytwarzane meble mają wyjątkową wartość. Marka prezentowała swoje prace na tygodniu dizajnu w Mediolanie, wygrała plebiscyt Must Have za krzesło Neboo (2022) oraz konkurs Her.Itage (2023).
Strona: thegoodliving.co
E-mail: hello@thegoodliving.co
IG: @thegoodliving.co
Katarzyna Harasym
Neokryształy
TECHNIKA SLUMPINGU
2025
Neokryształy to projekt upcyklingowy, seria kryształowych obiektów, która mówi o upływającym czasie i nowym życiu po transformacji. Projekt rozpoczął się po śmierci babci Katarzyny Harasym w 2023 roku, po tym jak artystka odziedziczyła po niej uszkodzony kryształowy wazon, który postanowiła wypalić w piecu. – W ten sposób zaczęłam szukać starych kryształów, aby techniką slumpingu nadać im nowy kształt. Matowe Neokryształy wyglądają jak duchy poprzednich kryształowych naczyń, rozciągnięte przez czas. Każdy wazon jest unikatowy i ma inną historię – mówi twórczyni.
BIO
Katarzyna Harasym ukończyła wrocławską Akademię Sztuk Pięknych na Wydziale Szkła i Ceramiki, studiowała w Fundació Centre del Vidre w Barcelonie. Pracowała w wielu pracowniach szkła artystycznego w Hiszpanii. Jest laureatką Glass Review 32 Corning Museum w Nowym Jorku w 2011 roku. Obecnie żyje i tworzy we Wrocławiu. Pracuje w różnych technikach szklarskich, najchętniej posługuje się takimi jak: palnik gazowy, fusing i cast. Należy do Stowarzyszenia Nów. Nowe Rzemiosło i Związku Artystów Szkła.
E-mail: harasymka@gmail.com IG: @harasymkaska
Hasik Design Studio
Grzegorz Hasik i Tomasz Krzyżanowski
Sol 2025 —
Sol to ponadczasowy obiekt świetlny, który w swojej prostocie skrywa głębię światła i cienia oraz zapewnia nastrojowe, analogowe światło. Wykonany jest z surowego aluminium oraz ręcznie wypalanego i barwionego szkła. Źródłem światła jest naturalny płomień świecy, który przenikając przez strukturę szklanego dysku, uwydatnia jego fakturę oraz podkreśla schodkową krawędź.
BIO
Hasik Design Studio to duet Grzegorza Hasika i Tomasza Krzyżanowskiego, specjalizujący się w projektowaniu i wytwarzaniu autorskich obiektów – mebli, oświetlenia, akcesoriów – które określają „biżuterią do wnętrz”. Wierzą w trwałość i ponadczasowość, projektują przedmioty, które przetrwają pokolenia. Wszystkie obiekty oparte są na archetypicznych formach – kole, prostokącie z prostym łączeniem. Artyści cenią naturalne piękno drewna, kamienia, szkła oraz patynę, którą pokrywają się metale.
Strona: hasik.design
IG: @hasik_design
Marcin Kuberna
Grôpk
Naczynie no. 174 z cyklu Zemia
2025 Naczynie no. 90 z cyklu Zemia
2023 Czerpiąc z najstarszych metod kształtowania gliny, praca zgłębia archaiczne paradygmaty piękna i siły. Nosi nazwę Zemia , co w języku kaszubskim oznacza „ziemia”, stanowiąc ukłon w stronę pierwotnych wyobrażeń tego żywiołu. Odwołując się do tych archetypów, naczynie jest wyrazem wdzięczności dla rodziców artysty za ich pracę fizyczną i szacunek do ziemi. Eksplorując niejednoznaczne formy, naczynie niemal wygląda tak, jakby samo wyłoniło się z ziemi. Historia zdaje się zataczać koło. Mimo że nie autor nie wybrał życiowej ścieżki podobnej do rodziców, jak mówi, „w końcu i moje ręce zostały związane z ziemią”.
BIO
Marcin Kuberna (ur. 1987) to artysta urodzony w rodzinie rolników na Kaszubach. Praca w ziemi, szacunek dla natury i jej potężnych sił były od zawsze integralną częścią jego życia. W twórczości chętnie czerpie z kaszubskich korzeni i bogatej tradycji ludowej. Samodzielnie zdobywane umiejętności w ceramice, rozwijane pod marką Grôpk, stały się dla niego podróżą ku samopoznaniu, poszukiwaniu korzeni i twórczej niezależności. Jego prace to cicha celebracja niedoskonałości natury i pracy rąk rzemieślnika.
Praca to badanie rzemiosła i przestrzeni eksplorujące postmodernistyczne podejście do koronek i zdobień jako sztuki tradycyjnie związanej z twórczością kobiet. Wykorzystując autorską technikę, Kasia Kucharska kwestionuje zastane techniki produkcji i rzemiosła w poszukiwaniu współczesnych strategii upiększania klarownej, racjonalnej nowoczesności. Instalacja traktuje ornamentykę jako istotną formę ekspresji, celebruje kunszt elementów dekoracyjnych i wykorzystuje je jako narzędzie do odzyskiwania kontroli nad przestrzenią.
BIO
Kasia Kucharska to berlińska marka, która łącząc architekturę z modą, tworzy ubrania-dzieła sztuki. Połączenie tradycyjnego rzemiosła i techniki produkcji opartej na nowoczesnej technologii stanowi sedno projektów brandu. Koncentrując się na nowych metodach produkcji odzieży i zwracając szczególną uwagę na zrównoważone technologie, firma przesuwa granice konwencjonalnego projektowania mody.
Strona: kasiakucharska.com
E-mail: mail@kasiakucharska.com
IG: @kasiaku
Mikołaj Moskal i Kaja Gliwa
Cutouts
2025
Instalacja jest wynikiem współpracy artystyczno-projektowej Mikołaja Moskala i Kai Gliwy. Powstała na bazie imaginarium znaków Mikołaja Moskała i w nawiązaniu do tradycji wycinanek ludowych. Łączy sposób pracy artysty, która opiera się na odręcznym i intuicyjnym wycinaniu (formowaniu) kształtów z papieru za pomocą prostych narzędzi (nożyc), z działaniem projektowym – przełożeniem go na wielkoformatową kompozycję. Elementy instalacji powstały w sposób hybrydowy. Papier malowany jest przez artystę odręcznie, uwydatniając zmiany tonalne i fizyczne właściwości papieru, lecz technika cięcia z manualnej została zastąpiona laserową. Wycięte z papieru formy grupują się w zagęszczone, pasowe kompozycje, które całościowo anektują ściany dwóch pomieszczeń. Artysta wyciął także i zabarwił pasowe kompozycje, które umieszczone zostały w kuchni, tym razem w całości mają one charakter manualny.
