Organisatie

In de nieuwe rubriek ‘Het verhaal van…’ komen oud-bekenden van Vitelia aan het woord. Mensen met een verhaal en affiniteit met de agrarische sector. We zijn in deze rubriek vooral benieuwd naar wat de hoofdpersoon zoal bezighoudt en drijft. De primeur voor deze rubriek heeft Leo Philipsen uit Ysselsteyn. Leo was van 2010 tot 2013 ondervoorzitter van de Ledenraad bij Coöperatie Vitelia en heeft een belangrijke rol gespeeld bij het oprichten van de Ledenraad na de fusie van Boerenbond Ysselsteyn en SaWeCo. Hieronder het verhaal van Leo.

leo philipsen, ysselsteyn

“De boer krijgt te weinig respect voor wat hij doet”

Leo vertel eens iets over jezelf, hoe ziet jouw leven er uit?

Ik ben Leo Philipsen 67 jaar, geboren en getogen in Ysselsteyn en opgegroeid op het gemengd bedrijf van mijn ouders.

Zij hebben hier in het ‘Ysselsteynse’, het gebied dat destijds Peelplan Zuid heette, hun boerenbedrijf gebouwd. Het bedrijf heb ik van mijn ouders overgenomen en ik heb daar 35 jaar geboerd. Destijds hoorden we met 1.750 vleesvarkens en 260 zeugen bij de grootste bedrijven in de buurt, en toen ik stopte in 2013 hoorde ik bij de kleinste. Zo snel ging de schaalvergroting.

Uiteindelijk ben ik gestopt met het bedrijf omdat mijn kinderen andere interesses hadden en ik hun zeker niet wilde dwingen tot het voorzetten van ons bedrijf. Mijn kinderen hadden geen interesse, maar ook de benodigde investeringen en milieumaatregelen hebben me doen besluiten om te stoppen. In het begin vond ik dat zeker lastig. Uiteindelijk hebben we het bedrijf verkocht en zijn we drie weken later begonnen met de bouw van ons nieuwe huis aan de rand van Ysselsteyn.

Het huis hebben we in eigen beheer gebouwd. Dat was een mooie tijd, waar op de bouw veel werd gelachen. Mijn energie kon ik volledig kwijt in ons nieuwbouwproject, en ik had dus geen tijd om het boerenleven te missen. Het gemis kwam later toen de bouw gereed was. Op een gegeven moment vroeg ik aan mijn vrouw Ans, is het dit nou? Ik had weliswaar politieke bezigheden, maar dat alleen gaf me geen voldoening. Ik ging op zoek naar nieuwe bezigheden en ben uiteindelijk - toen een van onze dochters in 2006 de ziekte van Lyme kreeg - bij de Lymevereniging terechtgekomen. Ik ben regiocoördinator in Zuid-Oost Nederland van deze stichting en houd lezingen over de ziekte.

“Er wordt me wel eens verweten dat ik teveel de verhalen van de mensen aanhoor” “ Toen na enige tijd de relatie over was at hij vlees”

Veel mensen kennen je als bestuurder en jouw politieke inspanningen. Hoe is deze passie tot stand gekomen?

Vanaf mijn 16e ben ik via het Agrarisch Jongerenwerk in de bestuurswereld terecht gekomen. Vervolgens ben ik van de ene in de andere bestuursfunctie gerold. De meeste functies waren agrarisch gerelateerd zoals bij de KI, Coveco, Dumeco/Vion en Vitelia. Daarnaast ben ik onder andere voorzitter van de basisschool Sint Oda in Ysselsteyn geweest en sinds 2009 gemeenteraadslid in Venray namens het CDA.

Alleen maar boer zijn was het niet voor mij, ik wilde graag meer. Het besturen kon ik goed combineren met ons bedrijf omdat ik een vaste medewerker had. Het gaf me in moeilijke perioden, zoals tijdens de varkenspest, kracht en energie om door te gaan. Voor mij heeft de combinatie eigen bedrijf en besturen prima gewerkt. Ik zou andere boeren zeker willen adviseren een bestuursfunctie te nemen of om zelf in de politiek te gaan.

Ik zit al 12 jaar in de politiek mede omdat mijn hart nog altijd bij de agrarische sector ligt. Graag sta ik met beide voeten in de klei, maar er wordt me ook wel eens verweten dat ik teveel andermans verhalen aanhoor. Hiermee maak ik het me politiek gezien niet altijd makkelijk, maar ga ook graag de strijd aan. Er wordt wel eens gezegd dat ik een vakbondsmentaliteit heb. Vroeger ontkende ik dat, maar inmiddels moet ik toch wel toegeven dat hier een kern van waarheid in zit.

Ik heb bewondering voor de boeren die door alle regels en wetgeving en het missen van waardering het hoofd boven water houden. In de Venrayse politiek is dringend behoefte aan kandidaten die het landbouwhart op de goede plek hebben zitten. Het politieke landschap is de laatste jaren ten ongunste veranderd voor de boer. Als het zo doorgaat, zijn er straks in de gemeente

Venray nog maar twee partijen over die het voor de boeren opnemen.

Dat baart me wel zorgen. Bij deze maak ik van de gelegenheid gebruik en doe nogmaals een oproep aan de lezer om je politiek in te zetten voor de boeren.

Vitelia zal ongetwijfeld ook merken dat er in korte tijd veel boeren zijn gestopt. Dat baart me zorgen en vind ik persoonlijk erg jammer. Ondanks dat mijn kinderen zelf geen affiniteit met het boerenleven hebben, vertrouw ik erop dat ze positief blijven over de agrarische sector. Een van onze dochters was ooit erg nerveus toen haar vegetarische vriend bij ons kwam eten. Ze was nerveus omdat bij ons altijd vlees op tafel komt. “Leo lacht enigszins triomfantelijk.” Na enkele keren aangeschoven te zijn kon hij de reuk van vlees uiteindelijk niet meer weerstaan. Nadat de relatie over was, at hij nog steeds vlees. Daar moet ik nog vaak aan terugdenken.