เจ็ดพระพุทธา

ไม่แปดเปื้ อน การถ่ายทอดวิถีธรรมในยุคนั้นจํากัดแต่เฉพาะวิสุทธิ์บุคคล หรื อฮ่องเต้ผเู้ ป็ นใหญ่ ธรรมกาลยุคแดง เริ่มจากท่ านราชครูเจียงไท่ กง หรือ พระอริยเจ้ าหลวี่ซั่ง ก่อน ค.ศ.๑๑๐๐ปี หรื อ ก่ อน พ.ศ.๕๕๗ ปี ให้ปฏิบัติอ ริยภาพภายในศั ก ดานุ ภาพภายนอกหรื อ เน่ ยเซิ่ งไอว้ อวั้ง ให้ บําเพ็ญจิตอริ ยะในตน ในขณะเดียวกันให้อบรมจริ ยธรรมแก่คนทั้งหลายด้วย ในธรรมกาลยุคแดง สัญลักษณ์ที่แสดงว่าให้เห็นว่าเป็ นผูม้ ีธรรม คือ การยกมือประนมไหว้ เป็ นสั ญลักษณ์ ของบัวตูม ธรรมกาลยุคแดงเป็ นยุคกลางของผูบ้ าํ เพ็ญในโลกโลกียแ์ ต่ยงั มีโอกาสให้งดงามสูงส่งได้ ธรรมกาลยุคสุ ดท้ าย คือ ธรรมกาลยุคขาว พระบรรพจารย์ จนิ กง หรือจินกงจู่ซือ พระนามว่า ลู่จงอี สนองรับสื บต่อพงศาธรรมในรัชสมัยชิงกวางสู ปี ที่ ๙ เดือน ๓ ๑๕ คํ่า ยุคนี้ สัญลักษณ์ที่แสดงให้เห็นว่าเป็ นผูม้ ีธรรมคือ ประกบมื อเป็ นลัญจกรเป็ นลักษณะของ รากบัว เป็ นยุคสุดท้ายของผูบ้ าํ เพ็ญในโลกโลกีย ์ ซึ่ งบัดนี้แม้ผคู้ นจะหนี ไม่พน้ สภาวะสิ่ งแวดล้อมที่ เป็ นโคลนตมสกปรกโสมมเลวทรามรอบตัวแล้วก็ตามแต่คนยังคงจะต้องรักษาจิตเดิมแท้ ไว้ เหมือน รากบัวที่จมอยูก่ บั โคลนตม แต่ภายในรากบัวยังคงรักษาความขาวสะอาดอยูไ่ ด้ ธรรมกาลยุคสุดท้ายเริ่ มจากพระบรรพจารย์จินกง แต่วิถีอนุตตรธรรมได้ปรกแผ่กว้างไกลใน สมัยพระธรรมาจารย์เทียนหยานกู่ฝอและ พระธรรมาจารย์จงฮว๋ าเซิ่ งหมู่ ทั้งสองพระองค์ได้ร่วม สนองรับอนุ ตตร พระโองการฟ้าหรื อเทียนมิ่ง เก็บงานสมบูรณ์ผลหรื อโซวเอวี๋ยนในยุคสุ ดท้ายนี้ ด้วย เจ็ดพระพุทธาที่อุบตั ิมานําพาสอนสั่งคนในยุคสมัยนั้น ต่างก็ทาํ หน้าที่ของพระองค์อย่างดี ที่สุดเพื่อพัฒนาความเป็ นอยูแ่ ก่มนุษยชาติในโลกนี้ พระอริ ยเจ้าฝูซี หรื ออริ ยกษัตริ ยฝ์ ูซี ทรงสร้ างปา-กว้าหรื อ โป๊ ยก่ วย (หลักคํานวณรู ปแปด เหลี่ ยม) อุ บตั ิ ณ ภาคพื้ น แผ่นดิ น เหอหนัน ในประเทศจี น มี ปั ญญาปรี ชาญาณเลิ ศลํ้า พระองค์ทรงพิจารณาร่ องรอยจารึ กเหตุการณ์ต่างๆ ของเจ็ดพระพุทธเจ้าในบรรพกาลที่ผา่ นมา ก็เกิด ความเข้าใจกระจ่างแจ้งต่อกําหนดการความเป็ นไปของฟ้ าดิน จึงวางพระองค์เอง ซึ่ งแม้จะมิใช่ลาํ ดับ พระพุทธาลงในตําแหน่งที่แปดคือทิศหรดี หรื อทิศตะวันตกเฉี ยงใต้ ซึ่ งยังขาดอยู่หนึ่ งทิศสําหรับ การวางหลักคํานวณการ ทิศที่เหลือเป็ นทิศของลม พระองค์จึงใช้แซ่สกุลว่าเฟิ ง หรื อ ลม นั้นเอง