BIO
Mikołaj Moskal jest artystą wizualnym, który tworzy prace malarskie, głównie temperą na papierze. Ważny jest dla niego proces zbierania informacji i inspiracji, bazując na którym buduje kontemplacyjne i harmonijne światy. Syntetyczne figury i kształty, które tworzy, jednocześnie mają odbicie w świecie realnym, są ideogramem emocji i pozostają abstrakcyjnymi tworami, z pogranicza imaginacji. Jego prace prezentowane były na wystawach indywidualnych i grupowych w Polsce i za granicą.
Kaja Gliwa jest projektantką graficzną, specjalizuje się w identyfikacji wizualnej wydarzeń kulturalnych i opracowaniach publikacji z obszaru sztuki współczesnej. Proces projektowy opiera na researchu, design thinkingu i intuicji projektowej. Dużą rolę odgrywa dla niej dobór typografii, haptyczność, celowość i wyważone użycie koloru. Łączy użycie narzędzi cyfrowych z elementami generowanymi odręcznie – ilustracją czy liternictwem. Wykładowczyni na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
IG: @mikolaj__moskal, @kajagliwa
Aleksander Oniszh
Folly Chair
JESION EUROPEJSKI 2025
Folly Chair
ORZECH AMERYKAŃSKI 2025
Folly Chair jest zapisem spontanicznych gestów twórcy oraz pracy narzędzia mechanicznego, którego drgania i wibracje zostały utrwalone w drewnie.
BIO
Aleksander Oniszh jest projektantem mebli i rzemieślnikiem. Eksperymentuje z klasycznymi rozwiązaniami technicznymi, a jego projekty charakteryzuje swobodne podejście do formy. Proces ich powstawania i estetyka wynikają z niekonwencjonalnego wykorzystywania narzędzi, wybór materiału bazuje na głębokim zrozumieniu strukturalnych właściwości drewna. W podejmowaniu artystycznych decyzji Aleksander Oniszh kieruje się intuicją.
E-mail: aleksander@oniszh.com IG: @oniszh
Agnieszka Owsiany
Campanula z serii Nowy Regionalizm
KUTA STAL
WSPÓŁPRACA: PAWEŁ BĄCAL, KOWAL 2025
Kandelabr jest pierwszym obiektem stworzonym we współpracy z kowalem posługującym się tradycyjnymi technikami kucia. Powstające w kuźniach detale przez wieki były integralną częścią polskiej architektury oraz przedmiotów codziennego użytku, a kowalstwo artystyczne – rzemiosłem wszechobecnym na terenie całego kraju. Dziś niemal zaniknęło w swojej tradycyjnej formie. Podobnie jak w sztuce ludowej, która często odwoływała się do natury, formy kielichów kandelabra i wyciąganego gaśnika nawiązują do dzwonków Campanula rotundifolia , kwiatów często spotykanych na górskich halach i łąkach.
Curtain z serii Nowy Regionalizm
FILCOWANA WEŁNA, DETALE Z KUTEJ STALI
WSPÓŁPRACA: PAWEŁ BĄCAL, KOWAL 2024
Wielowarstwowa struktura wełnianej tkaniny stworzonej autorską techniką sprawia wrażenie, jakby została utkana, a w rzeczywistości powstała z użyciem pradawnej metody filcowania na mokro. Technika ta wykorzystuje tylko
trzy elementy: wodę, mydło i ruch pochodzący z ludzkiego ciała. Miękkość wełny zestawiono z geometrycznym, rytmicznym wzorem, podobnie jak jasną, delikatną teksturę tkaniny ze stalową konstrukcją, na której została zamocowana. Tak jak pozostałe tkaniny, również ta powstała z unikatowej wełny pochodzącej z endemicznej rasy polskich owiec górskich hodowanych w Beskidzie Śląskim na południu Polski.
Standing Screen z serii Nowy Regionalizm
FILCOWANA WEŁNA, STAL GIĘTA NA ZIMNO WSPÓŁPRACA: JÓZEF GAŁĄZKA, RZEŹBIARZ
2024 Pierwszy z serii obiektów, w którym tkaniny tworzone przez artystkę zyskują nowy, funkcjonalny wyraz. Tkanina, zazwyczaj zdobiąca ścianę, została umieszczona w przestrzeni, stając się obiektem zarówno użytkowym, jak i dekoracyjnym. Decyzja, do której kategorii będzie przypisany, należy do odbiorcy. Tkanina z surowej wełny pochodzącej od polskich owiec górskich powstała metodą filcowania na mokro, a gięta na zimno metalowa konstrukcja parawanu została stworzona przy współpracy z warszawskim rzeźbiarzem Józefem Gałązką.
Website: janankiersztajn.com
Sundried z serii Nowy Regionalizm
FILCOWANA WEŁNA, MŁOTKOWANE ALUMINIUM
WSPÓŁPRACA: PAWEŁ BĄCAL, KOWAL
2025 —
Forma lampy została zainspirowana praniem wysychającym na słońcu. Opowiada o dostrzeganiu piękna w najbardziej prozaicznych przedmiotach i sytuacjach, które przełożone na szlachetne materiały, mogą zaistnieć w zupełnie nowej formie. To projekt spod znaku „romantycznego pragmatyzmu”, a jednocześnie zapis wspomnienia autorki z rezydencji artystycznej Josef and Anni Albers Foundation, w czasie której widok tkanin schnących na tarasie domu towarzyszył jej każdego dnia.
Nowy Regionalizm
Nowy Regionalizm to seria kolekcjonerskich obiektów stworzonych we współpracy z rzemieślnikami i artystami pracującymi z tradycyjnymi technikami i unikatowymi dla niektórych regionów Polski materiałami, które niebawem mogą bezpowrotnie zniknąć. Pierwsza kolekcja artystki, wyprodukowana we współpracy z kowalem, zawiera wełniane tkaniny połączone z elementami z ręcznie kutej stali i redefiniuje dotychczas czysto dekoracyjne funkcje jej tekstyliów. Nawiązujące do obiektów zauważonych na archiwalnych zdjęciach czy znalezionych w kolekcjach muzeów etnograficznych, tradycyjne formy przedmiotów zostały przełożone przez artystkę na współczesny język dizajnu.
Kolekcja oddaje hołd polskim wnętrzom z lat 30. ubiegłego wieku, kiedy ludowe elementy były eksponowane i celebrowane podobnie jak dzieła sztuki. W tamtym okresie lokalnie wytwarzana ceramika i tekstylia często zdobiły mieszczańskie wnętrza – jak gdyby dla uczczenia niedawno odzyskanej niepodległości i wyrażenia silnego poczucia tożsamości narodowej. W rezultacie doszło do wyjątkowego połączenia stylu międzynarodowego z akcentami ludowymi, a dzieła te odgrywały podobną rolę jak dzisiejszy dizajn kolekcjonerski.
Określenie „nowy regionalizm” zostało ukute przez Barbarę Brukalską, znaną polską architektkę i projektantkę. W okresie międzywojennym, gdy międzynarodowy styl zyskiwał na znaczeniu, Brukalska propagowała wykorzystywanie lokalnie produkowanych, polskich materiałów, takich jak cegła, kamień, owcza skóra i jesion zamiast materiałów produkowanych masowo, takich jak np. szkło i stal.
