Meike Reusken
Pieter Nijman
Logistiek onder de l ep Wekelijks kunnen zo’n 150.000 mensen terecht bij een van de Nederlandse voedselbanken. Hoe is al het eten dat daar wordt uitgedeeld op een zo efficiënt mogelijke manier op de plek van bestemming te krijgen? Tekst: Laura Bergshoef Foto’s: Bram Belloni
M
et zijn telefoon in zijn hand en mappen onder zijn arm komt Pieter Nijman vlug de kantine van de voedselbank en het distributiecentrum in Tilburg binnengelopen. ‘Sorry dat ik te laat ben’, zegt hij. ‘Ik moest net een zeecontainer vol makrelen redden. Ze stonden op het punt vernietigd te worden, vanwege regelgeving, maar de vissen zelf zijn in prima staat. Dat is toch bizar? Ik 20 | New Scientist | Special Zero Hunger Lab
belde er net snel achteraan. Als het gelukt is, heeft iedere klant van de voedselbank straks een vis.’ Voedselverspilling en voedseltekort zijn belangrijke thema’s voor Nijman. Al zo’n twee en een half jaar is hij bestuurslid van de logistieke afdeling van de Vereniging van Nederlandse Voedselbanken. In Nederland leven meer dan een miljoen mensen onder de armoedegrens. Mensen die de boodschappen niet kunnen betalen, krijgen tijdelijk een keer per week een aanvullend voedselpakket. Hoe gaat dat in zijn werk? En wat kan er beter?
Knelpunten ‘De logistiek achter de voedselbanken is heel complex’, zegt Nijman. De voedselbanken krijgen het eten van bijvoorbeeld bedrijven, supermarkten en inzamelingsacties. Dat eten wordt eerst verdeeld over tien distributiecentra. Van daaruit gaat het naar 171 voedselbanken en de meeste voedselbanken hebben weer meerdere uitgiftepunten. Daar halen zo’n 150.000 klanten eens per week een voedselpakket op. ‘Al het voedsel, dat vaak vers is, willen we zo eerlijk mogelijk over verschillende klanten door heel N ederland verdelen met zo min moge-