BIO
Agnieszka Owsiany (ur. 1990) jest architektką, artystką i projektantką, prowadzi studio projektowe skupione wokół tkanin. Pracuje z wełną z endemicznej rasy polskich owiec górskich, zgłębia technikę filcowania. Naturalne barwy materiałów, z naciskiem na ich faktury i taktylność, i eksponowanie śladów procesu pracy stały się głównymi motywami jej języka wizualnego. Seria eksperymentalnych obiektów użytkowych, jak lampy, siedziska i zasłony, bada sferę między wzornictwem użytkowym a sztuką kolekcjonerską.
Strona: agnieszkaowsiany.com
E-mail: studio@agnieszkaowsiany.com
IG: @agnieszkaowsiany
Monika Patuszyńska
Obiekt z serii How White is White?
2024
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI GALERII OBJEKT
Monika Patuszyńska dekonstruuje zarówno formy, jak i pojęcia, rozkładając je na fragmenty i nadając im nowe znaczenia. Odlewane ślady przeszłych struktur stają się punktem wyjścia do budowania nowej rzeczywistości, w której przypadek i niedoskonałość odgrywają kluczową rolę. To proces, w którym destrukcja staje się narzędziem kreacji.
BIO
Monika Patuszyńska to artystka i kuratorka, członkini Międzynarodowej Akademii Ceramiki (AIC/IAC), absolwentka ASP we Wrocławiu. Była projektantką w Zakładach Porcelitu Stołowego Pruszków oraz przewodniczącą Międzynarodowego Sympozjum Ceramicznego „Porcelana Inaczej”. W latach 2014-2016 pełniła funkcję dyrektorki artystycznej w Instytucie Dizajnu w Kielcach. Dzięki współpracy z nowojorskim biurem architekta Petera Marino jej prace można znaleźć w Maison Guerlain w Paryżu, salonie Chanel w Singapurze oraz butiku Tiffany’ego w Nowym Jorku.
Proste pudełko z drewna dębu i orzecha amerykańskiego. Korpus jest łączony z wykorzystaniem ręcznie wycinanych jaskółczych ogonów. Uchylne, ręcznie fakturowane wieko otwiera się obustronnie i pozostaje w pozycji pionowej.
Pudełko na czworonogu 2025 —
Sześcienne pudełko na biżuterię z dwiema wyjmowanymi tackami, na czworonożnej podstawie. Wykonane z mahoniu afrykańskiego Sapele oraz płyty fornirowanej klonem i mahoniem. Forma pudełka nawiązuje do japońskich hełmów Kabuto.
BIO
Jakub Przyborowski to stolarz z powołania. Po ukończeniu studiów planistycznych zajął się rzemiosłem. Realizuje autorskie i zlecone projekty mebli oraz obiektów użytkowych w małej warszawskiej pracowni. Szuka prostych wizualnie, ale wymagających wykonawczo rozwiązań, w których odnajduje przestrzeń do rozwoju własnych umiejętności. Poza pracą twórczą czynnie angażuje się w działania promujące rzemiosło jako prezes Stowarzyszenia Nów. Nowe Rzemiosło i nauczyciel w szkole stolarstwa tradycyjnego.
E-mail: przyborowski.jakub@gmail.com
IG: @jakub_przyborowski
Marcin Rusak Studio
Flora Cabinet 190 Amber (Trial Proof – 1 of 1)
SPECJALNIE SPREPAROWANE KWIATY I LIŚCIE, ŻYWICA, STAL NIERDZEWNA
2024
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI FUNDACJI VISTERIA
Materiał Flora powstał z chęci obserwacji i zachowania ulotnego piękna roślin, pozyskiwanych jako odpad kwiatowy z zaprzyjaźnionych kwiaciarni czy od organizatorów wydarzeń. Lata eksperymentów doprowadziły do osiągnięcia materiału, który skupia zainteresowania Marcina Rusaka znaczeniem i cyklem życia materiałów, z którymi pracuje. Pracochłonny proces powstania obiektów z serii Flora odbywa się całkowicie ręcznie – od zbierania i przetwarzania roślin po ich układanie w unikatowe kompozycje inspirowane naturą i sztuką, po ich odlewanie w tworzywie. Flora Cabinet 190 powstał jako hołd wobec ikonicznego obiektu projektu słynnego modernisty Josefa Franka.
BIO
Marcin Rusak (ur. 1987) był wolnym słuchaczem warszawskiej ASP, studiował na Design Academy w Eindhoven i w Royal College of Art w Londynie. W swojej wieloaspektowej praktyce porusza wątki związane z ideami wartości obiektów kolekcjonerskich, potrzeby ich posiadania, ulotnością materii. Tworzy autorskie techniki i materiały, bazując na unikatowym tworzywie, jakim są odpady kwiatowe i materiały pochodzenia roślinnego. Jego instalacje i obiekty opowiadają o pomijanych lub przemilczanych aspektach życia.
Strona: marcinrusak.com
IG: @marcinrusak
Filomena Smoła
Within z serii Within
SZKŁO DMUCHANE
2024
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI GALERII OBJEKT
Filomena Smoła tworzy obiekty, które przywołują zapomniane piękno przedmiotów i dekoracji, które niegdyś były obecne w życiu jej i jej bliskich. Są próbą odtworzenia atmosfery domów, krajobrazów, klimatu i otoczenia, splecioną z tęsknotą za utraconymi chwilami. To historie sięgające głęboko w przeszłość, związane z polskimi regionami, pełnymi detali i opowieści. Formy, które tworzy artystka, są świadomymi przejawami wewnętrznych poszukiwań, zacierają granice między sztuką a użytkowością. Ich funkcjonalność nie jest celem, lecz punktem wyjścia do głębszego, bardziej introspektywnego zanurzenia się w materię. Artystka poszukuje w nich ukrytego piękna, które wyłania się z najstarszych, często zapomnianych śladów naszej tożsamości. To piękno, które nie unika straty, lecz ją akceptuje i staje się jej integralną częścią.
BIO
Filomena Smoła jest jedną z niewielu kobiet z Polski samodzielnie dmuchającą szkło w hucie. Absolwentka wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych, zdobyła stypendium magisterskie na studia na najstarszej uczelni szkła w USA, Kent State University, gdzie tworzy i pracuje jako wykładowczyni. Otrzymała grant Urban Glass w Nowym Jorku i stypendium rezydencji Bocci Design and Manufacturing Company. Jest laureatką Glass Review 43 Corning Museum w Nowym Jorku. Jej twórczość była prezentowana na licznych wystawach w kraju i za granicą.
IG: @filomenasmola, @objekt_gallery
Splot
Józef Czajkowski i Zofia Stryjeńska
Józef Czajkowski, Paryski
BAWEŁNA, WEŁNA Z RECYKLINGU
PROJEKT ORYGINALNY: 1925
Józef Czajkowski stworzył kilim Paryski do projektowanego przez siebie Pawilonu Polskiego na paryskiej Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej i Wzornictwa w 1925 roku, dlatego wzór tkaniny jest kwintesencją stylu art déco, choć wyraźnie czuć w nim pamięć secesji. Kilim Paryski przywodzi na myśl kompozycję wschodnich kobierców, odnosząc się do polskiej tradycji fascynacji bliskowschodnią tradycją wzornictwa.
Zofia Stryjeńska, Łąka
BAWEŁNA, WEŁNA Z RECYKLINGU
PROJEKT ORYGINALNY: LATA 20. XX WIEKU
Kilim Łąka projektu Zofii Stryjeńskiej to wzór wykorzystujący modną w międzywojniu stylistykę „zakopiańską”. Choć tkanina wydaje się przedstawiać motyw ludowy, to w rzeczywistości jest fantazją na temat ludowości, stworzoną przez artystkę wywodzącą się z kręgów miejskiej
inteligencji. Wzór kilimu pochodzi z archiwum profesorki Szulgi, która we współpracy ze Splotem ożywia tkactwo w Glinianach – miejscowości w zachodniej Ukrainie, 50 kilometrów na wschód od Lwowa, gdzie od drugiej połowy XIX wieku działał największy w austro-węgierskiej Galicji, a potem w II RP ośrodek tkania kilimów. Kilim Łąka odznacza się żywą kolorystyką i dynamiczną kompozycją skrywającą subtelne niuanse. Warto zwrócić uwagę na cechę charakterystyczną kilimów gliniańskich, jaką jest tło wykonane z wełny barwionej „na trzy końce”, dające efekt rozedrgania powierzchni tkaniny.
BIO
Józef Czajkowski (1872-1947) to urodzony w Warszawie wszechstronny artysta – malarz, architekt i projektant przedmiotów sztuki użytkowej. Jednym z jego największych osiągnięć były sukcesy na Międzynarodowej Wystawie
Sztuki Dekoracyjnej i Wzornictwa w Paryżu w 1925 roku
– złoty medal w dziedzinie architektury oraz przedmioty prezentowane w Pawilonie Polskim i na wystawie w Grand Palais, z kilimem Paryskim na czele.
Zofia Stryjeńska (1891-1976) to pochodząca z Krakowa polska malarka, ilustratorka i graficzka. Była, obok Tamary Łempickiej, jedną z najpopularniejszych polskich artystek art déco, zwano ją „księżniczką polskiego malarstwa”.
Pokazywała swoje prace na Międzynarodowej Wystawie
Sztuki Dekoracyjnej i Wzornictwa w Paryżu w 1925 roku, była nagradzana na Biennale w Wenecji, dekorowała wnętrza polskich transatlantyków, projektowała kilimy, w tym tkaninę dla cesarza Japonii.
Przemysław Cepak (ur. 1986) zajmuje się restytucją, propagowaniem oraz rozwojem kilimu w Polsce i w Ukrainie.
Twórca oraz dyrektor artystyczny marki Splot, tkającej wzory historyczne oraz współczesne.
Strona: splotkilim.com
IG: @splotkilim
UAU Project
Justyna Fałdzińska i Miłosz Dąbrowski
Sailor’s Embrace z serii Wild at Heart
2025
Lula’s Whisper z kolekcji Wild at Heart
2025
Wild Hearts Illuminated z kolekcji Wild at Heart
2025 Burning Devotion z kolekcji Wild at Heart
2025
Kolekcja Wild at Heart to hołd dla nieposkromionej natury twórczości – dzikiej, nieprzewidywalnej, a jednocześnie precyzyjnie kształtowanej przez technologię. Każdy obiekt w tej serii – od zmysłowych, pełnych subtelnej energii wazonów po ekspresyjną dekorację ścienną i świecznik, w którym pulsuje światło – powstał na styku algorytmicznej precyzji i intuicyjnej ekspresji. Formy wykonane za pomocą technologii druku 3D nabierają życia dzięki ręcznej obróbce i barwieniu, gdzie kolor staje się emocją, a struktura – rytmem. To opowieść o pasji zamkniętej w kształcie, o świetle, które drży na powierzchni, o harmonii dzikości i ładu.
BIO
UAU Project to studio projektowe w Warszawie, założone przez Justynę Fałdzińską i Miłosza Dąbrowskiego . Specjalizuje się w unikatowych i innowacyjnych dziełach sztuki użytkowej z wykorzystaniem technologii druku 3D. Projektanci łączą wysoki poziom rzemiosła z nowoczesną technologią, tworząc zachwycające wizualnie, funkcjonalne projekty, które przesuwają granice możliwości druku 3D. Na przestrzeni lat zdobyli międzynarodowe uznanie, a ich prace są prezentowane na całym świecie.
Strona: uauproject.com
IG: @uauproject
Unism
Fluid: Mała miska
POSTARZANY MOSIĄDZ, ODLEW WYKONANY W FORMIE PIASKOWEJ 2025
Fluid: Mała miska
POLEROWANY MOSIĄDZ, ODLEW WYKONANY W FORMIE PIASKOWEJ 2025 —
Fluid: Wysoki stolik pomocniczy
SZCZOTKOWANE ALUMINIUM, ODLEW WYKONANY W FORMIE PIASKOWEJ
MARZEC 2025
—
Stolik wykonany jest przy użyciu techniki odlewu w formie piaskowej, zaprojektowany tak, aby pasował zarówno do kanap, jak i foteli. Służy jako idealne miejsce do odstawienia szklanki lub odłożenia książki. Powierzchnia stolika jest ręcznie szczotkowana, ma wyraźnie widoczną teksturę. Podobnie jak w przypadku innych produktów odlewanych w formie piaskowej, drobne niedoskonałości powstałe w wyniku tego procesu sprawiają, że każdy stolik jest wyjątkowy.
Fluid: Duża taca
TEKSTUROWANE ALUMINIUM, ODLEW WYKONANY W FORMIE PIASKOWEJ
2024
Taca wykonana jest przy użyciu techniki odlewu w formie piaskowej. Jej rozmiar jest idealny do przechowywania ulubionych drobiazgów. Jej powierzchnia ma subtelne, eleganckie wgłębienie, które łączy funkcjonalność i estetyczny wygląd. Tekstura tacy odzwierciedla surowe piękno procesu formowania odlewu w formie piaskowej.
Fluid: Duża taca
ALUMINIUM CZERNIONE, ODLEW WYKONANY W FORMIE PIASKOWEJ
2024 —
Taca wykonana jest przy użyciu techniki odlewu w formie piaskowej, zaprojektowana tak, aby pomieścić cenne przedmioty. Jej powierzchnia ma subtelne, eleganckie wgłębienie, które łączy funkcjonalność i estetyczny wygląd. Wyjątkowy kolor tacy jest uzyskiwany dzięki wypracowanej przez autorów unikatowej metodzie.
Fluid: Mała miska
POLEROWANY MOSIĄDZ, ODLEW WYKONANY W FORMIE PIASKOWEJ
Miska wykonana jest przy użyciu techniki odlewu w formie piaskowej. Jej organiczny kształt z trzema wyraźnymi wgłębieniami sprawia, że doskonale nadaje się zarówno do zastosowań dekoracyjnych, jak i praktycznych. Jest idealna do przechowywania i eksponowania różnych przedmiotów. Powierzchnia została wypolerowana, aby zapewnić przedmiotowi estetyczny wygląd.
Fluid: Mała miska
POSTARZANY MOSIĄDZ, ODLEW WYKONANY W FORMIE PIASKOWEJ
2024 —
Miska wykonana jest przy użyciu techniki odlewu w formie piaskowej. Jej organiczny kształt z trzema wyraźnymi wgłębieniami sprawia, że doskonale nadaje się zarówno do zastosowań dekoracyjnych, jak i praktycznych.
Jest idealna do przechowywania i eksponowania różnych przedmiotów. Powierzchnia została poddana procesowi oksydacji, który nadał metalowi ciemniejszy, postarzony wygląd.
Fluid: Stół jadalniany
ODLEW PIASKOWY
2024
Solidna, geometryczna konstrukcja o surowej estetyce łączy rzemiosło z nowoczesną formą. Na górze umieszczony jest szklany blat, który nadaje lekkości całej bryle i podkreśla jej charakter.
Fluid: Stolik kawowy z aluminiowym blatem
ODLEW PIASKOWY
2024
Geometryczne nogi i polerowany blat doskonale współgrają, tworząc minimalistyczną bryłę. Surowa forma stolika doskonale podkreśli nowoczesny charakter salonu, przyciągając wzrok.
BIO
Unism Store tworzy meble, które odzwierciedlają klasyczną estetykę, przeciwstawiają się konwencjom i łączą nostalgiczny urok z futurystyczną wizją. Projekty godzą tradycyjne rzemiosło z nowoczesnymi technikami: są jednocześnie ponadczasowe i innowacyjne, celebrują tradycję i przesuwają granice współczesnej estetyki. Każdy obiekt opowiada inną historię sztuki i dizajnu dzięki użyciu luksusowych materiałów, które potęgują dotykowe i estetyczne wrażenia użytkowników.
Strona: unism.store
E-mail: info@unism.store
IG: @unism.store
Marta Wojtuszek
Marta Wojtuszek x Zuza Paradowska, Nasiona, Płatki, Korzenie
RYSUNEK WĘGLEM 2025
BIO
Marta Wojtuszek (ur. 1993) ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Grafiki. Swoją praktykę koncentruje wokół tradycyjnej techniki druku wypukłego, drzeworytu. Zajmuje się rysunkiem oraz reliefem.
Wbrew panującym przekonaniom rzeźby zawierają wiele szorstkich, nieregularnych powierzchni i pustych przestrzeni. Wszystkie te elementy nadają głębi materiałowi, który przestaje być tylko formą, ale staje się strukturą, przestrzenią, zachęca do refleksji nad procesem tworzenia. Szkło Studio to dekonstrukcja, perfekcja w nieperfekcji, świeże spojrzenie na potencjał materiału, z elementem spontaniczności w projektowaniu. Fascynacja Aleksandry Zawistowskiej szkłem wynika z jego sprzeczności – przemiany z gorącej, płynnej magmy w kruchą rzeźbę. Do każdego dzieła artystka podchodzi z troską i uwagą, ufając, że plazmowa natura materiału czyni go najlepszym rzeźbiarzem. Nie używając standardowych form, łamiąc utarte schematy estetyczne, artystka zamienia proces tworzenia w eksperyment. Rzeźby przybierają spontaniczne kształty, często wymykając się kanonowi piękna.
Szkło Studio we współpracy z Lindsey Fontijn,
Jewelled Goblets
2024
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI GALERII OBJEKT
Jewelled Goblets to wspólna podróż, której korzenie sięgają Amsterdamu, gdzie artystki się poznały, i która przekracza granice geograficzne między Niderlandami, Polską i Czechami. Dialog między Aleksandrą Zawistowską a Lindsey Fontijn jest prezentowany poprzez kolekcję kielichów misternie wykonanych ze szkła, srebra i z naturalnych kamieni szlachetnych. Te ręcznie wykonane elementy łączą w sobie różnorodne umiejętności, techniki i materiały.
Każdy kielich został stworzony, aby dzielić się wyjątkowymi chwilami. Rdzeniem tej współpracy jest głęboka więź. Obiekty reprezentują poczucie wspólnoty, a materiały rezonują ze wspólnymi doświadczeniami twórców. Kolekcja kładzie nacisk na artystyczną przyjaźń, gdzie każdy kielich nosi ślad wspólnej pasji i rzemieślniczej synergii twórczyń.
BIO
Aleksandra Zawistowska jest artystką i projektantką. Studiowała w Warszawie, Lizbonie i Amsterdamie, prowadzi Szkło Studio, jest na liście AD100 Polska. Jest finalistką programu Kunszt Fundacji Rodziny Staraków, stypendystką Brooklyn’s Urban Glass. Jej prace były prezentowane na wystawach na całym świecie. Proces projektowania Aleksandry Zawistowskiej jest wysoce organiczny i intuicyjny. Artystka czerpie inspiracje z natury, geologii i środowiska zabudowanego, a jej prace łączą sfery nauki, kultury i emocji.
Lindsey Fontijn jest niderlandzką projektantką biżuterii. Prace wykonuje we własnym studiu w Amsterdamie. W 2018 roku ukończyła Gerrit Rietveld Academy, uzyskując tytuł licencjacki projektowania na wydziale jubilerskim. Przed studiami uczęszczała do Vakschool w Achoonhoven, gdzie uzyskała dyplom złotnictwa w 2014 roku. Własną markę założyła w 2018 roku i od tego czasu wystawia swoje prace na całym świecie.
Magdalena Abakanowicz (1930-2017) była jedną z najbardziej znanych w świecie polskich artystek, zajmowała się rzeźbą, która w jej ujęciu przekraczała ramy dyscypliny. Pierwszym ważnym dokonaniem twórczyni stały się przestrzenne tkaniny, a właściwie miękkie formy rzeźbiarskie z początku lat 60., które od jej nazwiska zyskały miano abakanów. Artystka łączyła w nich fascynację luźno opadającym płótnem i ekspresją barwy. Intrygowała ją też faktura materii: abakany, wykonane z barwionego, sizalowego włókna, szokowały zwielokrotnioną organicznością.
Zbigniew Horbowy
Wazon Piszczel
RĘCZNIE DMUCHANE SZKŁO, BARWIONE W MASIE
1980–1989
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI FUNDACJI BOCHIŃSKICH
Imponujący wazon gradientowy Piszczel w rozmiarze XXL został zaprojektowany przez Zbigniewa Horbowego i wykonany w latach 80. XX wieku w Hucie Szkła Artystycznego „Barbara” w Polanicy-Zdroju. Wyróżnia się harmonijnym gradientem przechodzącym od głębokiej czerwieni do intensywnej czerni. Wysmuklona forma wazonu z szeroką podstawą i subtelnie rozchylającym się szczytem jest doskonałym przykładem modernistycznego wzornictwa tamtej epoki.
Wazon gradientowy
RĘCZNIE DMUCHANE SZKŁO, BARWIONE W MASIE LATA 70.
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI FUNDACJI BOCHIŃSKICH
Duży wazon z ręcznie dmuchanego szkła sodowego, barwionego w masie, wielokolorowy z gradientowym przejściem między czerwienią i pomarańczą, został zaprojektowany przez Zbigniewa Horbowego dla Huty Szkła Gospodarczego „Sudety” w Szczytnej Śląskiej. Wazon ten, o wysokości 51 cm i średnicy 13 cm, jest przykładem zaawansowanej technologii szkła artystycznego z lat 70. i stanowi kwintesencję polskiego wzornictwa z tego okresu.
Butla „antico” z zestawu Alicja
RĘCZNIE DMUCHANE SZKŁO SODOWE, BARWIONE W MASIE
LATA 70.
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI FUNDACJI BOCHIŃSKICH
Butla z zestawu Alicja została zaprojektowana w latach 70. przez Zbigniewa Horbowego dla Huty Szkła Gospodarczego „Sudety” w Szczytnej Śląskiej. Butla wykonana jest z charakterystycznego szkła sodowego typu „antico”, barwionego w masie, co nadaje jej intensywne, głębokie kolory.
Termin „antico” odnosi się do techniki uzyskiwania szklanej powierzchni o delikatnie matowym, subtelnym wyglądzie, przypominającym antyczne szkło, z charakterystycznym gradientowym efektem przechodzenia kolorów.
Wazon cylinder z zestawu Bałtyk
RĘCZNIE DMUCHANE SZKŁO, BARWIONE W MASIE
LATA 70.
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI FUNDACJI BOCHIŃSKICH
Wazon Bałtyk , zaprojektowany przez Zbigniewa Horbowego, został wykonany w Hucie Szkła Gospodarczego „Sudety” w Szczytnej Śląskiej w latach 70. XX wieku.
Charakteryzuje się klasyczną, cylindryczną formą z szerokim, subtelnie wywiniętym brzegiem, który dodaje mu elegancji. Gradientowe przejście kolorystyczne, od ciepłego bursztynowego odcienia u podstawy po jaśniejszą żółć w górnej części, nawiązuje do kolorystyki nadbałtyckich krajobrazów, typowej dla serii Bałtyk .
Patera z zestawu Bałtyk
RĘCZNIE
LATA 70.
DMUCHANE SZKŁO, BARWIONE W MASIE
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI FUNDACJI BOCHIŃSKICH
Patera z kolekcji Bałtyk , zaprojektowana przez Zbigniewa Horbowego, to wyjątkowy przykład modernistycznego wzornictwa lat 70. XX wieku. Wykonana ze szkła sodowego barwionego w masie, wyróżnia się subtelnym gradientem kolorów, przechodzącym od intensywnej żółci do delikatnego błękitu, nawiązującym do kolorów bałtyckiego pejzażu.
Wazon Ufo
RĘCZNIE
LATA 70.
DMUCHANE SZKŁO, BARWIONE W MASIE
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI FUNDACJI BOCHIŃSKICH
Wazon Ufo , zaprojektowany przez Zbigniewa Horbowego dla Huty Szkła „Barbara” w Polanicy-Zdroju, został wykonany z ręcznie formowanego szkła sodowego, barwionego w masie, co nadaje mu głęboką i trwałą kolorystykę. Jest to doskonały przykład polskiego wzornictwa z lat 70. XX wieku, który łączy nowoczesną formę z zaawansowaną technologią produkcji szkła artystycznego.
Kieliszki do szampana Inco
RĘCZNIE
LATA 70.
DMUCHANE SZKŁO, BARWIONE W MASIE
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI FUNDACJI BOCHIŃSKICH
Kieliszki Inco projektu Zbigniewa Horbowego powstały z ręcznie formowanego szkła sodowego barwionego w masie, z efektem tonalnego przejścia kolorów, od głębokiej czerwieni w dolnej części czaszy po bursztynową żółć u góry. Smukła forma i wysoka nóżka nadają im wyjątkową lekkość i wyrafinowany charakter.
Kieliszki Lotos
RĘCZNIE
LATA 70.
DMUCHANE SZKŁO, BARWIONE W MASIE
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI FUNDACJI BOCHIŃSKICH —
Para kieliszków z serii Lotos projektu Zbigniewa Horbowego. Wykonane w Hucie Szkła Gospodarczego „Sudety” w Szczytnej Śląskiej w latach 70. XX wieku, kieliszki te wyróżniają się unikatowym dizajnem i wyjątkowym kunsztem wykonania. Powstały ze szkła sodowego barwionego w masie, z subtelnym efektem tonalnym.
Mały wazon gradientowy
RĘCZNIE DMUCHANE SZKŁO, BARWIONE W MASIE
LATA 70.
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI FUNDACJI BOCHIŃSKICH
Mały wazon zaprojektowany przez Zbigniewa Horbowego, wykonany w Hucie Szkła Gospodarczego „Sudety” w Szczytnej Śląskiej w latach 70. XX wieku. Powstał ze szkła sodowego, ręcznie formowanego, wyróżnia się unikatowym gradientowym przejściem kolorów, od intensywnego pomarańczu u góry po głęboki czerwony odcień u podstawy. Smukła forma z dekoracyjnymi pierścieniami nadaje mu nowoczesny i jednocześnie ponadczasowy charakter.
Wazon Dalia
RĘCZNIE DMUCHANE SZKŁO, BARWIONE W MASIE
LATA 70.
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI FUNDACJI BOCHIŃSKICH
Wyjątkowy wazon Dalia zaprojektowany przez Zbigniewa Horbowego, wykonany w Hucie Szkła Gospodarczego „Sudety” w Szczytnej Śląskiej w latach 70. XX wieku. Wazon wyróżnia się minimalistyczną formą oraz ciepłą, intensywną kolorystyką, uzyskaną dzięki barwieniu szkła w masie i stylowi „antico”.
Wazon Kielich
RĘCZNIE DMUCHANE SZKŁO, BARWIONE W MASIE
LATA 80.
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI FUNDACJI BOCHIŃSKICH
Wazon Kielich w intensywnym pomarańczowym kolorze, zaprojektowany przez Zbigniewa Horbowego, to wyjątkowy przykład wzornictwa lat 70. XX wieku. Wykonany jest ze szkła sodowego, warstwowego, barwionego w masie i formowanego ręcznie. Elegancka forma kielicha z charakterystycznym przewężeniem w środkowej części podkreśla jego lekkość i nowoczesny styl.
Wazon gradientowy
RĘCZNIE DMUCHANE SZKŁO, BARWIONE W MASIE
LATA 80.
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI FUNDACJI BOCHIŃSKICH
Ten unikatowy wazon, przypisywany wybitnemu polskiemu projektantowi Zbigniewowi Horbowemu, został wyprodukowany w Hucie Szkła Gospodarczego „Sudety” w Szczytnej Śląskiej w latach 70. XX wieku. Wazon charakteryzuje się cylindryczną formą z trzema wypukłymi pierścieniami, a jego wyjątkowość podkreślają gradientowa kolorystyka oraz obecność licznych bąbelków powietrza zatopionych w masie szklanej, co nadaje mu niepowtarzalny charakter.
Gradientowa szklanka
RĘCZNIE DMUCHANE SZKŁO, BARWIONE W MASIE LATA 80.
DZIĘKI
UPRZEJMOŚCI FUNDACJI BOCHIŃSKICH
Szklanka zaprojektowana przez Zbigniewa Horbowego w Hucie Szkła Artystycznego „Barbara” w Polanicy-Zdroju w latach 70. XX wieku doskonale oddaje charakterystyczne dla twórcy eksperymenty ze szkłem barwionym w masie oraz strukturą powierzchni. Szklanka charakteryzuje się wyrazistym gradientem kolorystycznym, przechodzącym od głębokiej czerwieni na górze przez żółć aż po bursztynowy odcień u podstawy. W strukturze szkła widoczne są drobne pęcherzyki powietrza, które nadają całości unikatowy, organiczny charakter.
BIO
Zbigniew Horbowy (1935-2019) to jeden z najwybitniejszych polskich projektantów szkła użytkowego i twórca nowoczesnej szkoły wzorniczej. Wprowadził szkło barwione w masie, co pozwoliło na uzyskanie głębokich i trwałych odcieni, eksperymentował z gradientową kolorystyką, która nadawała lekkość i dynamikę. Jednym z jego największych osiągnięć było opracowanie technologii szkła „antico” o porowatej, spienionej strukturze. Do jego najbardziej znanych projektów należą wazony Ufo i Dalia , butla Alicja , wazony w formie amfor.
Jolanta Owidzka
Złote scherzo
LEN, WEŁNA, SIZAL
1969
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI MUZEUM WŁÓKIENNICTWA W ŁODZI
BIO
Jolanta Owidzka (1927-2020) to jedna z najwybitniejszych polskich artystek zajmujących się tkaniną, przede wszystkim monumentalnym gobelinem. Brała udział w przełomowych dla sztuki włókna prestiżowych wystawach, od pierwszych edycji legendarnego Biennale Tkaniny Artystycznej w Lozannie (1962, 1965) po słynną „Wall Hangings” w nowojorskiej MoM-ie w 1969 roku. Uczestniczyła w niej wspólnie z grupą polskich artystów: Magdaleną Abakanowicz, Zofią Butrymowicz, Barbarą Falkowską, Ewą Jaroszyńską i Wojciechem Sadleyem.
Antoni Rząsa
Krzesło z dzięciołami
DREWNO: MODRZEW, JESION
1961
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI GALERII ANTONIEGO RZĄSY
Krzesło z grzybami
DREWNO: LIPA, DĄB
POCZĄTEK LAT 70. XX WIEKU
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI GALERII ANTONIEGO RZĄSY
„[…] wizerunek twórczy Rząsy nie będzie zupełny, jeśli pominiemy tutaj jego prace o charakterze użytkowym. I w tej dziedzinie pozostaje on wierny temu samemu materiałowi – drewnu. Ujmujące swoją lapidarną konstrukcją zydle, siedziska, ławy, kołyski, zabawki dziecięce – wszystkie te rzeczy, które robi raczej dla wytchnienia, są zwykle bogato podrzeźbione i nie pozbawione przez to swoistych treści. Ujawnia w nich Rząsa bardziej łagodną i wesołą stronę swojej natury, a nawet pewien humor w traktowaniu życia” (cyt. za: „W kręgu Kenara” Marka Jaworskiego).
BIO
Antoni Rząsa (1919-1980) urodził się na Podkarpaciu i wierny wrażliwości ukształtowanej przez kulturę pogranicza, stał się jednym z najbardziej oryginalnych polskich rzeźbiarzy współczesnych. W jego twórczości dopatrzyć się można elementów sztuki romańskiej i wczesnego renesansu, polskiej sztuki ludowej oraz inspiracji prawosławnymi ikonami. Czerpiąc z tradycji, tworzył dzieła na wskroś nowoczesne. W 1976 roku wybudował autorską galerię w Zakopanem, która ma w swoich zbiorach znaczną część jego dorobku.
Jerzy Słuczan-Orkusz
Czajnik pomarańczowy
SZKŁO SODOWE BARWIONE W MASIE RĘCZNIE FORMOWANE
1972
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI LATA 60-TE
—
Naczynie dekoracyjne
SZKŁO SODOWE BARWIONE W MASIE RĘCZNIE FORMOWANE
LATA 70. XX WIEKU
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI LATA 60-TE
—
Czajnik czerwono-żółty
SZKŁO SODOWE BARWIONE W MASIE RĘCZNIE FORMOWANE
LATA 70. XX WIEKU
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI LATA 60-TE
Czerwony wazon
SZKŁO SODOWE BARWIONE W MASIE RĘCZNIE FORMOWANE
LATA 70. XX WIEKU
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI LATA 60-TE
BIO
Jerzy Słuczan-Orkusz (1924-2002) to polski artysta szklarz, twórca szkła unikatowego, projektant szkła użytkowego, pomysłodawca i kierownik artystyczny eksperymentalnej huty szkła artystycznego przy Instytucie Szkła i Ceramiki w Krakowie. Projektował m.in. serie wyróżniających się technologicznie szkieł barwnych, tworzył szkła mleczne, przydymione, w odcieniach żółci, czerwieni, bursztynu. Do zdobienia wykorzystywał nakładki koliste, nitki i wstęgi, doklejane ucha, karbowane stopy.
Olgierd Szlekys i Władysław Wincze
Sarenka
DREWNO
1942
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI MUZEUM WARSZAWY —
Krzesło Sarenka, mimo że kojarzone z meblami dziecięcymi czasów powojennych, powstało w 1942-1943 roku, w trudnych latach okupacji. Jego autorami są Olgierd Szlekys i Władysław Wincze – artyści współpracujący przy projektowaniu mebli w Spółdzielni Artystów „Ład”. Założona w 1926 roku, zasłynęła z produkcji doskonale zaprojektowanych i wykonanych mebli, tkanin żakardowych, kilimowych, ceramiki i innych przedmiotów wyposażenia wnętrz. Obu projektantów współpraca połączyła na wiele lat i zaowocowała, szczególnie po 1945 roku, powstaniem prostych, funkcjonalnych mebli przeznaczonych do mieszkań o małym metrażu, jak np. zydle, stoliki, sekretarzyki, rozkładane kanapy i półkotapczany, szafy, regały i półki.
Henryk Albin Tomaszewski
Kompozycja III
SZKŁO ŻAROODPORNE, WOLNO FORMOWANE
1 POŁ. XX WIEKU
KOLEKCJA PRYWATNA
Kompozycja III Henryka Albina Tomaszewskiego idealnie ukazuje proces twórczy artysty. W pracy widać charakterystyczne dla Tomaszewskiego wykorzystanie szkła żaroodpornego w formie rozdmuchanej bańki, która pod wpływem siły oraz z wykorzystaniem odpowiednich, najczęściej tworzonych przez autora narzędzi zyskała niepowtarzalną formę. To swoiste działanie na krawędzi sprawia, że forma ta jest tak wyjątkowa.
BIO
Henryk Albin Tomaszewski urodził się w 1906 roku w Siedlcach, studiował w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie i w Akademii Sztuk Pięknych. Najpierw zawodowo związany z hutą szkła „Józefina” ze Szklarskiej Poręby, a od lat 60., po przeprowadzce do Warszawy, z okolicznymi hutami szkła. Wśród dzieł autora dostrzec można inspiracje poezją Cypriana Kamila Norwida, muzyką Fryderyka Chopina, Witolda Lutosławskiego czy Piotra Czajkowskiego. Jego prace były podziwiane i doceniane przez publiczność krajową i zagraniczną. Zmarł w 1993 roku.
Władysław Wołkowski
Bachmaty
PLECIONKA Z TRZCINY WIETNAMSKIEJ
OK. 1967
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI MUZEUM TWÓRCZOŚCI WŁADYSŁAWA
WOŁKOWSKIEGO
Na krzesło Bachmaty , powstałe ok. 1967 roku, składają się metalowy, malowany na czarno szkielet wypełniony prostą, jednolitą plecionką z trzciny wietnamskiej tworzącej rodzaj pętli. Nazwa projektu nawiązuje do koni rasy tatarskiej. Jest to czołowy przykład twórczości Władysława Wołkowskiego. Artysta często inspirował się doskonałością natury. W proporcjach, liniach i rytmie poszukiwał harmonii, która była dla niego kluczowa. Jego projekty, takie jak krzesło Bachmaty , są wykonane z dbałością o detal, z wykorzystaniem naturalnych materiałów. Wołkowski dbał zarówno o dizajn, który miał sprzyjać odpoczynkowi i wyciszeniu, jak i o ergonomię mebla.
BIO
Władysław Wołkowski (1902-1986) to polski artysta plastyk, którego twórczość obejmowała różne dziedziny, jak malarstwo, architektura wnętrz, projektowanie mebli. Specjalizował się w projektach z wikliny. Po drugiej wojnie światowej uczestniczył w odbudowie przemysłu wikliniarskiego w Polsce, wzbogacał go o nowe wzory, pisał rozprawy o sztuce i jej roli w życiu człowieka. Korzystał z naturalnych materiałów, inspirował się naturą.
Krystyna Wojtyna-Drouet
Trees/Drzewa
LEN, WEŁNA, SIZAL
1965
DZIĘKI
UPRZEJMOŚCI CENTRALNEGO MUZEUM WŁÓKIENNICTWA
W ŁODZI
BIO
Krystyna Wojtyna-Drouet (ur. 1926) jako twórczyni tkaniny artystycznej stworzyła charakterystyczny dla siebie styl o motywach najczęściej figuratywnych. Jako jedna z pierwszych tkaczek zastosowała w pracach, obok wełny, włókno sizalowe. W realizacjach gobelinowych stosowała też elementy ceramiczne i metal. Brała udział w licznych wystawach polskich i międzynarodowych, jej prace znajdują się w muzeach i kolekcjach prywatnych na całym świecie.
Irena Żmudzińska
Para krzeseł typ 200–185
LATA 60.
DZIĘKI UPRZEJMOŚCI FUNDACJI BOCHIŃSKICH
Para krzeseł typ 200-185 zaprojektowanych przez Irenę Żmudzińską, znaną projektantkę polskiego wzornictwa użytkowego, powstała w Bielskich Zakładach Przemysłu Drzewnego w Jasienicy. Krzesła te są doskonałym przykładem prostoty i funkcjonalności polskiego dizajnu lat 60. Konstrukcja wykonana z litego drewna, z oparciem oraz siedziskiem ze sklejki, cechuje się lekkością formy oraz wytrzymałością. Wyważone proporcje i subtelne detale, takie jak minimalistyczny kształt oparcia, podkreślają ponadczasowy charakter projektu.
BIO
Irena Żmudzińska (1921-2014) to architektka wnętrz i projektantka mebli, której prace stanowią ważny element historii polskiego wzornictwa meblowego. Jej projekty z lat 70. XX wieku odchodziły od prostych, surowych form w kierunku tendencji historyzujących, w których pojawiały się bardziej ozdobne elementy i nawiązania do dawnych stylów. Jednym z jej najbardziej znanych projektów było krzesło 200-185, wykonane z drewna bukowego z siedziskiem z plecionego sznurka.
ORGANIZACJA WYSTAWY
Visteria Foundation
KONCEPCJA KURATORSKA
Federica Sala
PROJEKT WYSTAWY
Zuza Paradowska
ARTYŚCI I ARTYSTKI WSPÓŁCZESNE
Jan Ankiersztajn, Anna Bera, Marek Bimer, Zofia Chylak, Monika Dąbrowska-Picewicz, Derivé, Formsophy, Maciej Gąsienica-Giewont, The Good Living & Co, Kasia Harasym, Hasik Design, Marcin Kuberna, Kasia Kucharska, Mikołaj Moskal i Kaja Gliwa, Aleksander Oniszh, Agnieszka Owsiany, Monika Patuszyńska, Jakub Przyborowski, Marcin Rusak, Filomena Smoła, Splot, UAU Project, Unism, Marta Wojtuszek, Aleksandra Zawistowska
ARTYŚCI I ARTYSTKI HISTORYCZNE
Magdalena Abakanowicz, Zbigniew Horbowy, Jerzy Słuczan Orkusz, Jolanta Owidzka, Antoni Rząsa, Henryk Albin Tomaszewski, Krystyna Wojtyna-Drouet, Władysław Wołkowski, Władysław Wincze, Olgierd Szlekys, Irena Żmudzińska
Projekt graficzny: Monika Proniewska (Hekla Studio) Doradztwo kreatywne: Hanna Rydlewska
Produkcja i komunikacja: Szymon Machnikowski Koordynacja projektu i produkcji: Matylda Polak PR i komunikacja: GA | Guga + Anil (międzynarodowa) SEC Newgate CEE (Polska)
Produkcja wystawy: Columbus Arte –Justyna Szylman, Joanna Waśko, Monika Bielska; Jędrzej Iwanicki – Studio Projektowe Pracownia Asystentka Kuratorki: Giulia Castaldini Tłumaczenie tekstów: Joanna Figiel Zespół projektowy: Izabela Nowak, Katarzyna Bałda-Suchan Zespół Produkcyjny: Eleonora Bojanowska, Zuzanna Parzniewska, Barbara Dobrzańska, Zuzanna Gałązka
Skład katalogu: Katarzyna Rycko, Piotr Pirowski Założycielka Fundacji Visteria: Katarzyna Jordan
